1. Czy koszty nabycia surowców wykorzystywanych do testów prowadzonych w ramach Projektu B+R stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 uCIT w dacie ich wykorzystania?
2. Czy zaliczone do kosztów uzyskania przychodów koszty nabycia ciągadła z otworem profilowym i piły tarczowe, mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2a uCIT?
3. Czy do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 uCIT, Wnioskodawca może zaliczyć koszty przerobu (energii elektrycznej oraz gazu) użytych w związku z prowadzonym Projektem B+R?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Koszty nabycia surowców wykorzystywanych do testów prowadzonych w ramach Projektu B+R stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 uCIT w dacie ich wykorzystania/zezłomowania.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 uCIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej kosztami kwalifikowanymi. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Na podstawie art. 18d ust 2 pkt 2 uCIT za koszty kwalifikowane uznaje się m.in. nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

Co warte przy tym podkreślenia pkt 2 art. 18d ust. 2 uCIT wskazuje jedynie, aby surowce, o których mowa w tym przepisie, były bezpośrednio związane z prowadzonymi pracami badawczo-rozwojowymi.

Przepis ten w odróżnieniu np. art. 18d ust. 2 pkt 4 uCIT nie wymaga, aby związanie lub użycie miało charakter wyłączny. Ustawodawca nie wymaga również, aby przedmiotowe materiały i surowce były zużyte/zniszczone w wyniku przeprowadzonych prac badawczo-rozwojowych.

Oznacza to, że ustawodawca dopuszcza również sytuację, w której po użyciu surowców w toku prac badawczo-rozwojowych materiały zostaną wykorzystane w inny sposób np. odsprzedane jako surowce wtórne, zezłomowane i zużyte w działalności podatnika. Ponadto, co potwierdzają również indywidualne interpretacje, końcowe produkty powstałe w toku prac badawczo-rozwojowych mogą zostać nawet odsprzedane (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 września 2019 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.365.2019.1.MO).

A zatem ważne jest jedynie, aby surowce miały bezpośredni związek z działalności badawczo- rozwojową, co w przedmiotowym stanie faktycznym (winno być: stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym) nie powinno budzić żadnych wątpliwości. Surowce te są bowiem wykorzystywane do produkcji przez Wnioskodawcę próbnych partii wyrobów stanowiącej działania odbywające się w ramach Projektu B+R.

W świetle art. 18d ust. 1 uCIT, aby podatnik mógł zaliczyć dane wydatki do kosztów kwalifikowanych, muszą one również być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 uCIT.

Przy czym warunek ten również jest spełniony w opisanym powyżej stanie faktycznym (winno być: stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym), ponieważ Wnioskodawca wykorzystał zezłomowane wyroby, powstałe w wyniku prób, w swojej bieżącej działalności produkcyjnej, z której uzyskuje przychody.

W świetle wskazanych powyżej przepisów prawa, oraz okoliczności faktycznych, nie ulega zatem wątpliwości, że Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 uCIT koszty surowców wykorzystanych do produkcji przez Wnioskodawcę próbnych partii wyrobów w ramach Projektu B+R.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy zaliczone do kosztów uzyskania przychodów koszty nabycia ciągadła z otworem profilowym i piły tarczowe, mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2a uCIT.

Zgodnie z art. 18d ust. l uCIT „Podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej kosztami kwalifikowanymi. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 2a uCIT za koszty kwalifikowane uznaje się: „nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności naczyń i przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych.

Przepisy uCIT nie definiują pojęcia sprzętu specjalistycznego, użytego w art. 18d ust. 2 pkt 2a uCIT. Przepis ten posługuje się bowiem jedynie przykładami desygnatów pojęcia „sprzęt specjalistyczny. Oznacza to, że katalog przedmiotów uznawanych przez Ustawodawcę za sprzęt specjalistyczny nie jest zamknięty i obejmuje również inne przedmioty niewymienione w tym przepisie.

W takim przypadku, zgodnie z jednolitą liną orzeczniczą prawidłowym sposobem ustalenia znaczenia tego terminu jest odwołanie się do jego rozumienia w języku potocznym.

