Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.410.2020.1.HCG
z 30 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2020 r. (data wpływu 29 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek nr 9 i 1 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek nr 9 i 1.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Żona Wnioskodawcy otrzymała w roku 1982 małe gospodarstwo rolne od swoich rodziców w czasie trwania małżeństwa. Wnioskodawca wraz z żoną sprzedał dwie działki, ale udział Wnioskodawcy został sprzedany bez podatku VAT. Wnioskodawca ma wątpliwości czy to jest prawidłowe, dlatego Wnioskodawca złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Wnioskodawca jest obecnie na emeryturze i żadnej działalności gospodarczej nie prowadzi. Sprzedane działki o nr 1 powierzchni 0,2552 ha i działka o nr 9 o powierzchni 0,1015 ha kupiło A. A zamierza na tych działkach wybudować obiekt handlowo usługowy o powierzchni około (…) m². Obecnie na te działki są wydane warunki zabudowy przez Gminę (…) i pozwolenie na budowę wydane przez Starostwo (…). Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT. Działki te nie były wykorzystywane dla potrzeb działalności gospodarczej. Działki te były rolnicze rosły na nich drzewa owocowe później porzeczka czarna a obecnie rośnie trawa. Płacony jest podatek od gruntu rolnego. Działki te są wykorzystywane od roku 1982 do teraz. Decyzja o warunkach zabudowy oraz pozwolenie na budowę zostało wydane z inicjatywy Inwestora, czyli A. Opisane działki dzierżawiło A do czasu sprzedaży, która nastąpiła dnia (…) 2020 r. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań w celu uatrakcyjnienia działek będących przedmiotem sprzedaży. W celu sprzedaży działek Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych. Nabywca na działki zgłosił się sam. Żadnych form ogłoszeń o sprzedaży Wnioskodawca nie stosował. Wnioskodawca nie posiada więcej działek do sprzedaży. Jedna działka była sprzedana w roku 2007 o powierzchni 0,1001 ha osobie prywatnej, stoi tam dom mieszkalny. Druga działka jest w trakcie sprzedaży. Na działkach będących przedmiotem sprzedaży nie ma żadnych budynków/budowli. Przedmiotem sprzedaży nie są działki zabudowane. Działka 9 oraz działka 1 wchodziły w skład gospodarstwa rolnego. Na działce 9 oraz na działce 1 od 10 lat jest założony trawnik i użytkowany rekreacyjnie. W czasach przed trawnikiem rosły drzewa owocowe i porzeczka czarna. Owoce te były sprzedawane do punktu skupu. Na te działki była zawarta umowa dzierżawy. Z tytułu dzierżawy Wnioskodawca otrzymywał zapłatę w wysokości 50 zł podzielone na Wnioskodawcę i jego żonę czyli każdy po 25 zł. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie jestem rolnikiem ryczałtowym. Z działki 9 od roku 1990 do roku 2010 były sprzedawane wiśnie i porzeczki. Z działki 1 od roku 1990 do roku 2010 były sprzedawane wiśnie i porzeczki. Działkę nr 9 żona Wnioskodawcy otrzymała w spadku i nie był naliczony podatek więc nie było co odliczać. Działkę nr 1 żona Wnioskodawcy otrzymała w spadku i nie był naliczony żaden podatek więc nie było co odliczać. Działkę nr 9 żona Wnioskodawcy otrzymała w roku 1982 w spadku po swoich rodzicach i nie była opodatkowana podatkiem od spadków i darowizn. Działkę nr 1 żona Wnioskodawcy otrzymała w spadku w roku 1982 po swoich rodzicach i nie była opodatkowana podatkiem od spadków i darowizn. Działka nr 9 nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Działka nr 1 nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Działka nr 9 od roku 1985 była wykorzystywana na cele własne a od roku 1990 do roku 2010 rosły tam porzeczki i wiśnie owoce, które były sprzedawane do skupu, a ostatnie 10 lat jest tam trawnik na cele rekreacyjne. Działka nr 1 od roku 1982 była wykorzystywana na cele własne. Od roku 1990 do 2010 rosły tam porzeczki i wiśnie owoce sprzedawane były do skupu a ostatnie 10 lat jest tam trawnik na cele rekreacyjne. Działka nr 9 była dzierżawiona dla A od (…) 2019 do momentu sprzedaży, czyli (…) 2020 r. Działka nr 1 była dzierżawiona dla A od (…) 2019 r. do momentu sprzedaży, czyli (…) 2020 r. Dla działki nr 9 nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Dla działki nr 1 nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Dla działki nr 9 została już wydana decyzja o warunkach zabudowy i pozwolenie na budowę. Dla działki nr 1 została już wydana decyzja o warunkach zabudowy i pozwolenie na budowę. Dla działki nr 9 o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i o pozwolenie na budowę wystąpił Inwestor czyli A. Dla działki nr 1 o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i o pozwolenie na budowę wystąpił Inwestor czyli A. Kupujący otrzymał pełnomocnictwo do działania w imieniu Wnioskodawcy w związku z dokonaniem czynności związanej z wszelkimi pozwoleniami łącznie z pozwoleniem na budowę. Na działce nr 9 wykonywane czynności przez nabywcę były wykonywane w imieniu Wnioskodawcy. Następujące czynności - decyzja o warunkach zabudowy, pozwolenie na zjazd na ulicę gminną, umowa na prąd, wodę, odprowadzanie ścieków, deszczówki, pozwolenie na wycięcie (…), podział działki, wytyczenie działki, badanie geologiczne, pozwolenie na budowę. Na działce nr 1 wykonywane czynności przez nabywcę były wykonywane w imieniu Wnioskodawcy. Następujące czynności - decyzja o warunkach zabudowy, pozwolenie na zjazd na ulicę gminną, umowa na prąd, wodę, odprowadzenie ścieków, deszczówki, pozwolenie na wycinkę (…), wytyczenie działki, badanie geologiczne, pozwolenie na budowę. Umowa dzierżawy obowiązywała do dnia zakupu czyli (…) 2020 roku. Ostateczna umowa sprzedaży nastąpiła (…) 2020 roku. Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej jak również usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Dla działki nr 9 Wnioskodawca nie dokonywał jakichkolwiek czynności w celu przygotowania działki do sprzedaży np. uzbrojenie terenu, ogrodzenie, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowanie terenu, wytyczenie dróg dojazdowych i inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki. Wnioskodawca nie zamieszczał ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu tj. w sieci internetowej, prasie, radiu i telewizji. Nabywca zgłosił się sam. Dla działki nr 1 Wnioskodawca nie dokonywał jakichkolwiek czynności w celu przygotowania działki do sprzedaży np. uzbrojenie terenu, ogrodzenie, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, wytyczenie dróg dojazdowych i inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki. Wnioskodawca nie zamieszczał ogłoszenia o sprzedaży w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu i telewizji. Nabywca zgłosił się sam.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy działkę nr 9 i działkę nr 1 Wnioskodawca powinien sprzedać z podatkiem VAT czy bez podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej Wnioskodawca powinien sprzedać działki bez podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zauważyć w tym miejscu należy, że zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy/konkretnego świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Jak wynika z okoliczności sprawy, działka nr 9 była dzierżawiona dla A od (…) 2019 r. do momentu sprzedaży, czyli (…) 2020 r. Działka nr 1 była dzierżawiona dla A od (…) 2019 r. do momentu sprzedaży, czyli (…) 2020 r.

Kupujący otrzymał pełnomocnictwo do działania w imieniu Wnioskodawcy w związku z dokonaniem czynności związanej z wszelkimi pozwoleniami łącznie z pozwoleniem na budowę. Na działce nr 9 realizowane przez nabywcę czynności były wykonywane w imieniu Wnioskodawcy. Następujące czynności - decyzja o warunkach zabudowy, pozwolenie na zjazd na ulicę gminną, umowa na prąd, wodę, odprowadzanie ścieków, deszczówki, pozwolenie na wycięcie (…), podział działki, wytyczenie działki, badanie geologiczne, pozwolenie na budowę. Na działce nr 1 realizowane przez nabywcę czynności były wykonywane w imieniu Wnioskodawcy. Następujące czynności - decyzja o warunkach zabudowy, pozwolenie na zjazd na ulicę gminną, umowa na prąd, wodę, odprowadzenie ścieków, deszczówki, pozwolenie na wycinkę (…), wytyczenie działki, badanie geologiczne, pozwolenie na budowę.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740), zwanej dalej Kodeksem cywilnym, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing, itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą, a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Z treści przywołanego wyżej art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym, wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że skoro działki nr 9 i 1 będące przedmiotem sprzedaży, były wydzierżawione, to wykorzystywane były przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Ponadto, stronie kupującej, udzielono pełnomocnictwa celem dokonywania w imieniu Wnioskodawcy szeregu czynności związanych z przedmiotową działką - pełnomocnictwo do działania w imieniu Wnioskodawcy w związku z dokonaniem czynności związanych z wszelkimi pozwoleniami łącznie z pozwoleniem na budowę. Na działce nr 9 dokonywane czynności przez nabywcę były wykonywane w imieniu Wnioskodawcy. Następujące czynności - decyzja o warunkach zabudowy, pozwolenie na zjazd na ulicę gminną, umowa na prąd, wodę, odprowadzanie ścieków, deszczówki, pozwolenie na wycięcie (…), podział działki, wytyczenie działki, badanie geologiczne, pozwolenie na budowę. Na działce nr 1 dokonywane czynności przez nabywcę były wykonywane w imieniu Wnioskodawcy. Następujące czynności - decyzja o warunkach zabudowy, pozwolenie na zjazd na ulicę gminną, umowa na prąd, wodę, odprowadzenie ścieków, deszczówki, pozwolenie na wycinkę (…), wytyczenie działki, badanie geologiczne, pozwolenie na budowę jest przejawem ściśle profesjonalnej i zorganizowanej aktywności.

Z uwagi na powyższe należy przytoczyć brzmienie przepisu art. 95 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Zatem jak wynika z powyższych przepisów, pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

W świetle powyższego uznać należy, że kupujący dokonywał szeregu określonych czynności w związku ze sprzedażą przez Wnioskodawcę ww. działek. Pomimo że czynności te dokonywane będą przez przyszłego właściciela, to aby takie czynności mogły być poczynione, to faktyczny właściciel działki musi wystąpić z wnioskiem lub udzielić stosownych pełnomocnictw potencjalnemu przyszłemu właścicielowi, tak aby mógł on działać w jego imieniu. Jak wskazano wyżej, Wnioskodawca udzielił kupującemu stosownych pełnomocnictw.

Zatem fakt, że jego działania nie były podejmowane bezpośrednio przez Wnioskodawcę, ale przez osoby trzecie nie oznacza, że pozostają bez wpływu na sytuację prawną Wnioskodawcy. Po udzieleniu pełnomocnictw czynności wykonane przez osoby trzecie wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawcy (mocodawcy). Z kolei osoby trzecie, dokonując ww. działań uatrakcyjniły przedmiotowe działki stanowiącą nadal własność Wnioskodawcy. Działania te dokonywane za pełną zgodą Wnioskodawcy, wpłynęły generalnie na podniesienie atrakcyjności nieruchomości jako towaru i wzrost jej wartości.

Tym samym, przedstawione wyżej działania dodatkowo potwierdzają fakt, że transakcja sprzedaży działek nr 9 i 1 odbyła się w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy prawa oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że w okolicznościach analizowanej sprawy, sprzedaż przez Wnioskodawcę działek nr 9 i nr 1 wypełnia definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca, w związku z przedmiotową sprzedażą, działał jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Należy jednakże zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293, z późn. zm.), reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy – przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Ponadto, stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług artykuł 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zatem dokonana wyżej analiza przepisów jednoznacznie wskazuje, że zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania z ww. zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy czym – jak wyjaśniono wyżej – o tym, że dany teren jest terenem budowlanym przesadzają zapisy w planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy.

W analizowanym przypadku zostały dla działek nr 1 i 9 wydane decyzje o warunkach zabudowy i pozwolenie na budowę.

Zatem należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży działek nr 1 i 9 nie znajduje zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, bowiem nie zostały spełnione warunki określone w tym przepisie, gdyż przedmiot transakcji stanowiły tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to przepisy dopuszczają również możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy przy spełnieniu łącznie obu warunków, o których mowa w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
• przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
  
  

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że działki nr 9 i 1 zostały nabyte w drodze spadku. Mając na uwadze powyższą informację, stwierdzić należy, że przy nabyciu ww. działek nie wystąpił podatek, który by podlegał odliczeniu. Zatem nie można uznać, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem. W takiej sytuacji nie można mówić, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości, lub że takie prawo mu nie przysługiwało. Ponadto, z opisu sprawy wynika, że przedmiotowe działki nie były wykorzystywane do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, nie były bowiem w ogóle wykorzystywane na cele działalności gospodarczej.

NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zatem w odniesieniu do przedmiotowych działek nr 9 i 1 nie miało zastosowanie zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak bowiem wynika z powyższych wyjaśnień niespełnienie jednego z warunków określonych w powyższym przepisie daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji, w związku z powyższymi okolicznościami, dostawa działek nr 9 i 1 jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Odpowiadając zatem na zadane pytanie należy stwierdzić, że Wnioskodawca powinien dokonać sprzedaży z podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu sprawy, wydana interpretacja straci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Tut. Organ informuje ponadto, że w myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Wnioskodawcę, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy, która chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.