2020.12.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.703.2020.2.ENB
z 11 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2020 r. (data wpływu 2 października 2020 r.), uzupełnionym w dniu 30 listopada 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 30 listopada 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 23 sierpnia 2013 r. otrzymał od rodziców w darowiźnie mieszkanie przy ulicy S. w L. znajdujące się na trzeciej kondygnacji kamienicy. Następnie do końca 2013 r. we własnym zakresie i własnymi siłami dokonał remontu tego mieszkania z myślą o późniejszym zamieszkaniu w wyżej wymienionym lokalu. Korzystając z okazji w dniu 16 grudnia 2014 r. zakupił mieszkanie przy ulicy S. w L. znajdujące się na drugiej kondygnacji tej samej kamienicy celem jego najmu. Z uwagi na to, iż mieszkanie przy ulicy S. było mieszkaniem przechodnim przez część wspólną (korytarz) Wnioskodawca dnia 25 maja 2017 r. dokupił mieszkanie przy ulicy S. znajdujące się na tej samej kondygnacji (III kondygnacji) celem późniejszego połączenia obu mieszkań i zwiększenia jego funkcjonalności. Dnia 24 sierpnia 2018 r. Wnioskodawca zakupił jeszcze dwa inne mieszkania w L.: jedno przy ulicy K. oraz kolejne przy ulicy S. celem ich późniejszego wynajmowania. Do końca 2018 r. Wnioskodawca dokonał remontu mieszkań przy ul. S. a następnie dokupił część korytarza stanowiącego część wspólną i dnia 9 lipca 2018 r. prawnie połączył oba lokale (tj. numer x i numer y ) w kamienicy przy ul. S. uzyskując w ten sposób nieprzechodnie mieszkanie zajmujące całą trzecią kondygnację kamienicy z adresem ulica S. Od dnia 17 lutego 2014 r. Wnioskodawca pracuje w Wielkiej Brytanii gdzie od dnia 8 maja 2015 r. wynajmował mieszkanie, a od lipca 2018 r. mieszkał w nim wraz z późniejszą małżonką (dnia 25 sierpnia 2018 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński). Po zawarciu związku małżeńskiego Wnioskodawca wraz z małżonką podjęli decyzję o przeniesieniu ośrodka interesów życiowych do Wielkiej Brytanii i chęci kupna tam domu. W związku z wyżej wymienioną decyzją umową z dnia 5 listopada 2018 r. Wnioskodawca sprzedał przed upływem pięciu lat od nabycia nieruchomości nowopowstałe mieszkanie przy ul. S. za kwotę 180.000 zł a następnie złożył stosowne zeznanie podatkowe, w którym wyraził chęć wydatkowania całości środków pozyskanych ze sprzedaży mieszkania na własne cele mieszkaniowe. Umową z dnia 26 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca dokonał zakupu domu na własne cele mieszkaniowe w Wielkiej Brytanii za kwotę 174.000 £ (ok. 819.366 zł) na kredyt hipoteczny. Jednocześnie na zakup mieszkania przeznaczył kwotę 19.000 £ (4,9709 średni kurs funta tj. 94.447,10 zł) na wkład własny - pozyskane ze sprzedaży mieszkania przy ul. S. w L. Do końca 2019 r. z pozostałych środków ze sprzedaży mieszkania w Polsce Wnioskodawca doinwestował zakupiony w Wielkiej Brytanii dom między innymi poprzez remont tarasu oraz założenie instalacji fotowoltaicznej, a także regularnie i terminowo spłacał raty kredytu hipotecznego. Z uwagi na niestabilną sytuację w Wielkiej Brytanii spowodowaną wystąpieniem Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej Wnioskodawca nie zdecydował się na sprzedaż pozostałych nieruchomości znajdujących się w Polsce celem ewentualnego zabezpieczenia swojej sytuacji mieszkaniowej na wypadek powrotu do kraju. Z powodu panującej w chwili obecnej pandemii koronawirusa, która spowodowała destabilizację gospodarki, w tym także rynku nieruchomości, oraz utrudnia dokonywanie jakichkolwiek działań związanych ze sprzedażą nieruchomości Wnioskodawca nie zamierza podejmować czynności zmierzających do sprzedaży pozostałych nieruchomości, które posiada w Polsce pomimo, iż jego aktualnym centrum życiowym pozostaje Wielka Brytania.

Ponadto w przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wyjaśnił, że odpłatne zbycie nieruchomości nie miało miejsca w wykonywaniu działalności gospodarczej. Zakupiony dom jest budynkiem mieszkalnym, którego Wnioskodawca jest współwłaścicielem. Budynek został nabyty wspólnie z żoną (ustawowy ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej).

Kredyt na zakup domu został zaciągnięty 26 kwietnia 2018 r. w banku mającym siedzibę w UE.

Wkład własny (środki pochodzące z majątku osobistego) dotyczył domu zakupionego w Anglii na własne cele mieszkaniowe. Taras jest związany konstrukcyjnie z domem. Instalacja fotowoltaiczna została zamontowana na domu zakupionym na własne cele mieszkaniowe i jest przeznaczona do wytwarzania energii elektrycznej na własne potrzeby.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W związku z opisanym stanem faktycznym Wnioskodawca powziął wątpliwość czy dochód uzyskany ze sprzedaży mieszkania przy ul. S. w L., w Polsce w części wydatkowanej na nabycie i modernizację opisanego w stanie faktycznym domu w Wielkiej Brytanii oraz na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na jego nabycie podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych i czy tym samym Wnioskodawca ma prawo do skorzystania z ulgi mieszkaniowej z uwagi na sprzedaż mieszkania w Polsce i przeznaczenie środków ze sprzedaży na zakup domu na własne cele mieszkaniowe ale położonego w Wielkiej Brytanii?

Zdaniem Wnioskodawcy, wobec sprzedaży nieruchomości, o której mowa we wniosku przed upływem 5 lat od daty jej nabycia, w sytuacji gdy środki te zostały i zostaną przeznaczone na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawcy (na nabycie nieruchomości/jej modernizację i spłatę kredytu zaciągniętego na ten cel) poza granicami RP to przychód ten będzie korzystał ze zwolnienia o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej.
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wnioskodawca wskazuje, że z powyższego przepisu wynika, że opodatkowanie podatkiem dochodowym ma miejsce jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy - za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

wydatki poniesione na:
1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
  - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej;
wydatki poniesione na:
1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1,
2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a,
3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b

w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Dodatkowo ustawodawca w art. 21 ust. 29 ww. ustawy wskazuje, że w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c, stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a-c oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c.

Zdaniem Wnioskodawcy środki uzyskane z dokonanej przed upływem 5 lat sprzedaży nieruchomości, o której była mowa na wstępie wobec ich przeznaczenia na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawcy (nabycie nieruchomości, jej modernizację jak i spłatę kredytu) będą korzystały ze zwolnienia o którym mowa w art. 21 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 Konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840), dochód, osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego) położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Określenie "majątek nieruchomy" ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych: statki morskie i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego (art. 6 ust. 2 Konwencji).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. Konwencji zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6 niniejszej Konwencji i położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Ujęcie w przepisach słów „może być opodatkowany” nie oznacza możliwości opodatkowania. Sformułowanie to oznacza, że sprzedaż nieruchomości położonej w danym kraju (w tym wypadku w Polsce) podlega opodatkowaniu w tym kraju, o ile ustawy podatkowe danego kraju przewidują takie opodatkowanie.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w dniu 23 sierpnia 2013 r. otrzymał od rodziców w darowiźnie mieszkanie przy ulicy S. w L. znajdujące się na trzeciej kondygnacji kamienicy. Następnie do końca 2013 r. we własnym zakresie i własnymi siłami dokonał remontu tego mieszkania z myślą o późniejszym zamieszkaniu w wyżej wymienionym lokalu. Korzystając z okazji w dniu 16 grudnia 2014 r. zakupił mieszkanie przy ulicy S. w L. znajdujące się na drugiej kondygnacji tej samej kamienicy celem jego najmu. Z uwagi na to, iż mieszkanie przy ulicy S. było mieszkaniem przechodnim przez część wspólną (korytarz) Wnioskodawca dnia 25 maja 2017 r. dokupił mieszkanie przy ulicy S. znajdujące się na tej samej kondygnacji (III kondygnacji) celem późniejszego połączenia obu mieszkań i zwiększenia jego funkcjonalności. Dnia 24 sierpnia 2018 r. Wnioskodawca zakupił jeszcze dwa inne mieszkania w L.: jedno przy ulicy K. oraz kolejne przy ulicy S. celem ich późniejszego wynajmowania. Do końca 2018 r. Wnioskodawca dokonał remontu mieszkań przy ul. S. a następnie dokupił część korytarza stanowiącego część wspólną i dnia 9 lipca 2018 r. prawnie połączył oba lokale (tj. numer x i numer y ) w kamienicy przy ul. S. uzyskując w ten sposób nieprzechodnie mieszkanie zajmujące całą trzecią kondygnację kamienicy z adresem ulica S. Od dnia 17 lutego 2014 r. Wnioskodawca pracuje w Wielkiej Brytanii gdzie od dnia 8 maja 2015 r. wynajmował mieszkanie, a od lipca 2018 r. mieszkał w nim wraz z późniejszą małżonką (dnia 25 sierpnia 2018 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński). Po zawarciu związku małżeńskiego Wnioskodawca wraz z małżonką podjęli decyzję o przeniesieniu ośrodka interesów życiowych do Wielkiej Brytanii i chęci kupna tam domu. W związku z wyżej wymienioną decyzją umową z dnia 5 listopada 2018 r. Wnioskodawca sprzedał przed upływem pięciu lat od nabycia nieruchomości nowopowstałe mieszkanie przy ul. S. za kwotę 180.000 zł. Odpłatne zbycie nieruchomości nie miało miejsca w wykonywaniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym uznać należy, że do opodatkowania dokonanego przez Wnioskodawcę odpłatnego zbycia nieruchomości położnej w Polsce mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości i ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w ramach wykonywania działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając zatem na uwadze okoliczności przedstawione we wniosku uznać należy, że odpłatne zbycie w 2018 r. lokalu mieszkalnego, dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, stanowi źródło przychodu, o którym mowa
w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym – jak stanowi art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r., wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Z dniem 1 stycznia 2019 r. zmianie uległa treść powołanego wyżej przepisu art. 21 ust. pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie bowiem do art. 1 pkt 5 lit. a) tiret drugie ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159), w powołanym przepisie wyrazy „dwóch lat” zastępuje się wyrazami „trzech lat”. Co jednak istotne, w myśl art. 16 wskazanej ustawy zmieniającej przepisy ustaw zmienianych w art. 1-3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r. (…).

Mając zatem na uwadze, że sprzedaż opisanego we wniosku lokalu mieszkalnego nastąpiła w 2018 r., w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje art. 21 ust. 1 pkt 131, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. Wnioskodawca może więc skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego w sytuacji gdy przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przeznaczy na własne cele mieszkaniowe w ciągu dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, a więc do 31 grudnia 2020 r.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

wydatki poniesione na:
1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
  - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej;
wydatki poniesione na:
1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1,
2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a,
3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b

w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Na mocy art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

W przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe (art. 21 ust. 27 ww. ustawy).

W kontekście powyższego wyjaśnić należy, że wystąpienie Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej na podstawie Umowy o wystąpieniu Wielkiej Brytanii z UE wiąże się z rozpoczęciem obowiązywania, od 1 lutego 2020 r., tak zwanego okresu przejściowego. Okres przejściowy ma zapewnić kontynuację obecnych relacji pomiędzy Unią Europejską a Wielką Brytanią. Zgodnie z założeniem podczas jego obowiązywania Wielka Brytania ma być traktowana jak państwo członkowskie z wyłączeniem możliwości udziału w unijnym procesie decyzyjnym. Oznacza to, że odniesienia w prawie polskim dotyczące praw i obowiązków związanych z członkostwem w Unii Europejskiej – w tym odniesienia w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych należy w trakcie okresu przejściowego rozumieć tak, że obejmują one także Wielką Brytanię, o ile nie zachodzi żadne z odstępstw wskazanych w Umowie o wystąpieniu.

Warunki obowiązywania okresu przejściowego w polskim porządku prawnym zostały potwierdzone w ustawie z dnia 19 lipca 2019 r. o okresie przejściowym, o którym mowa w Umowie o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.U. 2019 poz. 1516). Zgodnie z art. 1 wskazanej ustawy, w okresie przejściowym Wielka Brytania będzie w polskim porządku prawnym traktowana nadal jak państwo członkowskie Unii. Nieliczne wyjątki od tej zasady dotyczą wdrożenia odstępstw wymienionych w art. 127 ust. 1, 4, 5 i 7 Umowy o wystąpieniu, do których odsyła art. 2 tej ustawy.

Okres przejściowy rozpoczął się z chwilą wejścia w życie Umowy o wystąpieniu (tj. od 1 lutego 2020 r.) i zakończy się 31 grudnia 2020 r. Umowa o wystąpieniu Wielkiej Brytanii z UE przewiduje możliwość jednorazowego przedłużenia okresu przejściowego o rok lub dwa. Decyzja o przedłużeniu musi być jednak podjęta przed 1 lipca 2020 r.

Na podstawie art. 21 ust. 28 cytowanej ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 29 ww. ustawy, w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c, stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit a-c oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c.

W myśl natomiast ust. 30 wskazanego wyżej artykułu 21, przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca złożył stosowne zeznanie podatkowe, w którym wyraził chęć wydatkowania całości środków pozyskanych ze sprzedaży mieszkania na własne cele mieszkaniowe. Umową z dnia 26 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca dokonał zakupu domu na własne cele mieszkaniowe w Wielkiej Brytanii za kwotę 174.000 £ (ok. 819.366 zł) na kredyt hipoteczny. Kredyt na zakup domu został zaciągnięty 26 kwietnia 2018 r. w banku mającym siedzibę w UE.

Jednocześnie na zakup domu przeznaczył kwotę 19.000 £ (4,9709 średni kurs funta tj. 94.447,10 zł) na wkład własny - pozyskane ze sprzedaży mieszkania przy ul. S. w L. Zakupiony dom jest budynkiem mieszkalnym, którego Wnioskodawca jest współwłaścicielem. Budynek został nabyty wspólnie z żoną (ustawowy ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej).

Do końca 2019 r. z pozostałych środków ze sprzedaży mieszkania w Polsce Wnioskodawca doinwestował zakupiony w Wielkiej Brytanii dom między innymi poprzez remont tarasu oraz założenie instalacji fotowoltaicznej, a także regularnie i terminowo spłacał raty kredytu hipotecznego. Taras, który został wyremontowany jest związany konstrukcyjnie z domem. Instalacja fotowoltaiczna została zamontowana na domu zakupionym na własne cele mieszkaniowe i jest przeznaczona do wytwarzania energii elektrycznej na własne potrzeby.

W kontekście powyższego wyjaśnienia wymaga, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie „własne cele mieszkaniowe” podatnika.

Mając zatem na uwadze okoliczności wskazane we wniosku uznać należy, że przeznaczenie części środków uzyskanych z odpłatnego zbycia mieszkania na wkład własny przy zakupie w 2019 r. na własne cele mieszkaniowe budynku mieszkalnego położonego w Wielkiej Brytanii stanowi wydatek w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a ustawy.

Odnosząc się do wydatków poniesionych na wskazany we wniosku kredyt wyjaśnić należy, że z art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy jednoznacznie wynika, że kredyt, na którego spłatę zostanie przeznaczony przychód z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego musi być kredytem zaciągniętym na własne cele mieszkaniowe, które zostały wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto w przypadku wydatkowania środków na spłatę kredytu dla zastosowania zwolnienia przedmiotowego niezbędne jest również aby kredyt zaciągnięty był w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, o których mowa w tym przepisie. Istotne jest również, aby spłacany kredyt zaciągnięty był przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości i spełniony był warunek, o którym mowa w art. 21 ust. 27 ustawy.

W przedmiotowej sytuacji przesłanka wynikająca z art. 21 ust. 27 została spełniona bowiem, w myśl art. 26 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, właściwe organy Umawiających się Państw będą wymieniały takie informacje, które prawdopodobnie mogą mieć znaczenie dla stosowania postanowień niniejszej Konwencji albo dla wykonywania lub wdrażania wewnętrznego ustawodawstwa Umawiających się Państw dotyczącego podatków bez względu na ich rodzaj i nazwę, nałożonych przez Umawiające się Państwa lub ich jednostki terytorialne albo organy lokalne w zakresie, w jakim opodatkowanie to nie jest sprzeczne z niniejszą Konwencją, w szczególności w celu zapobiegania oszustwom oraz umożliwiania stosowania przepisów zapobiegających uchylaniu się od prawa. Wymiana informacji nie jest ograniczona postanowieniami artykułów 1 i 2 niniejszej Konwencji.

Przyjmując zatem za Wnioskodawcą, że kredyt hipoteczny na nabycie na własne cele mieszkaniowe budynku mieszkalnego położonego w Wielkiej Brytanii został zaciągnięty - w banku mającym siedzibę w UE - w dniu 26 kwietnia 2018 r., a więc przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości, uznać należy, że przeznaczenie części środków uzyskanych z odpłatnego zbycia mieszkania na spłatę tego kredytu stanowi wydatek na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy. Zatem wskazane we wniosku spłaty rat kredytu dokonane w 2019 r. oraz ewentualne spłaty dokonane do dnia 31 grudnia

2020 r. mogą zostać uwzględnione przez Wnioskodawcę przy obliczaniu dochodu zwolnionego od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy.

