2020.12.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.428.2020.2.WK
z 8 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2020 r. (data wpływu 6 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 listopada 2020 r. (data wpływu 20 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży przez Wnioskodawcę działek budowlanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży przez Wnioskodawcę działek budowlanych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 listopada 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz skonkretyzowanie przedmiotu wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również Zainteresowany) w dniu 1 marca 2013 r. w drodze darowizny od matki nabył:

niezabudowaną nieruchomość gruntową nr (...) o powierzchni (…) ha,
niezabudowaną nieruchomość gruntową nr (...) o powierzchni (…) ha.

Nieruchomości położone są w A w Gminie A (dalej: Gmina), Województwo A i zgodnie z oznaczeniem w EGiB są to grunty orne.

Nieruchomości gruntowe w dniu otrzymania przez Wnioskodawcę darowizny objęte były miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego A Rady Miejskiej A (dalej: Rada Miejska) z dnia (…) 2000 r. W tym planie działki nr (...) i nr (...) miały przeznaczenie:

(...) – („24 ZP” teren zieleni izolacyjnej, „21 UO, US” teren usług oświaty i sportu, „28 KX” teren komunikacji, „22 UO, US” teren usług oświaty i sportu, „33 KD” teren komunikacji, „4 MN” teren zabudowy mieszkaniowej, „3 MN” teren zabudowy mieszkaniowej, „17 UH” teren zabudowy handlowej, „39 KL” teren komunikacji, „31 KX” teren komunikacji, „2 MN” teren zabudowy mieszkaniowej);
(...) – („2 MN” teren zabudowy mieszkaniowej, „31 KX” teren komunikacji).

W dniu (…) 2020 r. Rada Miejska uchwaliła nowy plan zagospodarowania przestrzennego dla terenu działek nr (...) i nr (...) i działki te w nowym planie otrzymały przeznaczenie:

(...) – („1 MN” teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, „4 MN/U” teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowej);
(...) – („4 MN/U” teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowej).

Przedmiotowe działki, pomimo tego, że w okresie ich posiadania Wnioskodawca:

prowadził w dniu ich otrzymania pozarolniczą działalność gospodarczą, sklasyfikowaną w PKD 66.19 w zakresie pozostałej działalności wspomagającej usługi finansowej, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych. Działalność ta zawieszona została w dniu 30 września 2015 r., natomiast została zlikwidowana z dniem 31 stycznia 2016 r. W tym okresie Wnioskodawca nie był zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług,
w dniu 1 października 2020 r. zarejestrował pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie PKD 70.22.Z – pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. Wnioskodawca zarejestrował się jako podatnik podatku od towarów i usług z tą datą,

były wykorzystywane wyłącznie w ramach majątku prywatnego – nie służyły działalności gospodarczej.

Przedmiotowych działek nie udostępniano osobom trzecim na podstawie umów (np. najem, dzierżawa, użyczenie).

Za te nieruchomości corocznie Wnioskodawca płaci podatek rolny do Gminy Miejskiej.

Ponadto od dnia wejścia w ich posiadania Wnioskodawca uprawiał działki zasiewając zboże oraz wykonując wszelkie niezbędne prace. Dodatkowo w okresie od dnia 1 kwietnia 2019 r. do 30 września 2020 r. Wnioskodawca był zarejestrowany w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego.

Wnioskodawca mając na uwadze plany życiowe, zmierzając do podjęcia pozarolniczej działalności gospodarczej z dniem 1 października 2020 r. oraz ze względu na zamieszkiwanie w odległości ponad 200 km od ich lokalizacji, złożył wniosek o podział nieruchomości nr (...) na mniejsze działki, odpowiednio: (...) – docelowo rozmyślając o sprzedaży posiadanych nieruchomości.

W dniu 7 września 2020 r. otrzymał postanowienie, w którym Burmistrz Gminy zaopiniował wstępny projekt podziału geodezyjnego działki nr (...) jako zgodny z planem zagospodarowania przestrzennego terenu.

Ponadto wskazać należy, iż Wnioskodawca nie dokonywał i nie zamierza dokonywać uzbrojenia terenu działek, które planuje sprzedać. Poza czynnościami związanymi z podziałem, o których mowa we wniosku, Wnioskodawca nie zamierza ponieść jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania gruntów do sprzedaży (np. ogrodzenie, utwardzenie dróg wewnętrznych, uzyskanie decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej czy też inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działek). Nie podejmował i nie zamierza, poza ewentualną zwykłą formą ogłoszeń na portalu „(…)”, podejmować żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek. Nie będzie również korzystał z firm pośredniczących w sprzedaży nieruchomości. Jedyny koszt jaki poniósł, to koszt geodety.

W piśmie z dnia 19 listopada 2020 r. będącym uzupełnieniem opisu sprawy, Wnioskodawca odpowiedział w następujący sposób na poniższe pytania:

Czy Wnioskodawca był/jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, jeśli tak to z jakiego tytułu?
Od 1 marca 2013 r. do 30 września 2020 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą, jednak nie był w tym czasie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca od dnia 1 października 2020 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą i od tej daty jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej.
Czy działki będące przedmiotem sprzedaży były przez Zainteresowanego wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, w tym w działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy?
Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Działalność rolnicza – stosownie do art. 2 pkt 15 ustawy – obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych.
Działki będące przedmiotem sprzedaży, tj. nr (...) (...) nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, ani w działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy.
Czy z działek będących przedmiotem sprzedaży dokonywane były/są dostawy (sprzedaż) produktów rolnych, drewna, itp.?
Z działek będących przedmiotem sprzedaży nie były i nie są dokonywane dostawy (sprzedaż) produktów rolnych, drewna itp.
W jaki sposób od momentu nabycia do momentu sprzedaży Wnioskodawca wykorzystywał/będzie wykorzystywał (w tym na potrzeby własne) działki będące przedmiotem sprzedaży?
Od momentu nabycia do momentu sprzedaży Wnioskodawca wykorzystywał i wykorzystuje działki objęte zamiarem sprzedaży wyłącznie na własne potrzeby – zasiewa zboże, ziemniaki.
Czy Wnioskodawca wykorzystywał/wykorzystuje ww. działki w prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to jaką działalność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT wykonywał/wykonuje Zainteresowany? (należy podać podstawę prawną zwolnienia).
Wnioskodawca nie wykorzystywał, nie wykorzystuje i nie będzie wykorzystywał działek w prowadzonej działalności gospodarczej.
Na czyj wniosek dokonano zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym działki przeznaczone są pod tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (1 MN), teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowej (4 MN/U)?
Nie dokonywano zmian w miejscowym planie zagospodarowania terenu tylko uchwalono nowy miejscowy plan zagospodarowania terenu. Urząd Miasta uchwalił uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania terenu z własnej inicjatywy podając informację do wiadomości publicznej. Na podstawie informacji zawartej na stronie internetowej Urzędu Miasta zainteresowani mogli na piśmie składać swoje wnioski. Wnioskodawca takowy wniosek złożył w przedmiocie m.in. objęcia jego działek terenem zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (1 MN) oraz zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowej (4 MN/U).
Czy na moment sprzedaży dla działek będących przedmiotem sprzedaży wydana została/zostanie decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, i czy to Zainteresowany wystąpił/wystąpi o wydanie tej decyzji?
Nie została i nie zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Jeżeli jest uchwalony miejscowy plan zagospodarowania terenu to nie występuje się o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Czy Wnioskodawca zawarł już bądź zamierza zawrzeć przedwstępną umowę sprzedaży z ewentualnym nabywcą, w której zobowiąże się np. udzielić pełnomocnictwa nabywcy do występowania w jego imieniu np.: przed organami administracji publicznej, do podejmowania w jego imieniu działań faktycznych i prawnych, niezbędnych do uzyskania wszelkich decyzji i pozwoleń, składania wniosków, odbioru decyzji i postanowień itp.)? Jeśli tak, to należy wskazać, jaki jest zakres takiego pełnomocnictwa.
Wnioskodawca nie zawarł i nie zamierza zawierać przedwstępnej umowy sprzedaży z ewentualnym nabywcą, w której zobowiąże się np. udzielić pełnomocnictwa nabywcy do występowania w jego imieniu np.: przed organami administracji publicznej, do podejmowania w jego imieniu działań faktycznych i prawnych, niezbędnych do uzyskania wszelkich decyzji i pozwoleń, składania wniosków, odbioru decyzji i postanowień itp.)

Wnioskodawca poinformował, że wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że nie zamierza sprzedawać działki nr (...) – zostaje ona w jego majątku prywatnym. Przedmiotem przyszłej sprzedaży będą ewentualnie działki: nr (...).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę wydzielonych działek budowlanych, w okolicznościach opisanych we wniosku, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego przekazanie jest traktowane jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 347 z dnia 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej Dyrektywą 112, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży działek istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży ww. gruntu podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył grunt rolny w drodze darowizny, który wykorzystywał do celów rolniczych. Na grunt ten składają się dwie działki ewidencyjne. W roku 2020, wskutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta, grunt został przeznaczony na cele zabudowy jednorodzinnej.

Wnioskodawca planuje podział 1 działki, poprzez wydzielenie z nich 6 działek budowlanych.

Zainteresowany nie dokonywał i nie zamierza dokonywać uzbrojenia terenu działek, które planuje sprzedać, a także nie podejmował i nie zamierza podejmować, poza ewentualną zwykłą formą ogłoszeń, żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek.

Przedmiotowych działek nie udostępniano osobom trzecim na podstawie umów (np. najem, dzierżawa, użyczenie).

Poza czynnościami związanymi z podziałem, o których mowa we wniosku, Wnioskodawca nie zamierza ponieść jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania gruntów do sprzedaży (np. ogrodzenie, utwardzenie dróg wewnętrznych, uzyskanie decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej czy też inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działek).

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który przeznacza opisane grunty pod zabudowę mieszkaniową, jednorodzinną, Rada Miejska uchwaliła z własnej inicjatywy.

Obecnie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W działalności prowadzonej w okresie 2013-2015 Wnioskodawca nie był zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług.

Opisanych działek, Wnioskodawca nigdy nie wykorzystywał i nie zamierza wykorzystywać w prowadzonej działalności gospodarczej.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedaż przez Wnioskodawcę wydzielonych działek budowlanych, w okolicznościach opisanych we wniosku, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży nieruchomości, Zainteresowany spełnia przesłanki do uznania go za podatnika podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać, nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z zawartego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca nabył grunt rolny w formie darowizny – wykorzystywał go w celach rolniczych. Wnioskodawca nie dokonywał i nie zamierza dokonywać uzbrojenia terenu działek, a także nie podejmował i nie zamierza podejmować żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek. Przedmiotowych działek nie udostępniano osobom trzecim na podstawie umów (np. najem, dzierżawa, użyczenie). Opisanych działek Wnioskodawca nigdy nie wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej, z tytułu której jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Poza czynnościami związanymi z podziałem, Wnioskodawca nie zamierza ponieść jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania gruntów do sprzedaży (np. ogrodzenie, utwardzenie dróg wewnętrznych, uzyskanie decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej czy też inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działek). Zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie działał jako handlowiec w odniesieniu do czynności sprzedaży opisanych działek.

W niniejszej sprawie, brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności Zainteresowanego w przedmiocie zbycia opisanych działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Zainteresowany, sprzedając przedmiotowe działki, będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, gdyż okoliczności sprawy nie przesądzają o wykorzystywaniu ww. nieruchomości dla celów zarobkowych.

Podsumowując, mając na uwadze powołane przepisy oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę wydzielonych działek budowlanych, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11 grudnia 2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest to, czy zbywca w celu dokonania ich sprzedaży, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Podkreślić należy, że wskazane orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Niemniej jednak o tym, że działania prowadzone przez sprzedawcę gruntu przybierają profesjonalną formę decydować może również sposób wykorzystywania gruntu, stąd – jak zaznaczono powyżej – niezbędna jest każdorazowa ocena okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu prawy wynika, że Wnioskodawca w drodze darowizny nabył niezabudowaną nieruchomość gruntowa nr (...) oraz niezabudowaną nieruchomość gruntowa nr (...). Nieruchomości zgodnie z oznaczeniem w EGiB są to grunty orne. Nieruchomości gruntowe w dniu otrzymania przez Wnioskodawcę darowizny objęte były miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W dniu (…) 2020 r. Rada Miejska uchwaliła nowy plan zagospodarowania przestrzennego dla terenu działek nr (...) i nr (...) i działki te w nowym planie otrzymały przeznaczenie: nr (...) („1 MN” teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, „4 MN/U” teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowej), nr (...) („4 MN/U” teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowej). Przedmiotowych działek nie udostępniano osobom trzecim na podstawie umów (np. najem, dzierżawa, użyczenie). Dodatkowo w okresie od dnia 1 kwietnia 2019 r. do 30 września 2020 r. Wnioskodawca był zarejestrowany w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. Wnioskodawca złożył wniosek o podział nieruchomości (...) na mniejsze działki, odpowiednio: nr (...). W dniu 7 września 2020 r. otrzymał postanowienie, w którym Burmistrz Gminy zaopiniował wstępny projekt podziału geodezyjnego działki nr (...) jako zgodny z planem zagospodarowania przestrzennego terenu. Ponadto wskazać należy, iż Wnioskodawca nie dokonywał i nie zamierza dokonywać uzbrojenia terenu działek, które planuje sprzedać. Poza czynnościami związanymi z podziałem, o których mowa powyżej, Wnioskodawca nie zamierza ponieść jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania gruntów do sprzedaży (np. ogrodzenie, utwardzenie dróg wewnętrznych, uzyskanie decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej czy też inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działek). Nie podejmował i nie zamierza, poza ewentualną zwykłą formą ogłoszeń na portalu „(…)”, podejmować żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek. Nie będzie również korzystał z firm pośredniczących w sprzedaży nieruchomości. Jedyny koszt jaki poniósł, to koszt geodety. Od 1 marca 2013 r. do 30 września 2020 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą, jednak nie był w tym czasie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca od dnia 1 października 2020 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie PKD 70.22.Z – pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania i od tej daty jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej. Działki będące przedmiotem sprzedaży, tj. nr (...) (...) nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, ani w działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy. Z działek będących przedmiotem sprzedaży nie były i nie są dokonywane dostawy (sprzedaż) produktów rolnych, drewna itp. Od momentu nabycia do momentu sprzedaży Wnioskodawca wykorzystywał i wykorzystuje działki objęte zamiarem sprzedaży wyłącznie na własne potrzeby – zasiewa zboże, ziemniaki. Wnioskodawca nie wykorzystywał, nie wykorzystuje i nie będzie wykorzystywał działek w prowadzonej działalności gospodarczej. Urząd Miasta uchwalił uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania terenu z własnej inicjatywy podając informację do wiadomości publicznej. Nie została i nie zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Wnioskodawca nie zawarł i nie zamierza zawierać przedwstępnej umowy sprzedaży z ewentualnym nabywcą, w której zobowiąże się np. udzielić pełnomocnictwa nabywcy do występowania w jego imieniu np.: przed organami administracji publicznej, do podejmowania w jego imieniu działań faktycznych i prawnych, niezbędnych do uzyskania wszelkich decyzji i pozwoleń, składania wniosków, odbioru decyzji i postanowień itp.). Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż nie zamierza sprzedawać działki nr (...) – zostaje ona w jego majątku prywatnym. Przedmiotem przyszłej sprzedaży będą ewentualnie działki : nr (...) (...).

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące kwestii podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości (sześciu działek).

Zatem w celu rozwiania powyższych wątpliwości w pierwszej kolejności należy ustalić, czy Wnioskodawca z tytułu sprzedaży opisanych we wniosku nieruchomości (sześciu działek) będzie działał jako podatnik podatku VAT.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca nabył działki w drodze darowizny. Jak wskazał również Wnioskodawca, poza czynnościami związanymi z podziałem działki, Wnioskodawca nie zamierza ponieść jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania gruntów do sprzedaży (np. ogrodzenie, utwardzenie dróg wewnętrznych, uzyskanie decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej czy też inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działek). Ponadto Zainteresowany nie podejmował i nie zamierza, poza ewentualną zwykłą formą ogłoszeń na portalu „otodom”, podejmować żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek. Wnioskodawca wskazał również, że nie wykorzystywał, nie wykorzystuje i nie będzie wykorzystywał działek w prowadzonej działalności gospodarczej oraz, że od momentu nabycia do momentu sprzedaży Wnioskodawca wykorzystywał i wykorzystuje działki objęte zamiarem sprzedaży wyłącznie na własne potrzeby – zasiewa zboże, ziemniaki.

Biorąc powyższe informacje pod uwagę, w przedmiotowej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie należy uznać, że Wnioskodawca, dokonując planowanej sprzedaży sześciu działek, nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawcę działek nr (...) i (...), stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, zbywając ww. działki stanowiące majątek prywatny, Wnioskodawca korzystać będzie z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego – stosownie do zapisów orzecznictwa – transakcja zbycia ww. działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż przez Wnioskodawcę wydzielonych działek budowlanych nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem Wnioskodawca w ramach tej czynności nie będzie działał jako podatnik podatku VAT, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy.v

Zatem stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu sprawy, wydana interpretacja straci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325,z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin