Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.507.2020.2.JKU
z 29 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 października 2020 r., który wpłynął do tut. Organu w tym samym dniu, uzupełnionym 9 grudnia 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

• czy zgodnie z art. 4a pkt 26 w zw. z pkt 28 ustawy CIT, za rok 2018 i lata następne, prowadzone przez Spółkę prace w zakresie tworzenia oprogramowania komputerowego oraz aplikacji mobilnych (Produktów) spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, uprawniając tym samym do skorzystania, zgodnie z art. 18d ustawy CIT, z ulgi badawczo-rozwojowej,
  
• czy Spółka jest uprawniona do odliczenia na podstawie art. 18d ustawy CIT, Kosztów B+R w sytuacji, gdy wynagrodzenie Spółki z tytułu odpłatnego udzielenia licencji do korzystania z Produktu ustalane jest w oparciu o metodę odkosztową (koszt powiększony o narzut),
  
• w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 i pytanie nr 2, czy, zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy CIT, za rok 2018 i lata następne, kosztami kwalifikowanymi dla Spółki są:
  
  • wydatki przeznaczone przez Wnioskodawcę w roku podatkowym na koszty wynagrodzeń oraz składki z tytułu tych należności, pokrywane ze środków własnych Wnioskodawcy, a określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w zakresie, w jakim pracownicy są zaangażowani w prace B+R,
  • wydatki na usługi świadczone na podstawie umowy zlecenia/o dzieło, kwalifikowane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, oraz składki z tytułu tych należności, pokrywane ze środków Wnioskodawcy, w zakresie w jakim osoby wykonujące czynności na podstawie umowy zlecenia/o dzieło są zaangażowane w prace B+R,
  • odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej dokonane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, w tym odpisy amortyzacyjne od środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych lub wyposażenia, których wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10.000.00 zł, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością,
• czy wyodrębnienie kosztów działalności B+R w Ewidencji prowadzonej przez Spółkę oraz w ewidencji rachunkowej, wskazanych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, spełnienia warunki z art. 9 ust. 1b ustawy CIT
  -jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2020 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ulgi badawczo-rozwojowej. Wniosek ten nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 8 grudnia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.507.1.JKU wezwano o jego uzupełnienie, co też nastąpiło 9 grudnia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego:

X Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”), posiadającym siedzibę na terytorium Polski. Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem oprogramowania. Spółka od początku sama opracowuje i rozwija własne produkty w zakresie rozwiązań IT. Działalność Spółki polega na prowadzeniu prac badawczo-rozwojowych skupionych na innowacyjnych produktach IT. Spółka nie prowadzi działalności na terenie specjalnej stref ekonomicznej (SSE) na podstawie zezwolenia ani działalności na podstawie decyzji o wsparciu (DOW), o których mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji. Spółka nie korzysta zatem ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm.; dalej: „ustawa CIT”). Spółka nie posiada formalnego statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej. Rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy.

Działalność badawczo-rozwojowa prowadzona przez Spółkę.

Spółka prowadzi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT (dalej: „Działalności B+R”) w zakresie wytwarzanego oprogramowania. Wnioskodawca stworzył wirtualną platformę, moduły i rozszerzenia do platformy jak również aplikacje mobilne umożliwiające korzystanie z zasobów danych zgromadzonych na platformie, skierowane do branży handlowo-usługowej (głównie sklepów lub galerii handlowych, dalej: „Produkty”). Produkty Wnioskodawcy pozwalają między innymi na uzyskanie statystyk przepływu klientów pomiędzy danymi sklepami, możliwość scharakteryzowania profilu klienta danej marki, jego zainteresowań jak i również przyporządkowania odpowiedniej reklamy dla danego klienta w przestrzeni internetowej. Rezultatem prac rozwojowych prowadzonych przez Wnioskodawcę są kompletne Produkty - oprogramowanie i aplikacje, które w razie potrzeby mogą być rozszerzane o dodatkowe komponenty i funkcjonalności. Wnioskodawca zapewnia nieustanny rozwój Produktów uwzględniając potrzeby klientów. Nowe rozwiązania i funkcjonalności Produktów przy każdym wdrożeniu wymagają kompletnego procesu wytwórczego polegającego na dostosowaniu Produktów do nowych koncepcji. W przypadku takich prac na Spółce spoczywa ciężar opracowania nowych rozwiązań zgodnych z przyjętą filozofią produktu, które nie będą ograniczać jego elastyczności. Wnioskodawca w sposób ciągły udoskonala i rozszerza spectrum działania Produktu przy użyciu autorskich rozwiązań. W związku z powyższym dalsze prace rozwijające aktualny Produkt posiadają nieprzerwanie innowacyjny charakter. Spółka uzyskuje przychody za sprzedaży licencji do używania produktu. Licencje mogą być udzielane za wynagrodzeniem na rzecz podmiotów powiązanych oraz niepowiązanych. Wynagrodzenie za udzielenie licencji ustalane jest na warunkach rynkowych. Wynagrodzenie z tytułu udzielania licencji może być ustalane w oparciu o metodę odkosztową (np. koszt plus, marży transakcyjnej netto), tj. wysokość opłat licencyjnych może stanowić sumę kosztów bezpośrednich, pośrednich oraz odpowiedniej części kosztów ogólnych zarządu, związanych z wytworzeniem Produktu, powiększonych o narzut ustalony na warunkach rynkowych (np. w oparciu o przygotowaną analizę benchmarking). Obecnie, głównym licencjobiorcą Produktów jest podmiot powiązany z Wnioskodawcą Y.

Wynagrodzenie z tytułu udzielania licencji na rzecz Y ustalone zostało według następującej metodologii:

• Wysokość opłat licencyjnych wynosi określony procent przychodów ze sprzedaży Oprogramowania uzyskanych przez licencjobiorcę za dany okres;
• W przypadku, jeżeli w danym okresie rozliczeniowym, wartość opłat licencyjnych określona w oparciu o procent przychodów ze sprzedaży byłaby niższa niż koszty poniesione przez Wnioskodawcę związane z wytworzeniem i utrzymaniem Oprogramowania powiększone o narzut, wysokość opłat licencyjnych ustalana jest w oparciu o sumę kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę powiększonych o narzut.
  
  

Koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Część kosztów działalności badawczo-rozwojowej ponoszonych przez Spółkę stanowią koszty, o których mowa w art. 18d ust. 2 oraz ust. 3 ustawy CIT (dalej jako: „Koszty kwalifikowane”).

Koszty kwalifikowane obejmują m.in.:

1. Koszty pracowników zatrudnionych w ramach umów o pracę, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT oraz koszty współpracowników zatrudnionych w ramach umów zlecenia lub umów o dzieło, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 (winno być art. 18d ust. 2 pkt 1a) ustawy o CIT.
   
   

W ramach prowadzonej działalności, Spółka zatrudnia specjalistów IT (na stanowiskach programistów, testerów, analityków itp.), którzy wykonują w ramach swoich obowiązków czynności z zakresu prac badawczo-rozwojowych, przy wykorzystaniu posiadanej wiedzy i doświadczenia. Osoby zatrudnione w Spółce oraz współpracujące ze Spółką w ramach umów zlecenia lub umów o dzieło, w ramach prac badawczo-rozwojowych, zajmują się w szczególności przygotowaniem koncepcji, specyfikacji, analizami i programowaniem (w tym tworzeniem „kodu źródłowego” programu), prototypów, scenariuszy testowych, tj. szeregiem czynności wymaganych do stworzenia i prawidłowego wdrożenia efektów prac badawczo-rozwojowych. Dodatkowo, w proces badawczo-rozwojowy zaangażowane są osoby sprawujące nadzór nad pracownikami biorącymi udział w projektach. Osoby te, w związku z posiadaną wiedzą techniczną oraz ich doświadczeniem stanowią wsparcie merytoryczne i czynnie uczestniczą w pracach od samego początku projektu, wykonując przypisane im zadania. Prace badawczo-rozwojowe prowadzone są m.in. przez następujących pracowników/współpracowników:

• Frontend Developer - programista programujący w różnych językach programowania, w zakresie strony wizualnej aplikacji mobilnych i webowych (obszar Frontend) do którego zadań należy projektowanie rozwiązań informatycznych mających realizować wymagania określone przez biznes, tworzenie i rozwój oprogramowania, tworzenie dokumentacji technicznej, współpraca z zespołem projektowym;
• Java Developer/Senior Java Developer - programista programujący w języku JAVA (obszar Backend) do którego zadań należy projektowanie rozwiązań informatycznych mających realizować wymagania określone przez biznes, tworzenie i rozwój oprogramowania, tworzenie dokumentacji technicznej, współpraca z zespołem projektowym;
• Android Developer/Senior Android Developer - Programista aplikacji mobilnych, do którego zadań należy projektowanie rozwiązań informatycznych mających realizować wymagania określone przez biznes, tworzenie i rozwój oprogramowania na platformy Android i iOS, tworzenie dokumentacji technicznej, współpraca z zespołem projektowym;
• Project Manager/Senior Project Manager - Specjalista odpowiadający za pracę całego zespołu projektowego, kontrolujący i kierujący projektami. Zajmuje się zarządzaniem zespołem, realizacją projektów zgodnie z przyjętą metodologią oraz tworzeniem dokumentacji projektowej;
• Junior Data Analyst/Data Analyst/Data Team Leader - Specjalista zajmujący się m.in. Senior Machine Learning Engineer analizą danych i tworzeniem modeli statystycznych na potrzeby projektowania Produktów;
• Data Engineer/Senior Data Engineer - Specjalista zajmujący się analizą danych i tworzeniem modeli statystycznych na potrzeby projektowania Produktów. Odpowiada za tworzenie dokumentacji technicznej i współpracę z zespołem projektowym oraz biznesem;
• UX/UI Designer - Specjalista zajmujący się identyfikowaniem i analizą wymagań biznesowych i potrzeb użytkowników końcowych. Zajmuje się opracowywaniem scenariuszy, prototypowanie i projektowaniem architektury informacji, interakcji oraz interfejsów aplikacji mobilnych i webowych;
• Senior Machine Learning Engineer - Specjalista zajmujący się programowanie w różnych językach programowania (np. Python, R, Java), rozwojem algorytmów bazujących na uczeniu maszynowym i zarządzaniem dużymi zbiorami danych oraz trenowaniem systemów uczących się (Machine Learning / Deep Learning).
  
  

Spółka ponosi koszty obejmujące m.in.:

• wynagrodzenie zasadnicze oraz dodatki za pracę w godzinach nadliczbowych, które Spółka jako płatnik kwalifikuje do przychodów ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• składki z tytułu należności określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych - finansowane przez Spółkę jako płatnika składek,
• premie, bonusy i nagrody, które Spółka jako płatnik kwalifikuje do przychodów ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy PIT,
• wynagrodzenie z tytułu usług świadczonych na rzecz Wnioskodawcy na podstawie umowy zlecenia/o dzieło, które Spółka jako płatnik kwalifikuje do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy PIT, oraz sfinansowane przez Spółkę jako płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych.
  
  

W stosunku do pracowników oraz osób świadczących usługi na rzecz Spółki na podstawie umowy zlecenia/o dzieło prowadzona jest, w formie elektronicznej, ewidencja czasu pracy (dalej: „Ewidencja”). Ewidencja pozwala dokładnie określić ilość czasu pracy poszczególnych pracowników oraz osób świadczących usługi na rzecz Spółki na podstawie umowy zlecenia/o dzieło, a także określić wymiar nieobecności. Ewidencja nakłada na pracowników oraz osoby świadczące usługi na rzecz Spółki na podstawie umowy zlecenia/o dzieło obowiązek bieżącego raportowania ilości czasu pracy (ilość godzin) poświęcanego w danym okresie na wykonywanie swoich obowiązków. W przedmiotowej Ewidencji ujmuje się całkowity przepracowany w danym miesiącu czas każdej zatrudnionej osoby. Ponadto, w ramach prowadzonej Ewidencji, pracownicy oraz osoby świadczące usługi na rzecz Spółki na podstawie umowy zlecenia/o dzieło szczegółowo odnotowują wykonywane w ramach prac rozwojowych zadania.

Ewidencjonowanie czasu pracy pozwala na przypisanie ilości przepracowanych godzin do prowadzonej przez pracowników oraz osoby świadczące usługi na rzecz Spółki na podstawie umowy zlecenia/o dzieło działalności badawczo-rozwojowej oraz innych aktywności wykonywanych na rzecz Wnioskodawcy. Tym samym, na podstawie danych z Ewidencji, Spółka może określić, ile godzin zostało poświęconych przez daną osobę zatrudnioną na prace B+R. W przypadku gdy zatrudnione osoby są nieobecne np. z powodu choroby, czy też urlopu, a na Spółce ciąży obowiązek wypłaty należnego wynagrodzenia, w Ewidencji jest to odpowiednio ujmowane, a tym samym taki koszt nie będzie uwzględniany przy kalkulacji wartości kosztów kwalifikowanych. Ewidencja pozwala zatem dokładnie określić ilość czasu pracy poświęconego przez poszczególnych pracowników Spółki oraz osoby świadczące usługi na rzecz Spółki na podstawie umowy zlecenia/o dzieło na realizację prac badawczo-rozwojowych nad Produktami, w całkowitym czasie pracy wykonywanej przez nich w trakcie danego miesiąca.

1) Koszty odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 18d ust. 3 ustawy o CIT.

W prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, Wnioskodawca wykorzystuje specjalistyczny sprzęt (komputery, serwery, urządzenia mobilne, urządzenia peryferyjne itp.) oraz oprogramowanie komputerowe, które stanowią odpowiednio środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne Spółki. Środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne podlegają amortyzacji według stawek określonych w ustawie o CIT. W przypadkach określonych w art. 16d ustawy o CIT, składniki majątku o wartości początkowej nieprzekraczającej 10.000 zł mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu oddania ich do użytkowania. Ewidencja rachunkowa kosztów kwalifikowanych Spółka dokonuje zapisów kosztów związanych z prowadzoną działalnością na kontach rodzajowych, na których ewidencjonowane są wynagrodzenia pracowników, wynagrodzenia tytułem umów zlecenia/o dzieło, amortyzacja czy nabycie wyposażenia/materiałów. Co wymaga podkreślenia, w celu dokładnego wskazania kosztów zatrudnienia, pracownicy Spółki oraz osoby zaangażowane na podstawie umów zlecenia/o dzieło prowadzą wspomnianą wcześniej Ewidencję, która wskazuje dokładną ilość czasu pracy w danym okresie każdego pracownika oraz osoby zaangażowanej na podstawie umów zlecenia/o dzieło, poświęconą na konkretne zadania w zakresie prac badawczo-rozwojowych, co pozwala na ustalenie wysokości kosztów wynagrodzeń związanych z działalnością badawczo-rozwojową. W ocenie Wnioskodawcy, pozwala to wyodrębnić, w ewidencji pomocniczej, wydatki związane z pracami badawczo-rozwojowymi. W konsekwencji powyższego, możliwe jest dokładne przypisanie kosztów ponoszonych przez Spółkę do prac badawczo-rozwojowych. Spółka dodatkowo wskazuje, że koszty prowadzenia prac badawczo-rozwojowych uwzględnione przez Spółkę jako koszty poniesione na działalność badawczo-rozwojową nie zostały Wnioskodawcy zwrócone w jakiejkolwiek formie i nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał dane identyfikujące podmiotu zagranicznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy zgodnie z art. 4a pkt 26 w zw. z pkt 28 ustawy CIT, za rok 2018 i lata następne, prowadzone przez Spółkę prace w zakresie tworzenia oprogramowania komputerowego oraz aplikacji mobilnych (Produktów) spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, uprawniając tym samym do skorzystania, zgodnie z art. 18d ustawy CIT, z ulgi badawczo-rozwojowej?
   
2. Czy Spółka jest uprawniona do odliczenia na podstawie art. 18d ustawy CIT, Kosztów B+R w sytuacji, gdy wynagrodzenie Spółki z tytułu odpłatnego udzielenia licencji do korzystania z Produktu ustalane jest w oparciu o metodę odkosztową (koszt powiększony o narzut)?
   
3. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 i pytanie nr 2, czy, zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy CIT, za rok 2018 i lata następne, kosztami kwalifikowanymi dla Spółki są:
   
   • wydatki przeznaczone przez Wnioskodawcę w roku podatkowym na koszty wynagrodzeń oraz składki z tytułu tych należności, pokrywane ze środków własnych Wnioskodawcy, a określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w zakresie, w jakim pracownicy są zaangażowani w prace B+R,
   • wydatki na usługi świadczone na podstawie umowy zlecenia/o dzieło, kwalifikowane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, oraz składki z tytułu tych należności, pokrywane ze środków Wnioskodawcy, w zakresie w jakim osoby wykonujące czynności na podstawie umowy zlecenia/o dzieło są zaangażowane w prace B+R,
   • odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej dokonane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, w tym odpisy amortyzacyjne od środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych lub wyposażenia, których wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10.000.00 zł, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością?
4. Czy wyodrębnienie kosztów działalności B+R w Ewidencji prowadzonej przez Spółkę oraz w ewidencji rachunkowej, wskazanych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, spełnienia warunki z art. 9 ust. 1b ustawy CIT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zgodnie z art. 4a pkt 26 w zw. z pkt 28 ustawy CIT, za rok 2018 i lata następne, prowadzone przez Spółkę prace w zakresie tworzenia oprogramowania komputerowego oraz aplikacji mobilnych (Produktów) spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, uprawniając tym samym do skorzystania, zgodnie z art. 18d ustawy CIT, z ulgi badawczo-rozwojowej.

Ad. 2.

Spółka jest uprawniona do odliczenia na podstawie art. 18d ustawy CIT Kosztów B+R w sytuacji, gdy wynagrodzenie Spółki z tytułu odpłatnego udzielenia licencji do korzystania z Produktu ustalane jest w oparciu o metodę odkosztową (koszt powiększony o narzut).

Ad. 3.

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy CIT, za rok 2018 i lata następne, kosztami kwalifikowanymi dla Spółki są:

• wydatki przeznaczone przez Wnioskodawcę w roku podatkowym na koszty wynagrodzeń oraz składki z tytułu tych należności, pokrywane ze środków własnych Wnioskodawcy, a określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w zakresie, w jakim pracownicy są zaangażowani w prace B+R;
• wydatki na usługi świadczone na podstawie umowy zlecenia/o dzieło, kwalifikowane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, oraz składki z tytułu tych należności, pokrywane ze środków Wnioskodawcy, w zakresie w jakim osoby wykonujące czynności na podstawie umowy zlecenia/o dzieło są zaangażowane w prace B+R;
• odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej dokonane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, w tym odpisy amortyzacyjne od środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych lub wyposażenia, których wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10.000,00 zł, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.
  
  

Ad. 4.

Wyodrębnienie kosztów działalności B+R w Ewidencji prowadzonej przez Spółkę oraz w ewidencji rachunkowej, wskazanych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, spełnienia warunki z art. 9 ust. 1b ustawy CIT.

Stanowisko w zakresie pytania 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 4a pkt 26 w zw. z pkt 28 ustawy CIT, za rok 2018 i następne, prowadzone przez Spółkę prace w zakresie tworzenia Produktów (oprogramowania i aplikacji mobilnych), spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, uprawniając tym samym do skorzystania, zgodnie z art. 18d ustawy CIT, z ulgi na badania i rozwój. Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy CIT, od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową (koszty kwalifikowane). Pojęcie działalności badawczo-rozwojowej zostało zdefiniowane w art. 4a pkt 26 ustawy CIT, zgodnie z którym, oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Rodzaje działalności, które uprawniają podatników do odliczenia kosztów kwalifikowanych w zeznaniu podatkowym zostały wskazane w art. 4a pkt 27 oraz 28 ustawy CIT. Zgodnie z brzmieniem art. 4a pkt 27 ustawy CIT badania naukowe oznaczają:

• Badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2018 r. poz. 1668; dalej: „ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce”),
• Badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
  
  

Natomiast, zgodnie z art. 4a pkt 28 ustawy CIT, przez prace rozwojowe rozumie się prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Zgodnie z powyższym, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Definicja, w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2018 r., wskazywała, że prace rozwojowe to nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności: opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony, opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku, gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.

W przypadku prac rozwojowych ustawodawca położył nacisk na wiedzę i umiejętności oraz późniejsze ich wykorzystanie do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług. Jednocześnie z zakresu prac rozwojowych wyłączono prace obejmujące rutynowe i okresowe zmiany wprowadzone m.in. do produktów (analogiczne konkluzje należy wysnuć z definicji działalności rozwojowej obowiązującej od 1 października 2018 r., tj. że prace rozwojowe stanowią działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń ze względu na fakt że przedmiotowe zmiany miały charakter doprecyzowujący i nie wpływają zasadniczo na generalny zakres i cel definicji działalności rozwojowej).

Opisana we wniosku działalność Spółki prowadzi do stworzenia zupełnie nowych Produktów (oprogramowania i aplikacji mobilnych) odpowiadających potrzebom rynku, wypełniających niszę, jak również cechujących się innowacyjnością oraz wykorzystaniem nowych technologii, co dodatkowo potwierdza okoliczność, że przed przystąpieniem do prac nie jest znany ich dokładny wynik. Spółka przed przeprowadzeniem wewnętrznych analiz, testów, przygotowaniem oraz wdrożeniem prac rozwojowych, nie ma pewności, czy ich wynik będzie spełniał wymogi klientów oraz rynku. Dalsze prace rozwijające Produkty również nie dają takiej gwarancji. W konsekwencji, można stwierdzić, że sam proces rozwojowy nie jest w żadnym stopniu mechaniczny czy zrutynizowany, a wymaga określonej działalności twórczej. Prace rozwojowe mają również charakter systematyczny - tworzenie i ulepszanie Produktów cechujących się innowacyjnością oraz wychodzących naprzeciw potrzebom klientów i rynku jest podstawą działalności Spółki. Podejmowana przez Spółkę działalność spełnia również przesłankę wykorzystania wiedzy i umiejętności do opracowywania nowych lub ulepszonych produktów. Jak wskazano, prace rozwojowe Spółki wymagają przeprowadzenia szeregu weryfikacji oraz testów, prowadzonych przez wykwalifikowanych pracowników. Wykonanie opisywanych czynności oraz weryfikacja wyników przeprowadzonych testów wymaga konkretnych umiejętności, posiadanych przez specjalistów zatrudnionych w Spółce. Wszystkie opisane czynności o charakterze twórczym, polegające na wykorzystaniu specjalistycznej wiedzy i umiejętności, prowadzone są w celu stworzenia nowych Produktów (oprogramowania i aplikacji), dopasowanych do zapotrzebowania rynku oraz wyróżniających się na tle konkurencji pod względem innowacyjności. Opisywana działalność nie ma charakteru prac rutynowych, polegających na wprowadzeniu okresowych zmian, a skupiona jest wokół wprowadzania nowych i innowacyjnych rozwiązań w celu dalszego rozwoju nowatorskich Produktów. Proces składający się na stworzenie ulepszonych Produktów należy uznać za przejaw działalności badawczo-rozwojowej. Poszczególne etapy są ze sobą nierozerwalnie połączone, stanowiąc spójną i logiczną całość.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, za działalność B+R należy uznać działalność spełniającą łącznie następujące przesłanki:

• działalność o charakterze twórczym obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe,
• podejmowaną w sposób systematyczny,
• polegającą na wykorzystaniu wiedzy i umiejętności,
• celem jest zwiększenie zasobów wiedzy lub jej wykorzystanie do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług, prace rozwojowe w ramach działalności B+R nie mogą mieć charakteru rutynowych i okresowych zmian.
  
  

W ocenie Wnioskodawcy, spełnienie wyżej wymienionych przesłanek, w świetle okoliczności przedstawionych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz przywiedzionych przepisów prawa potwierdza, że przedmiotowa działalność stanowi działalność rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26 w zw. z pkt 28 ustawy CIT, uprawniającą do skorzystania z ulgi B+R, na podstawie art. 18d ustawy CIT. Powyższe stanowisko potwierdzają m.in. następujące interpretacje organów podatkowych:

• z 25 lutego 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.671.2018.1.BM: „W ocenie tut. Organu, prace dotyczące tworzenia nowych produktów jak i udoskonalenia rozwiązań już istniejących, realizowane przez Spółkę zarówno na zlecenie klientów jak i na potrzeby samej Spółki, są działaniami podejmowanymi w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy i wykorzystania ich do tworzenia nowych zastosowań. Zatem, realizowane przez Spółkę działania spełniają przesłanki do uznania ich za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu przepisów art. 4a pkt 26-28 uCIT.”
• z 14 stycznia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.506.2019.1.IZ, w której organ potwierdził, że: „W ocenie Wnioskodawcy, spełnienie wyżej wymienionych przesłanek, w świetle okoliczności faktycznych przedstawionych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz przywiedzionych przepisów prawa potwierdza, że przedmiotowa działalność stanowi działalność rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26 w zw. z pkt 28 ustawy CIT, uprawniającą do skorzystania z ulgi B+R, na podstawie art. 18d ustawy CIT.”
• z 8 stycznia 2019 r. sygn. 0111-KDIB1-3.4010.538.2018.2.APO: „Odnosząc przedstawione uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że podejmowane przez Spółkę czynności mogą stanowić inicjatywy innowacyjne, spełniają one definicję prac rozwojowych, o których mowa w art. 4a pkt 28 updop, tj. mają na celu przede wszystkim wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań takich jak szczegółowa analiza postępów prac, gromadzenie danych i ich przetwarzanie w sposób, który wspomaga procesy kontrolne i zarządcze, co znacząco wpłynie na jakość oferowanych przez Spółkę usług. W świetle powyższego, realizowane przez Wnioskodawcę prace należy uznać za działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26 - 28 updop, co uprawnia do skorzystania z ulgi na działalność badawczo- rozwojową wskazaną w art. 18d ust. 1 updop, i do dokonania odliczenia kosztów kwalifikowanych zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 18d updop.”
  
  

W ocenie Wnioskodawcy, przytoczone przepisy oraz praktyka organów podatkowych pozwalają stwierdzić, że opisana wyżej działalność Spółki, w zakresie tworzenia Produktów, dostosowanych do obecnych lub przyszłych potrzeb rynku, stanowi przejaw działalności B+R, a mianowicie należy ją uznać za prace rozwojowe, w rozumieniu art. 18d ust. 1 ustawy CIT, w związku z art. 4a pkt 26 i 28 ustawy CIT.

Stanowisko w zakresie pytania 2.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w przypadku Usług B+R, w ramach których Spółka opracowuje Produkt odpłatnie licencjonowany na rzecz klienta, Spółka uzyskuje wynagrodzenie. W umowach z licencjobiorcami, wynagrodzenie za udzielenie przez Spółkę licencji do Produktów może być ustalane na bazie odkosztowej (np. koszt plus, marży transakcyjnej netto), tj. wysokość opłat licencyjnych może stanowić sumę kosztów bezpośrednich, pośrednich oraz odpowiedniej części kosztów ogólnych zarządu, związanych z wytworzeniem Produktu, powiększonych o narzut ustalony na warunkach rynkowych (np. w oparciu o przygotowaną analizę benchmarking). W zamierzeniu stron wynagrodzenie nie ma stanowić zwrotu kosztów poniesionych na działalność B+R. Wysokość poniesionych kosztów może jednak stanowić podstawę kalkulacji wynagrodzenia np. w sytuacji, gdy zostaje ono ustalone na zasadzie „koszt plus narzut” (narzut w określonej wysokości).

Wyżej wskazany sposób ustalania wysokości wynagrodzenia z tytułu udzielenia licencji w oparciu m.in. o poniesione koszty (koszt plus narzut) nie wypełnia definicji zawartej w art. 18d ust. 5 ustawy o PDOP, a tym samym uprawnia do zastosowania ulgi badawczo-rozwojowej zgodnie z zapisami art. 18d tejże ustawy.

Zgodnie z art. 18d ust. 5 ustawy o PDOP, koszty kwalifikowane wymienione przez ustawodawcę w art. 18d ust. 2 oraz 3, w stosunku do których można zastosować ulgę na działalność badawczo-rozwojową, podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Celem działalności podmiotów gospodarczych jest generowanie dochodu, rozumianego jako różnica między przychodem, a kosztami jego uzyskania. W modelu stosowanym przez Spółkę nie dochodzi do zwrotu kosztów, a jedynie do zapłaty wynagrodzenia, które jest skalkulowane przez uwzględnienie kosztów jako składowej ceny. Wnioskodawca podkreśla, że nie dochodzi do refakturowania ponoszonych kosztów na odbiorców usług. Zdaniem Wnioskodawcy, w takim przypadku nie dochodzi do „zwrotu w jakiejkolwiek formie”. Przyjęcie innego rozumowania prowadziłoby do niedopuszczalnej interpretacji, że w przypadku wszystkich zakończonych sukcesem prac badawczo-rozwojowych nie ma możliwości skorzystania z ulgi wskazanej w art. 18d ustawy o PDOP. Dotyczyłoby to podmiotów takich jak Spółka (czyli świadczących usługi) jak i podmiotów produkcyjnych, które prowadzą prace badawczo-rozwojowe w ramach prowadzonej działalności. W przypadku tych drugich, koszty prac badawczo-rozwojowych też są często uwzględniane w kalkulacji ceny np. nowego wyrobu. W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji przedstawionej powyżej, gdy wynagrodzenie Spółki jest ustalane na zasadzie „koszt plus narzut” (narzut w określonej wysokości), nie można uznać, że dochodzi do zwrotu kosztów w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o CIT. Wysokość poniesionych kosztów stanowi w takich sytuacjach i przypadkach jedynie podstawę kalkulacji wynagrodzenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, interpretacja inna niż przedstawiona powyżej prowadzi do sytuacji, że ulga opisana w art. 18d ustawy o PDOP, promowałaby projekty zakończone niepowodzeniem i takie, które nigdy nie mogą być skomercjalizowane. Tym samym, zasadnym jest przyjęcie, że użyty przez ustawodawcę sformułowanie dotyczące „zwrotu podatnikowi kosztów” należy rozpatrywać w kontekście pomocy publicznej udzielonej podatnikowi, nie zaś w kontekście komercjalizacji rezultatów prac badawczo-rozwojowych.

Wnioskodawca wskazuje na interpretacje indywidulne:

• z 21 stycznia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.527.2019.1.IZ, w której organ potwierdził, że: „W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacjach przedstawionych powyżej, a w szczególności w przypadkach, gdy wynagrodzenie Spółki jest ustalane na zasadzie „koszt plus marża” (narzut w określonej wysokości), nie można uznać, że dochodzi do zwrotu kosztów w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o CIT. Wysokość poniesionych kosztów stanowi w takich sytuacjach i przypadkach jedynie podstawę kalkulacji wynagrodzenia.”
• z 18 września 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.280.2018.2.JF: „Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, wskazać należy, że w rozpatrywanej sprawie kalkulowanie wynagrodzenia w oparciu o tzw. metodę koszt plus marża nie spełnia definicji zawartej w treści art. 18d ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zarówno w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r., jak i od 1 stycznia 2018 r. W świetle powyższego, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka jest uprawniona do dokonania odliczenia, o którym mowa w art. 18d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - przy spełnieniu warunków wynikających z dyspozycji tego przepisu - w przypadku uzyskiwania wynagrodzenia z tytułu świadczenia Usług B+R, kalkulowanego na podstawie tzw. metody koszt plus marża.”
• z 14 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.403.2018.1.APO, w której organ potwierdził, że: „Reasumując, zdaniem Spółki, fakt, że koszty prac B+R stanowią składową kalkulacji należnego wynagrodzenia na zasadzie koszt plus marża, nie powinien powodować braku możliwości zastosowania w stosunku do tych wydatków ulgi badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 18d ustawy CIT, z uwagi na fakt, że: „Przepisy ustawy CIT nie wskazują, co należy rozumieć przez „zwrot w jakiejkolwiek formie”. Zdaniem Spółki, w przypadku ustalenia wynagrodzenia na bazie koszt plus marża, nie dochodzi do zwrotu kosztów. Baza kosztowa stanowi podstawę kalkulacji wynagrodzenia, tj. wynagrodzenie uzależnione jest od wysokości poniesionych wydatków, w tym na prace B+R. Tym samym, Spółka otrzymuje w takim przypadku wynagrodzenie, a nie „zwrot kosztów.” Przyjęcie odmiennego stanowiska mogłoby prowadzić do interpretacji, która powodowałaby, że przepis dotyczący ulgi nie mógłby zostać zastosowany w przypadku każdych prac zakończonych wynikiem pozytywnym. W przypadku prac zakończonych wynikiem pozytywnym, podmioty gospodarcze dążą do zmaterializowania wyników, poprzez uzyskanie przychodów ze sprzedaży. Tym samym twierdzenie, że uzyskanie przychodów związanych z uprzednio poniesionymi kosztami prac B+R stanowi zwrot kosztów tych prac prowadziłoby do konkluzji, zgodnie z którą koszy prac B+R zakończonych wynikiem pozytywnym nie uprawniają do skorzystania z ulgi.”
• z 10 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.366.2018.1.AN, w której organ potwierdził, że: „(...) Przy ustalaniu ceny sprzedawanych usług Spółka wykorzystuje dane takie jak koszty wytworzenia usługi, w skład których wchodzą poza kosztami czysto projektowymi również koszty ogólne zarządu i inne ponoszone równolegle do prowadzonych prac. Zdaniem Wnioskodawcy, kalkulowanie wynagrodzenia w oparciu m.in. o swoje koszty nie spełnia definicji zawartej w przepisie art. 18d ust. 5, nie jest tożsame ze sformułowaniem „zwrot kosztów”. Spółka zaznacza, że nie odlicza od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym kosztów kwalifikowanych, w stosunku do których zamierza skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 18d ustawy o PDOP.(...)”
• z 23 sierpnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.319.2018.1.MST, w której organ potwierdził, że: „(.) W modelu stosowanym przez Spółkę nie dochodzi do zwrotu kosztów, a jedynie do zapłaty wynagrodzenia, które jest skalkulowane przez uwzględnienie kosztów jako składowej ceny. Wnioskodawca podkreśla, że nie dochodzi do refakturowania ponoszonych kosztów na odbiorców usług. Zdaniem Wnioskodawcy, w takim przypadku nie dochodzi do „zwrotu w jakiejkolwiek formie”. Przyjęcie innej interpretacji prowadziłoby do absurdalnej interpretacji, że w przypadku każdych zakończonych sukcesem prac badawczo-rozwojowych nie ma możliwości skorzystania z ulgi wskazanej w art. 18d ustawy o PDOP (...)”.
  
  

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do odliczenia na podstawie art. 18d ustawy o CIT Kosztów B+R w sytuacji, gdy wynagrodzenie z tytułu udzielenia licencji na Produkt ustalane jest w oparciu o metodę odkosztową (koszty powiększone o narzut).

Stanowisko w zakresie pytania 3.

a. Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy CIT, za rok 2018 i następne, kosztami kwalifikowanymi są wydatki przeznaczone przez Spółkę w roku podatkowym na koszty wynagrodzeń oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w zakresie, w jakim pracownicy są zaangażowani w prace B+R, wydatki na usługi świadczone na podstawie umowy zlecenia/o dzieło, kwalifikowane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście oraz składki z tytułu tych należności pokrywane ze środków Wnioskodawcy, w zakresie jakim osoby wykonujące czynności na podstawie umowy zlecenia/o dzieło są zaangażowane w prace B+R. Z kolei, jak stanowi art. 18d ust. 3 ustawy CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Na podstawie art. 18d ust. 2 ustawy CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się m.in.: poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy PIT, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu, poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy PIT, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu. Natomiast, w art. 18d ust. 5 ustawy CIT, ustawodawca wskazał, że koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 18d ust. 8 ustawy CIT, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

W myśl art. 18d ust. 7 pkt 3 ustawy CIT, w brzmieniu obowiązującym od 2018 r., podatnicy są uprawnieni do odliczenia 100% kwoty kosztów uzyskania przychodów stanowiących wydatki poniesione na działalność rozwojową.

Zgodnie z art. 18e ustawy CIT, podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 18d są obowiązani wykazać w zeznaniu poniesione koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu lub stanowiące podstawę do wyliczenia przysługującej podatnikowi kwoty.

Co więcej, art. 9 ust. 1b ustawy CIT wskazuje na konieczność wyodrębnienia w ewidencji rachunkowej kosztów działalności B+R.

W konsekwencji, podatnikowi podatku CIT przysługuje prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym pod warunkiem, że:

• poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 w zw. z art. 18d ust. 1 ustawy CIT, koszty działalności badawczo-rozwojowej stanowiły dla niego koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy CIT,
  
• koszty działalności B+R mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2-3 ustawy CIT,
  
• w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b ustawy CIT, wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,
  
• wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu, kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty kwalifikowane nie zostały mu zwrócone w jakiekolwiek formie.
  
  

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wskazane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wydatki stanowią koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 1 ustawy CIT, ponieważ spełniają przesłanki wymienione powyżej.

b. Wynagrodzenia pracowników zaangażowanych w działalność B+R wraz z narzutami na ubezpieczenia społeczne.

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy PIT, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu. Z kolei, art. 12 ust. 1 ustawy PIT stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z powyższym, należy stwierdzić, że do kosztów kwalifikowanych można zaliczyć wydatki poniesione na pracowników wykonujących prace B+R, tj. m.in. wydatki na wynagrodzenie, godziny nadliczbowe, dodatki, nagrody, stanowiące przychody ze stosunku pracy, jak również sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, tj. składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz wypadkowe. Warunkiem koniecznym do spełnienia jest, jednak, określenie części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu. Jak wskazano w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, prace B+R obejmują zaangażowanie pracowników Spółki zajmujących się tworzeniem Produktów (oprogramowania i aplikacji mobilnych). Pracownicy w ramach swoich obowiązków, wykonują czynności z zakresu opracowywania funkcjonalności Produktów przy wykorzystaniu swojej specjalistycznej wiedzy oraz doświadczenia. Dodatkowo, w proces badawczo-rozwojowy tworzenia Produktów zaangażowane są osoby sprawujące nadzór nad pracownikami zaangażowanymi w projekty rozwojowe, które stanowią wsparcie merytoryczne, w związku z nabytą wiedzą techniczną i doświadczeniem oraz czynnie biorą udział w opracowywaniu Produktów. W związku z powyższym, Spółka ponosi koszty należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy PIT, koszty sfinansowanych przez Spółkę składek z tytułu tych należności określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, premie/nagrody oraz składki z tytułu powyższych należności, w części finansowanej przez Spółkę jako płatnika składek, tj.: składki na ubezpieczenie emerytalne, składki na ubezpieczenie rentowe, składki na ubezpieczenie wypadkowe, z wyłączeniem Funduszu Pracy oraz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, koszty zatrudnienia danego pracownika w wysokości odpowiadającej czasowi jego pracy poświęconemu na działalność rozwojową w zakresie opracowania Produktów w stosunku do pełnego wymiaru czasu pracy pracownika, będą mogły zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych, zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy CIT.

c. Wydatki związane z usługami świadczonymi przez osoby zatrudnione na podstawie umowy zlecenia/o dzieło.

Za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy PIT, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo- rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu. Mając na uwadze powyższe, aby uznać wydatki na usługi za koszty kwalifikowane, decydujące jest określenie czy koszty te stanowią należności z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy PIT, a więc z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej, czyli tzw. przychody z tytułu działalności wykonywanej osobiście. W konsekwencji, płace i składki dotyczące usług świadczonych na podstawie umów o dzieło lub zlecenia, są kosztami kwalifikowanymi w tej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację prac rozwojowych pozostaje w całkowitym czasie przeznaczonym na wykonanie usługi. Tym samym, koszty ponoszone na wynagrodzenia osób, z którymi Spółkę łączy umowa zlecenie lub umowa o dzieło, mogą zostać uznane za koszty kwalifikowane, w zakresie, w jakim czas pracy takiej osoby poświęcony został na działalność badawczo-rozwojową. Zgodnie z przedstawionym powyżej opisem, czas opracowywania poszczególnych prac rozwojowych może zostać określony na podstawie prowadzonej przez pracowników Ewidencji. Pozwoli to na wyodrębnienie odpowiedniej części kosztów zatrudnienia przypisanych do prac badawczo-rozwojowych. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z usługami świadczonymi na podstawie umowy zlecenia/o dzieło, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi świadczonej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, będą mogły zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych, zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1a ustawy CIT.

Powyższe stanowisko potwierdza Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (DKIS) w interpretacjach indywidualnych wydanych w dniu:

• 14 stycznia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.609.2019.1.IZ: „Tym samym, koszty ponoszone na wynagrodzenie osób, z którymi Spółkę łączy umowa zlecenie lub umowa o dzieło, mogą zostać uznane za koszty kwalifikowane, w zakresie, w jakim czas pracy takiej osoby poświęcony został na działalność badawczo-rozwojową.”
  
• 18 września 2019 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.301.2019.2.MR: „(...) w opinii Wnioskodawcy może on uznać ponoszone wydatki za koszty kwalifikowane w odniesieniu do należności Ekspertów IT zatrudnionych na umowę o pracę, umowę o dzieło albo umowę zlecenia, a także sfinansowane przez Wnioskodawcę składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo- rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy danego Eksperta IT zatrudnionego na podstawie umowy o pracę w danym miesiącu oraz w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego przez danego Eksperta IT na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, niewykonywanych w ramach działalności gospodarczej.”
  
  

d. Dokonane odpisy amortyzacyjne.

Zgodnie z art. 18d ust. 3 do kosztów kwalifikowanych można zaliczyć również dokonane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Na gruncie powyższego przepisu można wskazać na zasadnicze przesłanki, jakie muszą zostać spełnienie, aby odpisy amortyzacyjne od środków trwałych/wartości niematerialnych i prawnych stanowiły „koszty kwalifikowane”. Zdaniem Wnioskodawcy, odpis amortyzacyjny zostanie odliczony od postawy opodatkowania w ramach ulgi na działalność badawczo-rozwojową pod warunkiem, że:

• został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów oraz został dokonany w danym roku podatkowym;
• nie dotyczy środków trwałych/wartości niematerialnych i prawnych wprost wyłączonych z zakresu ulgi;
• środek trwały/wartość niematerialna i prawna, którego dotyczy odpis, wykorzystywany jest w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.
  
  

Zgodnie z Ustawą o CIT, wszystkie wydatki wskazane w art. 18d ust. 2 ustawy o CIT, aby stanowiły „koszty kwalifikowane” muszą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Nie inaczej jest w przypadku uregulowanych w art. 18d ust. 3 Ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych. „Kosztem kwalifikowanym” może być bowiem tylko taki odpis amortyzacyjny, który spełnia definicję kosztów uzyskania przychodów, określoną w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT. Specyfika odpisów amortyzacyjnych powoduje obowiązek uwzględniania także postanowień art. 15 ust. 6 Ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 Ustawy o CIT. Podstawę do kalkulacji ulgi na działalność badawczo-rozwojową stanowić będą odpisy podatkowe, a nie odpisy dokonywane przez jednostkę na potrzeby bilansowe. Konieczność stosowania art. 15 ust. 6 Ustawy o CIT powoduje, że odpisy amortyzacyjne kwalifikujące się do odliczenia w ramach ulgi powinny dotyczyć tych aktywów, które spełniają definicję środków trwałych (art. 16a Ustawy o CIT) albo wartości niematerialnych i prawnych (art. 16b Ustawy o CIT).

Ponadto, aktywa nie mogą zostać wymienione w negatywnym katalogu środków trwałych/wartości niematerialnych i prawnych niepodlegających amortyzacji (art. 16c Ustawy o CIT). Dodatkowo, odpis amortyzacyjny może stanowić „koszt kwalifikowany” jeżeli dokonywany jest od prawidłowo ustalonej wartości początkowej (art. 16g Ustawy o CIT), przy zastosowaniu metod i zasad określonych w Ustawie o CIT (w tym m.in. w art. 16h, 16i, 16j i 16k Ustawy o CIT).

W kontekście powyższego, Wnioskodawca zwraca uwagę, że zgodnie z art. 16d ust. 1 Ustawy o CIT, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10.000 zł. Wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Ponadto, stosownie do art. 16f ust. 3 Ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Dokonane odpisy amortyzacyjne dotyczące specjalistycznego sprzętu umożliwiającego pracownikom i osobom zatrudnionym na podstawie umowy zlecenia/o dzieło, prowadzenie działalności badawczo - rozwojowej zostały wyodrębnione na specjalnym koncie oraz w ewidencji środków trwałych Spółki, w związku z czym istnieje możliwość ich bezpośredniego zidentyfikowania i wyodrębnienia. W związku z tym, że Spółka: prowadzi prace badawczo-rozwojowe, prace prowadzone są przy użyciu sprzętu, oprogramowania, wyposażenia należącego do Wnioskodawcy lub oprogramowania, co do którego Wnioskodawca ma licencję na korzystanie z niego, odpisy amortyzacyjne w zakresie środków trwałych, jak i wartości niematerialnych i prawnych oraz jednorazowe odpisy amortyzacyjne środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych lub wyposażenia, których wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10.000 zł, które wykorzystywane są do prac badawczo-rozwojowych - stanowią koszty kwalifikowane i podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Zaliczanie odpisów amortyzacyjnych środków trwałych i WNiP do kosztów kwalifikowanych od sprzętu wykorzystywanego wyłącznie do prac badawczo-rozwojowych wynika wprost z przepisów. Dotyczy to również sprzętu oraz maszyn, które są tylko częściowo wykorzystywane do prac badawczo-rozwojowych, w takim wypadku kosztem kwalifikowanym będzie tylko część odpisów amortyzacyjnych, wydzielona procentowo na podstawie czasu użytkowanego maszyny na prace badawczo-rozwojowe w ogólnym czasie jej pracy.

Powyższe potwierdza m.in. interpretacja indywidualna z 25 lutego 2019 r., Znak: 0111- KDIB1-3.4010.639.2018.2.BM: „Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może do kosztów kwalifikowanych wymienionych w art. 18d ust. 3 uCIT, zaliczyć koszty związane z dokonywanymi przez Wnioskodawcę odpisami amortyzacyjnymi od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także od środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych lub wyposażenia, których wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10.000.00 zł, w części odpowiadającej ich wykorzystaniu na potrzeby prac badawczo-rozwojowych - jest prawidłowe.” oraz interpretacja indywidulana z 23 sierpnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.252.2019.2.MO.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, przytoczone przepisy oraz praktyka organów podatkowych pozwalają stwierdzić, że zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy CIT, za rok 2018 i następne, kosztami kwalifikowanymi dla Spółki są:

• wydatki przeznaczone przez Wnioskodawcę w roku podatkowym na koszty wynagrodzeń oraz składki z tytułu tych należności, pokrywane ze środków własnych Wnioskodawcy, a określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w zakresie, w jakim pracownicy są zaangażowani w prace B+R;
• wydatki na usługi świadczone na podstawie umowy zlecenia/o dzieło, kwalifikowane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, oraz składki z tytułu tych należności, pokrywane ze środków Wnioskodawcy, w zakresie w jakim osoby wykonujące czynności na podstawie umowy zlecenia/o dzieło są zaangażowane w prace B+R;
• odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej dokonane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, w tym odpisy amortyzacyjne od środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych lub wyposażenia, których wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10.000.00 zł, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.
  
  

Stanowisko w zakresie pytania 4.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyodrębnienie kosztów działalności B+R w Ewidencji prowadzonej przez Spółkę oraz w ewidencji rachunkowej, które zostały wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, spełnienia warunki z art. 9 ust. 1b ustawy CIT. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy CIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Ustawa CIT nakłada dodatkowe wymagania na podatników, którzy chcą skorzystać z ulgi B+R, co do prowadzenia ewidencji kosztów, które podlegają odliczeniu w ramach ulgi.

Zgodnie z art. 9 ust. 1b ustawy CIT, podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo- rozwojowej. Z powyższych przepisów wnika obowiązek wyodrębniania przez podatników, zamierzających skorzystać z ulgi B+R, w prowadzonych przez nich księgach podatkowych, kosztów działalności badawczo-rozwojowej. Ustawa nie precyzuje, jednak, w jaki sposób te wyodrębnienie powinno zostać wykonane. Zgodnie z przedstawionym powyżej opisem Ewidencji wynika, że pozwalają one łącznie ustalić ilość czasu pracy poświęconego przez poszczególnych pracowników oraz osoby świadczące usługi na rzecz Wnioskodawcy na podstawie umów zlecenia/o dzieło na realizację prac badawczo-rozwojowych w całkowitym czasie pracy wykonywanej przez nich w trakcie danego miesiąca. Pracownicy oraz osoby świadczące usługi na rzecz Wnioskodawcy na podstawie umów zlecenia/o dzieło, zajmujący się prowadzeniem prac z zakresu działalności badawczo-rozwojowej, są w stanie dokonać bezpośredniego przyporządkowania przepracowanego przez nich czasu pracy do poszczególnych aktywności w danym okresie rozliczeniowym. Spółka jest także w stanie powiązać poświęcony czas z konkretnym zadaniem realizowanym przez zatrudnioną osobę. Zgodnie z powyższym, Ewidencja umożliwia określenie czasu pracy poświęconego na prace badawczo-rozwojowe, a więc jednocześnie pozwoli na odpowiednie wyliczenie kosztów kwalifikowanych. Biorąc pod uwagę powyższe, zastosowany przez Wnioskodawcę sposób ewidencjonowania czasu pracy, pozwala na wyodrębnienie, ile czasu pracy poświęcił każdy pracownik na działalność B+R w stosunku do ogólnego czasu pracy pracowników oraz osób świadczących usługi na rzecz Wnioskodawcy na podstawie umów zlecenia/o dzieło w danym miesiącu. W konsekwencji zastosowania opisanych rozwiązań, będzie możliwość ustalenia dokładnej kwoty (kosztu kwalifikowanego) do odliczenia od podstawy opodatkowania (w ramach pomocniczej ewidencji rachunkowej).

Powyższe stanowisko potwierdza Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (DKIS) w interpretacjach indywidualnych wydanych w dniu:

• 14 stycznia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.610.2019.1.IZ: „Zgodnie z przedstawionym powyżej opisem Ewidencji oraz Systemem Raportowania wynika, że pozwalają one łącznie ustalić ilość czasu pracy poświęconego przez poszczególnych pracowników oraz osoby świadczące usługi na rzecz Wnioskodawcy na podstawie umów zlecenia/o dzieło na realizację prac rozwojowych w całkowitym czasie pracy wykonywanej przez nich w trakcie danego miesiąca.”
• 10 grudnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.500.2018.1.MBD, w której organ potwierdził, że: „Podsumowując, Spółka ma zamiar sporządzić ewidencję pomocniczą na koniec roku podatkowego, za który zamierza dokonać odliczenia kosztów kwalifikowanych. Ewidencja ta, zdaniem Wnioskodawcy, spełni wymogi określone w art. 9 ust. 1b i art. 18e Ustawy o CIT, ponieważ zostanie sporządzona przed złożeniem zeznania za odpowiedni rok podatkowy oraz umożliwi wykazanie w zeznaniu kwoty kosztów kwalifikowanych w prawidłowej wysokości.”
• 16 listopada 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.387.2017.1.APO, w której organ potwierdził, że: „Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca stwierdza, że w Jego ocenie, sposób prowadzenia ewidencji ujęty w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego umożliwia zaliczenie Kosztów Projektów do kosztów kwalifikujących się do odliczenia od podstawy opodatkowania poniesionych na działalność badawczo- rozwojową, w rozumieniu art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT.”
  
  

Podkreślenia wymaga, że ustawa nie precyzuje w jaki sposób wyodrębnienie kosztów powinno zostać wykonane. Jednakże, skoro wyodrębnienie kosztów na działalność badawczo-rozwojową ma być podstawą do skorzystania z ulgi, Spółka ma obowiązek dokonać wyodrębnienia w taki sposób, aby możliwe było zidentyfikowanie kosztów kwalifikowanych, dających Wnioskodawcy prawo do skorzystania z ulgi w kwocie odpowiedniej dla danej kategorii. Bez znaczenia w tym przypadku powinien pozostać sposób określenia prowadzonej przez podatnika działalności z perspektywy regulacji z zakresu rachunkowości. Pomimo faktu, że ewidencja rachunkowa jest punktem wyjścia dla ustalania podstawy opodatkowania w CIT, to istnieje szereg zdarzeń gospodarczych, które są zdefiniowane w odmienny sposób dla celów podatkowych i rachunkowych. Ewidencja rachunkowa ma stanowić bazę dla przeprowadzenia kalkulacji podstawy opodatkowania oraz należnego podatku, która odpowiednio zmodyfikowana w oparciu o regulacje podatkowe przedstawia wynik dla celów podatkowych. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, wyodrębnienie kosztów działalności B+R w Ewidencji oraz w ewidencji rachunkowej, prowadzonych przez Spółkę i wskazanych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, jest wystarczające dla spełnienia przesłanki z art. 9 ust. 1 b ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.