Odnosząc się natomiast do wydatków poniesionych w 2019 r. na „doinwestowanie” zakupionego budynku mieszkalnego poprzez remont tarasu, który jest związany konstrukcyjnie z domem oraz założenie instalacji fotowoltaicznej, która została zamontowana na zakupionym domu i jest przeznaczona do wytwarzania energii elektrycznej na własne potrzeby, wyjaśnić należy, że wśród wydatków na własne cele mieszkaniowe ustawodawca wymienił także wydatki poniesione na remont własnego budynku mieszkalnego.

Zauważyć również należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje „remontu”. Dla wyjaśnienia tego pojęcia, należy odnieść się do jego znaczenia funkcjonującego w języku powszechnym. I tak, „remont” to „doprowadzenie jakiegoś budynku lub urządzenia do stanu używalności; naprawa, odnawianie (czegoś)”. Synonimami tego pojęcia są m.in. „naprawa, przebudowa, odrestaurowanie, modernizacja”.

Pojęcie remontu zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane jako „wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym”. Niemniej jednak, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odwołuje się do tego przepisu. Tym samym, definicja „remontu” funkcjonująca na gruncie Prawa budowlanego nie może być wprost przenoszona na grunt omawianej ustawy podatkowej. Może być natomiast uwzględniona jako jeden z elementów służących ustaleniu znaczenia pojęcia „remontu” dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Za „remont” budynku lub lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy więc uznać prace służące utrzymaniu budynku/lokalu we właściwym stanie, doprowadzeniu go do pożądanej zdolności użytkowej, modernizacji jego elementów składowych. W każdym przypadku remont dotyczy „materii” budynku/lokalu mieszkalnego, a więc jego ścian, podłóg, sufitu, okien, drzwi, wyposażenia technicznego takiego jak instalacje: wodna, kanalizacyjna, elektryczna, grzewcza, gazowa bądź innych elementów trwale połączonych konstrukcyjnie z elementami budowlanymi budynku.

Budynek mieszkalny został natomiast zdefiniowany w art. 3 pkt 2 Prawa budowlanego jako obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadający fundamenty i dach. Przy czym należy zauważyć, że elementem budynku może być taras, schody i balkon. Jednak aby stanowiły one cześć budynku muszą być konstrukcyjnie związane z budynkiem.

Wobec powyższego przeznaczenie przez Wnioskodawcę części środków uzyskanych z odpłatnego zbycia mieszkania na remont tarasu, który jest związany konstrukcyjnie z zakupionym na własne cele mieszkaniowe budynkiem mieszkalnym oraz założenie instalacji fotowoltaicznej na tym budynku, która jest przeznaczona do wytwarzania energii elektrycznej na własne potrzeby należy zakwalifikować do wydatków na remont, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, wydatkowanie przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego w wyznaczonym terminie na:

sfinansowanie wkładu własnego związanego z nabyciem na własne cele mieszkaniowe budynku mieszkalnego położonego w Wielkiej Brytanii,
remont tego budynku, tj. tarasu związanego konstrukcyjnie z tym budynkiem i montaż na budynku instalacji fotowoltaicznej,
spłatę rat kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup wskazanego we wniosku budynku mieszkalnego, w sytuacji gdy kredyt ten – jak podaje Wnioskodawca został zaciągnięty w dniu 26 kwietnia 2018 r., a więc przed uzyskaniem przychodu z odpłatnego zbycia

uprawnia do zastosowania zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe zwolnienie obejmować będzie taką część dochodu uzyskanego z tytułu sprzedaży mieszkania położonego w Polsce jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi ww. wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie osiągniętym z odpłatnego zbycia.

W konsekwencji, mając na uwadze, że Wnioskodawca uzasadniając własne stanowisko powołał art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości dokonanego począwszy od 1 stycznia 2019 r. oraz w myśl zasady, że wadliwa argumentacja prawna przedstawiona we wniosku, przy prawidłowo wywiedzionym skutku prawnym, winna skutkować uznaniem stanowiska podatnika za nieprawidłowe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Podkreślić przy tym należy, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Tut. organ nie prowadzi bowiem postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin