Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.687.2020.2.MB
z 17 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2020 r. (data wpływu 9 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 2 listopada 2020 r. (data wpływu 3 listopada 2020 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży udziału w nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 12 listopada 1997 r. małżonkowie na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej kupili od Urzędu Gminy nieruchomość o pow. 0,35 ha, zabudowaną wiatą metalową i budynkiem biurowo-gospodarczym. Wówczas oboje prowadzili odrębne działalności gospodarcze i oboje byli podatnikami VAT czynnymi. Przedmiotowa transakcja została uznana za zwolnioną od podatku od towarów i usług, gdyż budynek i wiata zostały wybudowane ok. 1970 r., a w związku z tym żadnemu z małżonków z tytułu zakupu nieruchomości nie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego.

W dniu 1 stycznia 2001 r. kupiona działka gruntu oraz budynek i budowla w całości zostały wpisane do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawczynię, gdyż były wykorzystywane wyłącznie do jej działalności gospodarczej. Natomiast małżonek Wnioskodawczyni w ogóle nie wykorzystywał nieruchomości do potrzeb działalności gospodarczej. W okresie od dnia 12 listopada 1997 r. do dnia 20 października 2009 r. Wnioskodawczyni nie dokonywała żadnych wydatków ulepszających środki trwałe, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Z dniem 20 października 2009 r. Zainteresowana zaprzestała na stałe prowadzenia działalności handlowej na nieruchomości i dlatego wycofała ze swojej ewidencji środków trwałych przedmiotowe: działkę gruntu, budynek oraz wiatę.

Od dnia 20 października 2009 r. wymienione środki trwałe w całości przyjął do swojej ewidencji środków trwałych mąż Zainteresowanej, gdyż od tej daty rozpoczął ich wykorzystanie na potrzeby swojej działalności gospodarczej, kontynuując ich amortyzację. On również nie dokonywał wydatków ulepszających środki trwałe, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Z dniem 31 grudnia 2015 r. zaprzestał na stałe prowadzenia (…) i z dniem 16 marca 2016 r. wykreślił w CEiDG przedmiotową nieruchomość jako jedno z wielu miejsc prowadzenia działalności gospodarczej. Równocześnie wycofał z ewidencji środków trwałych działkę gruntu, budynek i wiatę. Dlatego od dnia 16 marca 2016 r. do chwili obecnej przedmiotowa nieruchomość w ogóle nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej lub do celów najmu przez któregokolwiek z małżonków, a także nie znajdowała się w ich ewidencjach środków trwałych i nie była amortyzowana przez żadnego z nich.

W dniu 27 listopada 2017 r. w formie aktu notarialnego małżonkowie zawarli umową małżeńską, w wyniku której ustanowili ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej. Wówczas w dziale II księgi wieczystej prowadzonej dla przedmiotowej nieruchomości, w miejsce dotychczas ujawnionego prawa własności łącznej małżonków, wpisano prawa własności udziałów każdego z małżonków w częściach ułamkowych (po 1/2).

Z zaświadczenia wójta gminy z dnia 23 stycznia 2020 r. wynika, że dla przedmiotowej działki nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który utracił moc prawną z dniem 01.01.2004 r., zaś zgodnie z obowiązującym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego uchwalonym w dniu 18 września 2014 r. oraz uchwałą Rady Gminy z dnia (…) działka położona jest na terenach zabudowy usługowo-produkcyjnej oznaczonej symbolem „PU”. W stosunku do działki nie została podjęta przez Radę Gminy uchwała na podstawie przepisów ustawy o rewitalizacji.

Z zaświadczenia Starosty z dnia 24 stycznia 2020 r. wynika, że przedmiotowa działka gruntu nie została objęta decyzją starosty wydaną na podstawie inwentaryzacji stanu lasu ani też uproszczonym planem urządzenia lasów niestanowiących własności skarbu państwa.

