Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.643.2020.2.JSZ
z 7 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2020 r. (data wpływu 22 września 2020 r.) uzupełnionym pismami z dnia 28 września 2020 r. (według daty wpływu), z dnia 23 listopada 2020 r. (data wpływu 23 listopada 2020 r.) oraz z dnia 24 listopada 2020 r. (data wpływu 24 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania importu usług dla nabywanych usług od kontrahenta zagranicznego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania importu usług oraz stawki podatku VAT dla nabywanych usług od kontrahenta zagranicznego.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 28 września 2020 r., z dnia 23 listopada 2020 r. oraz z dnia 24 listopada 2020 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz kwestie związane z reprezentacją.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina Miasto … (dalej: Wnioskodawca lub Miasto) jest zarejestrowana jako płatnik podatku od towarów i usług. Jako podatnik podatku od towarów i usług składa w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe VAT-7 za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu.

Od dnia 1 stycznia 2017 r., w związku z centralizacją rozliczeń podatku od towarów i usług Gmina jest wyłącznym podatnikiem VAT i w swoich rozliczeniach zbiorczo ujmuje obroty wszystkich samorządowych jednostek budżetowych w ramach jednego scentralizowanego podatnika VAT. Wśród jednostek budżetowych Gminy znajdują się jednostki oświatowe powołane w celu realizacji zadania własnego gminy, określonego w art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U.2020.0.713 t. j.) tj. edukacji publicznej.

Przedmiotowe jednostki oświatowe są samorządowymi jednostkami budżetowymi objętymi systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. 2020 poz. 1327 t.j.) oraz ustawy z dnia 27 października 2017 r. o finansowaniu zadań oświatowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 17 i 278).

Jednostki oświatowe Gminy realizują projekty w ramach programu ERASMUS +. Dyrektorzy szkół występują z wnioskiem o wydanie pełnomocnictwa, które upoważnia ich do: podpisania wniosku aplikacyjnego, podpisania umowy o dofinansowanie, podpisania innych umów i dokumentów niezbędnych przy realizacji projektów oraz dysponowania budżetem projektów.

Projekty w ramach programu ERASMUS + obejmują działania związane z:

• wyjazdami zagranicznymi uczniów oraz kadry w celu zdobycia doświadczenia zawodowego,
  

• współpracą zagraniczną pomiędzy szkołami w celu wymiany doświadczeń związanych z prowadzeniem zajęć lekcyjnych,
  

• wyjazdami zagranicznymi uczniów oraz kadry w celu poznawania tradycji miast partnerskich,
  

• przeprowadzeniem kursów i szkoleń dla nauczycieli.
  
  

Za wykonane usługi jednostki oświatowe dokonują opłat w całości ze środków publicznych. Faktury wystawione przez kontrahenta zagranicznego (z siedzibą prowadzenia działalności za granicą) stanowią dowód poniesienia wydatków przewidzianych w planie realizowanych projektów i zostaną uwzględnione w rozliczeniu końcowym projektów.

Kontrahent zagraniczny nie jest podmiotem zarejestrowanym w Polsce jako podatnik podatku od towarów i usług.

Za świadczone usługi podmiot zagraniczny wystawił faktury dokumentujące kompleksowe usługi, które w odrębnych pozycjach zawierały m.in.:

• językowo-kulturowy kurs przygotowawczy,
  

• szkolenie,
  

• transport miejski: bilety na autobusy i tramwaj,
  

• usługa przewozu z/na lotnisko,
  

• usługa zakwaterowania z pełnym wyżywieniem,
  

• bilety wstępu do obiektów typu: zamki, muzea.
  
  

Wystawione faktury nie zawierały stawek i kwot podatku od towarów i usług. Wszystkie projekty, których elementem są wyżej wymienione usługi są realizowane i opłacane w ramach projektów ERASMUS +.

W piśmie z dnia 23 listopada 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Gmina Miasto … jest zarejestrowana jako płatnik czynny podatku od towarów i usług. Jako płatnik czynny składa w urzędzie skarbowym deklaracje podatku VAT-7 za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu. Od miesiąca października 2020 r. będzie rozliczała podatek od towarów i usług na podstawie składanych w okresach miesięcznych JPK_V7.
2. Podatnikami VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na jej cel i rezultat (art. 15 ust. 1 ustawy o VAT). Natomiast nie uznaje się za podatnika VAT organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane. Przy czym nie dotyczy to czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy o VAT). Zatem Gminę uznaje się za podatnika VAT w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z poźn. zm.).
3. Siedziby kontrahentów zagranicznych są w danym kraju, gdzie odbywają się realizacje projektów (chodzi tylko o mobilności, w przypadku wymiany szkół projekt realizuje się zarówno na terenie Wnioskodawcy, jak i kontrahenta zagranicznego).
   1. Wielka Brytania - Anglia …,
   2. Finlandia - … - firma zarejestrowana w Helsinkach, ….
   Każdy kontrahent musi być w systemie ECAS (teraz EU Login), gdzie są dostępne wszelkie informacje o danej instytucji (dokumenty założycielskie, uchwały, pełnomocnictwa, pisma nadające numer np. NIP, REGON, itd.), jest nadawany numer PIC (Participant Identification Code), bez którego dana instytucja nie posiada uprawnień do prowadzenia szkoleń, ani wnioskowania w projektach Erasmus. Instytucje biorące udział w projektach są weryfikowane podczas oceny merytorycznej, a to przede wszystkim polega na skontrolowaniu wszystkich uprawnionych aplikujących instytucji czy na pewno mogą być beneficjentami projektu (analiza dokumentacji wszystkich instytucji ujętych we wniosku).
   
   

4. Kontrahent zagraniczny nie posiada siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.
5. W odpowiedzi na pytanie: „Czy poniesione przez Wnioskodawcę wydatki, udokumentowane fakturą, o której mowa we wniosku dotyczą działań związanych z:
1. wyjazdami zagranicznymi uczniów oraz kadry w celu zdobycia doświadczenia zawodowego?
2. współpracą zagraniczną pomiędzy szkołami w celu wymiany doświadczeń związanych z prowadzeniem zajęć lekcyjnych?
3. wyjazdami zagranicznymi uczniów oraz kadry w celu poznawania tradycji miast partnerskich?
4. prowadzeniem kursów i szkoleń dla nauczycieli?”

Wnioskodawca odpowiedział:

1. Tak. Faktury są powiązane z mobilnościami uczniów/kadry w celu zdobycia doświadczenia zawodowego. (np. faktury za kurs, podróż w tym transport z i do miejsca kursu).
2. Tak. Podstawowym celem programu Erasmus Plus jest wymiana praktyk, doświadczenia zawodowego, w tym również dotyczących dydaktyki i metodyki nauczania na różnych poziomach edukacyjnych.
3. W projektach zawiera się cele poznawania tradycji danego kraju/miasta, jednakże wnioskodawca musi uzasadnić we wniosku, że służy to celom edukacyjnym i jest zgodne z działaniami w trakcie realizacji projektu. Erasmus w swoich celach podkreśla wielokulturowość, międzynarodowość, dzielenie się dobrymi praktykami, projekt musi lub też powinien zawierać poznanie elementów kultury danego kraju.
4. Tak
   

Wydatki w ramach projektów obejmują m.in.:

1. Podróż, np. bilety na samolot, transport lokalny - z i do lotniska, opłata za ubezpieczenie (stawka określana poprzez odległość między współpracującymi instytucjami),
2. wsparcie indywidualne – jest to ryczałt – stawka dzienna x ilość dni na osobę. Stawka ryczałtu jest określana w załączniku do umowy finansowej,
3. wsparcie organizacyjne – tu m.in. zarządzanie projektem (materiały biurowe np.), organizacja kursu językowego dla nauczycieli biorących udział w projekcie,
4. opłata za udział w kursie - 70 euro/dzień za osobę, maksymalnie 700 euro na uczestnika (stawka ustalana odgórnie),
5. budżet również przewiduje wsparcie dla uczestników ze specjalnymi potrzebami (należy na poziomie wnioskowania takie zapotrzebowanie uwzględnić) oraz koszty nadzwyczajne.

Faktury zostały wystawione zgodnie z kategoriami budżetu projektu (umowa finansowa zawiera te kategorie oraz przyznaną kwotę).

6. Klasyfikacja statystyczna to 85.59.13.1 – usługi edukacyjne, Usługi w zakresie doskonalenia zawodowego nauczycieli (w obu krajach ta sama usługa). Jeżeli chodzi o uczniów to 85.59.13.2 – usługi w zakresie doskonalenia zawodowego nauczycieli, gdzie indziej niesklasyfikowane (wraz z zakwaterowaniem).
7. W odpowiedzi na pytanie „W jakim terminie odbywają się wyjazdy uczniów oraz kadry w ramach nabywanych przez Wnioskodawcę usług, objętych zakresem zadanych we wniosku pytań?” Wnioskodawca odpowiedział: Wyjazdy uczniów i nauczycieli są ustalane między koordynatorami projektu. Pod uwagę bierze się przede wszystkim kalendarz roku szkolnego oraz kalendarz świąt krajów biorących udział w mobilnościach, np. obserwacje lekcji przez nauczycieli mogą odbywać się tylko podczas aktywnego trwania zajęć w trakcie roku szkolnego.
8. Erasmus Plus obejmuje wszystkie kraje Unii Europejskiej, kraje spoza UE – Republika Macedonii Północnej, Islandia, Liechtenstein, Norwegia, Turcja, Serbia oraz kraje sąsiadujące z UE, ale muszą wnioskować zgodnie z wartościami Erasmusa. Są to: Bałkany Zachodnie: Albania, Bośnia i Hercegowina, Kosowo, Czarnogóra; Państwa Partnerstwa Wschodniego: Armenia, Azerbejdżan, Białoruś, Gruzja, Mołdawia, Terytorium Ukrainy uznane przez prawo międzynarodowe; kraje południowego regionu Morza Śródziemnego: Algieria, Egipt, Izrael, Jordania, Liban, Libia, Maroko, Palestyna, Syria, Tunezja; Federacja Rosyjska - teren uznany przez prawo międzynarodowe. Możliwy jest udział innych krajów z całego świata, ale o ograniczonych możliwościach.
9. W odpowiedzi na pytanie „Czy usługi nabywane przez Wnioskodawcę, o których mowa we wniosku są usługami niezbędnymi do wykonywania przez Wnioskodawcę usług kształcenia w jednostkach organizacyjnych Gminy (jednostkach oświatowych) biorących udział w programie ERASMUS+?”: Wnioskodawca odpowiedział: Tak. Zgodnie z art. 70c Karty Nauczyciela nakładany jest obowiązek dokształcania nauczycieli.
10. W odpowiedzi na pytanie „Czy nabywane przez Wnioskodawcę usługi, o których mowa wniosku, są usługami świadczonymi przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania?” Wnioskodawca odpowiedział: Tak. Jednostki oświatowe Gminy (dalej jako: jednostki oświatowe lub szkoły), będące jej samorządowymi jednostkami budżetowymi, realizują cele i zadania określone m.in. w Prawie Oświatowym. Gmina, za pośrednictwem jednostek oświatowych (pełnomocnictwo dla dyrektora).
11. W odpowiedzi na pytanie „Czy nabywane przez Wnioskodawcę usługi, o których mowa wniosku, są usługami świadczonymi przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, w zakresie kształcenia?” Wnioskodawca odpowiedział: Nie.
12. W odpowiedzi na pytanie „Czy świadczone na rzecz Wnioskodawcy usługi w ramach programu ERASMUS + spełniają definicję kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawartą w art. 44 Rozporządzenia Rady (WE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.)?” Wnioskodawca odpowiedział: ERASMUS PLUS nie służy celowi przekwalifikowaniu się, tylko promowaniu idei Uczenia się przez całe życie. Natomiast działania projektowe w ramach Erasmusa jak najbardziej mają na celu uaktualnianie wiedzy do celów zawodowych oraz są w bezpośrednim związku z zawodem.
    Natomiast w ramach programu Erasmus+ wspiera się unijne narzędzia przejrzystości i uznawalności dotyczące umiejętności i kwalifikacji – w szczególności:
    • Europass,
    • Youthpass,
      
    • Europejskie ramy kwalifikacji (EQF),
      
    • Europejski system transferu i akumulacji punktów w szkolnictwie wyższym (ECTS),
      
    • Europejski system transferu osiągnięć w kształceniu i szkoleniu zawodowym (ECVET),
      
    • Europejskie ramy odniesienia na rzecz zapewniania jakości w kształceniu i szkoleniu zawodowym (EQAVET),
    • Europejski rejestr zapewniania jakości (EQAR),
    • Europejskie Stowarzyszenie na Rzecz Zapewnienia Jakości w Szkolnictwie Wyższym (ENQA),
    oraz sieci w dziedzinie kształcenia i szkolenia o zasięgu unijnym wspierające wspomniane narzędzia, w szczególności sieć krajowych ośrodków ds. uznawalności akademickiej i informacji (NARIC), sieci Euroguidance, krajowe centra Europass i krajowe punkty koordynacji Europejskich ram kwalifikacji.
    Wspólnym celem wspomnianych narzędzi jest zapewnienie łatwiejszego uznawania i rozpoznawania umiejętności i kwalifikacji w poszczególnych krajach i poza ich granicami we wszystkich podsystemach kształcenia i szkolenia oraz na rynku pracy, niezależnie od tego, czy zostały zdobyte za pomocą formalnego kształcenia i szkolenia, czy też poprzez inne doświadczenia edukacyjne (np. doświadczenie zawodowe, wolontariat, e-uczenie się). Narzędzia te mają również na celu zapewnienie, aby polityka w zakresie kształcenia, szkolenia i młodzieży w dalszym ciągu przyczyniała się do osiągnięcia celów strategii „Europa 2020” na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu w dziedzinie edukacji i zatrudnienia dzięki skuteczniejszej integracji na rynku pracy oraz większej mobilności.
    Kursy miały na celu uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych oraz są w bezpośrednim związku z zawodem. Nie służyły przekwalifikowaniu, nie to było celem projektu.
13. W odpowiedzi na pytanie „Czy świadczone na rzecz Wnioskodawcy ww. usługi są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonymi w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach? Jeśli tak, to należy wskazać konkretne przepisy (artykuł, paragraf) wraz z nazwą aktu prawnego, z których te formy i zasady wynikają.” Wnioskodawca odpowiedział: Nie
14. W odpowiedzi na pytanie „Czy świadczone na rzecz Wnioskodawcy ww. usługi są świadczone przez podmiot, który uzyskał akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją?” Wnioskodawca odpowiedział:
    W instytucjach zagranicznych nie istniało do 2020 r pojęcie akredytacji. Każda instytucja biorąca udział w projekcie, zarówno jako wnioskodawca czy kontrahent, musiała być w rejestrze URL, ECAS, gdzie otrzymywała numer PIC. Podczas rejestracji następuje weryfikacja tychże instytucji oraz potwierdzenie, że są to instytucje mające pełne uprawnienia do wystąpienia z wnioskiem ERASMUS czy też POWER lub też, że instytucja spełnia warunki, aby prowadzić kursy/szkolenia, itd. Instytucje muszą mieć działalność oświatową, czy też edukacyjną, wykazać się doświadczeniem .
    Od roku 2020 ERASMUS PLUS przyznaje akredytację na lata 2021-2027. Jest to nowe działanie KE. Akredytacja Erasmusa jest narzędziem dla organizacji zajmujących się Edukacją dorosłych, Kształceniem i szkoleniem zawodowym oraz Edukacją szkolną, które chcą otworzyć się na międzynarodową wymianę i współpracę. Przyznanie Akredytacji Erasmusa stanowi potwierdzenie, że wnioskodawca ustanowił plan realizacji wysokiej jakości działań w zakresie mobilności w ramach szerzej zakrojonych działań wpisujących się w rozwój swojej organizacji. Plan ten nazywany jest Planem Erasmusa i stanowi kluczowy element wniosku o Akredytację Erasmusa. Wnioskodawcy mogą ubiegać się o indywidualną Akredytację Erasmusa dla swojej organizacji lub o Akredytację Erasmusa dla koordynatora konsorcjum. Do złożenia wniosku nie jest wymagane wcześniejsze doświadczenie w ramach programu Erasmus+ (2014-2020). Organizacje posiadające obecnie ważną Kartę jakości mobilności w obszarze Kształcenie i szkolenia zawodowego Erasmus+ mogą także przenieść swą Akredytację do przyszłego programu. Organizacje te mogą ubiegać się o szczególną uproszczoną procedurę zgodnie z opisanymi kryteriami. Pozostali wnioskodawcy przejdą standardową procedurę składania wniosku. Obecni posiadacze Karty jakości mobilności w obszarze kształcenia i szkolenia zawodowego mogą również uzyskać znak jakości w uznaniu dotychczasowych działań i zaangażowania na rzecz jakości. Organizacje posiadające Akredytację Erasmusa uzyskają uproszczony dostęp do możliwości finansowania w ramach Akcji kluczowej 1 przyszłego programu (na lata 2021-2027.
15. W odpowiedzi na pytanie „Czy Wnioskodawca posiada stosowną dokumentację potwierdzającą, że źródłem finansowania usług świadczonych na jego rzecz przez kontrahenta zagranicznego są środki publiczne?” Wnioskodawca odpowiedział: Fundacja Rozwoju Systemu Edukacji posiada osobowość prawną. Fundatorem jest Skarb Państwa, a reprezentuje i wykonuje jego uprawnienia minister właściwy do spraw skarbu państwa. Ministrem właściwym ze względu na cele fundacji jest Minister Edukacji Narodowej. FRSE zarejestrowana jest w Sądzie Rejonowym dla miasta stołecznego Warszawy. Akt rejestracji dokonany był 11.10.1993 r. Fundacja działa na podstawie statutu oraz ustawy o fundacjach z dnia 6.04.1984 r.
    Budżet składa się ze środków unijnych, które są środkami publicznymi.
16. W odpowiedzi na pytanie „Czy wyjazd i pobyt kadry jest niezbędny do wykonania na rzecz Wnioskodawcy usług, o których mowa we wniosku w związku z realizacją programu ERASMUS+, jeśli tak to na czym ta niezbędność polega?” Wnioskodawca odpowiedział: Wyjazdy (mobilności) były niezbędne. Organizatorzy kursów prowadząc kurs posiłkowali się zasobami, które są dostępne tylko w miejscu przeprowadzenia kursu, np. obserwacje bezpośrednie zajęć, używanie języka obcego (w tym przypadku angielskiego, projekt zakłada wzrost kompetencji w posługiwaniu się językiem obcym). Projekty ERASMUSA PLUS z podstawowego założenia muszą być zawierać mobilności, jest to składnik wniosku, planu działań i przede wszystkim budżetu projektu. Projekt bez mobilności nie przejdzie oceny merytorycznej i nie otrzyma dofinansowania. Jedynie projekty w ramach programu eTwinning stanowią bezkosztowe projekty, a uczestnicy realizują założenia projektu korzystając jedynie z możliwości narzędzie komunikacyjnych.
    
17. W odpowiedzi na pytanie „Czy wstęp do obiektów typu: zamki, muzea stanowi niezbędny element do realizacji usług w ramach programu ERASMUS +? Jeżeli tak, to należy wskazać dlaczego?” Wnioskodawca odpowiedział: Wstęp do instytucji kulturalnych jest zgodny z potrzebami edukacyjnymi oraz programem nauczania. Tego typu działania powinny być zawarte we wniosku oraz wnioskodawca musi wykazać celowość wyjścia do muzeum czy zamku oraz udowodnić powiązanie z celami edukacyjnymi projektu, programu nauczania.
18. W odpowiedzi na pytanie „Czy wstęp do obiektów typu: zamki, muzea stanowi część realizacji podstawy programowej, której dotyczą kursy i szkolenia, udokumentowane fakturą, o której mowa we wniosku? Jeżeli tak, to co obejmuje podstawa programowa?” Wnioskodawca odpowiedział: Tak. Wyjścia muszą być zgodne z podstawą programową. Jest to bardzo szeroki wachlarz, np. z przedmiotu WOS:
    „Nadrzędnemu celowi kształcenia w zakresie wiedzy o społeczeństwie – kształtowaniu postaw obywatelskich i prowspólnotowych – sprzyjać ma nabywanie wiedzy i rozwijanie umiejętności dotyczących kolejnych kręgów środowiskowych, z którymi styka się uczeń: od rodziny i szkoły przez wspólnotę lokalną i regionalną, aż do wspólnoty narodowej, państwowej i międzynarodowej”.

3. Rozumienie siebie oraz rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów. Uczeń:
   1. rozpoznaje własne potrzeby i potrzeby innych;
   2. planuje dalszą edukację, uwzględniając swe umiejętności i zainteresowania;
   3. wyjaśnia związek między godnością a prawami, które mu przysługują;
   4. przedstawia własne prawa i obowiązki;
   5. powiększa treść własnej tożsamości lokalnej, regionalnej, etnicznej i obywatelskiej;
   6. rozpoznaje przypadki łamania praw w swoim otoczeniu;
   7. argumentuje zasadność postaw obywatelskich - m.in. odpowiedzialności, troski o dobro wspólne i tolerancji;
   8. rozpoznaje problemy najbliższego otoczenia i szuka ich rozwiązań.
   
   

Język angielski:

6. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
   1. przedstawia siebie i inne osoby;
   2. nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę; podtrzymuje rozmowę w przypadku trudności w jej przebiegu (np. prosi o wyjaśnienie, powtórzenie, sprecyzowanie; upewnia się, że rozmówca zrozumiał jego wypowiedź);
   3. uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
   4. wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami;
   5. wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
   6. składa życzenia i gratulacje, odpowiada na życzenia i gratulacje;
      
   7. zaprasza i odpowiada na zaproszenie;
      
   8. proponuje, przyjmuje i odrzuca propozycje, zachęca; prowadzi proste negocjacje w sytuacjach życia codziennego;
   9. prosi o radę i udziela rady;
   10. pyta o pozwolenie, udziela i odmawia pozwolenia;
       
   11. ostrzega, nakazuje, zakazuje, instruuje;
       
   12. wyraża prośbę oraz zgodę lub odmowę spełnienia prośby;
   13. wyraża uczucia i emocje (np. radość, smutek, niezadowolenie, zdziwienie, nadzieję, obawę);
   14. stosuje zwroty i formy grzecznościowe.
   
   

9. Uczeń posiada:
   1. podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
   2. świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.

19. W odpowiedzi na pytanie „Czy wstęp do obiektów typu: zamki, muzea odbywa się w czasie wolnym od zajęć dydaktycznych?” Wnioskodawca odpowiedział: Program mobilności jest ustalany przez koordynatorów. Należy uwzględnić czas, możliwości zapewnienie przewodników, cenę, atrakcyjność, godziny i dni otwarcia muzeum. Ustala się najważniejsze punkty mobilności, które należy zrealizować podczas pracy ściśle związanych z wnioskowanym projektem. Zajęcia odbywają się w trakcie godzin dydaktycznych oraz w czasie wolnym. Jest to szczegółowo omawiane przed realizacją mobilności.
20. Faktury są wystawiane na Gminę Miasto jako nabywcę, odbiorcą usługi jest konkretna jednostka organizacyjna gminy.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zakupione usługi od kontrahenta zagranicznego powinny być opodatkowane podatkiem od towarów i usług na terenie Polski jako import usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia (odprowadzenia) podatku od towarów i usług jest usługobiorca tj. jednostka oświatowa. Od kompleksowej usługi wyświadczonej przez podmiot zagraniczny, która została zidentyfikowana jako import usług, w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, należy zastosować stawkę podstawową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Wskazać należy bowiem, że czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako czynność usługową (usługę) jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Katalog zadań własnych gminy został określony w art. 7 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z kolei stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. usługobiorcą jest:
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
   • w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
   • w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4;
   
   
   

Przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach. (art. 17 ust. 1a ustawy).

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

I tak, stosownie do art. 28a ustawy – na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Natomiast w przypadku, gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu. (art. 28b ust. 3 ustawy).

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy objętych zakresem postawionego we wniosku pytania w zakresie rozpoznania importu usług dla nabywanych usług od kontrahenta zagranicznego, w pierwszej kolejności należy rozważyć kwestię tzw. świadczeń złożonych.

I tak, co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi złożonej.

Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), całe świadczenie złożone podlega takim regulacjom opodatkowania VAT, w tym w zakresie stosowania właściwej stawki VAT, jakie dotyczą świadczenia głównego. Oznacza to, że opodatkowanie świadczeń pomocniczych, składających się na świadczenie złożone, podlega takim samym zasadom opodatkowania, jakim podlega świadczenie główne.

Pogląd taki został ukształtowany w orzeczeniu TSUE w sprawie C-349/96, w którym Trybunał stwierdził, że „Z jedną usługą mamy do czynienia zwłaszcza wtedy, gdy jeden lub kilka elementów należy uznać za usługę główną, a jeden lub kilka elementów za usługi pomocnicze, objęte tym samym reżimem podatkowym, co usługa główna” (podobnie w orzeczeniu w sprawie C-41/04).

Co istotne, aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną winna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Zgodnie z podejściem wyrażonym w wyroku TSUE z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11, za pomocniczą należy uznać czynność, która nie stanowi dla nabywcy celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej, a jej cel jest zdeterminowany przez czynność główną.

Zatem świadczenie złożone ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru, ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

W związku z powyższym, w przypadku opodatkowania usług o charakterze złożonym istotnym jest to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową,

czy też z szeregiem jednostkowych usług. Ocena tej okoliczności winna odbywać się więc w oparciu o to, czy dokonywane czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

W świetle powyższego, analizując przedstawiony we wniosku opis sprawy należy wskazać, że nabywane przez Wnioskodawcę usługi od podmiotów zagranicznych (obejmujące m.in. językowo-kulturowo kurs przygotowawczy, szkolenie, transport miejski, usługa przewozu z/na lotnisko, usługa zakwaterowania z pełnym wyżywieniem, bilety wstępu do obiektów typu: zamki, muzea) – w okolicznościach niniejszej sprawy – służą wykonaniu świadczenia podstawowego, jakim jest usługa w zakresie edukacji. Jak wskazał bowiem Wnioskodawca, Erasmus + nie służy celowi przekwalifikowania się, tylko promowania idei Uczenia się przez całe życie. Natomiast działania projektowe w ramach Erasmusa jak najbardziej mają na celu uaktualnianie wiedzy do celów zawodowych oraz są w bezpośrednim związku z zawodem. Należy zatem stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zainteresowany był nabyciem od podmiotu zagranicznego usług w zakresie edukacji, a nie nabyciem wyłącznie poszczególnych usług, tj. zorganizowanie kursów i szkoleń, zapewnienie transportu, zakwaterowanie z wyżywieniem, wstęp do obiektów kulturalnych. Zatem Wnioskodawca zainteresowany był uzyskaniem końcowego efektu ekonomicznego, jakim jest odbycie wyjazdu w ramach Erasmus +. W tym przypadku nabywane przez Wnioskodawcę usługi, o których mowa we wniosku są usługami ściśle związanymi z edukacją.

Biorąc powyższe pod uwagę, w tym konkretnym przypadku, nie sposób uznać, że ww. świadczenia mają charakter samoistny. Każda z tych czynności stanowi element usługi złożonej (kompleksowej) związanej z edukacją i nie powinny być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Zatem – skoro Wnioskodawca spełnia definicję podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy, a ponadto w przedmiotowej sprawie nie mają zastosowania zastrzeżenia wymienione w art. 28b ust. 1 ustawy, to miejscem świadczenia i opodatkowania kompleksowej usługi nabywanej przez Wnioskodawcę w ramach programu Erasmus + od podmiotu zagranicznego – stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy – jest miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. terytorium Polski. W konsekwencji Wnioskodawca, stosownie do warunków wymienionych w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, z tytułu nabycia od podmiotu zagranicznego ww. kompleksowej usługi zobowiązany jest do rozpoznania importu usług oraz opodatkowania nabywanych usług, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego na terytorium Polski.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie rozpoznania importu usług dla nabywanych usług od kontrahenta zagranicznego, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej rozpoznania importu usług dla nabywanych usług od kontrahenta zagranicznego. Natomiast w pozostałym zakresie tj. stawki podatku VAT dla nabywanych usług od kontrahenta zagranicznego, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.