2020.11.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.413.2020.1.AG
z 27 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2020 r. (data wpływu 1 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie posiadania statusu podatnika podatku VAT z tytułu dzierżawy gruntów rolnych oraz zwolnienia od podatku VAT sprzedaży, zgodnie z art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie posiadania statusu podatnika podatku VAT z tytułu dzierżawy gruntów rolnych oraz zwolnienia od podatku VAT sprzedaży, zgodnie z art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT od roku 1996. Wnioskodawca rozpoczął wykonywanie indywidualnej działalności gospodarczej w roku 1996. Przedmiotem indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest sprzedaż hurtowa i detaliczna artykułów spożywczych (hurtownia produktów spożywczych i alkoholowych). Wnioskodawca jest także wspólnikiem spółki jawnej. Wnioskodawca jest też rolnikiem i prowadzi gospodarstwo rolne. Ponadto, Wnioskodawca wydzierżawia nieruchomości niewykorzystywane przez niego do prowadzonej działalności gospodarczej i działalności rolniczej.

Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim. Obecnie obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej.

W dniu 22 lutego 20xx r. Wnioskodawca zawarł z tym samym dzierżawcą pięć umów dzierżawy nieruchomości. Umowy dzierżawy dotyczą gruntów rolnych należących do Wnioskodawcy i jego małżonki. Wspólnym przeznaczeniem wydzierżawionych nieruchomości Wnioskodawcy jest wzniesienie i eksploatacja przez dzierżawcę urządzeń do wytwarzania energii elektrycznej z promieni słonecznych (tzw. elektrowni fotowoltaicznej).

Pierwsza umowa dzierżawy dotyczy działki nr 1. W dniu 30 kwietnia 20xx r. na mocy umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego, Wnioskodawca nabył do swojego majątku osobistego nieruchomość położoną w (…). Nieruchomość składa się z działki nr 1, stanowiącej rolę i pastwiska (działka niezabudowana), dalej jako działka nr 1. Wnioskodawca jest jedynym właścicielem działki nr 1. Zgodnie z zawartym aktem notarialnym, działka została nabyta w celu powiększenia gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy. Nabycie nieruchomości nie zostało udokumentowane fakturą/rachunkiem. Nieruchomość nie została nabyta przez Wnioskodawcę w ramach czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Sprzedaż nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy była zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W dniu 22 lutego 20xx r., na mocy zawartej umowy dzierżawy, Wnioskodawca wydzierżawił działkę nr 1. Dzierżawcą jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, której podstawowym przedmiotem działalności jest wytwarzanie energii elektrycznej. Zgodnie z treścią umowy dzierżawy, Wnioskodawca oddał dzierżawcy działkę nr 1 na okres 29 lat, do używania i pobierania pożytków, a dzierżawca nieruchomość tę przyjął w dzierżawę w celu wzniesienia i eksploatacji urządzeń do wytwarzania energii elektrycznej z promieni słonecznych (elektrowni fotowoltaicznej) wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Dzierżawca jest uprawniony do pobierania pożytków w postaci energii elektrycznej wytworzonej z promieni słonecznych padających na powierzchnię paneli fotowoltaicznych, które są zlokalizowane na nieruchomości.

Działka nr 1 przed dniem 22 lutego 20xx r., nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Nie była ona przedmiotem najmu, dzierżawy lub jakiejkolwiek innej czynności, która byłaby podstawą uzyskiwania przez Wnioskodawcę dochodu. Przed wydzierżawieniem działki nr 1, Wnioskodawca nie dokonał podziału gruntu, ani innych czynności, prowadzących do zwiększenia wartości przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawca do czasu jej wydzierżawienia nie podejmował żadnych działań mających na celu przeprowadzenie inwestycji, o której mowa w umowie dzierżawy (tzw. farmy fotowoltaicznej), w szczególności, Wnioskodawca nie dokonywał wydzielenia lub budowy drogi, nie wyposażał nieruchomości w urządzenia i sieci energetyczne itp. Wszelkie roboty budowlane związane z wybudowaniem instalacji fotowoltaicznej zostały rozpoczęte dopiero po zawarciu umowy dzierżawy i przeprowadzone są wyłącznie przez dzierżawcę. Koszty budowy farmy fotowoltaicznej oraz przygotowania odpowiedniej dokumentacji dla przedmiotowej inwestycji ponosi dzierżawca.

Przed zawarciem umowy dzierżawy, tj. przed dniem 22 lutego 20xx r., działka nr 1 nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Przed tą datą Wnioskodawca nie wykorzystywał jej do prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość była użytkowana przez Wnioskodawcę wyłącznie w celach rolniczych, do prowadzenia działalności rolniczej, aż do momentu podpisania umowy dzierżawy nieruchomości (tj. dnia 22 lutego 20xx r.). Działka nr 1 nie jest ujęta w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Do dnia wydzierżawienia działki nr 1, Wnioskodawca nie otrzymał decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dotyczącej tej nieruchomości. Do dnia wydzierżawienia działki nr 1, Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności względem tej działki, które miałyby na celu przygotowanie jej do komercyjnego wykorzystania w przyszłości, w sposób inny niż w celu prowadzenia działalności rolniczej.

Druga umowa dzierżawy dotyczy działki nr 2. W dniu 30 kwietnia 20xx r. na mocy umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego, Wnioskodawca nabył do swojego majątku nieruchomość położoną w (…), składającą się z działki nr 2 (działka zabudowana) dalej jako działka nr 2. Wnioskodawca jest jedynym właścicielem działki nr 2. Zgodnie z zawartym aktem notarialnym, nieruchomość została nabyta w celu powiększenia gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy. Nabycie nieruchomości nie zostało udokumentowane fakturą/rachunkiem. Nieruchomość nie została nabyta przez Wnioskodawcę w ramach czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Sprzedaż nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy była zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W dniu 22 lutego 20xx r., na mocy zawartej umowy dzierżawy, Wnioskodawca wydzierżawił działkę nr 2. Dzierżawcą jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, której podstawowym przedmiotem działalności jest wytwarzanie energii elektrycznej. Zgodnie z treścią umowy dzierżawy, Wnioskodawca oddał dzierżawcy działkę nr 2 na okres 29 lat, do używania i pobierania pożytków, a dzierżawca nieruchomość tę przyjął w dzierżawę w celu wzniesienia i eksploatacji urządzeń do wytwarzania energii elektrycznej z promieni słonecznych (elektrowni fotowoltaicznej) wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Dzierżawca jest uprawniony do pobierania pożytków w postaci energii elektrycznej wytworzonej z promieni słonecznych padających na powierzchnię paneli fotowoltaicznych, które są zlokalizowane na nieruchomości.

Działka nr 2 przed dniem 22 lutego 20xx r., nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Nie była ona przedmiotem najmu, dzierżawy lub jakiejkolwiek innej czynności, która byłaby podstawą uzyskiwania przez Wnioskodawcę dochodu. Przed wydzierżawieniem działki nr 2, Wnioskodawca nie dokonał podziału gruntu, ani innych czynności, prowadzących do zwiększenia wartości przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawca do czasu jej wydzierżawienia nie podejmował żadnych działań mających na celu przeprowadzenie inwestycji, o której mowa w umowie dzierżawy (tzw. farmy fotowoltaicznej), w szczególności Wnioskodawca nie dokonywał wydzielenia lub budowy drogi, nie wyposażał nieruchomości w urządzenia i sieci energetyczne itp. Wszelkie roboty budowlane związane z wybudowaniem instalacji fotowoltaicznej zostały rozpoczęte dopiero po zawarciu umowy dzierżawy i przeprowadzone są wyłącznie przez dzierżawcę. Koszty budowy farmy fotowoltaicznej oraz przygotowania odpowiedniej dokumentacji dla przedmiotowej inwestycji ponosi dzierżawca.

