Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.721.2020.5.ABU
z 16 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2020 r. (data wpływu 15 września 2020 r.) uzupełnionego 15 i 22 września 2020 r. oraz 4 grudnia 2020 r. (data wpływu 8 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania importu usług z tytułu otrzymanych pożyczek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania importu usług z tytułu otrzymanych pożyczek.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 15 i 22 września 2020 r. oraz 4 grudnia 2020 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest transparentną podatkowo spółką osobową, tj. spółką partnerską z siedzibą w Polsce, utworzoną na podstawie przepisów z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 poz. 505 z późn. zm.) (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”). W celu dofinansowania działalności Spółki, planuje ona zawarcie umowy pożyczki (dalej: „Umowa Pożyczki”, „Pożyczka”) w której będzie pożyczkobiorcą. Spółka zarejestrowana jest jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Pożyczkodawcą będzie natomiast spółka osobowa z siedzibą w Luksemburgu działająca w formie Societe en commandite speciale (dalej „SCSp”). Spółka SCSp jest spółką transparentną podatkowo oraz nie posiada osobowości prawnej, co oznacza, że spółka SCSp jest opodatkowana na poziomie jej wspólników, a nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych tak w Polsce jak i w Luksemburgu. Wspólnikiem SCSp o statusie komandytariusza (associe commanditaire) jest m.in. osoba fizyczna będąca polskim rezydentem podatkowym (dalej: „Wspólnik SCSp”). Wspólnik SCSp prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą za pomocą SCSp. Wspólnikiem SCSp o statusie komplementariusza (associe commandite) jest spółka prawa luksemburskiego pod firmą (…)

SCSp prowadzi działalność gospodarczą obejmującą m.in. udzielanie pożyczek. SCSp nie jest wspólnikiem Spółki, a Spółka nie jest wspólnikiem SCSp. SCSp oraz Spółka nie należą do jednej grupy kapitałowej - są podmiotami względem siebie trzecimi bez powiązań osobowych czy kapitałowych. Dane spółki SCSp to (…)., zarejestrowana w luksemburskim rejestrze RCS pod numerem (…)

Przez Umowę Pożyczki, SCSp zobowiąże się przenieść na własność Spółki określoną ilość pieniędzy, a Spółka zobowiąże się zwrócić SCSp tę samą ilość pieniędzy. Należy przez to rozumieć, że w wyniku czynności zawarcia Umowy Pożyczki, określona ilość środków pieniężnych stanie się własnością Spółki. Spółka, na warunkach określonych w Umowie Pożyczki, zobowiązana będzie do zwrotu na rzecz SCSp kwoty pieniężnej wynikającej z Umowy Pożyczki. Pożyczka będzie oprocentowana. Wnioskodawca zobowiąże się do płacenia odsetek kapitałowych od kwoty pożyczki, obliczonych w oparciu o oprocentowanie określone w Umowie Pożyczki (dalej: „Odsetki”). Ze względu na zmienność stóp procentowych, Odsetki od Umowy Pożyczki mogą być niższe lub równe albo mogą przekroczyć kwotę 2 mln złotych w roku podatkowym.

Zgodnie z oświadczeniem zawartym w przedstawionym Spółce projekcie Umowy Pożyczki, przedmiotowa Umowa Pożyczki zostanie udzielona w ramach prowadzonej przez SCSp działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek, w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT. SCSp będzie wystawiała z tytułu Odsetek od Pożyczki faktury VAT na rzecz Spółki.

Wspólnikami spółki Societe en commandite speciale (dalej jako: „SCSp”) jest zarówno osoba fizyczna jak i osoba prawna utworzona na podstawie przepisów prawa luksemburskiego. SCSp jest podmiotem transparentnym podatkowo. Wspólnikiem - komandytariuszem (associe commanditaire) jest osoba fizyczna będąca polskim rezydentem podatkowym. Wspólnikiem - komplementariuszem (associe commandite) jest natomiast spółka Societe (…) (dalej jako: „SARL”), tj. spółka kapitałowa prawa luksemburskiego będąca odpowiednikiem polskiej spółki z o.o.

W przypadku wspólnika SCSp będącego osobą fizyczną, jest on polskim rezydentem podatkowym oraz posiada on miejsce zamieszkania na terytorium Polski.

Wspólnicy SCSp przedstawiają certyfikaty rezydencji. Wspólnik - komandytariusz będący osobą fizyczną przedstawia polski certyfikat rezydencji podatkowej. Wspólnik - komplementariusz będący SARL przedstawia luksemburski certyfikat rezydencji podatkowej.

Z uwagi na możliwą zmienność stóp procentowych, łączna kwota należności odsetkowych wypłaconych przez Spółkę z tytułu umowy pożyczki może (ale nie musi) przekroczyć w roku podatkowym kwoty 2.000.000 złotych.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka została jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w dniu 01 kwietnia 2009 roku.

Pożyczkodawca będący SCSp nie posiada siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski. Działalność pożyczkodawcy będącego SCSp jest prowadzona na terytorium państwa siedziby (tj. Luksemburg).

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie:

Czy czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług? Jeśli tak, to czy Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielanie pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług. Na podstawie jednak art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT, usługa udzielania pożyczek pieniężnych oprocentowanych będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie:

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przedmiotowa Umowa Pożyczki zostanie udzielona w ramach prowadzonej przez SCSp działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek, w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, SCSp będzie wystawiała z tytułu Odsetek od Pożyczki faktury VAT na rzecz Spółki. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Skoro bowiem usługa udzielenia przez SCSp Pożyczki na rzecz Wnioskodawcy będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to z uwagi na fakt, że przedmiotowa usługa Pożyczki mieściła się będzie w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT jako wymieniona wprost w tym przepisie, to ww. czynność będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku od towarów i usług usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

O ile jest wiadome Wnioskodawcy, spółka SCSp prowadzi działalność inwestycyjną, w tym także polegającą na udzielaniu pożyczek, stąd fakt prowadzenia przez nią działalności gospodarczej w tym zakresie, deklarowany w przedstawionym projekcie Umowy Pożyczki, nie pozostaje w sprzeczności z wiedzą posiadaną przez Wnioskodawcę.

Tym samym uznać należy, że na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT udzielona Pożyczka zwolniona będzie z opodatkowaniem na gruncie Ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy potwierdzane jest w orzecznictwie zarówno organów podatkowych jak i sądów administracyjnych, np.:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 12 maja 2020 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.190.2020.1.AM0, wskazał, że „ ...czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym. (...) skoro - jak wyżej wskazano:

• usługa udzielenia przez Pożyczkodawcę pożyczki na rzecz Wnioskodawcy będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to z uwagi na fakt, że przedmiotowa usługa mieści się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymieniona wprost w tym przepisie, to ww. czynność będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie ww. przepisu”.
  
  

W analogiczny sposób Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazywał, że czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług i na podstawie dyspozycji art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT korzysta ze zwolnienia z tego podatku, co zostało potwierdzone w licznych interpretacjach, m.in.:

• Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 kwietnia 2020 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.213.2020.1.ABU,
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 marca 2020 r,, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.14.2020.3.AKR,
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 lutego 2020 r.; sygn. 0111-KDIB3-1.4012.784.2019.2.IK,
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 grudnia 2019 r., sygn. 0115-KDIT1-3.4012.661.2019.2.KJ.
  
  

Dodatkowo powyższe potwierdzane jest przez orzecznictwo Sądów Administracyjnych, np. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 22 października 2015 r., sygn. I SA/Sz 1043/15 „1. Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 u.p.t.u., udzielanie pożyczek w ramach działalności gospodarczej jest czynnością zwolnioną z podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z powołanym przepisem, zwalnia się od podatku od towarów i usług usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Należy zatem przyjąć, iż działalnością gospodarczą określonego podmiotu jest taka aktywność, która wykonywana jest zawodowo, w sposób profesjonalny, czyli w oparciu o posiadane umiejętności praktyczne, wiedzę teoretyczną i niezbędne doświadczenie. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie (i bez zamiaru wykonywania tego rodzaju czynności w sposób częstotliwy) nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika działającego odpowiednio w charakterze: producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, wykonującego wolny zawód. Ani formalny status danego podmiotu jako zarejestrowanego podatnika VAT, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu (lub nie) tej czynności, bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług (zobowiązanego do zapłaty podatku lub z niego zwolnionego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi.

Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie, zostały zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług w rozdziale 3 działu V „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”.

W myśl art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania przepisów regulujących miejsce świadczenia przy świadczeniu usług:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z generalną zasadą dotyczącą miejsca świadczenia usług określoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W świetle regulacji przepisu art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przy czym stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
   
2. usługobiorcą jest:
   
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
   • w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
   • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
   
   
   

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5 usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku.

Pojęcie importu usług zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 9 ustawy jako świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy względem usług jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy jak i usługobiorcy.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2- 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Przy czym jak stanowi art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest transparentną podatkowo spółką osobową, tj. spółką partnerską z siedzibą w Polsce, (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”). W celu dofinansowania działalności Spółki, planuje ona zawarcie umowy pożyczki (dalej: „Umowa Pożyczki”, „Pożyczka”) w której będzie pożyczkobiorcą. Spółka zarejestrowana jest jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Pożyczkodawcą będzie natomiast spółka osobowa z siedzibą w Luksemburgu działająca w formie Societe en commandite speciale (dalej „SCSp”). Wspólnikiem SCSp o statusie komandytariusza (associe commanditaire) jest m.in. osoba fizyczna będąca polskim rezydentem podatkowym (dalej: „Wspólnik SCSp”). Wspólnik SCSp prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą za pomocą SCSp. Wspólnikiem SCSp o statusie komplementariusza (associe commandite) jest spółka prawa luksemburskiego pod firmą (…) (dalej: „SARL”). SCSp prowadzi działalność gospodarczą obejmującą m.in. udzielanie pożyczek. SCSp nie jest wspólnikiem Spółki, a Spółka nie jest wspólnikiem SCSp. SCSp oraz Spółka nie należą do jednej grupy kapitałowej - są podmiotami względem siebie trzecimi bez powiązań osobowych czy kapitałowych. Dane spółki SCSp (…)., zarejestrowana w luksemburskim rejestrze RCS pod numerem (…).

Przez Umowę Pożyczki, SCSp zobowiąże się przenieść na własność Spółki określoną ilość pieniędzy, a Spółka zobowiąże się zwrócić SCSp tę samą ilość pieniędzy. Należy przez to rozumieć, że w wyniku czynności zawarcia Umowy Pożyczki, określona ilość środków pieniężnych stanie się własnością Spółki. Spółka, na warunkach określonych w Umowie Pożyczki, zobowiązana będzie do zwrotu na rzecz SCSp kwoty pieniężnej wynikającej z Umowy Pożyczki. Pożyczka będzie oprocentowana. Wnioskodawca zobowiąże się do płacenia odsetek kapitałowych od kwoty pożyczki, obliczonych w oparciu o oprocentowanie określone w Umowie Pożyczki (dalej: „Odsetki”). Zgodnie z oświadczeniem zawartym w przedstawionym Spółce projekcie Umowy Pożyczki, przedmiotowa Umowa Pożyczki zostanie udzielona w ramach prowadzonej przez SCSp działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek, w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT. SCSp będzie wystawiała z tytułu Odsetek od Pożyczki faktury VAT na rzecz Spółki.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka została jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w dniu 1 kwietnia 2009 roku.

Pożyczkodawca będący SCSp nie posiada siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski. Działalność pożyczkodawcy będącego SCSp jest prowadzona na terytorium państwa siedziby (tj. Luksemburg).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy udzielanie pożyczek Wnioskodawcy stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a jeśli tak to czy Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT?

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740). Zgodnie z § 1 ww. przepisu, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Udzielenie pożyczki przez podatnika spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem, odsetki otrzymane z tytułu udzielonej pożyczki stanowią wynagrodzenie z tytułu jej udzielenia.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że czynność udzielenia pożyczki na gruncie przepisów podatku od towarów i usług, spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Pożyczkodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski i będzie udzielać Wnioskodawcy (nabywcy usługi) pożyczki za oprocentowaniem.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołany stan prawny należy stwierdzić, że miejscem świadczenia a tym samym opodatkowania nabywanych przez Wnioskodawcę usług udzielania pożyczek, stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy, będzie miejsce, w którym Wnioskodawca (usługobiorca) posiada siedzibę działalności gospodarczej tj. terytorium kraju.

W przedstawionych okolicznościach sprawy spełnione zostaną warunki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, a Pożyczkodawca nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem nabycie przez Wnioskodawcę usług udzielenia pożyczki od Pożyczkodawcy będzie stanowić dla Wnioskodawcy import usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy. W konsekwencji Wnioskodawca będzie z tytułu nabycia ww. usług, podatnikiem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, zobowiązanym do rozliczenia na terytorium kraju podatku od towarów i usług.

Jak wcześniej wskazano, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy - zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, należy wskazać, że z uwagi na to, że nabywane usługi mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymienione wprost w tym przepisie – usługi udzielania pożyczek przez Pożyczkodawcę, dla których miejscem świadczenia będzie terytorium kraju i Wnioskodawca, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT, korzystać będą ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.