2020.12.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.167.2020.1.PJ
z 7 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 września 2020 r. (data wpływu 8 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązków związanych z wytworzeniem i zużyciem energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązków związanych z wytworzeniem i zużyciem energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług pompowania betonu. W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca podjął decyzję o wytwarzaniu energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii.

W związku z powyższym Wnioskodawca zamontował na budynku gospodarczym, należącym do niego instalację fotowoltaiczną o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, przy użyciu której pozyskuje energię elektryczną o mocy 34,41 kWp. Instalacja fotowoltaiczna jest urządzeniem wytwarzającym prąd elektryczny korzystając jedynie z energii promieniowania słonecznego.

Wnioskodawca nie posiada koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną, a jego przeważającą działalnością nie jest produkcja prądu.

Wykonana na zlecenie Wnioskodawcy instalacja fotowoltaiczna przeznaczona jest na pokrycie potrzeb własnych energii elektrycznej. W sytuacji jednak, gdyby okazało się, że instalacja fotowoltaiczna wytwarza więcej energii, niż Wnioskodawca jest w stanie zużyć, Wnioskodawca posiada możliwość wprowadzania energii do spółki obrotu energią (dalej: Spółka). Spółka posiada koncesję na dystrybucję energii elektrycznej. Spółka nabytą od Wnioskodawcy energię może odsprzedać innym podmiotom.

Mimo, że Wnioskodawca posiada możliwość wprowadzenia energii do Spółki, to do dnia dzisiejszego, z uwagi na całościowe zużycie wyprodukowanej energii na własne potrzeby, nie miała miejsce sprzedaż energii do Spółki. Produkowana przez Wnioskodawcę energia elektryczna zaspokaja jedynie niewielki procent zapotrzebowania na energię elektryczną Wnioskodawcy, który nie przewiduje sprzedaży wyprodukowanej energii elektrycznej do sieci (na rzecz zakładu energetycznego) ani do nabywców końcowych.

Na podstawie danych, które Wnioskodawca otrzymał od Spółki, wypełniana będzie deklaracja dla podatku akcyzowego. W załączniku AKC-4/H Wnioskodawca wykaże energię elektryczną z kodem CN 2716 00 00 w ilości energii zużytej przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca jest prosumentem w rozumieniu ustawy z 22 czerwca 2016 r. o odnawialnych źródłach energii. Oznacza to, że w pierwszej kolejności wyprodukowana energia jest wykorzystywana na zaspokojenie bieżącego zużycia – czyli na potrzeby własne Wnioskodawcy. Jeśli Wnioskodawca wyprodukuje więcej energii niż wynosi jego bieżące zużycie, wytworzy się nadwyżka która może zostać oddana do sieci energetycznej. Zgodnie z ustawą o OZE obowiązuje tzw. net-metering, czyli system rozliczania okresowego, w formie opustu do faktury. Sprzedawca – Spółka informuje Wnioskodawcę jako prosumenta o ilości rozliczanej energii zgodnie z okresami przyjętymi w umowie kompleksowej. System rozliczeń dla Prosumentów umożliwia odbiór wyprodukowanych nadwyżek energii przesłanych do sieci w okresie do 365 dni od daty odczytu rozliczeniowego w ramach proporcji 0,7 kWh (energii pobranej) dla każdej 1kWh energii wyprodukowanej.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość, co do obowiązków leżących po jego stronie wynikających z Ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca jest zwolniony od obowiązku uiszczania podatku akcyzowego od zużycia na własne potrzeby energii elektrycznej, którą wytwarza z odnawialnych źródłach energii?
Czy Wnioskodawca wytwarzając energię elektryczną poprzez instalację fotowoltaiczną jest zobowiązany dokonać zgłoszenia rejestracyjnego na potrzeby podatku akcyzowego zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy?
Czy Wnioskodawca, pomimo braku obowiązku dokonania zgłoszenia rejestracyjnego, jest zobowiązany składać do właściwego organu podatkowego deklaracje w zakresie podatku akcyzowego na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 3 Ustawy?
Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 3 jest pozytywna, to w jaki sposób Wnioskodawca powinien wykazać kwotę podatku i zwolnienia z podatku w formularzu AKC-4/H będącym załącznikiem do deklaracji AKC-4/AKC-4zo*?
Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca będzie zwolniony od obowiązku uiszczania podatku akcyzowego od wprowadzenia ewentualnych nadwyżek energii dla Spółki?
Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 138h ust. 1 Ustawy?

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego:

W zakresie pytania 1

W ocenie Wnioskodawcy będzie on zwolniony od obowiązku uiszczania podatku akcyzowego od zużycia na własne potrzeby energii elektrycznej, którą wytwarza w odnawialnych źródłach energii.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 1 ust. 1 Ustawy, Ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyrobami akcyzowymi są wyroby akcyzowe - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 33 załącznika nr 1 wymieniono energię elektryczną o kodzie CN 2716 00 00.

Na podstawie art. 9 ust. 1 Ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie – art. 9 ust. 2 Ustawy.

Jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej – art. 9 ust. 3 Ustawy.

Zarówno Ustawa, jak i przepisy wykonawcze do niej przewidują zwolnienie od podatku niektórych czynności.

I tak, zgodnie z § 5 pkt 1 Rozporządzenia zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię.

W przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzących z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389 i 2245), [dalej: „Ustawa o OZE”] zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości (§ 5 ust. 2 Rozporządzenia).

Aby dany podmiot mógł z ww. zwolnienia skorzystać należy spełnić podstawowe warunki, to znaczy:

energia musi być wyprodukowana w generatorze nieprzekraczającym 1 MW,
wyprodukowana energia musi zostać zużyta na własne potrzeby oraz
do jej wytworzenia muszą zostać wykorzystane odnawialne źródła energii w rozumieniu ustawy o odnawialnych źródłach energii bądź wyroby energetyczne od których została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Mając na uwadze art. 2 pkt 22 Ustawy o OZE, odnawialne źródło energii to odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego oraz z biopłynów.

Na podstawie powyższego przepisu, energia słoneczna jest zaliczona do odnawialnych źródeł energii. Zatem skoro Wnioskodawca zużywa do produkcji energii elektrycznej energię słoneczną, a łączna moc generatorów (ogniw fotowoltaicznych), z których produkowana jest energia nie przekracza 1 MW to zużycie wyprodukowanej w ten sposób energii jest objęte zwolnieniem na podstawie przywołanego § 5 ust. 1 Rozporządzenia. W związku z tym, Wnioskodawca zwolniony jest z obowiązku uiszczania podatku akcyzowego od energii elektrycznej wytwarzanej za pomocą paneli fotowoltaicznych.

Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdzają wydawane przez organy podatkowe interpretacje podatkowe, np.:

interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 stycznia 2017 r., nr 2461-IBPP4.4513.398.2016.1.PZ: „jeżeli Wnioskodawca zużywa do produkcji energii elektrycznej energię słoneczną oraz łączna moc generatorów z których produkowana jest energia elektryczna nie przekroczy 1 MW to zużycie wyprodukowanej w ten sposób energii będzie objęte zwolnieniem na podstawie przywołanego § 5 rozporządzenia Ministra Finansów”.
interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 kwietnia 2017 r. nr 0111-KDIB3-3.4013.5.2017.1.MK: „Wnioskodawca będzie zwolniony z obowiązku uiszczania podatku akcyzowego od zużytej na własne potrzeby energii elektrycznej wytworzonej z generatora nieprzekraczającego 1 MW (...) Bez znaczenia pozostaje fakt do jakich konkretnie własnych potrzeb zostanie wyprodukowana przez Wnioskodawcę energia elektryczna zużyta. Istotne jest bowiem to, że nie zostanie ona przekazana innemu podmiotowi lecz zużyta w ramach prowadzonej działalności na własne potrzeby”.
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29 stycznia 2015 r., nr IBPP4/4513-220/15/BP: „Wnioskodawca ma prawo do zastosowania zwolnienia względem zużytej energii elektrycznej wytworzonej przez ogniwa fotowoltaiczne o łącznej nieprzekraczającej mocy 1 MW, niedostarczonej do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą służących do przesyłania energii elektrycznej, do produkcji której wykorzystano energię promieniowania słonecznego”.

W zakresie pytania 2

W ocenie Wnioskodawcy, wytwarzając energię elektryczną poprzez instalację fotowoltaiczną, nie jest on zobowiązany do dokonania zgłoszenia rejestracyjnego na potrzeby podatku akcyzowego zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 13 ust. 1 Ustawy, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy, podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie lub wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego (...).

Jednakże, na podstawie art. 16 ust. 7a Ustawy, wskazany wyżej przepis ust. 1 nie ma zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem, że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej posiada zainstalowane panele fotowoltaiczne. Moc zainstalowanej instalacji wynosi 34,41 kWp, czyli nie przekracza 1 MW. Wnioskodawca nie dostarcza nadwyżek wytworzonej energii elektrycznej, tylko zużywa ją na własne potrzeby, a zatem spełnia warunek niedostarczania energii elektrycznej do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania energii.

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy nie dotyczy go wskazany w powołanym wyżej przepisie (art. 16 ust. 7a) warunek zapłaty należnej akcyzy od wyrobów energetycznych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby:

objęte pozycjami CN od 1507 do 1518 00, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715;
objęte pozycjami CN 2901 i 2902;
oznaczone kodem CN 2905 11 00, niebędące pochodzenia syntetycznego, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
objęte pozycją CN 3403;
objęte pozycją CN 3811;
objęte pozycją CN 3817;
oznaczone kodami CN: 3824 99 86, 3824 99 92, 3824 99 93, 3824 99 96, 3826 00 10 oraz 3826 00 90, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
pozostałe wyroby, z wyłączeniem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o którym mowa w art. 90 ust. 1, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych - bez względu na kod CN;
pozostałe wyroby będące węglowodorami, z wyłączeniem torfu, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych - bez względu na kod CN.

W żadnym z powołanych wyżej punktów, jak również w załączniku nr 1 do Ustawy, nie wymieniono paneli fotowoltaicznych czy energii słonecznej, dzięki której pozyskiwana jest energia elektryczna, jako wyrobów energetycznych (wyrobów akcyzowych). Przy tym, jak wyżej wskazano, energia słoneczna stanowi odnawiane źródło energii na podstawie przepisów Ustawy o OZE.

Dlatego też, nie będzie zasadne analizowanie czy doszło do spełnienia przez Wnioskodawcę warunku zapłacenia należnej akcyzy od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji energii elektrycznej. Wynika to z tego, że w analizowanej sprawie, przy produkcji energii elektrycznej przez panele fotowoltaiczne, nie mamy do czynienia ze zużywaniem wyrobów akcyzowych (wyrobów energetycznych). W związku z powyższym, warunek wskazany w tym przepisie nie dotyczy Wnioskodawcy.

Jednocześnie ze względu na spełnienie przez Wnioskodawcę warunku produkcji energii o mocy nieprzekraczającej 1 MW i niedostarczania jej do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, Wnioskodawca spełnia przesłanki dla skorzystania ze zwolnienia z obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego na potrzeby podatku akcyzowego zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy, ponieważ korzysta ze zwolnienia z obowiązku rejestracji na podstawie art. 16 ust. 7a Ustawy.

Natomiast w momencie, w którym dany podmiot produkujący energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW i zużywający tę energię elektryczną na własne potrzeby zacznie dostarczać ją do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii w celu jej sprzedaży pojawi się obowiązek rejestracji dla potrzeb podatku akcyzowego w trybie art. 16 ust. 1 Ustawy. Zarejestrowanie się dla potrzeb podatku akcyzowego powinno nastąpić przed pierwszą sprzedażą energii elektrycznej, gdyż będzie się ona wiązała z dostarczaniem energii do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii. Ziszczenie się natomiast tej ostatniej przesłanki wyłącza prawo do nierejestrowania się dla potrzeb akcyzy w trybie art. 16 ust. 1 Ustawy.

W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym dopóki nie zacznie dostarczać energii elektrycznej do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii w celu sprzedaży tej energii, lecz zużywał będzie energię elektryczną wyprodukowaną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW na własne potrzeby, przy produkcji której nie będą wykorzystywane wyroby energetyczne w rozumieniu Ustawy nie ma obowiązku rejestracji na potrzeby podatku akcyzowego w trybie art. 16 ust. 1 Ustawy.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych:

nr 0111-KDIB3-3.4013.56.2020.1.PJ z dnia 15 maja 2020 r. „Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy ta energia elektryczna nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez Wnioskodawczynię. Ponieważ energia elektryczna, której dotyczy pytanie Wnioskodawczyni jest pozyskiwana z instalacji fotowoltaicznej, a więc jej źródłem jest energia słoneczna zaliczona do odnawialnych źródeł energii nie będzie miał do niej zastosowania warunek, aby od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości. Energia słoneczna nie jest bowiem wyrobem akcyzowym. Wobec powyższego należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania oznaczonego nr 1, zgodnie z którym nie będzie ona zobowiązana do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego na potrzeby podatku akcyzowego jest prawidłowe”.
nr 0111-KDIB3-3.4013.99.2020.1.PJ z dnia 7 sierpnia 2020 r. „(…) obowiązek rejestracji (w przypadku Spółki – aktualizacji zgłoszenia) powstanie w momencie, w którym energia elektryczna produkowana z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW będzie dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii”.
nr IPPP3/4513-59/16-4/MC z dnia 23 września 2016 roku przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie: „Tym samym zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że dopóki nie zacznie dostarczać energii elektrycznej do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii w celu sprzedaży tej energii, lecz zużywał będzie energię elektryczną wyprodukowaną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW na własne potrzeby nie będzie miał obowiązku rejestracji na potrzeby podatku akcyzowego w trybie art. 16 ust. 1 ustawy”.

W zakresie pytania 3

Niezależnie od obowiązku rejestracji, Wnioskodawca będzie zobowiązany do składania deklaracji podatkowych w związku z zużyciem energii elektrycznej wyprodukowanej we własnym zakresie.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 Ustawy, w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6 (w art. 9 ust. 1 pkt 4 mowa jest o podmiocie nieposiadającym koncesji, który wyprodukowaną energię zużywa na własne potrzeby).

Przepis ust. 1 pkt 3 Ustawy nie ma zastosowania do podmiotów posiadających koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, które zużywają energię elektryczną na cele zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 6 lub 7, i nie są podatnikami z tytułu innych czynności, o których mowa w art. 9 ust. 1. (art. 24 ust. 2 Ustawy).

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawcy, z racji nieposiadania koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej, jest on zobowiązany do składania deklaracji podatkowych, w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej we własnym zakresie.

Stanowisko powyższe znajduje potwierdzenie w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach podatkowych, np.:

interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 czerwca 2017 r. nr 0111-KDIB3-3.4013.63.2017.1.MAZ, w której organ uznał: „Mając na uwadze (...) przepis art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do złożenia deklaracji podatkowej w związku z zużyciem energii elektrycznej wyprodukowanej we własnym zakresie. Deklarację podatkową według ustalonego wzoru składa się właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie energii elektrycznej”;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 maja 2016 r., nr IBPP4/4513-83/16/MK „Jeśli więc Wnioskodawca jako podmiot nie posiadający koncesji jest podatnikiem w tytułu czynności o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy, tym samym w myśl art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy obowiązany jest bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie energii elektrycznej. Fakt, że wytworzona energia elektryczna w odnawialnych źródłach energii, zostanie zużyta na własne potrzeby i zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego z dnia 8 lutego 2013 r. podlegać będzie zwolnieniu od akcyzy, nie zwalnia Wnioskodawcy z konieczności wypełnienia innych obowiązków wynikających z ustawy w tym obowiązku składania comiesięcznych deklaracji o których mowa w art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy”.

