Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.483.2020.2.ST
z 9 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2020 r. (data wpływu 9 października 2020 r.), uzupełnionym pismami z dnia 28 października 2020 r. (data wpływu 30 października 2020 r.) oraz z dnia 19 listopada 2020 r. (data wpływu 20 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży udziałów we współwłasności działek, uznania Zainteresowanej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą z tytułu ww. transakcji sprzedaży oraz podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT ww. dostawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży udziałów we współwłasności działek, uznania Zainteresowanej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą z tytułu ww. transakcji sprzedaży oraz podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT ww. dostawy.

Wniosek uzupełniono pismami z dnia 28 października 2020 r. (data wpływu 30 października 2020 r.) oraz z dnia 19 listopada 2020 r. (data wpływu 20 listopada 2020 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z mężem aktem notarialnym z dnia 21 lutego 2000 r. w Kancelarii Notarialnej Notariusza (…) w (…), Repertorium (…) numer (…), nabyli gospodarstwo rolne o łącznej powierzchni 12,9194 ha do majątku wspólnego. W małżeństwie Państwa (…) panuje ustrój ustawowej wspólności majątkowej – (…).

W skład zakupionej nieruchomości rolnej wchodziła również działka nr 1, dla której Sąd Rejonowy w (…), (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW Nr (…), która stanowi przedmiot wniosku o interpretację indywidualną – (…).

Nieruchomość położona jest w miejscowości (…), ul. (…), obręb (…). Przedmiotowa nieruchomość wykorzystywana była przez męża Wnioskodawczyni jako grunt rolny. Mąż Wnioskodawczyni, posiadający numer identyfikacji podatkowej NIP: (…), z dniem 1 lipca 2010 r. zarejestrował się jako czynny podatnik podatku od towarów i usług – (…).

W dniu 25 czerwca 2014 r. Rada Miasta (…), podjęła uchwałę nr (…), w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w rejonie ul. (…) i (…) we wsi (…), gmina (…), zatwierdzając ten plan miejscowy (dalej „MPZP”) – (…). Według ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przedmiotowa nieruchomość uzyskała zmianę przeznaczenia z nieruchomości rolnej na tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz tereny przeznaczone pod drogi publiczne.

Wnioskodawczyni w dniu 13 grudnia 2018 r. uzyskała decyzję o przyznaniu emerytury rolniczej, decyzja została wydana przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego – (…). W związku z otrzymaniem emerytury Zainteresowana zaprzestała wykonywania działalności rolniczej.

W dniu 8 sierpnia 2019 r., Burmistrz (…), decyzją nr (…) zatwierdził podział nieruchomości położonej w (…) ul. (…) (przedmiotowa nieruchomość) na działki o numerach od 2 do 18 – (…). Zgodnie z zapisami MPZP działki o numerach od 2 do 17 przeznaczone są pod tereny zabudowy mieszkaniowej, działka 18 przeznaczona jest pod tereny dróg publicznych.

Pismem z dnia 11 września 2019 r., Burmistrz (…) poinformował Wnioskodawczynię i Jej męża, że z dniem 4 września 2019 r., działka nr 18 przeznaczona pod tereny dróg publicznych przeszła na własność Gminy (…) – (…).

Wnioskodawczyni nie jest przedsiębiorcą, nie jest rolnikiem, nie jest czynnym podatnikiem podatku o towarów i usług (VAT), od dnia 13 grudnia 2018 r. jest emerytem. Natomiast mąż Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT).

W piśmie z dnia 28 października 2020 r. będącym uzupełnieniem do wniosku Wnioskodawczyni poinformowała, że Jej współmałżonek jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego.

Natomiast w uzupełnieniu z dnia 19 listopada 2020 r. Zainteresowana wskazała, że:

1. Wszystkie działki od momentu ich nabycia wykorzystywane były rolniczo.
2. Wnioskodawczyni nie była czynnym podatnikiem podatku VAT, a działki były wykorzystywane w działalności rolniczej – dotyczy wszystkich działek.
3. W dniu 25 czerwca 2014 r. Rada Miasta (…) zatwierdziła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przedmiotowej nieruchomości – zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nastąpiła z wniosku Zainteresowanej. W dniu 8 sierpnia 2019 r., Burmistrz (…) zatwierdził podział nieruchomości na odrębne działki geodezyjne – podział nieruchomości nastąpił na wniosek Wnioskodawczyni. Zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz podział nieruchomości na działki budowlane były jedynymi czynnościami, które Zainteresowana podjęła w zakresie zwiększenia atrakcyjności nieruchomości.
4. Działki nie są przedmiotem żadnych umów cywilnoprawnych, obecnie do momentu sprzedaży będą wykorzystywane rolniczo.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług (VAT) Wnioskodawczyni jest podatnikiem?
2. Czy w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług (VAT) Wnioskodawczyni jest objęta w przypadku sprzedaży działek gruntu opisanych w pkt 74 niniejszego wniosku działalnością gospodarczą?
3. Czy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (VAT) udział Wnioskodawczyni, co do części udziałów we wspólności majątkowej (50%), od sprzedaży działek wyodrębnionych z przedmiotowej nieruchomości, będzie podlegał podatkowi VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 1, Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem ani płatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Zgodnie z zapisami art. 15 ustawy o VAT, Zainteresowana w dniu 13 grudnia 2018 r., nabyła prawa do emerytury.

Natomiast w odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 2, Zainteresowana uważa, że nie prowadzi działalności gospodarczej, gdyż nie jest rolnikiem, w dniu 13 grudnia 2018 r. nabyła prawa do emerytury.

Nie są również spełnione przesłanki art. 15 ust. 2 ustawy o VAT co do charakteru ciągłego sprzedawanych działek do celów zarobkowych. O braku profesjonalnego charakteru oraz ciągłości (powtarzalności czynności) może świadczyć, że Zainteresowana wraz mężem nabyła nieruchomość w roku 2000 (prawie 20 lat temu), miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowego obszaru został uchwalony w roku 2014 (prawie 6 lat temu), a sam podział nieruchomości na działki budowlane nastąpił w roku 2019. Brak traktowania nieruchomości jako stałego źródła dochodu przez Wnioskodawczynię został zaprezentowany powyżej. Gdyby Wnioskodawczyni potraktowała dochody ze sprzedaży działek jako źródło stałego zarobkowania już w roku 2014 wystąpiłaby o podział nieruchomości i dokonywałaby sprzedaży. Zainteresowana i jej mąż sprzedaż działek traktują jako „wyzbywanie się majątku”, która nie ma charakteru ciągłego, o czym świadczy kolejny fakt: działki nie zostały dotychczas nigdzie ogłoszone do sprzedaży, ani na portalach branżowych, ani w biurach zajmujących się pośrednictwem w obrocie nieruchomościami.

Z kolei, zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 3, może sprzedać swój udział w nieruchomości opisanej w niniejszym wniosku wynoszący 50% we wspólności ustawowej, a czynność ta nie będzie podlegała podatkowi VAT. Zainteresowana przy tych czynnościach nie występuje jako podatnik VAT, nie będzie wykonywała tych czynności ani w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ani w sposób na tyle zorganizowany aby potraktować sprzedaż przedmiotowych działek jako czynność stałą i powtarzalną, która będzie stanowić stałe źródło dochodu. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni jest jak najbardziej właściwe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359), zwanej dalej k.r.o., z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 k.r.o., oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 k.r.o., zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne np. w akcie notarialnym dokumentującym nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 k.r.o., oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zauważyć należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem przedmiotem dokonywanej dostawy/lub świadczonej usługi jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy lub świadczy usługę we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Jak wynika z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że działalność rolnicza została zdefiniowana w art. 2 pkt 15 ustawy, zgodnie z którym przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych.

Wobec przywołanej wyżej definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy należy uznać, że prowadzenie działalności rolniczej (art. 2 pkt 15 ustawy) stanowi prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem rolnik, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą).

Jak stanowi art. 15 ust. 4 ustawy w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach (art. 15 ust. 5 ustawy).

Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Z treści art. 96 ust. 2 ustawy wynika, że w przypadku osób fizycznych, o których mowa w art. 15 ust. 4 i 5, zgłoszenie rejestracyjne może być dokonane wyłącznie przez jedną z osób, na które będą wystawiane faktury przy zakupie towarów i usług i które będą wystawiały faktury przy sprzedaży produktów rolnych.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług zawierają pewne szczególne rozwiązania dotyczące podatników, którzy prowadzą wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie oraz podatników, którzy prowadzą wyłącznie działalność rolniczą w innych ramach niż gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie. Wówczas za podatnika jest uważana osoba, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym stanowi art. 96 ust. 1 ustawy. Przy tym, przepisy ustawy w art. 96 ust. 2 wprowadzają jednocześnie zasadę, że do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego uprawniona jest tylko i wyłącznie jedna osoba spośród tych, które prowadzą wspólne gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie. Jednocześnie ta sama osoba występować będzie w roli zbywcy przy sprzedaży produktów rolnych i w związku ze świadczeniem usług rolniczych.

W tym miejscu należy zauważyć, że ani przytoczone powyżej przepisy, ani inne regulacje zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług nie wskazują jednoznacznie, która z osób prowadzących gospodarstwo rolne powinna złożyć odpowiednie zgłoszenie rejestracyjne w celu rozliczania podatku VAT związanego z prowadzonym gospodarstwem rolnym.

Powołane przepisy podatkowe wskazują jedynie, że tylko jeden ze współmałżonków może być podatnikiem z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego i to on będzie miał prawo do rozliczania VAT należnego z tytułu sprzedaży i uprawniony będzie do odliczania podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem aktem notarialnym z dnia 21 lutego 2000 r. nabyli gospodarstwo rolne o łącznej powierzchni 12,9194 ha do majątku wspólnego. Wnioskodawczyni wskazała, ze w jej małżeństwie panuje ustrój ustawowej wspólności majątkowej. W skład ww. gospodarstwa rolnego wchodzi również grunt z którego wyodrębniono działki, stanowiące przedmiot wniosku o interpretacje indywidualną.

Mąż Wnioskodawczyni, zarejestrowany od dnia 1 lipca 2010 r. jako czynny podatnik podatku towarów i usług (z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego) wykorzystywał przedmiotową nieruchomość jako grunt rolny.

W dniu 25 czerwca 2014 r. Rada Miasta (…), podjęła uchwałę w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w rejonie ul. (…) i (…) we wsi (…), gmina (…), zatwierdzając ten plan miejscowy (dalej „MPZP”).

Według ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przedmiotowa nieruchomość uzyskała zmianę przeznaczenia z nieruchomości rolnej na tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz tereny przeznaczone pod drogi publiczne.

Dnia 13 grudnia 2018 r. Wnioskodawczyni uzyskała decyzję o przyznaniu emerytury i w związku z tym zaprzestała wykonywania działalności rolniczej.

W dniu 8 sierpnia 2019 r., Burmistrz (…), zatwierdził podział nieruchomości położonej w (…) ul. (…) (przedmiotowa nieruchomość) na działki o numerach od 2 do 18. Zgodnie z zapisami MPZP działki o numerach od 2 do 17 przeznaczone są pod tereny zabudowy mieszkaniowej, działka 18 przeznaczona jest pod tereny dróg publicznych.

Pismem z dnia 11 września 2019 r., Burmistrz (…) poinformował Wnioskodawczynię i Jej męża, że z dniem 4 września 2019 r., działka nr 18 przeznaczona pod tereny dróg publicznych przeszła na własność Gminy (…).

Zainteresowana ponadto wskazała, że:

• wszystkie działki od momentu ich nabycia wykorzystywane były rolniczo,
• Wnioskodawczyni nie była czynnym podatnikiem podatku VAT, a działki były wykorzystywane w działalności rolniczej,
• zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz podział nieruchomości na działki budowlane były jedynymi czynnościami, które Zainteresowana podjęła w zakresie zwiększenia atrakcyjności nieruchomości,
• działki nie są przedmiotem żadnych umów cywilnoprawnych, obecnie do momentu sprzedaży będą wykorzystywane rolniczo.
  
  

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii uznania Jej za podatnika podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w przypadku sprzedaży udziałów we współwłasności działek oraz podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT ww. transakcji sprzedaży.

W przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, że fakt zarejestrowania się małżonka Wnioskodawczyni jako czynnego podatnika VAT, będzie miał znaczenie dla opodatkowania dostawy przedmiotowej nieruchomości.

Wskazane orzeczenie Trybunału odnosiło się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT. Natomiast w przypadku gdy sprzedaży działek należących do przedsiębiorstwa rolnego dokonuje rolnik będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.

W analizowanej sprawie wskazano, że przedmiotowa nieruchomość wykorzystywana była przez męża Wnioskodawczyni jako grunt rolny, co wskazuje na ścisły związek z prowadzoną przez małżonka Zainteresowanej działalnością rolniczą, z tytułu której jest on zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

W takiej sytuacji należy uznać, że przedmiotem planowanej dostawy będą działki stanowiące składnik majątkowy służący prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni działalności gospodarczej, którą w rozumieniu ustawy jest również działalność rolnicza.

Skoro więc działki – będące przedmiotem planowanej sprzedaży – mąż Wnioskodawczyni wykorzystywał do prowadzenia działalności rolniczej z tytułu której jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w rozumieniu przepisów ustawy, to jest on w sensie ekonomicznym właścicielem tych działek i to on dokona w efekcie dostawy nieruchomości – przeniesienia prawa do rozporządzania nią jak właściciel.

Tym samym, w przypadku sprzedaży działek wykorzystywanych uprzednio w działalności prowadzonej przez małżonka Zainteresowanej, za zbywcę (stronę transakcji) należy uznać wyłącznie męża Wnioskodawczyni, będącego podatnikiem podatku od towarów i usług.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie w związku ze sprzedażą udziałów w działkach brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji, sprzedaż przez Zainteresowaną udziałów w działkach, stanowiących współwłasność małżeńską, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowiska Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zaznacza się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, w niniejszej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla męża Wnioskodawczyni.

Ponadto wyjaśnia się, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji, nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności, w kontekście zadanego pytania, przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Wobec powyższego, dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku załączniki, nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.