Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.599.2020.2.KK
z 18 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2020 r. (data wpływu drogą elektroniczną e-PUAP 1 października 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 grudnia 2020 r. (data wpływu drogą elektroniczną e-PUAP 5 grudnia 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 4 grudnia 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.599.2020.1.KK (doręczone Stronie w dniu 5 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy sprzedaż działki powstałej w wyniku podziału działki ewidencyjnej nr 1 o powierzchni 0,2460 ha, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 5 grudnia 2020 r. (data wpływu drogą elektroniczną e- PUAP 5 grudnia 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 4 grudnia 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.599.2020.1.KK (doręczone Stronie w dniu 5 grudnia 2020 r), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy sprzedaż działki powstałej w wyniku podziału działki ewidencyjnej nr 1 o powierzchni 0,2460 ha, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 2 października 2014 r. postanowieniem Sądu Rejonowego w (…) sygn. akt (…) Wnioskodawca nabył po F. N. nieruchomość rolną położoną w miejscowości (…) o powierzchni 2,2900 ha oznaczonej w ewidencji numerami działek 2 oraz 1, dla których Sąd Rejonowy w (…) prowadzi księgę wieczystą (…) - działka o nr 1 ma powierzchnię 0,3100 ha. Ww. działka jest zabudowana budynkiem mieszkalnym oraz gospodarczym. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi nadal działalności gospodarczej, czy też rolniczej. Nieruchomość ta nigdy nie była i nie jest wykorzystywana działalności gospodarczej. Potencjalny Nabywca sam zaproponował zakup wydzielonej części działki 1 o obszarze około 0.2460 ha. Ewentualne nabycie ww. działki ma na celu budowę budynku handlowo-usługowego. Druga z wydzielonych działek pozostanie w posiadaniu Wnioskodawcy wraz z budynkiem mieszkalnym oraz gospodarczym. Wnioskodawca rozważa jej sprzedaż w przyszłości.

Strona i potencjalny Nabywca zawarli w dniu 9 lipca 2020 r. umowę przedwstępną sprzedaży pod warunkami uzyskania przez niego:

• prawomocnych, ostatecznych i wykonalnych decyzji o warunkach zabudowy i decyzji o pozwoleniu na budowę, z których będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości gruntowej, stanowiącej działkę ewidencyjną o projektowanym obszarze około 0,2460 ha, która powstanie w wyniku podziału działki 1, obiektami zgodnie z planami inwestycyjnymi, w tym obiektem handlowym o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 600 m².
  

• uzyskania przez Kupująca prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji wydanej przez właściwy organ lub zarządcę drogi zezwalającej na lokalizacje zjazdu na przedmiotową nieruchomość lub pozwolenia na budowę przedmiotowego zjazdu wg koncepcji kupującej na zasadzie prawo i lewoskrętu dla pojazdów o masie pow. 25t bez konieczności przebudowy układu drogowego.
  

• uzyskania pozwolenia na wycięcie drzew,
  

• dokonania podziału geodezyjnego nieruchomości zgodnie z koncepcjąa Kupującej i wydania przez właściwy organ prawomocnej i ostatecznej decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości.
  
  
  

W umowie tej Wnioskodawca udzielił pracownikom potencjalnego Nabywcy pełnomocnictw w zakresie występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych, niezbędnych dla uzyskania ww. decyzji i pozwoleń w szczególności do składania wniosków oraz odbioru wymaganych decyzji i postanowień.

W zakresie tym potencjalny Nabywca działa w swoim interesie ale w imieniu Wnioskodawcy. Strona osobiście nie będzie podejmować żadnych działań w celu uzyskania ww. decyzji i postanowień. Wnioskodawca nie będzie podejmować żadnych czynności faktycznych w celu dokonania podziału geodezyjnego ww. działki. W umowie przedwstępnej zgodnie postanowiono, że podziału działki numer 1 dokona potencjalny Nabywca. Wszelkie czynności jak i koszty związane z ewentualnym podziałem nieruchomości będą ponoszone przez przedstawicieli Nabywcy w imieniu Wnioskodawcy na podstawie pełnomocnictwa m.in.:

• podział geodezyjny,
  

• przygotowanie wniosku o podział wraz z załącznikami,
  

• złożenie wniosku we właściwym urzędzie,
  

• odbiór decyzji; Wnioskodawca w swoim imieniu będzie podpisywał wniosek o podział działki numer 1.
  
  
  

Z potencjalnym Nabywcą zawarto jednocześnie umowę dzierżawy dotyczącej projektowanej działki o obszarze 0,2460 ha aby umożliwić mu korzystanie z działki i podjęcie czynności mających przygotować działkę dla celów inwestycyjnych potencjalnego nabywcy. Intencją Wnioskodawcy w momencie otrzymania spadku nie był podział i odsprzedaż nieruchomości (od nabycia upłynęło 6 lat)

W piśmie z dnia 5 grudnia 2020 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca wskazał, że:

1. Postanowienie sądu dotyczyło nabycia działki w drodze spadku po H. N. i F. N..
   
2. Na wydzielonej części działki 1 o obszarze około 0,2460 ha, która ma być przedmiotem sprzedaży, nie są posadowione budynki ani budowle.
   
3. Obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania. Działka ma przeznaczenie budowlano-rolne. Plan zagospodarowania obowiązuje od 2012 roku.
   
4. Działka 1 jest zabudowana budynkiem mieszkalnym oraz gospodarczym. Służyła do celów mieszalnych. Część wydzielona z działki 1 o obszarze 0,2460 ha była przeznaczona pod sad.
   
5. Wydzielona część działki 1 o obszarze około 0,2460 ha nie była wykorzystywana do czynności zwolnionych.
   
6. Przy nabyciu działki 1 nie został naliczony podatek VAT oraz nie była wystawiona faktura VAT. Działka została nabyta w drodze dziedziczenia.
   
7. Z tytułu nabycia działki 1, z której zostanie wydzielona działka o obszarze około 0,2460 ha Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.
   
8. W tym momencie Wnioskodawca nie jest w stanie jednoznaczne określić, czy w chwili sprzedaży zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy, bądź decyzja o pozwoleniu na budowę z racji obszaru o przeznaczeniu rolnym.
   
9. Wydzielona część działki o obszarze 0,2460 ha była dzierżawiona przez przyszłego Nabywcę na podstawie umowy dzierżawy na okres trzech miesięcy od lipca do października. Była to czynność odpłatna służąca w celu uzyskania przez potencjalnego Nabywcę możliwości przygotowania działki pod cele inwestycyjne(podział działki).
   
10. Wnioskodawca w przeszłości nie sprzedawał żadnych nieruchomości.
    
11. Wnioskodawca na ten moment nie posiada nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży.
    
12. Sprzedaż działek przez Wnioskodawcę nie jest prowadzona w celach zarobkowych oraz w sposób zorganizowany i ciągły. Jest to sprzedaż incydentalna.
    
13. Wnioskodawca przed sprzedażą wydzielonej części działki 1 o obszarze około 0,2460 ha nie podejmował żadnych aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami.
    
14. Wnioskodawca przed sprzedażą wydzielonej części działki 1 o obszarze około 0,2460 ha nie prowadził działań marketingowych mających na calu zachęcenie potencjalnego nabywcy do nabycia gruntu.
    
15. Wnioskodawca przed sprzedażą wydzielonej części działki 1 o obszarze około 0,2460 ha nie podejmował oraz nie podejmie żadnych czynności w celu uatrakcyjnienia oraz zwiększenia jej wartości.
    
16. Strona kupująca po zawarciu umowy przedwstępnej wydzielonej części działki 1 o obszarze około 0,2460 ha będzie występowała o uzbrojenie terenu w media oraz zjazd z drogi wojewódzkiej.
    
17. Nabywca poniesie nakłady finansowe związane z wydzieloną częścią działki 1 o obszarze około 0,2460 ha od momentu podpisania umowy przedwstępnej do zawarcia umowy finalnej.
    
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku):

Czy sprzedaż za kwotę wynoszącą 332 100 zł (3/4 z kwoty 442 800 zł) działki powstałej w wyniku podziału działki ewidencyjnej numer 1 o powierzchni 0.2460 ha na rzecz podmiotu prowadzącego działalność gospodarcza, będącego czynnym podatnikiem podatku VAT, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku) ewentualna sprzedaż wydzielonej działki w wyniku podziału działki ewidencyjnej numer 1 na rzecz podmiotu wymienionego w pozycji 75 zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07). nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Sprzedaż majątku jest incydentalna i nie następuje w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania VAT sprzedaży działki istotne jest, czy sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył działki o nr 2 oraz 1 w drodze spadku po H. i F. N.. Potencjalny Nabywca sam zaproponował zakup wydzielonej części działki 1 o obszarze około 0,2460 ha. Ewentualne nabycie ww. działki ma na celu budowę budynku handlowo-usługowego. Druga z wydzielonych działek pozostanie w posiadaniu Wnioskodawcy wraz z budynkiem mieszkalnym oraz gospodarczym. Wnioskodawca rozważa jej sprzedaż w przyszłości. Działka 1 jest zabudowana budynkiem mieszkalnym oraz gospodarczym. Służyła do celów mieszkalnych. Część wydzielona z działki 1 o obszarze 0,2460 ha była przeznaczona pod sad. Na wydzielonej części działki 1 o obszarze około 0,2460 ha, która ma być przedmiotem sprzedaży, nie są posadowione budynki ani budowle. Dla działki obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego od 2012 roku. Działka ma przeznaczenie budowlano-rolne.

Wydzielona część działki 1 nie była wykorzystywana do czynności zwolnionych. Przy jej nabyciu nie został naliczony podatek VAT oraz nie była wystawiona faktura VAT. Działka została nabyta w drodze dziedziczenia. Z tytułu nabycia działki 1, z której zostanie wydzielona działka o obszarze około 0,2460 ha, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Wnioskodawca przed sprzedażą wydzielonej części działki 1 o obszarze około 0,2460 ha nie podejmował żadnych aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami oraz żadnych czynności w celu uatrakcyjnienia oraz zwiększenia jej wartości.

Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej, czy też rolniczej. Nieruchomość ta nigdy nie była i nie jest wykorzystywana działalności gospodarczej.

Strona i potencjalny Nabywca zawarli w dniu 9 lipca 2020 r. umowę przedwstępną sprzedaży pod warunkami uzyskania przez niego:

• prawomocnych, ostatecznych i wykonalnych decyzji o warunkach zabudowy i decyzji o pozwoleniu na budowę, z których będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości gruntowej, stanowiącej działkę ewidencyjna o projektowanym obszarze około 0,2460 ha, która powstanie w wyniku podziału działki 1, obiektami zgodnie z planami inwestycyjnymi, w tym obiektem handlowym o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 600 m².
  

• uzyskania przez Kupująca prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji wydanej przez właściwy organ lub zarządcę drogi zezwalającej na lokalizacje zjazdu na przedmiotowa nieruchomość lub pozwolenia na budowę przedmiotowego zjazdu wg koncepcji Kupującej na zasadzie prawo i lewoskrętu dla pojazdów o masie pow. 25t bez konieczności przebudowy układu drogowego.
  

• uzyskania pozwolenia na wycięcie drzew,
  

• dokonania podziału geodezyjnego nieruchomości zgodnie z koncepcją Kupującej i wydania przez właściwy organ prawomocnej i ostatecznej decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości.
  
  
  

W umowie tej Wnioskodawca udzielił pracownikom potencjalnego Nabywcy pełnomocnictwa w zakresie występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych, niezbędnych dla uzyskania ww. decyzji i pozwoleń, w szczególności do składania wniosków oraz odbioru wymaganych decyzji i postanowień.

W zakresie tym potencjalny Nabywca działa w swoim interesie, ale w imieniu Wnioskodawcy. Strona osobiście nie będzie podejmować żadnych działań w celu uzyskania ww. decyzji i postanowień. Wnioskodawca nie będzie podejmować żadnych czynności faktycznych w celu dokonania podziału geodezyjnego ww. działki. W umowie przedwstępnej zgodnie postanowiono, że podziału działki numer 1 dokona potencjalny Nabywca. Wszelkie czynności jak i koszty związane z ewentualnym podziałem nieruchomości będą ponoszone przez przedstawicieli Nabywcy w imieniu Wnioskodawcy na podstawie udzielonego pełnomocnictwa.

Z potencjalnym Nabywcą zawarto jednocześnie umowę dzierżawy dotyczącej działki o obszarze 0,2460 ha, aby umożliwić mu korzystanie z działki i podjęcie czynności mających przygotować działkę dla jego celów inwestycyjnych. Była to czynność odpłatna służąca w celu uzyskania przez potencjalnego Nabywcę możliwości przygotowania działki pod cele inwestycyjne (podział działki).

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy sprzedaż działki powstałej w wyniku podziału działki ewidencyjnej numer 1 o powierzchni 0,2460 ha, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Wnioskodawca podjął w odniesieniu do nieruchomości (wydzielonej części działki nr 1) będącej przedmiotem sprzedaży.

Jak wynika z okoliczności sprawy, wydzielona część działki o obszarze 0,2460 ha była dzierżawiona przez przyszłego Nabywcę na podstawie umowy dzierżawy na okres trzech miesięcy od lipca do października. Była to czynność odpłatna mająca na celu uzyskanie przez potencjalnego nabywcę możliwości przygotowania działki pod cele inwestycyjne (podział działki).

W tym miejscu wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Z treści przywołanego wyżej art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym, wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Powyższego nie zmienia fakt, że umowa dzierżawy została zawarta w związku z warunkową umową przedwstępną na sprzedaż działki powstałej w wyniku podziału działki ewidencyjnej numer 1 o powierzchni 0,2460 ha, w ramach której przyszłemu Nabywcy umożliwiono korzystanie z działki i podjęcie czynności mających na celu przygotowanie gruntu dla celów inwestycyjnych. Wręcz przeciwnie, przekazanie Nabywcy gruntu na podstawie umowy dzierżawy w celu podjęcia czynności mających na celu przygotowanie gruntu pod planowane przez nabywcę inwestycje łącznie z uzyskaniem niezbędnych decyzji i pozwoleń do wybudowania budynku handlowo-usługowego, przemawia jedynie za tym, że Zainteresowany w analizowanym przypadku działa w charakterze podatnika VAT, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Ponadto, należy zwrócić uwagę na kwestię udzielonych potencjalnemu Nabywcy przez Wnioskodawcę pełnomocnictw.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego, o czym stanowi § 2 powyższego artykułu.

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Na mocy art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony (art. 108 Kodeksu cywilnego).

Z regulacji art. 109 Kodeksu cywilnego wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Zatem jak wynika z powyższych przepisów, pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

W okolicznościach niniejszej sprawy do momentu faktycznego przeniesienia własności działki powstałej w wyniku podziału działki ewidencyjnej nr 1 ta nieruchomość będzie własnością Wnioskodawcy. W związku z powyższym czynności wskazane przez Wnioskodawcę w umowie przedwstępnej sprzedaży, mimo, że dokonywane będą przez potencjalnego przyszłego właściciela, dotyczyć będą faktycznie nieruchomości, której właścicielem jest Wnioskodawca.

Zatem fakt, że ww. działania, nie będą podejmowane bezpośrednio przez Wnioskodawcę, ale przez przyszłego Kupującego nie oznacza, że pozostaną bez wpływu na sytuację prawną Wnioskodawcy. Przyszły Kupujący dokonując wskazanych we wniosku działań dokona uatrakcyjnienia przedmiotowej nieruchomości – stanowiącej nadal własność Wnioskodawcy – skutkującego wzrostem jej wartości. Czynności te dokonywane będą za pełną zgodą Wnioskodawcy, przejawiającą się udzieleniem pełnomocnictw.

Fakt, że czynności faktyczne i prawne niezbędne dla uzyskania decyzji i pozwoleń opisanych we wniosku będą przeprowadzane przez przyszłego Nabywcę na podstawie udzielonych przez Wnioskodawcę pełnomocnictw, nie powoduje, że będą one obojętne dla oceny skutków jakie wywołają dla Wnioskodawcy (Sprzedającego) na gruncie podatku od towarów i usług.

Okoliczności te prowadzą do wniosku, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży działki powstałej w wyniku podziału działki ewidencyjnej nr 1, nie będzie korzystać z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym, nie będzie to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności.

W ocenie Organu powyższe działania będą przejawem profesjonalnej i zorganizowanej aktywności Wnioskodawcy. W analizowanej sprawie kluczowe jest to, że czynności opisane we wniosku będą dokonywane przed przeniesieniem własności ww. nieruchomości w oparciu o udzielone przez Wnioskodawcę pełnomocnictwa. Jednocześnie nie ulega wątpliwości, że tak szeroko zakrojony zakres przygotowania nieruchomości do sprzedaży nie jest typowy do działań podejmowanych przez osoby fizyczne w zakresie zawiadywania majątkiem osobistym – prywatnym. Ponadto Wnioskodawca wydzierżawiał przedmiotową nieruchomość Kupującemu za wynagrodzeniem, tym samym nieruchomość ta była wykorzystywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

W efekcie wykonywanych czynności dostawie będzie podlegać nieruchomość o zupełnie innym charakterze niż w chwili zawarcia umowy przedwstępnej.

W ocenie Organu podejmowane przez Wnioskodawcę działania oraz dokonane czynności wykluczają sprzedaż działki powstałej w wyniku podziału działki ewidencyjnej nr 1 w ramach zarządu majątkiem prywatnym (osobistym). Wobec powyższego należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. nieruchomości będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca będzie działał jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż ww. nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy jednakże zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Ponadto, stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

Jak wynika z opisu sprawy obecnie dla przedmiotowej nieruchomości obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania. Działka ma przeznaczenie budowlano-rolne. Plan zagospodarowania obowiązuje od 2012 r. Ponadto, Wnioskodawca i potencjalny Nabywca zawarli umowę przedwstępną sprzedaży, pod warunkami uzyskania przez potencjalnego nabywcę prawomocnych, ostatecznych i wykonalnych decyzji o warunkach zabudowy i decyzji o pozwoleniu na budowę, z których będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości gruntowej, stanowiącej działkę ewidencyjną o projektowanym obszarze około 0,2460 ha, która powstanie w wyniku podziału działki nr 1, obiektami zgodnie z planami inwestycyjnymi, w tym obiektem handlowym o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 600 m², oraz uzyskania przez Kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji, wydanej przez właściwy organ lub zarządcę drogi, zezwalającej na lokalizację zjazdu na przedmiotową nieruchomość lub pozwolenia na budowę przedmiotowego zjazdu, wg koncepcji Kupującego na zasadzie prawo i lewoskrętu dla pojazdów o masie pow. 25 t, bez konieczności przebudowy układu drogowego.

Powyższe oznacza zatem, że w momencie dostawy przedmiotowy grunt będzie stanowił teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji sprzedaż tego gruntu nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku VAT, to przepisy dopuszczają również możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, przy spełnieniu łącznie obu warunków, o których mowa w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W rozpatrywanej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, ponieważ nie został spełniony warunek dla zastosowania zwolnienia określony w tym przepisie dotyczący braku prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości.

Z wniosku wynika bowiem, że Wnioskodawca wszedł w posiadanie działki nr 1, z której zostanie wydzielona działka mająca być przedmiotem ww. transakcji sprzedaży, w drodze dziedziczenia, a zatem przy nabyciu tej działki nie był naliczony podatek, który mógłby podlegać odliczeniu, co oznacza, że nie jest spełniony warunek określony w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, że z tytułu nabycia nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawcy, dokonującego dostawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Warunek braku prawa do odliczenia podatku naliczonego należy odczytać jako odnoszący się do przypadku, gdy dana czynność była opodatkowana, ale wynikający z tej czynności podatek naliczony nie podlegał odliczeniu. Zatem brak zaistnienia jednego z warunków wyklucza zastosowanie zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z tym, w rozpatrywanej sprawie, sprzedaż działki powstałej w wyniku podziału działki ewidencyjnej nr 1, nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisu.

Skoro do omawianej transakcji dostawy nieruchomości (działki powstałej w wyniku podziału działki nr 1) nie znajdzie zastosowania zwolnienie z podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy oraz z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, przedmiotowa transakcja będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem właściwej stawki.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż działki powstałej w wyniku podziału działki ewidencyjnej numer 1 o powierzchni 0,2460 ha na rzecz podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, będącego czynnym podatnikiem podatku VAT, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast odnosząc do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt: I FPS 3/07, tut. Organ wskazuje, że rozstrzygnięcie to zapadło w indywidualnej sprawie i wiążący charakter ma w tej sprawie, w której zapadło. Tymczasem wskazane przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcie nie odnosi się do sprawy analogicznej zaprezentowanej w przedmiotowym wniosku. Kwestia sprzedaży gruntów i działania jako podatnik bądź nie, wymaga każdorazowo zbadania wielu występujących okoliczności, które dopiero w połączeniu ze sobą dają odpowiedź w danej sprawie. Nie zawsze też wystąpienie tych samych zdarzeń u różnych podatników doprowadza do takiej samej konkluzji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.