2020.12.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.418.2020.2.BG
z 14 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 września 2020 r. (data wpływu do Organu 25 września 2020 r.), uzupełnionym 20 listopada 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

czy w przypadku wypłaty dywidend (ewentualnie zaliczek) na rzecz udziałowca będącego rezydentem podatkowym Austrii działającego w formie Fundacji, dochód (przychód) Fundacji z tego tytułu podlegał będzie zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce, a tym samym czy Wnioskodawca jako płatnik nie będzie zobowiązany do pobierania podatku dochodowego od osób prawnych od wypłaconej na rzecz Fundacji dywidendy- jest nieprawidłowe,
czy ww. dochód (przychód) Fundacji powinien być on opodatkowany w wysokości ograniczonej treścią przepisu zawartego w art. 10 ust. 2 lit. a polsko-austriackiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

czy w przypadku wypłaty dywidend (ewentualnie zaliczek) na rzecz udziałowca będącego rezydentem podatkowym Austrii działającego w formie Fundacji, dochód (przychód) Fundacji z tego tytułu podlegał będzie zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce, a tym samym czy Wnioskodawca jako płatnik nie będzie zobowiązany do pobierania podatku dochodowego od osób prawnych od wypłaconej na rzecz Fundacji dywidendy,
czy ww. dochód (przychód) Fundacji powinien być on opodatkowany w wysokości ograniczonej treścią przepisu zawartego w art. 10 ust. 2 lit. a polsko-austriackiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 30 października 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.418.2020.1.BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 20 listopada 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca posiada siedzibę zarządu na terenie Polsce oraz podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednym z udziałowców Wnioskodawcy jest Fundacja posiadająca siedzibę w Republice Austrii (Privatstiftung). Jest to Fundacja prywatna, która posiada osobowość prawną i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Republice Austrii na zasadach tożsamych z opodatkowaniem podmiotów gospodarczych (np. spółek z ograniczoną odpowiedzialnością). Fundacja prowadzi działalność gospodarczą. Fundacja posiada więcej niż 10% udziałów Wnioskodawcy i zamierza je posiadać przez okres co najmniej nieprzerwanych dwóch lat.

Wnioskodawca zamierza dokonać wypłaty wspólnikom dywidendy z wypracowanego przez Wnioskodawcę zysku. Dywidendy (ewentualnie zaliczki) mają być wypłacane również Fundacji w wysokości proporcjonalnej do wysokości udziałów Fundacji w kapitale zakładowym Wnioskodawcy.

Zgodnie z przepisami prawa austriackiego Fundacja prywatna (Privatstiftung) jest traktowana pod względem podatkowym jak spółka prowadząca działalność gospodarczą i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W momencie wypłat dywidend (ewentualnie zaliczek na dywidendy) Wnioskodawca będzie posiadał ważne certyfikaty rezydencji Fundacji potwierdzające austriacką rezydencję podatkową tego podmiotu, a także będzie posiadał oświadczenia Fundacji o podleganiu Fundacji opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, a także o braku korzystania przez Fundację ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

W uzupełnieniu do wniosku z 16 listopada 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że:

Posiadanie udziałów Wnioskodawcy przez Fundację (Privatstiftung) wynika z tytułu własności.
Wnioskodawca nie podjął jeszcze decyzji o terminie wypłaty dywidendy, nie jest wykluczone, że nastąpi to w 2021 roku.
Dywidenda nie będzie przekraczała kwoty 2.000.000,00 złotych.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, możliwość skorzystania ze zwolnienia z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT nie jest uzależniona od dokonania przez płatnika ustalenia czy odbiorca dywidendy jest jej rzeczywistym właścicielem.

Zgodnie z tezą wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 11 marca 2020 r. (sygn. akt I SA/Wr 977/19) uzyskanie prawa do zwolnienia podatkowego z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT nie zależy od spełnienia dodatkowych warunków wynikających z art. 28b ust. 4 pkt 5-6 ustawy o CIT.

Bez względu na powyższe Spółka wskazuje, że Fundacja posiadająca siedzibę w Austrii jest rzeczywistym właścicielem wypłacanej dywidendy (ewentualnie zaliczek) w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o CIT.

Ponadto uzupełniając wniosek Wnioskodawca wskazał dane identyfikujące austriackiego Udziałowca.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przypadku realizacji opisanego w treści niniejszego wniosku zdarzenia przyszłego w postaci wypłaty dywidend (ewentualnie zaliczek) na rzecz udziałowca będącego rezydentem podatkowym Republiki Austrii działającego w formie Fundacji (Privatstiftung), dochód (przychód) Fundacji z tego tytułu podlegał będzie zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce, a tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobierania podatku dochodowego od osób prawnych od wypłaconej na rzecz Fundacji dywidendy i jego uiszczenia w charakterze płatnika?
Czy w przypadku realizacji opisanego w treści niniejszego wniosku zdarzenia przyszłego w postaci wypłaty dywidend na rzecz udziałowca będącego rezydentem podatkowym Republiki Austrii działającego w formie Fundacji (Privatstiftung) z tytułu dywidendy, która będzie wypłacana przez Wnioskodawcę, w przypadku uznania, że ww. dochód (przychód) nie podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce, winien być on opodatkowany w wysokości ograniczonej treścią przepisu zawartego w art. 10 ust. 2 lit. a) polsko-austriackiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód (przychód), który zostanie uzyskany przez Fundację z tytułu dywidend wypłaconych przez Wnioskodawcę będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce, a tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobierania podatku i do jego uiszczania w charakterze płatnika.

Przepisy austriackiego prawa podatkowego stanowią, że Fundacja (Privatstiftung) jest podatnikiem podatku dochodowego z tytułu dochodu (przychodu) uzyskanego w wyniku otrzymania dywidendy wypłaconej przez Wnioskodawcę.

Ze względu na fakt, że Fundacja (Privatstiftung) posiada osobowość prawną, opodatkowanie jej z tytułu wypłaconej przez Wnioskodawcę dywidendy powinno zostać ustalone w oparciu o przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT” ) z uwzględnieniem przepisów Umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004 r. (Dz.U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921, dalej: „umowa polsko-austriacka”).

Przepis zawarty w art. 10 ust. 1 umowy polsko-austriackiej stanowi, że dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże z treści art. 10 ust. 2 wskazanej powyżej umowy wynika, że dywidendy takie mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do dywidend ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek tak ustalony nie może przekroczyć określonych progów procentowych.

Z powyższego wynika, że Rzeczpospolita Polska co do zasady jest uprawniona do opodatkowania dywidend wypłacanych przez polskie spółki podmiotom będącym austriackimi rezydentami podatkowymi.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu w Polsce tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z kolei przepis zawarty w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że podatek dochodowy od dochodów (przychodów) z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu.

W przypadku gdyby w zdarzeniu przyszłym, które stanowi przedmiot wniosku zastosowanie znalazły wyłącznie wskazane powyżej przepisy ustawy o CIT, Fundacja musiałaby zapłacić w Polsce podatek dochodowy od dochodów (przychodów) z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a Wnioskodawca jako płatnik byłby zobowiązany do pobrania i uiszczenia tego podatku, w wysokości ograniczonej treścią przepisu zawartego w art. 10 ust. 2 umowy polsko-austriackiej.

Jednakże ustawa o CIT w art. 22 ust. 4, 4a, 4b i 4d przewiduje zwolnienie od podatku dochodowego dochodów (przychodów) z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, z wyjątkiem dochodów uzyskiwanych przez komplementariusza z tytułu udziału w zyskach spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1 tej ustawy, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

wypłacającym dywidendę oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
uzyskującym dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w pkt 1, jest spółka podlegająca w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania;
spółka uzyskująca dochody (przychody) z dywidend lub inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych posiada nieprzerwanie przez okres co najmniej dwóch lat (stosuje się również w przypadku gdy okres ten upływa po dniu uzyskaniu dochodów z dywidendy) bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów (akcji) w kapitale spółki wypłacającej dywidendy lub inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych;
spółka uzyskująca dochody (przychody) z dywidend lub inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania;
posiadanie udziałów (akcji), przez spółkę uzyskującą dochody (przychody) z dywidend lub inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, wynika z tytułu własności, natomiast w przypadku dochodów uzyskanych z udziałów (akcji) posiadanych na podstawie tytułu innego niż własność zwolnienie znajduje zastosowanie pod warunkiem, że te dochody (przychody) korzystałyby ze zwolnienia, gdyby posiadanie tych udziałów (akcji) nie zostało przeniesione.

Dodatkowy warunek zastosowania opisanego powyżej zwolnienia wprowadza art. 22b ustawy o CIT zgodnie z którym przedmiotowe zwolnienie stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

W opinii Wnioskodawcy w przypadku wypłaty dywidend, które są planowane do wypłacania przez Wnioskodawcę na rzecz Fundacji (Privatstiftung) z siedzibą w Austrii wszystkie wskazane powyżej warunki zastosowania zwolnienia z opodatkowania w Polsce dochodu (przychodu) uzyskanego z tytułu otrzymanych dywidend przez Fundację (Privatstiftung) z siedzibą w Austrii zostaną spełnione, ponieważ:

wypłacającym dywidendę będzie Wnioskodawca, czyli spółka mająca siedzibę i zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
uzyskującym dochody (przychody) z dywidend będzie Fundacja (Privatstiftung), która podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania w Republice Austrii tj. w państwie członkowskim Unii Europejskiej, a Wnioskodawca każdorazowo w momencie wypłaty dywidendy będzie w posiadaniu oświadczeń potwierdzających ww. okoliczność, a także będzie w posiadaniu ważnych certyfikatów rezydencji Fundacji (Privatstiftung), potwierdzających austriacką rezydencję podatkową tego podmiotów;
Fundacja (Privatstiftung) zamierza posiadać bezpośrednio więcej niż 10% udziałów Wnioskodawcy przez okres dłuższy niż dwa lata,
Fundacja (Privatstiftung) nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania, a Wnioskodawca będzie posiadał oświadczenie Fundacji potwierdzające ww. okoliczność;
posiadanie udziałów Wnioskodawcy przez Fundację (Privatstiftung) wynika z tytułu własności;
podstawą prawną wynikającą z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany o której mowa w art. 22b ustawy o CIT jest przepis zawarty w art. 27 umowy polsko-austriackiej.

W przypadku uznania, że powyższe zwolnienie nie przysługuje, w ocenie Wnioskodawcy, Fundacja winna zapłacić w Polsce podatek dochodowy od dochodów (przychodów) z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a Wnioskodawca jako płatnik byłby zobowiązany do pobrania i uiszczenia tego podatku, w wysokości ograniczonej treścią przepisu zawartego w art. 10 ust. 2 lit. a) polsko-austriackiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest w części nieprawidłowe, a w części prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT” ), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4 (art. 3 ust. 5 ustawy o CIT).

Stosownie do art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT, za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4b, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym dywidendy, nadwyżki bilansowe w spółdzielniach oraz otrzymane przez uczestników funduszy inwestycyjnych lub instytucji wspólnego inwestowania dochody tego funduszu lub tej instytucji, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).

Z treści ww. przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

W myśl art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, zwalnia się od podatku dochodowego przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a, f oraz j, z wyjątkiem dochodów uzyskiwanych przez komplementariusza z tytułu udziału w zyskach spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

wypłacającym dywidendę oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
uzyskującym dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w pkt 1, jest spółka podlegająca w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania;
spółka, o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1;
spółka, o której mowa w pkt 2, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

Stosownie do art. 22 ust. 4a ustawy o CIT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, ma zastosowanie w przypadku, kiedy spółka uzyskująca dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiada udziały (akcje) w spółce wypłacającej te należności w wysokości, o której mowa w ust. 4 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat.

Natomiast, w myśl art. 22 ust. 4b ustawy o CIT, zwolnienie to ma również zastosowanie w przypadku, gdy okres dwóch lat nieprzerwanego posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 4 pkt 3, przez spółkę uzyskującą dochody (przychody) z tytułu udziału w zysku osoby prawnej mającej siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, upływa po dniu uzyskania tych dochodów (przychodów). W przypadku niedotrzymania warunku posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 4 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat spółka, o której mowa w ust. 4 pkt 2, jest obowiązana do zapłaty podatku, wraz z odsetkami za zwłokę, od dochodów (przychodów) określonych w ust. 1 w wysokości 19% dochodów (przychodów) do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym utraciła prawo do zwolnienia. Odsetki nalicza się od następnego dnia po dniu, w którym po raz pierwszy skorzystała ze zwolnienia.

W myśl art. 22 ust. 4d ustawy o CIT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, stosuje się:

jeżeli posiadanie udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 4 pkt 3, wynika z tytułu własności;
w odniesieniu do dochodów uzyskanych z udziałów (akcji) posiadanych na podstawie tytułu:
1. własności,
2. innego niż własność, pod warunkiem że te dochody (przychody) korzystałyby ze zwolnienia, gdyby posiadanie tych udziałów (akcji) nie zostało przeniesione.

Jak stanowi art. 22 ust. 6 ustawy o CIT, przepisy ust. 4-4d stosuje się odpowiednio również do podmiotów wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy, (…) w którym to wymienione zostały w poz. 7 spółki utworzone według prawa austriackiego, określane jako: „Aktiengesellschaft”, „Gesellschaft mit beschränkter Haftung”, „Versicherungsvereine auf Gegenseitigkeit”, „Erwerbs-und Wirtschaftsgenossenschaften”, „Betriebe gewerblicher Art von Körperschaften des öffentliches Rechts”, „Sparkassen”, i inne spółki utworzone zgodnie z przepisami prawa austriackiego podlegające opodatkowaniu austriackim podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, że warunkiem zwolnienia od podatku dochodu z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest spełnienie przez uzyskującego dywidendę jednocześnie wszystkich przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 4 - 4d ustawy o CIT.

Powołane przepisy art. 22 ust. 4 - 4d ustawy o CIT, wprowadzają wyjątek od generalnej zasady opodatkowania wypłacanych dywidend wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Ponadto należy dodać, że ustawa o CIT w art. 4a pkt 21 definiuje określenie spółki, wskazując że ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:

spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
spółkę kapitałową w organizacji,
spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że zwolnienia z opodatkowania mają charakter ulg podatkowych, które naruszają zasadę równości oraz powszechności opodatkowania i tym samym powinny być interpretowane w sposób niezwykle precyzyjny i ścisły. Niedopuszczalne jest zatem stosowanie wykładni rozszerzającej. Takie stanowisko zaprezentował Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 23 listopada 1993 r., sygn. SA/Po 1811/93 w którym stwierdził, że wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe w systemie prawa polskiego są wyjątkiem, istotnym odstępstwem od zasady sprawiedliwości podatkowej powszechności i równości opodatkowania, a ich stosowanie nie może abstrahować od wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej.

Stosownie do art. 22a ustawy o CIT, przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 22b ustawy o CIT, zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Stosownie do art. 22c ust. 1 ustawy o CIT, przepisów art. 20 ust. 3, art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4 nie stosuje się, jeżeli skorzystanie ze zwolnienia określonego w tych przepisach było:

sprzeczne w danych okolicznościach z przedmiotem lub celem tych przepisów;
głównym lub jednym z głównych celów dokonania transakcji lub innej czynności albo wielu transakcji lub innych czynności, a sposób działania był sztuczny.

Na mocy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193; dalej: „ustawa zmieniająca”), od 1 stycznia 2019 r. wprowadzone zostały zmiany dotyczące m.in. art. 26 ustawy o CIT.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, w nowym brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2.000.000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Stosownie do art. 26 ust. 1c ustawy o CIT, jeżeli łączna kwota należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, wypłacona podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym nie przekracza kwoty, o której mowa w ust. 1, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, w związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, stosują zwolnienia wynikające z tych przepisów pod warunkiem udokumentowania przez spółkę, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 albo w art. 22 ust. 4 pkt 2, mającą siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego:

jej miejsca siedziby dla celów podatkowych, uzyskanym od niej certyfikatem rezydencji, lub
istnienia zagranicznego zakładu – zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej państwa, w którym znajduje się jej siedziba lub zarząd, albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.

Zgodnie z art. 26 ust. 1f ustawy o CIT, w przypadku należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, wypłacanych na rzecz spółki, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 oraz art. 22 ust. 4 pkt 2, lub jej zagranicznego zakładu, jeżeli łączna kwota należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, wypłacona temu podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym, nie przekracza kwoty, o której mowa w ust. 1, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłat tych należności, stosują zwolnienia wynikające z art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, z uwzględnieniem ust. 1c, pod warunkiem uzyskania od tej spółki lub jej zagranicznego zakładu pisemnego oświadczenia, że w stosunku do wypłacanych należności spełnione zostały warunki, o których mowa odpowiednio w art. 21 ust. 3a i 3c lub art. 22 ust. 4 pkt 4. W przypadku należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1, pisemne oświadczenie powinno wskazywać, że spółka albo zagraniczny zakład jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności.

Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie można pogodzić z umową.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje Umowy zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004 r. (Dz.U. z 2005 r. nr 224, poz. 1921 ze zm., dalej: „umowa polsko-austriacka”) zmienionej Protokołem podpisanym w Warszawie dnia 4 lutego 2008 r. zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Rzeczpospolitą Polską oraz Republikę Austrii dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz.U. z 2018 r., poz. 1926),

Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko-austriackiej zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi,

Z kolei art. 7 ust. 7 ww. umowy stanowi, że jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.

Oznacza to, że postanowienia umów dotyczące opodatkowania zysków przedsiębiorstw są postanowieniami o charakterze ogólnym, które znajdują zastosowanie, gdy nie stosuje się postanowień specjalnych zawartych w innych artykułach, regulujących opodatkowanie poszczególnych kategorii dochodu. W niniejszej sprawie przepisy dotyczące dywidend są przepisami szczególnymi.

Stosownie do art. 10 ust. 1 umowy polsko-austriackiej, dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 ww. umowy, jednakże dywidendy takie mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do dywidend ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek tak ustalony nie może przekroczyć:

5% kwoty dywidend brutto, jeżeli osobą uprawnioną jest spółka (inna niż spółka osobowa), której bezpośredni udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy wynosi co najmniej 10%,
15% kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.

Postanowienia tego ustępu nie dotyczą opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których dywidendy są wypłacane.

Stosownie do art. 10 ust. 3 umowy polsko-austriackiej, określenie „dywidendy” użyte w tym artykule oznacza dochód z akcji, akcji gratisowych, praw do udziału w zysku, akcji w górnictwie, akcji członków-założycieli lub innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochód z innych praw w spółce, który według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę, jest pod względem podatkowym traktowany jak dochód z akcji.

Z kolei art. 10 ust. 4 ww. umowy stanowi, że postanowienia ust. 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do dywidend, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki wypłacającej dywidendy, działalność gospodarczą poprzez zakład w nim położony bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód za pomocą położonej tam stałej placówki i gdy udział, z tytułu którego wypłaca się dywidendy, faktycznie wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się postanowienia art. 7 lub art. 14.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ww. umowy, jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie, osiąga zyski lub dochody z drugiego Umawiającego się Państwa, wówczas to drugie Państwo nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub przypadku, gdy udział, z tytułu którego dywidendy są wypłacane, faktycznie wiąże się z działalnością zakładu lub stałej placówki położonej w drugim Państwie, ani też obciążać niewydzielonych zysków spółki podatkiem od niewydzielonych zysków, nawet kiedy wypłacone dywidendy lub niewydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z zysków albo dochodów osiągniętych w tym drugim Państwie.

Stosownie do art. 3 ust. 2 ww. umowy, przy stosowaniu niniejszej umowy w dowolnym momencie przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej niezdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie ma ono w danym czasie w przepisach prawnych tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa, przy czym znaczenie wynikające z ustawodawstwa podatkowego tego Państwa ma pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego Państwa.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. d) umowy polsko-austriackiej, określenie „osoba” oznacza osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie osób. Z kolei art. 3 ust. 1 lit. e) określenie „spółka” oznacza osobę prawną lub inną jednostkę organizacyjną, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną.

Dokonując interpretacji ww. przepisów należy zwrócić również uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Z Komentarza do art. 3 ust. pkt 1 i 2 Konwencji Modelowej OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD (z dnia 22 lipca 2010 r. ABC a Wolters Kluwer business, Warszawa 2011), wynika że „Definicja określenia „osoba” zawarta w podpunkcie a) nie jest wyczerpująca i należy ją rozumieć jako wskazówkę, że termin ten używany bywa w bardzo szerokim znaczeniu (…). Definicja wymienia osoby fizyczne, spółki i inne zrzeszenia osób. Ze znaczenia nadanego określeniu „spółka” w definicji zamieszczonej w podpunkcie b) wynika, że termin ten obejmuje każdą jednostkę, również niebędącą zrzeszeniem osób, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną. Tak więc na przykład fundacja (Stiftung, fondation) może być objęta definicją określenia „osoba”. (…). Określenie „spółka” oznacza przede wszystkim osobę prawną. Ponadto termin ten obejmuje każdą jednostkę, która w myśl ustawodawstwa podatkowego umawiającego się państwa, w którym została utworzona, traktowana jest jak osoba prawna podlegająca opodatkowaniu. Definicja ta została zredagowana ze szczególnym uwzględnieniem artykułu dotyczącego dywidend. Należy zaznaczyć, że określenie „spółka” odnosi się tylko do tego artykułu oraz art. 5 ust. 7 i art. 16.”

Z kolei z Komentarza do art. 10 ust. 2 pkt 12 i 12.1 Konwencji Modelowej OECD wynika, że „Określenie „osoba uprawniona” zostało wprowadzone do ust. 2 art. 10 w celu wyjaśnienia znaczenia słów „wypłacone […] osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę”, w jakim są one użyte w ustępie 1 artykułu 10 w celu jasnego sprecyzowania, że państwo źródła nie jest zobowiązane do zrezygnowania z prawa do opodatkowania dochodu z dywidend jedynie dlatego, że taki dochód został osiągnięty przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w państwie, z którym państwo źródła zawarło konwencję. Określenie „osoba uprawniona” nie jest stosowane w wąskim i technicznym znaczeniu, lecz powinno być rozumiane w jego kontekście i w świetle przedmiotu i celu konwencji, a mianowicie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od płacenia podatków oraz oszustwom podatkowym”

Warunkiem ograniczenia prawa państwa rezydencji spółki wypłacającej dywidendę do jej opodatkowania, w postaci wyznaczenia progu maksymalnej wysokości podatku mogącego być pobranego przez to państwo jest to by odbiorca dywidendy, będący rezydentem państwa strony danej umowy innego niż państwo rezydencji spółki wypłacającej dywidendę, był osobą do nich uprawnioną (ang. beneficial owner).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. Jednym z udziałowców Wnioskodawcy jest Fundacja posiadająca siedzibę w Austrii. Jest to Fundacja prywatna, która posiada osobowość prawną i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Austrii na zasadach tożsamych z opodatkowaniem podmiotów gospodarczych (np. spółek z ograniczoną odpowiedzialnością). Fundacja posiada więcej niż 10% udziałów Wnioskodawcy i zamierza je posiadać przez okres co najmniej nieprzerwanych dwóch lat. Dywidendy (ewentualnie zaliczki) mają być wypłacane Fundacji w wysokości proporcjonalnej do wysokości udziałów Fundacji w kapitale zakładowym Wnioskodawcy. Zgodnie z przepisami prawa austriackiego Fundacja prywatna jest traktowana pod względem podatkowym jak spółka prowadząca działalność gospodarczą i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. W momencie wypłat dywidend (ewentualnie zaliczek na dywidendy) Wnioskodawca będzie posiadał ważne certyfikaty rezydencji Fundacji potwierdzające austriacką rezydencję podatkową tego podmiotu, a także będzie posiadał oświadczenia Fundacji o podleganiu Fundacji opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, a także o braku korzystania przez Fundację ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania. Posiadanie udziałów Wnioskodawcy przez Fundację wynika z tytułu własności. Wnioskodawca nie podjął jeszcze decyzji o terminie wypłaty dywidendy, nie jest wykluczone, że nastąpi to w 2021 r. Dywidenda nie będzie przekraczała kwoty 2.000.000,00 złotych. Fundacja posiadająca siedzibę w Austrii jest rzeczywistym właścicielem wypłacanej dywidendy (ewentualnie zaliczek) w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o CIT.

Mając powyższe na uwadze, w niniejszej sytuacji nie zostaną spełnione warunki zezwalające na zwolnienie z opodatkowania wypłaconej przez Wnioskodawcę dywidendy (ewentualnie zaliczki) na rzecz Fundacji na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy o CIT. Przepisy art. 22 ust. 4 wyraźnie ograniczają prawo do uzyskania zwolnienia w odniesieniu do spółek w niniejszej sytuacji spółek prawa austriackiego. Mimo że Fundacja posiada osobowość prawną i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Austrii oraz spełnia warunek posiadania udziałów oraz nie korzystania ze zwolnienia to jednak nie przesadza to o spełnieniu przesłanek wynikających z art. 22 ust. 4 pkt 3-4 ustawy o CIT z uwagi na rodzaj podmiotu który będzie uzyskiwał dochód z dywidend. Podmiotem uzyskującym dochód z dywidend jest Fundacja, która nie jest spółką prawa austriackiego wymienioną w załączniku nr 4 do ustawy o CIT w zw. z art. 22 ust. 6 ustawy o CIT. Warunkiem zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT jest spełnienie wszystkich wymienionych w tym przepisie przesłanek. W konsekwencji nie spełnienie wszystkich warunków z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT powoduje, że Wnioskodawca jako płatnik nie będzie mógł zastosować tego zwolnienia oraz w związku z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT nie pobierać zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaconej dywidendy.

Z kolei odnosząc się do kwestii zastosowania obniżonej stawki podatku u źródła w odniesieniu do wypłacanych dywidend (ewentualnie zaliczek) na podstawie art. 10 ust. 2 lit. a) umowy polsko-austriackiej należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w niniejszej sytuacji istnieje możliwość zastosowania powyższej regulacji. Aby skorzystać z obniżonej stawki na podstawie ww. umowy konieczne będzie posiadanie przez Wnioskodawcę certyfikatu rezydencji austriackiej Fundacji.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia:

czy w przypadku wypłaty dywidend (ewentualnie zaliczek) na rzecz udziałowca będącego rezydentem podatkowym Austrii działającego w formie Fundacji, dochód (przychód) Fundacji z tego tytułu podlegał będzie zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce, a tym samym czy Wnioskodawca jako płatnik nie będzie zobowiązany do pobierania podatku dochodowego od osób prawnych od wypłaconej na rzecz Fundacji dywidendy należy uznać za nieprawidłowe,
czy ww. dochód (przychód) Fundacji powinien być on opodatkowany w wysokości ograniczonej treścią przepisu zawartego w art. 10 ust. 2 lit. a polsko-austriackiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania należy uznać za prawidłowe.

Nadmienić należy, że Organ w wydanej interpretacji przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Kwestia ta może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy lub celno-skarbowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin