2020.12.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.624.2020.1.AW
z 21 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2020 r. (data wpływu 21 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży wysyłkowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży wysyłkowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową założoną w Polsce. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce. Na moment złożenia wniosku Spółka nie jest zarejestrowana do celów podatku od wartości dodanej w żadnym innym kraju Unii Europejskiej. Spółka nie posiada również stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dla celów VAT w żadnym innym kraju Unii Europejskiej

Obecnie Spółka prowadzi w Polsce działalność polegającą, w szczególności na sprzedaży detalicznej kosmetyków i artykułów toaletowych w wyspecjalizowanych sklepach oraz sprzedaży detalicznej wyrobów farmaceutycznych w wyspecjalizowanych sklepach. Cała sprzedaż na terytorium Polski na rzecz konsumentów, tj. zarówno w sklepach stacjonarnych oraz za pośrednictwem strony internetowej dokumentowana jest na kasie rejestrującej. Spółka nie korzysta ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej.

W modelu sprzedaży wysyłkowej oferowane będą w szczególności następujące towary:

20.42.15.0 Preparaty kosmetyczne lub upiększające, preparaty do pielęgnacji skóry (włączając preparaty do opalania), gdzie indziej niesklasyfikowane;
20.42.12.0 Kosmetyki do makijażu ust i makijażu oczu;
20.42.19.0 Preparaty stosowane przed goleniem, do golenia lub po goleniu; dezodoranty osobiste i środki przeciwpotowe; preparaty do kąpieli; pozostałe wyroby kosmetyczne lub toaletowe, gdzie indziej niesklasyfikowane;
20.42.11.0 Perfumy i wody toaletowe;
20.42.16.0 Szampony, lakiery do włosów, preparaty do trwałej ondulacji lub prostowania włosów;
20.42.17.0 Płyny do włosów i pozostałe preparaty do pielęgnacji włosów, gdzie indziej niesklasyfikowane;
20.42.14.0 Pudry kosmetyczne lub toaletowe;
20.42.18.0 Preparaty do higieny zębów lub jamy ustnej (włączając pasty i proszki do przytwierdzania protez), nić dentystyczna;
27.51.22.0 Golarki, depilatory i maszynki do strzyżenia włosów, z własnym silnikiem elektrycznym;
17.22.12.0 Podpaski higieniczne i tampony, pieluszki i wkładki dla niemowląt oraz podobne wyroby sanitarne lub wyroby odzieżowe i akcesoria odzieżowe, wykonane z masy celulozowej, papieru, waty celulozowej lub wstęg z włókien celulozowych;
20.42.13.0 Kosmetyki do manicure i pedicure;
25.71.12.0 Golarki (maszynki do golenia, brzytwy itp.) i ostrza do nich (np. żyletki), włączając żyletki w taśmach;
32.91.12.0 Szczoteczki do zębów, szczotki do włosów oraz pozostałe pędzle i szczotki toaletowe do użytku osobistego; pędzle artystyczne, pędzle do pisania oraz pędzle kosmetyczne;
14.19.19.0 Pozostałe gotowe akcesoria odzieżowe oraz części odzieży lub dodatków odzieżowych, z dzianin metrażowych;
32.13.10.0 Biżuteria sztuczna i podobne wyroby;
20.41.31.0 Mydło oraz organiczne środki i preparaty powierzchniowo czynne do stosowania jako mydło; papier, watolina, filc i włóknina, impregnowane, powleczone lub pokryte mydłem lub detergentem.

Wskazane wyżej towary nie stanowią wyrobów akcyzowych.

Opisana powyżej sprzedaż towarów dokonywana przez Spółkę na rzecz odbiorców stanowi na gruncie ustawy VAT sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju, o której mowa w art. 2 pkt 23 ustawy VAT.

Przedmiotowy wniosek dotyczy sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju opodatkowanej w Polsce, tj. do momentu przekroczenia limitu dla takiej sprzedaży ustalonego przez państwo członkowskie (kwoty ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów), bądź wcześniejszej rejestracji dla celów podatku od wartości dodanej w celu opodatkowania przedmiotowych dostaw w kraju przeznaczenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku wdrożenia opisanego we wniosku modelu sprzedaży wysyłkowej z Polski do innych krajów UE oraz sposobu jego dokumentowania na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek polegający na ewidencjonowaniu na kasie rejestrującej (fiskalnej) sprzedaży w odniesieniu do towarów oferowanych za pośrednictwem dedykowanej strony internetowej, a co za tym idzie, także na wystawianiu, drukowaniu i wydawaniu nabywcom paragonów fiskalnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wdrożenia opisanego we wniosku modelu sprzedaży wysyłkowej z Polski do innych krajów UE, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek polegający na ewidencjonowaniu na kasie rejestrującej (fiskalnej) w odniesieniu do sprzedaży jakichkolwiek towarów oferowanych za pośrednictwem dedykowanej strony internetowej, a co za tym idzie, także na wystawianiu, drukowaniu i wydawaniu nabywcom paragonów fiskalnych. Powyższe twierdzenie dotyczy również towarów wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towar należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy VAT).

Przez sprzedaż – stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy VAT – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 2 pkt 23 ustawy VAT, przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem, że dostawa dokonywana jest na rzecz:

podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Na podstawie art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez państwa członkowskie – w myśl art. 2 pkt 2 ustawy – rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy planowane przez Spółkę transakcje nie stanowią sprzedaży w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 22 ustawy VAT, zatem nie podlegają ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Zasady sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju reguluje art. 23 ustawy o VAT.

Dokumentowanie sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju

Dokonując sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju Spółka ma obowiązek wystawić fakturę dokumentującą tę transakcję. Zgodnie bowiem z przepisem art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą m.in. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są zobowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z powyższym przepisem, aby dana transakcja podlegała obowiązkowi ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

transakcja ta stanowi sprzedaż w rozumieniu ustawy VAT,
sprzedaży dokonuje podatnik,
sprzedaż jest dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zgodnie z przepisami ustawy VAT podatnikami w rozumieniu ustawy o VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 ustawy VAT). Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy VAT).

Jak wskazano wyżej obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy VAT. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy VAT, przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (...).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących reguluje obecnie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r. poz. 2519, dalej jako „Rozporządzenie”).

Regulacje zawarte w powołanym Rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe) oraz zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe).

W kwestii prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej – ustawodawca przewidział zwolnienia podmiotowe (§ 3 rozporządzenia), jak i przedmiotowe (§ 2 rozporządzenia) z tego obowiązku. Należy jednak zauważyć, że wykonywanie przez podatnika czynności wymienionych w § 4 Rozporządzenia wyklucza możliwość zastosowania przez niego zwolnień określonych w § 2 i § 3 rozporządzenia.

Zatem obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, niezależnie od przysługującego podatnikowi zwolnienia od tego obowiązku na podstawie § 2 i § 3 powołanego Rozporządzenia, podlegają czynności wymienione w § 4 Rozporządzenia, dokonywane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku dostawy enumeratywnie wymienionych w tym przepisie kategorii towarów, w tym m. in. w przypadku dostaw perfum i wód toaletowych (PKWiU 20.42.11.0). W świetle powyższych przepisów Spółka będzie zobowiązana do wystawienia faktury w stosunku do każdej sprzedaży wysyłkowej z terytorium Polski opodatkowanej na terytorium Polski. W takim przypadku nałożenie na nią obowiązku ewidencjonowania tej sprzedaży również za pośrednictwem kasy rejestrującej prowadziłoby do podwójnego dokumentowania tej samej transakcji. Zdaniem Spółki podwójne dokumentowanie transakcji, tj. raz paragonem fiskalnym, drugi raz fakturą nie jest celowe. Jak wskazuje się w piśmiennictwie: wymóg stosowania przez określone grupy podatników kas rejestrujących został wprowadzony przede wszystkim ze względu na potrzebę zapewnienia przez organy państwa kontroli nad rzetelnością deklarowanych podstaw opodatkowania. Obowiązek ewidencjonowania w kasie dotyczy bowiem tych transakcji, w odniesieniu do których nie ma bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur. W przypadku sprzedaży towarów bądź usług dla osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej, wystawiane są one wyłącznie na żądanie nabywców. Wobec braku innych form dokumentowania transakcji (utrwalania tego, że miały one miejsce) istniałoby niebezpieczeństwo zaniżania obrotów (podstawy opodatkowania) przez sprzedawców. Ewentualne wykrycie tego faktu byłoby znacznie utrudnione, gdyby sprzedaż bez fakturowa nie została udokumentowana w inny sposób. Obowiązek ewidencjonowania sprzedaży w kasie rejestrującej ma więc za zadanie dyscyplinować podatników i przeciwdziałać przypadkom zaniżania obrotów (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz, Warszawa 2009, s. 1119). W omawianym przypadku istnieje natomiast bezwzględny obowiązek wystawiania faktury dokumentującej sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju.

Powyższe potwierdza, że sprzedaż wysyłkowa dokonywana przez Spółkę z terytorium Polski nie podlega obowiązkowi ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej. Dokonywana przez Spółkę sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju jako transakcja niemieszcząca się w definicji sprzedaży, o której mowa w przepisach art. 2 pkt 22 ustawy VAT, nie podlega ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Na poparcie swojego stanowiska Spółka pragnie przywołać interpretacje w podobnych sprawach.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 grudnia 2018 r., sygn. 0115-KDIT1-1.4012.764.2018.1.AJ, która zapadła na gruncie podobnego stanu faktycznego, organy podatkowe przyznały rację podatnikowi, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju sprzedaż ta w każdym przypadku musi być potwierdzona fakturą. Natomiast przepisy dotyczące obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej z założenia dotyczą sprzedaży, która nie jest objęta żadną ewidencją. Tym samym w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, jeśli ustawodawca zobowiązał sprzedawców do wystawienia faktur do każdej sprzedaży bez względu na to, kto jest nabywcą (tj. podatnik podatku od wartości dodanej nie mający obowiązku rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, czy też inny podmiot niebędący tym podatnikiem) ewidencja sprzedaży jest prowadzona.

Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 listopada 2017 r., sygn. 0113-KDIPT1-3. 4012.769.2017.1.JSO, cytując: mając na względzie przywołane regulacje (...) stwierdzić należy, że w odniesieniu do sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, sprzedaż ta w każdym przypadku musi być potwierdzona fakturą, zatem obowiązek ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej, wynikający z § 4 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w tym szczególnym przypadku nie ma zastosowania.

Analogiczne stanowisko do powyższego zaprezentowano również m.in. w następujących interpretacjach:

interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 sierpnia 2018 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4012.281.2018.2.MŁ;
interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 sierpnia 2018 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.330.2018.1.ISK;

Podobne stanowisko jest prezentowane przez organy podatkowe w sytuacji, gdy to zagraniczny przedsiębiorca dokonuje sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

W interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 lutego 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.16.2020.3.ISK, organ podatkowy przyznał rację podatnikowi, że dokonywana przez Spółkę sprzedaż wysyłkowa na terytorium kraju, jako transakcja niemieszcząca się w definicji sprzedaży, o której mowa w przepisach art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, nie podlega ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej; Spółka jest zobowiązana do wystawienia faktury w stosunku do każdej sprzedaży wysyłkowej dokonanej z Włoch do Polski. Powyższe również potwierdza, że sprzedaż wysyłkowa dokonywana przez Spółkę z Włoch na terytorium Polski nie podlega obowiązkowi ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej. W przeciwnym przypadku Spółka byłaby zobowiązana do podwójnego ewidencjonowania tej samej transakcji.

Analogiczne stanowisko do powyższego zaprezentowano również m.in. w następujących interpretacjach:

interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 kwietnia 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.58.2017.1.MT;
interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 marca 2017 r., sygn. 1462-IPPP2.4512.53.2017.1.DG;

Wnioskodawca ma świadomość, iż przywołane przez niego interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie mają mocy wiążącej, ale stanowić mogą ważną wskazówkę interpretacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towar należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Przez sprzedaż – art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 2 pkt 23 ustawy – przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Na postawie art. 2 pkt 1 ustawy – przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez państwa członkowskie – w myśl art. 2 pkt 2 ustawy – rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

Stosownie do art. 23 ust. 2 ustawy – w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 23 ust. 4 ustawy – w przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę.

Art. 23 ust. 5 ustawy stanowi, że podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy.

Zgodnie z art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1 (…).

Zatem, należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej w rozumieniu art. 2 pkt 23 ustawy, podmiot dokonujący dostawy będzie zawsze zobowiązany do wystawienia faktury.

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy – podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
kontrahentów;
dowodów sprzedaży i zakupów.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonego w nim kręgu odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży:

w postaci papierowej lub
za zgodą nabywcy, w postaci elektronicznej, przesyłając ten dokument w sposób z nim uzgodniony.

Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 8 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonać wydruku dokumentów wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, z wyjątkiem dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. b.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519), zwane dalej rozporządzeniem.

Regulacje zawarte w powołanych wyżej rozporządzeniach przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe) oraz ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe).

Jak stanowi § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, tj. dotyczy przedmiotu działalności.

W poz. 36 załącznika do Rozporządzenia za zwolnioną z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących wskazano dostawę towarów w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi), jeżeli dostawca towaru otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres).

Co do zasady w znaczeniu potocznym sprzedaż wysyłkowa stanowi formę sprzedaży detalicznej, gdzie kupujący dokonuje transakcji poprzez złożenie zamówienia – np. drogą pocztową, telefonicznie lub poprzez Internet, po czym wybrany towar dostarczany jest za pośrednictwem poczty lub firmy kurierskiej do nabywcy.

Posiłkowo można wskazać, że uregulowania prawne dotyczące m.in. sprzedaży w systemie wysyłkowym zawiera ustawa z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287 ze zm.), która reguluje zasady i tryb zawierania z konsumentem umowy na odległość. Zgodnie z art. 2 pkt 1 ww. ustawy umowa zawarta na odległość oznacza umowę zawartą z konsumentem w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie.

Cechami charakterystycznymi umowy zawieranej na odległość jest :

brak jednoczesnej fizycznej obecności stron, tj. przedsiębiorcy i konsumenta,
zawarcie umowy z wykorzystaniem środków porozumiewania się na odległość (np. poprzez Internet).

Mając powyższe na uwadze należy przyjąć, że w przypadku dostawy towarów w systemie wysyłkowym korzystającej ze zwolnienia w obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej istotnym jest, by:

zostało złożone zamówienie i zawarta umowa sprzedaży z wykorzystaniem środków porozumiewania się na odległość (np. telefonicznie lub poprzez Internet) bez fizycznej obecności stron transakcji,
towar został przemieszczony od dostawcy do klienta lub do wskazanego przez niego miejsca pocztą lub przesyłką kurierską, co oznacza, że nie może on zostać wydany klientowi w sklepie stacjonarnym z chwilą zawarcia umowy kupna-sprzedaży.

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1-2 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r.:

podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł;
podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2018 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania (§ 3 ust. 2 rozporządzenia).

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczy podmiotu.

Ponadto w § 4 rozporządzenia zawarto katalog dostaw i świadczenia usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia przedmiotowe, podmiotowe oraz podmiotowo-przedmiotowe. Oznacza to, że podatnik dokonujący czynności wymienione w ww. przepisie nie ma prawa do korzystania ze zwolnienia z ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej. Tak więc, w stosunku do pozostałych czynności, innych niż wymienione w § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnik może korzystać z przewidzianych w rozporządzeniu tytułów zwolnieniowych przedmiotowych określonych w § 2 ww. rozporządzenia, o ile spełni odrębne warunki. W ramach prowadzonej działalności podatnik dokonuje różnych czynności. Dlatego też w prowadzonej działalności może zaistnieć sytuacja, w której podatnik będzie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej jedynie część swojej sprzedaży, a w pozostałym zakresie będzie korzystał ze zwolnienia z tego obowiązku.

Należy zaznaczyć, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika.

Wymóg stosowania przez określone grupy podatników kas rejestrujących został wprowadzony przede wszystkim ze względu na potrzebę zapewnienia kontroli nad rzetelnością deklarowanych podstaw opodatkowania, w sytuacjach, gdy sprzedaż która nie jest dokumentowana w żaden inny sposób, a więc nie ma możliwości sprawdzenia, czy dana transakcja faktycznie miała miejsce. Obowiązek ewidencjonowania w kasie dotyczy bowiem tych transakcji, w przypadku których nie ma bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur je dokumentujących (faktury wystawiane są wyłącznie na żądanie nabywców – osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką kapitałową założoną w Polsce. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce. Na moment złożenia wniosku Spółka nie jest zarejestrowana do celów podatku od wartości dodanej w żadnym innym kraju Unii Europejskiej. Spółka nie posiada również stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dla celów VAT w żadnym innym kraju Unii Europejskiej

Spółka planuje rozszerzenie sprzedaży na rynki krajów Unii Europejskiej, w tym Austrię, Belgię, Czechy, Danię, Francję, Hiszpanię, Holandię, Irlandię, Niemcy, Portugalię, Słowację i Szwecję. Spółka planuje wdrożenie modelu sprzedaży wysyłkowej. Towary będą zamawiane przez konsumentów ze wskazanych krajów Unii Europejskiej (osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej) za pośrednictwem dedykowanej strony internetowej. Płatność za towar będzie odbywać się również za pośrednictwem tej strony. Towary będą wysyłane z Polski do odbiorcy w innym kraju Unii Europejskiej. Spółka będzie wystawiać faktury dokumentujące opisaną sprzedaż. Wskazane towary nie stanowią wyrobów akcyzowych. Opisana powyżej sprzedaż towarów dokonywana przez Spółkę na rzecz odbiorców stanowi na gruncie ustawy VAT sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju, o której mowa w art. 2 pkt 23 ustawy VAT. Przedmiotowy wniosek dotyczy sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju opodatkowanej w Polsce, tj. do momentu przekroczenia limitu dla takiej sprzedaży ustalonego przez państwo członkowskie (kwoty ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów), bądź wcześniejszej rejestracji dla celów podatku od wartości dodanej w celu opodatkowania przedmiotowych dostaw w kraju przeznaczenia.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju do innych krajów UE, na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w przypadku gdy sprzedaż ta dokumentowana jest fakturami.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy wskazać należy, że w odniesieniu do sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, w rozumieniu art. 23 ustawy, którą to sprzedaż Wnioskodawca potwierdza fakturą, nie powstanie obowiązek ewidencjonowania jej przy zastosowaniu kasy rejestrującej wynikający z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Mając na względzie przywołane regulacje oraz okoliczności przedstawione we wniosku stwierdzić należy, że w odniesieniu do sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, sprzedaż ta w każdym przypadku musi być potwierdzona fakturą, zatem obowiązek ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej, wynikający z § 4 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w tym szczególnym przypadku nie ma zastosowania. Skoro ustawodawca zobowiązał sprzedawców do wystawienia faktur do każdej sprzedaży bez względu na to, kto jest nabywcą (tj. podatnik podatku od wartości dodanej niemający obowiązku rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, czy też inny podmiot niebędący tym podatnikiem) ewidencja sprzedaży jest prowadzona.

Zatem sprzedaż wysyłkowa dokonywana przez Wnioskodawcę z terytorium kraju na rzecz nabywców z innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej. Przepisy dotyczące obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej z założenia dotyczą sprzedaży, która nie jest objęta żadną ewidencją.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju na rzecz nabywców (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) z innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej obowiązany jest udokumentować tą sprzedaż poprzez wystawienie faktury, przy czym sprzedaż ta nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej.

Podsumowując sprzedaż wysyłkowa dokonywana przez Wnioskodawcę z terytorium Polski na rzecz osób fizycznych mających zamieszkanie w innym kraju UE nie będzie objęta obowiązkiem ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej. Tym samym Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wystawiania, drukowania, a także wydawania paragonów fiskalnych tym klientom. Powyższe dotyczy również towarów wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy wskazać, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tutejszy organ nie jest nimi związany.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin