Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.443.2020.1.AG
z 17 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2020 r. (data wpływu 18 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku uiszczenia podatku VAT bądź zwolnienia od podatku VAT, z chwilą wycofania ciągnika rolniczego i beczki ascenizacyjnej do prac w gospodarstwie rolnym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku uiszczenia podatku VAT bądź zwolnienia od podatku VAT, z chwilą wycofania ciągnika rolniczego i beczki ascenizacyjnej do prac w gospodarstwie rolnym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od dnia (…) maja 2002 r. na podstawie wpisu do CEiDG i jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Podatnikiem podatku Wnioskodawca stał się od dnia 20 maja 2002 r. dokonując zgłoszenia w związku ze sprzedażą wyrobów i usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT (Dz. U. z 2011 r., poz. 1054, ze zm.), czyli wyrobów alkoholowych. Podatnik jest również rolnikiem ryczałtowym korzystającym ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3. Do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca zakupił ciągnik rolniczy w roku 2015 oraz beczkę ascenizacyjną w roku 2011 i odliczył od tych zakupów podatek VAT. Zainteresowany planuje całkowicie zamknąć działalność gospodarczą i wykonywać jedynie czynności w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego. Zakupiony ciągnik i beczkę zamierza wycofać z majątku prowadzonej działalności gospodarczej jeszcze przed likwidacją i przekazać na cele prowadzenia gospodarstwa rolnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy z chwilą wycofania wyżej wymienionych sprzętów podatnik ma obowiązek uiszczenia od nich podatku VAT czy jest z tego tytułu zwolniony? Jeżeli Zainteresowany musi zapłacić podatek, to jaką wartość ma przyjąć – cenę rynkową czy wartość zakupu pomniejszoną o zużycie?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju – co do zasady wówczas, gdy te czynności są odpłatne. Zdaniem Wnioskodawcy ciągnik i beczka nie zostaną przekazane do majątku osobistego i nie będą wykorzystywane na cele prywatne, lecz w związku z ich przeznaczeniem do prac w gospodarstwie rolnym. Nie wystąpi tutaj odbiorca odnoszący korzyść, jak również nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania przedmiotowym towarem, a samo wyprowadzenie środka z ewidencji środków trwałych – będących własnością Podatnika – nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu przepisów VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie ciągnika i beczki z ewidencji środków trwałych przed likwidacją działalności i przekazanie do majątku gospodarstwa rolnego nie wywoła konieczności opodatkowania tej czynności należnym podatkiem VAT z żadnego tytułu prawnego. Definicja działalności gospodarczej w podatku VAT jest bardzo szeroka, obejmuje ona nie tylko pozarolniczą działalność gospodarczą, ale m.in. działalność rolniczą. Oznacza to, że każdy rolnik jest podatnikiem VAT i podlega pod reżim tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w świetle art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność rolnicza, zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy, obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych.

Biorąc pod uwagę przytoczoną definicję działalności gospodarczej (art. 15 ust. 2 ustawy), uznać należy, że działalność rolnicza mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy wskazać, na art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego.

Przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych – art. 2 pkt 19 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 3 ustawy, rolnik ryczałtowy dokonujący dostawy produktów rolnych lub świadczący usługi rolnicze, które są zwolnione od podatku na podstawie ust. 1 pkt 3, może zrezygnować z tego zwolnienia pod warunkiem dokonania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 i 2.

Natomiast w myśl art. 43 ust. 5 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 3, którzy zrezygnowali ze zwolnienia od podatku, mogą po upływie 3 lat od daty rezygnacji ze zwolnienia ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 pkt 3. Zwolnienie, o którym mowa w zdaniu pierwszym, obowiązuje pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca (kwartału), od którego podatnicy ci ponownie chcą skorzystać ze zwolnienia.

W przypadku zaprzestania działalności gospodarczej przez osobę fizyczną zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną albo przedsiębiorstwem w spadku wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od dnia 14 maja 2002 r. na podstawie wpisu do CEiDG i jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Podatnikiem podatku Wnioskodawca stał się od dnia 20 maja 2002 r. dokonując zgłoszenia w związku ze sprzedażą wyrobów i usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, czyli wyrobów alkoholowych. Podatnik jest również rolnikiem ryczałtowym korzystającym ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3. Do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca zakupił ciągnik rolniczy w roku 2015 oraz beczkę ascenizacyjną w roku 2011 i odliczył od tych zakupów podatek VAT. Zainteresowany wskazał, że planuje całkowicie zamknąć działalność gospodarczą i wykonywać jedynie czynności w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego. Zakupiony ciągnik i beczkę zamierza wycofać z majątku prowadzonej działalności gospodarczej jeszcze przed likwidacją i przekazać na cele prowadzenia gospodarstwa rolnego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii wystąpienia obowiązku uiszczenia podatku VAT bądź zwolnienia od podatku VAT, z chwilą wycofania z działalności gospodarczej ciągnika rolniczego i beczki ascenizacyjnej.

Należy jeszcze raz podkreślić, że działalność rolnicza mieści się w pojęciu działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Wnioskodawca likwidując działalność związaną ze sprzedaż wyrobów alkoholowych, ale kontynuując działalność rolniczą, zwolnioną od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, nadal uznawany jest, w świetle przepisów ustawy, za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, tyle że korzystającego ze zwolnienia od podatku VAT.

Zatem w przedmiotowej sprawie, wycofanie z działalności gospodarczej ciągnika rolniczego i beczki ascenizacyjnej, nie będzie wiązało się z przekazaniem ich na cele osobiste, nie mamy do czynienia z dostawą towarów ani ze świadczeniem usług w rozumieniu ustawy – nie wystąpi tutaj odbiorca odnoszący korzyść, jak również nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzenia przedmiotowym towarem, a samo „wyprowadzenie” z ewidencji środków trwałych ww. sprzętów, nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu przepisów. Ponadto w sytuacji przedstawionej we wniosku, nie dojdzie również do likwidacji działalności gospodarczej, gdyż Wnioskodawca zamierza wykorzystywać ciągnik rolniczy i beczkę ascenizacyjną na cele prowadzenia gospodarstwa rolnego.

Reasumując, Wnioskodawca z chwilą wycofania ciągnika rolniczego i beczki ascenizacyjnej z działalności gospodarczej nie będzie miał obowiązku uiszczenia od nich podatku VAT, gdyż nadal będzie wykorzystywał te urządzenia w działalności gospodarczej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Z uwagi na ww. stanowisko tut. organu, stwierdzające, że Wnioskodawca z chwilą wycofania ciągnika rolniczego i beczki ascenizacyjnej z działalności gospodarczej nie będzie miał obowiązku uiszczenia od nich podatku VAT, odstąpiono od odpowiedzi na drugie pytanie, tj. dotyczące ustalenia wartości od której należy zapłacić podatek VAT.

Ponadto tut. organ wskazuje, że zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 91 ustawy, m.in. w przypadku zmiany przeznaczenia środków trwałych. Jednakże wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne skutki podatkowe wynikające z przedstawionego we wniosku opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.