Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.350.2020.3.OK
z 28 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2020 r. (data wpływu 14 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 grudnia 2020 r. (data nadania 14 grudnia 2020 r., data wpływu 18 września 2020 r.) na wezwanie nr 0114-KDIP2-1.4010.350.2020.2.OK, 0114-KDIP3-1.4011.616.2020.3.EC z dnia 2 grudnia 2020 r. (data nadania 2 grudnia 2020 r., data odbioru 7 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w wyniku zawarcia Umowy Cesji, przelewane przez Wnioskodawcę na rachunek bankowy Y. spłaty wierzytelności należne Użytkownikom od pożyczkobiorców mieszczą się w katalogu przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT i w związku z tym w świetle art. 26 ust. 1 ustawy o CIT powstaje u Wnioskodawcy obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w wyniku zawarcia Umowy Cesji, przelewane przez Wnioskodawcę na rachunek bankowy Y. spłaty wierzytelności należne Użytkownikom od pożyczkobiorców mieszczą się w katalogu przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT i w związku z tym w świetle art. 26 ust. 1 ustawy o CIT powstaje u Wnioskodawcy obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X. Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”; „Spółka”) jest podmiotem prowadzącym działalność finansową, w szczególności w zakresie udzielania klientom - osobom fizycznym, polskim rezydentom podatkowym, finansowania w formie pożyczek konsumenckich, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (t.j. Dz U. z 2019 r., poz. 1083 ze zm.). Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce od całości osiąganych dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Pożyczki konsumenckie udzielane są poprzez przelew środków pieniężnych z rachunku bankowego, zgodnie z postanowieniami umowy pożyczki (dalej: „Rachunek bankowy”) na rachunek Pożyczkobiorcy.

W celu pozyskania dodatkowego finansowania oraz poprawy płynności finansowej Spółka przystąpiła do udziału w Platformie pożyczkowej (dalej: „Platforma”, „Platforma pożyczkowa”).

Platforma to internetowy rynek pożyczek o międzynarodowym zasięgu, gdzie inwestuje się w pożyczki udzielane przez podmioty pożyczkowe. Na Platformie obecnych jest wiele firm (pożyczkodawców) z sektora pożyczkowego z Europy oraz Azji, w tym również z Polski. Administratorem Platformy jest Y. (Y. jest łotewskim odpowiednikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością; dalej: „Y.”), z którą Wnioskodawca zawarł umowę o współpracę (dalej: „Umowa o współpracę”).

Zasady działania Platformy pożyczkowej.

Zasady działania Platformy pożyczkowej są następujące:

• Tylko zarejestrowany i zidentyfikowany użytkownik Platformy (dalej: „Użytkownik”), którego profil Użytkownika został potwierdzony przez Y., i który zawarł z Y. umowę Użytkownika Platformy, jest uprawniony do korzystania z usług oferowanych przez Y. na Platformie. Użytkownikami mogą być zarówno osoby fizyczne jak i inwestorzy instytucjonalni (osoby prawne) - polscy albo zagraniczni rezydenci podatkowi. Pozytywna weryfikacja Użytkownika jest uzależniona od spełnienia określonych kryteriów takich jak m.in. określona forma prawna prowadzenia działalności gospodarczej albo obowiązek posiadania 18-stu lat w przypadku osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, posiadanie rachunku bankowego czy też brak wszczęcia procedury upadłościowej w stosunku Użytkownika.
  

• Celem zawarcia umowy Użytkownika, Y. dokonuje identyfikacji Użytkownika zgodnie z jego wewnętrznymi procedurami. Jeżeli weryfikacja zostanie zakończona pozytywnie, Użytkownik uzyskuje dostęp do indywidualnego numeru identyfikacyjnego (dalej: „Indywidualny numer identyfikacyjny”), profilu Użytkownika (dalej: „Profil Użytkownika”) oraz wirtualnego konta (dalej: „Wirtualne konto”) na Platformie.
  

• Użytkownik jest uprawniony do dodawania środków pieniężnych w walucie euro do Profilu Użytkownika i Wirtualnego konta Użytkownika tylko we własnym imieniu, poprzez przelew środków z rachunku bankowego Użytkownika na rachunek bankowy Y., wskazując w poleceniu dokonania przelewu bankowego numeru Wirtualnego konta Użytkownika jako celu (tytułu) transakcji. Y. jest uprawniony do korzystania ze zdeponowanych środków Użytkownika wyłącznie zgodnie z postanowieniami umów zawartych z określonym Użytkownikiem.
  

• Środki pieniężne przekazane Y. przez Użytkownika przechowywane są na jego rachunku bankowym.
  

• Pomiędzy Y., pożyczkodawcą oraz Użytkownikiem zawierane są trójstronne umowy cesji wierzytelności (dalej: „Umowa cesji”). Takie umowy charakteryzują się tym, że dotychczasowy (pierwotny) pożyczkodawca - profesjonalny podmiot pożyczkowy (cedent) zbywa wierzytelność pożyczkową na rzecz Użytkownika (cesjonariusza). Cesje wierzytelności są elementem modelu biznesowego działania Platformy - pożyczki udzielane przez profesjonalne podmioty prowadzące działalność finansową są następnie przekazywane w formie Umowy cesji na określoną liczbę cesjonariuszy (Użytkowników). Użytkownicy mają możliwość przeglądania ofert nabycia wierzytelności i wyboru tych, w które chcą zainwestować, bądź automatycznego (niewymagającego dodatkowego potwierdzenia) inwestowania w pożyczki odpowiadające parametrom określonym przez nich w ich Profilu Użytkownika. W przypadku braku zawarcia Umowy cesji przez Użytkownika, przez okres 12 następujących po sobie miesięcy, Y. ma prawo do zamknięcia Profilu Użytkownika i jego Wirtualnego konta.
  

• Dane osobowe takie jak imię, nazwisko (lub nazwa), adres zamieszkania (lub adres siedziby) i inne informacje poufne Użytkownika są przechowywane, przetwarzane i chronione przez Y. (nie są ogólnie dostępne, a w szczególności nie są dostępne Wnioskodawcy). Pożyczkodawca uzyskuje wyłącznie informację odnośnie Indywidualnego numeru identyfikacyjnego uzyskanego przez Użytkownika w trakcie rejestracji na Platformie pożyczkowej.
  

• Użytkownik jest uprawniony do żądania w dowolnym momencie, aby Y. wypłacił środki z Wirtualnego konta Użytkownika na rachunek bankowy Użytkownika. Z kolei Y. jest uprawniony do dokonywania potrąceń z Wirtualnego konta Użytkownika w celu zapewnienia wykonania zobowiązań Użytkownika wynikających z umowy Użytkownika zawartej z Y., a także Umów cesji.
  

• Zawarcie Umów cesji uzależnione jest od zapłaty wynagrodzenia należnego pożyczkodawcy przez Użytkownika.
  

• Umowę cesji uważa się za zawartą w momencie, gdy Użytkownik potwierdzi postanowienia takiej umowy zgodnie z procedurami ustanowionymi na Platformie.
  
  
  

Umowy cesji zawierane przez Wnioskodawcę.

W tym zakresie Wnioskodawca pragnie podkreślić, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawiera trójstronne Umowy cesji z zarejestrowanymi Użytkownikami oraz Y. Umowa Cesji jest to umowa regulująca przeniesienie wierzytelności pożyczkowej Wnioskodawcy (w odniesieniu do pożyczek udzielonych wcześniej pożyczkobiorcom) na rzecz Użytkownika przy wykorzystaniu Platformy (oraz całej infrastruktury IT) obsługiwanej przez Y., za pośrednictwem której przeprowadzana jest cała inwestycja oraz jej późniejsze rozliczenie.

W ramach Umowy cesji Wnioskodawca nie uzyskuje dostępu do danych osobowych Użytkownika oraz innych informacji poufnych Użytkownika - w treści takiej umowy zawarty jest wyłącznie Indywidualny numer identyfikacyjny Użytkownika. Z kolei Y. nie uzyskuje dostępu do danych osobowych pożyczkobiorcy. W praktyce możliwa jest sytuacja, w której w jedną pożyczkę udzieloną przez Wnioskodawcę inwestuje kilku różnych Użytkowników.

Y. świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługi polegające na oferowaniu Użytkownikom nabycia wierzytelności na Platformie oraz pośredniczeniu w zawieraniu Umów cesji z Użytkownikami. W wyniku zawarcia Umowy cesji, Użytkownik staje się właścicielem wierzytelności z tytułu pożyczki (w całości albo w odpowiedniej części), uzyskuje zatem prawo do spłat całości lub części kapitału i odsetek należnych z pożyczki.

Umowy cesji zawierają również klauzule, zgodnie z którymi Wnioskodawca jest zobowiązany do odkupu wierzytelności pożyczkowej od Użytkownika w sytuacji, w której pożyczkobiorca opóźni się ze spłatą pożyczki i innych wymagalnych roszczeń o określony okres, który wynosi maksymalnie 60 dni od daty wymagalności pożyczki. Z kolei Użytkownik jest zobowiązany do odsprzedaży takiego roszczenia na rzecz Wnioskodawcy. Nie jest wymagane w tym zakresie zawarcie dodatkowej umowy odkupu wierzytelności pomiędzy Wnioskodawcą a Użytkownikiem.

Rozliczenie pożyczki po zawarciu Umowy cesji

Rozliczenie spłaty pożyczki pomiędzy stronami Umowy cesji dokonywane jest w następujący sposób:

1. Pożyczkobiorca otrzymuje pożyczkę. W terminie ustalonym przez strony stosunku zobowiązaniowego pożyczkobiorca powinien dokonać spłaty należności kapitałowych, odsetkowych i ewentualnych innych roszczeń. W tym zakresie Wnioskodawca pragnie podkreślić, że wierzytelność pożyczkowa spłacana jest na Rachunek bankowy wynikający z umowy pożyczki niezależnie od tego czy Umowa Cesji danej pożyczki zostaje zawarta. Innymi słowy, zawarcie Umowy Cesji nie wpływa na formę spłaty pożyczki przez pożyczkobiorców. Pożyczkobiorca nie jest informowany o cesji umowy pożyczki.
2. Po otrzymaniu kwoty stanowiącej częściową lub pełną spłatę pożyczki, Wnioskodawca informuje Y. o wysokości otrzymanej płatności od pożyczkobiorcy. W ustalonym przez Y. oraz Wnioskodawcę terminie, Y. przedstawia Wnioskodawcy podsumowanie zawierające rozliczenia pożyczek związanych z zawartymi przez niego Umowami cesji. Wskazana jest w nich m.in. kwota należna określonemu Użytkownikowi wynikająca z danej Umowy cesji.
3. W ustalonym okresie, Wnioskodawca przelewa na rachunek Y. należne określonym Użytkownikom kwoty stanowiące części kapitałowe wraz z odsetkami otrzymanymi od pożyczkobiorców. Wnioskodawca nie jest właścicielem tych należności i nie może nimi swobodnie dysponować, jego obowiązkiem wynikającym z zawartych Umów cesji jest przekazanie stosownej kwoty na rachunek Y.
4. Po otrzymaniu przez Y. spłaty pożyczek określonej w pkt 3 powyżej, otrzymana kwota zostaje podzielona wraz należnymi odsetkami proporcjonalnie do kwoty roszczenia każdego Użytkownika wobec pożyczkobiorcy. Po dokonaniu odpowiedniego podziału otrzymanych środków pieniężnych Y. niezwłocznie przesyła wirtualne środki pieniężne w odpowiedniej kwocie na Wirtualne konto Użytkownika pomniejszone o opłatę serwisową należną Y. Y. realizuje wszystkie płatności bezpośrednio do Użytkowników w związku z realizacją Umów Cesji. Kwota należna Użytkownikowi wynika z precyzyjnych obliczeń dokonywanych przez system informatyczny. Wnioskodawca nie ma możliwości dokonania bezpośredniego przelewu środków pieniężnych na Wirtualne konto Użytkownika, z uwagi na brak niezbędnych do dokonania takiego przelewu danych (jak już wspomniano w niniejszym wniosku, Wnioskodawca nie dysponuje danymi osobowymi Użytkownika - zna on jedynie Indywidualny numer identyfikacyjny Użytkownika, który nie pozwala na jakąkolwiek identyfikację Użytkownika ani na bezpośredni kontakt z Użytkownikiem).

Wnioskodawca pismem z dnia 14 grudnia 2020 r. uzupełnił opis stanu faktycznego o dane identyfikujące zagraniczny podmiot, z którym Wnioskodawca zawarł umowę o współpracę:

(…)

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy w wyniku zawarcia Umowy Cesji, przelewane przez Wnioskodawcę na rachunek bankowy Y. spłaty wierzytelności należne Użytkownikom od pożyczkobiorców mieszczą się w katalogu przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy CIT i w związku z tym w świetle art. 26 ust. 1 ustawy o CIT powstaje u Wnioskodawcy obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych?
2. Czy w wyniku zawarcia Umowy Cesji, przelewane przez Wnioskodawcę na rachunek bankowy Y. spłaty wierzytelności należne Użytkownikom od pożyczkobiorców mieszczą się w katalogu przychodów wymienionych w art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT i w związku z tym w świetle art. 41 ust. 4 ustawy o PIT powstaje u Wnioskodawcy obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych?
   
   

Niniejsza interpretacja została wydana w zakresie pytania oznaczonego nr 1, tj. w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytania nr 2 odnośnie podatku od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, przelewane przez Wnioskodawcę na rachunek bankowy Y. spłaty wierzytelności należne Użytkownikom od pożyczkobiorców nie mieszczą się w katalogu przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm.) i w związku z tym nie powstaje u Wnioskodawcy obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w świetle art. 26 ust. 1 ustawy CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Ad. 1

Brak obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jest to tzw. zasada ograniczonego obowiązku podatkowego.

Z kolei zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Natomiast w świetle art. 3 ust. 5 ustawy o CIT za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione m.in. w art. 21 ust. 1.

Na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
   
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
   2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
   
4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

A zatem, na podstawie wskazanych wyżej regulacji, przychody uzyskiwane przez podatników zagranicznych wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (opodatkowaniu u źródła).

Z kolei art. 26 ust. 1 ustawy o CIT określa obowiązki płatnika w przypadku osiągnięcia przez podmioty niemające na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej siedziby lub zarządu wyżej opisanych przychodów. W myśl przepisu osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Płatnikiem zryczałtowanego podatku od osób prawnych jest zatem podmiot, który wypłaca podmiotom zagranicznym określone należności, w tym m.in. należności wymienione literalnie w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Przechodząc do analizy dotyczącej zastosowania wskazanych przepisów prawa podatkowego do sytuacji zaprezentowanej tut. Organowi w stanie faktycznym przez Wnioskodawcę należy ponownie podkreślić, że w wyniku zawarcia Umowy Cesji Użytkownik staje się właścicielem wierzytelności pożyczkowej (w całości lub odpowiedniej części). W konsekwencji uzyskuje więc prawo do otrzymywania pożytków z tytułu wierzytelności. Równocześnie rozliczenie spłaty pożyczki charakteryzuje się m.in. tym, że:

• pożyczkobiorca w każdym przypadku spłaca pożyczkę tylko i wyłącznie na rzecz Wnioskodawcy (na Rachunek bankowy), niezależnie od zawarcia przez Wnioskodawcę Umów Cesji dotyczących danych wierzytelności pożyczkowych,
  

• Umowy cesji regulują, że Wnioskodawca jest zobowiązany do przekazania (przetransferowania) Użytkownikowi, ale za pośrednictwem Y., spłaty wierzytelności otrzymanej od pożyczkobiorcy; co istotne - Wnioskodawca nie jest jednak właścicielem tych należności i nie może nimi swobodnie dysponować, jego obowiązkiem wynikającym z zawartych Umów cesji jest przekazanie stosownej kwoty na rachunek Y.,
  

• Y. dokonuje stosownego podziału wysokości roszczenia na rzecz Użytkowników (w oparciu o dokonane przez system informatyczny obliczenia), a następnie dokonuje stosownego przelewu na ich Wirtualne konta.
  
  
  

Biorąc to pod uwagę, Wnioskodawca rozliczając należną Użytkownikowi spłatę wierzytelności z Y., pośredniczy w przekazywaniu kwot należnych od pożyczkobiorcy. Nie ma on bowiem możliwości dokonania bezpośredniego przelewu na Wirtualne konto Użytkownika, gdyż model biznesowy Platformy pożyczkowej opiera się na braku wiedzy Wnioskodawcy dotyczącej danych Użytkownika, innych niż jego Indywidualny numer identyfikacyjny.

A zatem to Y. dokonuje faktycznej alokacji spłaty pożyczki pomiędzy określonymi Użytkownikami, którzy nabyli (w całości lub części) daną wierzytelność.

Jak wskazano, Użytkownikiem może być przykładowo osoba fizyczna lub osoba prawna, mająca siedzibę, albo miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, albo poza jej granicami. Wnioskodawca nie posiada jednak wiedzy odnośnie tożsamości ani rezydencji podatkowej Użytkownika, nie ma prawnej ani faktycznej możliwości ustalenia statusu Użytkownika, w tym określenia tego czy Użytkownik jest osobą fizyczną czy też osobą prawną oraz gdzie znajduje się jego miejsce zamieszkania lub siedziba. Poprzez zawarcie Umowy cesji Wnioskodawca uzyskuje wyłącznie informację odnośnie Indywidualnego numeru identyfikacyjnego Użytkownika, uzyskanego w trakcie rejestracji na Platformie pożyczkowej.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka rozliczając się z Y. na podstawie Umowy Cesji oraz Umowy o współpracę poprzez przelanie środków pieniężnych na rachunek bankowy Y., nie dokonuje płatności znajdujących się w katalogu przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT (podlegających poborowi zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych). W opinii Wnioskodawcy, nie dokonuje on w szczególności wypłaty wynagrodzenia z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, ale jedynie pośredniczy w przekazaniu wypłaty wynikającej z cesji wierzytelności, dokonywanej przez pożyczkobiorcę na rzecz Użytkownika. Nie działa on w imieniu własnym, nie jest również dłużnikiem Użytkownika. W tym zakresie, zdaniem Wnioskodawcy, nie ma znaczenia charakter przelewanej wierzytelności (tj. pożyczki wraz z należnymi Użytkownikowi odsetkami), gdyż w katalogu świadczeń podlegających poborowi zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych nie znajduje się bowiem wykonywane przez Spółkę pośrednictwo w przekazywaniu spłat pożyczki (na rzecz Y. należnych Użytkownikowi).

Skoro więc płatności dokonywane przez Wnioskodawcę nie znajdują się w katalogu przychodów opodatkowanych zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, to w konsekwencji nie pełni on w tym zakresie roli płatnika tego podatku na podstawie art. 26
ust. 1 ustawy o CIT.

Należy dodatkowo wskazać, że art. 26 ust. 2c ustawy o CIT stanowi o obowiązku poboru podatku wobec podmiotów pośredniczących w wypłacie niektórych świadczeń - przepis ten dotyczy jednostek prowadzących rachunki papierów wartościowych albo rachunki zbiorcze i zarazem pośredniczących w odprowadzaniu określonych należności, wśród których znajdują się m.in. odsetki od papierów wartościowych lub dywidendy. Należy więc uznać, że w pozostałych przypadkach niewymienionych w tym przepisie, podmiot pośredniczący w wypłacie świadczenia nie jest obciążony obowiązkiem poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych. Przepis ten nie będzie miał zatem zastosowania w odniesieniu do pośredniczenia przez Wnioskodawcę w płatnościach dokonywanych przez pożyczkobiorców na rzecz Użytkowników.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że podobne do powyższego stanowisko zostało potwierdzone przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej w dniu 30 lipca 2019 r. indywidualnej interpretacji podatkowej Znak: 0114-KDIP2-1.4010.255.2019.3.PW. W przytoczonej interpretacji podatkowej organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem podatnika, zgodnie z którym „Wnioskodawca rozliczając się z Operatorem na podstawie Umowy o Współpracy i Umowy Cesji (w tym przelewając otrzymane od Pożyczkobiorcy pieniądze na konto bankowe Operatora) nie dokonuje wypłaty odsetek określonych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a zatem nie jest płatnikiem podatku zryczałtowanego na podstawie art. 26 ustawy o CIT”. Dodatkowo, w odniesieniu do podobnych stanów faktycznych jak ten zaprezentowany przez Wnioskodawcę, wydane zostały liczne, indywidualne interpretacje podatkowe na gruncie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r., np.:

• interpretacja indywidualna Znak: 0114-KDIP2-1.4010.240.2018.2.PW wydana w dniu
  13 września 2018 r. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej,
  

• interpretacja indywidualna Znak: 0114-KDIP2-1.4010.315.2017.2.PW wydana w dniu
  17 stycznia 2018 r. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej,
  

• interpretacja indywidualna Znak: 0114-KDIP2-1.4010.135.2017.1.PW wydana w dniu
  1 sierpnia 2017 r. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej,

• interpretacja indywidualna Znak: 0114-KDIP2-1.4010.57.2017.1.PW wydana w dniu
  27 czerwca 2017 r. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.
  
  
  

W ocenie Wnioskodawcy przedstawiona w nich interpretacja przepisów prawa podatkowego w zakresie przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz obowiązków płatnika podatku zryczałtowanego zachowuje jednak swoją aktualność także na gruncie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT w wersji obowiązującej od 1 stycznia 2019 r.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie jest i nie będzie zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie pośredniczenia w spłatach dokonywanych przez pożyczkobiorców oraz przekazywanych Użytkownikom za pośrednictwem Y. Odmienne podejście nie znajduje bowiem, w ocenie Wnioskodawcy, potwierdzenia w obowiązujących przepisach prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu pandemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.