Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.687.2020.2.KS
z 7 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2020 r. (data wpływu 14 września 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 listopada 2020 r. (data wpływu 24 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki zabudowanej nr 1,
  

• braku zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki niezabudowanej nr 2
  

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki zabudowanej nr 1,
  

• braku zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki niezabudowanej nr 2.
  
  

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 20 listopada 2020 r. (data wpływu 24 listopada 2020 r.) poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytań, przedstawienie własnego stanowiska oraz dokonanie dodatkowej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Spółka jawna w upadłości likwidacyjnej jest właścicielem nieruchomości gruntowej zabudowanej, składającej się z dwóch działek: jedna o powierzchni: 0,1206 ha (opis użytku zgodnie z Rejestrem Gruntów: „inne tereny zbudowane”) oraz druga o powierzchni 0,0360 ha (opis użytku zgodnie z Rejestrem Gruntów: „zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy).

Działka o pow. 0,1206 ha jest zabudowana dwoma budynkami: handlowo – usługowym o pow. zabudowy 192 m.kw. oraz magazynowym o pow. zabudowy 48 m.kw. Dla obydwu działek prowadzona jest jedna księga wieczysta. Spółka nabyła przedmiotową nieruchomość w drodze umowy przeniesienia własności nieruchomości od wspólników spółki cywilnej. Budynki posadowione na nieruchomości były zasiedlone przed datą jej nabycia przez Spółkę. Od chwili nabycia nieruchomość ta była wykorzystywana przez Spółkę jawną do działalności gospodarczej, mianowicie w budynku handlowo – usługowym był zorganizowany salon sprzedaży, zaś w budynku magazynowym – magazyn. Spółka prowadzi działalność w zakresie sprzedaży stolarki okiennej, drzwiowej, paneli podłogowych i akcesoriów. W magazynie i salonie sprzedaży przechowywano stolarkę drzwiową i inny asortyment podlegający sprzedaży. Dodatkowo w budynku handlowo – usługowym znajdowały się pomieszczenia biurowe używane przez wspólników i pracowników oraz pomieszczenie socjalne. Zgodnie z wypisem z kartoteki budynków budowa budynku handlowo – usługowego została zakończona w 1920 r., zaś budynku magazynowego – w roku 2000. Obydwa budynki są trwale związane z gruntem.

Przedmiotowa nieruchomość jest położona na terenach objętych zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którą obie działki składające się na nieruchomość położone są w jednostce urbanistycznej oznaczonej symbolem D1 MS-U – tereny mieszkaniowo – usługowe o charakterze śródmiejskim.

W dniu … r. Spółka jawna została postawiona w stan upadłości likwidacyjnej. Syndyk zamierza sprzedać opisaną wyżej nieruchomość w trybie przetargu pisemnego.

Spółka jawna jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Od dnia … r. Spółka nie dokonywała żadnych ulepszeń budynków znajdujących się na nieruchomości ani nie ponosiła wydatków związanych z ich ulepszeniem.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że Spółka jawna w upadłości likwidacyjnej jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Spółka od chwili jej powstania (… r.) prowadzi działalność m.in. w zakresie sprzedaży stolarki okiennej, drzwiowej, paneli podłogowych i akcesoriów, sprzedaży hurtowej materiałów budowlanych, zakładaniem stolarki budowlanej.

W dniu … r. Spółka nabyła nieruchomość składającą się z dwóch działek gruntu położonych w obrębie ewidencyjnym nr …, oznaczonych numerami 1 i 2, dla których prowadzona jest jedna księga wieczysta. Poprzednimi właścicielami tejże nieruchomości byli wspólnicy spółki cywilnej, którzy w dniu … r. podjęli uchwałę o przekształceniu spółki cywilnej w spółkę jawną będącą Wnioskodawcą w niniejszej sprawie. Spółka przekształcona (jawna) została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego w dniu … r. Przeniesienie własności nieruchomości z dotychczasowych wspólników spółki cywilnej na spółką jawną nastąpiło w formie aktu notarialnego z dnia … r.

1. Działka oznaczona numerem ewidencyjnym 1 o powierzchni: 0,1206 ha (opis użytku zgodnie z Rejestrem Gruntów: „inne tereny zabudowane”), zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego położona jest w jednostce urbanistycznej oznaczonej symbolem D1 MS-U – tereny mieszkaniowo – usługowe o charakterze śródmiejskim.
   
   

Działka ta jest zabudowana dwoma budynkami:

1. budynkiem handlowo – usługowym o pow. zabudowy 192 m.kw. – wybudowanym w roku 1920, zasiedlonym przed dniem … r. (dniem nabycia nieruchomości przez Spółkę). Przed dniem nabycia budynek był wykorzystywany przez poprzednich właścicieli do wykonywania prowadzonej przez nich działalności gospodarczej (znajdował się tam salon handlowy i pomieszczenie biurowe). Od chwili nabycia nieruchomości przez Spółkę jawną, budynek handlowo – usługowy był wykorzystywany przez Spółkę jawną, w dalszym ciągu do takich samych celów – prowadzonej działalności gospodarczej, mianowicie w budynku handlowo – usługowym był zorganizowany salon sprzedaży oraz biuro spółki i pomieszczenie socjalne dla pracowników. Budynek handlowo – usługowy znajduje się w całości na działce o numerze ew. 1. Stanowi on budynek w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia … r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333). Spółka nie ponosiła od momentu nabycia nieruchomości (w tym budynku handlowo – usługowego zlokalizowanego na działce nr 1) do dnia złożenia niniejszego wniosku i nie będzie ponosiła aż do dnia planowanej dostawy, wydatków na ulepszenie przedmiotowego budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowią co najmniej 30% wartości początkowej budynku;
2. budynkiem magazynowym o pow. zabudowy 48 m.kw. – wybudowanym w roku 2000, zasiedlonym przed dniem … r. (dniem nabycia nieruchomości przez Spółkę). Przed dniem nabycia budynek był wykorzystywany przez poprzednich właścicieli na działalność gospodarczą (magazynową). Od chwili nabycia nieruchomości przez Spółkę jawną budynek magazynowy był wykorzystywany do prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej, mianowicie w budynku magazynowym był zorganizowany magazyn towarów sprzedawanych w ramach działalności gospodarczej. Budynek magazynowy znajduje się w całości na działce o numerze 1. Stanowi on budynek w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333). Spółka nie ponosiła od momentu nabycia nieruchomości (w tym budynku magazynowego) do dnia złożenia niniejszego wniosku i nie będzie ponosiła aż do dnia planowanej dostawy wydatków na ulepszenie przedmiotowego budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowią co najmniej 30% wartości początkowej budynku.
   
   

Nieruchomość, w tym działka nr 1 i znajdujące się na niej budynki, nie były, nie są i nie będą do momentu sprzedaży wykorzystywane przez Spółkę wyłącznie do wykonywania działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Spółka wykorzystywała nieruchomość, w tym działkę nr 1 i znajdujące się na niej budynki do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

2. Działka niezabudowana, oznaczona numerem ewidencyjnym 2, o powierzchni 0,0360 ha (opis użytku zgodnie z Rejestrem Gruntów: „zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy).
   
   

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka położona jest w jednostce urbanistycznej oznaczonej symbolem D1 MS-U – tereny mieszkaniowo – usługowe o charakterze śródmiejskim.

Nieruchomość, w tym działka nr 2 nie była, nie jest i nie będzie do momentu sprzedaży wykorzystywana przez Spółkę wyłącznie do wykonywania działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Spółka wykorzystywała nieruchomość, w tym działkę nr 2 do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W dniu … r. spółka jawna została postawiona w stan upadłości likwidacyjnej. Syndyk zamierza sprzedać w toku postępowania upadłościowego opisaną wyżej nieruchomość w całości, w tym:

Ad. 1) działkę nr 1 opisaną powyżej, zabudowaną:

ad. a) budynkiem usługowo - handlowym opisanym powyżej;

ad. b) budynkiem magazynowym.

Ad. 2) niezabudowaną działkę nr 2.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku.

1. Czy sprzedaż przez syndyka, działającego na rzecz upadłej Spółki, działki nr 1 opisanej we wniosku, zabudowanej budynkiem handlowo – usługowym opisanym w pkt la) pod poz. 74 wniosku oraz budynkiem magazynowym opisanym w pkt 1b) pod poz. 74 wniosku jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług?
2. Czy sprzedaż przez syndyka, działającego na rzecz upadłej Spółki, niezabudowanej działki nr 2 opisanej w pkt 2 pod poz. 74 wniosku jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

(ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku)

Ad. 1)

W ocenie Wnioskodawcy sprzedaż przez syndyka działki ewidencyjnej oznaczonej numerem 1 opisanej we wniosku, zabudowanej budynkiem handlowo – usługowym opisanym w pkt la) pod poz. 74 wniosku oraz budynkiem magazynowym opisanym w pkt 1b) pod poz. 74 wniosku jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10) ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa Vat), zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy Vat, zgodnie z którym przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich a) wybudowaniu lub b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Oddanie do użytkowania budynku pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub też rozpoczęcie użytkowania go na cele własne spełnia wymóg pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy Vat.

Spółka nabyła działkę nr 1 zabudowaną budynkiem usługowo – handlowym oraz budynkiem magazynowym w roku 2008 w stanie zasiedlonym. W chwili nabycia każdy z tych budynków był wykorzystywany przez zbywcę do działalności gospodarczej zgodnie z funkcją (przeznaczeniem) tego budynku – odpowiednio: jako salon sprzedaży stolarki drzwiowej i biuro (budynek opisany w pkt la pod poz. 74) i jako magazyn (budynek opisany w pkt 1b) pod poz. 74). Takie korzystanie z każdego z poszczególnych budynków Spółka kontynuuje od 2008 r. do dnia złożenia niniejszego wniosku. Jednocześnie w okresie od 2008 r. Spółka nie dokonywała wydatków na ulepszenie budynku handlowo - usługowego, które przekraczałyby 30% wartości tego budynku, ani wydatków na ulepszenie budynku magazynowego, które przekraczałyby 30% wartości tego budynku, zatem w przypadku sprzedaży przedmiotowej działki przez syndyka nie zostanie spełniona żadna z negatywnych przesłanek zwolnienia przewidziana w art. 43 ust. 1 pkt 10) a i b).

Ad. 2)

W ocenie Wnioskodawcy sprzedaż niezabudowanej działki gruntu oznaczonej nr ew. 2 opisanej w pkt pod poz. 74 wniosku nie jest zwolniona z opodatkowania podatkiem Vat.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 2 ust. 22 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa Vat) przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Niezabudowana działka gruntu spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Tym samym sprzedaż działki nr 2 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy Vat zwalnia się od podatku Vat dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Jak wynika z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działka jest położona na terenach mieszkaniowo – usługowych o charakterze śródmiejskim. Oznacza to, że sprzedaż przedmiotowej działki nie jest objęta zwolnieniem przewidzianym w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy Vat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku, a także określił warunki stosowania tych zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Ponadto, stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

W myśl art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy o VAT oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Przy czym, jeżeli dla dostawy nieruchomości nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dla dostawy działek niezabudowanych, czy też na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy dla dostawy działek zabudowanych, to należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw gruntów, budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Co do zasady zatem grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według tych samych regulacji jak budynki i budowle na nim posadowione.

Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”, „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333). zwanej dalej ustawą Prawo budowlane.

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W świetle art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest właścicielem nieruchomości gruntowej zabudowanej, składającej się z dwóch działek: jedna o powierzchni: 0,1206 ha oraz druga o powierzchni 0,0360 ha.

