2020.12.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.609.2020.4.MS
z 4 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2020 r. (data wpływu 30 września 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 listopada 2020 r. (data nadania 7 listopada 2020 r., data wpływu 8 listopada 2020 r.) na wezwanie z dnia 6 listopada 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.609.2020.1.MS (data nadania 6 listopada 2020 r., data doręczenia 7 listopada 2020 r.) oraz pismem z dnia 25 listopada 2020 r. (data wpływu 25 listopada 2020 r.) oraz z dnia 26 listopada 2020 r. (data wpływu 26 listopada 2020 r.) na wezwanie telefoniczne z dnia 20 listopada 2020 r. i z dnia 26 listopada 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest:

nieprawidłowe – w części dotyczącej możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości na dzieci po uzyskaniu pełnoletności,

nieprawidłowe – w części dotyczącej możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości na córkę za miesiąc listopad 2019 r.,

prawidłowe – w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

W związku z brakami formalnymi pismem z dnia 6 listopada 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.609.2020.1.MS (data nadania 6 listopada 2020 r., data doręczenia 7 listopada 2020 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 7 listopada 2020 r. (data nadania 7 listopada 2020 r., data wpływu 8 listopada 2020 r.) uzupełniono powyższe w terminie.

W związku z dalszymi brakami formalnymi w dniu 20 listopada 2020 r. oraz w dniu 26 listopada 2020 r. Organ telefonicznie wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków wniosku. Pismem z dnia 25 listopada 2020 r. (data wpływu 25 listopada 2020 r.) oraz pismem z dnia 26 listopada 2020 r. (data wpływu 26 listopada 2020 r.) uzupełniono braki wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

W 2018 r. mąż zostawił Wnioskodawczynię z trójką dzieci ur. 25.12.2002 r., (córka), 04.12.2005 r., (syn), 07.01.2012 r. (syn). W tym samym roku przestał nocować w domu, a dnie spędzał w pracy, nie zajmował się dziećmi i tego samego roku wyprowadził się. Od tego momentu Wnioskodawczyni sama musiała się zajmować 3 dzieci (choć zajmowała się nimi od lat sama), gdyż mąż jest pracoholikiem i właściwie wychodził kiedy dzieci jeszcze spały i wracał kiedy dzieci już spały, co przyczyniło się do rozpadu małżeństwa i braku jakiejkolwiek więzi z dziećmi (cytaty z opinii biegłych na końcu). Od stycznia 2019 roku trwa sprawa rozwodowa, nie ma ograniczonej władzy rodzicielskiej, nie są ustalone przez sąd kontakty ojca z dziećmi, alimenty są zasądzone od maja 2019 r. na rzecz dzieci po 600 zł na dziecko. Mąż osiąga dochody rzędu 168.000 zł rocznie, a Wnioskodawczyni 38.000 zł rocznie z tytułu umowy o pracę. W tej chwili toczy się sprawa o podwyższenie alimentów a mąż Wnioskodawczyni wniósł o ich obniżenie. Dzieci przebywają i zamieszkują z Wnioskodawczynią i tu znajduje się ich centrum życiowe. Mąż Wnioskodawczyni od 2018 r. nie mieszka z Nią i dziećmi, nie uczestniczy w życiu dzieci pomimo, że może to robić w sposób nieograniczony. Ojciec już w czasie małżeństwa nie zajmował się dziećmi, nie uczestniczył w ich wychowywaniu (załącznik opinia biegłych), a jego kontakty z dziećmi już wtedy były bardzo sporadyczne a po zostawieniu Wnioskodawczyni i dzieci stały się już tylko okazjonalne i odbywają się z okazji dnia dziecka, urodzin któregoś z dzieci, jeden dzień świąt. Mimo, że dzieci posiadają na co dzień swoje telefony, kontakt telefoniczny ojca także jest bardzo sporadyczny i zdawkowy - do dwóch razy na miesiąc, a z córką, która w grudniu kończy 18 lat raz na 5 miesięcy (cytaty z opinii biegłych na końcu). Ojciec dzieci nie bierze najmniejszego udziału w sprawowaniu władzy rodzicielskiej, a jedynie spełnia obowiązek alimentacyjny narzucony przez Sąd. Faktyczną opiekę nad dziećmi wykonuje Wnioskodawczyni i tym samym sprawuje nad nimi władzę rodzicielską i ją realizuje. To Wnioskodawczyni jako matka podejmuje wszystkie decyzje dotyczące dzieci w każdej sferze ich życia. Wykonuje także nad nimi samodzielną pieczę. Wnioskodawczyni jest z nimi na co dzień, jeździ do lekarza, do sklepu, do fryzjera, zabiera na urodziny do kolegów i koleżanek, opiekuje się dziećmi, gdy są chore i czegoś potrzebują, odrabia z nimi lekcje, uczy zachowania się różnych sytuacjach, organizuje czas wolny, wspiera w trudnych chwilach. To do Wnioskodawczyni dzieci przychodzą się czymś pochwalić, opowiedzieć jak minął dzień, pożalić, się gdy jest im smutno. Robienie przelewów przez ojca czy dwa telefony miesięcznie to nie wychowywanie dzieci, to nie to samo co życie razem z nimi, zmaganie się ze sprawami życia codziennego. Ojciec dzieci nie dowoził i nie odbierał syna do przedszkola i szkoły i taki stan jest do dziś, nie pomaga dzieciom w procesie edukacji, nie robi dla nich zakupów, nie przyrządza żadnych posiłków, w żaden sposób nie opiekuje się dziećmi. Jego władza rodzicielska jest jedynie formalna. Ojciec nie wykazuje żadnego zainteresowania wychowaniem dzieci i nie ponosi żadnych kosztów ich utrzymania poza zasądzonymi alimentami. Od 2 lat Wnioskodawczyni sama organizuje dzieciom wakacje, ferie. Mąż Wnioskodawczyni w sprawozdaniu kuratora był pytany o zorganizowanie dzieciom wakacji i odpowiedział że to obowiązek Wnioskodawczyni (sprawozdanie kuratora). Zakup ubioru także spoczywa na Wnioskodawczyni. Dzieci nigdy nie były dłużej i nie nocowały u ojca, poza jednym miesiącem w 2019 r., kiedy to ze względu na problemy wychowawcze i na konflikt Wnioskodawczyni z córką, córka wyprowadziła się do ojca na jeden miesiąc (listopad), po czym wróciła z powrotem do Wnioskodawczyni na początku grudnia, gdyż była całe dnie sama, bo ojciec pracował do późnego wieczora. W zeznaniu podatkowym za rok 2019 r. Wnioskodawczyni odliczyła ulgę za 11 miesięcy, w których córka była faktycznie u Niej i to Wnioskodawczyni sprawowała nad nią opiekę. Ojciec dzieci bez zgody Wnioskodawczyni odliczył ulgę prorodzinną na troje dzieci za cały rok 2018 i 2019 (w przypadku roku 2018 Wnioskodawczyni nie ma informacji w jakiej wysokości, a w roku 2019 odliczył 50% całej ulgi wynikającej z podatku dochodowego od osób fizycznych na troje dzieci). Pod koniec 2019 r. Wnioskodawczyni otrzymała list z urzędu skarbowego przy ul. (...) z prośbą o korektę zeznania PIT-37 i PIT-O wskazując na jednoczesne odliczenie ulgi prorodzinnej z ojcem dzieci. W odpowiedzi Wnioskodawczyni wysłała wyjaśnienie ze zdjęciem smsa, że poinformowałam męża, że odliczyła całą ulgę na dzieci. Opinia Sądowa Pedagogiczno-Psychologiczna sporządzona przez biegłych Sądu Okręgowego: pedagoga M. O. i psychologa J. D., zgodnie z postanowieniem Sądu z dnia 4 marca po analizie akt i badaniu małoletnich oraz ich rodziców (Wnioskodawczyni i Jej męża) „nie spędziłem z dziećmi wakacji. Wakacje były zaplanowane tak że żona miała zabrać dzieci na tydzień, na tydzień zabrać miałem ja. Nie było takich sytuacji żeby dzieci u mnie nocowały, bo też były sytuacje konfliktowe z żoną. Nie proponowałem zabrać dzieci na ferie, finansowo nie byłem w stanie zapewnić wyjazdu dzieciom, żona proponowała żebym spotykał się z synem najmłodszym we wtorki nie robiłem tego”.

Ojciec deklaruje chęć opieki nad dziećmi jak Sąd tak nakaże, nie zabiegając o kontakty z nimi. Niejasne są intencje ojca, który deklaruje chęć opieki nad wszystkimi dziećmi, nie zaprasza nigdzie dzieci, nie dzwoni do nich. Nie spytał dzieci czy chciałyby mieszkać z nim. Ojciec ma słabe rozeznanie w sprawach zdrowotnych i szkolnych małoletnich. Ojciec prezentuje cechy pracoholika, co przyczyniło się do rozpadu rodziny i braku relacji z dziećmi – sprawozdanie z nadzoru nad wykonaniem władzy rodzicielskiej przez Wnioskodawczynię i Jej męża nad małoletnimi dziećmi. Wnioskodawczyni próbowała przekonać ojca o jego obowiązkach w stosunku do dzieci i zapewnieniu im większej powierzchni mieszkalnej. Nie dawał się przekonać. Pomimo rozmowy z ojcem o możliwości wakacyjnej propozycji wyjazdowej dla dzieci nie podjął on żadnych kroków twierdząc, że to obowiązek matki. Ojciec chce zabrać wyposażenie AGD, które było w mieszkaniu na ul. (…) W ten sposób pozbawia rodzinę podstawowych sprzętów do funkcjonowania rodziny (lodówka, pralka, kuchenka itp.). W sierpniu 2019 r. ojciec ani razu nie widział się z najmłodszym synem, a ze starszymi dziećmi nie spotyka i nie kontaktuje od dawna. Wnioskodawczyni nie ma żadnego wsparcia ze strony ojca w wychowywaniu dzieci i zajmowaniu się nimi. Córka ze starszym synem powiedzieli Wnioskodawczyni, że nie chcą widywać się z ojcem, natomiast najmłodszego syna – ze względu na wiek – Wnioskodawczyni o to nie pytała. Syn miał spotkanie z psychologiem na zlecenie Sądu, przy którym wskazane było aby byli rodzice. Ojca na tym spotkaniu nie było. Według oceny dzieci i matki ojciec ostatnio nie spotyka się z żadnym z nich, a jego telefony są zdawkowe. Ojciec rzadko kontaktuje się z dziećmi i słabo uczestniczy w ich wychowaniu. W aktualnej sytuacji kwarantanny ojciec zadzwonił dwa razy do starszego syna i raz do młodszego syna, natomiast z córką nie nawiązał kontaktu. Ojciec dwukrotnie kontaktował się telefonicznie ze starszym synem interesując się jego sytuacją. Z młodszym synem i córką w tym miesiącu ojciec nie kontaktował się

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że dzieci uczyły się, uczą i będą się uczyć w szkole, o której mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe w innym niż Rzeczpospolita państwie. Dzieci będą kontynuowały naukę po skończeniu 18 roku życia. Dzieci nie osiągnęły żadnego dochodu w okresie podatkowym będącym przedmiotem zapytania.

W żadnym okresie dzieci nie pobierały i nie będą pobierały zasiłku pielęgnacyjnego. Nie miały w latach 2018-2020 i nie będą miały w kolejnych latach w stosunku do Wnioskodawczyni i Jej dzieci zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Dzieci po ukończeniu 18 roku życia w związku z kontynuacją nauki będą na Jej utrzymaniu. Mąż płaci alimenty zasądzone wyrokiem sądu i Wnioskodawczyni ma nadzieję, że będzie płacił. Wnioskodawczyni otrzymywała i otrzymuje dochód z umowy o pracę. Między Wnioskodawczynią, a Jej mężem nie było ustalone porozumienie w sprawie skorzystania z ulgi prorodzinnej. Przy czym wydawało się logiczne, że mąż w żaden sposób nie interesując się dziećmi, nie biorąc udziału w ich życiu, nie odliczy ulgi podatkowej na dzieci. Za każdym razem, kiedy Wnioskodawczyni ją odliczała, informowała męża, że odliczyła ulgę prorodzinną, powołując się na niewykonywanie przez niego władzy rodzicielskiej, co zostawało bez odpowiedzi. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że odnosząc się do okresu, kiedy to córka mieszkała u ojca (listopad 2019 r.), w tym okresie Wnioskodawczyni także wykonywała władzę rodzicielską wobec córki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w opisanej sytuacji Wnioskodawczyni ma prawo w całości skorzystać z ulgi prorodzinnej za troje dzieci za rok 2018, 2019 i 2020 r.?
Czy w przyszłości Wnioskodawczyni może skorzystać w całości z ulgi prorodzinnej za troje dzieci w przyszłych (kolejnych) latach?

Zdaniem Wnioskodawczyni,

W związku z tym, że Wnioskodawczyni sama sprawuje pieczę nad trojgiem dzieci, dba o ich potrzeby emocjonalne i materialne bez żadnego wsparcia ojca dzieci, Wnioskodawczyni uważa, że ma prawo do odliczenia ulgi na trójkę dzieci w pełnej wysokości. Zdaniem Wnioskodawczyni za przyszłe (kolejne) lata również przysługuje Jej odliczenie ulgi prorodzinnej na troje dzieci.

Mąż nie interesuje się dziećmi, nie uczestniczy w żaden sposób w ich wychowaniu, ma sporadyczny kontakt telefoniczny, pomimo że dzieci posiadają własne telefony, nie kupuje nic dzieciom, nie zabierał i nie zabiera na weekendy ani w tygodniu, nie odbiera syna ze szkoły, nie przygotowuje im posiłków, nie odrabia z dziećmi lekcji, nie dba w żaden sposób o ich rozwój psychiczny czy fizyczny, nie wie czym dzieci się interesują, nie zna ich znajomych, nie zabiera dzieci na ferie, na wakacje, nie dzieli z nimi trosk ani radości, nie uczestniczy w przyjęciach urodzinowych, nie zawoził i nie zawozi do kolegów/koleżanki na spotkania.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawczyni jest takie, że mąż nie ma prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, bo bycie rodzicem i posiadanie władzy rodzicielskiej, to nie tylko płacenie alimentów czy sporadyczne telefony. Przez telefon nie da się wychowywać dzieci ani spędzić z nimi czasu. Bycie rodzicem to uczestniczenie w życiu dzieci na co dzień, odrabianie lekcji, przygotowywanie posiłków, spędzanie razem czasu, zabawa, dbanie o ich rozwój, wiedza czym się interesują, jak spędzają czas wolny, dbanie o ich ubiór, chodzenie na przedstawienia.

Jeśli chodzi, o córkę która kończy w grudniu 18 lat - córka dopóki się uczy i nie osiągnie żadnego dochodu a będzie na utrzymaniu Wnioskodawczyni, to Wnioskodawczyni uważa, że ma prawo do odliczenia ulgi podatkowej. Jeśli podjęłaby pracę i się uczyła to zastosuje odpowiednie przepisy i rozliczy lub nie ulgę na pełnoletnią córkę. Na obecną chwilę Wnioskodawczyni wie, że córka nie planuje podjąć pracy zarobkowej, ponieważ uczy się w szkole dziennej. Mąż z córką także ma sporadyczny kontakt telefoniczny i nie uczestniczy w żaden sposób w jej życiu, tak samo jak w życiu synów.

Posiadanie a wykonywanie władzy rodzicielskiej jest właśnie tą przesłanką, dla której Wnioskodawczyni prosi o interpretację indywidualną, gdyż według wielu wydanych interpretacji dotyczących ulgi prorodzinnej właśnie jej wykonywanie jest podstawą do jej odliczenia, a nie tylko posiadanie. Z posiadania władzy rodzicielskiej wynikają nie tylko korzyści, ale też obowiązki względem dzieci których ojciec dzieci w żaden sposób nie wykonuje. To na Wnioskodawczyni ciążą wszystkie obowiązki dnia codziennego i wychowywanie dzieci a także praca zarobkowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości na dzieci po uzyskaniu pełnoletności, nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości na córkę za miesiąc listopad 2019 r. oraz prawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

wykonywał władzę rodzicielską;
pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu stosowanym do dochodów (przychodów) uzyskanych do dnia 31 lipca 2019 r., wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej;

-w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Unormowanie art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ww. ustawy, w brzmieniu stosowanym do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 sierpnia 2019 r., wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, lub uzyskały przychód, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej;

- w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3).

W myśl art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Stosownie zaś do art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

odpis aktu urodzenia dziecka;
zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Na mocy art. 27f ust. 7 cyt. ustawy podatkowej, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Z przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że w 2018 r. mąż zostawił Wnioskodawczynię z trójką dzieci ur. 25.12.2002 r., (córka), 04.12.2005 r., (syn), 07.01.2012 r. (syn). Od tego momentu Wnioskodawczyni sama musiała zajmować się trójką dzieci. Od stycznia 2019 roku trwa sprawa rozwodowa, nie ma ograniczonej władzy rodzicielskiej, nie są ustalone przez sąd kontakty ojca z dziećmi, alimenty są zasądzone od maja 2019 r. na rzecz dzieci po 600 zł na dziecko. Mąż osiąga dochody rzędu 168.000 zł rocznie, a Wnioskodawczyni 38.000 zł rocznie z tytułu umowy o pracę. W tej chwili toczy się sprawa podwyższenie alimentów a mąż Wnioskodawczyni wniósł o ich obniżenie. Dzieci przebywają i zamieszkują z Wnioskodawczynią i tu znajduje się ich centrum życiowe. Mąż Wnioskodawczyni od 2018 r. nie mieszka z Nią i dziećmi, nie uczestniczy w życiu dzieci. Ojciec już w czasie małżeństwa nie zajmował się dziećmi, nie uczestniczył w ich wychowywaniu, a kontakty z dziećmi były bardzo sporadyczne a po zostawieniu Wnioskodawczyni i dzieci stały się już tylko okazjonalne i odbywają się z okazji dnia dziecka, urodzin któregoś z dzieci, jeden dzień świąt. Mimo, że dzieci posiadają swoje telefony kontakt telefoniczny ojca jest bardzo sporadyczny. Ojciec dzieci nie bierze udziału w sprawowaniu władzy rodzicielskiej, jedynie spełnia obowiązek alimentacyjny narzucony przez Sąd. Mąż płaci alimenty zasądzone wyrokiem sądu i Wnioskodawczyni ma nadzieję że będzie płacił. Faktyczną opiekę nad dziećmi wykonuje Wnioskodawczyni i tym samym sprawuje nad nimi władzę rodzicielską i ją realizuje. To Wnioskodawczyni podejmuje wszystkie decyzje dotyczące dzieci w każdej sferze ich życia. Wykonuje także nad nimi samodzielną pieczę. Wnioskodawczyni jest z dziećmi na co dzień, jeździ do lekarza, do sklepu, do fryzjera, zabiera na urodziny do kolegów i koleżanek, opiekuje się dziećmi, gdy są chore i czegoś potrzebują, odrabia z nimi lekcje, uczy zachowania się różnych sytuacjach, organizuje czas wolny, wspiera w trudnych chwilach. Ojciec nie wykazuje żadnego zainteresowania wychowaniem dzieci i nie ponosi żadnych kosztów ich utrzymania poza zasądzonymi alimentami. Dzieci nigdy nie były dłużej i nie nocowały u ojca poza jednym miesiącem w 2019 r. kiedy to ze względu na problemy wychowawcze i na konflikt Wnioskodawczyni z córką wyprowadziła się ona do ojca na jeden miesiąc (listopad), po czym wróciła z powrotem do Wnioskodawczyni na początku grudnia. Wnioskodawczyni wskazała, dzieci uczyły się, uczą i będą się uczyć w szkole, o której mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe w innym niż Rzeczpospolita państwie. Dzieci będą kontynuowały naukę po skończeniu 18 roku życia. Dzieci nie osiągnęły żadnego dochodu w okresie podatkowym będącym przedmiotem zapytania. Dzieci nie pobierały i nie będą pobierały zasiłku pielęgnacyjnego. Nie miały w latach 2018-2020 i nie będą miały w kolejnych latach w stosunku do Wnioskodawczyni i Jej dzieci zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Dzieci po ukończeniu 18 roku życia w związku z kontynuacją nauki będą na utrzymaniu Wnioskodawczyni. Między Wnioskodawczynią a Jej mężem nie było ustalone porozumienie w sprawie skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Odnosząc się do możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej na małoletnie dzieci, należy zauważyć, co następuje.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

W pierwszej kolejności – przystępując do oceny możliwości zastosowania ulgi prorodzinnej – wskazać należy, że wysokość odliczenia kwoty z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, z tym, że biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców – z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi – jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

Wyjaśnić należy, że odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka dokonuje ten z rodziców, który wykonuje w stosunku do niego władzę rodzicielską. W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do dziecka, to rodzicowi temu przysługuje prawo do odliczenia ulgi w pełnej wysokości limitu określonego na to dziecko.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, „(…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”

Tym samym w przypadku rodzica małoletniego dziecka o prawie do ulgi decyduje faktyczne sprawowanie władzy rodzicielskiej. Samo posiadanie władzy rodzicielskiej (bez jej faktycznego wykonywania), podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem czy alimentacja nie wystarcza do zastosowania przedmiotowego odliczenia. Pogląd taki podzielają sądy administracyjne w wydawanych orzeczeniach. Stanowisko takie potwierdza orzecznictwo Sądów Administracyjnych, np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 1420/15, z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 447/16 i z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 661/16 oraz powołany powyżej wyrok z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2378/15.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020., poz. 1359) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 ww. Kodeksu).

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Co istotne samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka (nierzadko wymuszonych orzeczeniem sądowym), czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej.

W konsekwencji, wykonywanie obowiązku alimentacyjnego wobec małoletnich dzieci, czyli fakt płacenia alimentów na małoletnie dzieci, nie jest rozstrzygający dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską. Obowiązek alimentacyjny jest bowiem niezależny od władzy rodzicielskiej, a co za tym idzie spoczywa także na rodzicach, którzy zostali pozbawieni tej władzy.

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy wyjaśnić należy, że odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka małoletniego dokonuje ten z rodziców, który wykonuje w stosunku do niego władzę rodzicielską. W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do małoletniego dziecka, to rodzicowi temu przysługuje prawo do odliczenia ulgi w pełnej wysokości limitu określonego na to dziecko.

Samo dysponowanie prawem wykonywania władzy rodzicielskiej nie jest wystarczające do skorzystania z ulgi na dzieci. Jeżeli rodzic dzieci pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dziećmi, a jego kontakty z dziećmi są sporadyczne, jego władza rodzicielska jest jedynie formalna. Nie wykazuje żadnego zainteresowania ich wychowaniem i nie ponosi żadnych kosztów ich utrzymania poza zasądzonymi alimentami, które chce jeszcze obniżyć, zatem nie sposób uznać za wystarczające dla przyjęcia, że ojciec wykonywał władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Samo płacenie alimentów na małoletnie dzieci nie jest bowiem wystarczające dla przyjęcia, że również ojciec taką władzę wykonywał.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów na tle opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznać należy, że skoro tylko Wnioskodawczyni wykonywała/wykonuje/będzie wykonywać w stosunku do małoletnich dzieci władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica, to Wnioskodawczyni przysługuje wyłączne prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej za lata 2018-2020 r. i w latach następnych (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) na małoletnie dzieci, wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pełnej kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli ojciec dzieci w przyszłości nie będzie sprawował faktycznej władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi, tj. nie będzie uczestniczył w ich wychowaniu, nie będzie sprawował nad nimi pieczy, nie będzie troszczył się o ich rozwój fizyczny i duchowy, nie będzie zabezpieczał ich potrzeb bytowych, zdrowotnych i edukacyjnych, będzie utrzymywał z dziećmi nieregularny kontakt i tylko spełniał obowiązek alimentacyjny narzucony mu przez Sąd, to nie sposób będzie uznać, że wykonuje on władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tym bardziej, że obowiązek alimentacyjny nie jest uzależniony od wykonywania, czy nawet posiadania takiej władzy.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że prawo do odliczenia na małoletnie dzieci całej kwoty ulgi, określonej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym będzie przysługiwało Wnioskodawczyni w latach przyszłych pod warunkiem, że nie ulegną zmianie przepisy prawa będące podstawą niniejszego rozstrzygnięcia oraz stan faktyczny sprawy, w szczególności, że to nadal wyłącznie Wnioskodawczyni będzie wykonywała władzę rodzicielską.

Stanowisko Wnioskodawczyni w tej części jest prawidłowe.

Jednakże na uwagę zasługuje fakt, że jak wynika z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego córka mieszkała u ojca jeden miesiąc w 2019 roku (listopad), po czym wróciła mieszkać do Wnioskodawczyni. W tym okresie Wnioskodawczyni także wykonywała władzę rodzicielską wobec córki. Zatem zarówno, gdy Wnioskodawczyni, jak i Jej mąż w listopadzie 2019 wykonywali władzę rodzicielską w stosunku do córki – oboje są uprawnieni do skorzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w związku z brakiem takiego porozumienia pomiędzy Wnioskodawczynią a ojcem, Wnioskodawczyni przysługuje odliczenie – przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w ustawie - w wysokości 50% kwoty ulgi na córkę za listopad 2019 r.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni w powyższym zakresie jest nieprawidłowe.

Odnosząc się zaś do kwestii ustalenia wysokości odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dzieci w stosunku do dzieci jaka będzie przysługiwała Wnioskodawczyni za okres po uzyskaniu przez nie pełnoletniości wskazać należy, że zgodnie z zacytowanymi przepisami ulga prorodzinna, przy spełnieniu określonych wymogów, przysługuje między innymi podatnikowi utrzymującemu pełnoletnie dziecko/dzieci w związku z wykonywaniem ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego.

Obowiązek alimentacyjny względem dzieci pełnoletnich, o których mowa w art. 27 ust. 6 i art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika wprost z przepisów ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy - art. 128 i następne. Zgodnie z definicją zawartą w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, obowiązek alimentacyjny to obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania. Istotą tak określonego obowiązku jest to, że jedna strona ma prawo żądać dostarczenia tak wskazanych środków, a druga osoba ma obowiązek je dostarczyć.

Z ww. ustawy wynika, że rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba, że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dzieci zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Dostarczanie środków utrzymania to zaspokajanie normalnych, bieżących potrzeb uprawnionego w postaci: pożywienia, ubrania, mieszkania, opału, niezbędnych przedmiotów umożliwiających przebywanie w środowisku i w rodzinie, leków, itp. Dostarczanie środków wychowania obejmuje natomiast powinność starań o zdrowie uprawnionego, o jego rozwój fizyczny i umysłowy, stworzenie możliwości zdobycia wykształcenia, zapewnienie dostępu do dóbr kultury, itp.

W przedmiotowej sprawie zaistnieje sytuacja, w której córka Wnioskodawczyni w grudniu 2020 r. ukończy 18 lat. Tym samym przez część miesiąca córka będzie miała status małoletniej, zaś przez część miesiąca status – pełnoletniej.

Skoro zatem przez część miesiąca dziecko było małoletnie, a władzę wobec dziecka faktycznie wykonywała wyłącznie Wnioskodawczyni, to w konsekwencji tylko Ona ma prawo do uwzględnienia w swoim rozliczeniu rocznym ulgi na to dziecko. Zatem ulga za grudzień 2020 r. - tj. za miesiąc, w którym dziecko kończy 18 lat - rozlicza w 100% Wnioskodawczyni.

Należy zaznaczyć, że jak wskazano we wniosku córka uzyska pełnoletność w dniu 25 grudnia 2020 r. Wobec powyższego prawo do ulgi z tytułu wychowywania dziecka pełnoletniego w związku z ciążącym na rodzicach obowiązkiem alimentacyjnym w okresie będącym przedmiotem zapytania będzie przysługiwało rodzicom od stycznia 2021 r.

W stosunku do córki, która uzyska pełnoletność w dniu 25 grudnia 2020 r., oboje rodzice są uprawnieni do skorzystania z ulgi prorodzinnej za 2021 rok i lata kolejne. Co do zasady odliczenia należy dokonać w proporcji ustalonej z ojcem dziecka, z tym, że łączna kwota odliczenia, dokonana przez oboje rodziców nie może przekroczyć kwoty odliczenia przysługującego względem jednego dziecka. Natomiast w sytuacji braku porozumienia z ojcem dziecka Wnioskodawczyni przysługuje odliczenie w wysokości 50% kwoty ulgi.

Analogiczna zasada będzie miała zastosowanie do pozostałych dzieci Wnioskodawczyni (po uzyskaniu przez nie pełnoletności).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nie zawarła z mężem porozumienia co do wysokości podziału przysługującego im odliczenia z tytułu ulgi prorodzinnej. W związku z powyższym Wnioskodawczyni za lata kolejne, od miesiąca następującego po miesiącu, w którym dzieci osiągną pełnoletność, będzie miała możliwość odliczenia jedynie połowy przysługującej rodzicom kwoty ulgi za te miesiące, w których Jej mąż będzie wykonywał względem – pełnoletnich dzieci – ciążący na nim obowiązek alimentacyjny. Wskazać bowiem należy, że skoro jednym z wymogów warunkujących dokonywanie odliczeń wynikających z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ramach omawianej ulgi jest utrzymywanie pełnoletnich dzieci w związku z wykonywaniem - nawet przymusowo - obowiązku alimentacyjnego, to w sytuacji, gdy mąż Wnioskodawczyni będzie uiszczał alimenty na pełnoletnie, uczące się dzieci wykonując wobec niego obowiązek alimentacyjny, Wnioskodawczyni będzie przysługiwać prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej na te dzieci w wysokości 50%.

Powyższe dotyczy dzieci pełnoletnich, tj. dzieci do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni w tej części jest nieprawidłowe.

Końcowo wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będzie się różniło od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W rezultacie w wydanej interpretacji upoważniony organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletnich dzieci faktycznie wykonywał w stosunku do dzieci władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin