2020.12.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP3-1.4011.625.2020.1.MK1

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.625.2020.1.MK1
z 3 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 12 października 2020 r. (data wpływu 16 października 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych likwidacji Spółki kapitałowej

w części dotyczącej wygaśnięcia zobowiązania wobec spółki z tytułu zaciągniętej pożyczki, poprzez konfuzję następującą w wyniku likwidacji spółki – jest prawidłowe,
w części dotyczącej otrzymania w ramach majątku likwidacyjnego wierzytelności z tytułu udzielonej przez spółkę pożyczki oraz obowiązków Spółki jako płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych likwidacji Spółki kapitałowej.

We wniosku wspólnym złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
Zainteresowanego 1
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
Zainteresowanego 2

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie 14b § 1 w związku z art. 14r § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.; dalej: „Ordynacja podatkowa”), Wnioskodawca (zwany w dalszej części wniosku „Zainteresowanym 1”) oraz sp. z o.o. (zwana w dalszej części wniosku „Zainteresowanym 2” lub „Spółką”) (w dalszej części wniosku łącznie zwani „Zainteresowanymi”), działając przez pełnomocnika występują z wnioskiem wspólnym o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Zainteresowany 1 jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski i podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Zainteresowany 1 jest jednym z dwóch udziałowców Spółki. Zainteresowany 1 jest jednocześnie wspólnikiem w innej spółce osobowej.

Zainteresowany 2 jest spółką kapitałową z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka udzieliła oprocentowanej pożyczki Zainteresowanemu 1.

W przyszłości z przyczyn biznesowych może dojść do sytuacji, w której zostanie podjęta decyzja o ograniczeniu lub likwidacji działalności prowadzonej przez Spółkę. W przypadku podjęcia decyzji o likwidacji prowadzonej przez Spółkę działalności, nie jest wykluczonym, że Zainteresowany 1 może otrzymać majątek likwidacyjny Spółki.

Składnikiem wydanego Zainteresowanemu 1 majątku likwidacyjnego może być również wierzytelność Spółki wobec Zainteresowanego 1 z tytułu pożyczki, która do momentu likwidacji Spółki, może nie być jeszcze uregulowana („Wierzytelność”). Ponadto, na moment likwidacji Spółki, wierzytelność Spółki wobec Zainteresowanego 1 nie będzie przedawniona. Oznacza to, że może dojść do sytuacji, w której nastąpi połączenie w rękach tego samego podmiotu - Zainteresowanego 1 - praw przysługujących wierzycielowi oraz skorelowanych z tymi prawami obowiązków dłużnika.

Z uwagi na to, że w wyniku zdarzenia przyszłego Zainteresowany 1 stałby się jednocześnie dłużnikiem jak i wierzycielem tej samej wierzytelności zobowiązanie Zainteresowany 1 wygaśnie z mocy prawa. Sytuacja taka określana jest mianem konfuzji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wygaśnięcie zobowiązania Zainteresowanego 1 wobec Spółki, wynikającego z zawartej umowy pożyczki, które nastąpi w związku z połączeniem w jednej osobie wierzyciela i dłużnika (tzw. konfuzja) będzie skutkować powstaniem przychodu (dochodu) po stronie Zainteresowanego 1 na gruncie ustawy PIT?
Czy w przypadku uznania, że konfuzja Wierzytelności w związku z jej wydaniem w ramach majątku likwidacyjnego Spółki nie powoduje powstania przychodu (dochodu) po stronie Zainteresowanego 1, Spółka jako płatnik będzie zobowiązana do poboru podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Zdaniem Zainteresowanych, wygaśnięcie zobowiązania Zainteresowanego 1 wobec Spółki, wynikającego z zawartej umowy pożyczki, które nastąpi w związku z połączeniem w jednej osobie wierzyciela i dłużnika (tzw. konfuzja) nie będzie skutkować powstaniem przychodu (dochodu) po stronie Zainteresowanego 1 na gruncie ustawy PIT.

Ad. 2

Zdaniem Zainteresowanych, w przypadku uznania, że konfuzja Wierzytelności w związku z jej wydaniem w ramach majątku likwidacyjnego Spółki nie powoduje powstania przychodu (dochodu) po stronie Zainteresowanego 1, Spółka jako płatnik nie będzie zobowiązana do poboru podatku dochodowego od osób fizycznych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. c ustawy PIT za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym również podział majątku likwidowanej osoby prawnej lub spółki.

Z treści art. 24 ust. 5 pkt 3 ustawy PIT wynika, że dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału, w tym także wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki.

Jak stanowi art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy PIT, od uzyskanych dochodów (przychodów) z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Zgodnie z art. 30a ust. 6 ustawy PIT, zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a, 5d i 5e.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 50a ustawy PIT, wolna od podatku dochodowego jest wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, w części stanowiącej koszt nabycia lub objęcia udziałów (akcji) w tej spółce lub udziałów w zyskach osoby prawnej. Przy czym, dyspozycją tego przepisu objęta jest równowartość faktycznie poniesionych przez podatnika, który otrzymuje przysporzenie, wydatków na nabycie lub objęcie udziałów (akcji).

W zaprezentowanym we wniosku zdarzeniu przyszłym w wyniku likwidacji Spółki, część majątku stanowiąca wierzytelność Zainteresowanego 1 względem Spółki może zostać mu wydana. Tym samym, z chwilą objęcia majątku likwidacyjnego, Zainteresowany 1 stanie się zarówno dłużnikiem, jak i wierzycielem tego zobowiązania, w konsekwencji czego zobowiązanie Zainteresowanego 1 wygaśnie z mocy prawa. Sytuacja taka określana jest mianem konfuzji.

Z uwagi na to, że przepisy ustawy PIT nie odnoszą się wprost do instytucji konfuzji, opisane we wniosku zdarzenie przyszłe należy przeanalizować w oparciu o zasady ogólne, uwzględniając przy tym przepisy, kodeksu cywilnego oraz rozwiązania wypracowane przez praktykę, doktrynę prawa cywilnego oraz prawa podatkowego.

Instytucja konfuzji nie została uregulowana wprost w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm, zwana dalej: „K.C.”), ale w doktrynie prawa cywilnego ugruntowało się rozumienie tej instytucji jako połączenia w jednym podmiocie osoby wierzyciela i dłużnika. Konfuzja prowadzi do wygaśnięcia prawa podmiotowego na skutek połączenia w rękach tego samego podmiotu prawa i związanego z nim obowiązku. Konfuzja praw wynikających z zobowiązań i należności nie została explicite uregulowana w przepisach prawa cywilnego, ale jej funkcjonowanie znajduje szerokie potwierdzenie w dorobku doktryny prawa cywilnego oraz orzecznictwie polskich sądów powszechnych. Stanowi ona przypadek wygaśnięcia stosunku prawnego (zobowiązaniowego) pomimo braku spełnienia przez dłużnika świadczenia (a zatem wierzytelność wygasa w całości ex lege pomimo braku jakiejkolwiek faktycznej zapłaty). Ponadto, podkreślanym jest, że ze względu na fakt, iż byłoby sprzeczne z istotą stosunku prawnego pozostawanie „swoim” wierzycielem i dłużnikiem, prawa i obowiązki wynikające ze zobowiązań wygasają ze względu na zanik istotnych elementów konstrukcji stosunku zobowiązaniowego, jakim są dwie strony zobowiązania.

Ponadto, Zainteresowani wskazują, że zgodnie z literaturą przedmiotu „Prawo podmiotowe sprzężone jest z korelatywnym obowiązkiem innej lub innych osób. Jeżeli więc wskutek jakichkolwiek zdarzeń nastąpi połączenie w rękach tej samej osoby prawa i korelatywnie sprzężonego z nim obowiązku (tzw. confusio), to prawo podmiotowe traci swój społeczny sens” (Henclewski T., Instytucja konfuzji w polskim prawie cywilnym, Przegląd Prawa Handlowego, numer 4/2011).

Konfuzja w powyższym rozumieniu może nastąpić zatem m.in. w sytuacji w której dojdzie do likwidacji spółki będącej wierzycielem, która w ramach majątku likwidacyjnego przekaże wierzytelność do wspólnika. Istotny jest fakt, iż w takim przypadku konfuzji wygaśnięcie zobowiązania nie następuje na skutek zawarcia między wierzycielem a dłużnikiem dodatkowej umowy (np. umowy o zwolnienie z długu). Żadna ze stron nie składa w tej sytuacji oświadczenia w charakterze wierzyciela czy też dłużnika.

Do wygaśnięcia zobowiązania dochodzi wyłącznie w następstwie zdarzenia prawnego, jakim jest likwidacja Spółki.

W zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem niniejszego wniosku, w wyniku likwidacji i otrzymania majątku Spółki przez Zainteresowanego 1, wierzytelność Spółki względem Zainteresowanego 1 przejdzie do Zainteresowanego 1. W konsekwencji ten sam podmiot (tj. Zainteresowany 1) stanie się jednocześnie dłużnikiem i wierzycielem z tytułu tego samego stosunku zobowiązaniowego. Dojdzie zatem do połączenia się w jednej osobie dłużnika i wierzyciela tych stosunków zobowiązaniowych, a w rezultacie - do wygaśnięcia z mocy prawa w drodze konfuzji zobowiązań Zainteresowanego 1 oraz skorelowanych z nimi wierzytelności (strony powstałego wcześniej stosunku zobowiązaniowego staną się tożsame i zobowiązania oraz odpowiadające im wierzytelności przestaną istnieć).

W ocenie Zainteresowanych, co do zasady, majątek otrzymany w wyniku likwidacji spółki z o.o. stanowi przychód podatkowy wspólnika. Jak wskazywano wcześniej, zgodnie z art. 24 ust. 5 pkt 3 ustawy PIT dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału, w tym także wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki. Zdaniem zainteresowanych otrzymanie wierzytelności wobec samego siebie nie może jednak być potraktowane jako zdarzenie powodujące powstanie jakiegokolwiek przychodu po stronie Zainteresowanego 1 jako „wierzyciela-dłużnika”. Jest to bowiem konsekwencją bezpośrednią opisanego powyżej mechanizmu konfuzji. Skoro z mocy prawa wierzytelność wygasa, brak jest podstaw do uznania jej za podstawę do rozpoznania przychodu.

Ponadto, zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 9 ust. 1 Ustawy PIT, opodatkowaniu PIT podlegają wszelkiego rodzaju dochody. Przyjmuje się przy tym, że dochodem jest każde przysporzenie majątkowe o trwałym charakterze, powodujące przyrost aktywów lub zmniejszenie zobowiązań. W wyniku konfuzji, aktywa i pasywa Zainteresowanego 1 zmniejszą się o tę samą kwotę (Zainteresowany 1 nie będzie musiał spłacać zobowiązania ale jednocześnie nie będzie mógł domagać się spłaty wierzytelności). Zatem nie dojdzie do powiększenia majątku Zainteresowanego 1.

Zgodnie z orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 listopada 2003 r. o sygn. III SA 3382/02 za przychód należy uznać tylko te wartości, które charakteryzują się definitywnym przyrostem majątku podatnika. W orzeczeniu tym, Naczelny Sąd Administracyjny tym samym orzekł, że przychód kreowany jest przez zdarzenie powodujące rzeczywisty wzrost majątku podatnika, co oznacza, że wzrost ten (przysporzenie po jego stronie) powinien mieć charakter definitywny / trwały. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, „definitywny” należy uznać taki stan, który jest „ostateczny, nieodwołany” (…), zaś za „trwały” uznaję się taki stan, który jest „istniejący przez dłuższy czas lub nieulegający szybkim zmianom” (…). Mając to na uwadze, Zainteresowani podkreślają, że w wyniku likwidacji Spółki, u Zainteresowany 1 nie dojdzie do powstania definitywnego przyrostu majątku.

Niemniej jednak, wyraźnego podkreślenia wymaga fakt, że w prezentowanym zdarzeniu przyszłym, nie dojdzie do uzyskania po stronie Zainteresowanego 1 przysporzenia majątkowego. Otrzymane przez Zainteresowanego 1 wierzytelności nie mogą zostać potraktowane jako zdarzenie powodujące powstanie przychodu po stronie Zainteresowanego 1, który stanie się zarówno wierzycielem jak i dłużnikiem. Podstawą tego twierdzenia jest właśnie konstrukcja instytucji konfuzji. Skoro bowiem wierzytelność wygasa z mocy prawa, brak jest podstaw do uznania jej za podstawę do rozpoznania przychodu.

W przedmiotowej sprawie, Zainteresowany 1 w wyniku likwidacji Spółki nie uzyska przysporzenia majątkowego. Wygaśnięcie zobowiązania wskutek konfuzji nie będzie także powodować powstania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia. W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 11 ust. 1 ustawy PIT. W związku z konfuzją, nie powstaje bowiem jakiekolwiek przysporzenie majątkowe ani dla likwidowanej Spółki ani Zainteresowanego 1.

Ponadto, w ocenie Zainteresowanych wygaśnięcie Wierzytelności w wyniku konfuzji nie będzie także powodować powstania przychodu z tytułu umorzenia pożyczki. Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy PIT, przychodem z działalności gospodarczej jest wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Pojęcie „umorzenie zobowiązania” nie zostało zdefiniowane w ustawie PIT. Stosownie zaś do definicji zawartej w Słowniku języka polskiego PWN „umorzyć” oznacza między innymi „zrezygnować całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych”. W konsekwencji z takiej definicji wynika, że skutkiem „umorzenia zobowiązania” jest zmniejszenie lub zlikwidowanie zobowiązania dłużnika, a tym samym wygaśnięcie zobowiązania wobec wierzyciela.

W K.C. instytucję „umorzenia zobowiązania” reguluje art. 508, w świetle którego zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie to przyjmuje. Zwolnienie z długu nie jest zatem czynnością jednostronną i oznacza, że jedna ze stron rezygnuje z przysługującego jej świadczenia pieniężnego, natomiast druga ze stron uzyskuje z tego tytułu przysporzenie majątkowe, które stanowi przychód podatkowy. Według Zainteresowanych, umorzeniem zobowiązania w rozumieniu przepisów ustawy PIT jest zwolnienie dłużnika z obowiązku jego wykonania, tj. zwolnienie go z długu.

Jak podkreślają Zainteresowani w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym w wyniku likwidacji Spółki nastąpi połączenie w jednej osobie wierzyciela i dłużnika, a tym samym wygaśnięcie zobowiązania Zainteresowanego 1 z mocy prawa tj. poprzez konfuzję spowodowaną likwidacją, a nie wskutek umorzenia (zwolnienia z długu).

W tym zakresie, w ocenie Zainteresowanych wygaśnięcie zobowiązania w związku z połączeniem w jednej osobie wierzyciela oraz dłużnika (konfuzja) nie będzie powodowało powstania przychodu na podstawie ustawy PIT.

Powyższe zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych, w tym w szczególności w:

interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 stycznia 2020 r., sygn.0113-KDIPT2-3.4011.267.2017.9.19-S.PR;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 20 lipca 2016 r., sygn. 1061- IPTPB3.4511.415.2016.1.IS;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 10 sierpnia 2015 r., sygn. IPTPB2/4511-344/15-2/Akr;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 22 października 2015 r., sygn. IPTPB1/4511-483/15-3/MAP;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 sierpnia 2015 r., sygn. IPPB1/4511-763/15-2/DK.

Zainteresowani pragną podkreślić, mimo że interpretacje przytoczone powyżej wydane zostały w indywidualnych sprawach, kreują one porządek prawny i są podstawą do jednolitego stosowania przepisów prawa podatkowego.

Podsumowując, Zainteresowani wskazują, że jak wskazane zostało w przedstawionym zdarzeniu przyszłym w wyniku likwidacji Spółki, wierzytelność pożyczkowa Spółki wobec Zainteresowanego 1 zostanie przeniesiona na Zainteresowanego 1, wskutek czego Zainteresowany 1 stanie się jednocześnie wierzycielem i dłużnikiem. W rezultacie, stosunek zobowiązaniowy pomiędzy Spółką a Zainteresowanym 1 wygaśnie w drodze konfuzji, która występuje, gdy wierzyciel staje się jednocześnie dłużnikiem w odniesieniu do tego samego stosunku zobowiązaniowego.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Zainteresowanych, wygaśnięcie zobowiązania Zainteresowanego 1 wobec Spółki, wynikającego z zawartej umowy pożyczki, które nastąpi w wyniku konfuzji będącej rezultatem likwidacji Spółki, nie będzie skutkować powstaniem przychodu po stronie Zainteresowanego 1 na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ad. 2.

Powyższe oznacza, że w przypadku wypłaty majątku z tytułu likwidacji spółki w gotówce dochodem (przychodem) będzie wartość uzyskanej kwoty pieniężnej.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy PIT, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 50a ustawy o PIT, wolna od podatku dochodowego jest wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, w części stanowiącej koszt nabycia lub objęcia udziałów (akcji) w tej spółce lub udziałów w zyskach osoby prawnej. Przy czym, dyspozycją tego przepisu objęta jest równowartość faktycznie poniesionych przez podatnika, który otrzymuje przysporzenie, wydatków na nabycie lub objęcie udziałów (akcji).

Mając na uwadze powyższe obowiązkiem płatnika jest obliczenie, pobranie oraz odprowadzenie podatku, w sytuacji, w której z podatkowoprawnego stanu rzeczy wynika, że płatnik jest zobowiązany do tego rodzaju czynności.

W przypadku zatem, gdy dana czynność, tj. konfuzja Wierzytelności w związku z jej wydaniem w ramach majątku likwidacyjnego Spółki, jak wynika z odpowiedzi na pytanie pierwsze przedmiotowego wniosku, nie powoduje powstania przychodu (dochodu) po stronie podatnika (tu. Zainteresowanego 1), Spółka jako płatnik nie będzie zobowiązana do poboru podatku dochodowego od osób fizycznych. Innymi słowy, jeżeli z przepisów prawa wynika, że dana czynność nie rodzi obowiązków prawnych (w przypadku konfuzji - brak powstania przychodu), tym samym, nie może ona nakładać dodatkowych obowiązków, tam gdzie one nie występują (tj. w przypadku braku powstania przychodu, nie należy nakładać obowiązków płatnika na podmiot likwidowany w tym zakresie).

Biorąc pod uwagę powyższe uzasadnienie, zdaniem Zainteresowanych, w przypadku uznania, że konfuzja Wierzytelności w związku z jej wydaniem w ramach majątku likwidacyjnego Spółki nie powoduje powstania przychodu (dochodu) po stronie Zainteresowanego 1, Spółka jako płatnik nie będzie zobowiązana do poboru podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

w części dotyczącej wygaśnięcia zobowiązania wobec spółki z tytułu zaciągniętej pożyczki, poprzez konfuzję następującą w wyniku likwidacji spółki – jest prawidłowe,
w części dotyczącej otrzymania w ramach majątku likwidacyjnego wierzytelności z tytułu udzielonej przez spółkę pożyczki oraz obowiązków Spółki jako płatnika – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast w przypadku świadczeń w naturze przychodem jest ich wartość wyrażona w pieniądzu. W myśl bowiem przepisu art. 11 ust. 2 ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Jak wynika z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy jednym ze źródeł przychodów są m.in. kapitały pieniężne.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. c) ww. ustawy stanowi, iż za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym również podział majątku likwidowanej osoby prawnej lub spółki.

Przy czym – w myśl art. 5a pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce - oznacza to:

spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
spółkę kapitałową w organizacji,
spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania;

Jak stanowi art. 17 ust. 2 ww. ustawy przy ustalaniu wartości przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. c, pkt 6, 7 i 10, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. (art. 19 ust. 3 ww. ustawy).

Tryb likwidacji spółek z ograniczoną odpowiedzialnością został uregulowany przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1526 ze zm.). Zgodnie z art. 272 ustawy Kodeks spółek handlowych, rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru.

Stosownie do treści art. 286 § 1 Kodeksu spółek handlowych podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli nie może nastąpić przed upływem sześciu miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli. Majątek, o którym mowa w § 1, dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów. Umowa spółki może określać inne zasady podziału majątku (art. 286 § 2 i 3 ww. ustawy).

Zgodnie z poglądem prezentowanym w doktrynie prawa handlowego, podział majątku może nastąpić bądź przez wypłatę wspólnikom przypadających im z tytułu likwidacji kwot w pieniądzu, bądź przez przydzielenie poszczególnych przedmiotów majątkowych zlikwidowanej spółki. Należy przy tym podkreślić, że ustawodawca nie różnicuje sposobu opodatkowania przychodów uzyskanych w związku z likwidacją majątku spółki w zależności od tego czy wypłacane są środki pieniężne, czy też zwrot następuje w formie niepieniężnej.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Z treści art. 24 ust. 5 pkt 3 ww. ustawy wynika, iż dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału, w tym także wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki.

Zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a, w tym z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych.

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a, 5d i 5e (art. 30a ust. 6 ww. ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Na mocy art. 41 ust. 4 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Natomiast na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z kolei stosownie do art. 42 ust. 1a ww. ustawy w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na treść przepisu art. 21 ust. 1 pkt 50a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że wolna od podatku dochodowego jest wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, w części stanowiącej koszt nabycia lub objęcia udziałów (akcji) w tej spółce lub udziałów w zyskach osoby prawnej.

Przy czym, dyspozycją tego przepisu objęta jest równowartość faktycznie poniesionych przez podatnika, który otrzymuje przysporzenie, wydatków na nabycie lub objęcie udziałów (akcji). Natomiast w przypadku, gdy udziałowiec nie poniósł wydatków na nabycie bądź objęcie udziałów (akcji), nie ma podstaw do zastosowania omawianego wyżej zwolnienia. Sytuacja taka ma miejsce m.in. gdy udziały w spółce kapitałowej zostały nabyte w drodze darowizny lub spadku.

W konsekwencji, wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją spółki z o.o., korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 50a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w części stanowiącej koszt nabycia lub objęcia udziałów.

Natomiast różnica pomiędzy wartością majątku otrzymanego w wyniku likwidacji a wydatkami poniesionymi na objęcie lub nabycie udziałów, których wartość jest zwolniona z podatku, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Dochód do opodatkowania nie wystąpi w sytuacji przekazania w związku z likwidacją spółki majątku o wartości równej lub mniejszej niż koszt nabycia lub objęcia udziałów.

Zatem, zryczałtowany podatek dochodowy, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, w przypadku podziału majątku likwidowanej osoby prawnej, pobiera się od wartości majątku otrzymanego w wyniku likwidacji (przychodu z likwidacji) określonego na podstawie cen rynkowych, pomniejszonego o poniesione wydatki na nabycie udziałów (akcji).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Zainteresowany 1 jest jednym z dwóch udziałowców Spółki. Zainteresowany 1 jest jednocześnie wspólnikiem w innej spółce osobowej. Zainteresowany 2 jest spółką kapitałową z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, polskim rezydentem podatkowym. Spółka udzieliła oprocentowanej pożyczki Zainteresowanemu 1. W przyszłości z przyczyn biznesowych może dojść do sytuacji, w której zostanie podjęta decyzja o ograniczeniu lub likwidacji działalności prowadzonej przez Spółkę. W przypadku podjęcia decyzji o likwidacji prowadzonej przez Spółkę działalności, nie jest wykluczonym, że Zainteresowany 1 może otrzymać majątek likwidacyjny Spółki. Składnikiem wydanego Zainteresowanemu 1 majątku likwidacyjnego może być również wierzytelność Spółki wobec Zainteresowanego 1 z tytułu pożyczki, która do momentu likwidacji Spółki, może nie być jeszcze uregulowana („Wierzytelność”). Ponadto, na moment likwidacji Spółki, wierzytelność Spółki wobec Zainteresowanego 1 nie będzie przedawniona. Oznacza to, że może dojść do sytuacji, w której nastąpi połączenie w rękach tego samego podmiotu - Zainteresowanego 1 - praw przysługujących wierzycielowi oraz skorelowanych z tymi prawami obowiązków dłużnika.

Odnośnie samego zjawiska konfuzji wskazać należy, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie posługuje się w ogóle tym pojęciem. Także ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.) nie zawiera definicji „konfuzji”, ani też konkretnego przepisu regulującego następstwa prawne połączenia długu i wierzytelności w jednej osobie.

W doktrynie prawa cywilnego ugruntowało się rozumienie konfuzji jako połączenia w jednym podmiocie osoby wierzyciela i dłużnika, prowadzące do wygaśnięcia zobowiązania (wierzytelności i długu). Ze względu na fakt, iż byłoby sprzeczne z istotą stosunku prawnego pozostawanie „swoim” wierzycielem i dłużnikiem, prawa i obowiązki wynikające ze zobowiązania wygasają ze względu na zanik istotnych elementów konstrukcji stosunku zobowiązaniowego, jakim są dwie strony zobowiązania.

Wygaśnięcie zobowiązania w drodze konfuzji nie zostało bezpośrednio wymienione w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako skutkujące powstaniem przychodu. Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż po stronie Zainteresowanego 1 zobowiązanie względem Spółki z tytułu pożyczki wygasa w wyniku konfuzji. Mamy bowiem do czynienia z połączeniem długu i wierzytelności w jednej osobie.

Nie można jednak w tym przypadku mówić o umorzeniu zobowiązania, z uwagi na to, iż do konfuzji dochodzi z mocy samego prawa, a nie wskutek złożonego oświadczenia woli.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie umorzenia zobowiązania ma węższe znaczenie niż na gruncie prawa cywilnego. Umorzeniem zobowiązania w rozumieniu przepisów omawianej ustawy podatkowej jest zwolnienie dłużnika z obowiązku jego wykonania, tj. zwolnienie go z długu. Instytucję tę reguluje art. 508 ustawy Kodeks cywilny, zgodnie z którym zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

W wyniku likwidacji Spółki, wierzytelność Spółki przejdzie na Zainteresowanego 1, wskutek czego stanie się On jednocześnie wierzycielem i dłużnikiem. W przypadku, gdy dochodzi do połączenia wierzyciela i dłużnika, wzajemne prawa ulegają wygaśnięciu. Pożyczka, będąca wierzytelnością Spółki i długiem Zainteresowanego 1 wygasa. W sytuacji opisanej w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, dojdzie zatem do wygaśnięcia zobowiązań Zainteresowanego 1 z tytułu udzielonej pożyczki nie w wyniku umorzenia, lecz poprzez podjęcie decyzji o likwidacji Spółki i podziale Jej majątku.

W świetle powyższego, wygaśnięcie zobowiązania Zainteresowanego 1 z tytułu zaciągniętej pożyczki nastąpi z mocy prawa, wskutek skumulowania w rękach jednego podmiotu praw przysługujących wierzycielowi i obowiązków dłużnika (tzw. konfuzja), a nie w wyniku zwolnienia z długu.

Jednocześnie podkreślić należy, iż konfuzja nie wypełnia dyspozycji art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć poprzez pojęcie „nieodpłatny”. Przepisy ustawy o podatku dochodowym określają jedynie sposoby i kryteria ustalania wartości nabytych nieodpłatnie rzeczy (praw) albo nieodpłatnych świadczeń. Na gruncie języka polskiego „nieodpłatny” znaczy tyle, co: „nie wymagający opłaty; taki, za który się nie płaci; bezpłatny” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, 2003 r.).

Świadczenie nieodpłatne związane jest ze zdarzeniami prawnymi i gospodarczymi o charakterze zobowiązaniowym, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Nieodpłatnym świadczeniem nie będzie więc przysporzenie „samemu sobie”. W sytuacji, gdy po obu stronach stosunku zobowiązaniowego stoją te same osoby, są one jednocześnie uprawnionymi i zobowiązanymi, zachodzi tzw. konfuzja, której skutkiem jest wygaśnięcie zobowiązania. Brak stosunku zobowiązaniowego wyklucza jakiekolwiek świadczenie, w tym świadczenie nieodpłatne.

Tak więc, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wygaśnięcie zobowiązania Zainteresowanego 1 wobec Spółki z tytułu zaciągniętej pożyczki, poprzez konfuzję następującą w wyniku likwidacji Spółki, na skutek połączenia w rękach tej samej osoby (Zainteresowanego 1) prawa (wierzytelności Spółki wobec Zainteresowanego 1) i korelatywnie sprzężonego z nim obowiązku (zobowiązania Zainteresowanego 1 wobec Spółki), nie spowoduje po stronie Zainteresowanego 1 powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, prawidłowym jest podejście Zainteresowanego, zgodnie z którym wygaśnięcie z mocy prawa zobowiązania wynikającego z zawartej umowy pożyczki na skutek konfuzji, nie będzie dla Zainteresowanego 1 skutkowało powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże tutejszy Organ nie może zgodzić się z Zainteresowanym, iż otrzymanie wierzytelności jako wartości majątku otrzymanego w związku z likwidacją Spółki nie będzie dla Zainteresowanego 1 skutkowało powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Powołany wyżej przepis art. 24 ust. 5 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednoznacznie wskazuje, iż opodatkowaniu jako dochód (przychód) z udziału w zyskach osób prawnych podlega wartość majątku, który otrzymują udziałowcy (akcjonariusze) w wyniku przeprowadzonej likwidacji osoby prawnej lub spółki.

W sytuacji opisanej we wniosku, w momencie otrzymania przez Zainteresowanego 1 majątku likwidacyjnego w postaci wierzytelności, następuje u Niego przyrost majątku.

Zatem zasadnym jest, iż otrzymanie przez Zainteresowanego 1 w wyniku likwidacji Spółki wierzytelności z tytułu udzielonej Zainteresowanemu 1 przez Spółkę pożyczki będzie dla Niego skutkowało powstaniem przychodu z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, zgodnie z treścią art. 24 ust. 5 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychodem z tytułu udziału w zyskach osób prawnych w związku z likwidacją Spółki, będzie wartość otrzymanego przez Zainteresowanego 1 majątku likwidacyjnego czyli wartość wierzytelności z tytułu udzielonej Zainteresowanemu 1 pożyczki, w części przekraczającej koszt nabycia lub objęcia udziałów Spółki.

Reasumując, należy stwierdzić, że:

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wygaśnięcie zobowiązania Zainteresowanego 1 wobec Spółki z tytułu zaciągniętej pożyczki, poprzez konfuzję następującą w wyniku likwidacji Spółki, nie spowoduje po stronie Zainteresowanego 1 powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Otrzymanie przez Zainteresowanego 1 w wyniku likwidacji Spółki wierzytelności z tytułu udzielonej Zainteresowanemu 1 przez Spółkę pożyczki będzie dla Niego skutkowało powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 24 ust. 5 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym dochód ten stosownie do art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychód z innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych podlega opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Do obliczenia i pobrania zryczałtowanego podatku zobowiązany jest na mocy art. 41 ust. 4 ww. ustawy płatnik, m.in. spółka z o.o. lub działający w jej imieniu likwidator. Płatnik zobowiązany będzie do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego i przekazania go do właściwego urzędu skarbowego zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 41 ust. 4 i art. 42 ust. 1 ustawy podatkowej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać:

w części dotyczącej wygaśnięcia zobowiązania wobec spółki z tytułu zaciągniętej pożyczki, poprzez konfuzję następującą w wyniku likwidacji spółki – za prawidłowe,
w części dotyczącej otrzymania w ramach majątku likwidacyjnego wierzytelności z tytułu udzielonej przez spółkę pożyczki oraz obowiązków Spółki jako płatnika – za nieprawidłowe.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Zainteresowanego wyroków oraz powołanych interpretacji indywidualnych wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie maja możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin