Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.720.2020.2.MM
z 28 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2020 r. (data wpływu 24 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 16 grudnia 2020 r. (data wpływu 16 grudnia 2020 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach działań Powiatowego Urzędu Pracy w (…) Wnioskodawczyni otrzymała dotację na rozpoczęcie działalności gospodarczej.

Dotację tę Wnioskodawczyni przeznaczyła na zakup:

• laptop z akcesoriami (futerał, mysz, słuchawki z mikrofonem),
• telefon komórkowy z akcesoriami (szkło hartowane, etui),
• rzutnik,
• krzesła dla uczniów,
• książki dydaktyczne,
• materiały biurowe (tusze, papier, środki czyszczące do laptopa).
  
  

Zakup powyższych pozycji Wnioskodawczyni zaliczyła do kosztów podatkowych, gdyż są one bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością, tj. PKD: 74.30.Z działalność związana z tłumaczeniami, 85.59.A nauka języków obcych.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku udzielono odpowiedzi na następujące pytania:

Wskazanie formy opodatkowania prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni?

Działalność Wnioskodawczyni opodatkowana jest na zasadach ogólnych.

Wskazanie od kiedy Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą?

Działalność Wnioskodawczyni jest prowadzona od 02.09.2020 r.

Czy Wnioskodawczyni otrzymała dotację na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1068), w przypadku odpowiedzi przeczącej – proszę wskazać podstawę prawną przyznania dotacji?

Podstawa prawna przyznania dotacji to ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1409) – w szczególności art. 46.

Czy wymienione składniku majątku służą lub będą służyć wyłącznie wykonywaniu działalności gospodarczej, czy też celom osobistym Wnioskodawczyni, jej pracowników lub innych osób?

Wymienione składniki majątku będą służyły tylko celom prowadzonej działalności gospodarczej.

Czy wymienione w opisie sprawy składniku majątku stanowią środki trwałe w prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni?

Wszystkie składniki majątku z dotacji zostały ujęte w kosztach, a nie w środkach trwałych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowym było zaksięgowanie przez Wnioskodawczynię zakupionego wyposażenia z dotacji jako kosztów podatkowych?

Zdaniem Wnioskodawczyni podstawowym warunkiem uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest to, aby był on związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Dodatkowo konkretny wydatek nie może znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy VAT. W celu ustalenia, czy wydatek sfinansowany dotacji jest wykluczony z kategorii kosztów podatkowych, należy zatem przeanalizować treść art. 23 ustawy.

Jak podaje art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137. Przepisy te nie wymieniają zwolnienia obejmującego dotację z urzędu pracy (art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy).

Wnioskodawczyni uważa zatem, że nie ma przeszkód, aby jako podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia z dotacji, które nie są zaliczone do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych (czyli np. wyposażenie), a które zostały sfinansowane ze środków dotacji otrzymanej z urzędu pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy – jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 omawianej ustawy: przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze treść przytoczonej regulacji, należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup/wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub nabycie wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.
  
  

Jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w ramach działań Powiatowego Urzędu Pracy Wnioskodawczyni otrzymała dotację na rozpoczęcie działalności gospodarczej. Dotację tę Wnioskodawczyni przeznaczyła na zakup: laptopa z akcesoriami (futerał, mysz, słuchawki z mikrofonem), telefonu komórkowego z akcesoriami (szkło hartowane, etui), rzutnika, krzeseł dla uczniów, książek dydaktycznych, materiałów biurowych (tusze, papier, środki czyszczące do laptopa). Wydatki na zakup powyższych składników majątkowych Wnioskodawczyni zaliczyła do kosztów podatkowych, gdyż są one bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni (działalność związana z tłumaczeniami, nauka języków obcych). Dotacja została przyznana Wnioskodawczyni na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, a w szczególności art. 46 tej ustawy. Wymienione powyżej składniki majątku będą służyły tylko celom prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Jednocześnie żaden z wymienionych wydatków nie dotyczył nabycia środka trwałego.

Zatem otrzymane przez Wnioskodawczynię środki na podjęcie działalności gospodarczej przeznaczone na zakup laptopa z akcesoriami (futerał, mysz, słuchawki z mikrofonem), telefonu komórkowego z akcesoriami (szkło hartowane, etui), rzutnika, krzeseł dla uczniów, książek dydaktycznych, materiałów biurowych (tusze, papier, środki czyszczące do laptopa) stanowią przychód z działalności gospodarczej, jednak na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są zwolnione od opodatkowania.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• być właściwie udokumentowany;
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 56 tej ustawy: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29b, 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 49 omawianej ustawy: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych – w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1, jak i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że co do zasady nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup składników majątku, niezaliczonych do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych, a które zostały sfinansowane ze środków dotacji otrzymanej z urzędu pracy. Jak wskazano wyżej, warunkiem jest związek przyczynowo-skutkowy między poniesionymi wydatkami a przychodami z prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

W związku z tym – sfinansowanie zakupu wyposażenia (tj. składników majątkowych, które nie są zaliczone do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych), niezbędnego do prowadzenia działalności gospodarczej ze środków przyznanych z urzędu pracy osobie bezrobotnej na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo że przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 tej ustawy.

Wobec powyższego – poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki na zakup laptopa z akcesoriami (futerał, mysz, słuchawki z mikrofonem), telefonu komórkowego z akcesoriami (szkło hartowane, etui), rzutnika, krzeseł dla uczniów, książek dydaktycznych, materiałów biurowych (tusze, papier, środki czyszczące do laptopa), sfinansowane ze środków otrzymanych z dotacji z urzędu pracy można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Reasumując – zakupione wyposażenie sfinansowane z opisanej dotacji stanowi koszt uzyskania przychodów w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.