Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.603.2020.2.MM
z 29 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2020 r. (data wpływu 14 października 2020 r.) uzupełnione pismem Wnioskodawcy z dnia 17 grudnia 2020 r. (data wpływu 23 grudnia 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 10 grudnia 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zamieszczania adnotacji „mechanizm podzielonej płatności” na wystawianej przez Spółkę na rzecz podatnika fakturze powyżej 15 000 zł dokumentującej dostawę pojazdu samochodowego oraz świadczenie kompleksowych usług serwisowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zamieszczania adnotacji „mechanizm podzielonej płatności” na wystawianej przez Spółkę na rzecz podatnika fakturze powyżej 15 000 zł dokumentującej dostawę pojazdu samochodowego oraz świadczenie kompleksowych usług serwisowych. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem Wnioskodawcy z dnia 19 grudnia 2020 r. (data wpływu 23 grudnia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (zwana dalej Spółką) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek (45.11 Z) oraz sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych (50.30.A), sprzedaż detaliczna części i akcesoriów do pojazdów samochodowych (50.30.B), a także ich konserwacja i naprawa (45.20.Z).

Ponadto spółka prowadzi działalność obejmującą m.in. działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych (66.22.Z), wynajem i dzierżawę samochodów osobowych i furgonetek (77.11 .Z), leasing finansowy (64.91 .Z), pozostałą działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (66.19.Z), działalność usługową wspomagająca transport lądowy (52.21.Z), wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (68.20.Z).

Na podstawie zawartej umowy dealerskiej z firmą Sp. z o.o. (zwana dalej firmą A), w oparciu o którą Spółka została ustanowiona autoryzowanym dealerem (sprzedawcą) w zakresie m.in. sprzedaży pojazdów samochodowych marki (...) - Spółka nabywa od firmy A pojazdy w celu dalszej odsprzedaży.

W celu zapewnienia możliwości poznania przez Klientów walorów użytkowych sprzedawanych przez Spółkę pojazdów, a także w celu zapewnienia Klientom samochodów zastępczych na czas naprawy lub konserwacji ich samochodów dokonywanych przez Spółkę - nabywane są z firmy A pojazdy, które następnie są rejestrowane w odpowiednim Urzędzie zgodnie z przepisami Prawo o ruchu drogowym i przekazywane do używania klientom Spółki.

W oparciu o wspomnianą wyżej umowę dealerską, Spółka dokonuje również zakupów części i akcesoriów do pojazdów samochodowych - towarów wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, które są przeznaczone do:

1. dalszej bezpośredniej odsprzedaży,
2. konserwacji i naprawy pojazdów zastępczych, testowych, środków trwałych użytkowanych na potrzeby prowadzonej przez Spółkę działalności,
3. konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych - zleconych przez Klientów Spółki,
4. montażu - jako doposażenie samochodów nowych i używanych, nabytych celem dalszej odsprzedaży Klientom (np. alarmy, haki holownicze, bagażniki dachowe, dywaniki, czujniki parkowania itp.).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka świadczy również usługi serwisowe w zakresie napraw i konserwacji pojazdów mechanicznych. W skład świadczonych usług serwisowych wchodzą użyte materiały oraz robocizna. Materiały to części i akcesoria do pojazdów samochodowych wymienione w załączniku nr 15 do ustawy. Sprzedaż wyżej wymienionych usług jest dokumentowana fakturami, na których w osobnych pozycjach wyszczególniona jest wartość robocizny i wartość materiałów.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy - faktura taka powinna zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”.

Obowiązek stosowania mechanizmu podzielonej płatności dotyczy wyłącznie dostaw na rzecz podatników towarów lub świadczonych usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy. Jednocześnie mechanizm podzielonej płatności funkcjonuje dobrowolnie na pozostałe towary i usługi.

Mechanizm podzielonej płatności oparty został o system bankowy i polega na tym, że:

1. zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
2. zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.

Środki zgromadzone na odrębnym rachunku VAT pozostają własnością podatnika i może on korzystać z tych środków. Zgodnie jednak z art. 62b ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 1896) środki zgromadzone na rachunku VAT mogą być wykorzystane tylko na określone cele. Mechanizm ten zapobiega wyłudzeniom VAT przez tzw. znikających podatników i jednocześnie zapewnia ochronę dla nabywcy towaru lub usługi, gwarantując mu bezpieczeństwo podatkowe transakcji, natomiast - jednocześnie, „środki zablokowane” na rachunku VAT, mogą powodować utratę płynności finansowej.

