2020.12.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-2.4012.728.2020.2.JS

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.728.2020.2.JS
z 22 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2020 r. (data wpływu 21 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 grudnia 2020 r. (data wpływu 15 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonywanych w ramach Modelu A – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonywanych w ramach Modelu A.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 grudnia 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

A.Sp. z o.o. (dalej – Spółka lub Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży elastycznych izolacji technicznych, m.in. izolacji zapobiegających utracie energii, rozwiązań do wentylacji i klimatyzacji, izolacji chroniących przed kondensacją pary wodnej czy rozwiązań w celu zmniejszenia emisji dymu w przypadku pożaru.

Wnioskodawca ma siedzibę działalności gospodarczej w Polsce, jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (j.t. Dz. U. z 2020 r. poz. 106;dalej – ustawa o VAT). Spółka jest również zarejestrowana dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium RP (jako podatnik VAT-UE).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje dostaw towarów na rzecz nabywców z innych państw członkowskich, posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany im przez państwa członkowskie właściwe dla tych nabywców, poprzedzony dwuliterowym kodem stosowanym dla potrzeb podatku od wartości dodanej (dalej – Nabywcy lub Kontrahenci).

Nabywcy podają Spółce ww. zagraniczny numer (dalej – numer VAT-UE) przed powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu zrealizowania omawianych transakcji na ich rzecz. Sposób przekazania numeru VAT-UE przez Nabywców Spółce (dalej łącznie – Strony) zależy przy tym od przyjętych przez Strony zasad współpracy. Zwykle za okoliczność potwierdzającą podanie Wnioskodawcy przez Nabywcę ww. numeru Strony upatrują fakt umieszczenia go przez Spółkę na fakturze dokumentującej daną transakcję.

Wnioskodawca pragnie jednocześnie zauważyć, że – w zakresie przeprowadzanych przez Spółkę transakcji, których dotyczy niniejszy wniosek – nie dochodzi do podania Spółce przez Nabywców numerów VAT-UE nadanych im w Polsce. Jednocześnie, okoliczność posiadania przez Nabywców takich numerów pozostaje poza zakresem wiedzy Spółki.

Dodatkowo Spółka pragnie zaznaczyć, że informacje o dokonywanych transakcjach wewnątrzwspólnotowych są i będą przez nią prawidłowo i terminowo wykazywane w informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 ustawy o VAT.

W przypadku modelu transakcji, które realizuje Spółka w opisywanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym (dalej – Model A), wysyłka towarów następuje bezpośrednio z magazynu Spółki zlokalizowanego na terytorium Polski do Nabywcy lub miejsca wskazanego przez Nabywcę znajdującego się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej – w takim przypadku omawiane transakcje są przez Spółkę traktowane każdorazowo jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (dalej również – WDT), o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT.

W przypadku transakcji realizowanych przez Spółkę w ramach Modelu A, Wnioskodawca – w celu zastosowania stawki 0% VAT – stosownie do treści art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, gromadzi dokumenty potwierdzające, że towary będące przedmiotem realizowanych transakcji zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do Nabywcy (lub miejsca wskazanego przez Nabywcę) na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska (dalej również – miejsce przeznaczenia).

Zakres gromadzonej przez Spółkę ww. dokumentacji obejmuje co najmniej następujące dokumenty:

Kopię faktury, która zawiera każdorazowo m.in.:
- dane Wnioskodawcy,
- dane Nabywcy,
- datę wystawienia i numer faktury,
- adres wysyłki (zasadniczo jest to w Modelu A: adres Nabywcy lub miejsce wskazane przez Nabywcę),
- specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (stanowiącą integralną część faktury) – w tym m.in. następujące dane: nazwę towaru/towarów oraz łączną wagę wszystkich towarów wykazanych na tej fakturze,
- właściwe i ważne numery identyfikacyjne Spółki oraz Nabywcy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (tj. numery VAT-UE; numer VAT-UE Nabywcy jest nadany przez inne niż Polska państwo członkowie UE),
- miejsce załadunku towarów (określone jako magazyn Spółki znajdujący się na terytorium Polski);
Zbiorcze zestawienie faktur (dalej również – Zestawienie) dokumentujących dostawy dokonane na rzecz danego Kontrahenta w przyjętym przez Strony okresie rozliczeniowym, przy pomocy którego Nabywca potwierdza fakt dostarczenia towarów – ujętych na fakturach wykazanych w tym zestawieniu – do miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego (tj. w Modelu A: do Nabywcy lub miejsca wskazanego przez Nabywcę);
- Takie Zestawienie zawiera w szczególności następujące dane odnoszące się do wystawionych w danym okresie faktur: numer faktury, datę wystawienia faktury oraz wartość faktury (tj. wartość dokonanej dostawy, która została udokumentowana fakturą). Ponadto, Zestawienie zawiera również informację (w języku angielskim) wskazującą, że jego celem jest potwierdzenie, że towary, których dostawa została udokumentowana fakturami, których dane zostały ujęte w tym Zestawieniu, zostały dostarczone do ich miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska;
- Zestawienie to jest przesyłane Nabywcy (wraz z przewodnią wiadomością e-mail) – drogą elektroniczną – po zakończeniu okresu rozliczeniowego, którego dotyczy;
- Możliwe są następujące sposoby potwierdzenia przez Nabywcę faktu dostarczenia towarów ujętych na fakturach wykazanych w opisywanym Zestawieniu:
1. Nabywca (lub podmiot działający w jego imieniu – np. spółka z grupy Nabywcy odpowiedzialna za przyjmowanie i rozliczanie dostaw towarów) potwierdza, że informacje w Zestawieniu są prawidłowe poprzez przesłanie drogą elektroniczną wiadomości do Spółki,
2. Nabywca (lub podmiot działający w jego imieniu – np. spółka z grupy Nabywcy odpowiedzialna za przyjmowanie i rozliczanie dostaw towarów) odsyła Spółce skan lub oryginał Zestawienia, które zostało podpisane przez odpowiednio umocowaną do tego osobę;
3. Potwierdzenie ww. faktu następuje w drodze tzw. milczącej akceptacji, która polega na tym, że Nabywca – co do zasady – nie odsyła do Spółki informacji zwrotnej w zakresie otrzymanego Zestawienia, zaś zgodnie z ustnymi ustaleniami Stron (potwierdzonymi dodatkowo informacją zawartą w opisywanym Zestawieniu) – w przypadku braku odpowiedzi Nabywcy do określonego dnia miesiąca – uznaje się, że dostarczenie towarów do ich miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska zostało potwierdzone.

Zgodnie z powyższymi informacjami, w odniesieniu do opisywanych transakcji realizowanych w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę w praktyce, w Modelu A, dokumentacja gromadzona przez Wnioskodawcę obejmuje następujące przypadki:

Przypadek 1: Wnioskodawca przed terminem złożenia deklaracji VAT za dany okres rozliczeniowy jest w posiadaniu:
- kopii faktury oraz
- zbiorczego Zestawienia faktur (wraz z przewodnią wiadomością e-mail wysłaną do Kontrahenta), przy pomocy którego Nabywca potwierdził fakt dostarczenia towarów do miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE poprzez: przesłanie drogą elektroniczną wiadomości zwrotnej do Spółki lub odesłanie skanu/oryginału tego Zestawienia, które zostało podpisane przez odpowiednio umocowaną do tego osobę;

Przypadek 2: Wnioskodawca przed terminem złożenia deklaracji VAT za dany okres rozliczeniowy jest w posiadaniu:
- kopii faktury oraz
- zbiorczego Zestawienia faktur (wraz z przewodnią wiadomością e-mail wysłaną do Kontrahenta), przy pomocy którego Nabywca potwierdził fakt dostarczenia towarów do miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE w drodze tzw. milczącej akceptacji.

Na marginesie Spółka pragnie ponadto zauważyć, że Minister Finansów wydał na jej rzecz:

interpretację indywidualną z 10 marca 2015 r. (sygn. ILPP4/443-646/14-2/BA), w której potwierdził jej stanowisko, zgodnie z którym WDT udokumentowane w sposób opisany w stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych wniosków (będących podstawą wydania ww. interpretacji) powinny być opodatkowane stawką 0% VAT oraz

interpretację indywidualną z 21 maja 2015 r. (sygn. ILPP4/4512-1-73/15-2/BA), w której potwierdził jej stanowisko, zgodnie z którym dostawy opisane i udokumentowane w sposób opisany w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wniosku (będącego podstawą wydania tej interpretacji) stanowią WDT, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, które powinny podlegać opodatkowaniu wg stawki 0% VAT.

Interpretacje te zostały wydane w odniesieniu do stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego bardzo zbliżonego do tego, który został opisany w niniejszym wniosku. Rozstrzygnięcia te dotyczą jednak stanu prawnego, który obowiązywał zanim weszły w życie (tj. zaczęły obowiązywać w Polsce) następujące akty prawne:

rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2018/1912 z 4 grudnia 2018 r. (Dz. U. UE L 2018.311.10; dalej – Rozporządzenie 2018/1912) zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 (Dz. U UE L 2011.03.23; dalej – Rozporządzenie 282/2011) w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi oraz

ustawa z 28 maja 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 1106; dalej – ustawa nowelizująca lub ustawa wprowadzająca pakiet Quick Fixes).

Z uwagi na powyższe, intencją Spółki jest potwierdzenie, że – w aktualnym stanie prawnym – posiadane przez nią komplety dokumentów w ramach Przypadku 1 i Przypadku 2 uprawniają ją do zastosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do transakcji dokonywanych w Modelu A.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że:

W świetle uzgodnień między Wnioskodawcą a Nabywcą – zarówno w odniesieniu do Przypadku 1, jak i Przypadku 2 występujących w ramach Modelu A – zapłata za towar następuje po jego dostarczeniu na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
Zarówno w odniesieniu do Przypadku 1, jak i Przypadku 2 występujących w ramach Modelu A, w oparciu o informacje zawarte na fakturach możliwe jest powiązanie płatności dokonanej przez Nabywcę z dokonanymi na jego rzecz dostawami towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w aktualnym stanie prawnym sposób dokumentowania WDT dokonywanych w ramach Modelu A, przedstawiony w Przypadku 1, w ramach opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego niniejszego wniosku, uprawnia Spółkę do stosowania stawki 0% VAT na podstawie art. 42 ust. 1 w zw. z ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT?
Czy w aktualnym stanie prawnym sposób dokumentowania WDT dokonywanych w ramach Modelu A, przedstawiony w Przypadku 2, w ramach opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego niniejszego wniosku, uprawnia Spółkę do stosowania stawki 0% VAT na podstawie art. 42 ust. 1 w zw. z ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w aktualnym stanie prawnym:

Sposób dokumentowania WDT dokonywanych w ramach Modelu A, przedstawiony w Przypadku 1, w ramach opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego niniejszego wniosku, uprawnia Spółkę do stosowania stawki 0% VAT na podstawie art. 42 ust. 1 w zw. z ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT.
Sposób dokumentowania WDT dokonywanych w ramach Modelu A, przedstawiony w Przypadku 2, w ramach opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego niniejszego wniosku, uprawnia Spółkę do stosowania stawki 0% VAT na podstawie art. 42 ust. 1 w zw. z ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT.

Poniżej Wnioskodawca w sposób szczegółowy uzasadnia swoje stanowisko.

Prawo Spółki do stosowania stawki 0% VAT w oparciu o katalog dokumentów opisany w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym niniejszego wniosku

1.1. Uwagi ogólne

1.1.1. Zmiany w przepisach unijnych w zakresie VAT oraz ich wpływ na zasady dokumentowania WDT na potrzeby stosowania stawki 0% VAT

1 stycznia 2020 r. weszło w życie Rozporządzenie 2018/1912 zmieniające Rozporządzenie 282/2011. Od tego momentu, Rozporządzenie to – stosownie do art. 288 zdanie drugie Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dalej – TFUE) – wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej (a zatem również w Polsce). Przepisy tego Rozporządzenia są tym samym wiążące zarówno dla podatników, jak i władz skarbowych w Polsce.

Na podstawie art. 1 pkt 1, Rozporządzenie 2018/1912 wprowadziło do Rozporządzenia 282/2011 art. 45a, który zawiera nowe regulacje w zakresie dowodów wymaganych do potwierdzenia wywozu towarów do innego państwa członkowskiego UE na potrzeby stosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (tj. stawki 0% VAT) w transakcjach WDT.

W świetle nowych regulacji unijnych w odniesieniu do podatników, którzy od 1 stycznia 2020 r. spełniają wymagania dokumentacyjne przewidziane w znowelizowanym Rozporządzeniu 282/2011, znajduje zastosowanie tzw. domniemanie wzruszalne, w myśl którego uznaje się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium kraju, ale na terytorium UE (dalej również – domniemanie).

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie wskazać, że analiza przepisów ww. Rozporządzenia prowadzi do wniosku, że niespełnienie warunków domniemania (tj. niespełnienie warunków określonych w art. 45a Rozporządzenia 282/2011) nie oznacza automatycznie, że stawka 0% VAT nie ma zastosowania w przypadku WDT.

Rozporządzenie 282/2011 posługuje się bowiem określeniem „domniemywa się”. Tego typu sformułowanie nie odnosi się natomiast do obowiązku spełnienia przez podatnika warunków opisanych w art. 45a Rozporządzenia 282/2011. Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli wewnątrzwspólnotowy dostawca musiałby koniecznie spełnić warunki określone w omawianym przepisie, to w przedmiotowym Rozporządzeniu użyto by innego wyrażenia (przede wszystkim w formie obligatoryjnej, tj. takiej, która wyraża wymóg zachowania się w określony sposób).

Jeżeli zatem dostawca spełni przesłanki wynikające z omawianych regulacji Rozporządzenia, to ma on w sposób domniemany zagwarantowaną możliwość zastosowania stawki 0% VAT (jeżeli oczywiście organ podatkowy tego domniemania nie obali). Przepis unijny nie odnosi się natomiast do sytuacji odwrotnej. W konsekwencji, niespełnienie przesłanek domniemania – w opinii Spółki – nie oznacza braku prawa do zastosowania stawki 0% VAT. W takiej bowiem sytuacji wywóz towarów poza terytorium kraju w ramach WDT można udowodnić w inny sposób (w przypadku Polski – według zasad określonych w polskiej ustawie o VAT, które po wejściu w życie Rozporządzenia 2018/1912 nadal obowiązują). Nowa regulacja unijna ustanawia w rezultacie domniemanie, z którego podatnik ma prawo skorzystać, ale które nie jest wobec niego obligatoryjne. Jest to zatem dla podatników rozwiązanie, które ma swego rodzaju charakter akcesoryjny w dokumentowaniu WDT na potrzeby stosowania stawki 0% VAT.

Z uwagi na powyższe, w opinii Spółki należy stwierdzić, że wskazane Rozporządzenie 282/2011 nie ingeruje w kształt warunków stosowania stawki 0% VAT dla WDT sformułowanych w polskiej ustawie o VAT. Prowadzi to tym samym do wniosku, że podatnicy – po 1 stycznia 2020 r. – mogą nadal dokumentować wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów na potrzeby stosowania stawki 0% VAT wg zasad określonych w ustawie o VAT (tj. w szczególności w art. 42 ust. 1 pkt 2, ust. 3 oraz ust. 11 tej ustawy).

Takie podejście znajduje uzasadnienie w szczególności w:

Preambule Rozporządzenia 2018/1912, w której postanowiono, że jednym z warunków zastosowania zwolnienia dostaw towarów z VAT w ramach niektórych transakcji wewnątrzwspólnotowych (tj. stawki 0% VAT) jest: „zapewnienie aby towary zostały wysłane lub przetransportowane z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego”(pkt 2 Preambuły). Przy czym, jednocześnie nie stwierdzono wprost, że przewidziane – we wprowadzanym przez to Rozporządzenie art. 45a – dokumenty są niezbędne/konieczne dla spełnienia tej przesłanki. Nie posłużono się ponadto w tym zakresie sformułowaniem, że przepisy Rozporządzenia 2018/1912 wprowadzają kolejny „warunek” w tym zakresie;
Uzasadnieniu do projektu ustawy nowelizującej, w którym zauważono, że: „Organ podatkowy może obalić przyjęte domniemanie, poprzez przedstawienie dowodów świadczących o tym, że towary w rzeczywistości nie zostały wysłane lub przetransportowane z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Taka sytuacja może mieć miejsce, gdy podczas kontroli organy podatkowe stwierdzą, że towary nadal znajdują się w magazynie dostawcy. Przepis skonstruowany w taki sposób przenosi ciężar dowodowy na organ podatkowy. Konsekwencją obalenia tego domniemania jest niemożliwość zastosowania stawki 0%. Nie jest możliwe stosowanie domniemania w odwrotny sposób. Niespełnienie warunków domniemania nie oznacza automatycznie, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji na dostawcy ciąży obowiązek udowodnienia w inny sposób, zgodnie z przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione. Inaczej mówiąc, jeśli domniemanie nie ma zastosowania, sytuacja pozostaje taka sama jak obecnie.”(str. 55-56 Uzasadnienia);
Komunikacie Ministerstwa Finansów w sprawie implementacji dyrektywy Rady (UE) 2018/1910 zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do harmonizacji i uproszczenia niektórych przepisów w systemie podatku od wartości dodanej dotyczących opodatkowania handlu między państwami członkowskimi (Dz. U. UE L 2018.311.3; dalej – Dyrektywa lub Dyrektywa 2018/1910) opublikowanym na stronach rządowych 23 grudnia 2019 r. („Komunikat w sprawie implementacji dyrektywy 2018/1910, tzw. pakiet Quick Fixes”; dostępny pod adresem: https://www.gov.pl/web/finanse/implementacja-dyrektywy-20181910-dot-tzw-pakietu quick-fixes; dalej – Komunikat), w którym MF wskazało, że: „Rozporządzenie wykonawcze 2018/1912 w art. 45a wprowadza domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione. Sytuacja taka nie ulegnie zmianie po wejściu w życie ustawy implementującej prawo unijne.”(str. 4 Komunikatu);
Notach wyjaśniających Komisji Europejskiej, w których wskazano, że: „Państwa członkowskie są zobowiązane do stosowania art. 45a Rozporządzenia 282/2011. Oznacza to, że w przypadku spełnienia warunków określonych w tym przepisie, dostawca będzie miał prawo do korzystania z odpowiedniego rozwiązania. Ponadto, państwa członkowskie UE będą mogły również ustanowić w swoich krajowych przepisach dotyczących podatku VAT inne – bardziej elastyczne [mniej rygorystyczne – rozumienie Wnioskodawcy] niż domniemanie przewidziane w art. 45a Rozporządzenia 282/2011 – rozwiązania dotyczące wymaganych dowodów przewozowych. W takim przypadku, dostawca mógłby, pod warunkiem spełnienia odpowiednich warunków, korzystać z domniemań przewidzianych w art. 45a Rozporządzenia 282/2011 i/lub rozwiązań przewidzianych w krajowych przepisach dotyczących podatku VAT. W tym zakresie, można zatem nadal stosować istniejące krajowe regulacje, które ustanawiają warunki dotyczące wymaganych dowodów przewozowych, a które są bardziej elastyczne niż te przewidziane w art. 45a Rozporządzenia 282/2011.”(str. 77-78 Not wyjaśniających Komisji Europejskiej; tłumaczenie Wnioskodawcy);
Stanowisku VAT Expert Group, w którym wskazano, że: „sam fakt, że warunki dotyczące domniemania nie zostaną spełnione nie przesądza automatycznie o braku możliwości zastosowania preferencji określonej w art. 138 Dyrektywy (zwolnienie dla transakcji wewnątrzwspólnotowych – przyp.). W takim przypadku w gestii dostawcy pozostaje sposób udowodnienia władzom podatkowym, że warunki do zastosowania zwolnienia dla transakcji wewnątrzwspólnotowej zostały spełnione. Innymi słowy, jeżeli domniemanie nie ma zastosowania, sytuacja podatnika będzie taka sama jak w aktualnym stanie prawnym (...) obalenie domniemania różni się od sytuacji, w której organ podatkowy może wykazać, że jeden z dokumentów wymienionych w art. 45a ust. 3 Rozporządzenia, który został przedstawiony jako dowód albo zawiera nieprawidłowe informacje, albo jest nawet fałszywy. Konsekwencją tego byłoby, że warunki bycia w jednym z przypadków określonych w ust. 1 lit. a) lub b) nie są spełnione. Dlatego dostawca nie może już polegać na domniemaniu, że wysyłka lub transport zostały dokonane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty. Dostawca może jednak nadal być w stanie dostarczyć inne dokumenty, o których mowa w art. 45a, co umożliwiłoby mu skorzystanie z domniemania (chyba że organy podatkowe ponownie udowodnią, że dokumenty te są nieprawidłowe lub fałszywe).”(str. 12-13 Stanowiska VAT Expert Group; tłumaczenie Wnioskodawcy);
W najnowszych interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:
- Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 15 czerwca 2020 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.161.2020.1.RD), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że: „(...) niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione. (...) Zatem posiadanie przez dostawcę dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 11 ustawy będzie uprawniało – również od dnia 1 stycznia 2020 r. – do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.”,
- Analogiczne stanowisko do powyższego zostało zawarte także m.in. w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji z 12 czerwca 2020 r. (sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.224.2020.2.KT), z 9 czerwca 2020 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.108.2020.1.PC), z 14 maja 2020 r. (sygn. 0111-KDIB3-3.4012.138.2020.2.MAZ), z 29 kwietnia 2020 r. (sygn. 0111-KDIB3-3.4012.50.2020.1.PJ), z 9 kwietnia 2020 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.71.2020.1.PC), z 20 marca 2020 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.9.2020.1.PC), z 13 marca 2020 r. (sygn. 0111-KDIB3-3.4012.8.2020.1.MK), z 11 marca 2020 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.729.2019.1.PC), z 9 marca 2020 r. (sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.747.2019.2.JS), z 4 marca 2020 r. (sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.800.2019.1.KT), z 27 lutego 2020 r. (sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.706.2019.2.KT), z 26 lutego 2020 r. (sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.752.2019.1.KT), z 12 lutego 2020 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.522.2019.1.AKR), z 11 lutego 2020 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.533.2019.2.TK) oraz z 10 lutego 2020 r. (sygn. 0112-KDIL4.4012.523.2019.2.TKU).

1.1.2. Wymogi dokumentacyjne dotyczące stosowania stawki 0% VAT do WDT po wejściu w życie Rozporządzenia 2018/1912

Biorąc pod uwagę wcześniejsze rozważania należy zauważyć, że od momentu wejścia w życie przepisów Rozporządzenia 2018/1912 (tj. od 1 stycznia 2020 r.), podatnicy (w tym Wnioskodawca) mogą dokumentować WDT na potrzeby stosowania stawki 0% VAT w sposób i na zasadach określonych:

w Rozporządzeniu 282/2011 (i odpowiednio w Rozporządzeniu 2018/1912) – co zostało wskazane w pkt 1.1.1. niniejszego uzasadnienia wniosku interpretacyjnego lub

w ustawie o VAT – co Wnioskodawca przedstawia poniżej.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wskazuje, że stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy „Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.”.

Jednocześnie, w myśl art. 42 ust. 1a ustawy o VAT stawka 0% VAT dla transakcji WDT nie ma zastosowania, jeżeli podatnik nie złożył w ustawowym terminie informacji podsumowującej VAT UE zawierającej informacje o dokonanych WDT lub jeżeli złożona przez niego informacja podsumowująca VAT UE nie zawiera prawidłowych danych o dokonanych WDT.

Co więcej, stosownie do art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, dowodami, o których mowa w ww. art. 42 ust. 1 pkt 2 tej ustawy są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Ponadto, w przypadku, gdy ww. dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, mogą być również – stosownie do art. 42 ust. 11 wcześniej wspomnianej ustawy – inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W świetle powyższego należy zauważyć, że brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy o VAT wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami – w szczególności – określonymi w art. 42 ust. 11 ww. ustawy. Zdaniem Wnioskodawcy, nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia ww. okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach (o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego UE).

Ponadto, Spółka pragnie zauważyć również, że wskazany powyżej katalog tzw. dokumentów pomocniczych (tj. wymienionych w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT) ma charakter otwarty. Wskazuje na to przede wszystkim użyty w tym przepisie zwrot „w szczególności”. Oznacza to, że podatnik ma prawo potwierdzać fakt dokonania WDT na rzecz podatnika także innymi dowodami niż te wymienione w ww. przepisie.

Powyższe rozumienie przedmiotowych regulacji potwierdza przede wszystkim uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r. (sygn. akt I FPS 1/10). W powołanej uchwale odnoszącej się do wykładni gramatycznej, celowościowej i prounijnej stwierdzono bowiem w szczególności, że:

„W świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.”;

Katalog wskazany w art. 42 ust. 3 i 11 ustawy o VAT nie jest zamknięty i powinien być stosowany z uwzględnieniem normy określonej w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w świetle której: „jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem”;

Dowody określone w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych. Dlatego też, w przypadku, gdy podatnik nie dysponuje kompletem dokumentów wskazanych w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, bądź posiadane dokumenty zawierają pewne braki formalne, może on posłużyć się innymi dowodami potwierdzającymi dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dla zastosowania stawki 0% VAT w przypadku WDT, nie jest konieczne posiadanie wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, a jedynie posiadanie jednego z dowodów wskazanych w tym przepisie razem z innymi dokumentami wymienionymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT (bądź też innymi dowodami niewymienionymi w tym przepisie), które łącznie w sposób jednoznaczny potwierdzają dostawę towarów do finalnego nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

W tym miejscu należy wskazać również, że przepisy ustawy o VAT nie zawierają także wymogu, by dokumentacja potwierdzająca dokonanie WDT zgromadzona była wyłącznie w formie papierowej. Tym samym – zdaniem Spółki – dopuszczalne jest, aby dowody potwierdzające dokonanie WDT miały formę elektroniczną.

Takie podejście znajduje uzasadnienie w praktyce organów podatkowych i sądów administracyjnych, w szczególności:

w wyroku WSA w Warszawie z 25 lutego 2006 r. (sygn. akt III SA/Wa 2140/07), w którym Sąd stwierdził, że: „Nie ma wymogu, aby dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowy charakter transakcji miały formę „papierową”. Zasadniczo dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów. Dowodem może być także dokument w formie elektronicznej lub przesłany faksem.”

w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 marca 2020 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.9.2020.1.PC), w której wskazano, że: „przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.” (analogiczne stanowisko wynika m.in. z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 marca 2020 r. o sygn. 0114-KDIP1-2.4012.729.2019.1.PC oraz z 27 lutego 2020 r. o sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.706.2019.2.KT).

Ponadto, Wnioskodawca pragnie zauważyć również, że stosowanie 0% stawki VAT z tytułu WDT nie powinno być postrzegane jako wyjątek od reguły, lecz jako reguła, od której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej.

Jak bowiem zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 16 stycznia 2012 r. (sygn. III SA/Wa 1220/11): „(...) dokonanie dostaw skutkować powinno stawką podatkową 0%, która – wbrew stanowisku Organów – w ramach WDT nie jest żadną stawką preferencyjną, lecz jedyną i podstawową”.

Mając na uwadze powyższe, dostawy wewnątrzwspólnotowe powinny być więc, co do zasady, opodatkowane stawką 0% VAT, a nie stawką krajową.

1.2. Prawo Spółki do stosowania stawki 0% VAT do WDT przedstawionych w Modelu A – w oparciu o katalog dokumentów opisany w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym niniejszego wniosku

1.2.1. Uwagi wstępne – wspólne dla Przypadku 1 i Przypadku 2

Zdaniem Wnioskodawcy transakcje realizowane przez Spółkę w Modelu A spełniają definicję WDT wskazaną w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem powinny być w ten sposób klasyfikowane na gruncie VAT.

Prawo Spółki do zastosowania stawki 0% VAT do WDT – biorąc pod uwagę argumentację przedstawioną w pkt 1.1. uzasadnienia niniejszego wniosku – może być tym samym ustalane na podstawie obecnie obowiązujących przepisów polskiej ustawy o VAT.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy w przypadku Spółki warunki wskazane w art. 42 ust. 1 pkt 1 i 3 są spełnione. Spółka dokonuje bowiem WDT na rzecz Nabywców posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez właściwe dla tych Nabywców państwo członkowskie (numer VAT-UE), który został podany Spółce przez Nabywcę (a fakt ten znajduje potwierdzenie na fakturach wystawianych przez Wnioskodawcę). Spółka jest także zarejestrowana jako podatnik VAT-UE. Co więcej, transakcje WDT są i będą przez Wnioskodawcę w sposób prawidłowy i terminowy wykazywane w informacji podsumowującej VAT-UE.

Tym samym warunkiem, jaki powinien podlegać analizie w celu ustalenia, czy Spółce przysługuje prawo do zastosowania stawki 0% VAT w przypadku realizowanych dostaw jest warunek posiadania przez Spółkę dokumentacji potwierdzającej, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do ich miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE, tj. w Modelu A – do Nabywcy lub miejsca wskazanego przez Nabywcę. Do tej kwestii Spółka szczegółowo odnosi się poniżej.

1.2.2. Prawo Spółki do stosowania stawki 0% VAT na podstawie katalogu dokumentów opisanego w Przypadku 1

Wnioskodawca, w odniesieniu do realizowanych transakcji, w ramach Przypadku 1 – jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego – każdorazowo posiada jeden z dokumentów podstawowych wskazanych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, tj. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, która jest ujęta na kopii faktury.

Spółka nie dysponuje – co prawda – dokumentami przewozowymi, niemniej jednak gromadzi ona za to dodatkową – ściśle powiązaną z ww. dokumentami – dokumentację, o której mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, która – łącznie z wcześniej przywołanym dokumentem podstawowym – jednoznacznie potwierdza, że towary będące przedmiotem omawianych transakcji zostały wywiezione z terytorium kraju (tj. z terytorium Polski) i dostarczone na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE (w Modelu A: do Nabywcy lub miejsca wskazanego przez Nabywcę).

Taką dokumentacją jest kopia faktury oraz korespondencja handlowa, w ramach której Wnioskodawca przesyła Nabywcy zbiorcze Zestawienie faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz tego Kontrahenta w przyjętym przez Strony okresie rozliczeniowym, przy pomocy którego Nabywca ten potwierdza – poprzez przesłanie drogą elektroniczną wiadomości zwrotnej do Spółki lub poprzez odesłanie Spółce skanu/oryginału tego Zestawienia, które zostało podpisane przez odpowiednio umocowaną do tego osobę – fakt dostarczenia towarów do ich ww. miejsca przeznaczenia, ujętych na fakturach wymienionych w tym zestawieniu.

Mając przy tym na uwadze wcześniej przywołaną uchwałę NSA z 11 października 2010 r. (sygn. akt I FPS 1/10), Spółka pragnie podkreślić, że stoi ona na stanowisku, że nieposiadanie dokumentu przewozowego, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, przy jednoczesnym posiadaniu dokumentu wskazanego w art. 42 ust. 3 pkt 3 i gromadzeniu dokumentacji dodatkowej, o której mowa w art. 42 ust. 11 ww. ustawy – jeżeli łącznie i jednoznacznie potwierdzają one dostawę towarów do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego – nie pozbawia Spółki prawa do zastosowania stawki 0% VAT.

Na marginesie Wnioskodawca pragnie przy tym napomnieć, że z ww. uchwały NSA wynika, że „(...) dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Ponadto, Wnioskodawca zauważa, że z brzmienia art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT wynika, że posiadana przez Spółkę dokumentacja powinna wskazywać jednoznacznie, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione z terytorium Polski, a następnie dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy konieczne jest wykazanie, że te same towary, które zostały wydane z miejsca znajdującego się na terytorium Polski zostały dostarczone do nabywcy w innym państwie członkowskim.

W świetle powyższego, Spółka podkreśla, że jej zdaniem gromadzone przez nią dokumenty jednoznacznie potwierdzają, że te same towary (będące przedmiotem omawianych transakcji) zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone na terytorium innego państwa członkowskiego UE (w Modelu A: do Nabywcy lub miejsca wskazanego przez Nabywcę).

Swoje stanowisko w tym zakresie Wnioskodawca szczegółowo uzasadnia poniżej.

Jak wspomniano wcześniej, w Przypadku 1 Spółka każdorazowo posiada następujące dokumenty wspomniane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego:

kopię faktury (zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku), z której wynika w szczególności nazwa towaru/towarów oraz łączna waga wszystkich towarów, adres wysyłki (tym samym faktura wskazuje, że wykazane na niej towary mają zostać dostarczone do określonego miejsca na terytorium innego państwa członkowskiego UE) oraz miejsce załadunku towarów,

zbiorcze Zestawienie faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz tego Kontrahenta w przyjętym przez Strony okresie rozliczeniowym wraz z przewodnią wiadomość e-mail wysłaną do Kontrahenta oraz wiadomością zwrotną otrzymaną od Nabywcy lub oryginałem/skanem Zestawienia odesłanym Spółce przez tego Nabywcę (podpisanym w imieniu Kontrahenta przez odpowiednio umocowaną do tego osobę), które potwierdzają dostarczenie towarów do ich miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE. Zestawienie to zawiera w szczególności następujące dane odnoszące się do wystawionych w danym okresie faktur: numer faktury, datę wystawienia faktury oraz wartość faktury (tj. wartość dokonanej WDT, która została udokumentowana fakturą).

Co istotne – wskazane powyżej dokumenty są ze sobą ściśle powiązane. Jak zostało wykazane powyżej, Zestawienie identyfikuje bowiem w sposób szczegółowy faktury, które zostały wystawione przez Wnioskodawcę w celu udokumentowania przeprowadzonych transakcji.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, w ocenie Wnioskodawcy, powyższe dokumenty niewątpliwie wskazują jakie towary (oraz w jakiej ilości i wadze) były przedmiotem dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów oraz jaki był rzeczywisty przebieg zrealizowanych transakcji.

Ponadto, zgromadzona dokumentacja – zdaniem Spółki – w ujęciu kompleksowym jednoznacznie potwierdza, że towary wydane z miejsca znajdującego się na terytorium Polski (tj. z magazynu Spółki) oraz towary dostarczone do ich miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE to te same towary – wymienione szczegółowo na fakturze.

Mając na uwadze powyższe oraz wcześniejsze rozważania na temat możliwości dokumentowania – po 31 grudnia 2019 r. – WDT na potrzeby stosowania stawki 0% VAT wg zasad wskazanych w ustawie o VAT, w opinii Spółki wskazana w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego – w ramach Przypadku 1 – dokumentacja upoważnia Spółkę do opodatkowania przedmiotowych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów stawką 0% VAT także w aktualnym stanie prawnym.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać, że jego stanowisko znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, w tym w szczególności w interpretacjach indywidualnych z 10 marca 2015 r. (sygn. ILPP4/443-646/14-2/BA) i z 21 maja 2015 r. (sygn. ILPP4/4512-1-73/15-2/BA) wydanych na rzecz Wnioskodawcy w odniesieniu do bardzo zbliżonego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, lecz przed wejściem w życie Rozporządzenia 2018/1912 oraz ustawy wprowadzającej pakiet ….

Ponadto, ww. pogląd jest również aprobowany w najnowszych interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w podobnym stanie faktycznym (w tym w rozstrzygnięciach wydanych już po wejściu w życie instytucji domniemania). Przykładowo:

w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15 czerwca 2020 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.161.2020.1.RD), w której ww. Organ uznał, że: „(...) w Przypadku 2a dowody obejmujące: kopię faktury, zawierającej m.in. dane Nabywcy (tj. jego nazwę i adres siedziby) oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (w tym nazwę towaru); otrzymany drogą elektroniczną skan zbiorczego potwierdzenia odbioru towarów, zawierającego (i) wykaz faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Nabywcy w danym okresie, (ii) oświadczenie, iż towary zostały otrzymane przez Nabywcę na terytorium innego państwa członkowskiego oraz (iii) podpis osoby upoważnionej ze strony Nabywcy do potwierdzenia odbioru towarów (...) – będą uprawniały Wnioskodawcę w przypadku dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, do zastosowania opodatkowania stawką VAT 0% (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy). Będą to dowody o których mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, które (jak wynika z opisu sprawy) łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.”;
w interpretacji indywidualnej z 12 czerwca 2020 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.117.2020.1.PC), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej rozstrzygnął, że: „Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że dokumenty wymienione przez Wnioskodawcę tj. wystawiona faktura zawierająca specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz potwierdzenie w formie elektronicznej ((...) potwierdzenie od nabywcy zawarte w korespondencji e-mail), że określony towar został otrzymany przez nabywcę na terenie innego państwa członkowskiego niż Polska, których treść – jak wskazał Wnioskodawca – potwierdza, że towar opuścił Polskę i został dostarczony na terytorium innego państwa członkowskiego stanowią/będą stanowiły dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, łącznie potwierdzają i będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i tym samym upoważniają oraz będą upoważniały Wnioskodawcę do stosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do tych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.”;
w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 lutego 2020 r. (sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.706.2019.2.KT), w której ww. Organ stwierdził, że: „Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że dokumenty wymienione przez Wnioskodawcę w poszczególnych Wariantach, tj.: (...) 2. Wariant B: kopii faktury, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku oraz otrzymanego drogą elektroniczną potwierdzenia odbioru towarów objętych poszczególnymi fakturami wystawionymi przez Spółkę na rzecz Kontrahenta; w ramach tego rozwiązania osoba upoważniona przez Kontrahenta przesyła Spółce, jako załącznik do wiadomości e-mail lub faksem, informację potwierdzającą, że dane towary zostały otrzymane przez Kontrahenta lub odbiorcę ostatecznego (w przypadku dostaw łańcuchowych) (...) stanowią dowody dokonania danej dostawy wewnątrzwspólnotowej, które zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, łącznie będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i tym samym upoważniają Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do tych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.”;
w interpretacji indywidualnej z 6 września 2019 r. (sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.420.2019.1.PRP), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, który twierdził, że posiadane przez niego: „(...) dokumenty wskazane w Wariantach A), B) i C) w opisie zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jednoznacznie potwierdzają, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski oraz otrzymane przez Kontrahentów (lub odbiorców ostatecznych w przypadku dostaw łańcuchowych) na terytorium innego państwa członkowskiego. Tym samym nie ulega wątpliwości, iż warunek zastosowania 0% stawki VAT z tytułu dokonanych przez Spółkę dostaw wewnątrzwspólnotowych został w analizowanych przypadkach spełniony i Spółka powinna być uprawniona do zastosowania 0% stawki VAT.”
- Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wskazał, że w wariancie „B” będzie on w posiadaniu: „(...) kopii faktury, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku oraz otrzymanego drogą elektroniczną potwierdzenia odbioru towarów objętych poszczególnymi fakturami wystawionymi przez Spółkę na rzecz Kontrahenta; w ramach tego rozwiązania osoba upoważniona przez Kontrahenta przesyła Spółce, jako załącznik do wiadomości e-mail (korzystając z oficjalnego konta poczty elektronicznej serwera Kontrahenta) lub faksem, informację potwierdzającą, że dane towary zostały otrzymane przez Kontrahenta lub odbiorcę ostatecznego (w przypadku dostaw łańcuchowych).”;
w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 listopada 2018 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.580.2018.l.AK), w której ww. Organ zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, który uważał, że posiadane przez niego dokumenty: „w sposób jednoznaczny potwierdzają, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski oraz dostarczone do Nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. W konsekwencji nie ulega wątpliwości, iż warunek zastosowania stawki VAT 0% z tytułu dokonanych przez Wnioskodawcę dostaw wewnątrzwspólnotowych został w analizowanym przypadku spełniony i tym samym Spółka powinna być uprawniona do zastosowania dla tych dostaw stawki VAT 0%.”,

Autor wniosku interpretacyjnego w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wskazał, że: „(...) zakres gromadzonej przez Spółkę dokumentacji różni się w zależności od przypadku i obejmuje odpowiednio: (...) w przypadku 1.: kopię faktury (...) specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (...) potwierdzone przez Nabywcę lub podmiot działający w jego imieniu zbiorcze zestawienie faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Nabywcy w danym, objętym tym zestawieniem okresie – przy czym potwierdzenie to może nastąpić zarówno poprzez przesłanie drogą elektroniczną wiadomości, której treść wskazuje na akceptację informacji zawartych w zestawieniu, jak i poprzez przesłanie (w formie elektronicznej lub tradycyjnej) podpisanego zestawienia.”;

w interpretacji indywidualnej z 13 czerwca 2017 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.94.2017.1.AP), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że ma rację wnioskodawca, który był zdania, że: „(...) W przypadku braku oryginału dokumentu CMR lub istotnych trudności z jego pozyskaniem w ustawowym terminie do zastosowania stawki 0% VAT przy WDT, potwierdzeniem dostarczenia towaru do Nabywcy jest komplet następujących dokumentów: 1. kopia faktury VAT zawierająca ogólną specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (...), 2. co najmniej 1 z poniższych dokumentów: (...) f. korespondencja mailowa z nabywcą, potwierdzająca dotarcie towaru do nabywcy (...).”
w interpretacji indywidualnej z 12 czerwca 2017 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.127.2017.l.JNA), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej – odnosząc się do analogicznej sprawy, jak będąca przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej – podzielił stanowisko wnioskodawcy w zakresie możliwości zastosowania stawki 0% VAT w przypadku posiadania: kopii faktury (zawierającej m.in. dane nabywcy oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku wskazującej m.in. nazwę towaru) oraz otrzymanego drogą elektroniczną skanu zbiorczego potwierdzenia odbioru towarów, zawierającego (i) wykaz faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Nabywcy w danym okresie, (ii) oświadczenie, że towary zostały otrzymane przez Nabywcę na terytorium innego państwa członkowskiego oraz (iii) podpis osoby upoważnionej ze strony Nabywcy do potwierdzenia odbioru towarów.

1.2.3. Prawo Spółki do stosowania stawki 0% VAT na podstawie katalogu dokumentów opisanego w Przypadku 2

W ramach Przypadku 2, Wnioskodawca w odniesieniu do realizowanych transakcji – jak zostało przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego – również każdorazowo posiada jeden z dokumentów podstawowych wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, tj. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, która jest ujęta na kopii faktury.

Taką dokumentacją jest kopia faktury oraz korespondencja handlowa, w ramach której Wnioskodawca przesyła Nabywcy zbiorcze Zestawienie faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz tego Kontrahenta w przyjętym przez Strony okresie rozliczeniowym, przy pomocy którego Nabywca ten potwierdza – w drodze tzw. milczącej akceptacji – fakt dostarczenia towarów do ich ww. miejsca przeznaczenia, ujętych na fakturach wymienionych w tym Zestawieniu.

Reasumując, komplet dokumentów posiadanych przez Wnioskodawcę w Przypadku 2 jest zbieżny z kompletem posiadanym w Przypadku 1 – z tym zastrzeżeniem, że w tym przypadku Nabywca nie odsyła do Wnioskodawcy informacji zwrotnej w zakresie otrzymanego Zestawienia (w postaci zwrotnej wiadomości elektronicznej lub poprzez odesłanie skanu/oryginału tego Zestawienia, które zostało podpisane przez odpowiednio umocowaną do tego osobę), a fakt dostarczenia towarów do miejsca ich przeznaczenia jest potwierdzany w drodze tzw. milczącej akceptacji.

W tym miejscu Wnioskodawca – kierując się wielokrotnie już cytowaną w niniejszym uzasadnieniu wniosku uchwałą NSA z 11 października 2010 r. (sygn. akt I FPS 1/10) – pragnie ponownie podkreślić, że stoi on na stanowisku, że nieposiadanie dokumentu przewozowego, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, przy jednoczesnym posiadaniu dokumentu wskazanego w art. 42 ust. 3 pkt 3 i gromadzeniu dokumentacji dodatkowej, o której mowa w art. 42 ust. 11 ww. ustawy – jeżeli łącznie i jednoznacznie potwierdzają one dostawę towarów do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego – nie pozbawia Spółki prawa do zastosowania stawki 0% VAT.

Ponadto, Spółka – zważając na treść przepisu art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT – pragnie także podkreślić, że w jej ocenie dokumenty gromadzone w ramach Przypadku 2 również będą potwierdzały w sposób jednoznaczny, że te same towary (będące przedmiotem omawianych transakcji) zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone na terytorium innego państwa członkowskiego UE (w Modelu A: do Nabywcy lub miejsca wskazanego przez Nabywcę).

Swoje stanowisko w tym zakresie Wnioskodawca szczegółowo uzasadnia poniżej.

Jak wspomniano wcześniej, w Przypadku 2 Spółka każdorazowo posiada następujące dokumenty wspomniane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego:

kopię faktury (zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku), z której wynika w szczególności nazwa towaru/towarów oraz łączna waga wszystkich towarów, adres wysyłki (tym samym faktura wskazuje, że wykazane na niej towary mają zostać dostarczone do określonego miejsca na terytorium innego państwa członkowskiego UE) oraz miejsce załadunku towarów,

zbiorcze Zestawienie faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz tego Kontrahenta w przyjętym przez Strony okresie rozliczeniowym oraz przewodnią wiadomość e-mail wysłaną do Kontrahenta – bez informacji zwrotnej od kontrahenta (tzw. milczący akcept) – które potwierdzają dostarczenie towarów do ich miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE. Zestawienie to zawiera w szczególności następujące dane odnoszące się do wystawionych w danym okresie faktur: numer faktury, datę wystawienia faktury oraz wartość faktury (tj. wartość dokonanej WDT, która została udokumentowana fakturą).

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie zauważyć, że w jego ocenie bez znaczenia w tym zakresie pozostaje fakt, że w opisanym w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Przypadku 2 Nabywca nie odsyła do Spółki informacji zwrotnej dotyczącej otrzymanego Zestawienia. Z ustnych ustaleń Stron (potwierdzonymi dodatkowo informacją zawartą w Zestawieniu) wynika bowiem, że w przypadku braku odpowiedzi Nabywcy w uzgodnionym przez Strony terminie, uznaje się, że Nabywca potwierdza, iż towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska (ma miejsce zatem tzw. milcząca akceptacja faktu dostarczenia towarów). Dodatkowo w treści wiadomości e-mail, do której załączane jest Zestawienie, Wnioskodawca wskazuje, że milczenie ze strony Nabywcy oznacza potwierdzenie, że towar został dostarczony.

Biorąc pod uwagę powyższe, dokument taki ma w ocenie Spółki jednakową moc dowodową, co Zestawienie faktur, którego otrzymanie zostało potwierdzone przez Nabywcę. Należy bowiem wskazać, że ustalony przez Strony sposób komunikacji każdorazowo daje Kontrahentowi możliwość dokonania szczegółowej weryfikacji danych zawartych w tym Zestawieniu oraz przedstawienie ewentualnych uwag co do jego treści. Nie ulega natomiast wątpliwości, że każdy racjonalny przedsiębiorca zgłosiłby Spółce wszelkie zauważone braki w towarach mających być przedmiotem dostaw dokonywanych na jego rzecz (udokumentowanych fakturami dostarczonymi Nabywcy).

Należy w tym miejscu również podkreślić, że niezgłoszenie przez Nabywcę zastrzeżeń może być w ocenie Spółki postrzegane jako jego oświadczenie woli – zgodne z ustnymi ustaleniami Stron oraz z informacją zawartą w Zestawieniu (która stanowi, że brak przekazania informacji zwrotnej oznacza w istocie potwierdzenie otrzymania towarów udokumentowanych fakturami, których numery wymienione zostały w tym Zestawieniu).

Jak wskazują bowiem przedstawiciele doktryny prawa cywilnego: „(...) bierne zachowanie podmiotu prawa cywilnego, brak jego aktywności (nazywany w doktrynie milczeniem) może być sposobem złożenia oświadczenia woli, jeżeli istnieją reguły znaczeniowe wiążące z nim sens w postaci woli wywołania skutku prawnego”.

Przykładowo, taką formę złożenia oświadczenia woli dopuszcza art. 682 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks Cywilny (j.t. Dz. U. z 2019 r. poz. 1145), zgodnie z którym: „jeżeli przedsiębiorca otrzymał od osoby, z którą pozostaje w stałych stosunkach gospodarczych, ofertę zawarcia umowy w ramach swej działalności, brak niezwłocznej odpowiedzi poczytuje się za przyjęcie oferty”.

Spółka podkreśla, że w analizowanym przypadku – zgodnie z ustnymi ustaleniami Stron – brak odpowiedzi na przesłane Zestawienie w określonym terminie oznacza jego akceptację. W konsekwencji, powyższy dokument, zdaniem Spółki, jednoznacznie poświadcza fakt otrzymania towarów przez Nabywcę.

Mając na uwadze powyższe oraz wcześniejsze rozważania na temat możliwości dokumentowania – po 31 grudnia 2019 r. – WDT na potrzeby stosowania stawki 0% VAT wg zasad wskazanych w ustawie o VAT, w opinii Spółki wskazana w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego – w ramach Przypadku 2 – dokumentacja również upoważnia Spółkę do opodatkowania przedmiotowych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów stawką 0% VAT także w aktualnym stanie prawnym.

Ponadto, ww. pogląd jest również aprobowany w najnowszych interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej po 31 grudnia 2019 r., czyli po wejściu w życie instytucji domniemania). Przykładowo:

w interpretacji indywidualnej z 15 czerwca 2020 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.161.2020.1.RD), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że: „(...) w Przypadku 2b dowody obejmujące: kopię faktury, zawierającej m.in. dane Nabywcy (tj. jego nazwę i adres siedziby) oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (w tym nazwę towaru); zbiorcze zestawienia faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Nabywcy w danym okresie, które jest przesyłane Nabywcy drogą elektroniczną, po zakończeniu okresu, którego dotyczy (zazwyczaj jest to okres miesięczny, a zestawienie jest przesyłane około 10. dnia następnego miesiąca) i w odniesieniu, do którego zgodnie z ustaleniami z Nabywcą oraz informacją zawartą w przedmiotowym zestawieniu, w przypadku braku dokonania potwierdzenia do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy przesłane zestawienie, uznaje się, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska (możliwe są zatem sytuacje, w których Nabywca nie zgłasza zastrzeżeń w odniesieniu do otrzymanego zestawienia i tym samym nie odsyła do Spółki informacji zwrotnej w tym zakresie), – będą uprawniały Wnioskodawcę w przypadku dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, do zastosowania opodatkowania stawką VAT 0% (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy). Będą to dowody o których mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, które (jak wynika z opisu sprawy) łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.”;
w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 lutego 2020 r. (sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.706.2019.2.KT), w której ww. Organ rozstrzygnął, że: „Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że dokumenty wymienione przez Wnioskodawcę w poszczególnych Wariantach, tj.: (...) 3. Wariant C: kopii faktury, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku oraz zbiorczego zestawienia faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta w danym okresie; Zgodnie z ustaleniami z Kontrahentem oraz informacją zawartą w przedmiotowym zestawieniu, w przypadku braku dokonania potwierdzenia do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy przesłane zestawienie, uznaje się, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska – stanowią dowody dokonania danej dostawy wewnątrzwspólnotowej, które zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, łącznie będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i tym samym upoważniają Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do tych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów”;
w interpretacji indywidualnej z 6 września 2019 r. (sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.420.2019.1.PRP), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, który twierdził, że posiadane przez niego: „(...) dokumenty wskazane w Wariantach A), B) i C) w opisie zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jednoznacznie potwierdzają, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski oraz otrzymane przez Kontrahentów (lub odbiorców ostatecznych w przypadku dostaw łańcuchowych) na terytorium innego państwa członkowskiego. Tym samym nie ulega wątpliwości, iż warunek zastosowania 0% stawki VAT z tytułu dokonanych przez Spółkę dostaw wewnątrzwspólnotowych został w analizowanych przypadkach spełniony i Spółka powinna być uprawniona do zastosowania 0% stawki VAT.”,

Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wskazał, że w wariancie „C” będzie on w posiadaniu: „(...) kopii faktury, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku oraz zbiorczego zestawienia faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta w danym okresie; zestawienie to jest przesyłane Kontrahentowi drogą elektroniczną, po zakończeniu okresu, którego dotyczy (zazwyczaj jest to okres miesięczny, a zestawienie jest przesyłane około 10 dnia następnego miesiąca). Zgodnie z ustaleniami z Kontrahentem oraz informacją zawartą w przedmiotowym zestawieniu, w przypadku braku dokonania potwierdzenia do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy przesłane zestawienie, uznaje się, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska (możliwe są zatem sytuacje, w których Kontrahent nie zgłasza zastrzeżeń w odniesieniu do otrzymanego zestawienia i tym samym nie odsyła do Spółki informacji zwrotnej w tym zakresie).”;

w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 listopada 2018 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.580.2018.1.AK), w której ww. Organ zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, który uważał, że posiadane przez niego dokumenty: „w sposób jednoznaczny potwierdzają, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski oraz dostarczone do Nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. W konsekwencji nie ulega wątpliwości, iż warunek zastosowania stawki VAT 0% z tytułu dokonanych przez Wnioskodawcę dostaw wewnątrzwspólnotowych został w analizowanym przypadku spełniony i tym samym Spółka powinna być uprawniona do zastosowania dla tych dostaw stawki VAT 0%.”,

Autor wniosku interpretacyjnego w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wskazał, że: „zakres gromadzonej przez Spółkę dokumentacji różni się w zależności od przypadku i obejmuje odpowiednio: (...) w przypadku 2.: kopię faktury (...), specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (...), zbiorcze zestawienie faktur, które dokumentują dokonane na rzecz Nabywcy w okresie, którego dotyczy zestawienie dostawy - przy czym uznaje się, że zestawienie to zostało potwierdzone z uwagi na niezgłoszenie przez Nabywcę zastrzeżeń do jego treści do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, do którego dokument ten się odnosi.”;

w interpretacji indywidualnej z 25 kwietnia 2018 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.251.2018.l.WH), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się z wnioskodawcą, który twierdził, że: „Dostawy udokumentowane w sposób opisany w przypadku 2b) w świetle art. 42 ust. 1 w związku z przepisem art. 42 ust. 3 i art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, powinny być opodatkowane 0% stawką VAT.”
- Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wskazał, że w przypadku „2b)”jest on w posiadaniu: „(...) kopii faktury, zawierającej m.in. dane Nabywcy (tj. jego nazwę i adres siedziby) oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (w tym nazwę towaru); zbiorczego zestawienia faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Nabywcy w danym okresie. Zestawienie to jest przesyłane Nabywcy drogą elektroniczną, po zakończeniu okresu, którego dotyczy (zazwyczaj jest to okres miesięczny, a zestawienie jest przesyłane około 10 dnia następnego miesiąca). Zgodnie z ustaleniami z Nabywcą oraz informacją zawartą w przedmiotowym zestawieniu, w przypadku braku dokonania potwierdzenia do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy przesłane zestawienie, uznaje się, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska (możliwe są zatem sytuacje, w których Nabywca nie zgłasza zastrzeżeń w odniesieniu do otrzymanego zestawienia i tym samym nie odsyła do Spółki informacji zwrotnej w tym zakresie).”;
w interpretacji indywidulanej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 czerwca 2017 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.94.2017.l.AP), w której ww. Organ uznał, że ma rację wnioskodawca, który był zdania, że: „(...) w przypadku gdy Nabywca w ustalonym terminie nie zakwestionuje dostawy towarów opisanych na poszczególnych fakturach i nie wniesie innych uwag/zastrzeżeń do zbiorczego zestawienia faktur przesyłanego drogą elektroniczną do Nabywcy, zestawienie to będzie – łącznie z fakturą – jednoznacznie potwierdzać, iż towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione z terytorium Polski, a następnie dostarczone do Nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Stanowić więc będzie dokument uprawniający Wnioskodawcę do zastosowania stawki 0%.”;
w interpretacji indywidualnej z 12 czerwca 2017 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.127.2017.l.JNA), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej – odnosząc się do analogicznej sprawy, jak będąca przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej – podzielił stanowisko wnioskodawcy w zakresie możliwości zastosowania stawki 0% VAT w przypadku posiadania: kopii faktury (zawierającej m.in. dane nabywcy), specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (wskazującej m.in. nazwę towaru) oraz zbiorczego zestawienia faktur dokumentujących WDT, którego otrzymanie jest potwierdzane przez nabywcę m.in. w drodze tzw. milczącej akceptacji;
w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 marca 2017 r. (sygn. 3063-ILPP1-3.4512.70.2017.1.KB), w której ww. Organ zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, który twierdził, że: „(...) dostawy udokumentowane w sposób opisany w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, powinny być opodatkowane 0% stawką VAT, w świetle art. 42 ust. 1 w związku z przepisem art. 42 ust. 3 i art. 42 ust. 11 ustawy o VAT w sytuacji gdy Nabywca nie odsyła do Spółki informacji zwrotnej w zakresie otrzymanego zestawienia, co wynika z ustnych ustaleń między Spółką a Nabywcą, że przy braku potwierdzenia do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy przesłane zestawienie, uznaje się, że towary zostały dostarczone do ich miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska.”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Okoliczność, że przedmiotowa transakcja stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów przyjęto jako element opisu sprawy i tut. Organ nie dokonywał oceny w tym zakresie. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin