Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.370.2020.3.AKR
z 8 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2020 r. (data wpływu 8 września 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 listopada 2020 r. (data wpływu 26 listopada 2020 r.) oraz pismem z dnia 1 grudnia 2020 r. (data wpływu 2 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży działek. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 26 listopada 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, pytanie i własne stanowisko oraz 2 grudnia 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym prowadzącym własne gospodarstwo rolne o powierzchni (…). Grunty w (…) Wnioskodawca otrzymał w darowiźnie w 2005 roku, są to grunty oddalone od gospodarstwa gdzie mieszka, o ponad 20 kilometrów. Dojazd do tych gruntów ciągnikiem i maszynami rolniczymi przez (…) jest w tej chwili niemożliwy w związku z tym Wnioskodawca przestał je uprawiać od dwóch lat ze względów ekonomicznych – koszty dojazdów.

Wnioskodawca postanowił ten grunt sprzedać, lecz nie może z powodu ustawy rolnej o sprzedaży gruntów z 2016 roku, która mówi że może go kupić tylko rolnik. Jest to grunt klasy 4a i 4b leżący przy (…), gdzie nie ma już praktycznie rolnictwa. Wnioskodawca, aby sprzedać grunt osobie prywatnej zgodnie z ustawą musi go podzielić na części bo jego obszar jest za duży. Pieniądze otrzymane ze sprzedaży Wnioskodawca chce przeznaczyć na powiększenie swojego gospodarstwa rolnego w miejscu zamieszkania. (…) nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a tylko studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, w którym to ten grunt jest przewidziany pod teren zabudowy usługowej i pod planowaną budowę drogi publicznej – (…).

W Urzędzie Skarbowym w (…) nie odpowiedziano Wnioskodawcy czy będzie musiał płacić podatek VAT za sprzedaż gruntu rolnego.

Grunt ten jest w rękach rodziców Wnioskodawcy i jego od 1979 roku. Grunt nie będzie sprzedawany w celach zarobkowych, Wnioskodawca nie zajmuje się działalnością gospodarczą, a tylko rolną.

Z uzupełnienia wniosku z dnia 24 listopada 2020 r. wynika, że Wnioskodawca posiada działkę (…) o pow. 1.6093 m².

Wnioskodawca chce ten grunt podzielić na 4 części – 4 działki powyżej 3000 m², każda będzie miała swój nr bez osobnej księgi wieczystej i będą to też działki rolne.

Grunt ten leży/przylega bezpośrednio do (…), a część z niego Skarb Państwa wywłaszczył (…). W związku z hałasem, uciążliwym brakiem bliskiego wjazdu i zjazdu (…), brakiem mediów na działce i brakiem/zakazem budowy (…) budynków nie ma na niego zainteresowanych/kupców. Po wywłaszczeniu przez Skarb Państwa na (…) Wnioskodawcy pozostał klin ziemi. Wnioskodawca nie mógł się tam wybudować, gdyż przepisy zabraniają i dlatego Zainteresowany spróbuje ten grunt podzielić na mniejsze działki, które w przyszłości może uda mu się sprzedać.

Wnioskodawca wskazał, że nie może podać numerów działek w stanie przyszłym, bo nie wystąpił jeszcze o ich podział, czeka na interpretację indywidulną z Krajowej Informacji Skarbowej czy będzie musiał zapłacić podatek dochodowy i VAT, bo pieniądze ze sprzedaży chce przeznaczyć na zakup gruntów rolnych tam gdzie mieszka.

Działka od momentu darowizny w 2005 roku była wykorzystywana rolniczo, wchodzi w skład gospodarstwa rolnego, Wnioskodawca nie zbył jej i prowadził zgonie z przepisami rolnymi, płaci za nią podatek rolny.

Wydzielone nowe działki na moment zbycia nie będą objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Wnioskodawca nie będzie ponosił jakichkolwiek nakładów w celu ich uatrakcyjnienia. Na działce Wnioskodawca wystawi reklamę na sprzedaż – właściciel.

Działka nigdy nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej i nie będzie, będzie wykorzystywana rolniczo. Działka była i jest wykorzystywana na cele działalności rolniczej. Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne jako rolnik ryczałtowy zwolniony od podatku od towarów i usług od dnia 5 czerwca 2018 r. na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy. Po podziale w przyszłości Wnioskodawca również będzie działki wykorzystywał rolniczo. Wnioskodawca dokonywał i będzie dokonywał zbioru produktów rolnych na własne potrzeby i sprzedaż.

Wnioskodawca w początkowym okresie po wejściu ustawy o VAT był rolnikiem VAT, po zabraniu mu części gruntu przez Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa ok. 9 ha w dniu 5 czerwca 2018 r. Wnioskodawca nie jest na „vacie”, jest rolnikiem ryczałtowym.

Nieruchomość nigdy nie była przedmiotem najmu, dzierżawy itp.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 24 listopada 2020 r.).

1. Czy przy sprzedaży wszystkich 4 działek jednej osobie fizycznej lub prawnej Wnioskodawca jest zobowiązany zapłacić podatek VAT nie prowadząc działalności gospodarczej?
2. Czy przy sprzedaży pojedynczo 4 działek rolnych – każdej osobno – osobom fizycznym lub prawym Wnioskodawca będzie musiał za każdą pojedynczo sprzedaną działkę rolną zapłacić podatek VAT, mimo że nie prowadzi działalności gospodarczej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do podatku od towarów i usług (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu z dnia 24 listopada 2020 r.), ze sprzedaży gruntu rolnego – nie ważne czy zostanie sprzedany w całości czy pojedyncze działki rolne, nie powinien być naliczony podatek VAT, gdyż sprzedaż podyktowana jest zakupem gruntów rolnych na powiększenie gospodarstwa rolnego. Działka nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jest to grunt rolny, nie posiada warunków zabudowy, nie posiada mediów. Ponadto Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej będąc rolnikiem ryczałtowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższych unormowań wynika, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy wskazać, że definicję działalności gospodarczej wypełnia również rolnik ryczałtowy dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 19 ustawy, przez rolnika ryczałtowego należy rozumieć rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu dla danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że: „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Inaczej jest natomiast, jak wyjaśnił Trybunał, w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.).

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższej kwestii wypowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), orzekając, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. W ocenie NSA, ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego w niniejszej sprawie konieczne jest ustalenie, czy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to następuje w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada działkę nr (…), którą planuje podzielić na 4 części. Każda działka będzie miała swój numer bez osobnej księgi wieczystej i będą to też działki rolne. Wnioskodawca nie może podać numerów działek, bo nie wystąpił jeszcze o podział. Grunt ten leży/przylega bezpośrednio do (…), a część z niego Skarb Państwa wywłaszczył (…). W związku z hałasem, uciążliwym brakiem bliskiego wjazdu i zjazdu (…), brakiem mediów na działce i brakiem/zakazem budowy (…) budynków nie ma na niego zainteresowanych kupców.

Po wywłaszczeniu przez Skarb Państwa (…) Wnioskodawcy pozostał klin ziemi. Wnioskodawca nie mógł się tam wybudować, gdyż przepisy zabraniają i dlatego Zainteresowany spróbuje ten grunt podzielić na mniejsze działki, które w przyszłości może uda mu się sprzedać. Pieniądze ze sprzedaży Wnioskodawca chce przeznaczyć na zakup gruntów rolnych tam gdzie mieszka.

Działka od momentu darowizny w 2005 roku była wykorzystywana rolniczo, wchodzi w skład gospodarstwa rolnego, Wnioskodawca nie zbył jej i prowadził zgonie z przepisami rolnymi, płaci za nią podatek rolny. Wydzielone nowe działki na moment zbycia nie będą objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Wnioskodawca nie będzie ponosił jakichkolwiek nakładów w celu uatrakcyjnienia działek. Na działce Wnioskodawca wystawi reklamę „na sprzedaż”. Działka nigdy nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej i nie będzie, będzie wykorzystywana rolniczo. Działka była i jest wykorzystywana na cele działalności rolniczej. Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne jako rolnik ryczałtowy zwolniony od podatku od towarów i usług od dnia 5 czerwca 2018 r. na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy. Po podziale w przyszłości Wnioskodawca również będzie działki wykorzystywał rolniczo. Wnioskodawca dokonywał i będzie dokonywał zbioru produktów rolnych na własne potrzeby i sprzedaż. Nieruchomość nigdy nie była przedmiotem najmu, dzierżawy itp.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy sprzedaż 4 działek jednemu nabywcy lub każdej działki oddzielnie różnym nabywcom będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawcy działa w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy w związku ze zbyciem ww. gruntu, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia 4 działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (tj. obrotem nieruchomościami). Wnioskodawca nie będzie podejmował czynności zmierzających do podniesienia wartości przedmiotowych działek – nie występował o ich przekształcenie, nie uzyskiwał dla nich warunków zabudowy, nie będzie ponosił jakichkolwiek nakładów w celu ich uatrakcyjnienia. Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca dokona jedynie podziału gruntu oraz wystawi na działce reklamę „na sprzedaż”. Zatem Wnioskodawca nie będzie zachowywał się jak handlowiec, a sprzedaż przedmiotowych działek będzie stanowiła jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

Podsumowując, w związku ze sprzedażą 4 działek Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, ponieważ nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. działek nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest fakt, czy Wnioskodawca sprzeda wszystkie działki jednemu nabywcy (osobie fizycznej lub prawnej), czy każda działka będzie sprzedana osobno różnym osobom fizycznym bądź prawnym.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Ponadto, tutejszy organ informuje, że w niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży działek. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Jednocześnie nadmienia się, że zgodnie art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z dołączonych do niego dokumentów. W związku z tym załączone przez Wnioskodawcę do wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.