Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4015.158.2020.1.JKA
z 22 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 19 października 2020 r. (data wpływu - 29 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania środków pieniężnych zebranych w ramach zbiórki internetowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania środków pieniężnych zebranych w ramach zbiórki internetowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W Holandii, (...), ruszyła kampania ... za pośrednictwem portalu zbiórkowego (...). Jest to portal, którego działania są tożsame z działaniem funkcjonującego na terenie Polski serwisu (.).pl.

Po zakończeniu zbiórki, rodzina zmarłego (Wnioskodawczyni i jej ... dzieci) otrzymała jednorazową wpłatę na polski rachunek bankowy bezpośrednio z rachunku platformy (.) nl. Była to wpłata w wysokości zebranej od pojedynczych darczyńców kwot, pomniejszona o koszty bankowe obsługi zbiórki poniesione przez platformę. Dodatkowo organizatorka zbiórki, która inicjowała ją na portalu, przekazała Wnioskodawczyni listę osób wpłacających, z której wynika, że przedsięwzięcie zostało sfinansowane poprzez dużą liczbę drobnych jednorazowych wpłat dokonywanych przez osoby zainteresowane pomocą. Z listy wynika kto, kiedy (data z godziną) oraz jaką kwotę wpłacił w ramach darowizny na konto zbiórki. Nie każdy jednak wpłacający musiał podawać swoje imię i nazwisko. W związku z powyższym na otrzymanej od organizatorki liście darczyńców obok wymienionych z imienia, nazwiska czy pseudonimu osób, widnieją również wpłaty od anonimowych osób (oznaczeni jako anoniem). Nie każdy chciał podać oficjalnie swoje dane, czego między innymi zgodnie z europejskim prawem RODO nie można wymagać.

Po analizie wpłat, Wnioskodawczyni uznała, zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, wpłatę jako darowiznę ze zbiórki crowdfundingowej, a nie jako darowiznę od portalu. Spełnia bowiem przesłanki - darczyńcy wpłacając kwoty pieniężne na rachunek bankowy, zobowiązali się do bezpłatnego świadczenia na rzecz Wnioskodawczyni i jej rodziny kosztem swojego majątku. Przyrzeczone świadczenie zostało w tym momencie spełnione. Obdarowani nie muszą nic świadczyć w zamian za uczynioną wpłatę. Darowizna została przekazana na rachunek bankowy obdarowanych bezpośrednio ze strony portalu, który był tylko pośrednikiem w przekazaniu zebranych na terenie Holandii pieniędzy, nie darczyńcą. Żadna wpłata po przeliczeniu na PLN nie przekracza kwoty wolnej od opodatkowania przez każdego członka rodziny Wnioskodawczyni, tj. 4.902,00 zł dla osób należących do III grupy podatkowej.

Wątpliwość Wnioskodawczyni i pytanie, dotyczy darowizn od osób, które zamiast swojego imienia i nazwiska wpisały anoniem. Suma wszystkich wpłat od anonimowych darczyńców wynosi 39.482,00 Euro, co na każdą obdarowaną osobę wynosi 9.870,50 Euro. Czyli dla Wnioskodawczyni i jej (...) dzieci, gdyż zbiórka organizowana była celem pomocy rodzinie zmarłego, a nie tylko żonie zmarłego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy każda wpłata od anonimowego darczyńcy (na liście podpisany jako anoniem) traktowana powinna być jako wpłata od innej osoby, mimo tożsamych wpisów w pozycji imię i nazwisko/ nazwa/pseudonim osoby wpłacającej z powodu braku możliwości identyfikacji konkretnej osoby i czy nie ma obowiązku zsumowania wszystkich wpłat od anonimowych darczyńców i traktowania jej jako wpłaty od jednej osoby?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w systemie prawnym podatkowym ani cywilnym, czy też w rzeczywistości (analizując przeprowadzoną zbiórkę na (...).nl), nie ma podstaw prawnych do twierdzenia, że wpłat oznaczonych jako anoniem dokonała jedna osoba i w ten sposób należy ją rozliczyć. Nie można co prawda powiedzieć, że wpłat dokonało tyle osób fizycznych, ile jest wpłat z informacją o anonimowych darczyńcach. Ktoś mógł wpłacić nie raz, a dwa i już liczba osób się zmniejszyła, nie ma jednak podstaw do takiego stanowiska. Wnioskodawczyni wskazuje, że ma wgląd tylko w dwa pierwsze wyrazy dotyczące nazwy osoby przekazującej wpłatę, datę i kwotę wpłaty. Wielu darczyńców nie zastrzegło sobie anonimowości, jednak nie podało swojego imienia i nazwiska, a tylko zaznaczyło siebie jako anonimowego darczyńcę.

Portale zbiórkowe nie wymagają rejestracji ani logowania, nie są również w stanie podać danych z innych źródeł poza dostarczoną Wnioskodawczyni tabelą. Kwotę stanowiącą darowiznę można przekazać nie tylko bezpośrednio z własnego rachunku bankowego, dzięki czemu można by za dodatkowymi staraniami zidentyfikować darczyńcę. Możliwe są także wpłaty za pomocą serwisów pośrednictwa finansowego, jak Paypal itp. Nie daje to możliwości identyfikacji darczyńcy z imienia i nazwiska.

Wnioskodawczyni nie ma więc technicznie możliwości zidentyfikowania darczyńców, którzy nie wyrazili chęci wpisania się z imienia i nazwiska na listę darczyńców, woleli pozostać anonimowi. Z uwagi na charakter zbiórki i zasady kampanii crowdfundingowych nie ma podstaw do uznania, że należy zsumować wpłaty od wszystkich anonimowych darczyńców i fikcyjnie potraktować ją jako jedną wpłatę, tj. darowiznę od jednej osoby. Nie ma również konieczności deklarowania darowizny przekraczającej na jednego członka rodziny Wnioskodawczyni 4.902,00 zł, ponieważ żadna wpłata darczyńcy, również oznaczonego jako anoniem, nie przekracza po przeliczeniu na PLN ww. kwoty. Wnioskodawczyni traktuje każdą wpłatę jako darowiznę od innej osoby, ponieważ nie ma możliwości identyfikacji anonimowych darczyńców w celu zsumowania wpłat od każdego z nich gdyby dokonali jej kilkakrotnie. Nie może też tworzyć sztucznej sytuacji twierdząc, że wpłaty dokonała jedna osoba kilkaset razy w małych kwotach. Musiałoby być to kilkaset wpłat, aby przekroczyć kwotę wolną od podatku od spadków i darowizn, ponieważ wpłaty opiewały głównie na kilka, kilkadziesiąt Euro.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019 r., poz. 1813, ze zm.) - podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny.

W myśl art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ze względu na to, że ustawa o podatku od spadków i darowizn nie definiuje pojęcia „darowizna”, w tym zakresie należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1145, ze zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego - przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Powyższe oznacza, że darowizna musi wzbogacić obdarowanego, a darczyńca nie może w zamian uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili darowizny ani w przyszłości.

Zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego - oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, prawa i inne świadczenia.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje - przy nabyciu w drodze darowizny - z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń. Jeżeli nabycie następuje w częściach, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą nabycia poszczególnych części (art. 6 ust. 1a cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

1. 9.637 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;
2. 7.276 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;
3. 4.902 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.
   
   

Stosownie do treści art. 9 ust. 2 cyt. ustawy - jeżeli nabycie własności rzeczy i praw

majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe - art. 14 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Stosownie do art. 14 ust. 3 tejże ustawy, do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I - małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II - zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III - innych nabywców.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku. Podatek naliczany jest zależnie od wartości otrzymanej darowizny, według tabeli określonej w tym przepisie. Dla nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej stawka podatku wynosi:

• 12% dla darowizn do kwoty 10.278 zł,
• 1.233 zł 40 gr i 16% od nadwyżki ponad 10.278 zł dla darowizn w przedziale od 10.278 zł do 20.556 zł,
• 2.877 zł 90 gr i 20% od nadwyżki ponad 20.556 zł dla darowizn o wartości przekraczającej 20.556 zł.
  
  

Stosownie do art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że poprzez zagraniczny portal internetowy została zorganizowana w Holandii zbiórka pieniędzy (...). Organizatorka zbiórki zebrała kwoty od pojedynczych darczyńców na rzecz rodziny Wnioskodawczyni. Środki zostały przekazane na rachunek bankowy bezpośrednio z rachunku platformy internetowej. Dodatkowo Wnioskodawczyni otrzymała od organizatorki listę osób wpłacających, z której wynikało, że przedsięwzięcie zostało sfinansowane przez dużą liczbę drobnych jednorazowych wpłat dokonywanych przez osoby zainteresowane pomocą. Wpłaty pochodziły od różnych darczyńców, którzy posługiwali się swoimi danymi oraz wpłaty oznaczone jako anoniem. Żadna wpłata po przeliczeniu na PLN nie przekracza kwoty wolnej od opodatkowania przez każdego członka rodziny Wnioskodawczyni, tj.4.902.00 zł dla osób należących do III grupy podatkowej. Z treści wniosku wynika także, że wpłaty te opiewały głównie na kilka, kilkadziesiąt Euro.

Zauważyć należy, że przeprowadzona za pomocą portalu internetowego zbiórka z uwagi na możliwości jakie daje w zakresie sposobów przekazywania środków pieniężnych znacznie utrudnia identyfikację darczyńcy. Forma prowadzonej zbiórki zasadniczo przemawia za uznaniem, że ofiary pieniężne od poszczególnych darczyńców mieszczą się w kwotach wolnych od podatku.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy potwierdzić stanowisko Wnioskodawczyni, iż brak jest podstaw do sumowania wszystkich kwot wpłaconych przez anonimowe osoby. Tym samym, jeżeli poszczególne wpłaty - również te, które zostały dokonane przez osoby określane jako „anonim” - nie przekraczają w przeliczeniu na członka rodziny (skoro zbiórka odbywała się dla całej rodziny) kwoty wolnej określonej dla trzeciej grupy podatkowej, to nie ma konieczności deklarowania otrzymanej darowizny. Darowizny te nie będą bowiem podlegały opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, gdyż mieszczą się w kwocie wolnej od podatku.

Jednocześnie Organ nadmienia, że obowiązek opodatkowania nabytych środków pieniężnych wystąpiłby wówczas, gdyby wartość świadczeń otrzymanych od tej samej osoby (podmiotu) przekroczyła kwoty określone w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ...za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.