Zgodnie bowiem z regułami języka normatywnego, w aktach normatywnych należy posługiwać się poprawnymi wyrażeniami językowymi w ich podstawowym i powszechnie przyjętym znaczeniu (np. wyrok SN z dnia 8 maja 1998 r., I CKN 664/97; wyrok NSA z dnia 16 czerwca 1994 r., SA/Po 243/94; L. Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2006, s. 89-90).

Wskazana w słowniku PWN definicja sprzętu, wskazuje, iż sprzęt to: „przedmiot użytkowy; przedmioty używane do jakichś prac lub w jakichś okolicznościach”. Natomiast specjalistyczny oznacza: „związany z daną specjalnością; dotyczący specjalisty lub specjalizacji; specjalny”.

Opierając się zatem na ww. powszechnym znaczeniu analizowanego pojęcia za sprzęt specjalistyczny, w kontekście jakim posłużył się nim ustawodawca, należy uznać „przedmiot używany do prac związanych z daną specjalnością”.

Zgodnie z brzmieniem art. 18d ust. 2 pkt 2a uCIT sprzęt specjalistyczny powinien być wykorzystywany bezpośrednio w działalności naukowo-badawczej, której definicje zawiera art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, które to pojęcie obejmuje również prace rozwojowe.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że sprzęt specjalistyczny w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 2a uCIT to:

1. przedmiot używany do prac związanych z daną specjalnością,
2. niestanowiący środka trwałego,
3. wykorzystywanych bezpośrednio (ale nie wyłącznie) w działalności badawczo rozwojowej, która obejmuje również działalność wytwórczą.
   
   

W świetle okoliczności wskazany w stanie faktycznym (winno być: stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym), nie ulega wątpliwości, że nabyte przez Wnioskodawcę ciągadła z otworem profilowym i piły tarczowe:

1. stanowią przedmioty używane do prac związanych z daną specjalnością tj. w tym przypadku produkcją półfabrykatów z metali nieżelaznych,
2. nie stanowiły środków trwałych,
3. były wykorzystywane bezpośrednio w pracach rozwojowych, jakim było wykonywanie próbnych partii wyrobów.
   
   

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy koszty nabycia ciągadeł z otworem profilowym i piły tarczowej wykorzystywanych bezpośrednio w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej, mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów kwalifikowanych.

Ad. 3.

W opinii Wnioskodawcy, może zaliczyć koszty przerobu (energii elektrycznej oraz gazu) użytych w związku z prowadzonym Projektem B+R, do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 uCIT.

Na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 2 uCIT za koszty kwalifikowane uznaje się nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

Zgodnie z jednolitą liną interpretacyjną energia elektryczna oraz paliwa używana bezpośrednio w pracach badawczo-rozwojowych stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 uCIT.

Stanowisko takie potwierdzone zostało m in. w interpretacji indywidualnej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 25 lutego 2019 r. Znak: 0114-KDIP2-1.4010.553.2018.1.JS, czy interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 stycznia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.505.2019.2.JKT, w której organ wskazał, iż: „Należy zwrócić uwagę, że w art. 18d ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.p., ustawodawca posługuje się pojęciami „materiały” oraz „surowce”, które nie zostały zdefiniowane w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiąc przy tym, że w podstawie obliczania ulgi uwzględnione mogę być wyłącznie materiały i surowce związane bezpośrednio z prowadzoną przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową.

Jeżeli chodzi o pojęcie „surowce”, w związku z brakiem definicji przedmiotowego pojęcia na gruncie przepisów podatkowych i rachunkowych, dla celów ustalania zakresu zastosowania ulgi posłużyć należy się znaczeniem pojęcia „surowce” funkcjonującym na gruncie języka powszechnego, gdzie „surowce” to „materiały naturalne pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służące do wytwarzania jakichś produktów lub energii” (www.sjp.pwn.pl). [...]

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy koszty energii zużytej na działalność badawczo-rozwojową stanowią koszty kwalifikowane objęte ulgą określoną w art. 18d ust. 1 u.p.d.o.p.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego zgodzić się należy z Wnioskodawcę, że jest uprawniony do odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów kwalifikowanych, takich jak koszty energii, poniesionych na działalność badawczo-rozwojową”.

W konsekwencji, wobec przedstawionego przez organ uzasadnienia, koszty związane z nabyciem/przerobem energii elektrycznej lub gazu, uznać należy za koszty surowców, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 uCIT.

W świetle takiej klasyfikacji przedmiotowych wydatków, aby uznać analizowane koszty za koszty kwalifikowane, konieczne jest wystąpienie bezpośredniego związku z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

Ze względu przy tym na charakter analizowanych surowców tj. fakt, iż surowce te ze swojej natury nie mogą być wykorzystywane wielokrotnie, surowce te bez wątpienia są wykorzystywane bezpośrednio w ramach przeprowadzania testów związanych z Projektem B+R - wręcz uznać można, iż są to koszty poniesione wyłącznie w związku z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

W konsekwencji, skoro analizowane koszty w świetle zaprezentowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych stanowią koszty nabycia surowców wskazane w art. 18d ust. 2 pkt 2 uCIT oraz koszty te w sposób niezaprzeczalny wykorzystywane są bezpośrednio do działalności badawczo-rozwojowej, koszty te stanowić będą koszty kwalifikowane, o których mowa w analizowanym przepisie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie nadmienić należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wyłącznie ocena, czy wskazane we wniosku wydatki stanowią koszty kwalifikowane działalności badawczo-rozwojowej. Przedmiotem wniosku nie było natomiast ustalenie, czy Wnioskodawca prowadzi działalność B+R. Okoliczność tę przyjęto jako element stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: „u.p.d.o.p.”), podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (art. 18d ust. 5 u.p.d.o.p.).

Natomiast, zgodnie z treścią art. 18d ust. 6 u.p.d.o.p, podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Natomiast, jak stanowi art. 18d ust. 7 u.p.d.o.p., w brzmieniu obowiązującym od 30 kwietnia 2018 r., który został zmieniony na podstawie art. 27 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo przedsiębiorców oraz inne ustawy dotyczące działalności gospodarczej (Dz.U. z 2018 r. poz. 650), kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a-150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
3. w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.
   
   

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia (art. 18d ust. 8 u.p.d.o.p.).

Zgodnie z art. 18e u.p.d.o.p., podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, oraz podatnicy, którym przysługuje kwota określona w art. 18da, są obowiązani wykazać w zeznaniu poniesione koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu lub stanowiące podstawę do wyliczenia przysługującej podatnikowi kwoty.

Z art. 9 ust. 1b u.p.d.o.p., wynika ogólny obowiązek wyodrębniania przez podatników, zamierzających skorzystać z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, w prowadzonych przez nich księgach podatkowych, kosztów działalności badawczo-rozwojowej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że kosztami kwalifikowanymi są:

1. koszty poniesione na działalność badawczo-rozwojową,
2. koszty na działalność badawczo-rozwojową, które stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu u.p.d.o.p.,
3. koszty na działalność badawczo-rozwojową wymienione w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2-3 u.p.d.o.p.
   
   

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.p., za koszty kwalifikowane uznaje się wydatki na nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

W myśl natomiast art. 18d ust. 2 pkt 2a u.p.d.o.p., za koszty kwalifikowane uznaje się nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności naczyń i przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych.

Należy zwrócić uwagę, że w art. 18d ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.p, ustawodawca posługuje się pojęciami „materiały” oraz „surowce”, które nie zostały zdefiniowane w przepisach ustawy o CIT, stanowiąc przy tym, że w podstawie obliczania ulgi uwzględnione mogą być wyłącznie materiały i surowce związane bezpośrednio z prowadzoną przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową.

Jeżeli chodzi o pojęcie „surowce”, w związku z brakiem definicji przedmiotowego pojęcia na gruncie przepisów podatkowych i rachunkowych, dla celów ustalania zakresu zastosowania ulgi posłużyć należy się znaczeniem pojęcia „surowce” funkcjonującym na gruncie języka powszechnego, gdzie „surowce” to „materiały naturalne pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służące do wytwarzania jakichś produktów lub energii” (www.sjp.pwn.pl).

Z kolei, w zakresie interpretacji pojęcia „materiały:, odwołać należy się do interpretacji przedmiotowego pojęcia funkcjonującej na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 351 ze zm., dalej: „uor”). W świetle art. 3 ust. 1 pkt 19 uor, materiały to składniki majątku zużywane na własne potrzeby.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w doktrynie, gdzie podkreśla się, że materiały to „składniki majątku inicjujące realizację całego cyklu operacyjnego, które jednostka nabywa w celu ich całkowitego zużycia na własne potrzeby, w tym m.in. na potrzeby wytwarzania produktów, świadczenia usług czy realizacji działalności ogólno-administracyjnej. Do materiałów zaliczyć można także pewne składniki majątkowe wytwarzane przez jednostkę we własnym zakresie (zazwyczaj w ramach działalności pomocniczej), a także różnego rodzaju odzyski, posiadające wartość użytkową, a pochodzące np. z likwidowanych środków trwałych, inwentarz żywy przeznaczony do uboju, części zamienne, półfabrykaty obcej produkcji, paliwa, opakowania itp.” (Walińska Ewa (red.), Bek-Gaik Bogusława, Bojanowski Witold, Czajor Agnieszka, Czajor Przemysław, Gad Jacek, Idzikowska Gabriela, Janicka Anna, Jurewicz Anna, Kalinowski Jacek, Kuczyńska Iga, Mariański Adam, Michalak Marcin, Turzyński Mikołaj, Walińska Anna, Wencel Agnieszka, Wiatr Michał, Ustawa o rachunkowości. Komentarz, Wolters Kluwer, 2016).

W tym miejscu zauważyć należy, że surowcami i materiałami w znaczeniu przywołanym powyżej mogą być w istocie aktywa bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

Natomiast, konstrukcja cytowanego powyżej art. 18d ust. 2 pkt 2a u.p.d.o.p., pozwala na zaliczenie do kosztów kwalifikowanych, nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności naczyń i przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Spółka realizuje w ramach działalność badawczo-rozwojowej Projekt dotyczący opracowania i weryfikacji w warunkach przemysłowych Spółki technologii produkcji wyrobów ciągnionych w postaci prętów, rur i kształtowników ze stopów Cu aplikacyjnych w przemyśle instalacyjnym, armaturowym, elektrotechnicznym i samochodowym.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy w związku z przedstawionym stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym jest kwestia ustalenia, czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów kwalifikowanych zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 2 i pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość nabycia surowców wykorzystywanych do testów prowadzonych w ramach Projektu B+R, koszty nabycia ciągadła z otworem profilowym i piły tarczowe oraz koszty przerobu (energii elektrycznej oraz gazu) użytych w związku z prowadzonym Projektem B+R.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że koszty nabycia surowców wykorzystywanych do testów prowadzonych w ramach Projektu B+R, wartość nabycia surowców wykorzystywanych do testów prowadzonych w ramach Projektu B+R, koszty nabycia ciągadła z otworem profilowym i piły tarczowe oraz koszty przerobu (energii elektrycznej oraz gazu) użytych w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością badawczo-rozwojową zgodnie z art. 18d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią koszty kwalifikowane.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Na marginesie wskazać należy, że prawo odliczenia przez podatnika w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym obwarowane jest licznymi warunkami w tym m.in., że koszty kwalifikowane nie mogą zostać zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie lub nie mogą zostać odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowy. W przedmiotowej interpretacji, zgodnie z treścią sformułowanych pytań, ograniczono się jedynie do ustalenia, czy wskazane koszty mogą być uznane za koszty kwalifikowane. Mając na uwadze, że jak wskazano we wniosku, koszty te zostały zwrócone częściowo w formie dotacji, a w pozostałej części odliczone od podstawy opodatkowania, nie mogą one podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania, o czym stanowi wprost art. 18d ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.