Z pisma wójta Gminy z dnia 23 stycznia 2020 r. wynika, że dla przedmiotowej działki nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

W dniu 13 lutego 2020 r. małżonkowie w formie aktu notarialnego zawarli umowę przedwstępną na sprzedaż przedmiotowej nieruchomości zabudowanej, a właściwa umowa przenosząca własność tej nieruchomości ma zostać zawarta do dnia 13 lutego 2021 r., z zastrzeżeniem uzgodnionych w § 3 umowy poniższych warunków:

1. uzyskania przez kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o warunkach zabudowy, z której będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości obiektem handlowym o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 650,00 m² wraz z miejscami parkingowymi w ilości minimum 20 miejsc postojowych, zgodnie z planami inwestycyjnymi kupującego,
2. uzyskania przez kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, z której wynikać będzie możliwość zabudowania nieruchomości obiektem handlowym o powierzchni użytkowej 526,30 m², w tym sala sprzedaży o powierzchni 400 m², wraz z miejscami parkingowymi w ilości minimum 20 miejsc postojowych, zgodnie z planami inwestycyjnymi kupującego,
3. uzyskania przez kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji zezwalającej na lokalizację zjazdu na przedmiotową nieruchomość lub pozwolenia na budowę przedmiotowego zjazdu, według koncepcji kupującego,
4. uzyskania przez kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę budowli i budynków posadowionych na przedmiotowej nieruchomości,
5. uzyskania pozwolenia na wycięcie drzew, obejmującego zgodę na dokonanie przez kupującego odpowiednich nasadzeń zamiennych,
6. dokonanie aktualizacji mapy ewidencyjnej według wypisu z rejestru gruntów na klasyfikację „B” lub dokonanie podziału działki, zgodnie z koncepcją kupującego i założenie dla wydzielonych działek odrębnych ksiąg,
7. niestwierdzenia przez kupującego ponadnormatywnego zanieczyszczenia nieruchomości skutkującego koniecznością rekultywacji gruntów,
8. potwierdzenia przez kupującego badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na nieruchomości budynków przy zastosowaniu tradycyjnych technologii budowlanych,
9. uzyskania promesy na sprzedaż alkoholu pow. 4,5% w planowanym obiekcie,
10. uzyskania przez kupującego warunków technicznych przyłączy – kanalizacji sanitarnej, wodnej, kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego, zgodnie z koncepcją kupującego, pozwalających na realizację przedmiotowej inwestycji w okresie 6 miesięcy od dnia zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży,
11. uzyskania warunków technicznych usunięcia kolizji infrastruktury technicznej z planowanym obiektem handlowym,
12. uzyskania przez sprzedającego własnym kosztem i staraniem interpretacji podatkowej wydanej przez Dyrektora Krajowej Administracji Skarbowej o konieczności naliczenia bądź zwolnienia transakcji z opodatkowania podatkiem VAT,
13. nie wykonaniem przez Gminę prawa pierwokupu stosownie do treści art. 109 ustawy o gospodarce nieruchomościami.
    
    

Kupującemu przysługuje jednostronne prawo rezygnacji z ww. warunków złożone w formie pisemnej, a także prawo domagania się zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży, mimo nie spełnienia się warunków określonych w § 3 umowy przedwstępnej.

Obie strony przyrzeczonej umowy sprzedaży oświadczyły, że będą zgodnie współpracowały i udzielały sobie wzajemnej pomocy w zakresie procedur, jakie okażą się niezbędne przy staraniach o uzyskanie decyzji lub pozwoleń przez kupującego, a sprzedawcy upoważnili kupującego do występowania przed organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych niezbędnych do uzyskania potrzebnych kupującemu tych decyzji i pozwoleń. Sprzedający oświadczyli, że wyrażają zgodę na dysponowanie przez kupującego nieruchomością na cele budowlane, w tym także na usytuowanie na koszt kupującego tymczasowego przyłącza energetycznego, a w przypadku nie zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży kupujący usunie własnym kosztem i staraniem usytuowane tymczasowo powyższe urządzenia energetyczne.

W umowie przedwstępnej sprzedający od dnia jej zawarcia do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej zobowiązali się do:

1. powstrzymania się od działań mających na celu taką zmianę stanu prawnego i faktycznego przedmiotowej nieruchomości, która będzie powodowała pogorszenie sytuacji prawnej lub faktycznej kupującego. W szczególności, że nie będą dokonywali jakichkolwiek czynności zmierzających do obciążenia lub zbycia prawa własności nieruchomości, w tym także nie będą zawierać z osobami trzecimi żadnych umów sprzedaży lub przedwstępnych umów sprzedaży oraz składać ani przyjmować żadnych ofert dotyczących nieruchomości,
2. do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej uregulowania wszystkich ewentualnych należności związanych z korzystaniem z przedmiotowej nieruchomości,
3. do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej uregulowania wszystkich ewentualnych należności związanych z dostawami mediów,
4. przedłożenia kupującemu przed zawarciem umowy przyrzeczonej aktualnego zaświadczenia o braku zaległości z tytułu podatków oraz z tytułu opłacania składek na ubezpieczenia społeczne,
5. w przypadku wystąpienia na dzień zawarcia przyrzeczonej umowy zobowiązań hipotecznych lub zobowiązań innego rodzaju, a w szczególności z tytułu niezapłacenia składek na ubezpieczenia społeczne lub podatków i zawarcia przyrzeczonej umowy, kupujący ma prawo zapłaty ceny pomniejszonej o kwoty potrzebne do zaspokojenia tych zobowiązań, w sposób pozwalający na wykreślenie hipoteki.
   
   

Sprzedający za udzielone kupującemu zgody na dysponowanie nieruchomością przed zawarciem umowy przyrzeczonej oraz za zobowiązanie się do powstrzymania się od podejmowania wyliczonych działań nie otrzymają żadnych należności pieniężnych albo żadnych innych korzyści.

Sprzedający po zawarciu umowy właściwej otrzymają wyłącznie uzgodnioną w umowie przedwstępnej cenę z tytułu przeniesienia na kupującego przysługującego im prawa własności udziałów w nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwoty uzyskane przez Wnioskodawczynię z tytułu sprzedaży udziału w prawie własności nieruchomości zabudowanej nie będą stanowiły ani przychodów z tytułu działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a u.p.d.o.f.), ani też przychodów z tytułu sprzedaży nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w związku z ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f.), a wobec powyższego w ogóle nie będą przychodami, z których uzyskane dochody podlegałyby opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, stosownie do art. 22a ust. 1 u.p.d.o.f., amortyzacji podlegają budynki i budowle o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu. Natomiast, stosownie do art. 22c pkt 1 i pkt 5 u.p.d.o.f., amortyzacji nie podlegają grunty oraz składniki majątku, które przestały być używane do celów działalności gospodarczej wskutek zaprzestania jej wykonywania na stałe w takim zakresie, do jakiego dane składniki majątku były używane. Wobec zaprzestania przez Zainteresowaną z dniem 20 października 2009 r. wykonywania na stałe działalności handlowej przedmiotowe środki trwałe zostały wykreślone z jej ewidencji środków trwałych, gdyż już nie mogły podlegać obowiązkowi amortyzacji.

Przychodem z tytułu działalności gospodarczej są przychody osiągnięte z tytułu odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych (art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a u.p.d.o.f.). Przedmiotowe nieruchomości: grunt, budynek i wiata w dacie planowanej sprzedaży 13.02.2021 r. nie będą środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji oraz ujęciu w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawczynię, z której zostały wykreślone w dniu 20 października 2009 r., a wobec powyższego kwota uzyskana z tytułu sprzedaży w nich udziału nie będzie stanowiła przychodu z tytułu działalności gospodarczej.

Równocześnie sprzedaż udziału w gruncie, budynku oraz wiacie nie będzie stanowiła źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a, z uwzględnieniem zastrzeżeń ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f., skoro wymienione środki trwałe zostały wycofane z działalności gospodarczej oraz wykreślone z ewidencji środków trwałych z dniem 20 października 2009 r., tj. znacznie przed ich planowanym zbyciem w dniu 13 lutego 2021 r. O braku podstaw zaliczenia sprzedaży nieruchomości do ww. źródła przychodów zadecydował upływ wymaganego okresu przeszło 6 lat liczonego od dnia 1 grudnia 2009 r. do dnia planowanej sprzedaży (13.02.2021 r.).

W podsumowaniu, skoro sprzedaż udziału w przedmiotowej nieruchomości zabudowanej nie stanowi ani odpłatnego zbycia składników majątku podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych, a przez to nie podlegającego zaliczeniu do przychodów z tytułu działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a u.p.d.o.f., ani też nie stanowi źródła przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f., to znaczy, że osiągnięty stąd dochód w ogóle nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast sprzedaż udziału nieruchomości zabudowanej przez małżonka Wnioskodawczyni będzie zaliczona do źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a u.p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią: opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

• pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza,
• pkt 8 – odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,
  – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
  
  

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości – dokonane poza działalnością gospodarczą – przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy: przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy stanowi, że: przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni i jej mąż w 1997 r. na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej kupili nieruchomość zabudowaną wiatą metalową i budynkiem biurowo-gospodarczym. Dnia 1 stycznia 2001 r. kupiona działka gruntu oraz budynek i budowla w całości zostały wpisane do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawczynię, gdyż były wykorzystywane wyłącznie do jej działalności gospodarczej (sprzedaż materiałów budowlanych). W październiku 2009 r. Wnioskodawczyni zaprzestała na stałe prowadzenia działalności handlowej na nieruchomości i dlatego wycofała ze swojej ewidencji środków trwałych działkę gruntu, budynek oraz wiatę. Od dnia 20 października 2009 r. wymienione środki trwałe w całości przyjął do swojej ewidencji środków trwałych mąż Wnioskodawczyni, gdyż od tej daty rozpoczął ich wykorzystanie na potrzeby swojej działalności gospodarczej (…), kontynuując ich amortyzację. Z dniem 31 grudnia 2015 r. mąż Wnioskodawczyni zaprzestał na stałe prowadzenia (…). W dniu 27 listopada 2017 r. w formie aktu notarialnego małżonkowie zawarli umową małżeńską, w wyniku której ustanowili ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej. Wówczas w dziale II księgi wieczystej prowadzonej dla niniejszej nieruchomości w miejsce dotychczas ujawnionego prawa własności łącznej małżonków wpisano prawa własności udziałów każdego z małżonków w częściach ułamkowych (po 1/2). W dniu 13 lutego 2020 r. małżonkowie w formie aktu notarialnego zawarli umowę przedwstępną na sprzedaż niniejszej nieruchomości zabudowanej, a właściwa umowa przenosząca własność tej nieruchomości ma zostać zawarta do 13 lutego 2021 r.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego oraz powołane regulacje prawne, należy stwierdzić, że planowana sprzedaż opisanej we wniosku nieruchomości, w części przypadającej na Wnioskodawczynię nie będzie stanowiła dla Wnioskodawczyni przychodu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Jak bowiem wynika z wniosku, działka gruntu, budynek i wiata 20 października 2009 r. zostały wycofane z ewidencji środków trwałych Wnioskodawczyni, a sama Wnioskodawczyni od tego dnia zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej. Planowana sprzedaż nie będzie również stanowiła przychodu ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, ponieważ sprzedaż ta nastąpi po upływie pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Reasumując – kwoty uzyskane przez Wnioskodawczynię z tytułu sprzedaży udziału w prawie własności nieruchomości nie będą stanowiły dla Wnioskodawczyni przychodów z tytułu działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), ani przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy), wobec powyższego nie będą one przychodami, z których uzyskane dochody podlegałyby opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy zaznaczyć, że dokonana przez Organ ocena stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawczynię dotyczy wyłącznie skutków podatkowych, jakie w niniejszej sprawie wystąpią po jej stronie w związku ze sprzedażą udziału w nieruchomości, o której mowa we wniosku. Interpretacja nie rozstrzyga natomiast kwestii obowiązków podatkowych innych podmiotów, w tym męża Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.