Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.527.2020.2.MB
z 21 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2020 r. (data wpływu 26 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 grudnia 2020 r. (data wpływu 9 grudnia 2020 r.) oraz pismem z dnia 11 grudnia 2020 r. (data wpływu 14 grudnia 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 4 grudnia 2020 r. (skutecznie doręczone Stronie dnia 7 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji komorniczej (nieruchomość o nr KW(…)) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji komorniczej (nieruchomość o nr…) .

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 9 grudnia 2020 r., złożonym w dniu (data wpływu 9 grudnia 2020 r.) oraz pismem z dnia 11 grudnia 2020 r., (data wpływu 14 grudnia 2020 r.), będącymi odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 4 grudnia 2020 r., skutecznie doręczone w dniu 7 grudnia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Komornik sądowy, w toku egzekucji dokonał zlicytowania lokalu niemieszkalnego (…), położonego na (…) ( (…) kondygnacji) budynku posadowionego w (…) przy ulicy (…) o powierzchni (…)m2, dla którego Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych w (…) prowadzi księgę nr (…). Z własnością tego lokalu związany jest udział wynoszący (…) części nieruchomości wspólnej, którą stanowią części wspólne budynku i urządzenia służące wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz grunt o powierzchni (…)ha, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych w (…) prowadzi księgę nr (…).

Z treści aktu notarialnego Rep. A nr: (…) z dnia (…). wynika, że przedmiotowy lokal nabyli w następujący sposób: pierwotnie T. P. nabył spółdzielcze własnościowe prawo do przedmiotowego lokalu na podstawie przydziału zarządu spółdzielni mieszkaniowej (…) w (…) z dnia 11 marca 1994 r., będąc w związku małżeńskim do majątku wspólnego, a następnie na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia własności wyodrębnionego lokalu, sporządzonej przed notariuszem w dniu 3 marca 2009 r. (rep. A (…)).

T. i R. małżeństwo P. dokonali sprzedaży lokalu aktem notarialnym Rep. A nr: (…) z dnia 23 grudnia 2014 r. dłużnikowi D. K. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą (…) z siedzibą w (…), przy ulicy (…).

„Notariusz poinformował stawających o treści art. 4-6 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jednolity z 2010 roku Dz. U. nr 101 poz. 649 ze zm.), art. 2 i 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r . o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity z 2010 roku Dz. U. nr 95 poz. 613 ze zm.) oraz art. 56 ustawy z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (tekst jednolity z 2013 roku Dz. U. poz. 186”.

Komornik skierował zapytanie do Naczelnika Urzędu Skarbowego w (…) celem ustalenia, czy dłużnik:

• odprowadził podatek PCC2 po zakupie przedmiotowej nieruchomości,
  

• prowadzi działalność gospodarczą, bądź ją zakończył i rozliczył się z urzędem skarbowym,
  

• odprowadził podatek VAT po dacie nabycia nieruchomości.
  
  
  

Z odpowiedzi Naczelnika Urzędu Skarbowego w (…) z dnia 22 września 2020r. wynika, że:

• Dłużnik nie prowadzi działalności gospodarczej,
  

• Brak aktu notarialnego w bazie systemowej.
  
  
  

Nieruchomość była wykorzystywana na potrzeby działalności gospodarczej. Zgodnie z oświadczeniem pełnomocnika dłużnika z dnia 1 października 2019 r. nieruchomość nie była wynajmowana ani dzierżawiona osobom trzecim „została zakupiona bez VAT-u i odprowadzono jedynie podatek PCC2. Dłużnik nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej. Zlikwidował działalność gospodarczą i rozliczył się z Urzędem Skarbowym zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Dłużnik poniósł nakłady przewyższające 30% jej wartości początkowej”. Nie wskazał czy korzystał z prawa odliczenia podatku VAT od tych nakładów. Zdaniem dłużnika „sprzedaż licytacyjna powinna zostać zwolniona z podatku VAT”.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, ponieważ doszło do sprzedaży licytacyjnej i przysądzenia na własność nieruchomości, czyli dostawy towaru.

W piśmie uzupełniającym z dnia 11 grudnia 2020 r. Wnioskodawca doprecyzował opis zdarzenia przyszłego i wskazał, że:

1. Wydatki na ulepszenie lokalu niemieszkalnego, stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej miały miejsce 24 grudnia 2014r.
2. Tak, minął okres przynajmniej 2 lat od rozpoczęcia wykorzystywania/użytkowania lokalu, w tym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, po ulepszeniach stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej lokalu.
3. Tak, dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami na ulepszenie lokalu mieszkalnego (dłużnik wskazał 15%).
4. Tak, dłużnik wykorzystywał lokal będący przedmiotem licytacji wyłącznie do działalności gospodarczej zwolnionej od podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy dostawa towaru w postaci zabudowanej nieruchomości będzie zwolniona od podatku VAT?

Jeśli dostawa towaru w postaci zabudowanej nieruchomości nie będzie zwolniona od podatku VAT, to według jakiej stawki jest opodatkowana?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy dostawa towaru będzie zwolniona od podatku VAT. Dłużnik dokonał zakupu nieruchomości, od której nie odprowadził podatku VAT. Obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.) - zwanej dalej „ustawą” - organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów lokal niemieszkalny, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej, należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który będzie działał w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik - właściciel danej nieruchomości - jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, Komornik Sądowy w toku egzekucji dokonał zlicytowania lokalu niemieszkalnego o numerze użytkowym (…) , położonego na (…) ((…) kondygnacji) budynku posadowionego w (…) przy ulicy (…) o powierzchni (…)m2. Z własnością tego lokalu związany jest udział wynoszący (…)części nieruchomości wspólnej, którą stanowią części wspólne budynku i urządzenia służące wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz grunt o powierzchni (…)ha. W dniu 23 grudnia 2014 r. dłużnik D. K. prowadzący działalność gospodarczą nabył prawo własności przedmiotowego lokalu niemieszkalnego.

Nieruchomość była wykorzystywana na potrzeby działalności gospodarczej. Zgodnie z oświadczeniem pełnomocnika dłużnika z dnia 1 października 2019 r. nieruchomość nie była wynajmowana ani dzierżawiona osobom trzecim „została zakupiona bez VAT-u i odprowadzono jedynie podatek PCC2. Dłużnik nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej. Zlikwidował działalność gospodarczą i rozliczył się z Urzędem Skarbowym zgodnie z art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że wydatki na ulepszenie lokalu niemieszkalnego, stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej miały miejsce 24 grudnia 2014 r., przy czym minął okres przynajmniej 2 lat od rozpoczęcia wykorzystywania /użytkowania lokalu, w tym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, po ulepszeniach stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej lokalu. Ponadto dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami na ulepszenie lokalu mieszkalnego (dłużnik wskazał 15%).

Na tle tak przedstawionego opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca powziął wątpliwości dotyczących kwestii, czy sprzedaż nieruchomości zabudowanej w drodze licytacji korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Odnosząc się do powyższego, należy w pierwszej kolejności wskazać, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem przy dostawie ww. nieruchomości spełnione będą przesłanki do uznania dłużnika za podatnika podatku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, bowiem sprzedaż będzie dotyczyła składników majątku wykorzystywanego przez dłużnika w działalności gospodarczej. W konsekwencji, dostawa przez Komornika ww. lokalu wykorzystywanego do działalności gospodarczej wraz z przynależnym gruntem będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się natomiast do kwestii opodatkowania sprzedaży przedmiotowego lokalu należy wskazać, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części, kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Pierwsze zasiedlenie budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do budynków, budowli lub ich części będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a jest bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W celu ustalenia czy w analizowanej sprawie dla dostawy nieruchomości - lokalu niemieszkalnego wykorzystywanego do działalności gospodarczej, znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku od towarów i usług, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do ww. lokalu nastąpiło pierwsze zasiedlenie. Analiza przedstawionego opisu stanu faktycznego na tle przywołanych regulacji prawnych wskazuje, że sprzedaż ww. lokalu korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż spełnione zostały warunki wymienione w tym przepisie. Przedstawione okoliczności wskazują, że sprzedaż w drodze postępowania egzekucyjnego ww. lokalu nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. Z opisu sprawy wynika, że doszło już do pierwszego zasiedlenia ww. lokalu w związku z wykorzystywaniem go przez dłużnika w działalności gospodarczej. Ponadto w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości minął okres przynajmniej 2 lat od rozpoczęcia wykorzystywania/użytkowania lokalu, w tym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, po ulepszeniach stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej lokalu.

Zatem, transakcja sprzedaży w trybie postępowania egzekucyjnego ww. lokalu, wykorzystywanego do działalności gospodarczej, korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ma zastosowanie również dla dostawy gruntu, przynależnego do lokalu, ponieważ zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.