Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.648.2020.3.OS
z 11 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2020 r. (data wpływu 1 września 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 listopada 2020 r. (data wpływu 23 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla usługi pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla usługi pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości oraz podatku dochodowego od osób prawnych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 listopada 2020 r. (data wpływu 23 listopada 2020 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy, wskazania ilości zdarzeń, przeformułowania pytania oraz własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

(ostatecznie przedstawiony w uzupełnianiu wniosku)

Spółka spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k. z siedzibą w … (dalej jako "Spółka" lub "…") zajmuje się m.in. świadczeniem usług pośrednictwa w sprzedaży, kupnie oraz wynajmie nieruchomości. … jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (NIP: …).

Przed rozpoczęciem wykonywania usług zawierana jest z każdym klientem umowa pośrednictwa. Zgodnie z postanowieniami umowy, … zobowiązuje się do dokonywania na rzecz klienta czynności stwarzających możliwość sprzedaży/zakupu nieruchomości. Za wykonanie powyższych czynności klient zobowiązany jest do zapłaty na rzecz … wynagrodzenia (zazwyczaj określonego jako procent od ceny transakcyjnej nieruchomości). W umowie wskazane jest również, że wynagrodzenie należne … płatne jest w terminie 7 dni od dnia podpisania umowy kupna/sprzedaży danej nieruchomości.

W dniu 18 maja 2018 r. … (występujący ówcześnie pod nazwą … spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k.) zawarł z Panem … umowę pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości położonej w … przy ul. … (kopia umowy w załączeniu). Zgodnie z tą umową, w przypadku zawarcia umowy sprzedaży z klientem …, Pan … zobowiązany był do zapłaty na rzecz … prowizji w wysokości 2% brutto ceny transakcyjnej tej nieruchomości - w terminie 7 dni od zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości.

Następnie w dniu 21 maja 2018 r. … zawarł z Panem … umowę pośrednictwa w zakupie nieruchomości (kopia umowy w załączeniu). Zgodnie z tą umową, w przypadku, gdy dojdzie do zakupu przez Pana … nieruchomości prezentowanej mu przez …, … zobowiązany był do zapłaty na rzecz … prowizji w wysokości 1% ceny transakcyjnej tej nieruchomości - w terminie 7 dni od zawarcia umowy zakupu nieruchomości.

W wykonaniu wyżej wskazanych umów pośrednictwa w dniu 21 maja 2018 r. agent reprezentujący … zaprezentował Panu … nieruchomość położoną w … przy ul. ...

W dniu 10 listopada 2018 r. … i … sprzedali …, zabudowaną budynkiem nieruchomość położoną w …, dzielnica …, obręb …, stanowiącą działkę nr 1, objętą księgą wieczystą nr … za cenę 8.200.000,00 zł (słownie: osiem milionów dwieście tysięcy złotych) - akt notarialny z dnia 10 listopada 2018 r., Repertorium A nr …, sporządzony przed notariuszem … prowadzącym kancelarię notarialną w …. Następnie, zgodnie z punktem IV ust. 2 ww. aktu notarialnego … darował nieruchomość położoną w … przy ul. … na rzecz swojej żony - … do jej majątku osobistego.

O zawarciu transakcji klienci - … oraz … nie poinformowali …. W związku z informacjami dotyczącymi ominięcia pośrednika otrzymanymi przez Spółkę, w dniu 20.08.2020 r. pełnomocnik … przeprowadził kwerendę akt księgi wieczystej nr …. W wyniku badania akt ww. księgi wieczystej Spółka ustaliła szczegóły transakcji z dnia 10 listopada 2018 r., w tym strony transakcji oraz cenę sprzedaży, od której uzależniona była wysokość wynagrodzenia należnego …. Podkreślenia wymaga fakt, że Pan …, w związku z zawartą umową darowizny i sprzedaży w jednym akcie notarialnym nie został ujawniony w dziale II księgi wieczystej nr … jako właściciel.

Umowa pośrednictwa, jaka została zawarta przez … z Panem … oraz Panem …, nie wskazuje wprost jaką datę należy uznać za datę wykonania usługi w przypadku, gdy klient nie poinformował Spółki o zawartej transakcji. Umowa nie wskazuje również terminu, w jakim klienci powinni poinformować Spółkę o zawartej transakcji. W umowie jest jedynie zapis, że klienci … są zobowiązani do zapłaty na rzecz … prowizji w terminie 7 dni od zawarcia umowy zakupu nieruchomości. Co więcej, wynagrodzenie … określone jest procentowo w stosunku do faktycznej ceny sprzedaży (ceny transakcyjnej) - tym samym, aby Spółka mogła wystawić fakturę VAT, musi znać wysokość ceny sprzedaży, którą może uzyskać na podstawie zawartej umowy sprzedaży.

W tym miejscu należy również wskazać, że w branży pośrednictwa w obrocie nieruchomościami zjawiskiem coraz częstszym jest próba ominięcia pośrednika oraz niewypłacenie należnego mu wynagrodzenia. O tym, że klient sprzedał nieruchomość i nie poinformował Spółki o dokonanej transakcji, Spółka dowiaduje się z reguły po dłuższym czasie z uwagi na ograniczony dostęp do informacji - akt ksiąg wieczystych (w przedstawionym stanie faktycznym klient Spółki - Pan … nigdy nie został ujawniony w dziale II księgi wieczystej … jako właściciel). Poszukiwania zaś rozpoczynane są w przypadku podjęcia podejrzenia o nierzetelność klienta.

Z dniem 14 września 2020 r. … wystawił … oraz … faktury VAT (kopie w załączeniu) na kwoty wynikające z zawartych umów pośrednictwa i w oparciu o cenę sprzedaży nieruchomości, którą Spółka pozyskała dopiero w dniu 20 sierpnia 2020 r. podczas kwerendy akt ksiąg wieczystych. Termin płatności ww. faktur został oznaczony na dzień 21 września 2020 r. (7 dni). Spółka nie naliczyła klientom odsetek za niepoinformowanie o sprzedaży nieruchomości.

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca wskazuje, że Spółka w przypadku sprzedaży nieruchomości, o której nie została poinformowana wystawia fakturę zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług. Stosując art. 19a ww. ustawy obowiązek podatkowy Spółka ustala na dzień potwierdzenia informacji o dokonanej sprzedaży. Potwierdzeniem takim jest weryfikacja akt księgi wieczystej, z których to Spółka dowiaduje się o wartości sprzedanej nieruchomości. Tylko w takim przypadku Spółka ma możliwość wystawienia faktury, gdyż dopiero wtedy poznaje wartość, na podstawie której liczy wartość należnego sobie wynagrodzenia.

Faktury VAT, które Spółka wystawiła w związku z zaistnieniem powyższego stanu faktycznego, pomimo upływu terminu zapłaty nie zostały przez klientów Spółki opłacone. Tym samym Spółka rozważa dochodzenie zapłaty na drodze postępowania sądowego, czego do dnia wystosowania niniejszego pisma Spółka nie uczyniła. W takim przypadku Spółka planuje również dochodzenie odsetek ustawowych licząc ich termin od dnia następującego po terminie płatności (tj. od dnia 22 września 2020 r.). Spółka nie wyklucza również możliwości zawarcia ugód z … i … - jednakże do dnia wystosowania niniejszego pisma takie ugody nie zostały zawarte, nie było również chęci ze strony klientów do polubownego zakończenia niniejszej sprawy.

Odnosząc się do pytania dotyczącego wystawiania przez Spółkę faktur korygujących Wnioskodawca uprzejmie wskazuje, iż Spółka zasadnie i zgodnie z zawartymi umowami dotyczącymi ww. transakcji wystawiła faktury VAT, zarówno kupującemu jak i sprzedającemu. Faktury zostały wystawione i ujęte do VAT w miesiącu powzięcia informacji o wartości transakcji, tj. w sierpniu 2020 roku. Jeśli klienci nie uregulują płatności na podstawie wysłanych faktur i wezwań do zapłaty, Spółka, jak wskazano powyżej, wystąpi na drogę sądową w celu wyegzekwowania swoich należności. Wobec tego, nie ma przesłanki do wystawienia przez Spółkę faktur korygujących do opisanej transakcji. Jeśli na podstawie dostarczonej stronom dokumentacji, strony transakcji opłacą wystawione przez Spółkę faktury również nie będzie przesłanki do korygowania wystawionych faktur.

Faktury VAT, które Spółka zamierza wystawić w związku z zaistnieniem powyższego stanu faktycznego, są kwestionowane przez strony transakcji sprzedaży. Tym samym wielce prawdopodobnym jest konieczność dochodzenia zapłaty przez … na drodze postępowania sądowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku - w uzupełnieniu wniosku z dnia 16 listopada 2020 r., Wnioskodawca wskazał, że wnosi o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie jednego pytania nowo sformułowanego w uzupełnieniu, a „nie wnosi o odniesienie się Organu do uprzednio postawionych pytań”)

W którym momencie przypada obowiązek podatkowy VAT dotyczący usługi pośrednictwa nieruchomości, w sytuacji gdy Spółka dopiero po dłuższym czasie dowiaduje się, że klienci nie poinformowali pośrednika o zawarciu umowy sprzedaży/kupna nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki prawidłowym jest wystawienie faktury VAT uwzględniając jako datę sprzedaży - datę pozyskania potwierdzonej informacji o dokonaniu transakcji przez klientów …, tj. dnia 20 sierpnia 2020 r. (potwierdzone wnioskiem o wgląd do księgi wieczystej nr …). W tym też dniu Spółka powzięła informację o stronach transakcji i cenie sprzedaży (cenie transakcyjnej), od której zależna była wysokość wynagrodzenia należnego na rzecz ... Tym samym zdaniem Spółki, dla celów podatku VAT, obowiązek podatkowy powstanie w sierpniu 2020 r.

Zgodnie z zawartymi umowami pośrednictwa Pan … zobowiązany był do zapłaty na rzecz … prowizji w wysokości 2% brutto ceny transakcyjnej sprzedanej nieruchomości, natomiast Pan … zobowiązany był do zapłaty na rzecz … prowizji w wysokości 1% ceny transakcyjnej kupionej nieruchomości. Bez informacji na temat wysokości ceny transakcyjnej Spółka nie mogła ustalić należnego jej wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług pośrednictwa oraz wystawić faktur VAT.

Tym samym Spółka wystawiła fakturę VAT zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług. Stosując art. 19a ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy Spółka ustaliła na dzień potwierdzenia informacji o dokonanej sprzedaży. Potwierdzeniem takim zdaniem Spółki była przeprowadzona w dniu 20 sierpnia 2020 r. kwerenda akt księgi wieczystej, podczas której Spółka powzięła informację o stronach zawartej transakcji (klientach …) oraz o cenie sprzedaży nieruchomości położonej w … przy ul. ...

W tym miejscu podkreślenia wymaga fakt, że Spółka nie dysponując wcześniej informacją odnośnie zawartej transakcji pomiędzy jej klientami nie mogła wystawić faktury VAT. Bez zapoznania się ze szczegółami transakcji - w tym przede wszystkim ceną sprzedaży - Spółka nie znała wartości sprzedanej usługi (która określona została w umowach pośrednictwa jako procent od ceny transakcyjnej), co również wpłynęło na brak możliwości wystawienia faktur VAT przez …. … wskazuje również, że zapoznanie się ze szczegółami transakcji wymagało uzyskania sądowej zgody na wgląd do akt księgi wieczystej. Tym samym dopiero po zapoznaniu się z aktami księgi wieczystej, tj. dopiero z dniem 20 sierpnia 2020 r. Spółka miała możliwość wystawienia faktury VAT, gdyż dopiero wtedy możliwe było ustalenie czy do transakcji doszło pomiędzy stronami skojarzonymi przez … (tak jak wspomniano powyżej Pan … nie został nigdy ujawniony w dziale II jako właściciel nieruchomości), a tym samym ustalenie czy wynagrodzenie jest należne Spółce oraz w jakiej wysokości jest ono należne.

Jednocześnie Spółka … powołuje się na art. 2a Ordynacji Podatkowej, który mówi, iż niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika. Zdaniem Spółki aktualnie obowiązujące przepisy nie rozstrzygają w sposób jednoznaczny jaką datę w opisanym stanie fatycznym należy przyjąć za datę sprzedaży/powstanie obowiązku podatkowego VAT. Ciężko również, jedynie z samego faktu prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, wnioskować, że powinien on ponosić odpowiedzialność podatkową za sytuacje, na które w żaden sposób nie miał on wpływu, a które były jedynie wynikiem nierzetelności jego klientów, którzy w sposób świadomy i bezpośredni chcieli uniknąć zapłaty wynagrodzenia za świadczone usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), dalej jako: „ustawa”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 ustawy o VAT należy wskazać, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Usługa w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT to transakcja gospodarcza, co oznacza, że stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie art. 19a ust. 1 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19a ust. 2, w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.

Ustawodawca w ustawie o VAT nie sprecyzował co należy rozumieć przez moment wykonania usługi. Jednakże należy przyjąć, że momentem wykonania usługi jest moment faktycznego wykonania wszystkich działań i czynności składających się na daną usługę. Moment powstania obowiązku podatkowego wymaga od wykonawcy danej usługi prawidłowego określenia momentu jej wykonania. Przy określaniu chwili wykonania usługi należy mieć na uwadze specyfikę danej usługi i obowiązki ciążące na stronach umowy, w szczególności rodzaj i charakter składających się na daną usługę czynności. Wyżej wymienione kwestie – zgodnie z zasadą swobody zawierania umów regulowane są w zawieranych przez strony umowach cywilnoprawnych, chyba, że zasady wykonywania danego rodzaju usług są regulowane przepisami prawa.

Z okoliczności sprawy wynika, że Spółka będąca czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług zajmuje się m.in. świadczeniem usług pośrednictwa w sprzedaży, kupnie oraz wynajmie nieruchomości. Przed rozpoczęciem wykonywania usług zawierana jest z każdym klientem umowa pośrednictwa. Zgodnie z postanowieniami umowy, Spółka zobowiązuje się do dokonywania na rzecz klienta czynności stwarzających możliwość sprzedaży/zakupu nieruchomości. Za wykonanie powyższych czynności klient zobowiązany jest do zapłaty na rzecz Spółki wynagrodzenia (zazwyczaj określonego jako procent od ceny transakcyjnej nieruchomości). W umowach nie wskazuje terminu, w jakim klienci powinni poinformować Spółkę o zawartej transakcji. W umowie jest jedynie zapis, że klienci Spółki są zobowiązani do zapłaty na rzecz Spółki prowizji w terminie 7 dni od zawarcia umowy zakupu nieruchomości. Wynagrodzenie Spółki określone jest procentowo w stosunku do faktycznej ceny sprzedaży (ceny transakcyjnej) - tym samym, aby Spółka mogła wystawić fakturę VAT, musi znać wysokość ceny sprzedaży, którą może uzyskać na podstawie zawartej umowy sprzedaży.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, w którym momencie przypada obowiązek podatkowy VAT dotyczący usługi pośrednictwa nieruchomości, w sytuacji gdy Spółka dopiero po dłuższym czasie dowiaduje się, że klienci nie poinformowali pośrednika o zawarciu umowy sprzedaży/kupna nieruchomości.

W tym miejscu zauważyć należy, że o wykonaniu umowy, w okolicznościach wskazanych we wniosku, decydować będzie fakt ułożenia wzajemnych praw i obowiązków przez strony umowy (Spółka-klient). Zgodnie bowiem z treścią łączącego te strony stosunku prawnego wykonanie usługi następuje w chwili zawarcia umowy zbycia nieruchomości przez klienta, co wynika z opisanej we wniosku stanu faktycznego umowy pośrednictwa.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów prawa, jak również przedstawiony we wniosku stan faktyczny, należy wskazać, że obowiązek podatkowy w przedmiotowej sprawie powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc w momencie wykonania usługi, w ramach której Wnioskodawca zobowiązuje się do dokonywania na rzecz klienta czynności stwarzających możliwość sprzedaży/zakupu nieruchomości. Jak wynika z okoliczności sprawy - momentem wykonania usługi jest moment zbycia przez klienta nieruchomości, bowiem okoliczność ta rodzi obowiązek zapłaty przez klientów należnego Wnioskodawcy wynagrodzenia - od tego momentu jest liczony termin w jakim klienci są zobowiązani do dokonania płatności prowizji na rzecz Wnioskodawcy. Ponadto wynagrodzenie należne Wnioskodawcy za wykonane usługi określone jest procentowo w stosunku do faktycznej ceny sprzedaży (ceny transakcyjnej). W konsekwencji obowiązek podatkowy dla wykonanej przez Wnioskodawcę usługi pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości powstanie na zasadach wskazanych w art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – z chwilą wykonania usługi, tj. w momencie faktycznego dokonania transakcji sprzedaży nieruchomości przez klienta.

Zatem – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – przy tak przedstawionym opisie sprawy, obowiązek podatkowy nie powstanie w dacie pozyskania przez Wnioskodawcę potwierdzonej informacji o dokonaniu transakcji przez klientów, lecz w momencie zbycia przez klienta nieruchomości.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy i stanowiska Wnioskodawcy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.