2020.12.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.611.2020.1.AW
z 30 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2020 r. (data wpływu 1 października 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 września 2020 r. (data wpływu 6 października 2020 r.) oraz pismem z dnia 5 listopada 2020 r. (data wpływu 12 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zastosowania 8% stawki podatku VAT dla kompleksowej usługi budowlanej PKWiU 43.12.12.0. ciężkie roboty budowlane polegające na wymianie gruntu, zasypaniu fundamentów na podstawie umowy wykonania usługi budowlanej z klientem indywidualnym, ze stosownym udokumentowaniem, że Wnioskodawca ma do czynienia z budową objętą społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a-12c ustawy o VAT, zgodnie z klasyfikacją PKOB, dział 11,
zastosowania 8% stawki podatku VAT dla kompleksowej usługi budowlanej betoniarskiej PKWiU 43.99.40.0, tj. dostarczenie betonu na budowę oraz rozprowadzenie przy pomocy pompy do betonu, na podstawie umowy wykonania usługi budowlanej z klientem indywidualnym, ze stosownym udokumentowaniem, że Wnioskodawca ma do czynienia z budową objętą społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a-12c ustawy o VAT, zgodnie z klasyfikacją PKOB, dział 11

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami w dniu 6 października 2020 r. oraz 12 listopada 2020 r. o podpis.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedmiotem jest usługa świadczona do 1 lipca 2020 r. Wnioskodawca świadczy usługę budowlaną kompleksową PKWiU 43.12.12.0. ciężkie roboty budowlane na cele objęte społecznym programem mieszkaniowym. Usługa budowlana rozpoczyna się spisaniem umowy indywidualnej z klientem, która zawiera warunki wykonania usługi budowlanej. Klient przy zawarciu umowy dołącza kserokopie pozwolenia na budowę oraz zbiorcze zestawienie podstawowych wielkości powierzchni użytkowej budynku. Następnie Wnioskodawca dokonuje oględzin placu budowy w celu dostosowania odpowiedniego sprzętu do realizacji usługi. W dalszej kolejności Wnioskodawca przystępuje do wykonania usługi, zaczynając od humusowania (usuwania darniny) specjalistycznym sprzętem – koparka, ładowarka. Potem następuje wykopanie gruntu do martwicy oraz wykopanie rowów pod ławy fundamentowe lub płyty. W dalszej kolejności Wnioskodawca wymienia grunt pod budynek mieszkalny. Cała usługa jest dokumentowana fakturą VAT pod jedną pozycją: Usługa budowlana do 300 m² z zastosowaniem obniżonej stawki VAT w wysokości 8% , zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedmiotem jest usługa świadczona do 1 lipca 2020 r.. Wnioskodawca świadczy usługę budowlaną kompleksową betoniarską PKWiU 43.99.40.0 na cele objęte społecznym programem mieszkaniowym obejmującą w pierwszej kolejności spisaniem umowy indywidualnej z klientem, która zawiera warunki wykonania usługi budowlanej. Klient przy zawarciu umowy dołącza kserokopię pozwolenia na budowę oraz zbiorcze zestawienie podstawowych wielkości powierzchni użytkowej budynku. Następnie w ustalonym terminie odbywa się przewóz masy betonowej zakupionej przez nas w wytwórni betonu w uzgodnionej ilości. Fracht odbywa się własnym sprzętem specjalistycznym w postaci betonomieszarki i pompogruszki. Po dotarciu na plac budowy odbywa się przepompowanie, podanie i rozprowadzenie betonu na odległość i wysokość, za pomocą specjalistycznej pompy do podawania masy betonowej. Jeśli wymaga tego projekt budowlany Wnioskodawca pompuje i rozprowadza beton do elementów konstrukcyjnych powstającego budynku tj. ław, szalunków, płyt, stropów, schodów, podciągów, wieńców, słupów etc. Po zakończeniu usługi wylania betonu na życzenie klienta Wnioskodawca masę wibruje i zaciera. Kończąc usługę klient jest informowany o prawidłowej pielęgnacji wbudowanej i rozprowadzonej masy betonowej zgodnie ze standardami obowiązującymi w budownictwie. Cała usługa jest dokumentowana fakturą VAT pod jedną pozycją: Usługa budowlana do 300 m² z zastosowaniem obniżonej stawki VAT w wysokości 8% zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Obie usługi Wnioskodawca wykonuje w ramach jednej kompleksowej usługi budowlanej, a także jako dwie odrębne usługi w zależności od zamówienia klienta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy ciężkie roboty budowlane polegające na wymianie gruntu, zasypaniu fundamentów na podstawie umowy wykonania usługi budowlanej z klientem indywidualnym, ze stosownym udokumentowaniem, że Wnioskodawca ma do czynienia z budową objętą społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a-12c ustawy o VAT, zgodnie z klasyfikacją PKOB, dział 11, mogą zostać opodatkowane obniżoną stawką VAT 8%?
Czy dostarczenie betonu na budowę oraz rozprowadzenie przy pomocy pompy do betonu, na podstawie umowy wykonania usługi budowlanej z klientem indywidualnym, ze stosownym udokumentowaniem, że Wnioskodawca ma do czynienia z budową objętą społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a-12c ustawy o VAT, zgodnie z klasyfikacją PKOB, dział 11, może zostać opodatkowane obniżoną stawką VAT 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Czynności jakie wykonuje, opisane we wniosku mieszczą się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i wykonywane będą w ramach budowy, remontu, modernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Generalnie czynności Wnioskodawcy zmierzają do wyświadczenia całościowej i kompleksowej usługi budowlanej, zwanej ciężkimi robotami budowlanymi budynków mieszkalnych (do 300 m²) lub (lokali mieszkalnych do 150 m²). Opisane powyżej świadczenia wykonywane są wyłącznie w obiektach budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, w rozumieniu art. 41 ust. 12 i 12a-c ustawy z zastrzeżeniem powierzchni domów mieszkalnych do 300 m² powierzchni użytkowej, a lokali mieszkalnych do 150 m². pow. użytkowej. Cała usługa jest dokumentowana fakturą VAT pod jedną pozycją: Usługa budowlana do 300 m² z zastosowaniem obniżonej stawki VAT w wysokości 8% , zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług. Stanowisko Wnioskodawcy jest takie, iż jest to świadczenie usług opodatkowane preferencyjną stawką VAT – 8% na cele objęte społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT,

Ad 2.

Zgodnie z klasyfikacją Głównego Urzędu Statystycznego w przypadku wypełniania masą betonową przygotowanych szalunkowi konstrukcji budowlanych mamy do czynienia z robotami betoniarskimi symbol PKWiU 43.99.40.0. Powyższe usługi są wykonywane przez Wnioskodawcę m.in. w obiektach sklasyfikowanych w dziale 11 PKOB – budynki mieszkaniowe. Podstawą do wykonania usług jest zawierana z inwestorem umowa cywilno - prawna, obejmująca cały zakres usług wraz z zakupem betonu o określonych parametrach, przewozem, pompowaniem, wylaniem i rozprowadzeniem betonu. Rozliczenie następuje na podstawie faktury VAT zawierającej jedną pozycję.

Czynności jakie wykonuje Wnioskodawca, a opisane we wniosku mieszczą się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i wykonywane są w ramach budowy (np. ławy fundamentowe, stropy, stropodachy, schody, etc.), remontu, modernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Generalnie czynności Wnioskodawcy zmierzają do wyświadczenia całościowej i kompleksowej usługi budowlanej, zwanej usługami budowlanymi na cele budowy, nadbudowy, modernizacji lub przebudowy budynków mieszkalnych (do 300 m²) lub (lokali mieszkalnych do 150 m²). Opisane powyżej świadczenia są wykonywane wyłącznie w obiektach budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, w rozumieniu art. 41 ust. 12 i 12a-c ustawy z zastrzeżeniem powierzchni domów mieszkalnych do 300 m² powierzchni użytkowej, a lokali mieszkalnych do 150 m² pow. użytkowej. Cena za tę kompleksową usługę budowlaną jest jednolita, bez jej rozbijania na poszczególne świadczenia. Klient składając zamówienie, w przypadku gdy będzie ono dotyczyło świadczenia usług w obiektach sklasyfikowanych w dziale 11 PKOB, zobowiązany jest do złożenia pisemnego oświadczenie, iż nabywana kompleksowa usługa budowlana przeznaczona jest na cele społecznego budownictwa mieszkaniowego, a także dostarczyć kserokopię pozwolenia na budowę oraz zbiorczego zestawienia podstawowych wielkości powierzchni użytkowej budynków z którego wynika, że budynek mieszkalny nie przekracza 300 m² a jeżeli jest to lokal mieszkalny – że nie przekracza 150 m² powierzchni użytkowej.

Stanowisko Wnioskodawcy jest takie, iż jest to świadczenie usług opodatkowane preferencyjną stawką VAT – 8% na cele objęte społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, a nie dostawą towaru co potwierdzają też inne interpretacje podatkowe, m.in.: Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 6 maja 2014 r., nr ITPP1/443-177/14/BS, ITPP1/443-584/11/BJ, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach IBPP2/443-209/08/LŻ, IBPP1/443-252/09/BM, IBPP2/443-182/14/BW, IBPP2/443-155/14/RSz, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy ITPP2/443-1132/10/EB, ITPP1/443-207/11/BK, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPP1/443-1305/09-6/IZ, IPPP2/443-602/10/RR, IPPP2/443-601/10-6/JW, IPPP1-443-1212/09-5/IZ, IPP2M43-824/12 -4/BH, IPPP2/443-824/12-4/BH, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu ILPP1/443-1099/08 -3/BD, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach IBPP2/443-270/14/RSz, Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi PITP1/443-428/13/-2/IG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że niniejsza interpretacja dotyczy stanu prawnego obowiązującego do dnia 30 czerwca 2020 r.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tut. Organ w sprawie z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia w wielu wypadkach odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676, z późn. zm.), zmienionym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 27 marca 2020 r. (Dz. U. poz. 556), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług – do dnia 30 czerwca 2020 r., stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosowanie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Przy czym, stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Natomiast zgodnie z brzmieniem obowiązującym od 23 listopada 2019 r., wprowadzonym art. 6 ustawy z dnia 16 października 2019 r. o zmianie ustawy Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 2166), art. 41 ust. 12a ustawy stanowi, że przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, oraz obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, a także mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389, z późn. zm.), funkcjonalnie z nimi związaną, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego – rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 (art. 2 pkt 12 ustawy).

W myśl art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma zatem fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym), a także zaklasyfikowanie obiektu, którego dotyczą te prace, do obiektów budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Wskazać przy tym należy, że przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy posiłkować się przepisami zawartymi w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.).

W myśl art. 3 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o:

budowie – należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego (pkt 6);
robotach budowlanych – należy przez to rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (pkt 7);
przebudowie – należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego (pkt 7a);
remoncie – należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym (pkt 8);
terenie budowy - należy przez to rozumieć przestrzeń, w której prowadzone są roboty budowlane wraz z przestrzenią zajmowaną przez urządzenia zaplecza budowy (pkt 10);
pozwoleniu na budowę – należy przez to rozumieć decyzję administracyjną zezwalającą na rozpoczęcie i prowadzenie budowy lub wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu budowlanego (pkt 12);
dokumentacji budowy – należy przez to rozumieć pozwolenie na budowę wraz z załączonym projektem budowlanym, dziennik budowy, protokoły odbiorów częściowych i końcowych, w miarę potrzeby, rysunki i opisy służące realizacji obiektu, operaty geodezyjne i książkę obmiarów, a w przypadku realizacji obiektów metodą montażu – także dziennik montażu (pkt 13).

Modernizacja w rozumieniu przyjętym w języku polskim powszechnie oznacza ulepszenie, podwyższenie wartości technicznej, czy też użytkowej, podwyższenie standardu, unowocześnienie obiektu budowlanego lub jego części.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych, wprowadzonej w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB).

W myśl ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1 i pkt 2 ustawy Prawo budowlane wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Stwierdzić należy, że w powyższej definicji budynku nie mieszczą się elementy infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Oznacza to, że stawka preferencyjna, przewidziana ww. przepisami art. 41 ust. 12 ustawy w zw. z art. 41 ust. 2 ustawy i art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy czynności tam wymienionych wykonywanych wyłącznie w budynkach, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi.

Stawki 8% ustawodawca nie przewidział dla ww. czynności wykonywanych poza tymi obiektami, w tym również dotyczących elementów infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. W konsekwencji, do pozostałych usług mieszczących się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, wykonywanych poza bryłą budynku zastosowanie ma stawka podatku w wysokości 23%.

Z powyższego wynika, że prawo do zastosowania 8% stawki podatku wystąpi wówczas, gdy inwestycja będzie dotyczyła obiektów budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, przy założeniu, że usługa będzie wykonywana w ramach czynności określonych w art. 41 ust. 12 ustawy.

Świadczenie złożone stanowi kombinację różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast świadczenie należy uznać za pomocnicze, jeśli nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncze świadczenie traktowane jest zatem jak element świadczenia złożonego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne oraz nie można wykonać lub wykorzystać świadczenia głównego bez świadczenia pomocniczego.

Natomiast, aby określić czy w danym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym, należy zbadać, czy sprzedawca dostarcza kupującemu, rozumianemu jako przeciętny konsument, jedno świadczenie czy też kilka odrębnych. W tym kontekście za świadczenia odrębne uznaje się świadczenia wykonywane przez jednego świadczącego na rzecz jednego nabywcy, które nawet jeżeli są w pewien sposób powiązane, mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani też nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby świadczenia te były uznane za świadczenie złożone. Przy czym ocena, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jednym świadczeniem złożonym czy też z szeregiem jednostkowych świadczeń, winna odbywać się w oparciu o to, czy wykonywane świadczenia wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Przy kwalifikacji danych świadczeń w kontekście uznania ich za czynności złożone, należy przede wszystkim patrzeć przez pryzmat fundamentalnej zasady, zgodnie z którą każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, a dopiero w sytuacji, gdy jedna czynność obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, wtedy przyjmuje się, że czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym – świadczeniem dwóch lub więcej czynności, tak ściśle ze sobą powiązanych, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT. Zdarzenie to należy traktować jako jednolite świadczenie, w którym kilka elementów należy uznać za konstytutywne do świadczenia głównego. Zatem należy ustalić charakter świadczonej usługi, a tym samym zidentyfikować dominujące składniki danego świadczenia.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług, powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności, to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Jak stanowi art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT. Zgodnie z tym samym przepisem Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Państwa Członkowskie mogą uznać za dodatkowe koszty wydatki będące przedmiotem odrębnej umowy. Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją, każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem była usługa świadczona do 1 lipca 2020 r. Wnioskodawca świadczył usługę budowlaną kompleksową PKWiU 43.12.12.0. ciężkie roboty budowlane na cele objęte społecznym programem mieszkaniowym. Usługa budowlana rozpoczynała się spisaniem umowy indywidualnej z klientem, która zawierała warunki wykonania usługi budowlanej. Klient przy zawarciu umowy dołączał kserokopie pozwolenia na budowę oraz zbiorcze zestawienie podstawowych wielkości powierzchni użytkowej budynku. Następnie Wnioskodawca dokonywał oględzin placu budowy w celu dostosowania odpowiedniego sprzętu do realizacji usługi. W dalszej kolejności Wnioskodawca przystępował do wykonania usługi, zaczynając od humusowania (usuwania darniny) specjalistycznym sprzętem – koparka, ładowarka. Potem następuje wykopanie gruntu do martwicy oraz wykopanie rowów pod ławy fundamentowe lub płyty. W dalszej kolejności Wnioskodawca wymieniał grunt pod budynek mieszkalny. Cała usługa była dokumentowana fakturą VAT pod jedną pozycją: Usługa budowlana do 300 m² z zastosowaniem obniżonej stawki VAT w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą kwestii czy ciężkie roboty budowlane polegające na wymianie gruntu, zasypaniu fundamentów na podstawie umowy wykonania usługi budowlanej z klientem indywidualnym, ze stosownym udokumentowaniem, że Wnioskodawca miał do czynienia z budową objętą społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a-12c ustawy o VAT, zgodnie z klasyfikacją PKOB, dział 11, mogą zostać opodatkowane obniżoną stawką VAT 8%.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, iż warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnione dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, przebudowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

W kontekście powyższego stwierdzić należy, iż w opisanej we wniosku sytuacji, gdy Wnioskodawca świadczył usługę budowlaną kompleksową PKWiU 43.12.12.0. ciężkie roboty budowlane na cele objęte społecznym programem mieszkaniowym, polegającą na humusowaniu (usuwaniu darniny) specjalistycznym sprzętem – koparka, ładowarka, później następuje wykopanie gruntu do martwicy oraz wykopanie rowów pod ławy fundamentowe lub płyty. W dalszej kolejności Wnioskodawca wymieniał grunt pod budynek mieszkalny. W konsekwencji nie kontynuował dalszych prac związanych z budową, nie sposób pominąć informacji, iż czynności te pozostawały w bezpośrednim związku z budową budynku mieszkalnego, spełniającego definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Ww. prace dotyczące m.in wymiany gruntu pod budynek mieszkalny stanowiły jeden z etapów budowy, tj. pierwszy etap niezbędny do wykonania fundamentów budynku mieszkalnego (PKOB dział 11), bez wykonania którego niemożliwym byłoby prowadzenie kolejnych etapów budowy. Przyjęcie takiego rozwiązania podyktowane jest posiadaniem przez Wnioskodawcę informacji wynikających z pozwolenia na budowę, którymi Wnioskodawca dysponuje przed przystąpieniem do wykonania ww. czynności, tj. Klient dołączał kserokopie pozwolenia na budowę oraz zbiorcze zestawienie podstawowych wielkości powierzchni użytkowej budynku.

Zatem ciężkie roboty budowlane na cele objęte społecznym programem mieszkaniowym (PKOB dział 11) były ściśle powiązane z jego budową, więc powinny podzielić los prawny czynności budowy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż skoro w trakcie zawierania umowy na wykonanie ww. robót Wnioskodawca posiadał informację, iż wykonane roboty związane są z budową budynku mieszkalnego objętego społecznym programem mieszkaniowym, to roboty te winny były zostać opodatkowane stawką podatku VAT taką jak dla usługi budowy domu mieszkalnego, czyli 8%.

Wykonywane w tym przypadku roboty dotyczące m.in. wymiany gruntu pod budynek mieszkalny stanowiły jeden z elementów czynności wykonywanych w ramach całościowej budowy budynku mieszkalnego objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Podsumowując, z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł umowę, na wykonanie prac budowlanych, tj. ciężkie roboty budowlane na cele objęte społecznym programem mieszkaniowym. Klient przy zawarciu umowy dołączył kserokopie pozwolenia na budowę oraz zbiorcze zestawienie podstawowych wielkości powierzchni użytkowej budynku. Ciężkie roboty budowlane polegały na wymianie gruntu, zasypaniu fundamentów na podstawie umowy wykonania usługi budowlanej z klientem indywidualnym, ze stosownym udokumentowaniem, potwierdzającym, że budowa była objęta społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a-12c ustawy o VAT, zgodnie z klasyfikacją PKOB, dział 11.

Odnosząc wskazane regulacje prawne do przestawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż o ile prace budowalne, tj. ciężkie roboty budowlane polegają na wymianie gruntu, zasypaniu fundamentów, wykonywane były, w ramach całego zadania inwestycyjnego w zakresie budowy obiektów budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, to stosownie do art. 41 ust. 2 w związku z art. 41 ust. 12 oraz w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy – usługa ta podlegała opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 8%.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Następnie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy dostarczenie betonu na budowę oraz rozprowadzenie przy pomocy pompy do betonu, na podstawie umowy wykonania usługi budowlanej z klientem indywidualnym, ze stosownym udokumentowaniem, że Wnioskodawca miał do czynienia z budową objętą społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a-12c ustawy o VAT, zgodnie z klasyfikacją PKOB, dział 11, może zostać opodatkowane obniżoną stawką VAT 8%.

Przedmiotem była usługa świadczona do 1 lipca 2020 r.. Wnioskodawca świadczył usługę budowlaną kompleksową betoniarską PKWiU 43.99.40.0 na cele objęte społecznym programem mieszkaniowym obejmującą w pierwszej kolejności spisaniem umowy indywidualnej z klientem, która zawierała warunki wykonania usługi budowlanej. Klient przy zawarciu umowy dołączał kserokopię pozwolenia na budowę oraz zbiorcze zestawienie podstawowych wielkości powierzchni użytkowej budynku. Następnie w ustalonym terminie odbywał się przewóz masy betonowej zakupionej przez Wnioskodawcę w wytwórni betonu w uzgodnionej ilości. Fracht odbywał się własnym sprzętem specjalistycznym w postaci betonomieszarki i pompogruszki. Po dotarciu na plac budowy odbywało się przepompowanie, podanie i rozprowadzenie betonu na odległość i wysokość, za pomocą specjalistycznej pompy do podawania masy betonowej. Jeśli wymaga tego projekt budowlany Wnioskodawca pompował i rozprowadzał beton do elementów konstrukcyjnych powstającego budynku, tj. ław, szalunków, płyt, stropów, schodów, podciągów, wieńców, słupów etc. Po zakończeniu usługi wylania betonu na życzenie klienta Wnioskodawca masę wibrował i zacierał. Kończąc usługę klient był informowany o prawidłowej pielęgnacji wbudowanej i rozprowadzonej masy betonowej zgodnie ze standardami obowiązującymi w budownictwie. Cała usługa była dokumentowana fakturą VAT pod jedną pozycją: Usługa budowlana do 300 m² z zastosowaniem obniżonej stawki VAT w wysokości 8% zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedmiotem umowy zawartej z klientami było świadczenie usług. Czynności, o których mowa we wniosku były wykonywane w obiektach zaliczanych do budownictwa objętego programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy o VAT. Czynności były wykonywane w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, a to: budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynku. PKOB budynków, w których były wykonywane czynności to dział 11. Klasyfikacja statystyczna czynności objętych zakresem pytania to: 43.99.40.0.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca świadczył jedną usługę budowlaną kompleksową betoniarską kwalifikowaną w PKWiU 43.99.40.0, polegającą na podpisaniu umowy z klientem, a następnie w ustalonym terminie odbywa się przewóz masy betonowej zakupionej przez Wnioskodawcę w wytwórni betonu w uzgodnionej ilości. Fracht odbywał się własnym sprzętem specjalistycznym w postaci betonomieszarki i pompogruszki. Po dotarciu na plac budowy odbywało się przepompowanie, podanie i rozprowadzenie betonu na odległość i wysokość, za pomocą specjalistycznej pompy do podawania masy betonowej. Jeśli wymaga tego projekt budowlany Wnioskodawca pompował i rozprowadzał beton do elementów konstrukcyjnych powstającego budynku tj. ław, szalunków, płyt, stropów, schodów, podciągów, wieńców, słupów etc. Po zakończeniu usługi wylania betonu na życzenie klienta Wnioskodawca masę wibrował i zacierał. Kończąc usługę klient był informowany o prawidłowej pielęgnacji wbudowanej i rozprowadzonej masy betonowej zgodnie ze standardami obowiązującymi w budownictwie. Zatem jeśli usługa świadczona była w ramach budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków objętych społecznym programem mieszkaniowym, to ich świadczenie – stosownie do art. 41 ust. 2 w związku z art. 41 ust. 12 oraz w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy – podlegało opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 8%.

Mając na uwadze powołane przepisy ustawy należy stwierdzić, że ww. czynności wykonywane w obiektach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, w ramach remontu, przebudowy lub modernizacji, podlegały opodatkowaniu stawką w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. z art. 41 ust. 2 oraz art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, gdyż to pytanie wyznacza zakres interpretacji. Tym samym niniejsza interpretacja nie dotyczy innych kwestii poruszonych we wniosku, w szczególności kwestii oceny kompleksowości świadczenia, gdyż nie sformułowano pytania w tym zakresie. Interpretacja została zatem wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku opis sprawy, w którym wskazano, że przedmiotem świadczenia jest kompleksowa usługa objęta wskazaną przez Wnioskodawcę klasyfikacją PKWiU.

Zaznaczyć należy, że na podstawie ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą nowelizującą”:

art. 5a ustawy otrzymał brzmienie: towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.
art. 41 ust. 2 ustawy otrzymał brzmienie: dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1.
art. 41 ust. 12 ustawy otrzymał brzmienie: stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do:
1. dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
2. robót konserwacyjnych dotyczących:
  1. obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
  2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12
– w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 1.
art. 41 ust. 12c ustawy otrzymał brzmienie: w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej z zastrzeżeniem ust. 12 pkt 2.

Zauważyć jednak należy, że w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy nowelizującej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 marca 2020 r., przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c -12f, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załączników nr 3, 10 i 12 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia 1 lipca 2020 r., z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy nowelizującej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 marca 2020 r., w okresie od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 30 czerwca 2020 r. przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 2, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załącznika nr 2, załącznika nr 3, z wyłączeniem poz. 72-75, załącznika nr 10, z wyłączeniem poz. 32-35, oraz załącznika nr 12 do ustawy zmienianej w art. 1 stosuje się w brzmieniu dotychczasowym.

Jak stanowi art. 7 ust. 3 ustawy nowelizującej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 marca 2020 r., do wiążących informacji stawkowych, zwanych dalej „WIS”, wydawanych przed dniem 1 lipca 2020 r.:

nie stosuje się przepisów art. 83 ust. 1 pkt 2 oraz załącznika nr 2 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, a także przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 41 ust. 15 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym,
stosuje się przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c–12f, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a–d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załączników nr 3, 10 i 12 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą – z zastrzeżeniem art. 8 ust. 3 i 4.

W myśl art. 7 ust. 4 ustawy nowelizującej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 marca 2020 r., WIS wydana przed dniem 1 lipca 2020 r. wiąże organy podatkowe wobec podatnika, dla którego została wydana w odniesieniu do towaru będącego przedmiotem dostawy, importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia dokonanych po dniu 30 czerwca 2020 r. oraz usługi, która została wykonana po tym dniu, z zastrzeżeniem art. 8 ust. 3.

Na podstawie art. 42b ust. 1 w powiązaniu z art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podatnik może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług. Wystąpienie z wnioskiem o wydanie WIS jest możliwe już od 1 listopada 2019 r. – przy czym WIS dotyczy stanu prawnego, obowiązującego od 1 lipca 2020 r.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że niniejsza interpretacja w zakresie stawki podatku VAT dla czynności opisanych we wniosku wywiera skutki prawne wyłącznie dla okoliczności przedstawionych w opisie sprawy oraz w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 czerwca 2020 r.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Niniejszą interpretację wydano w oparciu o wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku grupowanie PKWiU. Powyższe przyjęto jako element przedstawionego opisu sprawy i Organ nie dokonywał w tym zakresie oceny. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin