Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.664.2020.1.MG
z 22 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2020 r. (data wpływu 30 października 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną oraz polskim rezydentem podatkowym.

Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki ze swoją matką na kwotę (...). Wierzytelność z tytułu umowy pożyczki ma zostać przeniesiona na dzieci Wnioskodawcy.

Wobec powyższego po dokonaniu cesji umowy pożyczki Wnioskodawca stanie się dłużnikiem wobec swoich dzieci (dalej jako „Pożyczkodawcy”), a przedmiotowa wierzytelność wynikać będzie z umowy pożyczki.

Kolejno Pożyczkodawcy i Wnioskodawca zamierzają zawrzeć umowę zwolnienia z długu z tytułu zawartej umowy pożyczki zgodnie z art. 508 Kodeksu cywilnego. Na tej podstawie dojdzie do umorzenia zobowiązania pożyczkowego Wnioskodawcy bez zaspokojenia Pożyczkodawców.

Wnioskodawca, jako dłużnik zamierza przyjąć przedmiotowe zwolnienie z długu. Z tytułu zwolnienia Wnioskodawcy z długu Pożyczkodawcy nie osiągną żadnych dodatkowych korzyści ani zysku.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, iż przedmiotowe zwolnienie z długu nie jest związane z umowami dotyczącymi stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą do uzyskania przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym zwolnienie Wnioskodawcy z długu z tytułu pożyczki przez Pożyczkodawców będzie skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu, który będzie podlegał zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 Ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zwolnienie Wnioskodawcy z długu przez Pożyczkodawców, w przedstawionym stanie faktycznym będzie skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu, który będzie podlegał zwolnieniu od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 Ustawy o PIT.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem dochodów enumeratywnie wymienionych w Ustawie o PIT, oraz dochodów od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 11 ust. 1 Ustawy o PIT przychodami co do zasady są otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Definicja ta ma jednak zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy kwestia ta nie została odmiennie uregulowana w przepisach szczególnych.

W art. 10 Ustawy o PIT ustawodawca wskazał źródła przychodów, a jako jedno z nich wskazane zostały „inne źródła”. Wobec powyższego za przychody z innych źródeł zgodnie z art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT uważa się w szczególności inne niż wymienione w przedmiotowym przepisie nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 ustawy o PIT. Należy zauważyć, iż przedmiotowy katalog jest katalogiem otwartym, a więc zawiera wyłącznie przykładowo wymienione przychody z tzw. innych źródeł. Wobec tego każde świadczenie stanowiące dla podatnika przychód, który nie może zostać zakwalifikowany do konkretnej kategorii przychodu zaliczany jest do przychodów z innych źródeł.

Przepisu Ustawy o PIT nie zawierają jednak definicji pojęcia nieodpłatnego świadczenia. Zgodnie jednak z orzecznictwem i ugruntowaną linią interpretacyjną za świadczenia nieodpłatne należy uznać takie zdarzenia, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie kosztem majątku innej osoby. W rozumieniu prawa podatkowego nieodpłatnym świadczeniem są także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z regulacjami Ustawy o PIT fakt otrzymania oraz spłaty pożyczki jest neutralny podatkowo, a więc nie skutkuje powstaniem żadnego nieodpłatnego świadczenia. Powyższe wynika z faktu, iż przez umowę pożyczki jedna strona zobowiązuje się przenieść określoną ilość pieniędzy na biorącego pożyczkę, który zobowiązuje się do zwrotu takiej samej ilości pieniędzy. Przychód z tytułu pożyczki może jednak powstać w przypadku, gdy zadłużenie z tytułu pożyczki zostaje umorzone w całości bądź części.

W przedmiotowej sprawie natomiast Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki ze swoją matką, która kolejno ma zostać przeniesiona na dzieci Wnioskodawcy. Wobec tego Wnioskodawca będzie dłużnikiem z tytułu umowy pożyczki wobec swoich dzieci. Ponieważ Pożyczkodawcy i Wnioskodawca planują zawrzeć umowę zwolnienia z długu, na tej podstawie dojdzie do umorzenia pożyczki bez zaspokojenia Pożyczkodawców. W związku z powyższym w przypadku umorzenia pożyczki Wnioskodawcy wobec Pożyczkodawców będzie skutkowało powstaniem przychodu po stronie Wnioskodawcy, jako iż uzyska on konkretne przysporzenie majątkowe o trwałym charakterze.

Należy jednak wskazać, iż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 125 Ustawy o PIT wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Podkreślenia jednak wymaga, iż na podstawie art. 21 ust. 20 Ustawy o PIT przedmiotowe zwolnienie nie ma zastosowania w odniesieniu do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła z art. 10 ust. 1 pkt 2 Ustawy o PIT.

Zgodnie z kolei z art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn do I grupy podatkowej zalicza się małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż umorzenie pożyczki na rzecz Wnioskodawcy będzie skutkowało po stronie Wnioskodawcy powstaniem przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 Ustawy o PIT. Ponieważ jednak przychód wynikał będzie ze świadczenia otrzymanego od osób zaliczonych do I grupy podatkowej będzie on korzystał ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 125 Ustawy o PIT.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w znanych interpretacjach indywidualnych:

• Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 maja 2019 r. sygn. 0114-KDIP3-2.4011.2017.2019.1.LS
  

„Mając na uwadze powyższe stwierdzić więc należy, że umorzenie (zwolnienie z długu) na rzecz Wnioskodawcy pożyczek będzie skutkowało po stronie Wnioskodawcy powstaniem przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który należy zaliczyć do tzw. innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Z uwagi na to, że ww. przychód będzie świadczeniem otrzymanym od osoby zaliczonej do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, przychód ten będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

• Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 listopada 2017 r. sygn. 0111-KDIB2-3.4011.175.2017.1.KK
  

„Mając na uwadze powyższe stwierdzić więc należy, że jakkolwiek na skutek zwolnienia przez rodziców z długu wynikającego z umów pożyczki Wnioskodawca uzyska przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to jednak przychód ten korzystał będzie ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy, pod warunkiem że zwolnienie z długu nie nastąpiło na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczanych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 (działalność wykonywana osobiście).

W rezultacie Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu takiego nabycia.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Powyższa definicja przychodów ma charakter ogólny i znajduje zastosowanie, o ile w przepisach szczególnych ustawodawca nie uregulował tej kwestii odmiennie. Zatem zgodnie z tą definicją, do przychodów zalicza się wszelkie przysporzenia o charakterze pieniężnym, jak i niepieniężnym, w tym wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Dla celów podatkowych przyjmuje się - co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie - że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Również zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, przysporzeniem majątkowym i przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 9 ust. 1) są nie tylko aktywa, które ulegają zwiększeniu u podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie, za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. Nieodpłatne świadczenie w znaczeniu prawa podatkowego obejmuje nie tylko świadczenie w rozumieniu prawa cywilnego (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy.

Artykuł 10 ust. 1 ww. ustawy wymienia źródła przychodów, m.in. w pkt 9 inne źródła. Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, zgodnie z art. 20 ust. 1, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i zasadnym jest aby, do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego (korzyść) tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki ze swoją matką. Wnioskodawca planuje, aby wierzytelność z tytułu umowy pożyczki została przeniesiona na dzieci Wnioskodawcy. Po dokonaniu cesji umowy pożyczki Wnioskodawca stanie się dłużnikiem wobec swoich dzieci. Wnioskodawca wraz ze swoimi dziećmi planują w dalszej kolejności zawrzeć umowę zwolnienia z długu z tytułu zawartej umowy pożyczki, zgodnie z art. 508 Kodeksu cywilnego. Dojdzie do umorzenia zobowiązania pożyczkowego Wnioskodawcy bez zaspokojenia Pożyczkodawców. Wnioskodawca, jako dłużnik zamierza przyjąć przedmiotowe zwolnienie z długu. Z tytułu zwolnienia Wnioskodawcy z długu Pożyczkodawcy nie osiągną żadnych dodatkowych korzyści ani zysku. Planowane zwolnienie z długu nie będzie związane z umowami dotyczącymi stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą do uzyskania przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Instytucja zwolnienia z długu uregulowana została w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), w myśl którego zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

Niewątpliwie na skutek planowanego nieodpłatnego zwolnienia z długu - na podstawie art. 508 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje - Wnioskodawca osiągnie przysporzenie majątkowe mieszczące się w kategorii przychodu powodującego powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, w postaci nieodpłatnego świadczenia ze strony dzieci Wnioskodawcy.

Za nieodpłatne świadczenie uznać należy bowiem świadczenie nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne, czyli takie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne - tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Wskazać jednak należy, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Artykuł 21 ust. 20 stanowi, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 125 oraz 125a, nie mają zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2019 r., poz. 1813), do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I - małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II - zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III - innych nabywców.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić więc należy, że zwolnienie z długu na rzecz Wnioskodawcy, jeżeli nie będzie dokonane na podstawie umowy darowizny, będzie skutkowało po stronie Wnioskodawcy powstaniem przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który należy zaliczyć do tzw. innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Z uwagi na to, że ww. przychód będzie świadczeniem otrzymanym od osoby zaliczonej do I grupy podatkowej, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, przychód ten będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych - należy wskazać, że orzeczenie te nie są wiążące dla tutejszego organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w każdej z nich zawarte jest wiążące. W związku z tym, organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami - nie tylko organów podatkowych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego zwykłego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.