Działka nr 1 o pow. 0,1206 ha jest zabudowana dwoma budynkami: handlowo – usługowym oraz magazynowym. Spółka nabyła przedmiotową nieruchomość w dniu 2.02.2008 r. w drodze umowy przeniesienia własności nieruchomości od wspólników spółki cywilnej. Budynki posadowione na nieruchomości były zasiedlone przed datą jej nabycia przez Spółkę. Od chwili nabycia nieruchomość ta była wykorzystywana przez Spółkę do działalności gospodarczej. W budynku handlowo – usługowym był zorganizowany salon sprzedaży, zaś w budynku magazynowym – magazyn. Spółka prowadzi działalność w zakresie sprzedaży stolarki okiennej, drzwiowej, paneli podłogowych i akcesoriów. W magazynie i salonie sprzedaży przechowywano stolarkę drzwiową i inny asortyment podlegający sprzedaży. Dodatkowo w budynku handlowo – usługowym znajdowały się pomieszczenia biurowe używane przez wspólników i pracowników oraz pomieszczenie socjalne. Zgodnie z wypisem z kartoteki budynków budowa budynku handlowo – usługowego została zakończona w 1920 r., zaś budynku magazynowego – w roku 2000. Obydwa budynki są trwale związane z gruntem. Spółka nie ponosiła od momentu nabycia nieruchomości do dnia złożenia niniejszego wniosku i nie będzie ponosiła aż do dnia planowanej dostawy, wydatków na ulepszenie przedmiotowych budynków w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowią co najmniej 30% wartości początkowej danego budynku. Spółka wykorzystywała nieruchomość, w tym działkę nr 1 i znajdujące się na niej budynki do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Działka niezabudowana, oznaczona numerem ewidencyjnym 2, o powierzchni 0,0360 ha, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka położona jest w jednostce urbanistycznej oznaczonej symbolem D1 MS-U – tereny mieszkaniowo – usługowe o charakterze śródmiejskim. Spółka wykorzystywała nieruchomość, w tym działkę nr 2 do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W dniu … r. Spółka jawna została postawiona w stan upadłości likwidacyjnej. Syndyk zamierza sprzedać opisaną wyżej nieruchomość w trybie przetargu pisemnego. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności sprawy, skoro w analizowanym przypadku przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana do celów działalności gospodarczej o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, to Spółka dla transakcji sprzedaży nieruchomości będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Zatem czynność sprzedaży nieruchomości składającej się z działki zabudowanej nr 1 oraz działki niezabudowanej nr 2, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się do dostawy działki zabudowanej nr 1, wskazać należy, że w celu ustalenia czy w analizowanej sprawie dla dostawy nieruchomości zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku VAT, w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy i kiedy względem budynków znajdujących się na ww. działce nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że planowana sprzedaż ww. budynków znajdujących się na działce nr 1 nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż – jak wynika z opisu sprawy – ww. budynki zostały zasiedlone przed dniem … r., tj. przed dniem nabycia nieruchomości przez Spółkę. Zatem, z uwagi na fakt, że od pierwszego zasiedlenia do chwili planowanej sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata i jednocześnie nie ponoszono nakładów na ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej ww. budynków, to należy uznać, że dla dostawy ww. budynków, tj. budynku handlowo-usługowego i budynku magazynowego znajdujących się na działce nr 1 zostaną spełnione warunki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy VAT, dostawa gruntu dokonywana wraz z dostawą budynku (budowli lub ich części) dzieli los prawnopodatkowy tych obiektów, a wartość gruntu wchodzi do podstawy opodatkowania obiektów. Tym samym mając na uwadze brzmienie art. 29a ust. 8 ustawy dostawa gruntu związanego z przedmiotowymi budynkami powinna zostać opodatkowana według zasad właściwych dla dostawy tych budynków i budowli, a więc będzie korzystała również ze zwolnienia o którym mowa art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż działki nr 1 zabudowanej budynkiem handlowo-usługowym i budynkiem magazynowym, będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy, o ile strony transakcji nie zrezygnują ze zwolnienia i nie wybiorą opcji opodatkowania, zgodnie z art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy, po spełnieniu wynikających z tych przepisów warunków.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki zabudowanej nr 1 należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu natomiast do dostawy działki niezabudowanej należy stwierdzić, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

W związku z powyższym, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy działka niezabudowana nr 2, która będzie przedmiotem sprzedaży, stanowi teren budowlany w rozumieniu powołanego wyżej art. 2 pkt 33 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy w kontekście obowiązujących przepisów prawa stwierdzić należy, że skoro – jak wskazano w opisie sprawy – działka niezabudowana objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i stanowi tereny mieszkaniowo-usługowe o charakterze śródmiejskim, to przedmiotowa działka będzie spełniała definicję terenu budowlanego określonego w art. 2 pkt 33 ustawy i tym samym jej dostawa nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Jak już wyżej wskazano, jeżeli przy zbyciu gruntu niezabudowanego wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku VAT, to przepisy dopuszczają również możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, przy spełnieniu łącznie obu warunków, o których mowa w tym przepisie.

W analizowanej sprawie przesłanki uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy również nie będą spełnione, ponieważ z okoliczności sprawy wynika, że przedmiotowa nieruchomość w tym działka nr 2 była przez Spółkę wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji w odniesieniu do ww. gruntu nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Bowiem jak wynika z powyższych wyjaśnień niespełnienie jednego z warunków określonych w powyższym przepisie daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Podsumowując, z uwagi na fakt, że dla dostawy działki niezabudowanej nr 2 wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, to sprzedaż ww. działki nie będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT i będzie czynnością opodatkowaną.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki niezabudowanej nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy i stanowiska Wnioskodawcy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Nadto należy wskazać, iż zgodnie z art. 14f § 1 Ordynacji podatkowej wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych – zgodnie z art. 14f § 2 ww. ustawy – opłatę pobiera się od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca w dniu 9 września 2020 r. dokonał wpłaty w wysokości 40 zł oraz w dniu 20 listopada 2020 r. w wysokości 80 zł (łącznie 120 zł) od wniosku ORD-IN z dnia 9 września 2020 r. (data wpływu 14 września 2020 r.), tj. w zakresie 3 zdarzeń przyszłych. Należy jednak zauważyć, iż przedmiotowy wniosek dotyczy 2 zdarzeń przyszłych. W związku z powyższym, kwota 40 zł jako nienależna, podlega zwrotowi na numer rachunku bankowego wskazanego w poz. 73 wniosku, zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.