Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.612.2020.1.AD
z 10 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2020 r. (data wpływu 23 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia udziału w nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w ww. zakresie.

W ww. wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 8 stycznia 1997 r. na podstawie aktu notarialnego żona Wnioskodawcy wraz z wspólniczką będące w tamtym czasie wspólnikami w spółce cywilnej kupiły nieruchomość w skład, której wchodzi budynek mieszkalny, murowany.

W związku ze śmiercią żony Wnioskodawcy oraz darowizną przez syna na jego rzecz , wspólnikami spółki zgodnie z aneksem do umowy spółki na dzień 7 sierpnia 2008 r. zostali: Wnioskodawca (50%), ww. wspólniczka (25%) i drugi wspólnik (25%).

W dniu 16 października 2008 r. syn Wnioskodawcy na podstawie umowy w formie aktu notarialnego darował Wnioskodawcy wszystkie prawa przysługujące mu w spółce nabyte w drodze dziedziczenia po matce.

W dniu 18 czerwca 2010 r. na podstawie aktu notarialnego nastąpiło przeniesienie przez Wnioskodawcę i wspólniczkę na rzecz Wnioskodawcy, wspólniczki i drugiego wspólnika - wspólników spółki - własności nieruchomości. Innymi słowy nastąpiło przeniesienie wszelakich praw związanych z nieruchomością na rzecz wspólników spółki, którzy cywilistycznie nadal byli jej właścicielami.

W związku ze śmiercią drugiego wspólnika w tym momencie udziałowcami spółki są Wnioskodawca oraz w. wspólniczka każdy po 50%.

Wnioskodawca w chwili obecnej posiada 50% udziałów we własności nieruchomości. Wnioskodawca został właścicielem nieruchomości wskutek ww. zdarzeń, tj.:

• w drodze nabycia spadku po żonie, tj. (25%) - postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 12 sierpnia 2008 r.,
• w drodze darowizny z dnia 16 października 2008 r. przez syna praw w spółce nabytych w drodze dziedziczenia po matce, tj. żonie Wnioskdoawcy (25%) - akt notarialny.

Nieruchomość jest sklasyfikowana w ewidencji budynków jako budynek mieszkalny (bo jest w niej przewaga powierzchni mieszkalnej).

Nieruchomość została pierwotnie nabyta na podstawie ww. aktu notarialnego bez podatku VAT, a samo przeniesienie jej na rzecz wspólników spółki (akt notarialny) także nie podlegało podatkowi VAT.

Spółka obecnie zajmuje się zarządzaniem nieruchomością, tj. 3 mieszkaniami przeznaczonymi na cele mieszkaniowe, w których mieszkają lokatorzy oraz wynajmem jednego lokalu osobie fizycznej na cele komercyjne.

Nieruchomość jest środkiem trwałym, który znajduje się w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych, prowadzonej przez spółkę. W związku z tym jest przez Wnioskodawcę i pozostałych wspólników amortyzowana podatkowo, czyli amortyzacja od niej jest dla Wnioskodawcy kosztem podatkowym.

Wnioskodawca wraz ze wspólnikiem spółki planują w przyszłości sprzedaż nieruchomości. W sensie formalnym nieruchomość będzie sprzedana, jako całość (jedna transakcja).

W związku z powyższym Wnioskodawca zastanawia się nad skutkami podatkowymi - podatku dochodowym od osób fizycznych - sprzedaży w przyszłości swojego udziału we własności nieruchomości.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca sformułował następujące pytanie.

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę swojego udziału we własności nieruchomości powoduje u niego powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przez niego swojego udziału we własności nieruchomości nie powoduje u niego powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca wskazuje, że w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości.
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej.
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów.
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat. licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pól roku. licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W omawianym przypadku istotny jest art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazujący jako źródło przychodów z działalności gospodarczej m.in. zbycie środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, co ma miejsce w przypadku Wnioskodawcy. Przepis ten ma następującą treść: „Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

środkami trwałymi,

składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł

wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa co lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych, zastrzeżeniem ust. 2c: przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio”.

Jednakże w omawianej sprawie kluczowy jest art. 14 ust. 2c, który wyłącza ze źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza odpłatne zbycie między innymi budynku mieszkalnego, co będzie miało miejsce w przypadku Wnioskodawcy.

Regulacja ta ma następujące brzmienie „Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio”.

Analiza wszystkich zacytowanych przepisów prowadzi do następujących wniosków:

1. regułą jest, że przychody ze zbycia środków trwałych są przychodami z działalności gospodarczej - art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tak stanowi,
2. mimo powyższej reguły nie stanowią przychodów z działalności gospodarczej kwoty uzyskane ze zbycia środków trwałych będących m.in. budynkami mieszkalnymi - art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tak stanowi (jak wskazano w stanie faktycznym nieruchomość ma charakter mieszkalny ponieważ jej większość stanowi powierzchnia mieszkalna),
3. przychody ze zbycia środków trwałych będących m.in. budynkami (lokalami w tych budynkach) nie są przychodami z działalności gospodarczej (vide punkt powyższy), ale będą przychodem do opodatkowania jako przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli nie minęło pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie - art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w związku z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - tak stanowi. Te przychody mogą ewentualnie skorzystać ze zwolnienia z podatku ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku wydatkowania przychodów na cele mieszkaniowe.

Przenosząc powyższe uwagi ogólne na sprawę Wnioskodawcy, to stwierdzić trzeba, że:

1. Wnioskodawca sprzedając nieruchomość będzie sprzedawał udział w budynku mieszkalnym stanowiącym u niego środek trwały,
2. sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości będącej obiektywnie jego środkiem trwałym, na mocy art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie stanowić przychodu z działalności gospodarczej, ponieważ omawiana nieruchomość jest budynkiem mieszkalnym (ma charakter mieszkalny), a takie przychody wyłączone są źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza,
3. sprzedaż nieruchomości (środka trwałego) nie będzie także dla Wnioskodawcy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości na mocy art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ minęło pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości (nabycie było w 2008 r.), co warunkuje zwolnienie z podatku wskazane w tym przepisie.

W związku z tym stwierdzić trzeba, że od sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Brak wystąpienia przychodu z tego tytułu wyklucza istnienie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 powołanej ustawy, źródłami przychodów są:

1. pozarolnicza działalność gospodarcza,
   
2. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
   
   
   
   
   1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
      
   2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
      
   3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
      
   4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak w myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) cyt. ustawy, spełnione winny zostać, co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
• nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w działalności gospodarczej.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
   
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
   
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, nie zalicza się stosownie do treści art. 14 ust. 2c ww. ustawy, przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Przy czym wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia budynku mieszkalnego, należy więc odwołać się w tym przypadku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.). Jak wynika z pkt 2 objaśnień wstępnych Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych – budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że - co do zasady - przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), stanowią przychód z działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie istotnym zatem jest, czy nieruchomość, o której mowa we wniosku jest budynkiem mieszkalnym, czy też niemieszkalnym. Powyższe ma zasadnicze znaczenie dla ustalenia źródła przychodu ze zbycia nieruchomości, o której mowa we wniosku.

Ze złożonego wniosku wynika, że w wyniku spadku po żonie i darowizny od syna Wnioskodawca stał się współwłaścicielem nieruchomości. Nieruchomość w ewidencji budynków sklasyfikowana jest jako budynek mieszkalny, z uwagi na przeważająca cześć powierzchni mieszkalnej. Nieruchomość stanowi środek trwały w spółce cywilnej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem. Spółka obecnie zajmuje się zarządzaniem nieruchomością, tj. 3 mieszkaniami przeznaczonymi na cele mieszkaniowe, w których mieszkają lokatorzy oraz wynajmem jednego lokalu osobie fizycznej na cele komercyjne. Wnioskodawca wraz ze wspólnikiem spółki planują w przyszłości sprzedaż nieruchomości.

Mając zatem na względzie powołane przepisy prawne oraz kierując się treścią wniosku, a zwłaszcza zawartego w nim oświadczenia, że nieruchomość została sklasyfikowana jako budynek mieszkalny ze względu na przewagę powierzchni mieszkalnej, należy uznać, że kwota uzyskana ze sprzedaży udziału w nieruchomości nie będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na wyjątek zawarty we wskazanym wyżej art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji skutki podatkowe sprzedaży udziału w nieruchomości, o której mowa we wniosku należy oceniać w kontekście przesłanek wskazanych w cytowanym uprzednio art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym mając na uwadze treść art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy stwierdzić należy, że ewentualna sprzedaż udziału w opisanej we wniosku nieruchomości z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w tym przepisie nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie skutkuje obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Przy czym wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałego wspólnika. Chcąc uzyskać interpretację wspólnik winien osobiście lub za pomocą ustanowionego pełnomocnika zwrócić się o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie i uiścić związaną z tym opłatę.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.