W zakresie pytania 4

Zgodnie z art. 26 ust. 1 Ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych i deklaracji w sprawie przedpłaty akcyzy, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego składania tych deklaracji, informacjami o terminach i miejscu ich składania oraz pouczeniem podatnika, że deklaracje podatkowe stanowią podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego, zapewniając możliwość prawidłowego obliczenia wysokości akcyzy.

Na podstawie ww. delegacji ustawowej Minister Finansów wydał rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku akcyzowego oraz deklaracji w sprawie przedpłaty akcyzy z dnia 24 stycznia 2018 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 273). Zgodnie z tym rozporządzeniem, deklaracje dla podatku akcyzowego składają się z formularza głównego AKC-4/AKC-4zo* (którego wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia) oraz z formularzy szczegółowych, dotyczących poszczególnych grup wyrobów akcyzowych stanowiących załączniki do formularza głównego. Dla energii elektrycznej jest to formularz AKC–4/H, którego wzór określa załącznik nr 8 do rozporządzenia.

W kwestii sposobu wypełniania deklaracji podatkowej składającej się z formularza głównego i formularza szczegółowego, wskazać w pierwszej kolejności należy, że podatek akcyzowy oparty jest na metodzie samoobliczania. Oznacza, że podatnik zobowiązany jest do samodzielnego wypełnienia deklaracji, w tym obliczenia podatku i zapłaty należnej kwoty akcyzy w związku z dokonaniem czynności podlegającej opodatkowaniu. Tym samym to podatnik ponosi odpowiedzialność za treść zawartych w deklaracji danych, wynikających z określonego stanu faktycznego.

W ocenie Wnioskodawcy, co do konieczności wypełnienia pozycji 7a-7d części B formularza AKC-4/H wskazać należy, że pozycje te dotyczą zwolnień uregulowanych w Ustawie i dotyczą odpowiednio art. 30 ust. 1, 6, 7 i 7a Ustawy. Z kolei zwolnienie objęte niniejszym wnioskiem wynika z § 5 Rozporządzenia wydanego na podstawie delegacji wynikającej z art. 39 ust. 1 Ustawy, a więc podstawy prawnej niewymienionej w formularzu.

Równocześnie z pozycji 7 części B formularza AKC-4/H wynika, że pozycja ta dotyczy zwolnień i obniżeń tj. całości kwoty zwolnienia wykazywanej w formularzu. W dalszej kolejności w pozycji 7 zawarto sformułowanie „W tym:”. Oznacza to, że w pozycji 7a-7d należy wpisać kwoty zwolnień wynikających z poszczególnych, enumeratywnie wymienionych podstaw prawnych o ile występują. Jeśli więc Wnioskodawca korzysta z innych zwolnień niż tych enumeratywnie wymienionych w pozycji 7a-7d, wówczas pozycje te należy pozostawić niewypełnione. W ocenie Wnioskodawcy, wypełnienie jednej z tych pozycji stanowić by mogło zaprzeczenie określonego stanu faktycznego, bowiem Wnioskodawca wykazywał by inną podstawę zwolnienia aniżeli z tej, której faktycznie korzysta.

Podsumowując, z uwagi na korzystanie ze zwolnienia od podatku akcyzowego wynikającego z § 5 ust. 1 Rozporządzania, w deklaracji, zdaniem Wnioskodawcy, powinien wykazywać w części B (załącznik AKC-4/H w wersji 8 do deklaracji AKC-4):

w pozycji 6 - kwotę akcyzy należną od energii elektrycznej wytworzonej z paneli fotowoltaicznych i zużytej przez prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność gospodarczą.
w pozycji 7 - wartość podatku akcyzowego jaka korzysta ze ww. zwolnienia.

W zakresie pytania 5

W ocenie Wnioskodawcy nie będzie on zobowiązany do uiszczania podatku akcyzowego od sprzedaży nadwyżek energii dla Spółki.

Uzasadnienie

W art. 9 ust. 1 pkt 2 Ustawy wskazano, że przedmiotem opodatkowania podatkiem akcyzowym jest sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 19 Ustawy nabywcą końcowym jest podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne.

Wskazać ponadto należy, że organy podatkowe w wydawanych rozstrzygnięciach wskazują, że „każdy podmiot posiadający jakąkolwiek z koncesji (na wytwarzanie, obrót, dystrybucję lub przesył energii elektrycznej), nie jest nabywcą końcowym” (zob. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 grudnia 2011 r., nr IPPP3/443-570/09/11-5/S/SM).

Wobec tego stwierdzić należy, iż wyznacznikiem uznania podmiotu za nabywcę końcowego jest nieposiadanie przez niego koncesji na wytwarzanie, dystrybucję lub przesył energii.

Mając na uwadze powyższe, w sprawie objętej niniejszym wnioskiem Spółka nie może zostać uznana za nabywcę końcowego. Jak wskazano bowiem w opisie stanu faktycznego posiada ona koncesję na dystrybucję energii elektrycznej. Zatem w sytuacji opisanej w stanie faktycznym Wnioskodawca nie powinien być zobowiązany do uiszczania podatku akcyzowego od sprzedaży nadwyżek energii dla Spółki.

Wskazać ponadto należy, iż organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych stwierdzają, że „odsprzedaż nadwyżek energii powstałych z przedmiotowej instalacji fotowoltaicznej na rzecz podmiotu nie będącego nabywcą końcowym nie będzie podlegała opodatkowaniem podatkiem akcyzowym” (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 stycznia 2017 r., nr 2461-IBPP4.4513.398.2016.1.PZ).

W zakresie pytania 6

W ocenie Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej na podstawie art. 138h ust. 1 Ustawy, ponieważ spełnia przesłanki wskazane w art. 138h ust. 2, które uprawniają do zwolnienia z tego obowiązku.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 138h ust. 1 Ustawy, ewidencję ilościową energii elektrycznej prowadzą:

podatnik dokonujący sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu;
podatnik zużywający energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4;
podmiot reprezentujący, o którym mowa w art. 13 ust. 5;
podmiot dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu energii elektrycznej.

Przepis ten ma zatem zastosowanie wobec Wnioskodawcy ponieważ jest podatnikiem zużywającym energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4 Ustawy (zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię).

Co do zasady, podatnik zużywający energię elektryczną jest zatem zobowiązany do prowadzenia ilościowej ewidencji energii elektrycznej.

Należy jednak zwrócić uwagę na ust. 2 powołanego wyżej przepisu, który wskazuje, że zasady z ust. 1 nie mają zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Warunki te są zatem analogiczne jak w przypadku ewentualnego zwolnienia z obowiązku dokonania zgłoszenia rejestracyjnego. Ze względu na fakt, że w uzasadnieniu do pytania nr 2 Wnioskodawca omówił spełnienie przez nią istotnych przesłanek, również w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej spełnione są warunki dla zwolnienia z tego obowiązku.

Wnioskodawca jeszcze raz wskazuje, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej posiada zainstalowane panele fotowoltaiczne. Moc zainstalowanej instalacji wynosi 34,41 kWp czyli nie przekracza 1 MW. Wnioskodawca, z racji wykorzystywania całej wyprodukowanej energii za pomocą instalacji fotowoltaicznej, nie generuje nadwyżek energii, w związku z czym nie występuje dostarczenie ich do sieci, a zatem spełnia warunek niedostarczania energii elektrycznej do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania energii.

Jednocześnie Wnioskodawcy nie dotyczy warunek zapłaty od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji energii elektrycznej akcyzy w należnej wysokości, ponieważ w analizowanej sprawie nie mamy do czynienia z wyrobami energetycznymi.

Stanowisko powyższe znajduje potwierdzenie w wydawanych przez organ podatkowy interpretacjach podatkowych, np.:

interpretacji indywidualnej nr 0111-KDIB3-3.4013.56.2020.1.PJ z dnia 15 maja 2020 r.;
interpretacji indywidualnej nr 0111-KDIB3-3.4013.62.2019.2.MAZ z dnia 14 maja 2019 r.

W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym dopóki nie zacznie dostarczać energii elektrycznej do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii w celu sprzedaży tej energii, lecz zużywał będzie energię elektryczną wyprodukowaną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW na własne potrzeby, przy produkcji której nie będą wykorzystywane wyroby energetyczne w rozumieniu Ustawy nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej na podstawie art. 138h ust. 1 Ustawy.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej na podstawie art. 138h ust. 1 Ustawy, ponieważ spełnia przesłanki wskazane w art. 138h ust. 2, które uprawniają do zwolnienia z tego obowiązku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie podatku akcyzowego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 722. z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą” – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 33 załącznika nr 1 wymieniono energię elektryczną o kodzie CN 2716 00 00.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Obrót energią elektryczną i jej zużycie w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

Wydanie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną – art. 11 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 pkt 2 minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić zwolnienia od akcyzy w przypadku, gdy wynika to z przepisów prawa Unii Europejskiej.

Stosownie do powyższego, na podstawie art. 31 ust. 6, art. 39 ust. 1 pkt 2 i 3 i art. 113 ust. 1 ustawy Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2525 dalej: „rozporządzenie w sprawie zwolnień”).

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwolnień zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię. W przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzących z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389 i 2245) zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości (§ 5 ust. 2 rozporządzenia).

Z uwagi na odwoływanie się przepisów dotyczących podatku akcyzowego do pojęcia odnawialnych źródeł energii, które nie jest zdefiniowane w ustawie o podatku akcyzowym, należy wskazać, że w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 261 z późn. zm.; dalej: „ustawa o OZE”) określenie odnawialne źródło energii oznacza odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego oraz z biopłynów.

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…).

Podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie lub wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego. Obowiązek, o którym mowa w zdaniu poprzedzającym, ma zastosowanie również do podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, który dokonuje nabycia wewnątrzwspólnotowego alkoholu etylowego całkowicie skażonego środkiem skażającym dopuszczonym we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej lub dodatkowymi środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej, w którym skażenie następuje, na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego – art. 16 ust. 1 ustawy.

Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości – art. 16 ust. 7a ustawy.

Zgodnie z art. 24 ustawy:

W przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:
1. upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin ten nie został określony - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie albo gdy z faktury nie wynika należność za energię elektryczną sprzedaną w tym okresie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument - w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju;
3. nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.
Przepis ust. 1 pkt 3 nie ma zastosowania do podmiotów posiadających koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, które zużywają energię elektryczną na cele zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 6 lub 7, i nie są podatnikami z tytułu innych czynności, o których mowa w art. 9 ust. 1.

Nadto wskazać należy, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy, nabywca końcowy to podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2018 r. poz. 755, z późn. zm.), z wyłączeniem:

spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 312) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 89, 284 i 288),
giełdowej izby rozrachunkowej, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym.

Z kolei za sprzedaż, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy, rozumie się czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot.

Ponadto zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 9 ustawy Ordynacja podatkowa, przez działalność gospodarczą rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646, 1479, 1629, 1633 i 2212), w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców.

Ustawodawca w zakresie energii elektrycznej w art. 9 ustawy akcyzowej zawarł katalog czynności, których zaistnienie stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu akcyzą.

Czynnością podlegającą opodatkowaniu będzie zatem m.in. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu (art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy) oraz zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię (art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy). Z kolei obowiązek podatkowy (powodujący w konsekwencji zaistnienie po stronie podatnika obowiązku złożenia deklaracji podatkowej i zapłaty akcyzy na zasadach wynikających z art. 24 ustawy) powstaje w ww. przypadkach odpowiednio, z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju (art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z art. 11 ust. 2 ustawy) oraz z dniem zużycia energii elektrycznej, przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię (art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Organ w tym miejscu zauważa, że co do zasady obowiązek rejestracji wynikający z art. 16 ust. 1 ustawy, ciąży m.in. na każdym podmiocie prowadzącym działalność gospodarczą, jeszcze przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub też pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów zwolnionych od akcyzy. Do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego obowiązany zatem jest podmiot, który prowadzi działalność gospodarczą (przez którą rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo przedsiębiorców, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców) i zamierza wykonać czynność podlegającą opodatkowaniu akcyzą lub zamierza wykonać czynność z wykorzystaniem wyrobów objętych zwolnieniem od akcyzy. Obowiązek ten dotyczy także działalności wykonywanej sporadycznie, gdyż przepisy nie uzależniają obowiązku rejestracji od częstotliwości dokonywania tych czynności.

Co także istotne, przepisy wskazują, że z obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego należy wywiązać się przed dokonaniem pierwszej czynności opodatkowanej akcyzą. W rezultacie takiego zgłoszenia dokonuje podmiot, który jeszcze nie jest podatnikiem akcyzy. Status bowiem podatnika uzyskuje się w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Ustawodawca przewidział wyjątki od konieczności złożenia zgłoszenia rejestracyjnego i w przypadku energii elektrycznej wyjątek ten został zawarty w art. 16 ust. 7a ustawy, zgodnie z którym przepis art. 16 ust. 1 nie ma zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Warunek ten nie będzie miał zastosowania do energii elektrycznej wytwarzanej w odnawialnych źródłach energii, ponieważ odnawialne, niekopalne źródła energii takie jak energia promieniowania słonecznego nie stanowią wyrobów akcyzowych, od których byłaby należna akcyza, którą podmiot byłby zobowiązany zapłacić.

Oznacza to, że aby podmiot produkujący i zużywający energię elektryczną pochodząca z odnawialnych źródeł energii z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, nie był zobowiązany do składania zgłoszenia rejestracyjnego, niezbędne jest m.in., aby energia ta była zużywana w całości przez ten podmiot i nie była dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii.

Niezależnie od obowiązku rejestracji wynikającego z art. 16 ust. 1 ustawy, ustawodawca w przypadku energii elektrycznej przewidział szereg obowiązków ciążących m.in. na podmiotach wytwarzających i zużywających energię elektryczną, tj. podmiotach dokonujących czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą i na których ciążyć będzie obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy, w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.

Wyjątek od tej zasady został określony w art. 24 ust. 2 ustawy, niemniej nie znajdzie on zastosowania w przypadku podmiotu, który nie posiada koncesji i jest podatnikiem w tytułu czynności o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Równocześnie art. 138h ust. 1 pkt 2 ustawy nakłada na podatnika zużywającego energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy, obowiązek prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej. Ewidencja ta powinna zawierać dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości m.in. energii elektrycznej wyprodukowanej oraz energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne.

Wyjątek od tej zasady został określony w art. 138h ust. 2 ustawy, zgodnie z którym przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Zgodnie zatem z powyższym aby podmiot produkujący i zużywający energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, nie był zobowiązany do prowadzenia ewidencji, niezbędne jest m.in., aby energia ta była zużywana w całości przez ten podmiot i nie była dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca podjął decyzję o wytwarzaniu energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii. Wnioskodawca zamontował na budynku gospodarczym, należącym do niego instalację fotowoltaiczną o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, przy użyciu której pozyskuje energię elektryczną o mocy 34,41 kWp. Wnioskodawca nie posiada koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną, a jego przeważającą działalnością nie jest produkcja prądu.

Wykonana na zlecenie Wnioskodawcy instalacja fotowoltaiczna przeznaczona jest na pokrycie potrzeb własnych energii elektrycznej. W sytuacji jednak, gdyby okazało się, że instalacja fotowoltaiczna wytwarza więcej energii, niż Wnioskodawca jest w stanie zużyć, Wnioskodawca posiada możliwość wprowadzania energii do spółki obrotu energią, która posiada koncesję na dystrybucję energii elektrycznej. Spółka nabytą od Wnioskodawcy energię może odsprzedać innym podmiotom.

Mimo, że Wnioskodawca posiada możliwość wprowadzenia energii do Spółki, to do dnia dzisiejszego, z uwagi na całościowe zużycie wyprodukowanej energii na własne potrzeby, nie miała miejsce sprzedaż energii do Spółki. Wnioskodawca nie przewiduje sprzedaży wyprodukowanej energii elektrycznej do sieci (na rzecz zakładu energetycznego) ani do nabywców końcowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy sformułowane w pytaniu nr 1 dotyczą zwolnienia od obowiązku uiszczania podatku akcyzowego od zużycia na własne potrzeby energii elektrycznej, którą wytwarza on w odnawialnych źródłach energii.

Jak już wskazano na mocy § 5 ust. 1 rozporządzenia z dnia 24 lutego 2017 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię. W przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzących z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy o OZE zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości - § 5 ust. 2 rozporządzenia.

Łączna moc paneli fotowoltaicznych Wnioskodawcy wyniesie 34,41 kWp, a więc nie przekroczy 1 MW.

Jednocześnie do produkcji energii elektrycznej Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał wyrobów energetycznych innych niż pochodzących z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy o OZE zatem w sprawie nie mają zastosowania postanowienia § 5 ust. 2 rozporządzenia.

Ponadto energia elektryczna wyprodukowana przez Wnioskodawcę zaspokaja jedynie niewielki procent zapotrzebowania na energię elektryczną Wnioskodawcy i Wnioskodawca nie przewiduje sprzedaży wyprodukowanej energii elektrycznej do sieci (na rzecz zakładu energetycznego) ani do nabywców końcowych a więc energia elektryczna będzie w całości zużywana na własne potrzeby Wnioskodawcy.

Zatem energia elektryczna wyprodukowana i w całości zużyta przez Wnioskodawcę będzie korzystała ze zwolnienia od podatku akcyzowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 1 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy przedstawione w pytaniu oznaczonym nr 2 dotyczą obowiązku dokonania zgłoszenia rejestracyjnego na potrzeby podatku akcyzowego w związku z wytwarzaniem energii elektrycznej w instalacji fotowoltaicznej.

Powołane na wstępie przepisy wskazują, że z obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego należy wywiązać się przed dokonaniem pierwszej czynności opodatkowanej akcyzą. W rezultacie takiego zgłoszenia dokonuje podmiot, który jeszcze nie jest podatnikiem akcyzy. Status bowiem podatnika uzyskuje się w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że w analizowanej sprawie mamy do czynienia z czynnością podlegająca opodatkowaniu, którą będzie zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię. Tym samym zużyta przez Wnioskodawcę energia elektryczna, która została wytworzona w instalacji fotowoltaicznej i nie podlega przekazaniu do sieci zewnętrznej, będzie rodziła u Wnioskodawcy co do zasady obowiązek podatkowy.

Wnioskodawca zatem jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie usług pompowania betonu jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą (w sprawie – przed zużyciem energii elektrycznej wyprodukowanej w instalacji fotowoltaicznej), złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego. Jednakże należy zauważyć, że w sprawie znajdzie wyłączenie z tego obowiązku na podstawie art. 16 ust. 7a ustawy.

Zużywana przez Wnioskodawcę energia elektryczna, której dotyczy wniosek jest pozyskiwana z instalacji fotowoltaicznej o mocy 34,41 kWp, a więc nieprzekraczającej 1 MW.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy energia elektryczna wyprodukowana przez Wnioskodawcę zaspokaja jedynie niewielki procent zapotrzebowania na energię elektryczną Wnioskodawcy i Wnioskodawca nie przewiduje sprzedaży wyprodukowanej energii elektrycznej do sieci (na rzecz zakładu energetycznego) ani do nabywców końcowych a więc energia elektryczna będzie w całości zużywana na własne potrzeby Wnioskodawcy. Należy wobec tego uznać, że nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez Wnioskodawcę.

Ponieważ energia elektryczna, której dotyczy pytanie Wnioskodawcy jest pozyskiwana z instalacji fotowoltaicznej, a więc jej źródłem jest energia słoneczna zaliczona do odnawialnych źródeł energii nie będzie miał do niej zastosowania warunek, aby od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości. Energia słoneczna nie jest bowiem wyrobem akcyzowym.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2, zgodnie z którym Wnioskodawca, wytwarzając energię elektryczną poprzez instalację fotowoltaiczną, nie jest on zobowiązany do dokonania zgłoszenia rejestracyjnego na potrzeby podatku akcyzowego zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy jest prawidłowe.

W tym miejscu należy wskazać, że obowiązek rejestracji powstanie w momencie, w którym energia elektryczna produkowana z generatora o mocy nieprzekraczającej 1 MW będzie dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, bowiem przepis wyłączający ten obowiązek znajdzie zastosowanie wyłącznie w sytuacji gdy Wnioskodawca nie będzie wyprodukowanej energii elektrycznej dostarczać do sieci.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Niezależnie od obowiązku rejestracji, Wnioskodawcza jako podatnik jest obowiązany zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jako podmiot nie posiadający koncesji jest podatnikiem z tytułu czynności o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy, w sprawie nie znajdzie zastosowania wyłączenie na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy (zgodnie z którym przepis dotyczący obowiązku składania deklaracji nie ma zastosowania jedynie do podmiotów posiadających koncesję, które zużywają energię elektryczną na cele zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 6 lub 7, i nie są podatnikami z tytułu innych czynności, o których mowa w art. 9 ust. 1).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Wzór deklaracji dla podatku akcyzowego od energii elektrycznej (AKC-4/H) został określony w załączniku nr 8 do rozporządzenia Ministra Finansów z 24 stycznia 2018 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku akcyzowego oraz deklaracji w sprawie przedpłaty akcyzy (Dz. U. z 2018 r. poz. 273 z późn. zm.).

Zgodnie z tym wzorem w poz. 6 deklaracji należy wskazać kwotę wyrażającą razem obliczony podatek (wynikający z sumy kwot podatku od poszczególnych wyrobów), natomiast w poz. 7 kwotę oznaczającą zwolnienia i obniżenia, przy czym wykazana kwota nie może przekroczyć kwoty z poz. 6.

Zatem Wnioskodawca powinien wykazać w poz. 6 kwotę podatku od zużycia energii elektrycznej przez siebie, jako podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię. Jednocześnie w poz. 7 Wnioskodawca wykaże wartość podatku, która korzysta u niej ze zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w § 5 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego.

Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że pozycja 7 deklaracji dotyczy zwolnień i obniżeń tj. całości kwoty zwolnienia wykazywanej w formularzu. W dalszej kolejności w pozycji 7 zawarto sformułowanie „W tym:”. Oznacza to, że w pozycji 7a-7d należy wpisać kwoty zwolnień wynikających z poszczególnych, enumeratywnie wymienionych podstaw prawnych o ile występują.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 jest prawidłowe.

W art. 9 ust. 1 pkt 2 wskazano, że przedmiotem opodatkowania podatkiem akcyzowym jest sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię.

Z brzmienia powyższego przepisu jednoznacznie wynika, iż podatkiem akcyzowym jest opodatkowana jedynie sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu. Sprzedaż energii podmiotowi nie będącemu nabywcą końcowym nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku akcyzowym nabywcą końcowym jest podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne.

Mając na uwadze powyższe, w sprawie objętej niniejszym wnioskiem Spółka obrotu energią, do sieci której Wnioskodawca posiada możliwość wprowadzania energii w sytuacji, gdyby okazało się, że instalacja fotowoltaiczna wytwarza więcej energii, niż Wnioskodawca jest w stanie zużyć, nie może zostać uznana za nabywcę końcowego. Jak wskazano bowiem w opisie stanu faktycznego posiada ona koncesję na dystrybucję energii elektrycznej.

Zatem w sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym nie będzie miała miejsca czynność opodatkowana, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 i Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do uiszczania podatku akcyzowego od sprzedaży nadwyżek energii.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy przedstawione w pytaniu nr 6 dotyczą obowiązku prowadzenia ewidencji zużycia energii elektrycznej, o której mowa w art. 138h ustawy.

Zgodnie z tym przepisem:

Ewidencję ilościową energii elektrycznej prowadzą:
1. podatnik dokonujący sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu;
2. podatnik zużywający energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4;
3. podmiot reprezentujący, o którym mowa w art. 13 ust. 5;
4. podmiot dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu energii elektrycznej.
Przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.
Podmioty określone w ust. 1 pkt 1-3 prowadzą ewidencję, o której mowa w ust. 1, na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych u nabywcy końcowego lub podmiotu zużywającego energię, a w przypadku braku urządzeń pomiarowych - na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru energii przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika.
Podmiot określony w ust. 1 pkt 4 prowadzi ewidencję, o której mowa w ust. 1, na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, a w przypadku braku takich możliwości - na podstawie dokumentów rozliczeniowych.
Ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać odpowiednio dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości:
1. energii elektrycznej wyprodukowanej, nabytej wewnątrzwspólnotowo, zaimportowanej lub zakupionej na terytorium kraju;
2. energii elektrycznej sprzedanej nabywcom końcowym na terytorium kraju;
3. energii elektrycznej sprzedanej podmiotom posiadającym koncesję w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne;
4. energii elektrycznej dostarczonej wewnątrzwspólnotowo i wyeksportowanej;
5. energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne;
6. energii elektrycznej zwolnionej od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 6, 7 i 7a oraz przepisów wydanych na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2;
7. strat energii elektrycznej niepodlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 9 ust. 2.
W przypadku braku urządzeń pomiarowych pozwalających na precyzyjne określenie ilości, o których mowa w ust. 5 pkt 5 i 7, prowadzący ewidencję określa ilości szacunkowe.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku Wnioskodawca produkując energię elektryczną z generatora o mocy nieprzekraczającej 1 MW, przy produkcji której nie są wykorzystywane wyroby energetyczne w rozumieniu ustawy (lecz energia promieniowania słonecznego) i zużywając tę energię elektryczną na własne potrzeby nie będzie zobowiązany po prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej, o której mowa w art. 138h ust. 1 ustawy.

Na podstawie cytowanego powyżej art. 138h ust. 1 pkt 2 ustawy ewidencję ilościową energii elektrycznej prowadzi podatnik zużywający energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy. Jednocześnie w myśl art. 138h ust. 2 ustawy przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości. Zatem w przypadku zużycia energii elektrycznej przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, jak wskazano w niniejszym wniosku, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej bowiem w analizowanym przypadku znajdzie zastosowanie art. 138h ust. 2 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że obowiązek prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej powstanie w momencie, w którym energia elektryczna produkowana z generatora o mocy nieprzekraczającej 1 MW będzie dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii,.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 6 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin