2020.12.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.650.2020.1.AK
z 18 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2020 r. (data wpływu 19 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest:

prawidłowe w części dotyczącej kwalifikacji przychodów sponsorowanych lekarzy do określonego źródła przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

nieprawidłowe w pozostałej części.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce (polskim rezydentem podatkowym). Spółka jest podmiotem działającym w sektorze farmaceutycznym, należącym do międzynarodowej grupy farmaceutycznej X. Grupa X opracowuje i wytwarza leki w wielu obszarach terapeutycznych, w szczególności takich jak dermatologia, endokrynologia, medycyna rozrodu, leczenie chorób układu kostno-szkieletowego i układu oddechowego czy urologia. W ramach swojej strategii gospodarczej grupa kładzie nacisk na rozwijanie najlepszych rozwiązań terapeutycznych służących pacjentom, innowacyjność, jakość i odpowiedzialność.

Spółka prowadzi na polskim rynku działalność w zakresie marketingu i reklamy produktów leczniczych produkowanych przez podmioty z grupy X. Działalność marketingowa Spółki obejmuje m.in. reklamę produktów leczniczych oraz przekazywanie informacji na ich temat, popularyzowanie produktów w środowisku lekarskim i doskonalenie specjalistycznej wiedzy lekarzy w zakresie związanym z obszarami terapeutycznymi, którym dedykowane są produkty grupy X. Działania Spółki w tym zakresie są realizowane zgodnie z przepisami ustawy z dnia 9 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2020 r., poz. 944, z późn. zm. – dalej: „Prawo farmaceutyczne”). Natomiast zgodnie z przepisami Prawa farmaceutycznego reklama produktu leczniczego to działalność polegająca na informowaniu lub zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego, mająca na celu zwiększenie: liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych (por. art. 52 ust. 1 Prawa farmaceutycznego).

Z tytułu wykonywanych usług w zakresie marketingu i reklamy Spółka uzyskuje wynagrodzenie i osiąga przychody.

W szczególności, działalność reklamowa prowadzona przez Spółkę obejmuje sponsorowanie udziału w konferencjach, zjazdach i kongresach naukowych (dalej: „Konferencje”) dla osób upoważnionych do wystawiania recept (dalej: „Lekarze”), czyli działania reklamowe określone w art. 52 ust. 2 pkt 6 Prawa farmaceutycznego. W trakcie Konferencji naukowych z dziedziny farmacji i medycyny przedstawiana jest znaczna część informacji dotyczących produktów grupy X. Dodatkowo pojawiają się tam informacje dotyczące substancji czynnych zawartych w lekach reklamowanych przez Spółkę, w bezpośrednim kontekście badań naukowych, osiągnięć z zakresu farmacji i medycyny czy nowych trendów w terapii. Uczestnictwo Lekarza w Konferencji, w trakcie której omawiane są sprawy dotyczące produktów reklamowanych przez Spółkę (w tym informacje naukowe dotyczące substancji czynnych, schorzeń, terapii pacjentów, w których mogą znajdować zastosowanie produkty reklamowane przez Spółkę) jest samo w sobie przekazem reklamowym, realizowanym zgodnie z Prawem farmaceutycznym. Z tych względów Spółka – jako podmiot odpowiedzialny za reklamę produktów grupy X – jest bezpośrednio zainteresowana uczestnictwem Lekarzy w takich Konferencjach.

Sponsorowanie Konferencji polega na zapewnieniu zaproszonym Lekarzom możliwości bezpłatnego udziału w Konferencji w celu umożliwienia im poszerzenia wiedzy w kluczowych dla grupy X obszarach terapeutycznych. Spółka podejmuje się w związku z tym kompleksowej organizacji udziału Lekarza w Konferencji oraz pokrywa koszty tego udziału, takie jak opłata rejestracyjna za udział w Konferencji oraz koszty związane z podróżą (dalej „Koszty podróży”).

Do Kosztów podróży należą wydatki takie jak:

koszty przejazdu/przelotu Lekarza z miejsca zamieszkania na Konferencję oraz koszty powrotu z Konferencji do miejsca zamieszkania;

koszty związane z transportem w miejscowości, gdzie odbywa się Konferencja;

koszty zakwaterowania Lekarza w trakcie Konferencji;

koszty wyżywienia Lekarza podczas Konferencji;

inne uzasadnione koszty podróży, w tym koszty ubezpieczenia, wiz i innych opłat z tytułu przekroczenia granicy państwowej.

Mogą wystąpić przy tym sytuacje, że pokrywanie przez Wnioskodawcę kosztów przejazdu Lekarza na Konferencję lub z Konferencji oraz kosztów związanych z transportem w miejscu, gdzie odbywa się Konferencja będzie realizowane poprzez pokrywanie kosztów wykorzystywania przez Lekarza samochodu osobowego, niebędącego własnością Spółki.

Lekarze uczestniczący w Konferencjach nie pozostają ze Spółką w stosunku pracy. Co do zasady, nie są oni również stroną umów zlecenia ani umów o dzieło zawartych ze Spółką. W niektórych wypadkach Spółka uzyskuje jedynie zgodę Lekarza na informowanie o fakcie sfinansowania jego udziału w danej Konferencji w różnych dostępnych środkach przekazu, co efektywnie wpływa na reklamowanie produktów grupy X oraz popularyzowanie ich w środowisku lekarskim. W niektórych przypadkach Spółka może też zawierać z Lekarzami odrębne umowy dotyczące przygotowania wykładu, prezentacji lub innego opracowania obejmującego zagadnienia poruszane na Konferencji, w której Lekarz uczestniczył, w zamian za uzgodnione wynagrodzenie. Lekarze biorący udział w Konferencjach mogą uczestniczyć w nich w związku z prowadzoną przez nich pozarolniczą działalnością gospodarczą albo bez związku z taką działalnością. Niniejszy wniosek i zawarte w nim pytania dotyczą jednak wyłącznie Lekarzy, dla których uczestnictwo w Konferencjach nie pozostaje w związku z prowadzoną przez nich pozarolniczą działalnością gospodarczą.

W zakresie objętym niniejszym wnioskiem, Lekarze nie zaliczają Kosztów podróży finansowanych przez Spółkę do własnych kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w przypadku, gdy Spółka realizuje działania w zakresie reklamy produktów organizując udział Lekarza w Konferencji i pokrywając wydatki związane z takim udziałem, Lekarz uzyskuje przychód na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy, jeżeli Lekarz uzyskuje przychód na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z udziałem w Konferencji, odpowiednia część tego przychodu, tzn. równowartość Kosztów podróży Lekarza pokrytych przez Spółkę, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b w zw. z ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości określonej w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej z dnia 29 stycznia 2013 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 167, dalej: „Rozporządzenie”)?
Czy Spółka ma obowiązek wykazania w informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11) sporządzanej na podstawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodów Lekarza uzyskanych w związku z finansowaniem przez Spółkę kosztów podróży, w wysokości zwolnionej z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b w zw. z ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1. W przypadku, gdy Spółka realizuje działania w zakresie reklamy produktów organizując udział Lekarza w Konferencji i pokrywając wydatki związane z takim udziałem, Lekarz uzyskuje przychód na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 2. Odpowiednia część przychodu uzyskiwanego przez Lekarza, tzn. równowartość Kosztów podróży Lekarza pokrytych przez Spółkę, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b w zw. z ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości określonej w Rozporządzeniu.

Ad. 3. Spółka nie ma obowiązku ujmowania w informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11) sporządzanej na podstawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodów Lekarza, uzyskanych w związku z finansowaniem przez Spółkę Kosztów podróży, w wysokości, która jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b w zw. z ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadnienie stanowiska dotyczącego Pytania Nr 1.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o PIT oraz dochodów, od których, na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku. Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem odrębnych przepisów ustawy o PIT, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli odrębne przepisy ustawy o PIT nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Art. 11 ust. 1 ustawy o PIT stanowi natomiast, że pojęcie przychodu obejmuje pieniądze, wartości pieniężne, jak również wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, które zostały przez podatnika otrzymane lub pozostawione do dyspozycji w roku kalendarzowym.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT, źródłami przychodów są m.in. inne źródła niewymienione w pkt 1-8 tego przepisu. Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT w szczególności inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, pokrycie przez Spółkę kosztów udziału Lekarzy w Konferencjach skutkuje powstaniem po stronie Lekarza przychodu z innych źródeł, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT. W wyniku pokrycia przez Spółkę kosztów udziału Lekarzy w Konferencjach uzyskują oni bowiem nieodpłatne świadczenie, stanowiące zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Pokrycie przez Spółkę kosztów udziału Lekarza w Konferencji powoduje bowiem powstanie dla niego wymiernej korzyści ekonomicznej, polegającej na tym, że Lekarz nie jest zobowiązany do pokrywania wydatków z tym związanych (tj. kosztów podróży i innych kosztów związanych z udziałem w Konferencji) samodzielnie.

W przypadku lekarzy, dla których uczestnictwo w Konferencjach nie pozostaje w związku z pozarolniczą działalnością gospodarczą (czyli w zakresie objętym niniejszym wnioskiem), przychód ten należy zakwalifikować jako przychód z innych źródeł, określony w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o PIT.

Uzasadnienie stanowiska dotyczącego Pytania Nr 2.

Uwagi ogólne.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

podróży służbowej pracownika,
podróży osoby niebędącej pracownikiem

do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13. Przepisami szczególnymi, do których odnosi się powyższy artykuł jest natomiast m.in. Rozporządzenie.

Art. 21 ust. 13 ustawy o PIT stanowi natomiast, że art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

w celu osiągnięcia przychodów lub
w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Przepisy powyższe wprowadzają na gruncie PIT zwolnienie z podatku dla przychodu polegającego na otrzymywaniu przez pracowników lub osoby niebędące pracownikami diet i innych należności do wysokości limitu przewidzianego m.in. w treści Rozporządzenia.

Nadmienić należy, że katalog przesłanek określony przepisem art. 21 ust. 13 ustawy o PIT ma charakter rozłączny, mianowicie ustawodawca w ww. przepisie posłużył się spójnikiem „lub”. Z tego też względu, aby posłużyć się zwolnieniem określonym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b, wystarczające jest spełnienie jednej z przesłanek określonych w przepisie art. 21 ust. 13 ustawy o PIT.

Pojęcie podróży osoby niebędącej pracownikiem.

W art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT wyróżnione zostały dwa rodzaje sytuacji objętej tym przepisem/zwolnieniem z PIT, uzależnione od tego, kto jest podatnikiem, tj. osobą otrzymującą diety i inne należności:

jeśli osobą tą jest pracownik – zwolnieniu podlegają diety/inne należności za czas podróży służbowej;
jeśli natomiast jest to osoba niebędąca pracownikiem – zwolnieniu podlegają diety/inne należności otrzymywane przez nią generalnie za czas „podróży” (bez wskazywania, o jaki typ podróży chodzi, z zastrzeżeniem przepisu art. 21 ust. 13 ustawy o PIT - o czym szerzej poniżej.).

W ocenie, Spółki interpretacja powyższych pojęć nie powinna być ze sobą utożsamiana. Zgodnie bowiem z regułami wykładni językowej, jeśli ustawodawca w ramach danej ustawy posługuje się różnymi pojęciami, niedozwolona jest taka ich wykładnia która dąży do nadania im takiego samego znaczenia.

Jak wskazuje się bowiem w doktrynie prawa: „Zakaz dokonywania wykładni synonimicznej jest formułowany bądź w postaci zakazu, że „różnym zwrotom nie należy nadawać tego samego znaczenia”, bądź też nakazu mającego postać „różnym zwrotom należy nadawać różne znaczenie. Orzecznictwo dostarcza licznych przykładów użycia powyższej dyrektywy” (por. A. Bielska-Brodziak,, Interpretacja tekstu prawnego na podstawie orzecznictwa podatkowego, Oficyna 2009, LEX.)”.

W konsekwencji, nie jest możliwa taka wykładnia przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT, która polegałaby na przyjęciu, że „podróż osoby niebędącej pracownikiem” należy rozumieć tak samo jak pojęcie „podróży służbowej”.

Co istotne, pogląd o braku możliwości utożsamiania ze sobą pojęcia „podróży osoby niebędącej pracownikiem” oraz „podróży służbowej” jest podzielany w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo, stanowisko takie przedstawił Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: WSA) w Warszawie w wyroku z dnia 13 lutego 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 699/18, w którym stwierdził, że: „Jednocześnie organ interpretacyjny wskazał, że pojęcie „podróży” osoby niebędącej pracownikiem należy interpretować identycznie jak pojęcie „podróży służbowej” pracownika. Z tym poglądem nie sposób się zgodzić.”

Podobny pogląd wyraził również Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA) w wyroku z dnia 19 grudnia 2017 r., sygn. akt II FSK 3422/15: „W art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b u.p.d.o.f. inaczej, niż w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a u.p.d.o.f. posłużono się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”. W związku z tym zakres zwolnienia nie został ograniczony jedynie do podróży służbowych w rozumieniu art. 77(5) § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 ze zm.; dalej: k.p.), ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, przy spełnieniu wymienionych wcześniej warunków z art. 21 ust. 13 u.p.d.o.f. Brak jest podstaw, żeby dokonywać takiej wykładni zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b u.p.d.o.f. pojęcia „podróż”, aby jego desygnat rozciągnąć poza samo przemieszczanie się osoby delegowanej i objąć nim również realizację celu podróży tej osoby, co otworzyłoby drogę do rozliczenia w ramach kosztów delegacji nie tylko wydatków na przejazdy, noclegi i diety, ale także innych wydatków, służących realizacji celu podróży - jak kosztu opłaty rejestracyjnej za udział w konferencji naukowej (kongresie).”

Pogląd taki przedstawił również:

NSA w wyroku z dnia 30 maja 2018 r., sygn. akt II FSK 1446/16;

NSA w wyroku z dnia 21 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 910/14;

WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 19 marca 2019 r. sygn. akt I SA/Wr 1247/18.

Stanowisko takie podzielały także organy interpretacyjne, w tym m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 14 lutego 2017 r., Nr 1462-IPPB4.4511.1269.2016.1.MS2.

Z uwagi na powyższe oraz ze względu na brak w przepisach podatkowych definicji legalnej pojęcia „podróż”, celem ustalenia desygnatów ww. określenia, należy referować do jego potocznego/językowego znaczenia. W celu ustalenia zakresu takiego pojęcia przydatne jest skorzystanie z definicji dostępnych w słownikach językowych (por. A. Bielska-Brodziak ,,Interpretacja tekstu prawnego na podstawie orzecznictwa podatkowego, Oficyna 2009, LEX.).

Zgodnie zatem ze słownikiem języka polskiego PWN (...) podróż to przebywanie drogi do jakiegoś odległego miejsca. Natomiast Wielki Słownik Języka Polskiego (...) definiuje podróż jako pokonywanie drogi do jakiegoś znacznie oddalonego miejsca.

Jak wynika zatem z przytoczonych powyżej definicji, zakres znaczeniowy pojęcia „podróż” nie jest uzależniony od jej celu. Podróży nie można zatem ograniczyć m.in. do wykonywania zadań (przez osobę niebędącą pracownikiem) poza miejscowością, w której znajduje się siedziba zleceniodawcy/miejsce w których zadania są zwykle wykonywane. Cel odbywanej podróży nie jest bowiem w ogóle istotny z perspektywy interpretacji pojęcia z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o PIT.

Jedynym desygnatem, na który należy zwrócić uwagę w tym zakresie, jest fakt przemieszczania się osoby niebędącej pracownikiem.

W konsekwencji, nie powinno budzić wątpliwości, że podróż Lekarzy na Konferencje jest „podróżą” w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o PIT. Aby Lekarze mogli uczestniczyć w Konferencji muszą oni bowiem przemieścić się z miejsca zwykłego wykonywania działalności leczniczej/miejsca zamieszkania do miejsca, w którym odbywa się Konferencja.

Poniesienie wydatku przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodu.

Jak zostało to wskazane powyżej, zgodnie z art. 21 ust. 13 ustawy o PIT przepis przewidujący zwolnienie z PIT przy otrzymaniu diet i innych należności za czas podróży stosuje się, jeśli otrzymane świadczenia nie zostały uwzględnione w kosztach podatkowych i zostały poniesione m.in. w celu osiągnięcia przychodu. (Spółka pomija pozostałe, alternatywne przesłanki z art. 21 ust. 13 ustawy o PIT z uwagi na fakt, że nie znajdują one zastosowania w sprawie.)

W ocenie Spółki przepis powyższy należy rozumieć w ten sposób, że warunkiem skorzystania ze zwolnienia z PIT jest, aby Koszty podróży:

nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów osoby fizycznej otrzymującej diety i inne należności za czas podróży, oraz

zostały poniesione w celu uzyskania przychodu przez podmiot finansujący podróż.

Taka interpretacja powyższych przesłanek jest także szeroko podzielana przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach. Z takim stanowiskiem zgodził się m.in.:

Dyrektor KIS w interpretacji z dnia 15 października 2019 r., znak 0114-KDIP3- 2.4011.296.2017.2019.10.S.LS;

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 22 kwietnia 2013 r., znak IPPB2/415-167/13-3/MK, czy

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 2 lutego 2012 r., znak IBPBII/1/415-924/11/BJ.

Jak zostało to wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka korzysta/zamierza korzystać ze zwolnienia z PIT jedynie w stosunku do kosztów które nie zostały zaliczone przez Lekarzy do kosztów uzyskania przychodu. Spełnienie tej przesłanki nie powinno więc budzić żadnych wątpliwości.

W ocenie Wnioskodawcy również druga z ww. przesłanek została spełniona. Świadczenia są bowiem ponoszone przez Spółkę w celu osiągnięcia przez nią przychodów.

Jak Spółka przedstawiała w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przeszłego, przedmiot jej działalności polega przede wszystkim na marketingu produktów wytwarzanych przez grupę X. Działalność Spółki polega zatem na propagowaniu produktów leczniczych grupy. Z tytułu prowadzonej działalność w zakresie reklamy i marketingu, Spółka otrzymuje wynagrodzenie i w ten sposób uzyskuje przychody. Tym samym, wszelkie działania w zakresie reklamy i marketingu, w tym w postaci sponsorowania udziału Lekarzy w Konferencjach, są podejmowane w celu osiągnięcia przychodów z tytułu świadczonych usług. Dodatkowo wskazać należy, że działalność marketingowa Spółki jest nakierowana na pozyskanie jak największej grupy klientów, zainteresowanych zakupem produktów grupy X, a zatem przekłada się na generowanie przez grupę X wyższych przychodów.

W kontekście celu prowadzonych działań reklamowych i marketingowych, wskazać należy, że w trakcie Konferencji naukowych z dziedziny farmacji i medycyny przedstawiana jest znaczna część informacji dotyczących produktów grupy X. Dodatkowo pojawiają się tam informacje dotyczące substancji czynnych zawartych w lekach reklamowanych przez Spółkę, w bezpośrednim kontekście badań naukowych, osiągnięć z zakresu farmacji i medycyny, czy nowych trendów w terapii. Uczestnictwo Lekarza w Konferencji, w trakcie której omawiane są sprawy dotyczące produktów reklamowanych przez Spółkę (w tym informacje naukowe dotyczące substancji czynnych, schorzeń, terapii pacjentów, w których mogą znajdować zastosowanie produkty reklamowane przez Spółkę) jest samo w sobie przekazem reklamowym, realizowanym zgodnie z Prawem farmaceutycznym.

Taki model i forma prowadzenia działań marketingowych przez Spółkę jest umotywowany specyfiką branży oraz wymuszony treścią przepisów prawa. Zgodnie bowiem z treścią art. 57 ust. 1 pkt 1 Prawa farmaceutycznego zabrania się kierowania do publicznej wiadomości reklamy dotyczącej produktów leczniczych wydawanych wyłącznie na podstawie recepty. Jednocześnie, na podstawie art. 52 ust. 2 pkt 6 Prawa farmaceutycznego reklama, o której mowa w ust. 1 (tj. reklama produktu leczniczego), obejmuje w szczególności sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi.

Organizacja i uczestnictwo Lekarzy w tego typu konferencjach jest właśnie przedmiotem niniejszego wniosku. W konsekwencji, w ocenie Spółki nie powinno budzić wątpliwości, że koszty ponoszone przez Wnioskodawcę, polegające na sfinansowaniu Lekarzom uczestnictwa w Konferencjach, są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów. Są one bowiem ponoszone przede wszystkim w celu promocji produktów grupy X, a działalność w tym zakresie stanowi podstawową działalność Spółki i źródło osiągania przez Spółkę przychodów.

Podsumowanie.

Wszystkie przedstawione powyżej argumenty wskazują, że finansowanie Kosztów podróży, dokonywane przez Spółkę na rzecz Lekarzy podlega zwolnieniu z PIT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b w zw. z ust. 13 ustawy o PIT.

Zwolnieniu podlega przy tym zwrot Kosztów podróży do wysokości limitów przewidzianych w przepisach Rozporządzenia. Zgodnie natomiast z treścią § 2 Rozporządzenia z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

diety;
zwrot kosztów:
1. przejazdów,
2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
3. noclegów,
4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

W zależności od tego, czego dotyczą Koszty podróży, zwolnienie z PIT powinno objąć przede wszystkim:

przychód z tytułu finansowania przejazdu Lekarzy w ramach odbywanej podróży środkami komunikacji masowej (tj. cena biletów oraz opłat dodatkowych) – w pełnej wysokości, niezależnie od tego czy Konferencja odbywa się w Polsce, czy zagranicą – por. § 3 ust. 2 Rozporządzenia;
przychód z tytułu zwrotu kosztów przejazdu samochodem osobowym, niebędącym własnością Wnioskodawcy – w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (czyli w limicie tzw. kilometrówki) – por. § 3 ust. 3 i 4 Rozporządzenia;
przychód z tytułu finansowania kosztów zakwaterowania/noclegu Lekarzy (tj. cena noclegu wykazana na rachunku wystawionym przez np. hotel) w pełnej wysokości, niezależnie od tego czy Konferencja odbywa się w Polsce, czy za granicą – por. § 8 ust. 1 i 2 oraz § 16 ust. 1 i 3 Rozporządzenia (z uwagi na fakt, że to Spółka organizuje i finansuje pobyt Lekarzy na Konferencjach należy przyjąć, że – nawet jeśli koszt noclegu przekracza limit wskazany w § 8 ust. 1 lub § 16 ust. 1 w zw. z załącznikiem do Rozporządzenia – Wnioskodawca wyraża zgodę na koszty przekraczające te limity. Zatem, spełnione są przesłanki z § 8 ust. 2 lub § 16 ust. 3 Rozporządzenia.);
przychód z tytułu finansowania kosztów wyżywienia, do wysokości limitu diet, wskazanych w treści Rozporządzenia, uzależnionych przede wszystkim od tego, czy Konferencja odbywa się w Polsce czy zagranicą – por. przede wszystkim § 7 i § 13 w zw. z załącznikiem do Rozporządzenia.

Uzasadnienie stanowiska dotyczącego Pytania Nr 3.

W myśl art. 42a ust. 1 ustawy o PIT, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c ustawy o PIT oraz dochodów, od których na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o PIT, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 2019 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 2397), określa się wzór informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11), stanowiący załącznik Nr 8 do tego rozporządzenia.

W związku z wyraźnym postanowieniem w art. 42a ust. 1 ustawy o PIT, zgodnie z którym obowiązek sporządzenia informacji o wysokości przychodów i przesłania jej podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, nie dotyczy przychodów zwolnionych z opodatkowania zgodnie z art. 21 ustawy o PIT, w informacji PIT-11 nie ujmuje się m.in. tych przychodów.

W konsekwencji, Spółka nie ma obowiązku ujmowania w informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11) sporządzanej na podstawie art. 42a ustawy o PIT równowartości przychodów Lekarza korzystających ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b w zw. z ust. 13 ustawy o PIT.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska wyrażonego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest:

prawidłowe w części dotyczącej kwalifikacji przychodów sponsorowanych lekarzy do określonego źródła przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

nieprawidłowe w pozostałej części.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów są inne źródła.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Pod pojęciem przychodu należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Przysporzenie to musi zatem być rzeczywiste, a nie tylko potencjalne. Innymi słowy o przychodzie można mówić tylko wtedy, kiedy podatnik wzbogaci się i stanowi to jego dodatkowy, definitywny majątek.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Stosownie do art. 42a cytowanej ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z powyższego przepisu wynika, że w informacji PIT-11 nie ujmuje się m.in. tych dochodów, które są zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 powyższej ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Spółka prowadzi na polskim rynku działalność w zakresie marketingu i reklamy produktów leczniczych produkowanych przez podmioty z grupy X. Działalność marketingowa Spółki obejmuje m.in. reklamę produktów leczniczych oraz przekazywanie informacji na ich temat, popularyzowanie produktów w środowisku lekarskim i doskonalenie specjalistycznej wiedzy lekarzy w zakresie związanym z obszarami terapeutycznymi, którym dedykowane są produkty grupy X. Działania Spółki w tym zakresie są realizowane zgodnie z przepisami ustawy z dnia 9 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne. Natomiast zgodnie z przepisami Prawa farmaceutycznego reklama produktu leczniczego to działalność polegająca na informowaniu lub zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego, mająca na celu zwiększenie: liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych (por. art. 52 ust. 1 Prawa farmaceutycznego). Z tytułu wykonywanych usług w zakresie marketingu i reklamy Spółka uzyskuje wynagrodzenie i osiąga przychody. W szczególności, działalność reklamowa prowadzona przez Spółkę obejmuje sponsorowanie udziału w konferencjach, zjazdach i kongresach naukowych (dalej: „Konferencje”) dla osób upoważnionych do wystawiania recept (dalej: „Lekarze”), czyli działania reklamowe określone w art. 52 ust. 2 pkt 6 Prawa farmaceutycznego. W trakcie Konferencji naukowych z dziedziny farmacji i medycyny przedstawiana jest znaczna część informacji dotyczących produktów grupy X. Dodatkowo pojawiają się tam informacje dotyczące substancji czynnych zawartych w lekach reklamowanych przez Spółkę, w bezpośrednim kontekście badań naukowych, osiągnięć z zakresu farmacji i medycyny czy nowych trendów w terapii. Uczestnictwo Lekarza w Konferencji, w trakcie której omawiane są sprawy dotyczące produktów reklamowanych przez Spółkę (w tym informacje naukowe dotyczące substancji czynnych, schorzeń, terapii pacjentów, w których mogą znajdować zastosowanie produkty reklamowane przez Spółkę) jest samo w sobie przekazem reklamowym, realizowanym zgodnie z Prawem farmaceutycznym. Z tych względów Spółka – jako podmiot odpowiedzialny za reklamę produktów grupy X – jest bezpośrednio zainteresowana uczestnictwem Lekarzy w takich Konferencjach. Sponsorowanie Konferencji polega na zapewnieniu zaproszonym Lekarzom możliwości bezpłatnego udziału w Konferencji w celu umożliwienia im poszerzenia wiedzy w kluczowych dla grupy X obszarach terapeutycznych. Spółka podejmuje się w związku z tym kompleksowej organizacji udziału Lekarza w Konferencji oraz pokrywa koszty tego udziału, takie jak opłata rejestracyjna za udział w Konferencji oraz koszty związane z podróżą (dalej „Koszty podróży”).

Do Kosztów podróży należą wydatki takie jak:

koszty przejazdu/przelotu Lekarza z miejsca zamieszkania na Konferencję oraz koszty powrotu z Konferencji do miejsca zamieszkania;

koszty związane z transportem w miejscowości, gdzie odbywa się Konferencja;

koszty zakwaterowania Lekarza w trakcie Konferencji;

koszty wyżywienia Lekarza podczas Konferencji;

inne uzasadnione koszty podróży, w tym koszty ubezpieczenia, wiz i innych opłat z tytułu przekroczenia granicy państwowej.

Wszelkie analizowane koszty pokrywane są przez Spółkę, tj. Spółka nabywa określone towary i usługi bezpośrednio od dostawców (biur podróży, linii lotniczych, hoteli, agentów) i uzyskuje dokumenty potwierdzające poniesienie wydatków na takie towary i usługi. Mogą wystąpić przy tym sytuacje, że pokrywanie przez Wnioskodawcę kosztów przejazdu Lekarza na Konferencję lub z Konferencji oraz kosztów związanych z transportem w miejscu, gdzie odbywa się Konferencja będzie realizowane poprzez pokrywanie kosztów wykorzystywania przez Lekarza samochodu osobowego, niebędącego własnością Spółki. Lekarze uczestniczący w Konferencjach nie pozostają ze Spółką w stosunku pracy. Co do zasady, nie są oni również stroną umów zlecenia ani umów o dzieło zawartych ze Spółką. W niektórych wypadkach Spółka uzyskuje jedynie zgodę Lekarza na informowanie o fakcie sfinansowania jego udziału w danej Konferencji w różnych dostępnych środkach przekazu, co efektywnie wpływa na reklamowanie produktów grupy X oraz popularyzowanie ich w środowisku lekarskim. W niektórych przypadkach Spółka może też zawierać z Lekarzami odrębne umowy dotyczące przygotowania wykładu, prezentacji lub innego opracowania obejmującego zagadnienia poruszane na Konferencji, w której Lekarz uczestniczył, w zamian za uzgodnione wynagrodzenie. Lekarze biorący udział w Konferencjach mogą uczestniczyć w nich w związku z prowadzoną przez nich pozarolniczą działalnością gospodarczą albo bez związku z taką działalnością. Niniejszy wniosek i zawarte w nim pytania dotyczą jednak wyłącznie Lekarzy, dla których uczestnictwo w Konferencjach nie pozostaje w związku z prowadzoną przez nich pozarolniczą działalnością gospodarczą. W zakresie objętym niniejszym wnioskiem, Lekarze nie zaliczają Kosztów podróży finansowanych przez Spółkę do własnych kosztów uzyskania przychodów.

Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego, tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna.

Świadczenia ponoszone za lekarzy biorących udział w konferencjach, zjazdach i kongresach naukowych, tj. usługi hotelowe i transportowe, zarówno na terytorium Polski, jak i poza granicami kraju, niewątpliwie należą do nieodpłatnych świadczeń, jakie osoby te otrzymują od Spółki.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.). Zgodnie z art. 353 § 2 ww. Kodeksu, świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale również wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W tym miejscu wskazać również należy, że jak wynika z treści wniosku, sponsorowani lekarze dostają zaproszenia do udziału w przedmiotowych Konferencjach. Oznacza to, że udział w Konferencji należy do decyzji danego lekarza, który – kierując się własnym bilansem korzyści z takiego udziału – podejmuje decyzję, co do uczestnictwa w organizowanej Konferencji.

W wyroku z dnia 19 lutego 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 1050/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że: „Trudno bowiem przyjąć, że udział danego lekarza w kongresie i jego decyzja o zgłoszeniu się na taki kongres jest podyktowana zamysłem realizacji korzyści dla Skarżącej a nie własnej i że ów lekarz poświęca własny, wartościowy czas jedynie po to, by dokonać przysporzenia dla Skarżącej (w jej wyłącznym interesie), nie znajdując ze swojej strony wymiernych wartości kongresu, które go motywują do uczestnictwa w nim.”

Wobec powyższego należy stwierdzić, że sfinansowanie przez Spółkę kosztów podróży związanych z udziałem sponsorowanych lekarzy w przedmiotowych konferencjach, zjazdach czy kongresach naukowych, na które składają się: opłata rejestracyjna za udział w Konferencji, koszty przejazdu/przelotu Lekarza z miejsca zamieszkania na Konferencję oraz koszty powrotu z Konferencji do miejsca zamieszkania, koszty związane z transportem w miejscowości, gdzie odbywa się Konferencja, koszty zakwaterowania Lekarza w trakcie Konferencji, koszty wyżywienia Lekarza podczas Konferencji, inne uzasadnione koszty podróży, w tym koszty ubezpieczenia, wiz i innych opłat z tytułu przekroczenia granicy państwowej, stanowić będą dla tych osób nieodpłatne świadczenia.

Wartość tych świadczeń należy ustalać kierując się treścią art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustała się jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu. Z tej też przyczyny wartość tychże świadczeń należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w powołanym powyżej art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z innych źródeł.

W tej części stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy zwrócić uwagę, że z wniosku wynika, że w chwili ponoszenia wydatków na pokrywanie kosztów dodatkowych, znana jest ilość osób (sponsorowanych lekarzy), które uczestniczyć będą w danym wydarzeniu, gdyż Spółka pokrywa za każdą osobę opłatę rejestracyjną. Wiadomo zatem, które osoby uczestniczą w konferencji, zjeździe czy kongresie naukowym, zatem Spółce znane są osoby, za których udział w Wydarzeniu ponoszone są przez Spółkę koszty dodatkowe. W rezultacie Spółka może więc wskazać każdą osobę, za którą ponosi wydatek, a tym samym uwzględniając następnie wysokość ponoszonych wydatków może ustalić wysokość przychodu uzyskanego przez daną osobę, w tym przez konkretnego sponsorowanego lekarza.

Ponadto wskazać należy, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

podróży służbowej pracownika,
podróży osoby niebędącej pracownikiem

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

W myśl art. 21 ust. 13 ustawy, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

w celu osiągnięcia przychodów lub
w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

W art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy posłużono się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot otrzymujący świadczenie, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez podmiot je finansujący (art. 21 ust. 13 ustawy).

Wskazać, jednak należy, że pojęcie podróży „osoby niebędącej pracownikiem” należy interpretować identycznie, jak pojęcie „podróży służbowej” pracownika. Zgodnie z art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1320, z późn. zm.), pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. A zatem, podróżą w sensie ogólnym jest wykonywanie zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba spółki bądź stałe miejsce wykonywania zadać, przy czym wspomniane zadanie rozumiane jest jako zdarzenie incydentalne w stosunku do pracy umówionej i wykonywanej zwykle w ramach stosunku pracy.

Z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że koszty podróży nie zostały poniesione przez sponsorowanych lekarzy w celu osiągnięcia przychodów, ponieważ celem poniesienia ww. kosztów jest udział w konferencji, zjeździe czy kongresie naukowym, nie zaś osiągnięcie jakiegokolwiek przychodu. W związku z tym w omawianym przypadku nie została spełniona przesłanka określona w art. 21 ust. 13 pkt 1 ww. ustawy.

Powyższe potwierdza prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 10 września 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 2719/18. W orzeczeniu tym Sąd wskazał, że „(…) wydatki związane z dojazdem do ośrodka badań, posiłkami i noclegami niewątpliwie nie zostały poniesione przez pacjentów (ich przedstawicieli ustawowych) w celu osiągnięcia przychodów (pkt 1), ponieważ w świetle wniosku było oczywiste, że celem poniesienia kosztów dojazdu, noclegów, itd. jest udział małoletniego pacjenta w badaniu, nie zaś osiągnięcie jakiegokolwiek przychodu. Nie sposób też przecież przyjąć, że pacjent wraz z przedstawicielem ustawowym podróżuje do ośrodka badań właśnie po to, aby otrzymać zwrot kosztów.”

W przedmiotowej sprawie, w ramach uczestnictwa sponsorowanych lekarzy w konferencjach, zjazdach czy kongresach naukowych nie dochodzi również do wykonywania zadania (świadczenia) dla (czy na rzecz) Spółki. Z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika, że osoby, z którymi Spółka wchodzi w relację sponsoringu (sponsorowani lekarze) nie pozostają ze Spółką w stosunku pracy. Sponsorowani lekarze nie wykonują również równocześnie dla Spółki usług na podstawie np. umów o dzieło lub zlecenia, w związku z uczestnictwem danego sponsorowanego lekarza w konkretnym wydarzeniu, którego dotyczy relacja sponsoringu, zaś sam sponsorowany lekarz nie jest zobowiązany do wykonania żadnych świadczeń wzajemnych czy świadczenia usług na rzecz Spółki. Zatem nie została spełniona również przesłanka określona w art. 21 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, w świetle przedstawionego wniosku, koszty niewątpliwie nie zostały poniesione (pkt 3) „przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej lub samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podlegle lub przez nie nadzorowane”, ani też nie zostały poniesione (pkt 4) „przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji”.

Zatem brak spełnienia którejkolwiek z przesłanek wymienionych w poszczególnych podpunktach art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uniemożliwia uznanie, że zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) powyższej ustawy może znaleźć zastosowanie w przedmiotowym wniosku.

W wyniku powyższego wartość ponoszonych przez Spółkę wydatków opisanych we wniosku, stanowi dla sponsorowanych lekarzy przychód z nieodpłatnych świadczeń, który należy zakwalifikować do źródła przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 oraz art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy. Spółka jest zatem zobowiązana do sporządzenia informacji PIT-11 i przekazania ich osobom, z którymi zawarła umowy sponsoringu oraz właściwym organom podatkowym.

W tej części stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Końcowo – odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów oraz interpretacji indywidualnej wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu, ponieważ dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin