2020.12.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.436.2020.4.PG
z 18 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2020 r. (data wpływu 9 września 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 grudnia 2020 r. (data wpływu 10 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług przekazania przez Y na rzecz Wnioskodawcy narzędzi w ramach Zapasu Rotacyjnego służących do wykonywania na nich przez Wnioskodawcę Usługi oraz prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu tej transakcji (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług przekazania przez Y na rzecz Wnioskodawcy narzędzi w ramach Zapasu Rotacyjnego służących do wykonywania na nich przez Wnioskodawcę Usługi oraz prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu tej transakcji (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem w dniu 10 grudnia 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, X Sp. z o.o. (dalej jako „X”, „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest polską spółką, wchodzącą w skład Grupy X, odpowiedzialną za dystrybucję na rynku polskim narzędzi do obróbki skrawaniem. Narzędzia dystrybuowane przez Spółkę produkowane są przez poszczególne zakłady produkcyjne Grupy X. Spółka, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, świadczy m.in. usługi kompleksowego zarządzania gospodarką narzędziami skrawającymi, tj. usługi tzw. Tool Managementu (dalej jako: „Tool Management”).

W ramach Tool Managementu, X zapewnia klientowi ciągłość zaopatrzenia w umownie ustalone narzędzia skrawające, potrzebne w procesie produkcyjnym klienta (poprzez ich zakup oraz zarządzanie ich dostawami), utrzymywanie odpowiedniego stanu magazynowego ostrych (tj. sprawnych) narzędzi, odpowiednie magazynowanie tych narzędzi, ich ustawianie (tj. przygotowanie do ich montażu w obrabiarce klienta), a także regenerację tych narzędzi. W tym celu X dostarcza do klienta odpowiedni system szaf narzędziowych wraz z oprogramowaniem, w których to szafach umieszczane są narzędzia nowe oraz narzędzia po ich regeneracji. Po pobraniu narzędzia z szafy narzędziowej przez pracownika X, pracownik ten odpowiedzialny jest za właściwe ustawienie narzędzia (przygotowanie do montażu w obrabiarce klienta). Tak przygotowane narzędzie montowane jest w obrabiarce klienta. Zużyte narzędzia klient przekazuje Spółce, która dokonuje ich oględzin i wysyła je do regeneracji, jeżeli stan tych narzędzi na taką regenerację pozwala. Ponadto X zapewnia klientowi odpowiednie wsparcie techniczne jego produkcji w celu rozwiązywania pojawiających się problemów obróbczych oraz ciągłej optymalizacji procesu technologicznego klienta w zakresie obróbki skrawaniem. Zadania te X realizuje poprzez swoich pracowników, wykonujących swoje obowiązki na miejscu, tj. w zakładzie klienta – logistyków, ustawiaczy narzędzi, inżynierów – doradców technicznych. W ramach Tool Managementu X dostarcza klientowi wszystkie narzędzia skrawające, potrzebne do obróbki danego wyrobu klienta, w razie potrzeby (brak takiego narzędzia w palecie produktowej Grupy X) lub na wyraźne życzenie klienta – również narzędzia producentów spoza Grupy X.

W roku 20xx Spółka nawiązała współpracę w zakresie Tool Management z Y Sp. z o.o. (dalej jako: „Y”, łącznie ze Spółką jako: „Strony”) – producentem silników do samochodów M., należącym do niemieckiego koncernu D. Podstawę tej współpracy (dalej jako: „Projekt”) stanowi szereg dokumentów – w szczególności Książka Specyfikacji Tool Management oraz porozumienie ustalające postanowienia szczególne, w tym odstępstwa (dalej jako: „Porozumienie”, razem z Książką Specyfikacji jako: „Umowa”).

Jak wynika z Umowy, Y zleca Spółce usługę Tool Managementu – zarządzania narzędziami skrawającymi (dalej jako: „Usługa”), które Y wykorzystuje do działalności produkcyjnej. W ramach świadczenia Usługi, Spółka odpowiedzialna jest za zarządzanie narzędziownią Y, tj. zakup i dostarczanie narzędzi skrawających, utrzymywanie odpowiedniego stanu magazynowego ostrych (sprawnych) narzędzi, zapewniającego ciągłość zaopatrzenia produkcji Y w narzędzia, planowanie potrzeb narzędziowych, kontrolę jakościową i ilościową stanu narzędzi, ich regenerację (naprawę) lub wymianę zużytych narzędzi, ustawianie narzędzi (przygotowanie do montażu w obrabiarce klienta), dostarczanie kompletnych, ustawionych, tj. gotowych do pracy narzędzi na linie produkcyjne Y, a także za udzielanie wsparcia technicznego i rozwiązywanie problemów związanych z wykorzystaniem narzędzi. Część narzędzi objętych tą umową jest produkowana przez zakłady produkcyjne Grupy X, a część przez innych producentów.

System szaf narzędziowych, za pomocą którego X realizuje Usługę, składa się z:

centralnej szafy narzędziowej (dalej jako: „Szafa Paternoster”), znajdującej się w narzędziowni (dalej jako: „Tool Room”);
oraz szaf narzędziowych przy liniach produkcyjnych (dalej jako: „Szafy Unibase”).

Zarówno Szafa Paternoster jak i Szafy Unibase będą stanowiły własność Y.

Zgodnie z Umową, dla celów realizacji Usługi, przed uruchomieniem produkcji seryjnej (co ma nastąpić partiami, przy czym część produkcji ruszyła w sierpniu 20xx roku), zobowiązana jest przekazać Spółce następujące narzędzia:

trzy komplety narzędzi na wrzeciono obrabiarki (dalej jako: „Komplety”) – tj. trzy zestawy kompletnych, gotowych do zainstalowania na obrabiarce narzędzi, składających się zazwyczaj z korpusu narzędziowego, oprawki, elementów stricte skrawających oraz elementów mocujących i ustawczych (dalej jako: „Narzędzia Kompletne”); każdy taki Komplet składa się z wielu (kilkudziesięciu) różnego rodzaju Narzędzi Kompletnych;
zapas podstawowy narzędzi skrawających zużywających się, wchodzących w skład Narzędzia Kompletnego (dalej jako: „Zapas Rotacyjny”);
zapas narzędzi skrawających zużywających się (tj. zapas samych tylko elementów stricte skrawających, wchodzących w skład Narzędzia Kompletnego) na ustalony przez Strony, trzymiesięczny okres (dalej jako: „Zapas”).

Część narzędzi stanowiących Komplety i Zapas Rotacyjny przekazana została przed uruchomieniem pierwszych modułów produkcji seryjnej na początku Projektu, co miało miejsce pod koniec lipca 20xx roku, część narzędzi stanowiących Komplety, Zapas Rotacyjny i Zapas zostanie przekazana w późniejszym okresie, przed uruchomieniem właściwych modułów produkcji.

Wszystkie narzędzia na moment przekazania stanowiły (w odniesieniu do narzędzi już przekazanych) i będą stanowiły (w odniesieniu do tych, które dopiero zostaną przekazane) własność Y. Zgodnie z Umową, zarówno Komplety, Zapas Rotacyjny, jak i Zapas, mimo ich przekazania Spółce, pozostają własnością Y przez cały okres obowiązywania Umowy – prawo do rozporządzania nimi przysługuje wyłącznie Y, a X może wykorzystywać te narzędzia wyłącznie w sposób wskazany i określony przez Y, tzn. wyłącznie wydając je do celów produkcyjnych Y i dokonując ich regeneracji (naprawy), a ostatecznie także i utylizacji.

Jeden Komplet narzędzi przekazanych przez Y zostaje od razu wydany do produkcji, tj. zamontowany w maszynach (obrabiarkach) Y, drugi Komplet zostaje umieszczony w Szafach Unibase, trzeci zaś wraz z Zapasem Rotacyjnym i Zapasem narzędzi zużywających się, w Szafie Paternoster.

W toku Projektu, wraz ze zużywaniem się poszczególnych narzędzi wchodzących w skład Kompletów umieszczonych na maszynach, pracownicy Y będą je sukcesywnie zdejmowali z maszyn i odkładali do Szaf Unibase znajdujących się przy liniach produkcyjnych, pobierając jednocześnie z Szaf Unibase znajdujące się tam ostre (tj. nowe lub zregenerowane) kompletne, ustawione, gotowe do użycia narzędzia (wchodzące w skład wyżej wymienionych Kompletów). Pracownicy X, odpowiedzialni za ustawianie narzędzi, będą zabierali z Szaf Unibase zużyte, kompletne narzędzia (wchodzące w skład Kompletów) do Tool Room w celu przywrócenia tych narzędzi do stanu pozwalającego na ich ponowne zamontowanie w obrabiarce. W tymże celu będą oni dokonywać wymiany zużytych (tj. stępionych lub uszkodzonych) elementów stricte skrawających (tzw. narzędzi skrawających zużywających się) na elementy ostre (nowe lub zregenerowane). W razie potrzeby pracownicy X będą również wymieniali zużyte elementy mocujące i elementy ustawcze narzędzi (służące do zamocowania i ustawienia elementów skrawających na korpusie, tj. części nośnej narzędzia skrawającego, zużyte korpusy narzędziowe oraz oprawki narzędziowe (służące do zamocowania narzędzia skrawającego w maszynie). Po takiej wymianie elementów skrawających Narzędzie Kompletne będzie następnie ustawiane na odpowiedni wymiar (m.in. długość, średnica narzędzia) na stosownych przyrządach ustawczo-pomiarowych i jako gotowe do pracy, nadające się do założenia na maszynę Y, dostarczane przez pracowników X do Szafy Unibase przy danej linii produkcyjnej Y.

Jeżeli stan zużytych elementów skrawających będzie na to pozwalał, będą one wysyłane następnie przez pracowników X do regeneracji (ostrzenie, nanoszenie ewentualnych powłok ochronnych, itp.), mającej miejsce zasadniczo w zakładach producentów narzędzi (X w takiej sytuacji będzie nabywał usługę regeneracji od podwykonawcy). Do regeneracji wysyłane będą również zużyte Narzędzia Kompletne skrawające z niewymiennymi, tj. zamocowanymi trwale (wlutowanymi) elementami skrawającymi (dalej jako: „Narzędzia Kompletne Niewymienne”) oraz same korpusy narzędzi skrawających.

Elementy skrawające oraz Narzędzia Kompletne Niewymienne nienadające się do regeneracji, poddawane będą utylizacji przez pracowników X podobnie jak nienadające się do regeneracji korpusy narzędzi, a także nienadające się do ponownego użycia elementy mocujące, elementy ustawcze czy oprawki narzędziowe.

W ramach Usługi Spółka jest zobowiązana do zapewnienia Y ciągłości zaopatrzenia w kompletne, ostre, prawidłowo ustawione, tym samym gotowe do użycia na maszynie, narzędzia skrawające, wobec czego na bieżąco uzupełniać będzie zawartość Szafy Paternoster o nowe bądź zregenerowane elementy skrawające narzędzi. Ponadto, Spółka będzie umieszczać w Szafie Paternoster nabyte we własnym zakresie i stanowiące własność Spółki inne części składowe Narzędzi Kompletnych, takie jak korpusy narzędzi, oprawki narzędziowe, elementy mocujące, elementy ustawcze, itp. (dalej jako: „Nowe Elementy Dodatkowe”).

W celu przywrócenia do stanu używalności poszczególnych Narzędzi Kompletnych wchodzących w skład Kompletów, pracownicy X będą wykorzystywać elementy skrawające pobierane z Szafy Paternoster, z początku te przekazane na początku Projektu jako Zapas Rotacyjny i Zapas, a w późniejszym okresie - elementy stanowiące uzupełnienie Zapasu Rotacyjnego i Zapasu, nabywane przez X w toku realizacji Projektu, stanowiące własność Spółki (dalej jako: „Nowe Elementy Skrawające”), a także wspomniane Nowe Elementy Dodatkowe.

X będzie także nabywać kompletne, gotowe do użycia na maszynie nowe Narzędzia Kompletne Niewymienne – na odtworzenie Kompletów, w przypadku gdy zużyte lub uszkodzone Narzędzie Kompletne Niewymienne nie nadaje się do regeneracji (dalej jako: „Nowe Narzędzia Kompletne Niewymienne”).

Nowe Elementy Dodatkowe, Nowe Elementy Skrawające oraz Nowe Narzędzia Kompletne Niewymienne, w dalszej części wniosku, łącznie zwane będą „Narzędziami Nowymi”.

Własność Narzędzi Nowych nabytych przez Spółkę, będzie przechodziła na Y w momencie ich poboru z Szafy Paternoster przez pracownika X w celu ewentualnego zmontowania i ustawienia Narzędzia Kompletnego oraz umieszczenia gotowego Narzędzia Kompletnego w Szafie Unibase. W tym momencie (poboru z Szafy Paternoster), na Y będzie przechodziło prawo do rozporządzania tymi narzędziami jak właściciel.

Oznacza to, że w Szafach Unibase będą się znajdowały wyłącznie narzędzia stanowiące własność Y, pozostające do wyłącznej dyspozycji Y.

W Szafie Paternoster znajdować się będą:

stanowiące własność Y:
1. początkowo: Narzędzia Kompletne wchodzące w skład jednego z trzech Kompletów na wrzeciono obrabiarki, przekazanych przez Y przed uruchomieniem produkcji seryjnej;
2. przekazany X przez Y Zapas;
3. przekazany X przez Y Zapas Rotacyjny;
4. zregenerowane narzędzia skrawające zużywające się, tj. zregenerowane na zlecenie X elementy skrawające Narzędzi Kompletnych już raz wydanych do produkcji Y, a następnie – po ich zdjęciu z maszyny – przekazanych do Tool Room jako zużyte lub uszkodzone; elementy te. po ich wymontowaniu z Narzędzia Kompletnego, zostaną poddane regeneracji i umieszczone w Szafie Paternoster;
5. zregenerowane korpusy narzędzi, tj. korpusy wchodzące w skład Narzędzi Kompletnych (które zostały wydane do produkcji Y, a następnie, jako zużyte lub uszkodzone, przekazane do Tool Room celem przywrócenia ich do stanu używalności) zregenerowane na zlecenie X i umieszczone w szafie Paternoster po dokonanej regeneracji;
stanowiące własność X Narzędzia Nowe:
1. Nowe Elementy Skrawające – nowe, nabyte przez X celem uzupełnienia Zapasu i Zapasu Rotacyjnego, narzędzia skrawające zużywające się (elementy skrawające);
2. Nowe Elementy Dodatkowe – nabyte przez X pozostałe elementy składowe kompletnego narzędzia – oprawki narzędziowe, adaptery, elementy mocujące (śrubki mocujące), elementy ustawcze (śrubki i kołki ustawcze), korpusy narzędzi, itp.;
3. Nowe Narzędzia Kompletne Niewymienne – nabyte przez X kompletne, gotowe do użycia na maszynie narzędzia nowe z niewymiennymi częściami – na odtworzenie Kompletów (np. w przypadku zniszczenia narzędzia).

Spółka zamierza prowadzić odrębne ewidencje (magazyny w systemie księgowym) pozwalające na bieżącą kontrolę stanu magazynowego narzędzi własnych oraz narzędzi należących do Y znajdujących się w Szafie Paternoster oraz rejestrację momentu pobrania z tej Szafy poszczególnych narzędzi.

Za Usługę świadczoną przez X Strony ustaliły wynagrodzenie w oparciu o kalkulację jednostkowego kosztu obróbki wyrobów Y, tj. bloków silnikowych (ang. costs per part). Koszty te uwzględniają w szczególności koszty zużycia narzędzi, obejmujące koszty ich regeneracji, koszty wymiany elementów skrawających (tzw. narzędzi skrawających zużywających się) na nowe, koszty wymiany zużytych oprawek narzędziowych oraz elementów mocujących i ustawczych, koszty wymiany lub regeneracji zużytych korpusów narzędzi, koszty ustawiania narzędzi, koszty magazynowania, koszty logistyki, koszty złomowania, koszty doradztwa technicznego, których poniesienie jest niezbędne do wyprodukowania, tj. obróbki, jednego dobrego bloku silnikowego. Kalkulacja ta obejmuje także szacunkowe koszty narzędzi zniszczonych z winy Y i koszty narzędziowe wyprodukowanych przez Y braków. Powyższe kategorie kosztów uwzględniają również koszty personalne, tj. koszty pracowników X wykonujących swoje obowiązki na miejscu, tj. w zakładzie produkcyjnym Y (logistyków, ustawiaczy narzędzi, inżynierów-doradców technicznych).

X otrzymuje zatem pewną, ustaloną w oparciu o umowny koszt wytworzenia jednego bloku silnikowego, kwotę pieniężną, za każdy blok silnikowy, jaki zostanie wyprodukowany przez Y.

Wynagrodzenie to ma zatem charakter zmienny, jego wysokość jest bowiem iloczynem zmiennej ilości wyprodukowanych przez Y bloków silnikowych w danym miesiącu (wolumenem produkcji) i stałej wartości umownego kosztu wyprodukowania jednego bloku silnikowego opartego na szacunku dokonanym przez X jeszcze przed rozpoczęciem Projektu. Im więcej wyprodukowanych bloków silnikowych, tym wynagrodzenie Spółki będzie wyższe. Wprost zaś proporcjonalnie do zwiększenia produkcji bloków silnikowych wzrastać będzie ilość narzędzi (w tym Narzędzi Nowych i Zregenerowanych Elementów Skrawających) wykorzystywanych przez Y do celów produkcyjnych, tj. narzędzi pobranych z Szafy Paternoster.

W związku ze świadczeniem Usługi, Strony ustaliły miesięczne okresy rozliczeniowe.

Na zakończenie Projektu (co może nastąpić w przypadku rozwiązania Umowy bądź jej nieprzedłużenia), zgodnie z § 2 ust. 3 Umowy, X zobowiązana będzie do protokolarnego przekazania / zwrotu trzech Kompletów na wrzeciono obrabiarki, Zapasu Rotacyjnego (ilościowo identycznego zestawu narzędzi skrawających przekazanych na początku współpracy) oraz pozostałych (niewchodzących w skład Zapasu Rotacyjnego) elementów skrawających znajdujących się w Szafie Paternoster, tj. Zapasu aktualnego na moment zakończenia współpracy (w tym Nowych Elementów Skrawających oraz elementów stanowiących własność Y, zregenerowanych przez X, ale niewydanych ponownie do produkcji Y przed zakończeniem Projektu – dalej jako „Zregenerowane Elementy Skrawające”). Zgodnie z Umową, Komplety powinny zostać zwrócone w stanie ilościowo identycznym (ilość przekazywanych, nadających się do użytku, ostrych narzędzi powinna odpowiadać ilości Kompletów przekazanych przez Y na początku Projektu). Podobnie wyglądać ma rozliczenie Zapasu Rotacyjnego – X powinna zwrócić narzędzia w stanie ilościowo identycznym, tj. ilość przekazywanych, nadających się do użytku, ostrych narzędzi powinna odpowiadać ilościowo narzędziom przekazanym przez Y jako Zapas Rotacyjny na początku Projektu). Zapas z kolei rozliczony zostanie wartościowo, tj. X zwróci narzędzia stanowiące aktualny na moment rozwiązania albo nieprzedłużenia Umowy Zapas (wszystkie narzędzia skrawające zużywające się, tj. elementy skrawające Narzędzi Kompletnych, znajdujące się w Szafie Paternoster, zarówno stanowiące własność X – Nowe Elementy Skrawające – jak i stanowiące własność Y – Zregenerowane Elementy Skrawające).

Z praktycznego punktu widzenia, w związku z przewidywaną żywotnością narzędzi skrawających oraz okresem zawarcia Umowy, przedmiotem zwrotu z dniem końca Projektu, co do zasady, nie będą te same narzędzia, co przekazane jako Komplety, Zapas Rotacyjny i Zapas, a jedynie narzędzia takie same jak przekazane na początku Projektu. W przypadku Zapasu Rotacyjnego może dojść do sytuacji, w której część narzędzi zwracanych będzie stanowiła dokładnie te same narzędzia, które Y przekazał Spółce na początku współpracy (sytuacja taka może wystąpić, np. w przypadku narzędzi o długiej żywotności, tj. narzędzia diamentowe bądź z uwagi na to, że faktyczne zapotrzebowanie na narzędzia określonej kategorii będzie niższe aniżeli ilość narzędzi przekazanych w ramach Zapasu Rotacyjnego).

Przekazanie (zwrot) narzędzi powinno nastąpić w ostatnim dniu Projektu, tj. w ostatnim miesiącu świadczenia Usługi. Należy jednak zauważyć, że produkcja seryjna Y najprawdopodobniej będzie realizowana do ostatniego dnia trwania Projektu – do ostatniego dnia w użyciu (na maszynach) pozostaną zatem Narzędzia Kompletne, które z ostatnim dniem trwania Projektu zostaną zdjęte z maszyn i będą wymagać jeszcze przywrócenia do stanu używalności (ostrości). Przywrócenie Narzędzi Kompletnych do stanu używalności nastąpi w drodze regeneracji lub wymiany elementów skrawających (wszystkie zwracane narzędzia muszą być ostre i nadawać się do umówionego użytku). Co więcej, protokolarne przekazanie narzędzi musi jeszcze zostać poprzedzone ich pełną inwentaryzacją. Tym samym, Wnioskodawca wskazuje, że istnieje możliwość, że przekazanie (wszystkich lub części) narzędzi (w tym Nowych Elementów Skrawających i Zregenerowanych Elementów Skrawających) w ramach rozliczenia Zapasu, Zapasu Rotacyjnego oraz Kompletów nastąpi już po zakończeniu Projektu (np. w miesiącu następującym po miesiącu, w którym Spółka uzyska ostatni przychód z tytułu Usługi). Może się okazać, że rozliczenie i przekazanie narzędzi nastąpi w roku podatkowym następującym po roku, w którym Spółka osiągnie ostatni przychód z tytułu Usługi (ostatni przychód z tytułu Usługi wystąpić może np. w grudniu, a w styczniu przeprowadzona zostanie inwentaryzacja i rozliczenie Kompletów, Zapasu Rotacyjnego i Zapasu) - w każdym wypadku nastąpi to jednak do dnia sporządzenia przez Spółkę sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania dla podatku dochodowego od osób prawnych za rok, w którym Spółka osiągnie ostatni przychód z tytułu Usługi.

Powyższe nie zmienia jednak faktu, że przekazanie to będzie stanowiło świadczenie, do którego X jest zobowiązana na podstawie Umowy, w ramach świadczenia Usługi.

Opisany stan faktyczny i zdarzenie przyszłe były już przedmiotem wniosku Spółki z dnia 12 marca 2020 r. (wówczas jako zdarzenie przyszłe). Wskutek wniosku Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał dwie interpretacje indywidualne – w zakresie podatku od towarów i usług (dalej jako: „Interpretacja VAT”) oraz w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (dalej jako: „Interpretacja CIT”). W obu tych interpretacjach stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za prawidłowe.

Niemniej, z uwagi na to, że Projekt nadal jest w fazie uzgodnień, pewne ustalenia z Y uległy od tego czasu doprecyzowaniu. Okazało się bowiem, że na początku Projektu, na potrzeby świadczenia Usługi, X otrzymuje dodatkowo Zapas Rotacyjny. Należy podkreślić, że fakt pojawienia się w zdarzeniu przyszłym nowego elementu w postaci Zapasu Rotacyjnego w żaden sposób nie modyfikuje elementów zdarzenia opisanych na potrzeby pierwszego wniosku. Zdarzenie przyszłe będące przedmiotem wydanych już interpretacji nadal pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę we wniosku. Żaden z elementów przedstawionego w ww. wniosku opisu sprawy nie uległ zmianie - pojawił się jedynie element dodatkowy, którego zaistnienie nie ma znaczenia dla oceny prawnopodatkowych skutków pozostałych elementów. Wobec powyższego, w niniejszym wniosku Spółka pragnie jedynie uzyskać potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska w zakresie dodatkowego elementu zdarzenia przyszłego. Końcowo Spółka informuje, że fragmenty opisu zdarzenia przyszłego dotyczące dodatkowego elementu zdarzenia przyszłego (tj. przekazania Zapasu Rotacyjnego), o które uzupełniony został przedmiotowy opis zdarzenia przyszłego (w stosunku do opisu zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku Spółki) zostały przez Spółkę oznaczone pogrubioną czcionką.

Wnioskodawca w uzupełnieniu do wniosku z dnia 9 grudnia 2020 r. wskazał, że:

Ad 1
Jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, narzędzia stanowiące Komplety i Zapas Rotacyjny przekazane na początku Projektu, w momencie przekazania będą stanowiły własność Y. Zgodnie z Umową, narzędzia te (zarówno Komplety, jak i Zapas Rotacyjny), mimo ich przekazania Spółce, pozostają własnością Y przez cały okres obowiązywania Umowy – prawo do rozporządzania nimi przysługuje wyłącznie Y, a X może wykorzystywać te narzędzia wyłącznie w sposób wskazany i określony przez Y, tzn. wyłącznie wydając je do celów produkcyjnych Y i dokonując ich regeneracji (naprawy), a ostatecznie także i utylizacji.
Na zakończenie Projektu (co może nastąpić w przypadku rozwiązania Umowy bądź jej nieprzedłużenia), zgodnie z § 2 ust. 3 Umowy, X zobowiązana będzie do protokolarnego przekazania/zwrotu trzech Kompletów na wrzeciono obrabiarki, Zapasu Rotacyjnego (ilościowo identycznego zestawu narzędzi skrawających przekazanych na początku współpracy) oraz pozostałych (niewchodzących w skład Zapasu Rotacyjnego) elementów skrawających znajdujących się w Szafie Paternoster, tj. Zapasu aktualnego na moment zakończenia współpracy (w tym Nowych Elementów Skrawających oraz elementów stanowiących własność Y, zregenerowanych przez X, ale niewydanych ponownie do produkcji Y przed zakończeniem Projektu – dalej jako „Zregenerowane Elementy Skrawające”). Zgodnie z Umową, Komplety powinny zostać zwrócone w stanie ilościowo identycznym (ilość przekazywanych, nadających się do użytku, ostrych narzędzi, powinna odpowiadać ilości Kompletów przekazanych przez Y na początku Projektu). Podobnie wyglądać ma rozliczenie Zapasu Rotacyjnego – X powinna zwrócić narzędzia w stanie ilościowo identycznym, tj. ilość przekazywanych, nadających się do użytku, ostrych narzędzi powinna odpowiadać ilościowo narzędziom przekazanym przez Y jako Zapas Rotacyjny na początku Projektu).
Z praktycznego punktu widzenia, w związku z przewidywaną żywotnością narzędzi skrawających oraz okresem zawarcia Umowy, przedmiotem zwrotu z dniem końca Projektu, co do zasady, nie będą te same narzędzia, co przekazane jako Komplety i Zapas Rotacyjny, a jedynie narzędzia takie same jak przekazane na początku Projektu. W przypadku Zapasu Rotacyjnego może dojść do sytuacji, w której część narzędzi zwracanych będzie stanowiła dokładnie te same narzędzia, które Y przekazał Spółce na początku współpracy (sytuacja taka może wystąpić, np. w przypadku narzędzi o długiej żywotności, tj. narzędzia diamentowe bądź z uwagi na to, że faktyczne zapotrzebowanie na narzędzia określonej kategorii będzie niższe aniżeli ilość narzędzi przekazanych w ramach Zapasu Rotacyjnego).
Ad 2
Zgodnie z Umową, dla celów realizacji Usługi, narzędzia stanowiące trzy Komplety i Zapas Rotacyjny Wnioskodawca otrzyma/otrzymuje od Y.
Ad 3
Wnioskodawca wyjaśnia, że samo przekazanie na początku Projektu narzędzi stanowiących Komplety i Zapas Rotacyjny nie będzie wiązało się z koniecznością zapłaty dodatkowego wynagrodzenia – w tym zatem znaczeniu pojedyncze przekazania pojedynczych narzędzi (rozpatrywane osobno) będą czynnościami nieodpłatnymi. Jednakże, jak wskazano w uzasadnieniu do stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytań nr 1 i 2, Spółka otrzymuje Komplety i Zapas Rotacyjny wyłącznie w celu prawidłowego wykonania odpłatnej Umowy, narzędzia te umożliwiają prawidłowe świadczenie Usługi na rzecz Y, a ich użytkowanie i zużycie odbywa się wyłącznie z korzyścią dla Y – w tym świetle, Komplety i Zapas Rotacyjny nie stanowią z perspektywy Spółki żadnego realnego przysporzenia, a jedynie zapewniają, że świadczona Usługa zostanie wykonana zgodnie z oczekiwaniami zleceniodawcy. Udostępnienie tych narzędzi jest zdaniem Spółki czynnością o charakterze akcesoryjnym, nierozerwalnie związanym ze świadczeniem Usługi przez X i bez powiązania z Usługą nie ma znaczenia gospodarczego.
Co więcej, Spółka wskazała także, że fakt udostępnienia jej Kompletów i Zapasu Rotacyjnego znajduje odzwierciedlenie w wysokości wynagrodzenia, jakie X będzie otrzymywać z tytułu wykonania Usługi. Na skutek przekazania Spółce tych narzędzi, Y będzie ponosić niższe koszty Usługi aniżeli w przypadku braku udostępnienia Spółce Kompletów i Zapasu Rotacyjnego (analogicznie jak w przypadku powszechnie stosowanych umów toolingowych) – fakt udostępnienia narzędzi znajduje bowiem odzwierciedlenie w przyjętej przez Strony formie wynagrodzenia za wykonywane przez Spółkę Usługi (costs per part).
Ad 4
X z końcem projektu powinna zwrócić narzędzia stanowiące Zapas Rotacyjny oraz Komplety w stanie ilościowo identycznym, tj. ilość przekazywanych, nadających się do użytku, ostrych narzędzi powinna odpowiadać ilościowo narzędziom przekazanym przez Y jako Zapas Rotacyjny oraz Komplety na początku Projektu.
Wnioskodawca w związku z przekazaniem Nowych Elementów Skrawających w ramach rozliczenia Zapasu Rotacyjnego oraz Kompletów, co zgodnie z postanowieniami Umowy ma mieć miejsce wraz z zakończeniem Projektu, nie otrzyma dodatkowego wynagrodzenia ponad wynagrodzenie należne mu z tytułu świadczenia Usługi, w ramach której to przekazanie nastąpi (podobnie jak poszczególne wydania Nowych Elementów Skrawających w trakcie trwania Projektu, za które X nie otrzymuje odrębnego wynagrodzenia za Usługę wynagrodzenia). Finalne rozliczenie zwrotu jest w ocenie Wnioskodawcy elementem właśnie Usługi, świadczenia kompleksowego, a obowiązek ten wynika wprost z Umowy.
Za Usługę świadczoną przez X Strony ustaliły wynagrodzenie w oparciu o kalkulację jednostkowego kosztu obróbki wyrobów Y, co zostało szczegółowo opisane we wniosku.
Ad 5
Jak wskazała Spółka w uzasadnieniu swojego stanowiska w złożonym wniosku, Spółka stoi na stanowisku, iż opisane w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, poszczególne czynności wchodzące w zakres Projektu (w ramach Usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz Y), stanowią, w aspekcie gospodarczym, jedną, nierozłączną całość. Wnioskodawca jest zdania, że celem Y jest uzyskanie świadczenia w postaci kompleksowego zarządzania gospodarką narzędziową, a pojedyncze świadczenia składające się na Usługę (np. samo wydanie pojedynczych Nowych Elementów Skrawających, nieskompletowanych, nieustawionych, niegotowych do umieszczenia na maszynach Y) są z perspektywy Y pozbawione znaczenia gospodarczego.
Ad 6
W ocenie Wnioskodawcy wszystkie czynności wchodzące w zakres Projektu prowadzą do realizacji określonego celu, którym jest uzyskanie przez Y świadczenia w postaci kompleksowego zarządzania gospodarką narzędziową, obejmującego w szczególności planowanie potrzeb produkcyjnych, zabezpieczenie narzędziowe produkcji, zapewnienie właściwego funkcjonowania narzędzi, a także optymalizację produkcji, co z kolei umożliwia Y realizację jej działalności operacyjnej – obróbki skrawaniem bloków silnikowych. Spółka uważa, że pojedyncze świadczenia składające się na Usługę (np. samo wydanie pojedynczych Nowych Elementów Skrawających, nieskompletowanych. nieustawionych, niegotowych do umieszczenia na maszynach Y) są z perspektywy Y pozbawione znaczenia gospodarczego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2).

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że przekazanie przez Y Spółce w ramach Zapasu Rotacyjnego narzędzi, które będą służyć do wykonywania na nich przez Spółkę Usługi, nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, a w konsekwencji, po stronie Wnioskodawcy nie powstaje prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu tej transakcji?

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie przez Y Spółce w ramach Zapasu Rotacyjnego narzędzi, które będą służyć do wykonywania na nich przez Spółkę Usługi, nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, a w konsekwencji, po stronie Wnioskodawcy nie powstaje prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu tej transakcji.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z regulacjami art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez „dostawę towarów” Ustawa VAT rozumie zasadniczo przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (art. 7 ust. 1), podczas gdy „świadczeniem usług” jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1).

Jak stanowi art. 7 ust. 2 Ustawy VAT, przez dostawę towarów rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z kolei na podstawie art. 8 ust. 2 Ustawy VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W świetle zaprezentowanych zasad, w ocenie Wnioskodawcy, przekazanie przez Y Spółce narzędzi w postaci Zapasu Rotacyjnego, w celu świadczenia przez X Usługi Tool Management, nie stanowi dostawy towarów ani świadczenia usług w rozumieniu Ustawy VAT.

Z analizy powyższych przepisów prawa wynika bowiem, że w celu uznania, czy w określonym stanie faktycznym mamy do czynienia z dostawą towarów, należy rozważyć, czy dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, tj. czy w wyniku danej transakcji nabywca będzie mógł faktycznie dysponować rzeczą. Należy podkreślić, że zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem sądów administracyjnych i organów podatkowych, pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel”, którym posługuje się Ustawa VAT, nie ogranicza się do przeniesienia własności towaru w sensie prawnym (cywilistycznym), ale obejmuje też przeniesienie władztwa ekonomicznego nad tym towarem, dokonane przez dostawcę, który władał nim jako posiadacz samoistny (jak właściciel), i w następstwie którego nabywca może tym towarem rozporządzać jak właściciel, tzn. korzystać z niego z wyłączeniem innych osób, pobierać pożytki i inne dochody, mieć możność przetwarzania go, zużycia, a nawet zniszczenia, a także dokonywać w stosunku do niego czynności prawnych (tak m.in. NSA w wyroku z dnia 4 października 2018 r., sygn. akt I FSK 1815/16). Na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest więc przeniesienie faktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz Porozumienia, przekazane w celu realizacji Usługi narzędzia pozostają własnością Y. Zgodnie bowiem z § 7 Porozumienia: Trzy komplety narzędzi, jak również zapas narzędzi przekazanych Zleceniobiorcy przez Y na starcie projektu Tool Managementu (zarówno zapas rotacyjny, jak i zapas 3-miesięczny narzędzi zużywających się – patrz punkt 2.1 Książki Specyfikacji Tool Management), pozostają własnością Y przez cały okres obowiązywania umowy. Prawo rozporządzania tymi narzędziami przysługuje wyłącznie Y. To prawo nie może zostać przeniesione na X. X może wykorzystywać te narzędzia wyłącznie w sposób wskazany i określony przez Y, tzn. wyłącznie dla celów produkcyjnych Y. Z powyższego jednoznacznie więc wynika, że Spółka nie będzie mieć możliwości swobodnego dysponowania Zapasem Rotacyjnego - narzędzia te przeznaczone są wyłącznie dla celów realizacji Umowy i świadczenia przez X Usługi w postaci zarządzania narzędziami, ich konserwacji i wydawania do produkcji na potrzeby Y. Spółka nie będzie mieć możliwości wykorzystania tych narzędzi w żaden inny sposób, aniżeli określony w Umowie. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, czynność ta nie będzie spełniać przesłanek, o których mowa w art. 7 ust. 1 Ustawy VAT.

Z tych samych względów przekazania Zapasu Rotacyjnego nie sposób traktować jako nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika, o którym mowa w art. 7 ust. 2 Ustawy VAT. Przepis ten dotyczy bowiem wyłącznie sytuacji, w których wraz z (nieodpłatnym) przekazaniem dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Do takowego nie dochodzi, jeżeli celem przekazania towaru jest jedynie dokonanie pewnych prac, ulepszeń, zmiany właściwości lub przetworzenie na nowy produkt (np. w ramach umowy toolingu).

Jednocześnie, przekazanie narzędzi przez Y stanowi, zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia usług na rzecz X. Udostępnienie narzędzi jest czynnością o charakterze akcesoryjnym, nierozerwalnie związanym ze świadczeniem Usługi przez X i bez powiązania z Usługą nie miałoby sensu gospodarczego. Przekazanie Zapasu Rotacyjnego ma jedynie umożliwić Spółce realizację Usługi i tym samym nie ma przymiotu osobnego świadczenia. Nie ulega bowiem wątpliwości, że warunkiem opodatkowania VAT określonego świadczenia jest zidentyfikowanie beneficjenta usługi. Bez podmiotu, który faktycznie uzyskuje korzyść w związku z otrzymaniem określonego świadczenia, nie można bowiem mówić o czynności podlegającej opodatkowaniu VAT (por. m.in. wyrok NSA z dnia 29 października 2015 r., sygn. akt I FSK 1352/14, wyrok WSA w Poznaniu z 7 listopada 2017 r., sygn. akt I SA/Po 515/17). W analizowanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym korzyść taka nie wystąpi - przekazanie nie prowadzi do zwiększenia aktywów Spółki, X będzie mogła wykorzystać Zapas i Komplety jedynie na potrzeby Y, a nie swoje własne.

Spółka uważa, że z punktu widzenia Y, przekazanie narzędzi nie stanowi też użycia towarów do celów innych niż działalność gospodarcza, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1 Ustawy VAT. Przekazanie to następuje bowiem w celu umożliwienia Spółce świadczenia Usługi pozwalającej Y na realizację procesów produkcyjnych i jako takie będzie mieć nierozerwalny związek z jej działalnością gospodarczą.

Końcowo należy podkreślić, że prawidłowość stanowiska Spółki w zakresie braku opodatkowania przekazania Kompletów i Zapasu na gruncie VAT została potwierdzona w Interpretacji VAT. Wnioskodawca uważa, że przekazanie Zapasu Rotacyjnego nie wykazuje żadnych różnic w tym zakresie, wobec czego skutki podatkowe tego przekazania powinny być tożsame.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, przekazanie Zapasu Rotacyjnego nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w konsekwencji czego, po stronie Wnioskodawcy nie powstaje prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu tej transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl postanowień art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

Związek bezpośredni występuje wówczas, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę.

Natomiast o związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami. Aby wskazać, czy określone zakupy mają związek pośredni musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – według art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy, wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, które nie stanowi dostawy towarów. Słownik języka polskiego definiuje czasownik „świadczyć” jako „wykonywać coś na czyjąś rzecz”, a „świadczenie” – to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś na czyjąś rzecz.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Przez sprzedaż – zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy – należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy, a w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Jak wynika z powyższego przepisu, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia, w całości lub części, kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Natomiast w myśl regulacji art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w ww. przepisach w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatna dostawa towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zatem dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Aby zatem nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, a co za tym idzie za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy przekazanie przez Y na rzecz Wnioskodawcy w ramach Zapasu Rotacyjnego narzędzi, które będą służyć do wykonywania na nich przez Wnioskodawcę Usługi, nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, a w konsekwencji, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu tej transakcji.

W myśl art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

W tym miejscu wskazać należy, że zawierana pomiędzy Wnioskodawcą a Y umowa, zakładająca udostępnienie kontrahentowi (Wnioskodawcy) narzędzi wykorzystywanych w ramach przedsięwzięcia – którą w praktyce gospodarczej przyjęto nazywać umową toolingową (z ang. tool – narzędzie) – jako umowa nienazwana nie została unormowana w prawie cywilnym. Na mocy umowy toolingowej zlecający zobowiązuje się do bezpłatnego udostępnienia wykonawcy, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, określonych składników majątkowych stanowiących jego własność (Y). Wykonawca (Wnioskodawca) zobowiązuje się natomiast do wykorzystania otrzymanych przedmiotów do wykonania uzgodnionych w umowie toolingowej usług na rzecz zlecającego (Y). W wyniku zawarcia umowy nie dochodzi do przeniesienia własności składników majątkowych na rzecz wykonawcy (Wnioskodawcy), nie jest on również uprawniony do swobodnego dysponowania udostępnionymi przedmiotami.

Z informacji wskazanych we wniosku wynika, że Zapas Rotacyjny przekazanych Zleceniobiorcy przez Y na starcie projektu Tool Managementu, pozostają własnością Y przez cały okres obowiązywania umowy. Prawo rozporządzania tymi narzędziami przysługuje wyłącznie Y. Wnioskodawca może wykorzystywać te narzędzia wyłącznie w sposób wskazany i określony przez Y, tzn. wyłącznie dla celów produkcyjnych Y.

Z powyższego jednoznacznie więc wynika, że Wnioskodawca nie będzie mieć możliwości swobodnego dysponowania Kompletami, Zapasem Rotacyjnym i Zapasem – narzędzia te przeznaczone będą wyłącznie dla celów realizacji Umowy i świadczenia przez Wnioskodawcę Usługi w postaci zarządzania narzędziami, ich konserwacji i wydawania do produkcji na potrzeby Y. Spółka nie będzie mieć możliwości wykorzystania tych narzędzi w żaden inny sposób, aniżeli określony w Umowie.

Z tych samych względów przekazanie Zapasu Rotacyjnego przez Y na rzecz Wnioskodawcy nie sposób traktować jako nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika, o którym mowa w art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Przepis ten dotyczy bowiem wyłącznie sytuacji, w których wraz z nieodpłatnym przekazaniem dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W przedmiotowej sprawie nie dochodzi jednak do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, bowiem jak wskazał Wnioskodawca – wszystkie narzędzia na moment przekazania stanowiły i będą stanowiły własność Y. Zgodnie z Umową, zarówno Komplety, Zapas Rotacyjny jak i Zapas, mimo ich przekazania Wnioskodawcy, pozostają własnością Y przez cały okres obowiązywania Umowy – prawo do rozporządzania nimi przysługuje wyłącznie Y, a Wnioskodawca może wykorzystywać te narzędzia wyłącznie w sposób wskazany i określony przez Y.

Jednocześnie, przedmiotowe udostępnianie Wnioskodawcy ww. narzędzi nie będzie stanowiło również świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 i 2 ustawy. Czynność nieodpłatnego udostępniania Świadczeniodawcy składników majątku na czas wykonania umowy o świadczenie usług, a także ponoszenie kosztów związanych z używaniem tych składników majątkowych służy wyłącznie do wykonania działalności zleconej Wnioskodawcy, stanowi element składowy współpracy stron i ma na celu umożliwienie realizacji zlecenia. Przekazanie to ma na celu ułatwienie wykonania usługi realizowanej na potrzeby działalności gospodarczej Y. Tym samym, przekazanie przez Y narzędzi stanowiących Zapas Rotacyjny Wnioskodawcy związane będzie z prowadzoną przez Y działalnością gospodarczą. Zatem czynność ta nie będzie świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, nie można traktować nieodpłatnego przekazania Zapasu Rotacyjnego, który będzie służyć do wykonywania na nich przez Wnioskodawcę usług – służącym Wnioskodawcy jedynie do wykonania działalności zleconej przez Y – jako niezależnego świadczenia usług, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nieodpłatne udostępnienie narzędzi Wnioskodawcy ma jedynie charakter pomocniczy ponieważ wyroby wytworzone przy pomocy tych narzędzi przez Y wykorzystuje do wytworzenia bloków silnikowych. Jak wynika z umowy to Y zleca Wnioskodawcy usługę Tool Managmentu – zarządzania narzędziami skrawającymi. Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do rozporządzania (przekazanymi przez Y) Zapasem Rotacyjnym jak właściciel.

Tego rodzaju czynności o charakterze pomocniczym nie mają samodzielnej racji bytu bez realizacji usługi produkcji czy montażu, do których wykonania są niezbędne. W konsekwencji należy wskazać, iż przekazanie Zapasu Rotacyjnego w ramach umowy toolingowej nie stanowi czynności opodatkowanej VAT.

Mając na uwadze przywołane uregulowania na tle przedstawionej treści wniosku stwierdzić należy, iż przedmiotowe czynności nie będą stanowiły dostawy towarów, o której mowa w art. 5 w zw. z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy, jak również nie będzie to świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 i 2 ustawy. W związku z powyższym, nieodpłatne przekazanie narzędzi w ramach Zapasu Rotacyjnego Wnioskodawcy na czas wykonania umowy o świadczenie usług, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W kontekście odliczenia podatku VAT naliczonego, w przypadku nieodpłatnego przekazania Zapasu Rotacyjnego na rzecz Wnioskodawcy warto również poruszyć kwestię możliwości odliczenia podatku VAT po stronie podatnika otrzymującego nieodpłatnie towar. W tej kwestii należy zająć stanowisko, że po stronie Wnioskodawcy (otrzymującego nieodpłatnie towar) nie powstaje prawo do odliczenia podatku VAT od tej transakcji. Bowiem, jak wyżej wskazano nieodpłatne przekazanie narzędzi stanowiących Zapas Rotacyjny Wnioskodawcy na czas wykonania umowy o świadczenie usług, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu tej transakcji.

Reasumując, przekazanie przez Y Spółce w ramach Zapasu Rotacyjnego narzędzi, które będą służyć do wykonywania na nich przez Spółkę Usługi, nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, a w konsekwencji, po stronie Wnioskodawcy nie powstaje prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu tej transakcji.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie pytania należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług przekazania przez Y na rzecz Wnioskodawcy narzędzi w ramach Zapasu Rotacyjnego służących do wykonywania na nich przez Wnioskodawcę Usługi oraz prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu tej transakcji (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Natomiast pozostała część wniosku dotycząca podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięta odrębnym pismem.

Z kolei wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zostanie załatwiony osobnym pismem.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin