Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-2-2.4511.1082.2016.10.MZ
z 29 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) oraz zgodnie z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 12 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 554/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 6 października 2020 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 listopada 2019 r., sygn. akt II FSK 3728/17 (sprostowanym z urzędu postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 lutego 2020 r., sygn. akt II FSK 3728/17), stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 listopada 2016 r. (wpływ do Organu – 6 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania nagród o wartości nieprzekraczającej 200 zł przyznawanych w ramach organizowanych przez Spółkę akcji promocyjnych o charakterze konkursów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania nagród o wartości nieprzekraczającej 200 zł przyznawanych w ramach organizowanych przez Spółkę akcji promocyjnych o charakterze konkursów.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 6 lutego 2017 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, wydał dla Wnioskodawcy interpretację indywidualną w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.1082.2016.1.IN, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Wnioskodawca na ww. interpretację pismem z 20 lutego 2017 r. (data wpływu 28 lutego 2017 r.)
wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, pismem z 22 marca 2017 r. Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.1082.2016.2.IN stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca pismem z 20 kwietnia 2017 r. (data wpływu 26 kwietnia 2017 r.) złożył skargę na ww. interpretację indywidualną.

Odpowiedzi na skargę udzielono pismem z 24 maja 2017 r. Znak: 2461-IBPB-2

-2.4511.1082.2016.3.IN, w którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, działający w imieniu Szefa Krajowej Administracji Skarbowej podtrzymał stanowisko zawarte w ww. zaskarżonej interpretacji indywidualnej oraz w powyższej odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 12 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 554/17 uchylił zaskarżoną interpretację.

Od powyższego wyroku Organ pismem z 19 września 2017 r. złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 26 listopada 2019 r., sygn. akt II FSK 3728/17 oddalił skargę kasacyjną i podzielił stanowisko wyrażone w zaskarżonym wyroku. Orzeczenie to zostało sprostowane z urzędu postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 lutego 2020 r., sygn. akt II FSK 3728/17.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 12 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 554/17 wpłynął do Organu 6 października 2020 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie zwolnienia z opodatkowania nagród o wartości nieprzekraczającej 200 zł przyznawanych w ramach organizowanych przez Spółkę akcji promocyjnych o charakterze konkursów, wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – Spółka z o.o. (dalej: Spółka) jest spółką dystrybucyjną należącą do grupy kapitałowej (dalej: Grupa). Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji żywności mrożonej w Polsce.

W ramach działań mających na celu zwiększenie sprzedaży swoich produktów Spółka organizuje różnego rodzaju akcje promocyjne o charakterze konkursów (dalej: Konkursy).

Zasady Konkursów każdorazowo sformułowane są w regulaminach danego Konkursu, które określają organizatora Konkursu, czas jego trwania, zasady rywalizacji, przedmiot rywalizacji, kryteria wyłaniania zwycięzców oraz przewidziane nagrody wraz ze sposobem ich wydawania. Uczestnicy Konkursów będą pomiędzy sobą rywalizować w celu osiągnięcia najlepszych rezultatów. Wszystkie wskazane elementy przesądzają o tym, że przedmiotowe przedsięwzięcie można nazwać konkursem. Spółka podkreśliła, że Konkursy nie należą do grupy konkursów z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu.

Uczestnikami konkursów mogą być między innymi: konsumenci (osoby fizyczne będące ostatecznymi nabywcami produktów sprzedawanych przez Spółkę), podwykonawcy Spółki, kontrahenci i pracownicy kontrahentów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku wydania, w ramach Konkursu, nagrody o wartości nieprzekraczającej jednorazowo kwoty 200 zł osobie fizycznej, która łącznie spełnia następujące warunki:

• nie prowadzi działalności gospodarczej lub prowadzi działalność gospodarczą, lecz bierze udział w Konkursie bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą oraz
• nie jest pracownikiem Spółki, a także
• nie jest osobą pozostającą ze Spółką w stosunku cywilnoprawnym

nagroda ta korzysta ze zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, nagrody o wartości nieprzekraczającej jednorazowo kwoty 200 zł korzystają ze zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do osób fizycznych wskazanych w pytaniu.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją i reklamą jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł. Zwolnienie to nie ma zastosowania jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy bądź osoby, która pozostaje ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

A zatem, dla zastosowania zwolnienia konieczne jest spełnienie następujących przesłanek:

1. świadczenie musi mieć charakter nieodpłatny;
2. świadczenie musi pozostawać w związku z promocją lub reklamą świadczeniodawcy;
3. świadczenie musi zaliczać się do „przychodów z innych źródeł” w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
4. jednorazowa wartość tego świadczenia nie może przekroczyć kwoty 200 zł;
5. świadczenie nie jest dokonywane na rzecz pracownika lub osoby związanej ze świadczeniodawcą stosunkiem cywilnoprawnym.
   
   

Nie ulega wątpliwości, zdaniem Spółki, że nagrody wydawane w Konkursach należy zaliczyć do „przychodów z innych źródeł” w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazano w pytaniu, niniejszy wniosek dotyczy przypadków, gdy nagroda w Konkursie o wartości nieprzekraczającej 200 zł wydawana jest osobom fizycznym, które łącznie spełniają następujące warunki:

1. nie prowadzą działalności gospodarczej lub prowadzą działalność gospodarczą, lecz biorą udział w Konkursie bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą oraz
2. nie są pracownikami Spółki, a także
3. nie są osobami pozostającymi ze Spółką w stosunku cywilnoprawnym.

Warunki wskazane w pkt c) - e) powyżej należy zatem uznać za spełnione.

Kluczowe w przedstawionym stanie faktycznym będzie zatem spełnienie warunków wskazanych w punktach a) oraz b), czyli zaklasyfikowanie wydawanych nagród w Konkursach jako nieodpłatne świadczenie związane z promocją i reklamą Spółki.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji nieodpłatnego świadczenia. W związku z tym odwołać się należy do językowej wykładni tego pojęcia. I tak, za nieodpłatne świadczenie uznaje się świadczenie, które nie wymaga opłaty. Zatem o nieodpłatnym świadczeniu mówimy, kiedy następuje zdarzenie, którego skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednego podmiotu, kosztem majątku innego podmiotu.

Kluczową cechą świadczenia nieodpłatnego jest to, aby otrzymujący takie świadczenie nie był zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Należą do nich te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenia w majątku podatnika, które mają konkretny wymiar finansowy. Warto przy tym podkreślić, że konieczność spełnienia określonego warunku nie jest tożsama z odpłatnym świadczeniem.

Podkreślić zatem należy, iż udział uczestników w Konkursie nie powoduje u tych uczestników konieczności ponoszenia jakichkolwiek kosztów związanych z ich udziałem, ani też uczestnicy nie dokonują żadnych świadczeń ekwiwalentnych w zamian za otrzymanie nagrody.

Nie sposób bowiem uznać, iż sam fakt wzięcia udziału w danym Konkursie już powoduje powstanie ekwiwalentnego wobec Spółki świadczenia. Ponadto nie ulega wątpliwości, że wykonanie zadania konkursowego nie kreuje po stronie Spółki żadnego bezpośredniego przysporzenia i nie ma dla niej jakiejkolwiek wartości ekonomicznej, a tym bardziej takiej wartości, którą można byłoby traktować jako mający wymiar finansowy ekwiwalent wydawanego świadczenia.

Biorąc pod uwagę powyższe, w opinii Spółki, nagrody wydawane w Konkursach stanowią nieodpłatne świadczenie.

Uregulowania ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują także promocji oraz reklamy. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (źródło: http://sjp.pwn.pl) promocja to „działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia: też: każde z tych działań”, reklama zaś to „działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług”.

W orzecznictwie oraz doktrynie za działania związane z promocją i reklamą uznaje się ogół czynności związanych z oddziaływaniem na klientów obecnych oraz potencjalnych polegający na szeroko rozumianym dostarczaniu informacji oraz argumentacji o produktach i działalności danego podmiotu skłaniające do nabywania konkretnych produktów oraz usług.

Wszystkie działania związane z Konkursami mają na celu promowanie działalności Spółki i reklamowanie produktów Spółki, a w efekcie zachęcanie uczestników konkursów do nabywania produktów oraz powielanie dobrej o nich opinii wśród innych, potencjalnych nabywców. W praktyce bowiem, rywalizacja stanowiąca nieodłączny element Konkursu utrwala konkretny towar w pamięci danej grupy podmiotów oraz powoduje kojarzenie danego produktu z nagrodą.

Zdaniem Spółki, nie ulega zatem wątpliwości, że nagrody wydawane w Konkursach mają związek z promocją i reklamą Spółki.

W związku z powyżej przedstawioną argumentacją, Spółka stoi na stanowisku, iż wydawanie nagród w Konkursach, których wartość jednorazowa nie przekracza kwoty 200 zł, osobom fizycznym, które spełniają łącznie następujące warunki:

1. nie prowadzą działalności gospodarczej lub prowadzą działalność gospodarczą, lecz biorą udział w Konkursie bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą oraz
2. nie są pracownikami Spółki, a także
3. nie są osobami pozostającymi ze Spółką w stosunku cywilnoprawnym

korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem po stronie tych osób nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej – interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.