2020.12.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0112-KDIL1-3.4012.356.2020.3.AKR

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.356.2020.3.AKR
z 11 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2020 r. (data wpływu 31 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania na terytorium Polski dokonanych dostaw towarów, gdy:

klientem Spółki, będącym nabywcą i jednocześnie odbiorcą zakupionych online towarów jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, osoba fizyczna lub podmiot prawny prowadzący działalność gospodarczą na terytorium Polski – jest prawidłowe,
klientem Spółki, będącym nabywcą i jednocześnie odbiorcą zakupionych online towarów jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, osoba fizyczna lub podmiot prawny prowadzący działalność gospodarczą na terenie Unii Europejskiej – jest prawidłowe,
klientem Spółki, będącym nabywcą i jednocześnie odbiorcą zakupionych online towarów jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, osoba fizyczna lub podmiot prawny prowadzący działalność gospodarczą poza obszarem Unii Europejskiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania na terytorium Polski dokonanych dostaw towarów, gdy:

klientem Spółki, będącym nabywcą i jednocześnie odbiorcą zakupionych online towarów jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, osoba fizyczna lub podmiot prawny prowadzący działalność gospodarczą na terytorium Polski,
klientem Spółki, będącym nabywcą i jednocześnie odbiorcą zakupionych online towarów jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, osoba fizyczna lub podmiot prawny prowadzący działalność gospodarczą na terenie Unii Europejskiej,
klientem Spółki, będącym nabywcą i jednocześnie odbiorcą zakupionych online towarów jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, osoba fizyczna lub podmiot prawny prowadzący działalność gospodarczą poza obszarem Unii Europejskiej

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka posiada siedzibę wyłącznie na terytorium Polski i nie jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka nie posiada oddziałów w Polsce ani za granicą.

Prowadzona obecnie działalność Spółki obejmuje model logistyczny sprzedaży zamówionych przez klienta Spółki towarów za pośrednictwem Internetu, tzw. dropshipping.

Schemat funkcjonowania modelu działa następująco: Klient Spółki dokonuje zamówienia wybranego towaru za pośrednictwem strony internetowej, a następnie otrzymuje go drogą przesyłkową za pomocą firmy kurierskiej. Płatności za wybrany towar klient dokonuje przelewem online w momencie zaakceptowania swojego zamówienia. Zamówiony towar zostaje wyprodukowany u producenta zewnętrznego, tj. firmy znajdującej się na terenie Chin, która wystawia Spółce – rzadko – fakturę za jego zakup, lub – częściej – potwierdzenie dokonania transakcji, zawierające dane towaru, kontrahentów, datę oraz sumę transakcji – np. potwierdzenie zakupu z chińskiego internetowego serwisu aukcyjnego. Towar jest fizycznie przekazywany bezpośrednio od producenta do odbiorcy ostatecznego, czyli klienta Spółki.

Tak więc rola Spółki w tym modelu logistycznym ogranicza się do zbierania zamówień online od klientów, które są następnie przekazywane producentowi będącemu jednocześnie dostawcą z punktu widzenia Wnioskodawcy.

Klientami (odbiorcami) Spółki są zarówno osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, jak i osoby fizyczne oraz podmioty prawne, prowadzące działalność gospodarczą, zarówno z terenu Polski, krajów Unii Europejskiej, jak również i osoby z pozostałych krajów.

Zamawiane towary nigdy nie są dostarczane do Spółki, ponieważ klienci otrzymują je przesyłkami kurierskimi od producenta.

Spółka otrzymuje od producenta faktury za zakupione towary – dokonuje ich zakupu na swoją rzecz i następnie również wystawia swoim klientom faktury na sprzedaż tych towarów (stosując odpowiednią marżę).

W procesie zamówienia Spółka udostępnia dane adresowe dostawcy chińskiemu, ale samo pakowanie, przygotowanie wysyłki oraz zlecenie firmie logistycznej przewozu i dostawy towaru na terytorium Polski, innych krajów UE lub państw z poza UE następuje przez spółkę chińską i to ona przekazuje produkt kurierowi, który następnie trafia bezpośrednio do zamawiającego produkt.

Producent z Chin dokonuje zatem dostawy towaru bezpośrednio do zamawiającego – z pominięciem Spółki. Towar na żadnym etapie procesu nie jest wysyłany, transportowany ani dostarczany do Spółki, lecz bezpośrednio do odbiorcy docelowego.

Zapłaty za zamówiony towar Klient dokonuje za pośrednictwem internetowych systemów płatniczych, bezpośrednio po potwierdzeniu zamówienia towaru od Spółki i przed przekazaniem zamówienia lub płatności do dostawcy chińskiego, przed zleceniem przez firmę chińską transportu towaru.

W żadnym momencie wymienionego procesu działalności Spółki nie dochodzi do transportu/przemieszczenia towaru na terytorium Polski lub innego kraju UE.

Jedynymi czynnościami leżącymi po stronie Wnioskodawcy są: promowanie produktów, zachęcanie do zakupu, odbiór transakcji płatniczych, obsługa złożonego zamówienia (zlecenie go bezpośrednio dostawcy chińskiemu), obsługa klienta (zamawiającego), oferowanie produktów w witrynie internetowej oraz popularnych portalach aukcyjnych, odbieranie transakcji od klienta, zamawianie konkretnego produktu/produktów u Producenta.

Kalkulacja dotyczy elementów, na które składają się wystawiane przez Wnioskodawcę faktury, związane z: kosztami opłat skarbowych, księgowych, koszty związane z utrzymaniem witryn internetowych, koszty wynagrodzeń pracowników obsługujących Klientów i zamówienia etc.

Nabywca (odbiorca) towaru ma możliwość zapoznania się z warunkami na jakich dokonywana jest transakcja, ponieważ istnieje taka informacja na stronach internetowej Spółki lub w obrębie portali aukcyjnych, na których prowadzona jest przez Spółkę sprzedaż. Cena, po jakiej produkt Spółka nabywa od dostawcy chińskiego pozostaje zawsze dla Klienta docelowego ukryta.

Spółka prowadzi wymienioną działalność wyłącznie online oraz wyłącznie za pomocą sprzedaży o charakterze wysyłkowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku stosowania przez Spółkę wyłącznie wyżej opisanego modelu sprzedaży, w którym przedmiotami handlowymi są rzeczy użytkowe, Spółka będzie zobowiązana naliczać i odprowadzać w Polsce do właściwego Urzędu Skarbowego należny podatek od towarów i usług z tytułu tej sprzedaży w przypadkach gdy:

klientem Spółki, będącym nabywcą i jednocześnie odbiorcą zakupionych online towarów jest obywatel i mieszkaniec jednego z krajów Unii Europejskiej będący osobą fizyczną, która nie prowadzi działalności gospodarczej;
klientem Spółki będącym nabywcą i jednocześnie odbiorcą zakupionych online towarów jest obcokrajowiec zamieszkały poza obszarem Unii Europejskiej będący osobą fizyczną, która nie prowadzi działalności gospodarczej;
klientem Spółki, będącym nabywcą i jednocześnie odbiorcą zakupionych online towarów jest obywatel i mieszkaniec jednego z krajów Unii Europejskiej będący osobą fizyczną, która prowadzi działalność gospodarczą lub osobą prawną, prowadzącą taką działalność;
klientem Spółki będącym nabywcą i jednocześnie odbiorcą zakupionych online towarów jest obcokrajowiec zamieszkały poza obszarem Unii Europejskiej będący osobą fizyczną, która prowadzi działalność gospodarczą, lub osobą prawną, prowadzącą taką działalność?

Pytanie oznaczone we wniosku nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisany wyżej realizowany sposób dostawy towarów bezpośrednio od producenta będącego jednocześnie dostawcą z Chin na rzecz klientów spoza Unii Europejskiej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej ustawa o VAT), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; eksport towarów; import towarów na terytorium kraju; wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Powyższy artykuł wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju oraz eksport towarów.

Samo pojęcie dostawy towarów zdefiniowane zostało z kolei w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym za dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Przez towar natomiast, jak wynika z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Przywołane wyżej przepisy wskazują na terytorialny charakter podatku VAT wynikający wprost z tzw. zasady terytorialności.

