Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.420.2020.1.AWO
z 18 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2020 r. (data wpływu 2 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalenia, czy w razie zmiany statusu przedsiębiorstwa będącego adresatem decyzji o wsparciu, maksymalna intensywność pomocy publicznej ustalona w oparciu o § 6 pkt 2 Rozporządzenia PSI, ustalana jest na dzień skorzystania przez Wnioskodawcę z tej pomocy, tj. na dzień, w którym upływa termin na złożenie zeznania rocznego w PIT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalenia, czy w razie zmiany statusu przedsiębiorstwa będącego adresatem decyzji o wsparciu, maksymalna intensywność pomocy publicznej ustalona w oparciu o § 6 pkt 2 Rozporządzenia PSI, ustalana jest na dzień skorzystania przez Wnioskodawcę z tej pomocy, tj. na dzień, w którym upływa termin na złożenie zeznania rocznego w PIT.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki komandytowej, której głównym przedmiotem działalności jest … . Ponadto, spółka komandytowa świadczy usługi w zakresie produkcji … oraz … .

Wnioskodawczyni, jako wspólnik spółki komandytowej, będzie beneficjentem pomocy publicznej udzielonej w ramach tzw. Polskiej Strefy Inwestycji, na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1162, z późn. zm., dalej jako: „ustawa o PSI”). Adresatem decyzji o wsparciu będzie spółka komandytowa, której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem. Otrzymana pomoc przyjmie postać zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej jako: „ustawa o PIT”) na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o PIT. Pula pomocy publicznej otrzymywanej przez wspólników spółki komandytowej będzie wyliczana w oparciu o koszty kwalifikujące się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje w rozumieniu § 8 ust. 1 Rozporządzenia PSI (dalej jako: „koszty kwalifikowane”).

Wnioskodawczyni przewiduje, że w toku ponoszenia kosztów kwalifikowanych może ulec zmianie status przedsiębiorcy w rozumieniu Załącznika 1 „Definicja MŚP” do Rozporządzenia Komisji (UE) numer 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.U.UE.L.2014.187.1 z późn. zm., dalej: „Rozporządzenie 651”) i w konsekwencji, maksymalna intensywność otrzymywanej pomocy publicznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w razie zmiany statusu przedsiębiorstwa będącego adresatem decyzji o wsparciu, maksymalna intensywność pomocy publicznej ustalona w oparciu o § 6 pkt 2 Rozporządzenia PSI ustalana jest na dzień skorzystania przez Wnioskodawczynię z tej pomocy, tj. na dzień, w którym upływa termin na złożenie zeznania rocznego w PIT?

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawczyni wskazała, że w razie zmiany statusu przedsiębiorstwa będącego adresatem decyzji o wsparciu, maksymalna intensywność pomocy publicznej ustalona w oparciu o § 6 pkt 2 Rozporządzenia PSI ustalana jest na dzień skorzystania z tej pomocy, tj. na dzień, w którym upływa termin na złożenie zeznania rocznego w PIT.

Wnioskodawczyni przystępując do uzasadnienia powyższego stanowiska podała, że tożsame zdarzenie przyszłe było przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej dla innego wspólnika tej samej spółki komandytowej (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (…)). Zdarzenie przyszłe i stanowisko Wnioskodawcy opisane we wniosku o wydanie przywołanej interpretacji były tożsame z przedstawionymi w niniejszym wniosku. Chociaż wzmiankowana interpretacja dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych, przepisy dotyczące zwolnienia dochodów uzyskiwanych w ramach decyzji o wsparciu zawarte w ustawach o obu podatkach dochodowych posiadają tożsame brzmienie.

W konsekwencji, Wnioskodawczyni stwierdziła, że mając na uwadze zasadę zaufania ustanowioną w art. 121 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm., dalej jako: „OP”), uzasadnione jest uznanie przedstawionego przez Nią stanowiska za prawidłowe.

Wnioskodawczyni podkreśliła, że w razie zmiany statusu przedsiębiorstwa będącego adresatem decyzji o wsparciu, maksymalna intensywność pomocy publicznej – ustalona w oparciu o § 6 pkt 2 Rozporządzenia PSI – ustalana jest na dzień skorzystania przez Wnioskodawczynię z tej pomocy, tj. na dzień, w którym upływa termin na złożenie zeznania rocznego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o PIT, wolne od podatku są dochody podatników uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie PSI, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Maksymalna wielkość pomocy publicznej określona została w § 6 Rozporządzenia PSI. Zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia PSI, maksymalna intensywność pomocy publicznej liczona jest jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, z zastrzeżeniem § 6 ust. 2, 3 i 6 Rozporządzenia PSI, jest określana zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2014 r. w sprawie ustalenia mapy pomocy regionalnej na lata 2014–2020.

