Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.581.2020.1.JKU
z 22 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 października 2020 r., który wpłynął do tut. Organu w tym samym dniu, o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy w przypadku korzystania przez Spółkę z pomocy publicznej z tytułu zatrudnienia określonej liczby pracowników, kwota zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT jest limitowana wysokością maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji, obliczonej zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2020 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy w przypadku korzystania przez Spółkę z pomocy publicznej z tytułu zatrudnienia określonej liczby pracowników, kwota zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT jest limitowana wysokością maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji, obliczonej zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka 6 marca 2019 r. uzyskała decyzję o wsparciu (…) (decyzja, o której mowa w ustawie z 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji ). Decyzja została wydana w związku z nową inwestycją Spółki polegającą na powstaniu biura w nowej lokalizacji (…). Spółka jest tzw. dużym przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów o pomocy publicznej.

Decyzja uzyskana przez Spółkę wydana została na prowadzenie działalności, klasyfikowanej w ramach następujących kodów statystycznych:

• 58.29 Usługi związane z wydawaniem pozostałego oprogramowania - z wyłączeniem usług licencyjnych związanych z nabywaniem praw do korzystania z programów komputerowych (58.29.5),
• 62.01 Usługi związane z oprogramowaniem,
• 62.02 Usługi związane z doradztwem w zakresie informatyki,
• 62.03 Usługi związane z zarządzaniem siecią i systemami informatycznymi,
• 62.09.2 Pozostałe usługi w zakresie technologii informatycznych i komputerowych, gdzie indziej niesklasyfikowane,
• 63.11 Usługi przetwarzania danych; usługi zarządzania stronami internetowymi (hosting).
  
  

Decyzja określa również teren, na którym może być prowadzona działalność - poprzez oznaczenie konkretnych działek, ze wskazaniem ich powierzchni.

W Decyzji zostały określone w szczególności następujące warunki prowadzenia działalności: (...)

1. poniesienie na terenie, na którym realizowana jest nowa inwestycja, kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji w rozumieniu art. 2 pkt 7 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r poz. 1162) zwana dalej Ustawą, w wysokości nie niższej niż 4.000.000 zł (słownie: cztery miliony złotych), w tym:
   
   1. kosztów nowej inwestycji w rozumieniu § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r. poz. 1713), zwanego dalej: „Rozporządzeniem”, w kwocie co najmniej 450.000 zł (słownie: czterysta pięćdziesiąt tysięcy złotych), w terminie do dnia 31 grudnia 2020 roku oraz
      
   2. dwuletnich kosztów pracy, w rozumieniu § 5 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, w kwocie co najmniej 3.550.000 zł (słownie: trzy miliony pięćset pięćdziesiąt tysięcy złotych), w terminie do dnia 31 grudnia 2023 roku;
2. zatrudnienie w związku z nową inwestycją po dniu uzyskania decyzji 50 (pięćdziesięciu) nowych pracowników w terminie do dnia 31 grudnia 2022 roku i utrzymanie zatrudnienia na poziomie 50 pracowników przez okres pięciu lat, licząc od początku kwartału następującego po kwartale, w którym przedsiębiorca osiągnął poziom zatrudnienia 50 pracowników w związku z nową inwestycją.
   
3. Zakończenie inwestycji w terminie do dnia 31 grudnia 2020 roku.
   
4. Maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji:
   
   1. w przypadku korzystania ze zwolnienia podatkowego z tytułu kosztów nowej inwestycji, maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych inwestycji, o których mowa w § 8 ust. 7 Rozporządzenia wyniesie 585.000 zł (słownie: pięćset osiemdziesiąt pięć tysięcy złotych);
      
   2. w przypadku korzystania ze zwolnienia podatkowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy, o których mowa w o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, przyjmuje się koszty pracy 65 (sześćdziesięciu pięciu) nowo zatrudnionych pracowników.
   
   

Spółka zamierza skorzystać ze zwolnienia podatkowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy

(sytuacja, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji ).

Zgodnie z celami przyznawania pomocy publicznej, wydanie na rzecz Spółki Decyzji przyczyni się do rozwoju regionu, w którym powstaje nowe biuro Spółki. Realizacja projektu inwestycyjnego (który był podstawą do uzyskania przez nią Decyzji) pozwoli bowiem na utworzenie przynajmniej 50 nowych miejsc pracy.

Na etapie ubiegania się o Decyzję, zatrudnienie „bazowe” nie występowało na Terenie Realizacji Inwestycji. Z tego powodu Spółka zobligowana będzie do utrzymania wyłącznie nowo utworzonych (tj. 50) miejsc pracy w okresie wskazanym w Decyzji (tj. przez okres pięciu lat, licząc od początku kwartału następującego po kwartale, w którym osiągnięty zostanie poziom zatrudnienia 50 pracowników w związku z nową inwestycją).

W przypadku kalkulowania wartości dostępnego limitu zwolnienia w oparciu o koszty kwalifikowane dotyczące więcej niż 50 nowo zatrudnionych (nie więcej jednak niż 65 nowo zatrudnionych), obowiązek utrzymania dotyczył będzie odpowiednio większej liczy nowych pracowników niż 50. Okres utrzymania miejsc pracy zdefiniowany jest przez § 9 ust. 2 pkt 2 Rozporządzenia, zgodnie z którym warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu: zatrudnienia określonej liczby pracowników jest utrzymanie każdego miejsca pracy przez okres co najmniej:

1. 5 lat - w przypadku dużych przedsiębiorców;
2. 3 lata - w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców - licząc od dnia jego utworzenia.
   
   

Z uwagi na to, że liczba nowo zatrudnionych pracowników będzie przyrastać stopniowo, Spółka dopiero po pewnym czasie osiągnie docelową liczbę nowo zatrudnionych, zbliżoną do wielkości maksymalnej (tj. 65) wskazanej w treści Decyzji (jako maksymalna ilość pracowników stanowiąca podstawę do obliczenia maksymalnej wysokości dwuletnich kosztów pracy).

Spółka zamierza zatem kalkulować wielkość dostępnego limitu zwolnienia podatkowego poprzez comiesięczne uwzględnianie kosztów pracy dla określonej liczby nowo zatrudnionych pracowników. Spółka zamierza dokonywać kalkulacji w przeliczeniu na pełne etaty pracowników nowo zatrudnionych przez Spółkę na Terenie Realizacji Inwestycji (po dacie otrzymania Decyzji), jak również z uwzględnieniem intensywności pomocy oraz obowiązku dyskontowania kosztów kwalifikowanych na dzień uzyskania Decyzji (Spółka jest świadoma, że jedynie koszty „kasowo” poniesione mogą stanowić koszt kwalifikowany).

W miesiącach przed osiągnięciem zatrudnienia na poziomie 65 pracowników, Spółka planuje uznawać za koszty kwalifikowane koszty pracy właściwe dla faktycznej liczby nowo zatrudnionych.

Jednocześnie, począwszy od pierwszego miesiąca po upływie 24 miesięcy od pierwszego miesiąca ponoszenia kosztów kwalifikowanych (w formie kosztów pracy osób nowo zatrudnionych), w każdym kolejnym miesiącu maksymalna liczba miejsc pracy uwzględnianych dla celów kalkulacji limitu zwolnienia podatkowego (nie więcej jednak niż 65 nowo zatrudnionych w danym miesiącu) będzie odpowiednio pomniejszana o liczbę miejsc pracy odpowiednio uwzględnioną w kalkulacji 24 miesiące wcześniej.

Natomiast zaprzestanie rozpoznawania kosztów kwalifikowanych nastąpi począwszy od miesiąca, w którym łączna (narastająco) liczba nowych zatrudnionych (uwzględnionych jako generująca koszty kwalifikowane) przekroczy wartość wynikająca z iloczynu:

(i.) faktycznej liczby nowo zatrudnionych (nie więcej jednak niż 65 - zgodnie z treścią Decyzji) oraz (ii.) 24 miesięcy (dwuletnie koszty pracy).

Tym samym, przy założeniu utworzenia miejsc pracy dla 65 nowo zatrudnionych, Spółka rozpozna łącznie 1560 etatów jako generujące koszty kwalifikowane (65 x 24). W przypadku utworzenia (a następnie utrzymania w Okresie Utrzymania Zatrudnienia) niższej liczby nowo zatrudnionych, wartość ta będzie odpowiednio niższa. Przykładowo, dla 50 nowo zatrudnionych wyniesie ona 1200 etatów (50 x 24).

Mechanizm ten Spółka przedstawia w tabeli zamieszczonej w treści wniosku, jednocześnie wskazując że należy podkreślić, że przedstawienie danych liczbowych ma charakter jedynie dodatkowy i pomocniczy względem przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Informacje te nie są warunkiem koniecznym dla możliwości wydania interpretacji, a jedynie mają ułatwić Dyrektorowi Krajowej Informacji Skarbowej dokonanie oceny, czy Spółka prawidłowo interpretuje art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT w zw. z § 5 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia w kontekście kalkulacji dwuletnich kosztów pracy. W szczególności, Spółka nie oczekuje dokonywania przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dokonywania wyliczeń matematycznych ani przeprowadzenia postępowania dowodowego.

Mechanizm działania Spółki dodatkowo obrazuje poniższy przykład:

• W styczniu 2020 r. Spółka poniesie pierwszy koszt kwalifikowany (rozpoczęcie zatrudniania pracowników oraz ponoszenia kasowo kosztów pracy nowo zatrudnionych) w ramach zatrudnienia nowo zatrudnionych pracowników.
• Dla potrzeb kalkulacji limitu pomocy uwzględniane są koszty pracy właściwe dla danej liczby nowo zatrudnionych pracowników (spełniające definicję § 5 ust. 5 Rozporządzenia) poniesione w styczniu 2020 r. w liczbie X. Analogiczna metodologia stosowana będzie w kolejnych miesiącach aż do końca 2020 (jednocześnie, w którymkolwiek z miesięcy nie dojdzie do uznania więcej niż 65 nowo zatrudnionych za generujących koszty kwalifikowane).
• W styczniu 2021 r. Spółka osiągnie (po stopniowym przyroście w ciągu 2020 r.) maksymalną liczbę 65 pracowników, których koszty pracy mogą stanowić podstawę kalkulacji limitu zwolnienia (która to liczba jednocześnie będzie utrzymywana w Okresie Utrzymania Zatrudnienia poprzez nowo zatrudnionych pracowników).
• Dla potrzeb obliczenia limitu pomocy uwzględniane są koszty pracy nowo zatrudnionych pracowników poniesione w styczniu 2021 r. w liczbie 65. Taka sama liczba nowo zatrudnionych rozpoznawana będzie w kolejnych miesiącach aż do końca grudnia 2021 r. (włącznie).
• Począwszy od stycznia 2022 r. do grudnia 2022 r., w poszczególnych miesiącach, podstawę kalkulacji limitu zwolnienia stanowić będą jedynie koszty pracy właściwe dla maksymalnej liczby nowo zatrudnionych pracowników (65) odpowiednio pomniejszone o liczbę nowo zatrudnionych, uwzględnionych w kalkulacji limitu zwolnienia w okresie od stycznia 2020 r. dokładnie 24 miesiące wcześniej.
  
  

Innymi słowy, po upływie dwóch lat od rozpoczęcia ponoszenia kosztów pracy (zatrudniania nowych pracowników), liczba pracowników uwzględnionych za dany miesiąc jako generujący kwalifikowane koszty będzie obliczana według następującej formuły:

Maksymalna liczba nowo zatrudnionych - liczba nowo zatrudnionych pracowników uwzględniona w kalkulacji 24 miesiące wcześniej

Dzięki temu, począwszy od miesiąca, w którym liczba uwzględnionych 24 miesiące wcześniej etatów osiągnie maksymalną wartość (65), podatnik nie będzie uprawniony do uznania, że następuje dalszy przyrost kwalifikowanych kosztów zwiększających limit zwolnienia podatkowego. Wynika to z faktu, że w kolejnych miesiącach liczba nowo zatrudnionych pracowników (nie więcej jednak niż 65) pomniejszana jest o liczbę nowo zatrudnionych, uwzględnionych dokładnie 24 miesiące wcześniej. Wynik tego działania daje wartość 0 w momencie, w którym liczba pracowników zatrudnionych 24 miesiące wcześniej wynosi 65 (65 - 65 = 0). W podanym przykładzie będzie to styczeń 2023 r.

Dzięki zastosowanej metodologii, koszty kwalifikowane poniesione za okres styczeń 2020 r. - grudzień 2022 r. odpowiadać będą dwuletnim kosztom pracy właściwym dla liczby nowo zatrudnionych pracowników.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przypadku korzystania przez Spółkę z pomocy publicznej z tytułu zatrudnienia określonej liczby pracowników, kwota zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT jest limitowana wysokością maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji, obliczonej zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku korzystania przez Spółkę z pomocy publicznej z tytułu zatrudnienia określonej liczby pracowników, kwota zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT jest limitowana wysokością maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji, obliczonej zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, zwolnione z opodatkowania CIT są dochody uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji, wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie natomiast z art. 4 Ustawy o WNI, zwolnienie od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi pomoc regionalną, przy czym wielkość tej pomocy publicznej nie może przekroczyć jej maksymalnej dopuszczalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 3.

Z kolei art. 14 ust. 3 pkt 6 Ustawy o WNI, wynika, że Rada Ministrów w drodze rozporządzenia określi m.in. maksymalną dopuszczalną wielkość pomocy publicznej, której można udzielić przedsiębiorcy.

Powyższą materię reguluje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielonej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji.

Zgodnie z § 5 ust. 1 Rozporządzenia, maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji udzielanej przedsiębiorcy z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 8 ust. 1, które nie mogą być wyższe niż maksymalne koszty kwalifikowane, o których mowa w § 8 ust. 7, lub
2. zatrudnienia określonej liczby pracowników w związku z nową inwestycją jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników

z zastrzeżeniem § 6 ust. 4 .

Stosownie natomiast do § 5 ust. 6 Rozporządzenia, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu zatrudnienia określonej liczby pracowników w związku z nową inwestycją przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Ponieważ w sytuacji opisanej we wniosku Spółka zamierza skorzystać z pomocy publicznej z tytułu zatrudnienia nowych pracowników w związku z nową inwestycją, w świetle przytoczonych wyżej regulacji należy uznać, że skorzystanie ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT stanowić będzie pomoc regionalną z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy. Jednocześnie, maksymalna wielkość tej pomocy (zwolnienia podatkowego) powinna być obliczona zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia - jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i tzw. dwuletnich kosztów pracy.

Ścisłe powiązanie art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT i przepisów Rozporządzenia powoduje, że dla prawidłowego skorzystania ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT podatnik zobowiązany jest do prawidłowego ustalenia przysługującego mu limitu zwolnienia podatkowego (stanowiącego jednocześnie pomoc publiczną). Innymi słowy, właściwe obliczenie dostępnego limitu zwolnienia podatkowego zgodnie z regulacjami Rozporządzenia wywiera bezpośredni wpływ na prawidłowość kalkulacji wysokości zobowiązania podatkowego w zakresie CIT.

Zdaniem Spółki, z art. § 5 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia wynika, że w przypadku przedsiębiorców korzystających z pomocy publicznej w oparciu o koszty tworzenia nowych miejsc pracy, wielkość limitu zwolnienia podatkowego stanowi iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru (w przypadku Spółki będzie to intensywność 50%) oraz dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych (z uwzględnieniem obowiązku dyskontowania).

Przy czym, stosownie do § 5 ust. 4 Rozporządzenia, przez zatrudnienie określonej liczby pracowników w związku z nową inwestycją rozumie się wzrost netto liczby pracowników w danym zakładzie, w rozumieniu Rozporządzenia Komisji UE nr 651/2014, w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do średniego zatrudnienia w okresie 12 miesięcy przed dniem uzyskania decyzji o wsparciu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.