Zgodnie ze wskazaną zasadą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług jedynie wówczas, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, sprzedaży należy posłużyć się art. 22 ustawy o VAT.

Zgodnie bowiem z ust. 1 niniejszego przepisu, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Rozpoczęcie transportu towarów następuje z terytorium Chin, a sprzedawane towary zostają przetransportowane bezpośrednio do odbiorców w obrębie i z poza Unii Europejskiej i podczas dokonywania sprzedaży towary nie znajdują się w żadnym momencie na terytorium Polski.

Opisany wyżej sposób sprzedaży nie powinien więc być traktowany jako dostawa towarów na terytorium kraju.

Zdaniem Spółki, nie można również w tym przypadku mówić o ewentualnym eksporcie, ponieważ towary w momencie dostawy znajdować się będą poza terytorium Polski i Unii Europejskiej.

Zgodnie z powyższym Spółka jest zdania, że prowadzone przez nią transakcje dostawy towarów opierające się na modelu sprzedaży nie dochodzi w tych przypadkach do wystąpienia czynności opodatkowanej na terytorium kraju.

W celu określenia miejsca dokonania dostawy w przedstawionym w niniejszym wniosku modelu „dropshipping” nie podlegają opodatkowaniu na postawie polskich przepisów ustawy o VAT, ponieważ nie dochodzi w tych przypadkach do wystąpienia czynności opodatkowanej na terytorium kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie braku obowiązku opodatkowania na terytorium Polski dokonanych dostaw towarów, gdy:

klientem Spółki, będącym nabywcą i jednocześnie odbiorcą zakupionych online towarów jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, osoba fizyczna lub podmiot prawny prowadzący działalność gospodarczą na terytorium Polski – jest prawidłowe,
klientem Spółki, będącym nabywcą i jednocześnie odbiorcą zakupionych online towarów jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, osoba fizyczna lub podmiot prawny prowadzący działalność gospodarczą na terenie Unii Europejskiej – jest prawidłowe,
klientem Spółki, będącym nabywcą i jednocześnie odbiorcą zakupionych online towarów jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, osoba fizyczna lub podmiot prawny prowadzący działalność gospodarczą poza obszarem Unii Europejskiej – jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Natomiast stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną czynność, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem.

W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” – art. 7 ust. 1 ustawy – należy zaznaczyć, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Ponieważ istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

W tym miejscu wskazać należy, że w dobie szeroko rozwiniętej techniki, powszechnie wykorzystywana jest możliwość dokonywania sprzedaży/zakupów za pośrednictwem różnego rodzaju serwisów internetowych.

W oparciu o ogólnodostępne w Internecie informacje można wskazać podstawowe zasady dokonywania zakupów za pośrednictwem serwisów internetowych, tj. konieczność dokonania rejestracji na tym serwisie, podania danych identyfikacyjnych, potwierdzenie adresu wysyłki przy składaniu zamówienia oraz dokonanie zapłaty, potwierdzenie realizacji zamówienia. Obowiązki sprzedawcy z kolei sprowadzają się, co do zasady, do spakowania sprzedanego towaru i jego wysyłki. Ewentualną reklamację składa kupujący sprzedawcy towaru, na którym to ciążą wszystkie obowiązki związane z jej rozpatrzeniem.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka (Wnioskodawca) posiada siedzibę wyłącznie na terytorium Polski i nie jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka nie posiada oddziałów w Polsce ani za granicą. Prowadzona obecnie działalność Spółki obejmuje model logistyczny sprzedaży zamówionych przez klienta Spółki towarów za pośrednictwem Internetu, tzw. dropshipping. Schemat funkcjonowania modelu działa następująco: Klient Spółki dokonuje zamówienia wybranego towaru za pośrednictwem strony internetowej, a następnie otrzymuje go drogą przesyłkową za pomocą firmy kurierskiej. Płatności za wybrany towar klient dokonuje przelewem online w momencie zaakceptowania swojego zamówienia. Zamówiony towar zostaje wyprodukowany u producenta zewnętrznego, tj. firmy znajdującej się na terenie Chin. Towar jest fizycznie przekazywany bezpośrednio od producenta do odbiorcy ostatecznego, czyli klienta Spółki. Rola Spółki w tym modelu logistycznym ogranicza się do zbierania zamówień online od klientów, które są następnie przekazywane producentowi będącemu jednocześnie dostawcą z punktu widzenia Wnioskodawcy (Spółki).

Klientami (odbiorcami) Spółki są zarówno osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, jak i osoby fizyczne oraz podmioty prawne prowadzące działalność gospodarczą, zarówno z terenu Polski, krajów Unii Europejskiej, jak również i osoby z pozostałych krajów.

Zamawiane towary nigdy nie są dostarczane do Spółki, ponieważ klienci otrzymują je przesyłkami kurierskimi od producenta.

Producent z Chin dokonuje dostawy towaru bezpośrednio do zamawiającego – z pominięciem Spółki. Towar na żadnym etapie procesu nie jest wysyłany, transportowany ani dostarczany do Spółki, lecz bezpośrednio do odbiorcy docelowego.

Spółka działa na własne zlecenie. Wynagrodzeniem Spółki jest przychód z tytułu zapłaty za sprzedany produkt w witrynie internetowej – marża Spółki, będąca różnicą pomiędzy wartością zapłaty uiszczanej przez klienta docelowego na rzecz Spółki, a wartością zapłaty dokonywanej na rzecz dostawcy chińskiego przez Spółkę oraz innych ponoszonych przez Spółkę kosztów. Kalkulacja dotyczy elementów, na które składają się wystawiane przez Wnioskodawcę faktury, związane z: kosztami opłat skarbowych, księgowych, koszty związane z utrzymaniem witryn internetowych, koszty wynagrodzeń pracowników obsługujących Klientów i zamówienia etc.

Spółka prowadzi wymienioną działalność wyłącznie online oraz wyłącznie za pomocą sprzedaży o charakterze wysyłkowym.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności wypełniają znamiona handlu towarami.

Tym samym wykonywane przez Wnioskodawcę czynności spełniają definicję odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, dokonywaną na rzecz jego Klientów. W konsekwencji, w celu prawidłowego rozliczenia podatku przez Wnioskodawcę zastosowanie będą miały przepisy dotyczące dostawy towarów.

Przez terytorium kraju – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…) (art. 2 pkt 3 ustawy).

Natomiast w myśl art. 2 pkt 4 ustawy, przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 2 pkt 5 ustawy przez terytorium państwa trzeciego należy rozumieć terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Definicja ustawowa importu towarów kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu, czy stosunek prawny w ramach którego dokonano przywozu, gdyż jeżeli towar został faktycznie przywieziony, to ma miejsce import.

Aby prawidłowo określić miejsce opodatkowania danej dostawy należy wskazać, gdzie znajduje się towar w momencie dostawy. Określenie miejsca dostawy w przypadku dostawy towarów między podatnikami z różnych państw jest szczególnie istotne, gdyż wskazuje państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana. Ważne również jest to, że podatek od towarów i usług jako podatek o charakterze terytorialnym, determinuje opodatkowanie w danym państwie tylko tych czynności, które zostały wykonane w danym państwie, a ściślej te czynności, które zostały uznane za wykonane w danym miejscu.

Jak stanowi art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Stosownie do art. 22 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę, który dokonuje również ich dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej do tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie – art. 22 ust. 2a ustawy.

W myśl art. 22 ust. 2b ustawy, w przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego.

Według art. 22 ust. 2c ustawy, w przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot.

Przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz – art. 22 ust. 2d ustawy.

Na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c, dostawę towarów, która:

poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

W przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów (art. 22 ust. 4 ustawy).

Przy tym w myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną, lub zerową stawkę celną.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nabywa towary od Producenta z Chin. Następnie Wnioskodawca dokonuje odpłatnej dostawy tych towarów na rzecz m.in. Nabywców, zarówno osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak również osób fizycznych oraz podmiotów prawnych prowadzących działalność gospodarczą na terytorium Polski oraz innych krajów Unii Europejskiej. Towary są transportowane bezpośrednio od Producenta z Chin do ostatecznego Nabywcy.

Opisane powyżej transakcje dostawy towarów, spełniają warunki do uznania ich za tzw. dostawy łańcuchowe, w których występują trzy podmioty, a rozporządzanie towarem jak właściciel przechodzi pomiędzy pierwszym i drugim w kolejności podatnikiem, jak również pomiędzy drugim i trzecim w kolejności podatnikiem w łańcuchu, natomiast wydanie towarów następuje bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu.

W przedmiotowej sprawie istotne znaczenia ma to, który w kolejności z podmiotów stanie się podatnikiem z tytułu importu towarów, tj. Spółka (Wnioskodawca) czy ostateczny Nabywca.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku nie wynika, aby Spółka (Wnioskodawca) dokonywała opłat celnych oraz była odpowiedzialna za zgłoszenie towaru do odprawy celnej na terytorium Polski. W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że przygotowanie wysyłki, zlecenie firmie logistycznej przewozu i dostawy towaru na rzecz Nabywcy następuje przez chińską spółkę. Wnioskodawca nie występuje również jako przedstawiciel Nabywcy (bezpośredni lub pośredni). Zatem jeżeli w analizowanej spawie obowiązek uiszczenia cła z tytułu nabycia towarów ciąży na Nabywcy to Nabywca jest importerem tych towarów.

Nabywca jako trzeci w kolejności podmiot w łańcuchu dostaw i jednocześnie importer towarów, nabędzie przedmiotowe towary od Wnioskodawcy z tym, że towary trafią do niego bezpośrednio z kraju trzeciego. Tym samym uregulowania zawarte w art. 22 ust. 4 ustawy nie mają w tej sytuacji zastosowania – Spółka (Wnioskodawca) nie jest bowiem w tym przypadku podatnikiem dokonującym dostawy, który jednocześnie jest podatnikiem z tytułu importu tych towarów. W takim przypadku transakcję dostawy przez Wnioskodawcę towarów na rzecz Nabywcy który jest równocześnie importerem tych towarów, należy uznać – zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy – za dokonaną i opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki, a zatem na terytorium państwa trzeciego.

Natomiast w odniesieniu do sprzedaży towarów realizowanej przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywców, zarówno osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak również osób fizycznych oraz podmiotów prawnych prowadzących działalność gospodarczą, poza obszarem Unii Europejskiej stwierdzić należy, że w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego przedmiotowa transakcja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

W tym miejscu należy jeszcze raz wskazać, że podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym, co oznacza, że opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane w danym państwie, a ściślej te czynności, które zostaną uznane za wykonane w danym miejscu.

W przypadku gdy towar jest dostarczany do kraju Nabywcy (kraju spoza obszaru Unii Europejskiej) bezpośrednio przez Producenta z Chin poza Unią Europejską, to w żadnym momencie towar nie znajdzie się na terytorium Polski, tym samym w żadnym momencie towar nie jest przemieszczany na terytoriom Polski, ani z terytorium Polski. Oznacza to, że w przypadku sprzedaży towarów realizowanej przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywcy spoza obszaru Unii Europejskiej transakcje te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przez Wnioskodawcę na terytorium Polski.

Podsumowując, transakcje dostawy towarów na rzecz Nabywców będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej oraz na rzecz osób fizycznych i podmiotów prawnych prowadzących działalności gospodarczą z terytorium Polski oraz innych krajów Unii Europejskiej lub krajów spoza obszaru Unii Europejskiej nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

Ponadto, tutejszy organ informuje, że w niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania na terytorium Polski dokonanych dostaw towarów, gdy:

klientem Spółki, będącym nabywcą i jednocześnie odbiorcą zakupionych online towarów jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, osoba fizyczna lub podmiot prawny prowadzący działalność gospodarczą na terytorium Polski,
klientem Spółki, będącym nabywcą i jednocześnie odbiorcą zakupionych online towarów jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, osoba fizyczna lub podmiot prawny prowadzący działalność gospodarczą na terenie Unii Europejskiej,
klientem Spółki, będącym nabywcą i jednocześnie odbiorcą zakupionych online towarów jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, osoba fizyczna lub podmiot prawny prowadzący działalność gospodarczą poza obszarem Unii Europejskiej.

Natomiast w pozostałej części wniosek został rozstrzygnięty odrębnymi pismami.

Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu spray oraz własnego stanowiska w sprawie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin