Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.766.2020.1.AC
z 11 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 25 września 2020 r. (data wpływu 30 września 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy odpisy amortyzacyjne od opisanych we wniosku Środków Trwałych i WNiP wykorzystywanych bezpośrednio dla celów prac badawczo-rozwojowych prowadzonych w ramach Spółki Komandytowej, stanowią koszty kwalifikowane zgodnie z art. 26e ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy odpisy amortyzacyjne od opisanych we wniosku Środków Trwałych i WNiP wykorzystywanych bezpośrednio dla celów prac badawczo-rozwojowych prowadzonych w ramach Spółki Komandytowej, stanowią koszty kwalifikowane zgodnie z art. 26e ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  

1. Pana A

• Zainteresowanych niebędących stroną postępowania:
  

2. J
3. E
4. U
5. W
6. T
7. M
   
   

przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Zainteresowani są osobami fizycznymi mającymi miejsce zamieszkania w Polsce i podlegającymi w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Zainteresowani są wspólnikami (komandytariuszami) w spółce komandytowej X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: „Spółka Komandytowa”). Komplementariuszem w Spółce Komandytowej jest z kolei spółka kapitałowa X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka Komandytowa jako spółka osobowa prawa handlowego nie posiada osobowości prawnej i nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Jej dochód jest opodatkowany na poziomie wspólników w oparciu o przepisy odpowiednich ustaw podatkowych – w przypadku Zainteresowanych jest to ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426; dalej: „ustawa o PIT”).

Spółka Komandytowa prowadzi działalność w zakresie automatyki przemysłowej, programowania PLC (ang. Programmable Logic Controller), robotyki, systemów wizualizacji SCADA (ang. Supervisory Control And Data Acquisition), systemów wizyjnych, systemów klasy MES (ang. Manufacturing Execution System), informatyki przemysłowej, zbierania i archiwizowania danych, itp. Najważniejszymi obszarami działania firmy są branża motoryzacyjna, spożywcza i AGD. Spółka Komandytowa specjalizuje się w projektowaniu, realizacji oraz integracji systemów automatyki przemysłowej, a także komputerowych systemów nadzoru i sterowania. W ramach Spółki Komandytowej tworzone są innowacyjne systemy sterowania, zautomatyzowane maszyny specjalne i prototypy maszyn, stanowiska pracy ręcznej oraz inne rozwiązania oparte na automatyce.

W ramach swojej działalności Spółka Komandytowa, w większości na zlecenia klientów, tworzy nowe systemy, maszyny (w tym prototypy) i produkty, kładąc przy tym nacisk na tworzenie innowacyjnych rozwiązań i koncepcji ułatwiających pracę przy seryjnej produkcji różnego rodzaju produktów. Celem działalności badawczo-rozwojowej Spółki Komandytowej jest opracowywanie i rozwijanie unikalnych i zaawansowanych technologicznie rozwiązań, przy pomocy nowoczesnego parku maszynowego w siedzibie firmy, dostępnych środowisk programistycznych oraz innowacyjnych technologii informatycznych i inżynieryjnych.

Spółka Komandytowa realizuje projekty o charakterze badawczo-rozwojowym, które dotyczą innowacji systemowych oraz tworzenia maszyn i prototypów. Prace rozwojowe koordynowane są w Spółce Komandytowej w oparciu o nowoczesne metodyki pracy. Spółka Komandytowa ma określony schemat postępowania, według którego planuje, realizuje i kontroluje proces rozwoju nowych rozwiązań. Plany, założenia techniczne i koncepcja danego produktu powstają już na etapie ofertowania, następnie opracowywany jest projekt, na podstawie którego następuje budowa i kolejno uruchomienie wstępne w siedzibie Spółki Komandytowej i uruchomienie u klienta, końcowo produkt jest również monitorowany w siedzibie klienta.

Obszar działalności rozwojowej Spółki Komandytowej oraz tym samym zakres aktywności pracowników powoduje, że rezultaty działań pracowników są efektem ich zindywidualizowanej i kreatywnej działalności, która może prowadzić do powstania m.in.:

• zaawansowanych technicznie stanowisk montażu ręcznego lub półautomatycznego oraz stacji testujących produkty (w szczególności do testów akustycznych, szczelności, mechanicznych z pomiarem momentu obrotowego);
  

• zautomatyzowanych stacji spawających i zgrzewających;
  

• stacji automatyzujących produkcję;
  

• systemów wizyjnych;
  

• systemów klasy MES (służących do zarządzania i śledzenia produkcji w zakładzie).
  
  

Specjaliści zatrudnieni przez Spółkę, swoją pracę wykonują w środowisku infrastruktury obejmującej specjalistyczny sprzęt wytyczający standardy w dziedzinie automatyki i robotyki (zarówno sprzęt inżynieryjny, jak i komputerowy, w tym oprogramowania).

Prace badawczo-rozwojowe są realizowane w Spółce Komandytowej w ramach trzech pionów: Pionu Budowy Maszyn, Pionu IT oraz Pionu Usług. Następnie wyniki prac tych działów (oraz działów wspomagających) prowadzą do wytworzenia systemów, maszyn i innych produktów dostarczanych przez Spółkę Komandytową na rynek polski oraz rynki zagraniczne. Produkcja innowacyjnych produktów Spółki Komandytowej odbywa się zatem w ramach wspólnej pracy jej działów, przede wszystkim działów realizujących pracebadawczo-rozwojowe.

W związku z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową w ramach Spółki Komandytowej dokonywane są odpisy amortyzacyjne od m.in. następujących Środków Trwałych i WNiP:

• tokarki …;
  

• frezarki …;
  

• piły …;
  

• sprężarki śrubowe …;
  

• notebooki …,…,…
  

• serwery …;
  

• zestaw diagnostyczny sieci profibus;
  

• serwery …;
  

• przełączniki … z oprogramowaniem;
  

• programatory ….;
  

• programy ..;
  

• oprogramowanie …;
  

• oprogramowanie …;
  

• oprogramowanie … (aktualizacja);
  

• moduł …;
  

• oprogramowanie …;
  

• licencja Solidworks (3 stanowiska);
  

• oprogramowanie ….;
  

• licencja Microsoft…;
  

• oprogramowanie ….,…;
  

• oprogramowanie … i inne wykorzystywane do prac B+R.
  
  

Wskazane Środki Trwałe oraz WNiP, od których dokonywane są odpisy amortyzacyjne przeznaczane są wyłącznie do prowadzenia prac badawczo-rozwojowych. W przypadku gdyby jednak ww. składniki były częściowo wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej, a częściowo do bieżącej działalności – w takim przypadku koszty odpisów amortyzacyjnych będą stanowić koszty kwalifikowane tylko w takiej części, w jakiej Środki Trwałe oraz WNiP będą służyć prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Zainteresowani wskazują, że wszystkie opisane wyżej odpisy amortyzacyjne zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów. Zainteresowani oświadczają również, że wydatki poniesione w związku z działalnością badawczo-rozwojową nie zostały Spółce Komandytowej zwrócone w jakiekolwiek formie, w szczególności nie zostały sfinansowane dotacją. Ponadto, Zainteresowani zaznaczają, że Środki Trwałe oraz WNiP wykorzystywane na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej w Spółce Komandytowej, nie stanowią samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

Zainteresowani chcieliby w tym miejscu podkreślić, że Spółka Komandytowa, której są wspólnikami, jako podmiot transparentny podatkowo nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Podatnikami podatku dochodowego w takiej sytuacji są jej wspólnicy, również skutki wszelkich zdarzeń gospodarczych związanych z działalnością Spółki Komandytowej przypisywane są odpowiednio jej wspólnikom. Tym samym, prawo do ulgi podatkowej przysługuje na podstawie przepisów ustawy o PIT (czy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku Komplementariusza będącego spółką kapitałową), wspólnikom Spółki Komandytowej (tj. Zainteresowanym), proporcjonalnie do Ich udziałów w zyskach Spółki Komandytowej. W konsekwencji, celem Zainteresowanych (osób fizycznych– komandytariuszy) jest skorzystanie z ulgi na działalność badawczo-rozwojową na podstawie art. 26e ustawy o PIT, proporcjonalnie do swoich udziałów w zysku Spółki Komandytowej.

Zainteresowani zaznaczyli, że jednocześnie z wnioskiem składają również wniosek w zakresie m.in. stwierdzenia, czy prowadzona działalność może zostać uznana za działalność
badawczo-rozwojową w rozumieniu ustawy o PIT, a w konsekwencji, czy Zainteresowani mają prawo do skorzystania z ulgi na działalność B+R, o której mowa w art. 26e ustawy o PIT. W konsekwencji, Zainteresowani proszą o założenie przy wydawaniu interpretacji indywidualnej w odpowiedzi na niniejszy wniosek, że mają Oni prawo do zastosowania ulgi na działalność badawczo-rozwojową uregulowanej w art. 26e ustawy o PIT, a koszty, które są przedmiotem wniosku dotyczą wyłącznie działalności badawczo-rozwojowej.

Końcowo Zainteresowani zaznaczyli, że:

• posiadają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
  

• Spółka Komandytowa nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia,
  

• Zainteresowani nie korzystają ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b ustawy o PIT,
  

• na moment składania wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Spółka Komandytowa nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2018 r., poz. 141 i 1669 oraz z 2019 r., poz. 534), niemniej rozważane jest wystąpienie o ustanowienie takiego statusu dla Spółki Komandytowej,
  

• w ewidencji rachunkowej Spółka Komandytowa wyodrębnia oraz będzie wyodrębniać koszty kwalifikowane związane z realizacją działalności badawczo-rozwojowej,
  

• w ramach Spółki Komandytowej koszty realizacji prowadzonych prac badawczo-rozwojowych pokrywane są ze środków własnych, które nie są/nie będą zwracane w jakiejkolwiek formie i nie zostały odliczone od podstawy obliczenia podatku (w przeciwnym razie zostaną dokonane odpowiednie korekty),
  

• ponoszone wydatki, które mogą stanowić koszty kwalifikowane w ramach ulgi badawczo-rozwojowej są przez Zainteresowanych zaliczane do kosztów uzyskania przychodów danego roku, proporcjonalnie do Ich udziałów w zyskach Spółki Komandytowej.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odpisy amortyzacyjne od opisanych we wniosku Środków Trwałych i WNiP wykorzystywanych bezpośrednio dla celów prac badawczo-rozwojowych prowadzonych w ramach Spółki Komandytowej, stanowią koszty kwalifikowane zgodnie z art. 26e ust. 3 ustawy o PIT?

Zdaniem Zainteresowanych, odpisy amortyzacyjne od opisanych we wniosku Środków Trwałych i WNiP wykorzystywanych bezpośrednio dla celów prac B+R prowadzonych w ramach Spółki Komandytowej, stanowią koszty kwalifikowane zgodnie z art. 26e ust. 3 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 26e ust. 1 ustawy o PIT, od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową, zwane „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Z kolei, w myśl art. 26e ust. 3 ustawy o PIT, za koszty kwalifikowane uznaje się dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

Jak wynika ze wskazanego powyższej art. 26e ust. 3 ustawy o PIT, odpisy amortyzacyjne muszą spełnić aż cztery warunki, aby mogły zostać uznane za koszt kwalifikowany. Pierwszym warunkiem jest konieczność dokonania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Drugim warunkiem jest konieczność dokonania tych odpisów w danym roku podatkowym. Trzecim natomiast, obowiązek zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Ostatnim warunkiem jest wymóg tego, aby odpisy te nie były dokonywanie od samochodów osobowych bądź budowli, budynków lub lokali będących odrębną własnością. Koszty ww. odpisów amortyzacyjnych kwalifikują się do ulgi badawczo-rozwojowej, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o PIT. Zgodnie z normą prawną zawartą w tym przepisie, kosztów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych w części, w której zostały one przez podatnika odliczone od podstawy opodatkowania lub zostały mu zwrócone w jakiejkolwiek formie nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów.

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia – odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części – dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia (art. 26e ust. 8 ustawy o PIT).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika podlega indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Jednocześnie, art. 23 ust. 1 ustawy, zawiera zamknięty katalog wydatków, których podatnik nie może zaliczyć do kosztów pomniejszających przychody nawet wówczas, gdy mają one związek z prowadzoną przez niego działalnością i zostały poniesione w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o PIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22f ust. 3 ustawy o PIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo – w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

W myśl art. 22k ust. 14 ustawy o PIT, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 000 zł. Kwota 100 000 zł obejmuje sumę odpisów amortyzacyjnych i wpłaty na poczet nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 22 ust. 1s, zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Zainteresowanych, przepis art. 26e ust. 3 ustawy o PIT, nie wymaga by warunkiem odliczenia w całości odpisów amortyzacyjnych od Środków Trwałych i WNiP było ich wykorzystywanie wyłącznie do działalności badawczo-rozwojowej (w przeciwieństwie np. do korzystania z aparatury naukowo-badawczej, w przypadku której stwierdzono wprost, że musi być ona wykorzystywana „wyłącznie” do działalności badawczo-rozwojowej).

W ocenie Zainteresowanych, co do zasady odpisy amortyzacyjne dokonane od środków trwałych i WNiP wykorzystywanych w działalności badawczo-rozwojowej, mogą być objęte omawianą ulgą na działalność badawczo-rozwojową, przy spełnieniu warunków wskazanych w art. 26e ustawy o PIT.

Zatem, istnieje możliwość zaliczenia przez Zainteresowanych do kosztów kwalifikowanych w rozumieniu art. 26e ust. 3 ustawy o PIT, w ramach limitów odpisów amortyzacyjnych od Środków Trwałych oraz WNiP rzeczywiście wykorzystywanych do działalności badawczo-rozwojowej.

Reasumując, w ocenie Zainteresowanych, odpisy amortyzacyjne od Środków Trwałych i WNiP będą stanowić koszt kwalifikowany, jeżeli składniki te są rzeczywiście wykorzystywane jedynie do działalności badawczo-rozwojowej. Natomiast w sytuacji, jeśli dane środki trwałe lub WNiP są częściowo wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej a częściowo do bieżącej działalności, to w takim przypadku koszty odpisów amortyzacyjnych będą stanowić koszty kwalifikowane, tylko w takiej części, w jakiej Środki Trwałe i WNiP będą służyć prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U z 2020 r., poz. 1526), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W myśl art. 102 Kodeksu spółek handlowych, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej. Dochody tej spółki nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w tej spółce uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r.).

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r.).

Jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5b ust. 2 powołanej ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 – o czym stanowi art. 8 ust. 2 ww. ustawy – stosuje się odpowiednio do:

• rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
  

• ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
  
  

Zgodnie z art. 26e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik uzyskujący przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 odlicza od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Zainteresowani są wspólnikami (komandytariuszami) w Spółce Komandytowej. Najważniejszymi obszarami działania Spółki Komandytowej są branża motoryzacyjna, spożywcza i AGD. Spółka Komandytowa specjalizuje się w projektowaniu, realizacji oraz integracji systemów automatyki przemysłowej, a także komputerowych systemów nadzoru i sterowania. W ramach Spółki Komandytowej tworzone są innowacyjne systemy sterowania, zautomatyzowane maszyny specjalne i prototypy maszyn, stanowiska pracy ręcznej oraz inne rozwiązania oparte na automatyce. Środki Trwałe oraz WNiP, od których dokonywane są odpisy amortyzacyjne przeznaczane są wyłącznie do prowadzenia prac badawczo-rozwojowych. W przypadku gdyby jednak ww. składniki były częściowo wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej, a częściowo do bieżącej działalności – w takim przypadku koszty odpisów amortyzacyjnych będą stanowić koszty kwalifikowane tylko w takiej części, w jakiej Środki Trwałe oraz WNiP będą służyć prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Zainteresowani wskazują, że wszystkie odpisy amortyzacyjne zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów. Zainteresowani oświadczają również, że wydatki poniesione w związku z działalnością badawczo-rozwojową nie zostały Spółce Komandytowej zwrócone w jakiekolwiek formie, w szczególności nie zostały sfinansowane dotacją. Ponadto, Zainteresowani zaznaczają, że Środki Trwałe oraz WNiP wykorzystywane na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej w Spółce Komandytowej, nie stanowią samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

Ustawodawca w art. 26e ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznaje za koszty kwalifikowane także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

Zatem, istnieje możliwość zaliczenia do kosztów kwalifikowanych w rozumieniu art. 26e ust. 3 ww. ustawy, w ramach limitów, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jeżeli są one rzeczywiście wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej. Natomiast, jeżeli służą one bieżącej działalności, odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych nie stanowią kosztów kwalifikowanych.

Choć ustawodawca nie użył w treści art. 26e ust. 3 ustawy sformułowania „wyłącznie”, to jednoznacznie wskazał, że za ww. koszty kwalifikowane podatnicy mogą uznać dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, jak i wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są one wykorzystywane w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Wyjaśnić zatem należy, że powyższe sformułowanie oznacza, że odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, w całości stanowią koszt kwalifikowany, w myśl ww. przepisu, jeżeli składniki te są rzeczywiście wykorzystywane jedynie do działalności badawczo-rozwojowej.

Natomiast, w sytuacji, gdy ww. składniki będą częściowo wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej a częściowo do bieżącej działalności, to w takim przypadku koszty odpisów amortyzacyjnych będą stanowić koszty kwalifikowane, tylko w takiej części, w jakiej środki trwałe i wartości niematerialne i prawne będą służyć prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Reasumując – odpisy amortyzacyjne od opisanych we wniosku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych bezpośrednio dla celów prac badawczo-rozwojowych prowadzonych w ramach Spółki Komandytowej, stanowią koszty kwalifikowane zgodnie z art. 26e ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
  

• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu Stroną postępowania (art. 14r § 2 ustawy Ordynacja podatkowa) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.