2020.11.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.405.2020.2.AA
z 30 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2020 r. (data wpływu 25 sierpnia 2020 r.) uzupełnionym w dniu 3 listopada 2020 r. (data wpływu 6 listopada 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 23 października 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT świadczonych usług paramedycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT świadczonych usług paramedycznych.

Wniosek uzupełniony został w dniu 3 listopada 2020 r. (data wpływu 6 listopada 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 23 października 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (…) prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (…), której przeważającym przedmiotem działalności jest działalność fizjoterapeutyczna. Wnioskodawca posiada status podmiotu leczniczego.

Wnioskodawca w chwili obecnej świadczy usługi fizjoterapeutyczne, które są usługami medycznymi mającymi na celu profilaktykę, zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawę zdrowia. Świadczenia te są wykonywane przez wykwalifikowanego fizjoterapeutę, który działa zgodnie z zasadami określonymi w Ustawie z dnia 25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty.

Wnioskodawca zamierza rozszerzyć zakres świadczonych usług o działalność paramedyczną określoną pod punktem 86.90.D Polskiej Klasyfikacji Działalności. Usługi, jakie Wnioskodawca zamierza świadczyć będą polegać na wykonywaniu zabiegów: pinoterapii, igłoterapii suchej, akupunktury, terapii bańką chińską, medycyny ajurwedyjskiej, hirudoterapii - terapii pijawką lekarską, akupresury.

Celem wyżej wskazanych usług jest bezpośrednia profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawę zdrowia. Są to zabiegi zdrowotne polegające na:

Pinoterapia:

Jest to innowacyjna, polska koncepcja terapeutyczna opracowana przez lekarza ortopedę i traumatologa R.S. Bazuje ona przede wszystkim na nowatorskim systemie diagnozowania i różnicowania podłoża problemu pacjenta. Wykorzystywane w terapii narzędzia, tj. piny oraz katy wspomagają pracę terapeuty z tkanką miękką oraz pozwalają na skuteczną stymulację ściśle określonych elementów układu nerwowego. Metodę tą wyróżnia niejednokrotnie bardzo szybki efekt terapeutyczny, co jest szczególnie doceniane przez pacjentów bólowych oraz sportowców. Pinoterapia znajduje zastosowanie we wspomaganiu leczenia licznych schorzeń narządu ruchu, wśród których można wymienić m.in.: stany po urazach lub złamaniach, dolegliwości bólowe kręgosłupa i stawów, zaburzenia i deficyty neurologiczne związane z przebiegiem chorób układu nerwowego, bóle głowy, tendinopatie, neuropatie obwodowe.

Igłoterapia sucha (ang. dry needling)

Jest to zabieg polegający na zaaplikowaniu cienkiej, nieiniekcyjnej, jednorazowej i sterylnej igły (tzw. suchej igły) w mięsień lub więzadło. Wybór odpowiednich punktów wkłucia oraz właściwa stymulacja tkanki igłą służą przede wszystkim rozluźnieniu nadmiernie napiętych struktur układu ruchu oraz zniesieniu dolegliwości bólowych pacjenta. Znajduje ona zastosowanie w leczeniu konkretnych jednostek chorobowych tj. zespół bólu mięśniowo-powięziowego, idiopatyczne i napięciowe bóle głowy, rwa kulszowa, kolano biegacza, zespół pasma biodrowo-piszczelowego. Terapia ta, z uwagi na bardzo precyzyjny dobór punktów iniekcji odznacza się często wysoką skutecznością i szybko uzyskanym efektem terapeutycznym.

Akupunktura

Akupunktura jest starą metodą wywodzącą się z tzw. Tradycyjnej Medycyny Chińskiej liczącej sobie kilka tysięcy lat historii i rozwoju. Jej działanie opiera się na wykorzystaniu wiedzy dotyczącej przebiegu poszczególnych meridianów (kanałów energetycznych) w ciele człowieka oraz zlokalizowanych w ich obrębie punktów akupunkturowych. Zabieg akupunktury zawsze poprzedzony jest dokładnym wywiadem i diagnostyką, na podstawie których terapeuta dokonuje wyboru odpowiednich punktów akupunkturowych. Punkty te są stymulowane za pomocą odpowiedniego wbicia igły akupunkturowej. Wiedza dotycząca wpływu poszczególnych punktów na organizm człowieka sprawia czyni tę metodę bardzo wszechstronną. Dlatego poza dolegliwościami bólowymi narządu ruchu akupunkturę stosuje się w szeregu innych zaburzeń powstających m.in. na tle metabolicznym lub hormonalnym. Stosowana terapia jest powszechnie uznawaną metodą leczenia pacjentów, uznaną przez Światową Organizację Zdrowia - WHO, która opracowała listę ponad 40 wskazań do leczenia akupunkturą, gdzie z reguły osiąga się dobre lub bardzo dobre wyniki.

Terapia bańką chińską

Terapeutyczne wykorzystanie bańki chińskiej, podobnie jak akupunktura, jest metodą znaną od wielu wieków. Stawianie baniek polega na wytworzeniu podciśnienia, które pozwala na odciągnięcie skóry i tkanki podskórnej od położonych głębiej mięśni. Prowadzi to do poprawy ukrwienia tkanek oraz przyspieszonej wymiany produktów przemiany materii. Dzięki temu tkanka poddawana terapii staje się bardziej odżywiona. Terapię wykonywać można w formie statycznej - wówczas bańki przykładane są na skórę punktowo lub formie dynamicznego masażu - wówczas terapeuta masuje bańką daną okolicę ciała przy użyciu środka poślizgowego. Terapia bańką chińską znajduje swoje zastosowanie w poprawie funkcjonowania układu odpornościowego. Zabiegi wykonuje się bańką gumową, próżniową lub szklaną (ogniową). O ostatecznym wyborze rodzaju bańki decyduje terapeuta na podstawie przeprowadzonego wywiadu i diagnostyki pacjenta.

Medycyna ajurwedyjska

Jest to system medycyny wywodzący się ze starożytnych Indii. Jest to holistyczna koncepcja rozpatrująca zdrowie człowieka na płaszczyźnie fizycznej, psychicznej i duchowej. Z tego powodu w diagnostyce ajurwedyjskiej poza samym procesem chorobowym bierze się pod uwagę czynniki takie jak klimat, warunki środowiskowe, aktywność fizyczna pacjenta, jakość jego snu, relacje społeczne oraz przebieg codziennych aktywności. Ajurweda wykorzystuje również dietę i prawidłowe żywienie jako element niezbędny do uzyskania i utrzymania zdrowia. Spośród zabiegów wykonywanych w ramach medycyny ajurwedyjskiej wyróżnić można tzw. masaż abhjanga wykonywany przy użyciu oleju sezamowego oraz garszanę - masaż wykonywany przy pomocy specjalnych, szorstkich rękawic wykonanych z jedwabiu.

Hirudoterapia - terapia pijawką lekarską

Wykonywanie terapii przy użyciu pijawki lekarskiej to stara i tradycyjna metoda, której najważniejszą zaletą jest ogromne bogactwo enzymów i innych białek zawartych w ślinie pijawki. Można wśród nich wyróżnić m.in. hirudynę - inhibitor krzepnięcia krwi, neuroprzekaźniki, endrofiny czynniki hamujące wzrost mikroorganizmów i wiele innych. Właściwa diagnoza oraz umiejętnie dobrane punkty przystawienia pijawek do skóry pacjenta ma szczególnie pozytywny wpływ na układ sercowo-naczyniowy pacjenta. Dlatego hirudoterapia z powodzeniem wykorzystywana jest w chorobach zakrzepowo-zatorowych, nadciśnieniu tętniczym, likwidacji obrzęków, żylaków oraz zaburzeń wynikających ze schorzeń dermatologicznych. Zabieg przy użyciu pijawki lekarskiej pomaga więc terapeucie przy wspomaganiu procesu leczenia pacjenta oraz w jego usprawnianiu w zależności od charakteru schorzenia lub problemu chorego. Należy również zaznaczyć, iż pijawki wykorzystywane w terapii są dostarczane do gabinetów przez specjalistyczne firmy oraz są stosowane wyłącznie jednorazowo.

Akupresura

Akupresura nazywana jest często prostszą i mniej inwazyjną wersją akupunktury. Zamiast wbijania igieł w określone punkty lub strefy akupunkturowe, wykonuje się ich stymulację za pomocą uciskania i/lub głaskania. Zabieg ten jest zazwyczaj stosunkowo niebolesny. W ramach akupresury szczególnie często w procesie leczenia wykorzystuje się tak zwane mikrosystemy punktów, odwzorowujące poszczególne narządy i obszary ciała człowieka. Najbardziej znanymi mikrosystemami są te znajdujące się na stopach oraz dłoniach. Akupresurę stosuje się przede wszystkim jako metodę uśmierzającą dolegliwości bólowe pacjenta oraz wspomagającą leczenie schorzeń m.in. układu ruchu, czy układu pokarmowego.

Wyżej opisane świadczenia paramedyczne Wnioskodawca planuje wykonywać przy pomocy zatrudnionych:

fizjoterapeutów, którzy dodatkowo ukończyli stosowne kursy potwierdzające nabycie umiejętności w świadczeniu tych usług,

osób, które ukończyły wyższe studia na kierunku fizjoterapia oraz ukończyły stosowne kursy potwierdzające nabycie umiejętności w świadczeniu tych usług, lecz nie przynależą do samorządu zawodowego fizjoterapeutów, w związku z czym pomimo posiadanego wykształcenia, nie mogą posługiwać się tytułem fizjoterapeuty.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy i wskazał, że:

Pinoterapia

Pinoterapia to metoda terapeutyczna opracowana przez polskiego lekarza ortopedę Radosława Składowskiego. Jest to równocześnie część znacznie szerszego podejścia - Koncepcji Pięciu Układów Regulacyjnych (ang FRSc - Five Regulatory Systems concept) Jak sama nazwa wskazuje, diagnostyczna i terapeutyczna oś myśli Składowskiego opiera się o funkcjonowanie i wzajemne relacje pomiędzy rzeczonymi układami regulacyjnymi (lub krócej - regulatorami). Pod pojęciem każdego z regulatorów rozumie się mechanizmy i zjawiska znane naukom podstawowym takim jak anatomia, fizjologia, czy biochemia. Regulator będzie więc składał się zazwyczaj z różnorodnych tkanek i klasycznych układów narządów, które, w obserwacjach Składowskiego, przejawiają szereg wzajemnych zależności pomiędzy sobą i w sytuacjach patologicznych prowadzą do powstania szeregu dysfunkcji u pacjenta.

I tak też: Pierwszy Układ Regulacyjny podejmuje tematykę „mechaniczną”. Tok diagnostyczny i terapeutyczny jest w tym przypadku skierowany głównie na układ mięśniowo-powięziowy i wzajemne relacje struktur go tworzących. W swych założeniach skupia się on na zagadnieniu biotensegracji oraz dwóch funkcjach powięzi: podporowej oraz receptywnej. Funkcja podporowa rozpatrywana jest jako ta, która umożliwia powięzi i towarzyszącym jej łącznotkankowym strukturom przenoszenie i rozpraszanie napięć. Funkcja receptywna związana jest zaś z silnym unerwieniem powięzi przez receptory wszystkich typów, co jest szczególnie istotne pod kątem ich właściwości nocyceptywnych oraz mechanoreceptywnych (w tym przypadku przede wszystkim receptory typu III oraz IV - ang. free nerve endings).

Drugi Układ Regulacyjny skupia się na zjawisku zastoju, czyli takiej sytuacji, w której skutkiem różnorodnych czynników (np. wygórowane napięcie mięśniowe) dochodzi w danym obszarze do zaburzenia cyrkulacji płynów. Geneza myślenia o tym regulatorze ma swoje podwaliny w jednostce chorobowej znanej jako przewlekły zespół ciasnoty przedziałów powięziowych.

Trzeci Układ Regulacyjny to rozważania dotyczące fizjologii autonomicznego układu nerwowego i jego potencjalny związek z tkanką łączną podskórną, w której da się odnaleźć wyraźnie palpowalne zgrubienia o charakterystycznym przebiegu. Składowski zwraca w trzecim regulatorze szczególną uwagę na pacjentów znajdujących się w stanach sympatykotonii lub algodystrofii. Na dzień dzisiejszy szeregu obserwacji oraz wniosków terapeutycznych dostarczają Składowskiemu prace wcześniejszych twórców i badaczy tj. Elisabeth Dicke, Robert Maigne, czy dr Henri Jarricot.

Czwarty Układ Regulacyjny podejmuje tematykę szeroko pojętej lokomocji oraz zależności pomiędzy układem pozapiramidowym a kontrolą codziennych, nieświadomych aktywności ruchowych człowieka (chód, utrzymywanie pozycji stojącej, wyprostowanej). Szczególnie istotną rolę odgrywa tu zmysł propiocepcji i lokalizacje największych zagęszczeń receptorów czucia głębokiego (np. dyski śródstawowe, przyczepy więzadeł/ścięgien do kości).

Piąty Układ Regulacyjny kieruje uwagę terapeuty m.in. w stronę aspektów psychosomatycznych pracy z pacjentem. Idąc z Janem Tylką oraz Amerykańskim Towarzystwem Psychiatrycznym rozumiemy psychosomatykę jako, tu cytat: „zwiększenie stanu normalnej i fizjologicznej ekspresji emocji”. Innymi słowy w piątym regulatorze Składowski stara się uchwycić zależności pomiędzy psychiką, a jej wpływem na fizyczny stan pacjenta mając na uwadze takie jednostki chorobowe, jak np. zespół kuwady lub ciąża rzekoma.

Pinoterapia, dzięki nawiązaniu do medycznych nauk podstawowych i ułożeniu ich w logiczny ciąg Pięciu Układów Regulacyjnych jest narzędziem umożliwiającym holistyczne podejście do podłoża dysfunkcji pacjenta. Tym samym przy użyciu specyficznych dla pinoterapii technik manualnych i/lub narzędziowych stwarza możliwości przeprowadzenia skutecznej terapii pacjenta.

Podłożem diagnostycznym w pinoterapii są trzy filary (tzw. triada diagnostyczna). Składają się na nią: ból, palpacja, typologia.

Hasło „ból” oznacza maksymalne skupienie się na tzw. wywiadzie bólowym pacjenta. Innymi słowy, w badaniu podmiotowym terapeuta powinien uzyskać maksymalnie jak najwięcej szczegółów dotyczących bólu odczuwanego przez pacjenta. Potem, w trakcie samej terapii stały kontakt werbalny z pacjentem służy nieustannej weryfikacji odczuć pacjenta i jego reakcji bólowej (osłabienie lub nasilenie dolegliwości) w odpowiedzi na zadany bodziec terapeutyczny. Podejście takie ułatwia postawienie, w ramach pinoterapii, możliwie precyzyjnej diagnozy oraz stanowi moment, w którym już w trakcie wywiadu terapeuta szczególnie dokładnie sprawdza obecność ewentualnych przeciwwskazań do wykonania danej terapii. Równocześnie, wywiad bólowy prowadzony w trakcie zabiegu pozwala określić, czy terapeuta wybrał słuszną technikę leczniczą wraz z obszarem, na który technika ta jest stosowana.

Palpacja to kolejny podstawowy element skutecznej i bezpiecznej terapii. W pinoterapii zabieg powinien być zawsze wykonywany na strukturze możliwej do odnalezienia palpacyjnie. Zasada ta służy zminimalizowaniu ryzyka wykonania terapii na strukturze lub w miejscu, na których pracować nie chcemy z uwagi np. na ich wysoką wrażliwość oraz podatność na uszkodzenie. Mowa tu m.in. o potencjalnym ryzyku silnej kompresji naczyń krwionośny lub podrażnienia nerwów, szczególnie drobnych gałązek nerwów skórnych.

Typologia - hasło to oznacza, iż terapeuta w celu postawienia właściwej w ramach pinoterapii diagnozy powinien potrafić określić, który układ regulacyjny układ regulacyjny leży u podłoża problemu pacjenta. Innymi słowy, przykładowo, czy pacjent cierpi z tytułu przeciążenia na tle mechanicznym (układ regulacyjny pierwszy), czy przyczyną jest zaburzenie funkcjonowania i wzajemnego uzupełniania funkcji gałęzi współczulnej i przywspółczulnej autonomicznego układu nerwowego.

Pinoterapia jest metodą, która ma za zadanie uzupełnić lub poszerzyć sposób pracy terapeuty. W ramach przeprowadzania zabiegu pinoterapii obowiązują wszystkie oficjalne procedury medyczne dotyczące danego schorzenia, a terapeuta jest zobowiązany do korzystania z narzędzi diagnostyki funkcjonalnej oraz różnicowej, które są uznane w kanonie medycyny opartej na dowodach (ang. Evidence Based Medicine - EBM). Pinoterapia stanowi więc integralny element procesu rehabilitacji pacjenta jako terapia główna lub wspierająca. Metodę tą wyróżnia niejednokrotnie bardzo szybki efekt terapeutyczny, co jest szczególnie doceniane przez pacjentów bólowych oraz sportowców. Wskazaniami medycznymi do zastosowania pinoterapii jest wspomaganie leczenia licznych schorzeń narządu ruchu, wśród których można wymienić m.in.: stany po urazach lub złamaniach, dolegliwości bólowe kręgosłupa i stawów, zaburzenia i deficyty neurologiczne związane z przebiegiem chorób układu nerwowego, bóle głowy, tendinopatie, neuropatie obwodowe.

Igłoterapia sucha

Igłoterapia sucha (ang. dry needling) to metoda polegająca na wprowadzeniu cienkiej, sterylnej oraz nieiniekcyjnej igły w tkanki pacjenta. Wykorzystuje się ją w leczeniu dysfunkcji narządu ruchu. Do najczęstszych należą dolegliwości bólowe o podłożu mięśniowo-powięziowym. Mowa tu m.in. o popularnych mięśniowo-powięziowych punktach spustowych (ang trigger points). O punktach tych po raz pierwszy wspomniał w latach 20 XX wieku Dr Dudley J. Morton, jednak szerzej zostały opisane w roku 1983 przez Janet Graeme Travell oraz Davida G. Simonsa

Czym rzeczone punkty są? W swej najprostszej i najbardziej rozpowszechnionej definicji, są to szczególnie tkliwe punkty mięśnia, zawarte w bolesnych, palpowalnych pasmach włókien mięśniowych. Ten szczególnie napięty fragment włókien znany jest czasem pod pojęciem miogelozy (ang. myogelosis). Punkty spustowe w momencie ich ucisku lub stymulacji igłą charakteryzują się dwiema głównymi reakcjami:

pojawieniem się typowego wzorca bólu przeniesionego. Innymi słowy, zastymulowany punkt spustowy często wywoła u pacjenta reakcję bólowym o typowej, zazwyczaj takiej samej lokalizacji innej, niż lokalizacja samego punktu. Przykładowo - stymulacja punktu spustowego obecnego w napiętych pasmach mięśnia czworobocznego grzbietu w jego części zstępującej powoduje pojawienie się bólu przeniesionego do skroni, czasem również oczodołu. Jest to pewnego rodzaju element diagnostyczny, który pozwala terapeucie na upewnienie się, że prawidłowo zlokalizował dany punkt.
zainicjowanej reakcji nagłego skurczu mięśnia (ang. twitch response).

Aktywny punkt spustowy, będący przyczyną dolegliwości pacjenta zazwyczaj odtworzy wspomniane dolegliwości po zastymulowaniu punktu za pomocą ucisku lub igły

Szereg interwencji terapeutycznych tj. rozciąganie, masaż, kompresja ischemiczna, laseroterapia, ultradźwięki czy leczenie farmakologiczne nie odniosło pożądanych skutków w leczeniu mięśniowo-powięziowych punktów spustowych Co więcej, ból mięśniowo-powięziowy (ang. myofascial pain), którego przyczyną mogą być punkty spustowe stanowi między 30 a 85% przypadków pacjentów (w zależności od badania) zgłaszających się do lekarza z silnymi dolegliwościami bólowymi.

W ostatnich latach zaobserwować można znaczny wzrost zainteresowania tą metodą terapeutyczną oraz, jako bezpośrednią tego konsekwencję, zwiększenie ilości badań naukowych rozprawiających nad skutecznością suchego igłowania w leczeniu bólu mięśniowo-powięziowego i innych schorzeń narządu ruchu. Stopniowo przybywa publikacji, które wykazują skuteczność tego rodzaju terapii w leczeniu np. przewlekłych dolegliwości bólowych dolnego odcinka kręgosłupa (ang. chronic low back pain) lub w wspominanych już zespołach bólu mięśniowo-powięziowego. Tym samym zastosowanie tej metody ma aspekt czysto kliniczny, a jej efekt terapeutyczny jest niejednokrotnie natychmiastowy i utrzymujący się przez różną ilość czasu - w zależności od przeprowadzonego badania. Znajduje ona zastosowanie w leczeniu konkretnych jednostek chorobowych tj. zespól bólu mięśniowo-powięziowego, idiopatyczne i napięciowe bóle głowy, rwa kulszowa. kolano biegacza, zespół pasma biodrowo-piszczelowego. Terapia ta, z uwagi na bardzo precyzyjny dobór punktów iniekcji odznacza się często wysoką skutecznością i szybko uzyskanym efektem terapeutycznym.

Akupunktura

Akupunkturę nazwać można znacznie starszą siostrą suchego igłowania. U jej podstaw teoretycznych i praktycznych leżą jednak zupełnie inne nurty myślowe oraz potencjalne wyjaśnienia mechanizmów jej działania.

O akupunkturze można mówić w dwojaki sposób Można przytoczyć ten rodzaj terapii, jako element „mistycznego uniwersum” Tradycyjnej Medycyny Chińskiej (ang. Traditional Chinese Medicine - TCM). Wówczas wymagane będzie wprowadzenie wielu typowych dla medycyny chińskiej terminów, takich jak choćby energia qi. koncepcja zdrowia i choroby w medycynie chińskiej lub chińska myśl dotycząca ciała oraz narządów. Główną ideą akupunktury, w dużym skrócie, jest stymulacja tzw. punktów akupunkturowych za pomocą wprowadzanych w tkankę pacjenta nieiniekcyjnych igieł. Zabieg ten ma za zadanie przywrócić prawidłowy obieg energii qi w obrębie meridianów (kanałów energetycznych) pacjenta.

Naukowa wiedza dotycząca akupunktury wciąż się rozszerza. W temacie akupunktury niezwykle istotnym jest zdanie niewątpliwego dla środowiska medycznego autorytetu, jakim jest Światowa Organizacja Zdrowia (ang. World Health Organization - WHO). W roku 2003 Organizacja wydała obszerną rekomendację, wedle której zaleca stosować akupunkturę w ponad 100 jednostkach klinicznych. Znajdują się wśród nich choroby o różnorodnym przebiegu, atakujące różne układy oraz narządy. Podzielono je na 4 kategorie:

schorzenia, w których skuteczność akupunktury została potwierdzona podczas przeprowadzanych przez WHO badań. Należą do nich m.in. ból kolan, ból dolnego odcinka kręgosłupa (ang. low back pain), ból szyi, rwa kulszowa, łokieć tenisisty, stany po skręceniach stawów, depresja (z uwzględnieniem wywołanych depresją zaburzeń nerwicowych oraz w depresji poudarowej), leukopenia i wiele innych.
szereg schorzeń, w którym dostrzega się zastosowanie i skuteczność akupunktury, ale postawienie ostatecznych wniosków wymaga dalszych badań. W tym zbiorze znalazły się m.in.: zamknięte urazy czaszkowo-kręgowe, bezsenność, zaburzenia erekcji, otyłość, skurcze mięśni twarzoczaszki, schizofrenia, sztywność karku
schorzenia, w przypadku w których istnieją tylko nieliczne doniesienia odnośnie potencjalnej skuteczności akupunktury. Są wśród nich m.in.: ostuda, głuchota, daltonizm, pęcherz neuropatyczny.

W związku z szeregiem wymienianych przez WHO i inne publikacje naukowe schorzeń, akupunktura wydaje się być metodą wykorzystywaną na podstawie konkretnych, typowych dla danej jednostki chorobowej wskazań medycznych.

Terapia bańką chińską

Terapia bańką chińską jest niezwykle starą metodą terapeutyczną. Stawianie baniek sięga czasów starożytnej Mezopotamii. Egiptu oraz Grecji. Terapia ta skupia się na wykorzystaniu podciśnienia wytwarzanego w bańce szklanej, plastikowej lub silikonowej. W zależności od stosowanej techniki bańki dosłownie stawia się na danej okolicy ciała pacjenta oraz w tym miejscu zostawia na kilkanaście do kilkudziesięciu minut lub w drugiej opcji - wykonuje się masaż przesuwając bańką po skórze pacjenta.

Aspektów działania baniek, a zarazem wskazań medycznych wyróżnić można co najmniej kilka. Analiza literatury wskazuje na 4 podstawowe efekty terapii bańką:

efekt przeciwbólowy,
efekt przeciwzapalny w połączeniu z poprawą krążenia,
efekt immunomodulujący,
regulacja pracy układu krwionośnego.

Efekt przeciwbólowy uzyskany przy pomocy terapii bańką chińską przywołują trzy znane mechanizmy. Mechanizm bramki bólowej, mechanizm warunkowej modulacji bólu oraz teorie strefy odruchowej. Pamiętać należy również o klasycznym efekcie rozluźnienia i przekrwienia tkanek pojawiającego się jako efekt mechanicznego podciągania skóry i tkanki podskórnej.

Efekt przeciwzapalny w połączeniu z poprawą krążenia Efekt ten wywoływany jest dzięki tlenkowi azotu II (NO), który uwalnia się do przestrzeni międzykomórkowych podczas terapii bańką. Rzeczony gaz jest powszechnie znanym mediatorem reakcji wazodylatacyjnych oraz bierze udział w procesach regulowania przepływu i objętości krwi. Badania naukowe wydają się potwierdzać tę hipotezę. Co więcej, strefy poddawane terapii bańką obfitują również w inne substancje chemiczne i przekaźniki, tj. adenozyna, noradrenalina i histamina, które przyczyniają się do lokalnej poprawy krążenia krwi.

Owiany ogromną, „babciną” sławą jest efekt immunomodulujący, do którego przyczyniają się bańki chińskie. Najprawdopodobniej stoi za nim skomplikowany mechanizm immunologiczny. Wykazano, iż pod wpływem terapii bańką chińską dochodzi do zmian obrębie zawartości we krwi poszczególnych składowych układu odpornościowego (np. spadek ilości przeciwciał IgE). W związku z tym (wyróżnia się trzy potencjalne osie modulacji aktywności układu odpornościowego za pomocą baniek:

podrażnienie i „dostymulowanie” układu odpornościowego do pracy poprzez wytworzenie w miejscach działania bańki lokalnych, niewielkich stanów zapalnych (związanych z wytwarzanym przez bańkę podciśnieniem niszczącym naczynia włosowate)
aktywacja układu dopełniacza za pośrednictwem działającego na tkankę podciśnienia bańki
poprawa krążenia limfy (tutaj w zależności od lokalizacji przystawienia baniek) oraz zwiększenie produkcji Interferonu oraz czynnika martwicy nowotworów. Niezależnie od powstałych teorii istnieje szereg obserwacji wyraźnie wskazujących na Immunomodulujący efekt postawionych pacjentowi baniek.

Ostatnim, czwartym znaczącym efektem pozytywnym w terapii bańką chińską jest poprawa stanu i jakości krwi. Przypuszcza się, iż efekt immunomodulujący oraz poprawa mikrokrążenia realnie przyczyniają się do przebiegu procesu detoksykacji krwi, czyli innymi słowy przyspieszonego metabolizmu substancji dla organizmu szkodliwych, tj. kwas moczowy, trójglicerydy, stare erytrocyty. Właśnie w związku z tym mechanizmem przypuszcza się pozytywne działanie baniek w przypadku stanów reumatoidalnych toczących się w obrębie danych stawów pacjenta.

Terapia bańką chińską w literaturze naukowej jest analizowana pod kątem skuteczności w niwelowaniu dolegliwości bólowych (badane głównie na przykładzie dolegliwości kręgosłupa), w leczeniu półpaśca oraz fibromialgii. Najczęściej wymienianym w literaturze wskazaniem do zastosowania terapii bańką są dolegliwości związane z szeroko pojętym narządem ruchu, wliczając w to klasyczne rozpoznania medyczne, tj. przewlekłe zespoły bólowe dolnego odcinka kręgosłupa (ang. chronic low back pain). Nie sposób zatem odmówić terapii bańką chińską zastosowania medycznego wynikającego z bezpośrednich wskazań choćby pod postacią dolegliwości bólowych.

Medycyna ajurwedyjska

Medycyna ajurwedyjska jest niezwykle starym, a niektórzy twierdzą że najstarszym, systemem medycznym na świecie. Skupia ona w sobie nie tylko zabiegi lecznicze, ale również całą, szeroko rozbudowaną ideologię codziennego życia i funkcjonowania, włączając w to ćwiczenia fizyczne, odpowiednią dietę. Z uwagi na wykorzystanie w Ajurwedzie szeregu koncepcji, które można określić mianem „duchowych”, z pogranicza lub nawet spoza świata nauki, nie wszystkie aspekty medycyny ajurwedyjskiej są możliwe do obiektywnego, medycznego rozważenia.

Niemniej jednak wedle doniesień naukowych, wedle których stosowanie praktyk medycyny ajurwedyjskiej przekłada się w sposób pozytywny na poziom jakości życia badanych lub przynosi ulgę w dolegliwościach bólowych (konkretnie mowa o zmianach zwyrodnieniowych obejmujących stawy kolanowe badanych) Ajurweda, trudna do zaakceptowania jako źródło wiedzy sensu stricto medycznej, znalazła w latach 70 XX wieku uznanie Światowej Organizacji Zdrowia jako „koncepcja zdrowia i terapii”.

Hirudoterapia - terapia pijawką lekarską

Hirudoterapia to metoda leczenia polegająca na odpowiednim aplikowaniu żywych pijawek (wykorzystuje się kilka różnych gatunków) do skóry pacjenta. Od kilkunastu lat obserwuje się znaczne zwiększenie zainteresowanie hirudoterapią w świecie nauki oraz medycyny.

Podstawowym założeniem hirudoterapii jest samodzielne prowadzenie lub wspieranie procesu leczniczego/terapeutycznego przy wykorzystaniu zawartych w ślinie pijawki substancji biologicznie czynnych. Substancje te, dostając się do krwioobiegu pacjenta mają posłużyć jako element służący poprawie regeneracji i ogólnego stanu zdrowia pacjenta.

Spośród licznych substancji biologicznie aktywnych zawartych w ślinie pijawki lekarskiej (warto zaznaczyć, że jest ich ponad 100) najpopularniejszą jest prawdopodobnie hirudyna. Najbardziej znany produkt pijawek i równocześnie ważny inhibitor krzepnięcia krwi. Prócz sztandarowej hirudyny w składzie śliny pijawki można wyróżnić jeszcze m.in. acetylocholinę, histaminę. kaboksypeptydazę-A. chialuronizdazę, bdeliny i wiele innych Zebrane w całość spektrum działania tychże substancji jest bardzo szerokie, gdyż do wskazań medycznych terapii wydzieliną pijawek zaliczyć można m.in.: działanie hipotensyjne, przeciwbólowe, przeciwzapalne, immunostymulujące, antykoagulacyjne, trombolityczne, neurotroficzne, przeciwmiażdżycowe, przeciwobrzękowe.

W związku z bardzo szerokim wachlarzem możliwości, jakie stwarza pijawka lekarska, hirudoterapię wykorzystuje się w coraz to innych schorzeniach i całych gałęziach medycyny. Spośród schorzeń narządu ruchu za przykład wskazać można zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych, w przypadku który wskazano hirudoterapię jako skuteczną formę leczenia i wspierania regeneracji pacjentów po operacji stawu kolanowego lub jako formę leczenia zachowawczego w przypadku podejmowanych prób uniknięcia zabiegu operacyjnego.

Szereg doniesień medycznych dotyczących silnego wpływu śliny pijawki lekarskiej na procesy rewaskularyzacji nie pozostaje bez wpływu na dziedzinę chirurgii i transplantologii, w której przy użyciu hirudoterapii możliwe jest wspieranie i przyspieszanie procesu replantacji utraconych najczęściej w wyniku wypadku części ciała. Rola pijawek w całym leczeniu jest tu zasadnicza, a wręcz kluczowa.

W hirudoterapii dostrzega się ogromny potencjał, zarówno jeśli chodzi o poprawę zdrowia pacjentów z dolegliwościami bólowymi, czy trudno gojącymi się ranami, jak i w przypadku nieustannie rosnącego szeregu wskazań medycznych do wdrożenia właśnie tej formy terapii.

Akupresura

Akupresurę można śmiało nazwać łagodniejszą siostrą akupunktury. Spowodowane jest to tym prostym faktem, iż w akupresurze nie wykorzystuje się igieł, a jedynie stymulację uciskową wybranych punktów i stref akupunkturowych. Zabieg taki jest zatem dla pacjenta często bardziej komfortowy oraz likwiduje obawy związane z wyrządzeniem igłą krzywdy pacjentowi. W tym rodzaju terapii wykorzystywane są dłonie terapeuty lub różnorodne narzędzia mające ułatwić ucisk określonych punktów i odciążyć dłonie osoby wykonującej zabieg. Tak jak w akupunkturze, tak i w przypadku akupresury aktualna pozostaje wiedza związana z przebiegiem meridianów oraz lokalizacją i działaniem poszczególnych punktów akupunkturowych.

W związku z powyższym, zarówno wpływ na poprawę zdrowia, jak i zastosowanie na podstawie wskazań medycznych pozostają niemal niezmienione dla akupresury i akupunktury. Akupresurę stosuje się przede wszystkim jako metodę uśmierzającą dolegliwości bólowe pacjenta oraz wspomagającą leczenie schorzeń m.in. układu ruchu, czy układu pokarmowego.

Jednakże warto zauważyć, iż akupresura prawdopodobnie z uwagi na swoją nieinwazyjność, jest w badaniach naukowych brana pod uwagę jako metoda mająca uśmierzyć dolegliwości związane z bolesnym miesiączkowaniem u kobiet. Istnieje szereg publikacji wskazujących na nawet natychmiastowy efekt przeciwbólowy przy zastosowaniu akupresury, który (tenże efekt) podtrzymywany jest dzięki dłuższej, rozłożonej w czasie terapii.

Protokoły terapeutyczne wykorzystujące akupresurę dotyczą również dolegliwości, tj. problemy ze snem, nudności i wymioty w przebiegu terapii pacjentów onkologicznych, niespecyficzny ból dolnego odcinka kręgosłupa

Wszelkie ww. usługi wykonywane będą na podstawie wskazań medycznych przekazywanych przez pacjentów, tj. przyczyn bólowych lub chorobowych, z którymi pacjent się zwróci o pomoc lub skierowań, zaleceń pochodzących od lekarzy leczących pacjenta.

Stroną zawierającą umowy o świadczenie usług opisanych w złożonym wniosku będzie Wnioskodawca, który będzie te usługi wykonywał osobiście lub poprzez zatrudnionych przez siebie pracowników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy wyżej wymienione, planowane przez Wnioskodawcę usługi polegające na wykonywaniu świadczeń paramedycznych służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, wykonywane przez fizjoterapeutów, którzy dodatkowo ukończyli stosowne kursy potwierdzające nabycie umiejętności w świadczeniu tych usług, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług jako usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, tj. na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
Czy wyżej wymienione, planowane przez Wnioskodawcę usługi polegające na wykonywaniu świadczeń paramedycznych służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, wykonywane przez osoby, które ukończyły wyższe studia na kierunku fizjoterapia oraz ukończyły stosowne kursy potwierdzające nabycie umiejętności w świadczeniu tych usług, lecz nie przynależą do samorządu zawodowego fizjoterapeutów, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług jako usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia tj. na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, usługi jakie zamierza świadczyć za pomocą zatrudnionych osób z całą pewnością spełniają wymagania uprawniające do zwolnienia od podatku od towarów i usług (w dalszej części: VAT) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (w dalszej części: ustawy o VAT), ponieważ są to usługi medyczne mające za cel profilaktykę, zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawę zdrowia świadczoną przez podmiot leczniczy.

Spełniona jest zatem przesłanka przedmiotowa zwolnienia, tj. rodzaj usługi i cel, w jakim jest świadczona, albowiem wykonywane przez Wnioskodawcę zabiegi będą świadczeniami z zakresu opieki medycznej a także bezpośrednio służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu i poprawie zdrowia.

Spełniona zostaje również podmiotowa przesłanka zwolnienia z VAT, określona w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT jako wykonywanie usług w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze, a także w art. 43 ust. 1 pkt 19, tj. świadczenie usług w ramach wykonywania zawodu medycznego - przez osobę uprawnioną na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Z utrwalonego orzecznictwa Trybunatu Sprawiedliwości UE wynika, że zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, które służą unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich i które należy postrzegać w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT (wyrok C-473/08 w sprawie Eulitz, pkt 25). Jak również wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości UE w swym orzecznictwie: pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 VI Dyrektywy (obecnie art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE Rady) powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Zauważyć należy, że definicja opieki medycznej nie została zawarta ani w krajowych, ani wspólnotowych przepisach podatkowych. W tym zakresie należy szukać wyjaśnienia tych pojęć w bogatym dorobku orzecznictwa wspólnotowego.

W odniesieniu do powołanych wyżej przepisów Dyrektywy ukształtowała się wspólnotowa linia orzecznicza. I tak, w wyroku w sprawie L.u.P. GmbH (C-106/05, pkt 27) Trybunał stwierdził, że pojęcia „opieki medycznej” oraz „świadczeń opieki medycznej” odnoszą się do usług, które służą diagnozie, opiece oraz w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Pojęcie to zdefiniowano również w wyroku w sprawie d’Ambrumenil (C-307/01, pkt 57). gdzie podkreślono, że pojęcia świadczenia opieki medycznej nie można interpretować w sposób, który obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych.

Analizując przedstawione powyżej regulacje należy zauważyć, że użyte w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy pojęcie „usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia” odpowiada określeniom używanym przez Trybunał „postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych”. W pojęciu tym zawierają się również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok w sprawie Unterpertinger, C-212, pkt 40).

Jak zostało to wskazane w opisie planowanej działalności, usługi jakie Wnioskodawca zamierza świadczyć wprost służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, przez co należy je traktować jako usługi w zakresie opieki medycznej. Precyzując natomiast czynności, których celem jest profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracanie lub poprawa zdrowia, pojęcia te również należy interpretować z zastosowaniem wykładni językowej.

„Profilaktyka” to wszelkie działania i środki stosowane w celu zapobiegania czemuś niepożądanemu, likwidowanie przyczyn niekorzystnych zjawisk; to działania i środki stosowane w celu zapobiegania chorobom. Zatem profilaktyka zdrowotna obejmuje działania mające na celu zapobieganie chorobom bądź innemu niekorzystnemu zjawisku zdrowotnemu przed jej rozwinięciem, poprzez ich wczesne wykrycie i leczenie. Ma ona również na celu zahamowanie postępu lub powikłań już istniejącej choroby, czy też zapobieganie powstawaniu niekorzystnych wzorów zachowań społecznych, które przyczyniają się do podwyższania ryzyka choroby.

„Zachowywanie” rozumiane jest jako dochowanie czegoś w stanie niezmienionym, nienaruszonym lub niezniszczonym mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności, utrzymywanie.

Interpretując słowo „ratowanie”, należny odwołać się do słów „ratować” i „ratownictwo”. Ratować to starać się ocalić, zachować coś, natomiast ratownictwo jest rozumiane jako ogół środków i metod ratowania życia ludzkiego i niesienia pomocy w warunkach zagrożenia.

Słowo „przywracać” oznacza doprowadzić coś do poprzedniego stanu, wprowadzić coś na nowo, odtworzyć coś w pierwotnej postaci, wznowić, odnowić, sprawić, że ktoś się znajdzie w takiej sytuacji, w takim stanie, w jakim był poprzednio. Pojęcie „przywracanie zdrowia” oznacza doprowadzenie zdrowia do poprzedniego stanu, sprawienie, że znajdzie się ono w takim stanie, w jakim był poprzednio.

Poprawa to zmiana stanu czegoś na lepsze, poprawienie czegoś, poprawianie się, polepszanie. Z kolei termin „poprawa zdrowia”, którym posługuje się ustawodawca określając zakres zwolnień, zgodnie z wykładnią literalną, oznacza zmianę stanu zdrowia na lepsze, poprawienie zdrowia, jego polepszanie.

Wnioskodawca wskazał, że oferowane przez Wnioskodawcę usługi paramedyczne będą wykonywane przez specjalistów:

fizjoterapeutów, którzy dodatkowo ukończyli stosowne kursy potwierdzające nabycie umiejętności w świadczeniu tych usług,

osób, które ukończyły wyższe studia na kierunku fizjoterapia oraz ukończyły stosowne kursy potwierdzające nabycie umiejętności w świadczeniu tych usług, lecz nie przynależą do samorządu zawodowego fizjoterapeutów, w związku z czym pomimo posiadanego wykształcenia, nie mogą posługiwać się tytułem fizjoterapeuty.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 618), osoba wykonująca zawód medyczny to osoba uprawniona na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osoba legitymująca się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Zasady wykonywania niektórych zawodów medycznych zostały uregulowane w odrębnych aktach prawnych, np. zawód lekarza, dentysty, pielęgniarki, położnej, ratownika medycznego, fizjoterapeuty, farmaceuty, felczera, diagnosty laboratoryjnego. Jednakże poza wymienionymi istnieje jeszcze spora grupa innych zawodów medycznych, dla których jednak nie zostały określone zasady wykonywania w odrębnych przepisach. Należy zatem przyjąć, że pojęcie „osoba wykonująca zawód medyczny” obejmuje osoby wykonujące zawody, których status jest określony ustawowo, jak i zawody, które nie mają na gruncie obowiązującego prawa takiego uregulowania. Pojęcie „wykonywanie zawodu medycznego” należy odnieść do osób, które fachowo, stale i w celach zarobkowych zajmują się wykonywaniem zajęcia mającego związek z medycyną i które mają odpowiednie kwalifikacje. Przez kwalifikacje należy rozumieć zasób wiedzy i umiejętności wymaganych do udzielania świadczeń zdrowotnych, których potwierdzeniem są również świadectwa ukończenia stosownych kursów, dających podstawy do świadczenia usług medycznych opisywanych w niniejszym wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność opisywana w niniejszym wniosku, jaką będzie świadczenie usług paramedycznych z zakresu pinoterapii, igłoterapii suchej, akupunktury, terapii bańką chińską, medycyny ajurwedyjskiej, terapii pijawką lekarską, akupresury i w pełni wyczerpuje treść powołanych przepisów. Większość z powoływanych świadczeń, jest uznanymi od wieków metodami walki z dolegliwościami zdrowotnymi, m.in. od wieków wiadomo, że określone punkty na ciele człowieka mają związek z określonymi organami wewnętrznymi. Istnieje wiele technik oddziaływania na ciało człowieka m.in. przy użyciu igieł, wibracji, ciepła, strumienia wody, ultradźwięków czy po prostu palców. Pracownicy wykonujący powyższe usługi z zakresu paramedycyny posiadają stosowne kwalifikacje do wykonywania zabiegów.

Należy zauważyć, iż do chwili obecnej nie ma w Polsce żadnych regulacji prawnych dotyczących wydawania uprawnień zawodowych w zakresie medycyny tradycyjnej. Wprawdzie zawód „akupunkturzysta” został Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 kwietnia 2010 r. (Dziennik Ustaw z 2010 r. Nr 82 poz. 537) wpisany na listę zawodów (nie zastrzeżonych dla lekarzy) pod numerem 323001, w grupie zawodów 3230 „Praktykujący niekonwencjonalne lub komplementarne metody terapii” - jest to więc zgodnie z powyższym przyporządkowaniem zawód na poziomie technika, czyli wykształcenia średniego, a więc nie wymaga ukończenia wyższych studiów (w tym medycznych). Jednak brak jest jakichkolwiek rozporządzeń dotyczących zakresu wykształcenia, zasad certyfikacji i trybu nadawania uprawnień zawodowych. Brak jest również zapisów na temat zawodu akupunkturzysty na liście zawodów Ministerstwa Edukacji Narodowej. Pozostałe świadczenia są możliwe do udzielania po ukończeniu stosownych kursów, jednakże krajowy ustawodawca do tej pory w całości pomija uregulowanie tych usług.

Biorąc pod uwagę opisany w niniejszym wniosku stan faktyczny, obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego a także istniejące orzecznictwo TSUE należy stwierdzić, że usługi, jakie zamierza świadczyć Wnioskodawca w sposób opisywany w niniejszym wniosku, które to usługi będą świadczone w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia - na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy - korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Przy czym stosownie do art. 43 ust. 17 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Analiza ww. przepisów wskazuje, że zwolnienie od podatku VAT usług w zakresie opieki medycznej ma charakter podmiotowo-przedmiotowy. Z tego względu, oprócz przedmiotu transakcji istotny jest również status podmiotu świadczącego daną usługę. Ze zwolnienia korzystają usługi służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze bądź przez określonych przedstawicieli zawodów medycznych. Obejmuje zatem tylko świadczenia medyczne wykonywane w określonym celu (przedmiot) przez określone osoby (podmioty).

Należy podkreślić, iż przepis art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT, stanowi implementację do polskiego porządku prawnego przepisu art. 132 ust. 1 lit. b) i c) Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347) (dalej zwana „Dyrektywą”), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlegają opieka szpitalna i medyczna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze a także świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia podmiotu leczniczego czy działalności leczniczej. Wobec powyższego, przy definiowaniu powyższych pojęć należy posiłkować się przepisami ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2020 r., poz. 295 z późn. zm.).

Na mocy art. 2 ust. 1 pkt 5 cyt. wyżej ustawy, za podmiot wykonujący działalność leczniczą uznaje się podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4, oraz lekarza lub pielęgniarkę wykonujących zawód w ramach działalności leczniczej jako praktykę zawodową, o której mowa w art. 5.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, przez świadczenie zdrowotne należy rozumieć działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.

W świetle art. 3 ust. 1 cyt. wyżej ustawy, działalność lecznicza polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Świadczenia te mogą być udzielane za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności.

Stosownie do art. 4 ust. 1 przytoczonej wyżej ustawy, podmiotami leczniczymi są:

przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495) we wszelkich formach przewidzianych dla wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej,
samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej,
jednostki budżetowe, w tym państwowe jednostki budżetowe tworzone i nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra Sprawiedliwości lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, posiadające w strukturze organizacyjnej ambulatorium, ambulatorium z izbą chorych lub lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarkę podstawowej opieki zdrowotnej lub położną podstawowej opieki zdrowotnej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 października 2017 r. o podstawowej opiece zdrowotnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 357, 730 i 1590),
instytuty badawcze, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1350 i 2227),
fundacje i stowarzyszenia, których celem statutowym jest wykonywanie zadań w zakresie ochrony zdrowia i których statut dopuszcza prowadzenie działalności leczniczej,

5a) posiadające osobowość prawną jednostki organizacyjne stowarzyszeń, o których mowa w pkt 5,

osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania,
jednostki wojskowe

-w zakresie, w jakim wykonują działalność leczniczą.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przeważającym przedmiotem jest działalność fizjoterapeutyczna. Wnioskodawca posiada status podmiotu leczniczego. Wnioskodawca w chwili obecnej świadczy usługi fizjoterapeutyczne, które są usługami medycznymi mającymi na celu cel profilaktykę, zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawę zdrowia. Świadczenia te są wykonywane przez wykwalifikowanego fizjoterapeutę, który działa zgodnie z zasadami określonymi w Ustawie z dnia 25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty. Wnioskodawca zamierza rozszerzyć zakres świadczonych usług o działalność paramedyczną określoną pod punktem 86.90.D Polskiej Klasyfikacji Działalności. Usługi, jakie Wnioskodawca zamierza świadczyć będą polegać na wykonywaniu zabiegów: pinoterapii, igłoterapii suchej, akupunktury, terapii bańką chińską, medycyny ajurwedyjskiej, hirudoterapii-terapii pijawką lekarską, akupresury. Celem wyżej wskazanych usług jest bezpośrednia profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawa zdrowia. Opisane świadczenia paramedyczne Wnioskodawca planuje wykonywać przy pomocy zatrudnionych:

fizjoterapeutów, którzy dodatkowo ukończyli stosowne kursy potwierdzające nabycie umiejętności w świadczeniu tych usług,

osób, które ukończyły wyższe studia na kierunku fizjoterapia oraz ukończyły stosowne kursy potwierdzające nabycie umiejętności w świadczeniu tych usług, lecz nie przynależą do samorządu zawodowego fizjoterapeutów, w związku z czym pomimo posiadanego wykształcenia, nie mogą posługiwać się tytułem fizjoterapeuty.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do zwolnienia od podatku od towarów i usług świadczonych usług paramedycznych prowadzonych przez fizjoterapeutów, którzy dodatkowo ukończyli stosowne kursy potwierdzające nabycie umiejętności w świadczeniu tych usług oraz osoby, które ukończyły wyższe studia na kierunku fizjoterapia oraz ukończyły stosowne kursy potwierdzające nabycie umiejętności w świadczeniu tych usług, lecz nie przynależą do samorządu zawodowego fizjoterapeutów.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy definiujący zwolnienie od podatku VAT ma charakter podmiotowo-przedmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

W związku z powyższym, należy przeanalizować czy Wnioskodawca będący usługodawcą przedmiotowych świadczeń wypełnia przesłankę o charakterze podmiotowym.

Jak wynika z opisu sprawy, oferowane przez Wnioskodawcę usługi paramedyczne będą wykonywane przez Wnioskodawcę, fizjoterapeutów, którzy dodatkowo ukończyli stosowne kursy potwierdzające nabycie umiejętności w świadczeniu tych usług oraz osoby, które ukończyły wyższe studia na kierunku fizjoterapia oraz ukończyły stosowne kursy potwierdzające nabycie umiejętności w świadczeniu tych usług, lecz nie przynależą do samorządu zawodowego fizjoterapeutów, w związku z czym pomimo posiadanego wykształcenia, nie mogą posługiwać się tytułem fizjoterapeuty. W tym miejscu należy zauważyć, iż stroną zawierającą umowy o świadczenie usług opisanych w złożonym wniosku będzie Wnioskodawca, który jak wynika z opisu sprawy jest podmiotem leczniczym w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej. Zatem stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie została spełniona przesłanka podmiotowa niezbędna dla zastosowania zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy.

Drugim warunkiem, który determinuje zastosowanie zwolnienia od podatku VAT dla usług medycznych jest zakres przedmiotowy tych czynności.

W związku z powyższym należy zauważyć, że definicja opieki medycznej nie została zawarta, ani w krajowych, ani wspólnotowych przepisach podatkowych. W tym zakresie należy szukać wyjaśnienia tych pojęć w bogatym dorobku orzecznictwa wspólnotowego.

W odniesieniu do powołanych wyżej przepisów Dyrektywy ukształtowała się wspólnotowa linia orzecznicza. I tak, w wyroku w sprawie L.u.P. GmbH (C-106/05, pkt 27) Trybunał stwierdził, że pojęcia „opieki medycznej” oraz „świadczeń opieki medycznej” (…) odnoszą się do usług, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Pojęcie to zdefiniowano również w wyroku w sprawie d´Ambrumenil (C-307/01, pkt 57), gdzie podkreślono, że pojęcia świadczenia opieki medycznej nie można interpretować w sposób, który obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych.

Należy podkreślić, że ani przytoczone przepisy Dyrektywy ani orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE nie dają podstaw do tego, aby zakresem opieki medycznej podlegającej zwolnieniu objąć wszystkie działania medyczne wynikające z procesu leczenia. Zatem czynności, których celem nie jest ochrona zdrowia, nie mogą być uznane za świadczenia opieki medycznej i nie mogą podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Stanowisko takie wynika z wyżej powołanego wyroku w sprawie C-212/01.

W art. 132 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady wskazano, że zwolnienie dotyczy jedynie czynności „ściśle” związanych z podstawowymi usługami objętymi zwolnieniem, którym – jak wynika z powyższej analizy – powinien przyświecać cel terapeutyczny. W zakresie pojęcia „czynności ściśle związane z opieką szpitalną i medyczną” powinny zatem mieścić się wyłącznie świadczenia, których realizacja jest niezbędna dla osiągnięcia celu terapeutycznego, opieki szpitalnej i medycznej.

Ponadto jak zauważył Rzecznik Generalny w sprawie CopyGene A/S vs Skatteministeriet (C-62/08), „Cel usługi medycznej określa, czy powinna ona korzystać ze zwolnienia; jeżeli z kontekstu wynika, że jej głównym celem nie jest ochrona, utrzymanie bądź przywrócenie zdrowia, lecz inny cel, to wówczas zwolnienie nie będzie miało zastosowania”.

Z przytoczonych powyżej argumentów wynika, że zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, objęte są wyłącznie te usługi w zakresie opieki medycznej, które realizują cel związany z profilaktyką, zachowaniem, ratowaniem, przywracaniem i poprawą zdrowia. Usługi, które tych celów nie realizują, nie mogą korzystać z przedmiotowego zwolnienia. W związku z tym, każdorazowo należy poddawać analizie, jaki cel przyświecał danej usłudze świadczonej na rzecz pacjenta.

Ustawa zwalnia od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, ale służące wyłącznie profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Nie zwalnia wszystkich świadczeń, które można wykonać w ramach wykonywania zawodów medycznych, ale tylko służące określonemu celowi. Przy czym termin „profilaktyka” oznacza wszelkie działania i środki stosowane w celu zapobiegania czemuś niepożądanemu, likwidowanie przyczyn niekorzystnych zjawisk; to działania i środki stosowane w celu zapobiegania chorobom. Termin „zachowywanie” rozumiane jest z kolei, jako dochowanie czegoś w stanie niezmienionym, nienaruszonym lub niezniszczonym mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności, utrzymywanie. Interpretując słowo „ratowanie”, należy odwołać się do słów „ratować” i „ratownictwo”. „Ratować” to starać się ocalić, zachować coś, natomiast „ratownictwo” jest rozumiane jako ogół środków i metod ratowania życia ludzkiego i niesienia pomocy w warunkach zagrożenia. Słowo „przywracać” oznacza doprowadzić coś do poprzedniego stanu, wprowadzić coś na nowo, odtworzyć coś w pierwotnej postaci, wznowić, odnowić, sprawić, że ktoś znajdzie się w takiej sytuacji, w takim stanie, w jakim był poprzednio. „Poprawa” to zmiana stanu czegoś na lepsze, poprawienie czegoś, poprawienie się, polepszenie. Zatem dokonując ustalenia, czy dana usługa medyczna podlega zwolnieniu z VAT, należy ustalić, czy będzie spełniała wyżej określone warunki.

Fizjoterapia to metody lecznicze pomagające przywrócić sprawność fizyczną, łagodzące objawy choroby, rehabilitacje chorego oraz zapobieganie kolejnym nawrotom choroby. Celem fizjoterapii jest zachowanie dobrego stanu zdrowia pacjenta, czyli podtrzymanie go w stanie niezmienionym (nienaruszonym) bądź regeneracja dobrego stanu zdrowia pacjenta, czyli doprowadzenie go do pierwotnej postaci (stanu poprzedniego), kinezyterapia, czyli leczenie ruchem, fizykoterapia, to stosowanie w celach leczniczych różnego rodzaju energii wytwarzanej za pomocą aparatury, masaż leczniczy, to wykorzystanie bodźców mechanicznych głównie w postaci ucisku na tkanki w celu wywołania odczynów fizjologicznych. Pod pojęciem rehabilitacji leczniczej (medycznej) rozumie się proces leczenia, który umożliwia przyspieszenie procesu naturalnej regeneracji i zmniejszenia fizycznych i psychicznych następstw choroby.

Jak wynika z wniosku usługi będące przedmiotem zapytania mają na celu profilaktykę, zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawę zdrowia pacjentów, a mianowicie:

Pinoterapia – stanowi integralny element procesu rehabilitacji pacjenta jako terapia główna lub wspierająca. Wskazaniami medycznymi do zastosowania pinoterapii jest wspomaganie leczenia licznych schorzeń narządu ruchu.
Igłoterapia sucha – znajduje zastosowanie w leczeniu konkretnych jednostek chorobowych, tj. zespól bólu mięśniowo-powięziowego, idiopatyczne i napięciowe bóle głowy, rwa kulszowa, kolano biegacza, zespół pasma biodrowo-piszczelowego. Terapia ta służy rozluźnieniu nadmiernie napiętych struktur układu ruchu oraz zniesieniu dolegliwości bólowych pacjenta.
Akupunktura – jest metodą leczenia pacjentów uznaną przez WHO. Znajduje zastosowanie w leczeniu dolegliwości bólowych narządu ruchu oraz w szeregu innych zaburzeń i schorzeń.
Terapia bańką chińską – terapia ta ma efekt przeciwbólowy, przeciwzapalny w połączeniu z poprawą krążenia, immunomodulujący, a także reguluje pracę układu krwionośnego.
Medycyna ajurwedyjska (masaż abhjanga oraz garszana) – przekłada się w sposób pozytywny na poziom jakości życia pacjentów lub przynosi ulgę w dolegliwościach bólowych (konkretnie mowa o zmianach zwyrodnieniowych obejmujących stawy kolanowe badanych).
Hirudoterapia – ma działanie hipotensyjne, przeciwbólowe, przeciwzapalne, immunostymulujące, antykoagulacyjne, trombolityczne, neurotroficzne, przeciwmiażdżycowe oraz przeciwobrzękowe.
Akupresura – metoda mająca na celu przede wszystkim uśmierzenie dolegliwości bólowych oraz wspomaganie leczenie schorzeń m.in. układu ruchu, czy układu pokarmowego.

Przenosząc powołane przepisy na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że przesłanka przedmiotowa niezbędna do zastosowania zwolnienia od podatku jest spełniona, gdyż jak wprost wskazał Wnioskodawca, zasadniczym celem usług opisanych we wniosku jest bezpośrednia profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawa zdrowia. Jak wynika z wniosku opisane usługi wykonywane będą na podstawie wskazań medycznych przekazywanych przez pacjentów tj. przyczyn bólowych lub chorobowych, z którymi pacjent się zwróci o pomoc lub skierowań, zaleceń pochodzących od lekarzy leczących pacjenta.

Tym samym świadczone przez Wnioskodawcę usługi paramedyczne są objęte zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy.

A zatem w zakresie świadczonych usług Wnioskodawca spełnia zarówno przesłankę podmiotową, jak i przedmiotową wynikającą z treści art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT. Świadczone usługi bowiem – jak wynika z wniosku – służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz świadczone są przez podmiot leczniczy w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.

W konsekwencji należy stwierdzić, że opisane usługi paramedyczne służące profilaktyce, zachowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin