Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.589.2020.3.MZ
z 7 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2020 r. (data wpływu 29 września 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 listopada 2020 r. (data wpływu 27 listopada 2020 r.) na wezwanie z dnia 17 listopada 2020 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.589.2020.1.MZ (data nadania 17 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 30 czerwca 2010 r., Rep A ……../2010 ustanowiono na rzecz podatnika odrębną własność lokalu i przeniesiono jego własność. Podatnikowi przysługuje własność lokalu oraz związany z lokalem udział 675/1835854 w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości. Na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów, użytkowanie wieczyste zostało przekształcone we własność, co stwierdzono stosownym zaświadczeniem. Podatnik planuje sprzedaż nieruchomości.

Wnioskodawczyni w terminie ustawowym przesłała uzupełnienie, w którym wskazała, że:

• Lokal mieszkalny objęty wnioskiem został sprzedany w sierpniu 2020 r., a tym samym wniosek o interpretację podatkową dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, a nie stanu faktycznego przyszłego. Inne okoliczności podane we wniosku nie uległy zmianie. W związku ze sprzedażą mieszkania zmienił się Wnioskodawczyni adres korespondencyjny.
  

• Lokal został nabyty na podstawie umowy sprzedaży, objętej aktem notarialnym w dniu 02 marca 1993 r., Rep. A nr ……../93.
  

• Lokal nie został nabyty w drodze spadku.
  

• Spółdzielnia Mieszkaniowa nabyła użytkowanie wieczyste w dniu 04 maja 1989 r.; Wnioskodawczyni nie nabywała odrębnie użytkowania wieczystego, udział w gruncie jest nierozerwalnie związany ze spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu, który nabyła w dniu 02 marca 1993 r.
  

• Przed ustanowieniem odrębnej własności lokalu, Wnioskodawczyni przysługiwało spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.
  

• Odrębna własność lokalu została ustanowiona w dniu 30 czerwca 2010 r., natomiast użytkowanie wieczyste zostało przekształcone we własność z mocy prawa z dniem 01 stycznia 2019 r. na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku zbycia lokalu 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o PIT, w związku z przekształceniem prawa użytkowania wieczystego we własność należy liczyć od daty przekształcenia (01 stycznia 2019 r.), czy też od daty pierwotnego nabycia lokalu na podstawie aktu notarialnego w dniu 30 czerwca 2010 r.?
2. W przypadku stwierdzenia, iż 5-letni okres należy liczyć od 2010 r., a więc nie powstanie zobowiązanie podatkowe, czy należy złożyć PIT-39?

Zdaniem Wnioskodawcy, zważywszy na fakt, iż zbycie lokalu nie jest możliwe bez zbycia udziału w gruncie, ani też udział w gruncie nie może być zbyty bez zbycia własności lokalu, a objęte są one wspólną księgą wieczystą, ustawa z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów, nie ma wpływu na liczenie 5-letniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i nie powoduje powstania zobowiązania podatkowego w przypadku własności lokalu wskazanego w niniejszym wniosku, gdyż 5-letni termin należy liczyć od daty nabycia lokalu na podstawie aktu notarialnego (2010 r.), a nie daty przekształcenia prawa użytkowania wieczystego we własność. Tożsame stanowisko w odniesieniu do innej nieruchomości podatnika zajął Dyrektor Krajowej Informacji Podatkowej w interpretacji indywidualnej z dnia 04 czerwca 2020 r. Nr 0113-KDIPT2-2.4011.313.2020.1.SR (UNP: 961710). Zgodnie z art. 45 ust. 1 i 1a ustawy o PIT ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Ponieważ sprzedaż lokalu nastąpi po upływie 5 lat przed datą jego nabycia, dochód z jego sprzedaży nie podlega opodatkowaniu. Tym samym nie powstaje zobowiązanie podatkowe, a zatem również nie powstaje obowiązek złożenia zeznania podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Aby ustalić czy w przedmiotowej sprawie planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy ustalić, od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 30 czerwca 2010 r., Rep A ………/2010 ustanowiono na rzecz podatnika odrębną własność lokalu i przeniesiono jego własność. Podatnikowi przysługuje własność lokalu oraz związany z lokalem udział 675/1835854 w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości. Na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów, użytkowanie wieczyste zostało przekształcone we własność. Lokal mieszkalny objęty wnioskiem został sprzedany, a tym samym wniosek o interpretację podatkową dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, a nie stanu faktycznego przyszłego. Lokal został nabyty na podstawie umowy sprzedaży w dniu 02 marca 1993 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa nabyła użytkowanie wieczyste w dniu 04 maja 1989 r.; Wnioskodawczyni nie nabywała odrębnie użytkowania wieczystego, udział w gruncie jest nierozerwalnie związany ze spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu, który nabyła w dniu 02 marca 1993 r. Przed ustanowieniem odrębnej własności lokalu, Wnioskodawczyni przysługiwało spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Odrębna własność lokalu została ustanowiona w dniu 30 czerwca 2010 r., natomiast użytkowanie wieczyste zostało przekształcone we własność z mocy prawa z dniem 01 stycznia 2019 r. na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów.

Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, jest ograniczonym prawem rzeczowym. Jest to prawo zbywalne, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji. Umożliwia ono korzystanie z lokalu oraz rozporządzanie tym prawem, z pewnymi ograniczeniami, na zasadach zbliżonych do prawa własności. Świadczy o tym chociażby umiejscowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w Księdze Drugiej Kodeksu cywilnego – „Własność i inne prawa rzeczowe”. Ustanowienie prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego powoduje, że osoba, której przysługuje to prawo, uzyskuje pełnię uprawnień właścicielskich do lokalu mieszkalnego oraz prawo do udziału w związanej z tym lokalem nieruchomości gruntowej. Natomiast ustanowienie ww. prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego, nie stanowi dla osoby posiadającej dotychczas spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, nowego nabycia.

Mając na względzie powyższe uregulowania prawne oraz opisany we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że ustanowienie w 2010 r. odrębnej własności lokalu mieszkalnego jest tylko inną formą własności, a nie nowym nabyciem.

Tym samym przekształcenie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w odrębną własność w formie aktu notarialnego jest jedynie zmianą formy prawnej dysponowania lokalem mieszkalnym. Tak więc na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, datę nabycia lokalu mieszkalnego należy utożsamiać z chwilą pierwotnego nabycia prawa do tego lokalu, tj. z datą nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, tj. 2 marca 1993 r.

Użytkowanie wieczyste jest prawem rzeczowym, którego przedmiotem – zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.) - może być grunt stanowiący własność Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków. Jest to prawo na rzeczy cudzej, jednak zakres i sposób określenia treści tego prawa zbliża je bardziej do prawa własności niż praw rzeczowych ograniczonych. Ponadto, na podstawie wyraźnych odesłań w art. 234 i art. 237 ustawy Kodeks cywilny, do ww. prawa stosuje się odpowiednio przepisy o własności.

Granice prawa użytkowania wieczystego są wyznaczane przez ustawy, zasady współżycia społecznego oraz umowę o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Uprawnienie do wyłącznego korzystania z gruntu przez użytkownika wieczystego gruntu jest skuteczne wobec osób trzecich, a także właściciela gruntu, chyba że umowa, o której mowa wyżej zawiera odrębne uregulowania dotyczące uprawnień właściciela. Co istotne, możliwe jest przekształcenie prawa użytkowania wieczystego, przysługującego osobom fizycznym będącym dotychczasowymi użytkownikami wieczystymi, w prawo własności. Użytkowanie wieczyste jest prawem zbywalnym, podlega dziedziczeniu oraz egzekucji. Użytkownik wieczysty może więc rozporządzać swoim prawem zarówno w drodze czynności prawnej inter vivos, jak i mortis causa – za życia i na wypadek śmierci. Nie można być natomiast jednocześnie właścicielem i użytkownikiem wieczystym gruntu, ponieważ nabycie prawa własności przez użytkownika wieczystego gruntu prowadzi do wygaśnięcia użytkowania wieczystego.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, przekształcenie prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nie stanowi nabycia nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jedynie zmianę tytułu prawnego faktycznego władztwa nad nieruchomością.

W świetle powyższego, termin przewidziany w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. okres pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, należy liczyć od końca roku, w którym Wnioskodawczyni nabyła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego wraz z prawem użytkowania wieczystego do gruntu, tj. od 1993 r.

Dokonując więc oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego należy uznać, że przychód z odpłatnego zbycia przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości nie będzie w ogóle podlegał opodatkowaniu z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, wskazać należy, że przekształcenie prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nie jest zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, odpłatne zbycie w 2020 r. przedmiotowej nieruchomości (lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w prawie własności gruntu) nie będzie stanowić dla Wnioskodawczyni źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ okresu pięciu lat liczonego od końca roku, w którym nastąpiło nabycie przez Wnioskodawczynię spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego wraz z prawem wieczystego użytkowania do gruntu, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Wobec tego, z tytułu sprzedaży nieruchomości na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek złożenia zeznania PIT-39.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe, ponieważ w powyższej sprawie decydująca jest data nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego wraz z prawem użytkowania wieczystego do gruntu, tj. 1993 r., a nie data ustanowienia odrębnej własności lokalu, tj. 2010 r.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.