Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.701.2020.3.ABU
z 11 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 września 2020 r. (data wpływu 8 września 2020 r.), uzupełnionym pismem z 27 listopada 2020 r. (data wpływu 27 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy działek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy działek.

Pismem z 27 listopada 2020 r. (data wpływu 27 listopada 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w związku z wezwaniem z 19 listopada 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.701.2020.2.ABU oraz 0115-KDIT1.4011.676.2020.1.MST.

We wniosku uzupełnionym pismem z dnia 27 listopada 2020 r. (data wpływu 27 listopada 2020 r.) przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

(…) (dalej jako „Wnioskodawca”) jest osobą fizyczną, która od 2007 r. jako zarejestrowany podatnik VAT prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą - początkowo pod firmą (…), aktualnie zaś pod firmą (…) Na gruncie Polskiej Klasyfikacji Działalności (dalej jako „PKD”) jej przeważający zakres klasyfikowany jest obecnie do podklasy 56.10.A Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne.

W grudniu 2005 r. tj. przed rozpoczęciem działalności gospodarczej w jakimkolwiek zakresie, Wnioskodawca nabył do własnego majątku prywatnego (osobistego) zabudowaną nieruchomość gruntową zlokalizowaną we (…), składającą się pierwotnie z pięciu działek (dalej jako „Nieruchomość”). Zakup ten sfinansowany został wyłącznie ze środków prywatnych. Nieruchomość objęta była wówczas miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (dalej jako „MPZP”) przewidującym przeznaczenie tego obszaru pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną z dopuszczeniem zabudowy usługowej.

W latach 2006-2009 Wnioskodawca dokonał wyburzeń wszelkich zabudowań posadowionych na terenie Nieruchomości w momencie jej nabycia. Działania te zostały sfinansowane wyłącznie środkami pochodzącymi z majątku prywatnego Wnioskodawcy i odpowiadały jego ówczesnym planom osobistym.

W 2009 r., na wniosek Wnioskodawcy, zmianie uległ MPZP obejmujący obszar, na którym zlokalizowany jest fragment Nieruchomości pozostający obecnie w majątku prywatnym Wnioskodawcy. W efekcie, możliwe jest przeznaczenie części Nieruchomości pod zabudowę wielkopowierzchniowymi obiektami handlowymi.

Na przestrzeni kolejnych lat, powierzchnia Nieruchomości stanowiąca własność Wnioskodawcy uległa zmniejszeniu. Wpływ miały na to niezależne od woli Wnioskodawcy inwestycje w infrastrukturę komunikacyjną i kulturalną realizowane przez Miasto (…) (dalej: „Miasto”). W 2006 r. oraz 2009 r. wybrane części Nieruchomości zostały zbyte na rzecz Miasta w związku z budową dróg publicznych, z kolei w 2014 r. analogiczna transakcja miała miejsce z uwagi na budowę pomnika. Ze względu na obowiązujące przepisy prawa, w każdym takim przypadku dochodziło do wydzielenia w obrębie Nieruchomości nowych działek podlegających następnie sprzedaży.

W związku ze wspomnianymi inwestycjami Miasta, Wnioskodawca postanowił zabezpieczyć istniejące na Nieruchomości przyłącza wodno-kanalizacyjne (w tym przyłącza kanalizacji deszczowej). Wydatki na ten cel pochodziły wyłącznie z majątku prywatnego a ich poniesienie było niezbędne z perspektywy gospodarnego zarządzania własnym mieniem. Zaniechanie podjęcia działań zabezpieczających doprowadziłoby do powstania istotnych problemów technicznych w przypadku ewentualnego korzystania przez Wnioskodawcę z Nieruchomości w przyszłości.

Niezależnie od zmian powierzchni Nieruchomości należącej do Wnioskodawcy, zmniejszeniu uległ również jej obszar przyporządkowany do majątku prywatnego. W 2009 roku, tj. wraz z podjęciem decyzji o rozpoczęciu działalności deweloperskiej, Wnioskodawca przeznaczył na cel działalności gospodarczej fragment Nieruchomości, który - jako wyodrębniona działka - został przyłączony do sąsiedniej działki, nabytej uprzednio przez Wnioskodawcę dla potrzeb realizacji komercyjnej inwestycji mieszkaniowej. Z kolei w latach 2015-2017, w związku z budową przez Wnioskodawcę obiektu hotelowego w pobliżu Nieruchomości, w podobny sposób przyłączone zostały dwie kolejne działki wydzielone z obrębu Nieruchomości.

Wnioskodawca rozważa obecnie sprzedaż trzech działek (nr …) stanowiących część Nieruchomości i przyporządkowanych do majątku osobistego Wnioskodawcy (dalej: „Działki”). Potencjalnym nabywcą Działek jest podmiot trzeci (dalej: „Inwestor”). Środki pieniężne uzyskane z transakcji, Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na cele prywatne. Inwestor wyraził chęć nabycia Działek kierując swoją ofertę bezpośrednio do Wnioskodawcy, przy czym Wnioskodawca podjął w tym celu jedynie ograniczone środki polegające na umieszczeniu informacji o możliwej sprzedaży na jednym z dostępnych publikatorów internetowych. Działania Wnioskodawcy nie miały charakteru marketingowego, polegającego w szczególności na promowaniu przedmiotu zbycia.

Jako element majątku prywatnego, Działki nie były nigdy dotąd przedmiotem najmu, dzierżawy lub czynności o podobnym charakterze, a tym samym ich posiadanie nie wiąże się po stronie Wnioskodawcy z powstawaniem jakichkolwiek przychodów.

Wnioskodawca wskazuje, że w ramach majątku prywatnego posiada oprócz Działek także kilkadziesiąt innych nieruchomości zlokalizowanych w różnych miejscach. W przeszłości zdarzało się, że dokonywał ich zbyć (z różną częstotliwością), przede wszystkim na rzecz właścicieli sąsiednich nieruchomości, uwzględniając zgłaszane przez nich potrzeby. Wnioskodawca nie prowadził w tym celu jakichkolwiek działań marketingowych czy informacyjnych.

Na gruncie opisanych okoliczności, Wnioskodawca powziął wątpliwości w zakresie konsekwencji na gruncie podatku od towarów i usług (dalej jako „VAT”) oraz podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej jako „PIT”) potencjalnej sprzedaży Działek na rzecz Inwestora.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wnioskodawca kupił w 2005 roku Nieruchomość składającą się z 5 działek z przeznaczeniem na planowaną działalność hotelarską, gastronomiczną oraz działalność pożytku publicznego tj. utworzenie i prowadzenie fundacji w tej lokalizacji. Działki, które nie zostałyby wykorzystane do realizacji ww. planów miały stanowić lokatę kapitału.
   
   
2. Po roku 2007 Wnioskodawca zabiegał o zmianę MPZP z zamiarem wykorzystania części Nieruchomości pod budowę galerii handlowej (we własnym imieniu). Natomiast z uwagi na analizę rynku Wnioskodawca odstąpił od realizacji tego zamiaru. Zmiana w MPZP dotyczy fragmentu Nieruchomości, w której skład wchodzą Działki.
   
   
3. Wnioskodawca pragnie wskazać, że zgodnie z MPZP Działki (tj. działki (…) przeznaczone są pod zabudowę wielkopowierzchniową. Wnioskodawcy nie są znane intencje oraz zamiary Inwestora, dlatego Wnioskodawca nie ma jakiejkolwiek wiedzy w tym zakresie.
   
   
4. Mając na uwadze treść odpowiedzi na pytanie nr 2, tj. w zakresie dotyczącym Działek (tj. działki (…)) MPZP przewiduje zabudowę wielkopowierzchniową, odpowiedź na pytanie nr 4 jest bezprzedmiotowa.
   
   
5. Wnioskodawca wskazuje, że przekazanie działek na rzecz Gminy Miasto (…) nie zostało dokonane na podstawie umowy sprzedaży. Przekazanie zostało dokonane na podstawie decyzji administracyjnych o charakterze wywłaszczeniowym oraz miało miejsce: (i) w 2006 roku - przekazano 26 m2 oraz (ii) w 2017 roku - przekazano 4145 m2. Ponadto Wnioskodawca w 2011 roku przekazał nieodpłatnie w drodze czynności prawnej 155 m2 gruntu na rzecz Gminy Miasto (…) na cel społecznie użyteczny tj. wybudowania na przekazanym gruncie Pomnika (…) jest poświęcony żołnierzom, którzy (…) .
   
   
6. Wnioskodawca potwierdza, że istniejące na Nieruchomości przyłącza wodnokanalizacyjne, których zabezpieczenia dokonał Wnioskodawca znajdują się również na Działkach tj. działkach będących przedmiotem planowanej sprzedaży.
   
   
7. Wnioskodawca wskazuje, że wykonał przyłącza na własny koszt już po zakupie Nieruchomości w 2005 roku.
   
   
8. Wnioskodawca wskazuje, że do momentu planowanej sprzedaży Działek Wnioskodawca nie będzie dokonywał jakichkolwiek innych czynności (nie poniesie nakładów) w celu przygotowania Działek do sprzedaży tj. nie uzbroi terenu, nie postawi ogrodzenia oraz nie podejmie innych działań zmierzających do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności Działek.
   
   
9. Działki o nr (…) nie były w jakikolwiek sposób wykorzystywane w całym okresie ich posiadania przez Wnioskodawcę tj. od dnia zakupu (od 2005 roku) do chwili obecnej. Mając to na uwadze przedmiotowe Działki nie były wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalności gospodarczą.
   
   
10. Wnioskodawca wskazuje, że Nieruchomość była przedmiotem kilkukrotnych podziałów, które miały miejsce w latach 2007-2015. W ramach dokonanych podziałów wyodrębniono 3 strefy: (i) pod budowę obecnego (…) (1.3351 ha), (ii) pod osiedle mieszkaniowe (2011 m2) i (iii) pod drogi publiczne na rzecz Gminy Miasto (…) (4145 m2 oraz 26 m2 o których mowa w odp. na pytanie nr 5).
    
    
11. Wnioskodawca wskazuje, że sprzedaż Działek na rzecz Inwestora nastąpi w ramach jednej czynności prawnej tj. w ramach jednej transakcji.
    
    
12. Dokładna data dokonania transakcji nie jest jeszcze znana. Wnioskodawca ma zamiar dokonać transakcji z Inwestorem w pierwszym kwartale 2021 r.
    
    
13. Mając na uwadze treść odpowiedzi na pytania nr 11 i 12, tj. dokonanie jednej transakcji w 2021 r., odpowiedź na pytanie nr 13 jest bezprzedmiotowa.
    
    14. Inwestor jest podmiotem krajowym posiadającym osobowość prawną.
    
    
14. Wnioskodawca oświadcza, że pomiędzy Wnioskodawcą a Inwestorem nie występują jakiekolwiek powiązania rodzinne, kapitałowe, udziałowe i osobowe.
    
    
15. Wnioskodawca pragnie wyjaśnić, że transakcja dotycząca sprzedaży Działek jak każda transakcja gospodarcza obarczona jest ryzykiem gospodarczym związanym ze zmienną w czasie sytuacją społeczną i gospodarczą. W szczególności należy zwrócić uwagę na obecną sytuację epidemiczną wywołaną pandemią wirusa SARS-CoV-2 w kraju i na świecie, wobec czego niezwykle ciężko jest przewidzieć przebieg wydarzeń oraz bez jakiejkolwiek wątpliwości potwierdzić, że transakcja dojdzie do skutku. Czynniki wpływające na decyzję stron przyszłej transakcji mają charakter ogólnospołeczny i ogólnogospodarczy.
    
    
16. Wnioskodawca wskazuje, że nie ma takich planów.
    
    
17. Wnioskodawca wyjaśnia, że w przeszłości sprzedał 3 działki budowlane na rzecz osób fizycznych pod budownictwo jednorodzinne oraz 2 działki jako grunty rolne wyłączone z użytkowania rolnego (klasa gruntu VI) na rzecz osoby prawnej mającej swoją siedzibę w sąsiedztwie sprzedanych gruntów. Zakup ww. nieruchomości był dokonywany w celu lokaty kapitału w latach 2006-2007 oraz sprzedaż miała charakter okazjonalny i została dokonana w 2019 r. Wnioskodawca nie planuje dokonywać kolejnych tego typu transakcji na innych działkach niż będących przedmiotem Wniosku.
    
    
18. Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z łączącą go z Inwestorem umową Wnioskodawca na żądanie Inwestora udzieli pełnomocnictwa do dysponowania nieruchomościami na cele budowlane, a także wszelkich innych pełnomocnictw koniecznych w celu uzyskania przez Inwestora Decyzji Środowiskowej i Decyzji o Pozwoleniu na Budowę. Natomiast Wnioskodawca wskazuje, że do chwili sporządzenia odpowiedzi na Wezwanie jakiekolwiek pełnomocnictwo nie zostało udzielone.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku VAT:

Czy planowana sprzedaż działek przez Wnioskodawcę powinna zostać zakwalifikowana na gruncie Ustawy o VAT jako czynność związana ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, a w konsekwencji stanowić zdarzenie niepodlegające opodatkowaniu VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, planowana sprzedaż Działek stanowić będzie zdarzenie niepodlegające opodatkowaniu VAT jako czynność zwykłego wykonywania prawa własności (zarząd majątkiem prywatnym). W ramach przedmiotowej transakcji, działanie Wnioskodawcy nie może być utożsamiane z realizowanymi przez niego aktywnościami w charakterze podatnika VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

W zakresie pytania 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Mając na uwadze kluczowe cechy konstrukcyjne podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie takie czynności, w odniesieniu do których podmiot je wykonujący występuje w charakterze podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT definiuje działalność gospodarczą jako wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Analiza przywołanej definicji wskazuje, że działalnością gospodarczą jest jedynie taka aktywność, która wykonywana jest zawodowo, w sposób profesjonalny. Jednocześnie, realizacja określonych czynności incydentalnie, niezależnie od gospodarczej sfery aktywności danego podmiotu, wyklucza możliwość uznania go za podatnika w zakresie tych konkretnych czynności. Sam fakt rejestracji dla celów podatku VAT dostawcy lub usługodawcy pozostaje bez wpływu na ocenę konsekwencji transakcji na gruncie podatku VAT, która powinna zostać przeprowadzona z uwzględnieniem wszelkich istotnych okoliczności faktycznych.

Powyższe znajduje bezpośrednie potwierdzenie w bogatym orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako „TSUE” lub „Trybunał”), który m.in. w wyroku w sprawie C-291/92 Dieter Armbrecht z 4 października 1994 r. wskazał, iż przedmiotem opodatkowania VAT nie są objęte czynności dokonywane przez osobę, która nie działa w charakterze podatnika. Zdaniem TSUE, taka sytuacja występuje w przypadku zbycia majątku prywatnego, nabytego uprzednio na własne potrzeby osoby fizycznej. Sprzedaż majątku osobistego, w całości czy też w częściach, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność gospodarczą ze skutkiem w postaci uznania takiej osoby za podatnika podatku VAT. Analogiczne wnioski, jednakże dotyczące osób prawnych płyną m.in. z rozstrzygnięcia w sprawie C-155/94 Wellcome Trust 7. 20 czerwca 1994 r.

Precyzując jak należy rozumieć zakres pojęcia „podatnik” w kontekście rozporządzania mieniem osobistym, należy zwrócić uwagę na rozstrzygnięcie w sprawie C-434/03 Charles- Tijmens z 14 lipca 2005 r.. TSUE jednoznacznie uznał, iż w przypadku wykorzystywania dobra inwestycyjnego do celów zarówno zawodowych, jak i prywatnych, zainteresowany ma – na potrzeby podatku VAT - możliwość dokonania wyboru czy takie dobro:

• zaliczyć w całości do aktywów swojego przedsiębiorstwa,
• pozostawić w całości w ramach majątku prywatnego, wyłączając je tym samym całkowicie z systemu podatku VAT, albo
• zaliczyć do aktywów przedsiębiorstwa jedynie w zakresie wynikającym z rzeczywistego wykorzystania do celów zawodowych.
  
  

W omawianym kontekście, szczególne znacznie ma również orzeczenie Trybunału w sprawach połączonych C-180/10 oraz C-181/10 Słaby i in. z 15 września 2011 r., rozstrzygające czy osobę fizyczną, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany MPZP, należy uznać za podatnika podatku VAT w ramach sprzedaży takiego gruntu.

Zgodnie ze stanowiskiem TSUE, okoliczność podziału gruntu na liczne działki przed ich sprzedażą w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, sama z siebie nie jest decydująca dla oceny działania danego podmiotu w charakterze podatnika. Bez znaczenia w tym zakresie pozostaje również długość okresu, w jakim następowały kolejne transakcje, a także wysokość osiągniętych z ich tytułu przychodów. Całość powyższych elementów nie jest specyficzna wyłącznie dla działalności gospodarczej i może odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym.

Odmienne wnioski należałoby wywieść w przypadku, gdyby zainteresowany podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Takie aktywne działania mogłyby polegać na przykład na uzbrojeniu terenu oraz marketingu. Co do zasady nie należą one do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym, w takiej sytuacji, dostawy wydzielonych nieruchomości nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Orzecznictwo Trybunału wywarło bezpośredni wpływ na polską praktykę w omawianym zakresie. W wyroku z 3 marca 2015 r., sygn. I FSK 1859/13, Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: „NSA”) podkreślił, że na działalność gospodarczą zbywcy wskazywać mogą w szczególności następujące okoliczności, występujące łącznie:

• doprowadzenie z własnej inicjatywy do podziału zakupionego niezabudowanego gruntu rolnego na kilkadziesiąt niezabudowanych działek,
• wydzielenie dróg wewnętrznych,
• podjęcie czynności w celu uzyskania decyzji o warunkach zabudowy,
• wybudowanie sieci wodno-kanalizacyjnej, dostępnej dla wydzielonych działek, oraz
• podjęcie działań informacyjnych o sprzedaży działek.
  
  

NSA wskazał przy tym, iż podjęcie jedynie wybranych, pojedynczych czynności spośród wyżej wymienionych (np. tylko podział działek z wydzieleniem koniecznych dróg wewnętrznych oraz podjęcie zwyczajowych działań informacyjnych o sprzedaży) powoduje, że zbywca nie powinien zostać uznany za podatnika.

Podobne stanowisko NSA przedstawił w orzeczeniu z 7 lutego 2017 r., sygn. I FSK 1022/15, przyjmując, że „zgodzić się należy ze stanowiskiem Sądu pierwszej instancji, że w sytuacji, gdy pierwotnie podatnik zakupił nieruchomość gruntową z myślą o wykorzystywaniu jej do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, ale później poniechał tego zamiaru i dokonując sprzedaży tej nieruchomości nie zachowywał się jak handlowiec, ale jak osoba wykonująca swoje prawo własności, to nie można uznać go za podatnika VAT.” W rozstrzygnięciu tym NSA zwrócił uwagę, że „przedsięwzięte przez podatniczkę czynności, takie jak uzyskanie pozwolenia na budowę zakładu kamieniarskiego (ze stanu faktycznego wynikało, że podatniczka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie kamieniarstwa i betoniarstwa nagrobkowego), a nawet częściowa jego realizacja przez doprowadzenie infrastruktury technicznej do jednej z działek, nie mogą przesądzać o uznaniu skarżącej za podatnika podatku VAT z tytułu planowanej sprzedaży działek, skoro w konsekwencji zakład ten nie powstał, zaś nieruchomość nie była faktycznie wykorzystywana w działalności gospodarczej (por. wyrok NSA z 26 października 2012 r., I FSK 2170/11, publ. w CBOSAJ”.

Co istotne, NSA w pełni podzielił pogląd wyrażany w wydawanych dotychczas orzeczeniach, zgodnie z którym „dla stwierdzenia, że osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymagane jest ustalenie, że działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może, wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności (por. wyrok NSA z 17 stycznia 2013 r., IFSK 239/12; z 29 kwietnia 2014 r., IFSK 621/13, z 9 maja 2014 r., I FSK 811/13, publ. w CBOSA)”.

Odnosząc całość powyższych rozważań do zdarzenia przyszłego przestawionego w niniejszym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, należy wskazać, że Działki nigdy nie były przedmiotem czynności, które mogłyby być uznane za element działalności gospodarczej Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT.

Bez względu na fakt prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności związanej z realizacją inwestycji deweloperskiej czy hotelowej, same Działki na żadnym etapie nie służyły zadaniom gospodarczym. Każda z części Nieruchomości przeznaczana na cele działalności gospodarczej Wnioskodawcy podlegała wyodrębnieniu w formie niezależnej działki, a następnie przyłączana do innych nieruchomości o charakterze stricte gospodarczym.

Podkreśla wymaga przy tym, że od momentu nabycia obszaru, który obecnie stanowią Działki, do chwili jego planowanego zbycia tj. na przestrzeni ostatnich 14 lat, działania (nakłady) Wnioskodawcy względem tego terenu ograniczyły się do wyburzenia istniejących zabudowań oraz zabezpieczenia przyłączy wodno-kanalizacyjnych w związku z budową drogi przez Miasto. Czynności podejmowane przez Wnioskodawcę w tym zakresie nie były nakierowane na możliwą sprzedaż Nieruchomości, lecz na jej dostosowanie do istniejących wówczas potrzeb prywatnych. Były ponadto istotne z perspektywy zabezpieczenia wartości użytkowej składnika majątku.

W tym kontekście należy również wyraźnie odróżnić działania realizowane przez Wnioskodawcę wobec Działek od prowadzonej przez niego działalności deweloperskiej, która angażuje nie tylko zespół środków zmierzających do zagospodarowania gruntów zgodnie z komercyjnymi założeniami, lecz także obejmuje działalność marketingową nakierowaną na wypromowanie inwestycji jako atrakcyjnej dla możliwie najszerszej grupy potencjalnych klientów.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że planowane zbycie Działek na rzecz Inwestora nie jest wynikiem jego aktywnych działań marketingowych, które charakteryzują profesjonalny obrót nieruchomościami. Wyrażenie przez Inwestora woli nabycia Działek jest jedynie efektem ograniczonych czynności informacyjnych, właściwych niemal dla każdej sprzedaży majątku prywatnego przez osoby fizyczne. Wykluczenie możliwości podsiadania przez Wnioskodawcę jakichkolwiek nieruchomości w ramach majątku prywatnego, jedynie z uwagi na charakter działalności prowadzonej przy użyciu wyodrębnionych, niezależnych zasobów (działalność deweloperska), prowadziłoby do nieuzasadnionego odróżnienia jego pozycji podatkowej od pozycji podmiotów prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą w ramach odmiennych gałęzi gospodarki.

Na powyższe konkluzje nie wpływa kwestia złożenia przez Wnioskodawcą wniosku o dokonanie zmian w MPZP, na którym znajduje się Działka. Samo wystąpienie z przedmiotowym wnioskiem - jak wynika m.in. z przytoczonego powyżej wyroku NSA sygn. I FSK 1022/15 - nie decyduje jeszcze o zawodowym charakterze działalności jakiegokolwiek podmiotu. Wnioskodawca nie podjął bowiem żadnych działań o charakterze inwestycyjnym prowadzących do wykorzystania Działek zgodnie nowo uchwalonym MPZP. Podobnie, bez znaczenia w tym kontekście pozostają również wszelkie pozostałe nieruchomości stanowiące składnik majątku osobistego Wnioskodawcy. W odniesieniu do tych nieruchomości, Wnioskodawca nie podejmuje także żadnych aktywnych czynności zbliżonych do obrotu nieruchomościami zgodnie z wypracowanym orzecznictwem TSUE oraz sądów administracyjnych.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy planowane zbycie Działek na rzecz Inwestora stanowić będzie czynność zwykłego wykonywania prawa własności (zarząd majątkiem prywatnym), a w konsekwencji - jako działanie realizowane poza działalnością gospodarczą - powinno zostać uznane za niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie zaś do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości podejmował/będzie podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Wnioskodawcy za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Ponadto jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczeń C-180/10 i C-181/10 wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wskazać należy, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy objętych zakresem postawionego pytania, należy wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r.– Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740).

Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży – przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 Kodeksu cywilnego). Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego – umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Ponadto, należy zwrócić uwagę, na kwestię udzielania pełnomocnictw, która to została uregulowana w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo, ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. Kodeksu, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo). Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 ww. Kodeksu, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca kupił w 2005 roku Nieruchomość składającą się z 5 działek z przeznaczeniem na planowaną działalność hotelarską, gastronomiczną oraz działalność pożytku publicznego tj. utworzenie i prowadzenie fundacji w tej lokalizacji. Działki, które nie zostałyby wykorzystane do realizacji ww. planów miały stanowić lokatę kapitału. Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która od 2007 r. jako zarejestrowany podatnik VAT prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą - początkowo pod firmą (…), aktualnie zaś pod firmą (…). Na gruncie Polskiej Klasyfikacji Działalności (dalej jako „PKD”) jej przeważający zakres klasyfikowany jest obecnie do podklasy 56.10.A Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne. Po roku 2007 Wnioskodawca zabiegał o zmianę MPZP z zamiarem wykorzystania części Nieruchomości pod budowę galerii handlowej (we własnym imieniu). Zmiana w MPZP dotyczy fragmentu Nieruchomości, w której skład wchodzą Działki. Wnioskodawca pragnie wskazać, że zgodnie z MPZP Działki (tj. działki (…)) przeznaczone są pod zabudowę wielkopowierzchniową. W latach 2006-2009 Wnioskodawca dokonał wyburzeń wszelkich zabudowań posadowionych na terenie Nieruchomości w momencie jej nabycia. Działania te zostały sfinansowane wyłącznie środkami pochodzącymi z majątku prywatnego Wnioskodawcy i odpowiadały jego ówczesnym planom osobistym. Wnioskodawca wskazuje, że wykonał przyłącze wodno–kanalizacyjne na terenie na którym znajdują się działki będące przedmiotem sprzedaży. Wnioskodawca wskazuje, że Nieruchomość była przedmiotem kilkukrotnych podziałów, które miały miejsce w latach 2007-2015. W ramach dokonanych podziałów wyodrębniono 3 strefy: (i) pod budowę obecnego (…) , pod osiedle mieszkaniowe i pod drogi publiczne na rzecz Gminy Miasto (…). W przeszłości Wnioskodawca sprzedał 3 działki budowlane na rzecz osób fizycznych pod budownictwo jednorodzinne oraz 2 działki jako grunty rolne wyłączone z użytkowania rolnego na rzecz osoby prawnej mającej swoją siedzibę w sąsiedztwie sprzedanych. Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z łączącą go z Inwestorem umową Wnioskodawca na żądanie Inwestora udzieli pełnomocnictwa do dysponowania nieruchomościami na cele budowlane, a także wszelkich innych pełnomocnictw koniecznych w celu uzyskania przez Inwestora Decyzji Środowiskowej i Decyzji o Pozwoleniu na Budowę. Wnioskodawca rozważa obecnie sprzedaż trzech działek (nr (…)) stanowiących część Nieruchomości i przyporządkowanych do majątku osobistego Wnioskodawcy. Potencjalnym nabywcą Działek jest podmiot trzeci - Inwestor. Wnioskodawca podjął w tym celu jedynie ograniczone środki polegające na umieszczeniu informacji o możliwej sprzedaży na jednym z dostępnych publikatorów internetowych. Wnioskodawca wskazuje, że w ramach majątku prywatnego posiada oprócz Działek także kilkadziesiąt innych nieruchomości zlokalizowanych w różnych miejscach.

Ostateczna data transakcji nie jest jeszcze znana, jednak Wnioskodawca ma zamiar dokonać transakcji z Inwestorem w pierwszym kwartale 2021 r.

Rozpatrując wątpliwości Wnioskodawcy dotyczące uznania sprzedaży opisanych Działek gruntu za dokonaną jako zdarzenie niepodlegające opodatkowaniu VAT należy wziąć pod uwagę całokształt działań związanych z planowaną sprzedażą jakie Wnioskodawca podejmował lub będzie podejmować w odniesieniu do działek przez cały okres ich posiadania, w tym w związku z przygotowaniem ich do sprzedaży.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca wystąpił o zmianę MPZP na tereny pod zabudowę wielkopowierzchniową dla posiadanych działek z zamiarem wykorzystania posiadanych terenów pod zabudowę galerii handlowej, uzbroił teren na którym znajdują się Działki będące przedmiotem sprzedaży w przyłącze wodno-kanalizacyjne na własne zlecenie i własny koszt. Ponadto Wnioskodawca kupując teren, na którym znajdują się obecnie Działki będące przedmiotem sprzedaży miał w planach przeznaczyć go m.in. na działalność hotelarską, gastronomiczną, a działki które nie zostałyby wykorzystane do działalności Wnioskodawcy, miały stanowić lokatę kapitału. Jak wskazał Wnioskodawca dokonał już wcześniej sprzedaży pięciu działek w tym trzech działek o charakterze budowlanym.

Zatem na podstawie czynności opisanych powyżej można stwierdzić, że działania Wnioskodawcy podejmowane nie były i nie są w celu wykorzystania nieruchomości do zaspokojenia potrzeb osobistych jak twierdzi Wnioskodawca tylko w celach związanych z działalnością gospodarczą a w efekcie końcowym sprzedaży nieruchomości. Nie można bowiem przyjąć, że czynności podejmowane przez Wnioskodawcę w celu dokonania zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego tj. dopuszczenie zabudowy wielkopowierzchniowej, nie zaspokaja i nie będzie zaspokajać potrzeb osobistych – w tym przypadku np. zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

Biorąc pod uwagę działania Wnioskodawcy wskazane powyżej, przyszła sprzedaż Działek będących przedmiotem wniosku nie może zostać uznana za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika również, że Wnioskodawca zgodnie z łączącą go z Inwestorem umową udzieli na żądanie Inwestora pełnomocnictwa do dysponowania nieruchomościami na cele budowlane, a także wszelkich innych pełnomocnictw koniecznych w celu uzyskania przez Inwestora decyzji Środowiskowej i decyzji o Pozwoleniu na Budowę.

Aby takie czynności mogły być poczynione, to faktyczny właściciel nieruchomości musi wystąpić z wnioskiem lub udzielić stosownych pełnomocnictw potencjalnemu przyszłemu właścicielowi, tak aby mógł on działać w jego imieniu.

Zatem fakt, że ww. działania nie będą podejmowane bezpośrednio przez Wnioskodawcę, ale przez osobę trzecią – przyszłego nabywcę – nie oznacza, że pozostają bez wpływu na sytuację prawną Wnioskodawcy. Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez kupującego wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawcy (mocodawcy). Z kolei pełnomocnik działający w granicach udzielonego mu umocowania, dokonując ww. działań, uatrakcyjnia przedmiotową działkę stanowiącą nadal własność Wnioskodawcy. Działania te dokonywane za pełną zgodą Sprzedającego, przejawiającą się udzielonym pełnomocnictwem, wpłyną generalnie na podniesienie atrakcyjności nieruchomości jako towaru i wzrost jej wartości. Przyszły nabywca nie mógłby wykonać szeregu opisanych we wniosku czynności, jeżeli nie dysponowałby udzielonym przez Sprzedającego pełnomocnictwem.

Działania dokonane przez Wnioskodawcę m.in.: wystąpienie o zmianę MPZG dla terenu na którym znajdują się Działki będące przedmiotem sprzedaży, wykonanie na własny koszt przyłącza wodno-kanalizacyjnego oraz czynności wykonane przez Inwestora w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy na podstawie udzielonego pełnomocnictwa i tym samym wyrażenia zgody na dysponowanie przez przyszłego Nabywcę Działkami na cele budowlane w zakresie koniecznym do uzyskania wszelkich wymaganych decyzji, potrzebnych do realizacji planowanej inwestycji stanowi ciąg czynności, które przybierają formę zorganizowaną (profesjonalną), znacznie wykraczającą poza zakres rozporządzania majątkiem osobistym. Taka forma przemawia za uznaniem Wnioskodawcy - właściciela Działek za podmiot profesjonalnie zajmujący się obrotem nieruchomościami, co w konsekwencji prowadzi do uznania go za podatnika w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego, Wnioskodawca zbywając Działki nie będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym, nie jest to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności. Sprzedający w taki sposób zorganizował sprzedaż ww. działek, że niejako jego działania dotychczasowe i przyszłe łącznie z działaniami przyszłego nabywcy, stanowić będą pewnego rodzaju wspólne przedsięwzięcie.

Przedstawione okoliczności sprawy wskazują na zamiar sprzedaży przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku działek w sposób profesjonalny i z zyskiem, bowiem Wnioskodawca podjął czynności, których celem było uatrakcyjnienie przedmiotowych działek (wystąpienie o zmianę MPZP, uzbrojenie działek w przyłącze wodno-kanalizacyjne, czynności podejmowane przez pełnomocnika), w przeciwnym bowiem razie podjęte przez Wnioskodawcę czynności byłyby nieuzasadnione.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca podejmując ww. czynności, zaangażował środki podobne do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10

i C-181/10, tj. wykazał aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W konsekwencji, skoro w przedmiotowej sprawie występują przesłanki stanowiące podstawę uznania Wnioskodawcy za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży Działek na rzecz Inwestora, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydana w odrębnym rozstrzygnięciu.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy

z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowy m od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformacyjnego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.