Ponadto w piśmie z dnia 17 grudnia 2020 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

1. Pojazdy samochodowe będące przedmiotem sprzedaży przez Sp. z o.o. objęte są symbolami Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWIU 2008 pod numerami: 29.10.21.0; 29.10.22.0; 29.10.23.0; 29.10.24.0; 29.10.41.0; 29.10.42.0; 29.10.44.0.
2. Usługi sprzedaży pojazdów samochodowych objęte są symbolami Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWIU 2008 pod numerami: 45.11.11.0; 45.11.12.0; 45.11.21.0; 45.11.22.0; 45.11.23.0; 45.11.24.0; 45.11.31.0; 45.11.39.0; 45.11.41.0; 45.11.49.0; 45.19.11.0; 45.19.21.0; 45.19.22.0; 45.19.31.0; 45.19.39.0; 45.19.41.0; 45.19.49.0.
3. Usług serwisowe będące przedmiotem sprzedaży przez Sp. z o.o. objęte są symbolami Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWIU 2008 pod numerami: 29.20.40.0; 29.32.92.0; 45.20.11.0; 45.20.12.0; 45.20.13.0; 45.20.14.0; 45.20.21.0; 45.20.22.0; 45.20.23.0; 45.20.30.0.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy będzie mieć zastosowanie do dokonanej przez Spółkę na rzecz Nabywcy będącego podatnikiem podatku dostawy pojazdu samochodowego, którego cena sprzedaży wraz z dodatkowym wyposażeniem, wymienionym w załączniku nr 15 do ustawy przekracza kwotę 15 000,00 zł lub równowartość tej kwoty, udokumentowanej przez Spółkę wystawioną fakturą, który to pojazd samochodowy (zarówno nowy jak i używany):
   1. Spółka uprzednio nabyła, celem jego dalszej bezpośredniej odsprzedaży, bądź
      
   2. Spółka uprzednio nabyła celem jego użytkowania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, po uprzedniej rejestracji w odpowiednim Urzędzie - zgodnie z przepisami Prawo o ruchu drogowym,
      a wyżej wymienione dodatkowe wyposażenie zostało zamontowane w ramach tej dostawy przez Spółkę na zlecenie Nabywcy lub bez zlecenia Nabywcy (decyzją Spółki) do wyżej wymienionego pojazdu samochodowego i nie zostało odrębnie wykazane w tej fakturze, lecz zostało ujęte w cenie sprzedaży wyżej wymienionego pojazdu samochodowego, ze względu na fakt, iż dostawa pojazdu samochodowego stanowi podstawowy przedmiot świadczenia na rzecz nabywcy?
2. Czy art. 106e. ust. 1 pkt 18a ustawy będzie mieć zastosowanie do dokonanej przez Spółkę na rzecz podatnika podatku dostawy pojazdu samochodowego, którego cena sprzedaży wraz z dodatkowym wyposażeniem, wymienionym w załączniku nr 15 do ustawy przekracza kwotę 15 000,00 zł lub równowartość tej kwoty, udokumentowanej przez Spółkę wystawioną fakturą, który to pojazd samochodowy Spółka uprzednio nabyła celem jego użytkowania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, po uprzedniej rejestracji w odpowiednim Urzędzie - zgodnie z przepisami Prawo o ruchu drogowym, a wyżej wymienione dodatkowe wyposażenie zostało zamontowane decyzją Spółki do wyżej wymienionego pojazdu samochodowego w trakcie jego użytkowania przez Spółkę i nie zostało odrębnie wykazane w tej fakturze?
   
3. Czy art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy będzie mieć zastosowanie do wystawianych przez Spółkę na rzecz podatnika faktur za kompleksowe usługi serwisowe obejmujące zarówno robociznę jak i materiały (części i akcesoria), także te wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, wykazane jako jedna łączna pozycja na fakturze o nazwie „Usługa serwisowa” - jeżeli wartość takiej faktury przekroczy kwotę 15.000,00 zł lub jej równowartość?
   
   
   

Wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego, tj. zaistniałego po 7 października 2020 r. i dotyczy wszystkich pytań zadanych przez Spółkę.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Analizując przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, przepisy aktów wykonawczych oraz innych ustaw. Spółka wskazuje, iż:

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie zaś z treścią art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy - przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...)

Stosownie do treści z art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 ustawy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczenia i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b ustawy.

Stosownie do treści art. 106b ust. 1 ustawy - podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2. z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Zgodnie zaś z treścią art. 2 pkt 31 ustawy, ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o fakturze - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Stosownie do treści art. 106g ust. 1 ustawy - faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Zakres informacji jakie powinna zawierać faktura, wskazuje art. 106e ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 106e ust. 1 pkt 18a, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy - faktura powinna zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że obowiązek wystawiania faktur z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności” będzie istnieć, jeżeli łącznie spełnione będą następujące warunki, tj. faktura:

1. czynności będą dokonywane na rzecz podatnika,
2. będzie dokumentować dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w dodawanym załączniku nr 15 do ustawy,
3. będzie wystawiana na kwotę należności ogółem (kwotę brutto) przekraczającą 15 000 zł lub jej równowartość (art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców).

W myśl art. 106e ust. 12 i 13 ustawy, w przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 1 pkt 18a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się. Przepisu ust. 12 nie stosuje się, jeżeli zapłata kwoty odpowiadającej kwocie podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na fakturze, została dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Zgodnie z art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Na mocy art. 108a ust. 1a ustawy, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Stosownie do treści art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 z późn. zm.), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Z kolei art. 108a ust. 1b ustawy mówi, że podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności. Zgodnie zaś z art. 108a ust. 1c, przepisy ust. 1-1 b stosuje się odpowiednio do płatności, o których mowa w art. 19a ust. 8. W takim przypadku w komunikacie przelewu, o którym mowa w ust. 3, podatnik w miejsce informacji, o której mowa w ust. 3 pkt 3, wpisuje wyraz „zaliczka”.

Z art. 108a ust. 1e ustawy wynika, że przepisów ust. 1a i 1b nie stosuje się w przypadku dokonywania płatności kwoty należności wynikającej z faktury dokumentującej transakcje realizowane w wykonaniu umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 1445, 1572 i 2020), jeżeli podmiot, na dzień dokonania dostawy był partnerem prywatnym, z którym podmiot publiczny zawarł umowę o partnerstwie publiczno-prywatnym, lub jednoosobową spółką partnera prywatnego albo spółką kapitałową, której jedynymi wspólnikami są partnerzy prywatni, z którą podmiot publiczny zawarł umowę o partnerstwie publiczno-prywatnym.

Warto wspomnieć, że wyłączeni z obowiązku zamieszczenia informacji „mechanizm podzielonej płatności” są podatnicy korzystający ze zwolnienia podmiotowego, gdyż zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. 2013, poz. 1485) podatnicy ci na wystawianych fakturach zamieszczają wyłącznie datę wystawienia, numer kolejny, imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy, nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, miarę i ilość (liczbę) dostarczanych towarów lub zakres wykonanych usług, cenę jednostkową towaru lub usługi oraz kwotę należności ogółem (§ 3 pkt 3). Nie mają zatem obowiązku zamieszczania na wystawianych fakturach informacji „mechanizm podzielonej płatności”. Należy również podkreślić, że na wystawianych przez tych podatników fakturach nie wykazuje się kwot podatku, zatem nie ma możliwości uregulowania takiej faktury w ramach mechanizmu podzielonej płatności.

Należy zwrócić uwagę, że art. 108a ust. 1a ustawy wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty i faktura ta obejmuje swym zakresem towary lub usługi wskazane w załączniku nr 15 do ustawy.

Nie mniej jednak, nadal funkcjonuje dobrowolny system podzielonej płatności na pozostałe towary i usługi, który został wprowadzony do polskiego systemu prawnego ustawą z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 62, z późn. zm.).

Spółka zwraca uwagę, że z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, wystawia faktury na rzecz podatników podatku lub podatku od wartości dodanej, dokumentujące dostawę pojazdów samochodowych (zarówno nowych jak i używanych), które nabyła od dostawcy, celem dalszej, bezpośredniej odsprzedaży, bądź które nabyła od dostawcy celem ich użytkowania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, po uprzedniej rejestracji w odpowiednim Urzędzie - zgodnie z przepisami Prawo o ruchu drogowym. Sprzedaż tych pojazdów dokonywana jest po założonym przez Spółkę okresie eksploatacji, a także po zamontowaniu przez nią dodatkowych części w wyniku zlecenia złożonego przez nabywcę. Niejednokrotnie przygotowując pojazd będący przedmiotem sprzedaży, Spółka, uzupełniając braki w wyposażeniu, dokonuje montażu dodatkowych części i akcesoriów, które zostały wymienione w załączniku nr 15 do ustawy. Części i akcesoria o których tutaj mowa nie są odrębnie wykazane na wystawionej fakturze, dokumentującej dostawę, natomiast są ujęte w cenie sprzedawanego pojazdu samochodowego. Wynika to z faktu, iż z punktu widzenia nabywcy, nabywca nabywa pojazd samochodowy.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Spółka dokonuje dostaw towarów, w skład których oprócz głównego przedmiotu świadczenia (pojazdu samochodowego) wchodzi również dodatkowa robocizna oraz części i akcesoria. W sytuacji zatem gdy, przedmiotem sprzedaży jest dostawa pojazdu samochodowego (nowego lub używanego) wraz z zamontowanymi w nim dodatkowymi częściami i akcesoriami, to taki towar (tj. pojazd samochodowy) nie został wymieniony w załączniku nr 15 do ustawy, zatem nie będzie objęty obowiązkiem stosowania „mechanizmu podzielonej płatności”.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że skoro przedmiotem dostawy jest wyłącznie pojazd samochodowy, to powinien on być wskazany na fakturze jako przedmiot sprzedaży, natomiast ewentualne materiały czy wartość robocizny (tj. wartość poszczególnych składowych danej transakcji) mogą być umieszczone poza elementami obowiązkowymi faktury, jako element dodatkowy np. w części informacyjnej faktury Ponadto, należy zauważyć, że faktura jest dokumentem sformalizowanym, który ma odzwierciedlać faktyczne zaistniałe zdarzenie gospodarcze i faktura nie może wprowadzać w błąd.

Mając na uwadze powyższe, na fakturze dokumentującej dokonanie dostawy pojazdu samochodowego nie powinny figurować jako przedmiot sprzedaży towary zużyte do przygotowania go do sprzedaży, jeśli nie były one przedmiotem odrębnej transakcji, a elementem świadczenia kompleksowego. Elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają znaczenie dowodowe. Ponadto, umieszczenie na fakturze w osobnych pozycjach jako przedmiot sprzedaży kilku różnych towarów lub świadczeń może sugerować, że przedmiotem sprzedaży było kilka odrębnych towarów czy też świadczeń, a niejedno kompleksowe.

Podsumowując, należy stwierdzić, że art. 106e. ust. 1 pkt 18a ustawy nie będzie mieć zastosowania do wystawianych przez Spółkę faktur w sytuacji opisanej powyżej - gdy przedmiotem sprzedaży będzie pojazd samochodowy (nowy lub używany), który jest głównym przedmiotem transakcji - mimo zamontowania w nim na potrzeby tej transakcji dodatkowych części lub akcesoriów. W takim wypadku Spółka nie będzie objęta obowiązkiem umieszczania w treści faktury dokumentującej dostawę pojazdu samochodowego adnotacji „mechanizm podzielonej płatności”.

Potwierdzenie tego stanowiska odnajdziemy w interpretacji indywidualnej Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 05 sierpnia 2020 r. nr 0111-KDIB3-1.4012.361.2020.1.ICz, a także w analogicznej sprawie w interpretacji indywidualnej Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 lipca 2020 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.278.2020.2.MM.

Ad. 2

W uzupełnieniu do stanowiska przedstawionego do poprzedniego punktu, należy dodać, że w ocenie Spółki przepis art. 106e. ust. 1 pkt 18a ustawy nie będzie mieć zastosowania do wystawianych przez Spółkę faktur w sytuacji, gdy wystawi ona fakturę na rzecz podatnika podatku, dokumentującą dostawę pojazdu samochodowego, który został przez nią uprzednio nabyty celem jego użytkowania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, po wcześniejszej rejestracji w odpowiednim Urzędzie, zgodnie z przepisami Prawo o ruchu drogowym - jeżeli do tego pojazdu samochodowego zostaną zamontowane przez Spółkę części i akcesoria wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, np. w wyniku dokonania przeglądu, konserwacji bądź naprawy. Wszystkie te czynności będą zaś miały miejsce w trakcie użytkowania ww. pojazdu przez Spółkę i będą związane z koniecznością utrzymania jego użyteczności.

W tej sytuacji przedmiotem sprzedaży będzie również wyłącznie pojazd samochodowy, i to jedynie on będzie wykazany na fakturze. Natomiast, wymienione w załączniku nr 15 do ustawy części i akcesoria, zamontowane w tym pojeździe - w wyniku dokonania przeglądu, konserwacji bądź naprawy - zostały zamontowane na potrzeby Spółki, aby utrzymać sprawność techniczną pojazdu, a tym samym nie stanowią dla nabywcy tego pojazdu samochodowego odrębnego przedmiotu sprzedaży.

Zdaniem spółki, w takiej sytuacji, skoro nabywca zawrze z nią umowę na dostarczenie pojazdu samochodowego w pełni zdatnego do użytkowania. Spółka nie będzie mogła wykazywać na fakturze elementów (wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy) zamontowanych w samochodzie na swoje potrzeby, gdyż nie będzie to przedmiotem zawartej umowy.

Mając na uwadze powyższe. Spółka stoi na stanowisku, że art. 106e. ust. 1 pkt 18a ustawy nie będzie mieć zastosowanie do wystawianych przez Spółkę faktur w sytuacji opisanej powyżej - kiedy przedmiotem sprzedaży będzie pojazd samochodowy, w którym Spółka, w trakcie użytkowania w wyniku konieczności naprawy lub konserwacji dokona montażu części lub akcesoriów wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy W takim wypadku, Spółka nie będzie objęta obowiązkiem umieszczania w treści faktury dokumentującej dostawę pojazdu samochodowego adnotacji „mechanizm podzielonej płatności”. Głównym przedmiotem transakcji będzie pojazd samochodowy, na który klient złożył zamówienie.

Analogicznie jak w przypadku pytania nr 1 i przedstawionego przez Spółkę uzasadnienia również i w przypadku tej sytuacji potwierdzenie tego stanowiska odnajdziemy jak poprzednio w interpretacji indywidualnej Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 05 sierpnia 2020 r. nr 0111-KDIB3-1.4012.361.2020.1.ICz, a także w analogicznej sprawie w interpretacji indywidualnej Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 lipca 2020 r. nr 0114- KDIP1-1.4012.278.2020.2.MM.

Ad. 3

Zgodnie z opisanym stanem faktycznym, Spółka świadczy usługi serwisowe, w skład których wchodzi robocizna, a także materiały. W sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest usługa serwisowa (tj. naprawa pojazdu wraz z użyciem części i akcesoriów wskazanych w załączniku nr 15 do ustawy), to Spółka jest uprawniona do wystawienia faktury wykazując na tej fakturze tylko jedną kompleksową usługę bez odrębnego wykazywania użytych do naprawy części i akcesoriów. Usługi naprawy pojazdów samochodowych nie zostały wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, a zatem nie powinny być objęte obowiązkiem stosowania „mechanizmu podzielonej płatności”. Tym samym faktura, w której w pozycji nazwa towaru/usługi zostałaby wykazana jedna pozycja „Usługa serwisowa”, nie powinna zawierać, mimo że jej wartość przekraczać będzie 15 000,00 zł lub jej równowartość i ta usługa była wykonana na rzecz podatnika, wyrazów o którym mowa w art. 106e. ust. 1 pkt 18a ustawy tj. „mechanizm podzielonej płatności”.

Spółka zwraca uwagę, że skoro przedmiotem sprzedaży z punktu widzenia nabywcy jest usługa naprawy czy też przeglądu pojazdu samochodowego, niezależnie od tego czy zostały do jej wykonaniu użyte jakieś części lub akcesoria, to wyłącznie ta kompleksowa usługa może być wskazana na fakturze jako przedmiot sprzedaży, natomiast ewentualne materiały czy wartość robocizny tj. wartość poszczególnych składowych danej usługi, mogą zostać umieszczone poza elementami obowiązkowymi faktury, jako elementy dodatkowe np. w części informacyjnej faktury lub w osobnym dokumencie np. w kosztorysie.

Należy zauważyć po raz kolejny, że faktura jest dokumentem sformalizowanym mającym odzwierciedlać faktyczne zaistniałe zdarzenie gospodarcze i faktura nie może wprowadzać w błąd.

Podobne stanowisko w tej sprawie zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 12 grudnia 2019 r. sygnatura: 0112-KDIL2-1.4012.451.2019.1.MK w której, w kontekście analogicznego przypadku stwierdził, że ,,(...) Tym samym, na fakturze dokumentującej świadczenie usług nie powinny figurować jako przedmiot sprzedaży towary zużyte przy jej świadczeniu, jeśli nie były one przedmiotem odrębnej sprzedaży tylko elementem świadczenia kompleksowego. Elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają znaczenie dowodowe. Umieszczenie zatem na fakturze w osobnych pozycjach jako przedmiot sprzedaży kilku różnych świadczeń może sugerować, że przedmiotem sprzedaży było kilka odrębnych świadczeń, a nie jedno kompleksowe”.

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy nie będzie mieć zastosowanie do wystawianych przez Spółkę faktur za usługi serwisowe opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku i taka faktura nie będzie musiała zawierać wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” - jeżeli usługa została wykonana na rzecz podatnika i jej wartość przekroczy 15 000,00 zł lub równowartość tej kwoty, jeśli nie były one przedmiotem odrębnej sprzedaży tylko elementem świadczenia kompleksowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięć, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.