Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.682.2020.2.ALN
z 16 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2020 r. (data wpływu 8 września 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 grudnia 2020 r. (data wpływu 12 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktury wystawionej przez podmiot wykreślony z rejestru VAT, jak i od płatności dokonanych za okres, w którym kontrahent nie wystawił faktury - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku VAT z faktury wystawionej przez podmiot wykreślony z rejestru VAT, jak i od płatności dokonanych za okres, w którym kontrahent nie wystawił faktury,
  

• ustalenia czy zapłata dla Kontrahenta za usługę powinna być dokonana przez Wnioskodawcę w kwocie netto czy brutto.
  
  

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 grudnia 2020 r. (data wpływu 12 grudnia 2020 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy, postawienie pytań, stanowisko i pełnomocnictwo.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

(ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku)

W dniu 28 lipca 2016 r. (....) zawarł ze Spółką (....) Sp. z o.o. z siedzibą w (....) umowę najmu lokalu na cele prowadzonej działalności gospodarczej. (....) Sp. z o.o. została wykreślona z rejestru VAT. Spółka ta dokonała cesji wierzytelności z tytułu czynszu najmu na spółkę (....) Sp. z o.o.

W odniesieniu do sprecyzowania stanu faktycznego sprawy Pełnomocnik Wnioskodawcy oświadczył, że przez cały okres współpracy ze Spółką (…) , Wnioskodawca był i w dalszym ciągu jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem w podatku VAT. Czynność najmu lokalu była opodatkowana podatkiem VAT i nie korzystała ze zwolnienia. Lokal wykorzystywany jest przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT - działalność gastronomiczna. Sprzedawcą i wystawcą faktury jest spółka (…) Ostatnia faktura wystawiona została przez Spółkę (....) 21 lutego 2019 roku. Opiewała ona na kwotę 1800 zł netto. (....) została wykreślona z rejestru VAT z dniem 11 grudnia 2019 roku, a Wnioskodawca dowiedział się o tym fakcie z pisma Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w (....), datowanego na ten sam dzień. Faktura odzwierciedla zdarzenie gospodarcze w aspekcie podmiotowym, przedmiotowym i ilościowym. Po 21 lutego 2019 roku (....) nie wystawiła już faktury VAT. Nie są znane Wnioskodawcy przyczyny, dla których (....).została wykreślona z rejestru. Według wiedzy Wnioskodawcy osoba reprezentująca Spółkę (....) przebywa w areszcie śledczym. Umowa cesji w celu zwolnienia z długu zawarta została 14 września 2016 roku w związku z programem (…) . Rzecz sprowadza się do tego, czy wobec faktu, że Spółka (....) nie wystawiła faktur po 21 lutym 2019 roku w ogóle, czy Wnioskodawca ma dokonywać zapłaty na rzecz (....) sp. z o.o. kwoty netto czy brutto z tytułu czynszu i czy Wnioskodawca będzie mógł odliczyć VAT od takich płatności. Według wiedzy Wnioskodawcy (....) sp. z o.o. jest objęta ustawą o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Spółka ta kieruje wezwania do zapłaty do Wnioskodawcy i nie jest wiadome czy płatność ma być dokonana netto czy brutto.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

(ostatecznie postawione uzupełnieniu wniosku)

1. Czy w sytuacji nabycia usługi najmu w okolicznościach objętych przedstawionym stanem faktycznym przez (…) przysługuje jemu prawo odliczenia podatku VAT z faktury wystawionej przez podmiot wykreślony z rejestru VAT w okolicznościach wskazanych w stanie faktycznym, jak i odpłatności dokonanych za okres w którym faktury (....) nie wystawiła, a nie została jeszcze wykreślona, jak i czy będzie mógł odliczyć VAT wykonując zawartą umowę za okres po wykreśleniu (....) z rejestru VAT ?
2. Czy w stanie faktycznym sprawy (....) obowiązany jest do zapłaty za poszczególne ww. okresy kwoty netto czy brutto w zależności od tego czy Spółka (....) była w rejestrze VAT i nie wystawiła wbrew obowiązkowi faktur, oraz za okres już po wykreśleniu Spółki (....) z rejestru VAT, kiedy również faktur nie wystawiała?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

(ostatecznie postawione w uzupełnieniu wniosku)

Stanowisko Wnioskodawcy jest takie, że ze względu na datę wystawienia faktury przez Spółkę (....) oraz datę wykreślenia jej z rejestru VAT, (…) nie przysługuje prawo odliczenia podatku VAT. Nie może on również odliczać VAT w sytuacji niewystawienia faktury przez spółkę (....).zarówno przed jej wykreśleniem, jak i po jej wykreśleniu z rejestru VAT.

W odniesieniu do drugiego pytania, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ze względu na stan faktyczny sprawy obowiązany jest on do zapłaty jedynie kwoty netto wskazanej na fakturze i kolejnych kwot wynikających z umowy najmu, a na które nie została wystawiona przez Spółkę (....) żadna faktura, albowiem nie przysługuje Wnioskodawcy prawo odliczenia podatku VAT na skutek ww. okoliczności.

Wnioskodawca podtrzymuje swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie, i przytoczone przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Fakt, że Wnioskodawca nie jest podatnikiem, jaki ma wystawić fakturę w stanie faktycznym niniejszego postępowania, że przepis ten rodzi uprawnienie mocodawcy do otrzymania takiej faktury. Przepis ten tworzy z jednej strony obowiązek po stronie Spółki (…), a z drugiej strony uprawnienie do domagania się wystawienia faktury przez taki podmiot.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktury wystawionej przez podmiot wykreślony z rejestru VAT, jak i od płatności dokonanych za okres, w którym kontrahent nie wystawił faktury jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu pytania nr 1.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca umożliwił podatnikowi odliczenie podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi wystawionymi przez podmiot nieistniejący.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto, na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że Wnioskodawca był i w dalszym ciągu jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem w podatku VAT. Czynność najmu lokalu była opodatkowana podatkiem VAT i nie korzystała ze zwolnienia. Lokal wykorzystywany jest przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT - działalność gastronomiczna. Sprzedawcą i wystawcą faktury jest Spółka (…). Ostatnia faktura wystawiona została przez Spółkę (…) 21 lutego 2019 roku. (…) została wykreślona z rejestru VAT z dniem 11 grudnia 2019 roku, a Wnioskodawca dowiedział się o tym fakcie z pisma Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w (....), datowanego na ten sam dzień. Faktura odzwierciedla zdarzenie gospodarcze w aspekcie podmiotowym, przedmiotowym i ilościowym. Po 21 lutego 2019 roku (…) nie wystawiła już faktury VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT z faktury wystawionej przez podmiot wykreślony z rejestru VAT, jak i od płatności dokonanych za okres, w którym kontrahent nie wystawił faktury i ustalenia czy zapłata dla Kontrahenta za usługę powinna być dokonana przez Wnioskodawcę w kwocie netto czy brutto.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik zachowywał się jak profesjonalny handlowiec, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne z zastrzeżeniem ust. 3.

Jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT (art. 96 ust. 6 ustawy).

Naczelnik urzędu skarbowego – stosownie do treści art. 96 ust. 9 ustawy – wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT bez konieczności zawiadamiania o tym podatnika, jeżeli:

1. podatnik nie istnieje lub
2. mimo podjętych udokumentowanych prób nie ma możliwości skontaktowania się z podatnikiem albo jego pełnomocnikiem, lub
3. dane podane w zgłoszeniu rejestracyjnym okażą się niezgodne z prawdą, lub
4. podatnik albo jego pełnomocnik nie stawia się na wezwania naczelnika urzędu skarbowego, naczelnika urzędu celno-skarbowego, dyrektora izby administracji skarbowej lub Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, lub
5. posiadane informacje wskazują na prowadzenie przez podatnika działań z zamiarem wykorzystania działalności banków w rozumieniu art. 119zg pkt 1 Ordynacji podatkowej lub spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych do celów mających związek z wyłudzeniami skarbowymi w rozumieniu art. 119zg pkt 9 Ordynacji podatkowej, lub
6. wobec tego podatnika sąd orzekł, na podstawie odrębnych przepisów, zakaz prowadzenia działalności gospodarczej.
   
   

Zgodnie z art. 96 ust. 9a ustawy o VAT, wykreśleniu z urzędu z rejestru jako podatnik VAT podlega także podatnik, który:

1. zawiesił wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na okres co najmniej 6 kolejnych miesięcy lub
2. będąc obowiązanym do złożenia deklaracji, o której mowa w art. 99 ust. 1, 2 lub 3, nie złożył takich deklaracji za 3 kolejne miesiące lub takiej deklaracji za kwartał, lub
3. składał przez 6 kolejnych miesięcy lub 2 kolejne kwartały deklaracje, o których mowa w art. 99 ust. 1, 2 lub 3, w których nie wykazał sprzedaży, nabycia towarów lub usług ani importu towarów z kwotami podatku do odliczenia, lub,
4. wystawiał faktury lub faktury korygujące, dokumentujące czynności, które nie zostały dokonane, lub
5. prowadząc działalność gospodarczą wiedział lub miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że dostawcy lub nabywcy biorący udział pośrednio lub bezpośrednio w dostawie tego samego towaru lub usługi uczestniczą w nierzetelnym rozliczaniu podatku w celu odniesienia korzyści majątkowej

-z zastrzeżeniem ust. 9b-9f.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W analizowanej sprawie co do faktury, która została przez Spółkę (....). wystawiona 21 lutego 2019 roku, czyli przed wykreśleniem Kontrahenta z rejestru podatników VAT, warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego określone w ww. artykule są spełnione. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a usługa najmu jest wykorzystywana do czynności opodatkowanych.

Wskazać należy, że prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej, co zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. Wszelkie ograniczenia tego prawa wpływają na neutralność podatku, mogą wynikać jedynie z wyraźnej regulacji ustawowej.

W opisanym przypadku nie zachodzą okoliczności wyłączające prawo do odliczenia podatku naliczonego wskazane w art. 88 ustawy, mianowicie transakcja sprzedaży/nabycia usługi najmu stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu, niekorzystającą ze zwolnienia, a Kontrahent Wnioskodawcy w odniesieniu do tej transakcji występował w charakterze podatnika VAT i na dzień wystawienia faktury za wyświadczoną usługę najmu był czynnym podatnikiem VAT.

Wskazać należy że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, zaś lokal wykorzystywany jest przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT - działalność gastronomiczna.

Wobec tego Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktury wystawionej 21 lutego 2019 r.

Przechodząc do kwestii prawa do odliczenia podatku VAT od zapłat dokonywanych przez Wnioskodawcę za usługę najmu, za którą kontrahent Wnioskodawcy nie wystawił faktury, wskazać należy, że na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, podstawę do odliczenia podatku naliczonego dla nabywcy towaru lub usługi stanowi faktura. Faktury wystawiane przez podatników VAT odgrywają fundamentalną rolę na gruncie tego podatku. Nie są one tylko zwykłym dokumentem służącym dokumentacji transakcji oraz będącym podstawą do jej zaksięgowania w księgach stron tej transakcji. Bez otrzymania faktury nie powstaje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Prawo do odliczenia poza powstaniem obowiązku podatkowego do zakupionych usług bądź towarów wiąże się z otrzymaniem faktury dokumentującej rzeczywisty obrót gospodarczy (w wyroku z 13 marca 1998 r. sygn. I SA/Lu 1240/96, LEX nr 33533, NSA zauważył, że: „prawidłowość materialnoprawna tej faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. A contrario nie będzie można uznać za prawidłową faktury, gdy sprzecznie z jej treścią wykazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Elementy formalne wymagane przez ww. przepis mają jedynie znaczenie dowodowe”).

Konieczność posiadania faktury w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego potwierdzają również wyroki TSUE. Przykładowo w wyroku z dnia 14 lipca 1988 r. w sprawie C-123/87, Jeunehomme TSUE wskazał, że artykuły 18 ust. 1 lit. a), 22 ust. 3 lit. a) i (b) oraz 22 ust. 8 VI Dyrektywy zezwalają Państwom Członkowskim na wprowadzenie wymogu, zgodnie z którym prawo do odliczenia VAT uzależnione jest od posiadania faktury, która, oprócz spełnienia minimalnych warunków wymienionych w VI Dyrektywie, musi zawierać określone dane niezbędne do tego, by zapewnić stosowanie VAT i umożliwić organom skarbowym sprawowanie nadzoru. Liczba tych danych ani ich rodzaj nie może uniemożliwiać lub nadmiernie utrudniać korzystanie z prawa do odliczenia. Tożsamo w orzeczeniu z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-152/02 Terra Baubedarf-Handel GmbH, Trybunał orzekł, że art. 17 ust. 2 lit. a) i pierwszy akapit art. 18 ust. 2 VI Dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że prawo do odliczenia przysługuje w okresie rozliczeniowym, w którym są spełnione dwa warunki wymagane przez te przepisy, tj. towary powinny być dostarczone lub usługi wykonane, a podatnik powinien być w posiadaniu faktury lub innego dokumentu, który według kryteriów danego państwa członkowskiego jest uznawany za odpowiednik faktury.

Zatem podstawę do dokonania odliczenia podatku naliczonego może stanowić wyłącznie faktura odzwierciedlająca faktyczne zdarzenie gospodarcze w aspekcie podmiotowym, przedmiotowym oraz ilościowym. Tym samym faktura musi potwierdzać, że w rzeczywistości doszło do dostawy towarów lub świadczenia usług pomiędzy konkretnymi podmiotami, w zakresie ściśle określonego towaru lub usługi oraz w zakresie ilości danego towaru lub usługi. Niezgodność któregokolwiek z tych aspektów eliminuje możliwość odliczenia podatku naliczonego, zawartego w fakturze, która nie odzwierciedla rzeczywistego zdarzenia gospodarczego.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że na podstawie art. 86 ust. 1 i ust. 2 ustawy Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu nabycia usługi najmu pod warunkiem otrzymania prawidłowo wystawionej faktury dokumentującej opisaną transakcję przez uprawniony do tego podmiot.

Dokumentem uprawniającym do odliczenia podatku naliczonego od zakupu usługi najmu jest wyłącznie faktura i brak jest możliwości odliczenia na podstawie innych dokumentów niż faktura.

Zatem Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zapłat dokonywanych za usługę najmu, za którą kontrahent Wnioskodawcy nie wystawił faktury, za okres w którym Kontrahent nie był wykreślony z rejestru podatników VAT, ponieważ nie są spełnione przesłanki art. 86 ust. 1 i ust. 2 ustawy, gdyż Wnioskodawca nie otrzymał prawidłowo wystawionej faktury dokumentującej opisaną transakcję przez uprawniony do tego podmiot.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, w szczególności prawo do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji wystawienia przez kontrahenta faktur po dniu 21 lutego 2019 r. – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Niniejszą interpretacją rozstrzygnięto wniosek w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktury wystawionej przez podmiot wykreślony z rejestru VAT, jak i od płatności dokonanych za okres, w którym kontrahent nie wystawił faktury. Natomiast w zakresie ustalenia czy zapłata dla Kontrahenta za usługę powinna być dokonana przez Wnioskodawcę w kwocie netto czy brutto, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (....), za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.