Wnioskodawczyni podała, że stosownie do § 6 ust. 2 Rozporządzenia PSI, maksymalną intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej udzielanej mikroprzedsiębiorcom, małym przedsiębiorcom i średnim przedsiębiorcom, w rozumieniu art. 2 pkt 2 Rozporządzenia 651 podwyższa się o:

• 20 punktów procentowych – w przypadku mikroprzedsiębiorców i małych przedsiębiorców,
• 10 punktów procentowych – w przypadku średnich przedsiębiorców

– w stosunku do maksymalnej intensywności tej pomocy określonej dla poszczególnych obszarów.

Zdaniem Wnioskodawczyni oznacza to, że dla ustalenia maksymalnej intensywności pomocy publicznej dostępnej dla podatnika, który korzysta ze zwolnienia z PIT określonego w art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o PIT, kluczowy jest jego status w rozumieniu Załącznika I do Rozporządzenia 651, tj. czy stanowi on mikroprzedsiębiorstwo, małe przedsiębiorstwo, średnie przedsiębiorstwo albo duże przedsiębiorstwo.

Z uwagi na fakt, że status przedsiębiorstwa może z biegiem czasu ulegać zmianom, istotne jest ustalenie daty decydującej o maksymalnej intensywności pomocy publicznej przyznanej podatnikowi.

W opinii Wnioskodawczyni, datą tą jest data upływu terminu złożenia zeznania rocznego w PIT, ponieważ stanowi ona faktyczną datę przyznania pomocy publicznej podatnikowi. Za takim stanowiskiem przemawia literalne brzmienie przepisów regulujących przyznawanie pomocy publicznej.

Wnioskodawczyni podała, że zgodnie z art. 2 pkt 28 Rozporządzenia 651, data przyznania pomocy oznacza dzień, w którym beneficjent nabył prawo otrzymania pomocy zgodnie z obowiązującym krajowym systemem prawnym. Definicja ta, w ocenie Wnioskodawczyni prowadzi do wniosku, że prawodawca unijny pozostawił władzom poszczególnych krajów członkowskich pewien margines swobody w zakresie ustalenia daty przyznania pomocy. Zatem, norm rozstrzygających w zakresie daty przyznania pomocy należy poszukiwać w prawie polskim.

Wnioskodawczyni podkreśliła również, że definicja „dnia udzielenia pomocy” została wprowadzona do ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2020 r., poz. 708n dalej jako: „ustawa o PP”).

Zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy o PP, przez „dzień udzielenia pomocy” należy rozumieć dzień, w którym podmiot ubiegający się o pomoc publiczną nabył prawo do otrzymania tej pomocy, a w przypadku gdy udzielenie pomocy w formie ulgi podatkowej następuje na podstawie aktu normatywnego, bez wymogu wydania decyzji:

1. dzień, w którym zgodnie z odrębnymi przepisami upływa termin złożenia deklaracji albo innego dokumentu określającego wartość pomocy, z zastrzeżeniem lit. b),
2. dzień, w którym zgodnie z odrębnymi przepisami upływa termin złożenia zeznania rocznego – w przypadku udzielenia pomocy w formie ulgi w podatku dochodowym,
3. dzień faktycznego przysporzenia korzyści finansowych - w przypadku braku obowiązku złożenia deklaracji albo innego dokumentu określającego wartość pomocy

• chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej.

Zdaniem Wnioskodawczyni pomoc publiczna przyjmująca postać zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o PIT bez wątpienia mieści się w hipotezie art. 2 pkt 11 ustawy o PP, tj. stanowi pomoc w formie ulgi podatkowej.

Poza literalnym brzmieniem przepisów ustawy o PP, za powyższym wnioskiem, w ocenie Wnioskodawczyni, przemawia w szczególności treść art. 3 pkt 6 OP. Zgodnie z tym przepisem, ilekroć w ustawie mowa jest o ulgach podatkowych, rozumie się przez to przewidziane w przepisach prawa podatkowego zwolnienia, odliczenia, obniżki albo zmniejszenia, których zastosowanie powoduje obniżenie podstawy opodatkowania lub wysokości podatku, z wyjątkiem obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, oraz innych odliczeń stanowiących element konstrukcji tego podatku.

Zwolnienie z PIT określone w art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o PIT spełnia wszystkie warunki uznania go za ulgę w rozumieniu OP, tj. stanowi zwolnienie określone odrębnymi przepisami (ustawą o PIT) oraz bez wątpienia obniża podstawę opodatkowania i wysokość podatku. W konsekwencji, stanowi ulgę podatkową w rozumieniu OP.

W tym zakresie Wnioskodawczyni wskazała, że pojęcia używane w dziedzinie prawa podatkowego powinny być odczytywane zgodnie ze znaczeniem nadanym im przez OP, o ile przepisy szczególne nie nadają im innych znaczeń. Wnioskodawczyni podkreśliła, że wynika to ze szczególnego charakteru OP jako aktu zawierającego przepisy ogólnego prawa podatkowego. Wnioskodawczyni podała, że stanowisko takie znajduje poparcie w doktrynie prawa podatkowego. Przykładowo, L. Etel w swoim komentarzu wskazał, że „Należy zwrócić uwagę, że pewne pojęcia, zwłaszcza o charakterze ogólnym, używane w innych ustawach podatkowych, nie są jednocześnie w tych aktach wyjaśnione, np. podatek, obowiązek podatkowy, zobowiązanie podatkowe, rok podatkowy itd. Należy jednak przyjąć, że ich znaczenie jest takie, jakie nadano im w ordynacji podatkowej, z uwagi na charakter ordynacji podatkowej, która jest ogólnym aktem prawa podatkowego. Ogranicza to w istotny sposób wątpliwości interpretacyjne, które na gruncie stosowania takich pojęć mogłyby się pojawić”. (L. Etel (red.), Ordynacja podatkowa. Komentarz aktualizowany, LEX 2020). Zatem, pojęcie „ulgi podatkowej” przywołane w ustawie o PP obejmuje także zwolnienia podatkowe.

Jednocześnie, mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawczyni, niedopuszczalne jest zawężanie pojęcia „ulga podatkowa” do ulg wskazanych w Dziale III Rozdziale 7a OP, ponieważ ulgi te są zawsze przyznawane w formie decyzji, a art. 2 pkt 11 ustawy o PP odwołuje się do ulg podatkowych udzielanych bez wymogu wydania decyzji. Innymi słowy, gdyby zawęzić w ten sposób pojęcie „ulgi podatkowej”, hipoteza art. 2 pkt 11 ustawy o PP byłaby niemożliwa do zastosowania, co doprowadziłoby do niedopuszczalnego wniosku, że przepis ten jest zbędny.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawczyni twierdzi, że:

• momentem właściwym dla określenia statusu podatnika korzystającego z pomocy publicznej w postaci zwolnienia wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o PIT jest moment otrzymania pomocy publicznej,
• momentem otrzymania pomocy publicznej, zgodnie z przepisami ustawy o PP, jest dzień upływu terminu na złożenie zeznania rocznego w PIT.

Wnioskodawczyni podała, że za Jej stanowiskiem przemawiają także względy celowościowe. Zgodnie z pkt 40 preambuły do Rozporządzenia 651 „(...) Małe i średnie przedsiębiorstwa odgrywają decydującą rolę w tworzeniu miejsc pracy, a w znaczeniu bardziej ogólnym są również czynnikiem stabilności społecznej i rozwoju gospodarczego. Ich rozwój mogą jednak utrudniać niedoskonałości rynku, prowadząc do wystąpienia w MŚP opisanych poniżej typowych problemów. MŚP mają często trudności z uzyskaniem kapitału lub pożyczek z uwagi na niechęć niektórych rynków finansowych do podejmowania ryzyka oraz ograniczone zabezpieczenia, jakie MŚP mogą zaoferować. Ograniczone zasoby mogą im również ograniczyć dostęp do informacji dotyczącej w szczególności nowych technologii i potencjalnych rynków. Aby ułatwić rozwój działalności gospodarczej MŚP, niektóre kategorie pomocy, w przypadkach gdy są przyznawane na rzecz takich przedsiębiorstw, powinny zatem podlegać wyłączeniu na mocy niniejszego rozporządzenia (...)”.

Zatem, zgodnie z tekstem preambuły do Rozporządzenia 651, które reguluje zasady udzielania pomocy regionalnej (którą stanowi m. in. zwolnienie z PIT wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o PIT), prawodawca unijny przewiduje stosowanie szczególnych, korzystniejszych reguł dla mikro, małych i średnich przedsiębiorców z uwagi na ograniczenia w dostępie do zasobów typowe dla tych przedsiębiorstw.

Z celem tym koresponduje także definicja mikro, małych i średnich przedsiębiorstw zawarta w Załączniku I do Rozporządzenia 651, która odnosi się nie tylko do rozmiaru konkretnego przedsiębiorstwa, ale uwzględnia także relacje z innymi przedsiębiorstwami (przedsiębiorstwa partnerskie i powiązane), aby w pełni uwzględniać potencjał gospodarczy grup podmiotów i zapobiegać ewentualnym nadużyciom, które mogłyby przyjąć postać np. sztucznego dzielenia podmiotów.

Wnioskodawczyni zwróciła także uwagę na okoliczność, że na aspekt definicji mikro, małych i średnich przedsiębiorców wielokrotnie zwracały uwagę sądy i trybunały Unii Europejskiej. Przykładowo, w wyroku z dnia 22 maja 2019 r., (sygn. T–604-15) Sąd stwierdził, że: „W szczególności w niniejszym przypadku, aby odmówić skarżącej statusu MŚP, panel zatwierdzający wziął pod uwagą w pkt 2.3 zaskarżonej decyzji cel realizowany za pomocą zalecenia 2003/361, a mianowicie cel polegający na tym, aby zapewnić, by środki przeznaczone dla MŚP rzeczywiście przysparzały korzyści przedsiębiorstwom, dla których rozmiar stanowi utrudnienie, a nie przedsiębiorstwom należącym do dużej grupy i mającym w związku z tym dostęp do środków i wsparcia, którymi nie dysponują ich konkurenci o porównywalnej wielkości. W szczególności w tym samym punkcie zaskarżonej decyzji wskazano, że chociaż skarżąca formalnie spełnia przewidziane w zaleceniu 2003/361 kryterium niezależności, z ekonomicznego punktu widzenia de facto należy do dużej grupy gospodarczej. Ponadto w tym samym punkcie zaskarżonej decyzji panel zatwierdzający zauważył, że z uwagi na powiązania organizacyjne pomiędzy skarżącą i jej partnerami lub członkami skarżąca ma dostęp do funduszy, kredytów i wsparcia oraz że w związku z tym nie musi stawiać czoła utrudnieniom, jakim muszą zazwyczaj stawiać czoła MŚP”.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni wskazała, że w przypadku zmiany statusu przedsiębiorcy w trakcie korzystania z pomocy publicznej, przyjęcie stanowiska Wnioskodawczyni zapobiega sytuacjom, w którym podmiot zmieniający status otrzymuje pomoc publiczną nieadekwatną do swojego aktualnego statusu (pomoc o zbyt wysokiej lub niskiej intensywności). Zatem, w ocenie Wnioskodawczyni, Jej stanowisko w najpełniejszy sposób oddaje intencję prawodawcy unijnego oraz prawodawcy polskiego, który odwołuje się wprost w Rozporządzeniu PSI do aktów prawa unijnego.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, wynik wykładni celowościowej wspiera w pełni jednoznaczny rezultat wykładni literalnej przepisów zgodny ze stanowiskiem Wnioskodawczyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja, zgodnie z zadanym pytaniem wyznaczającym jej zakres, dotyczy wyłącznie ustalenia daty decydującej o maksymalnej intensywności pomocy publicznej przyznanej Wnioskodawczyni w przypadku zmiany statusu przedsiębiorstwa będącego adresatem decyzji o wsparciu. Tym samym, niniejsza interpretacja nie dotyczy kwestii zmiany statusu przedsiębiorstwa.

Ustawą z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2020 r., poz. 1752, z późn. zm.), wprowadzono mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

W myśl art. 3 wskazanej wyżej ustawy, wsparcie na realizację nowej inwestycji, określane dalej jako: „wsparcie”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy z dnia 15 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), wolne od podatku dochodowego są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 5a–5cd, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. poz. 1162, z 2019 r. poz. 1495 oraz z 2020 r. poz. 1086), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do treści art. 21 ust. 5a cytowanej wyżej ustawy, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 63a i 63b, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Powyższe regulacje prawne ustanawiają podstawowe warunki korzystania z ulgi podatkowej z tytułu działalności gospodarczej, zgodnie z decyzją o wsparciu nowych inwestycji, jaką jest niezapłacony przez przedsiębiorcę podatek dochodowy. Zasadniczym elementem stosowania tej ulgi jest więc łączne wystąpienie dwóch warunków:

• prowadzenie działalności gospodarczej na terenie określonym w decyzji o wsparciu nowych inwestycji,
• uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej określonej we wskazanej wyżej decyzji.

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1713), maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji udzielanej przedsiębiorcy z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 8 ust. 1, które nie mogą być wyższe niż maksymalne koszty kwalifikowane, o których mowa w § 8 ust. 7, lub
2. zatrudnienia określonej liczby pracowników w związku z nową inwestycją jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników

• z zastrzeżeniem § 6 ust. 4.

Stosownie do § 6 pkt 1 wskazanego rozporządzenia, maksymalna intensywność pomocy publicznej liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 6, jest określana zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2014 r. w sprawie ustalenia mapy pomocy regionalnej na lata 2014–2020.

W myśl § 6 pkt 2 przywołanego rozporządzenia, maksymalną intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej udzielanej mikroprzedsiębiorcom, małym przedsiębiorcom i średnim przedsiębiorcom, w rozumieniu art. 2 pkt 2 rozporządzenia nr 651/2014, podwyższa się o:

1. 20 punktów procentowych - w przypadku mikroprzedsiębiorców i małych przedsiębiorców,
2. 10 punktów procentowych - w przypadku średnich przedsiębiorców

• w stosunku do maksymalnej intensywności tej pomocy określonej dla poszczególnych obszarów.

Z brzmienia wskazanych przepisów wynika, że dla ustalenia maksymalnej intensywności pomocy publicznej dostępnej dla podatnika korzystającego ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kluczowy jest jego status w rozumieniu rozporządzenia Komisji (UE) z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.U.UE.L.2014.187.1, z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 28 przywołanego rozporządzenia, data przyznania pomocy oznacza dzień, w którym beneficjent nabył prawo otrzymania pomocy zgodnie z obowiązującym krajowym systemem prawnym.

W art. 2 pkt 11 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2020 r., poz. 708), ustawodawca wskazał, że dniem udzielenia pomocy jest dzień, w którym podmiot ubiegający się o pomoc publiczną nabył prawo do otrzymania tej pomocy, a w przypadku gdy udzielenie pomocy w formie ulgi podatkowej następuje na podstawie aktu normatywnego, bez wymogu wydania decyzji.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki komandytowej. Spółka będzie beneficjentem pomocy publicznej udzielonej w ramach tzw. Polskiej Strefy Inwestycji, na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji. Adresatem decyzji o wsparciu będzie spółka komandytowa, której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem. Otrzymana pomoc przyjmie postać zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie w art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy.

Wnioskodawczyni przewiduje, że w toku ponoszenia kosztów kwalifikowanych może ulec zmianie status przedsiębiorcy w rozumieniu Załącznika 1 „Definicja MŚP” do Rozporządzenia Komisji (UE) numer 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.U.UE.L.2014.187.1, z późn. zm., dalej: „Rozporządzenie 651”). Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą ustalenia, czy w razie zmiany statusu przedsiębiorstwa, maksymalna intensywność pomocy publicznej ustalona w oparciu o § 6 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1713), ustalana jest na dzień skorzystania przez Wnioskodawcę z tej pomocy, tj. na dzień, w którym upływa termin na złożenie zeznania rocznego.

Odnosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że dniem udzielenia zwolnienia podatkowego z tytułu nowej inwestycji jest dzień, w którym upływa termin złożenia zeznania rocznego.

Tym samym, należy zgodzić się z Wnioskodawczynią, że maksymalna intensywność pomocy publicznej ustalona w oparciu o § 6 pkt 2 rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji, ustalana jest na dzień skorzystania przez Wnioskodawcę z tej pomocy, tj. na dzień, w którym upływa termin na złożenie zeznania rocznego.

Z powyższych względów stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów–w art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy)

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.