Zgodnie z zawartą umową dzierżawy, wynagrodzenie zostało ustalone w następujący sposób. Z tytułu podpisania umowy dzierżawy , dzierżawca zapłacił jednorazową opłatę (jednorazowe wynagrodzenie za podpisanie umowy dzierżawy) w ustalonej wysokości na rzecz Wnioskodawcy. Od dnia rozpoczęcia budowy, jednak nie później niż z upływem 3 lat, od dnia zawarcia umowy dzierżawy, dzierżawca będzie płacił Wnioskodawcy czynsz za użytkowanie działki (dzierżawę) w ustalonej wysokości. Umowa przewiduje, że czynsz będzie płatny miesięcznie z dołu do 15 dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu za który czynsz jest należny. Zgodnie z umową, czynsz każdorazowo będzie powiększony o podatek VAT. Przed zawarciem umowy dzierżawy, tj. przed dniem 22 lutego 20xx r., działka nr 2 nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Przed tą datą Wnioskodawca nie wykorzystywał jej do prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość była użytkowana przez Wnioskodawcę wyłącznie w celach rolniczych, do prowadzenia działalności rolniczej, aż do momentu podpisania umowy dzierżawy nieruchomości (tj. 22 lutego 20xx r.). Działka nr 2 nie jest ujęta w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Do dnia wydzierżawienia działki nr 2, Wnioskodawca nie otrzymał decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dotyczącej tej nieruchomości. Do dnia wydzierżawienia działki nr 2, Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności względem tej działki, które miałyby na celu przygotowanie jej do komercyjnego wykorzystania w przyszłości, w sposób inny niż w celu prowadzenia działalności rolniczej.

Trzecia umowa dzierżawy dotyczy działki nr 3 i działki nr 4. W dniu 8 kwietnia 20xx r. na mocy umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego, Wnioskodawca nabył do swojego majątku nieruchomość położoną w (…), składającą się z działki nr 4 (grunt rolny, działka niezabudowana), dalej jako działka nr 4. Wnioskodawca jest jedynym właścicielem działki nr 4. Zgodnie z zawartym aktem notarialnym, nieruchomość została nabyta w celu powiększenia gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy. Nabycie nieruchomości nie zostało udokumentowane fakturą/rachunkiem. Nieruchomość nie została nabyta przez Wnioskodawcę w ramach czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Sprzedaż nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy była zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W dniu 7 grudnia 20xx r. na mocy umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego, Wnioskodawca wraz z małżonką nabył do majątku wspólnego małżeńskiego (obowiązywał wówczas jeszcze między małżonkami ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej) nieruchomość położoną w (…), składającą się z działki nr 3 (grunt rolny, działka niezabudowana), dalej jako działka nr 3. Wnioskodawca jest współwłaścicielem wraz z żoną działki nr 3. Zgodnie z zawartym aktem notarialnym, nieruchomość została nabyta w celu powiększenia gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy. Nabycie nieruchomości nie zostało udokumentowane fakturą/rachunkiem. Nieruchomość nie została nabyta w ramach czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Sprzedaż działki nr 3 na rzecz Wnioskodawcy była zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W dniu 22 lutego 20xx r., na mocy zawartej umowy dzierżawy, Wnioskodawca wraz z małżonką wydzierżawili działkę nr 4 i działkę nr 3. Obie wymienione działki zostały wydzierżawione jedną umową dzierżawy. Dzierżawcą jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, której podstawowym przedmiotem działalności jest wytwarzanie energii elektrycznej. Zgodnie z treścią umowy dzierżawy, Wnioskodawca oddał dzierżawcy działkę nr 4 i działkę nr 3 na okres 29 lat, do używania i pobierania pożytków, a dzierżawca nieruchomość tę przyjął w dzierżawę w celu wzniesienia i eksploatacji urządzeń do wytwarzania energii elektrycznej z promieni słonecznych (elektrowni fotowoltaicznej) wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Dzierżawca jest uprawniony do pobierania pożytków w postaci energii elektrycznej wytworzonej z promieni słonecznych padających na powierzchnię paneli fotowoltaicznych, które są zlokalizowane na nieruchomości.

Działki nr 4 i nr 3 przed dniem 22 lutego 20xx r., nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Nie były one przedmiotem najmu, dzierżawy lub jakiejkolwiek innej czynności, która byłaby podstawą uzyskiwania przez Wnioskodawcę dochodu. Przed wydzierżawieniem działki nr 4 i działki nr 3, Wnioskodawca nie dokonał podziału gruntu, ani innych czynności, prowadzących do zwiększenia wartości tych nieruchomości. Wnioskodawca do czasu ich wydzierżawienia nie podejmował żadnych działań mających na celu przeprowadzenie inwestycji o której mowa w umowie dzierżawy (tzw. farmy fotowoltaicznej), w szczególności Wnioskodawca nie dokonywał wydzielenia lub budowy drogi, nie wyposażał nieruchomości w urządzenia i sieci energetyczne itp. Wszelkie roboty budowlane związane z wybudowaniem instalacji fotowoltaicznej zostały rozpoczęte dopiero po zawarciu umowy dzierżawy i przeprowadzone są wyłącznie przez dzierżawcę. Koszty budowy farmy fotowoltaicznej oraz przygotowania odpowiedniej dokumentacji dla przedmiotowej inwestycji ponosi dzierżawca.

Nieruchomość była użytkowana przez Wnioskodawcę wyłącznie w celach rolniczych, do prowadzenia działalności rolniczej, aż do momentu podpisania umowy dzierżawy nieruchomości (tj. dnia 22 lutego 20xx r.). Działka nr 4 i działka nr 3 nie jest ujęta w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Do dnia wydzierżawienia działki nr 4 i działki nr 3, Wnioskodawca nie otrzymał decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dotyczącej tej nieruchomości. Do dnia wydzierżawienia wymienionych działek, Wnioskodawca nie podejmowała żadnych czynności, które miałyby na celu przygotowanie ich do komercyjnego wykorzystania w przyszłości, w sposób inny niż w celu prowadzenia działalności rolniczej.

Czwarta umowa dzierżawy dotyczy działki nr 5. W dniu 30 listopada 20xx r. na mocy umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego, Wnioskodawca nabył do swojego majątku nieruchomość położoną w (…), składającą się z działki nr 5, stanowiącą grunty orne (grunt rolny, działka niezabudowana), dalej jako działka nr 5. Wnioskodawca jest jedynym właścicielem działki nr 5. Nieruchomość została nabyta w celu powiększenia gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy. Nabycie nieruchomości nie zostało udokumentowane fakturą/rachunkiem. Nieruchomość nie została nabyta przez Wnioskodawcę w ramach czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W dniu 22 lutego 20xx r., na mocy zawartej umowy dzierżawy, Wnioskodawca wydzierżawił działkę nr 5. Dzierżawcą jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, której podstawowym przedmiotem działalności jest wytwarzanie energii elektrycznej. Zgodnie z treścią umowy dzierżawy, Wnioskodawca oddał dzierżawcy działkę nr 5 na okres 29 lat, do używania i pobierania pożytków, a dzierżawca nieruchomość tę przyjął w dzierżawę w celu wzniesienia i eksploatacji urządzeń do wytwarzania energii elektrycznej z promieni słonecznych (elektrowni fotowoltaicznej) wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Dzierżawca jest uprawniony do pobierania pożytków w postaci energii elektrycznej wytworzonej z promieni słonecznych padających na powierzchnię paneli fotowoltaicznych, które są zlokalizowane na nieruchomości.

Działka nr 5 przed dniem 22 lutego 20xx r., nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Nie była ona przedmiotem najmu, dzierżawy lub jakiejkolwiek innej czynności, która byłaby podstawą uzyskiwania przez Wnioskodawcę dochodu. Przed wydzierżawieniem działki nr 5, Wnioskodawca nie dokonał podziału gruntu, ani innych czynności, prowadzących do zwiększenia wartości przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawca do czasu jej wydzierżawienia nie podejmował żadnych działań mających na celu przeprowadzenie inwestycji, o której mowa w umowie dzierżawy (tzw. farmy fotowoltaicznej), w szczególności Wnioskodawca nie dokonywał wydzielenia lub budowy drogi, nie wyposażał nieruchomości w urządzenia i sieci energetyczne itp. Wszelkie roboty budowlane związane z wybudowaniem instalacji fotowoltaicznej zostały rozpoczęte dopiero po zawarciu umowy dzierżawy i przeprowadzone są wyłącznie przez dzierżawcę. Koszty budowy farmy fotowoltaicznej oraz przygotowania odpowiedniej dokumentacji dla przedmiotowej inwestycji ponosi dzierżawca.

Przed zawarciem umowy dzierżawy, tj. przed dniem 22 lutego 20xx r., działka nr 5 nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Przed tą datą Wnioskodawca nie wykorzystywał jej do prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość była użytkowana przez Wnioskodawcę wyłącznie w celach rolniczych, do prowadzenia działalności rolniczej, aż do momentu podpisania umowy dzierżawy nieruchomości (tj. dnia 22 lutego 20xx r.). Działka nr 5 nie jest ujęta w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Do dnia wydzierżawienia działki nr 5, Wnioskodawca nie otrzymał decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dotyczącej tej nieruchomości. Do dnia wydzierżawienia działki nr 5, Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności względem tej działki, które miałyby na celu przygotowanie jej do komercyjnego wykorzystania w przyszłości, w sposób inny niż w celu prowadzenia działalności rolniczej.

Czwarta umowa dzierżawy dotyczy działki nr 6 i działki nr 7. W dniu 17 grudnia 20xx r. na mocy umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego, Wnioskodawca wraz z małżonką nabył do majątku wspólnego małżeńskiego (obowiązywał wówczas jeszcze między małżonkami ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej) nieruchomość położoną w (…), składającą się z działki nr 6, (grunt rolny, działka niezabudowana), dalej jako działka nr 6. Wnioskodawca jest współwłaścicielem wraz z żoną działki nr 6. Zgodnie z zawartym aktem notarialnym, nieruchomość została nabyta w celu powiększenia gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy. Nabycie nieruchomości nie zostało udokumentowane fakturą/rachunkiem. Nieruchomość nie została nabyta w ramach czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, Wnioskodawca wraz z małżonką nabył do majątku wspólnego małżeńskiego (obowiązywał wówczas jeszcze między małżonkami ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej) nieruchomość położoną w (…), składającą się z działki nr 7, (grunt rolny, działka niezabudowana), dalej jako działka nr 7. Wnioskodawca jest współwłaścicielem wraz z żoną działki nr 7. Zgodnie z zawartym aktem notarialnym, nieruchomość została nabyta w celu powiększenia gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy. Nabycie nieruchomości nie zostało udokumentowane fakturą/rachunkiem. Nieruchomość nie została nabyta w ramach czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W dniu 22 lutego 20xx r., na mocy zawartej umowy dzierżawy, Wnioskodawca wraz z małżonką wydzierżawił działkę nr 6 i działkę nr 7. Obie wymienione działki zostały wydzierżawione jedną umową dzierżawy. Dzierżawcą jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, której podstawowym przedmiotem działalności jest wytwarzanie energii elektrycznej. Zgodnie z treścią umowy dzierżawy, Wnioskodawca oddał dzierżawcy działkę nr 6 i działkę nr 7 na okres 29 lat, do używania i pobierania pożytków, a dzierżawca nieruchomość tę przyjął w dzierżawę w celu wzniesienia i eksploatacji urządzeń do wytwarzania energii elektrycznej z promieni słonecznych (elektrowni fotowoltaicznej) wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Dzierżawca jest uprawniony do pobierania pożytków w postaci energii elektrycznej wytworzonej z promieni słonecznych padających na powierzchnię paneli fotowoltaicznych, które są zlokalizowane na nieruchomości.

Działka nr 6 i działka nr 7 przed dniem 22 lutego 20xx r., nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Nie były one przedmiotem najmu, dzierżawy lub jakiejkolwiek innej czynności, która byłaby podstawą uzyskiwania przez Wnioskodawcę dochodu. Przed wydzierżawieniem działki nr 6 i działki nr 7, Wnioskodawca nie dokonał podziału gruntu, ani innych czynności, prowadzących do zwiększenia wartości tych nieruchomości.

Wnioskodawca do czasu ich wydzierżawienia nie podejmował żadnych działań mających na celu przeprowadzenie inwestycji, o której mowa w umowie dzierżawy (tzw. farmy fotowoltaicznej), w szczególności Wnioskodawca nie dokonywał wydzielenia lub budowy drogi, nie wyposażał nieruchomości w urządzenia i sieci energetyczne itp. Wszelkie roboty budowlane związane z wybudowaniem instalacji fotowoltaicznej zostały rozpoczęte dopiero po zawarciu umowy dzierżawy i przeprowadzone są wyłącznie przez dzierżawcę. Koszty budowy farmy fotowoltaicznej oraz przygotowania odpowiedniej dokumentacji dla przedmiotowej inwestycji ponosi dzierżawca.

Przed zawarciem umowy dzierżawy, tj. przed dniem 22 lutego 20xx r., działka nr 6 i działka nr 7 nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Przed tą datą Wnioskodawca nie wykorzystywał ich do prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość była użytkowana przez Wnioskodawcę wyłącznie w celach rolniczych, do prowadzenia działalności rolniczej, aż do momentu podpisania umowy dzierżawy nieruchomości (tj. 22 dnia lutego 2019 r.). Działka nr 6 i działka nr 7 nie są ujęte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Do dnia wydzierżawienia działki nr 6 i działki nr 7, Wnioskodawca nie otrzymał decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dotyczącej tej nieruchomości. Do dnia wydzierżawienia wymienionych działek, Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności, które miałyby na celu przygotowanie ich do komercyjnego wykorzystania w przyszłości, w sposób inny niż w celu prowadzenia działalności rolniczej.

Piąta umowa dzierżawy dotyczy działki nr 8 i działki nr 9. W dniu 26 stycznia 20xx r. na mocy umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego, Wnioskodawca wraz z małżonką nabył do majątku wspólnego małżeńskiego (obowiązywał wówczas jeszcze między małżonkami ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej) nieruchomość położoną w (…), składającą się z działki nr 8, (grunt rolny, działka niezabudowana), dalej jako działka nr 8. Wnioskodawca jest współwłaścicielem wraz z żoną działki nr 8. Zgodnie z zawartym aktem notarialnym, nieruchomość została nabyta w celu powiększenia gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy. Nabycie nieruchomości nie zostało udokumentowane fakturą/rachunkiem. Nieruchomość nie została nabyta w ramach czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Sprzedaż działki nr 8 na rzecz Wnioskodawcy była zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W dniu 3 lutego 19xx r. na mocy umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego, Wnioskodawca nabył do swojego majątku nieruchomość położoną w (…), składającą się z działki nr 9, stanowiącą grunty orne, (działka niezabudowana), dalej jako działka nr 9. Wnioskodawca jest jedynym właścicielem działki nr 9. Nieruchomość została nabyta w celu powiększenia gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy. Nabycie nieruchomości nie zostało udokumentowane fakturą/rachunkiem. Nieruchomość nie została nabyta przez Wnioskodawcę w ramach czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Sprzedaż działki nr 9 na rzecz Wnioskodawcy była zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W dniu 22 lutego 20xx r., na mocy zawartej umowy dzierżawy, Wnioskodawca wraz z małżonką wydzierżawił działkę nr 8 i działkę nr 9. Obie wymienione działki zostały wydzierżawione jedną umową dzierżawy. Dzierżawcą jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, której podstawowym przedmiotem działalności jest wytwarzanie energii elektrycznej. Zgodnie z treścią umowy dzierżawy, Wnioskodawca oddał dzierżawcy działkę nr 8 i działkę nr 9 na okres 29 lat, do używania i pobierania pożytków, a dzierżawca nieruchomość tę przyjął w dzierżawę w celu wzniesienia i eksploatacji urządzeń do wytwarzania energii elektrycznej z promieni słonecznych (elektrowni fotowoltaicznej) wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Dzierżawca jest uprawniony do pobierania pożytków w postaci energii elektrycznej wytworzonej z promieni słonecznych padających na powierzchnię paneli fotowoltaicznych, które są zlokalizowane na nieruchomości. Działka nr 8 i działka nr 9 przed dniem 22 lutego 20xx r., nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Nie były one przedmiotem najmu, dzierżawy lub jakiejkolwiek innej czynności, która byłaby podstawą uzyskiwania przez Wnioskodawcę dochodu. Przed wydzierżawieniem działki nr 8 i działki nr 9, Wnioskodawca nie dokonał podziału gruntu, ani innych czynności, prowadzących do zwiększenia wartości tych nieruchomości. Wnioskodawca do czasu ich wydzierżawienia nie podejmował żadnych działań mających na celu przeprowadzenie inwestycji o której mowa w umowie dzierżawy (tzw. farmy fotowoltaicznej), w szczególności Wnioskodawca nie dokonywał wydzielenia lub budowy drogi, nie wyposażał nieruchomości w urządzenia i sieci energetyczne itp. Wszelkie roboty budowlane związane z wybudowaniem instalacji fotowoltaicznej zostały rozpoczęte dopiero po zawarciu umowy dzierżawy i przeprowadzone są wyłącznie przez dzierżawcę. Koszty budowy farmy fotowoltaicznej oraz przygotowania odpowiedniej dokumentacji dla przedmiotowej inwestycji ponosi dzierżawca.

Zgodnie z zawartą umową dzierżawy, wynagrodzenie zostało ustalone w następujący sposób. Z tytułu podpisania umowy dzierżawy , dzierżawca zapłacił jednorazową opłatę (jednorazowe wynagrodzenie za podpisanie umowy dzierżawy) w ustalonej wysokości na rzecz Wnioskodawcy. Od dnia rozpoczęcia budowy, jednak nie później niż z upływem 3 lat, od dnia zawarcia umowy dzierżawy, dzierżawca będzie płacił Wnioskodawcy czynsz za użytkowanie działki (dzierżawę) w ustalonej wysokości. Umowa przewiduje, że czynsz będzie płatny miesięcznie z dołu do 15 dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu za który czynsz jest należny. Zgodnie z umową, czynsz każdorazowo zostanie powiększony o podatek VAT. Przed zawarciem umowy dzierżawy, tj. przed dniem 22 lutego 20xx r., działka nr 9 ani działka nr 8 nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Przed tą datą Wnioskodawca nie wykorzystywał ich do prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość była użytkowana przez Wnioskodawcę wyłącznie w celach rolniczych, do prowadzenia działalności rolniczej, aż do momentu podpisania umowy dzierżawy nieruchomości (tj. dnia 22 lutego 20xx r.). Działka nr 8 i działka nr 9 nie jest ujęta w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Do dnia wydzierżawienia działki nr 8 i działki nr 9, Wnioskodawca nie otrzymał decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dotyczącej tej nieruchomości. Do dnia wydzierżawienia wymienionych działek, Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności, które miałyby na celu przygotowanie ich do komercyjnego wykorzystania w przyszłości, w sposób inny niż w celu prowadzenia działalności rolniczej.

Ani w roku 20xx, ani w roku 20xx, suma wszelkich opłat i wynagrodzeń z tytułu zawartych umów dzierżawy bądź najmu gruntów rolnych, jakie otrzymał Wnioskodawca, nie przekroczyła kwoty 200 000 zł (nie wliczając kwoty podatku VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w stanie faktycznym wniosku, Wnioskodawca posiada status podatnika podatku VAT stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, z tytułu dzierżawy gruntów rolnych?
Czy w stanie faktycznym wniosku, w zakresie dzierżawy gruntów rolnych, Wnioskodawcy przysługuje zwolnienie podmiotowe, zgodnie z art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 1, w stanie faktycznym wniosku, Wnioskodawca posiada status podatnika podatku VAT stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, z tytułu dzierżawy gruntów rolnych.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle postanowień art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Z powyższego wynika, że dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku.

W świetle § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień, zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, dzierżawa, co do zasady, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ustawy. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia wykonawczego do ustawy o podatku od towarów i usług. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „cele rolnicze”, jednakże w art. 2 pkt 15 ustawy zdefiniowane zostało pojęcie „działalność rolnicza”, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się zapisem zawartym w art. 2 pkt 15 ustawy można uznać, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który może być wykorzystany do ww. działalności rolniczej. Zatem gruntem przeznaczonym na cele rolnicze będzie grunt przeznaczony przez dzierżawcę do działalności rolniczej, o której mowa w tym przepisie. Potwierdzenie tego możemy znaleźć w orzecznictwie sądów administracyjnych. W jednym z wyroków NSA orzekł, że „w wyniku zawartej umowy dzierżawy, na gruncie prowadzone będą prace związane z budową i eksploatacją elektrowni wiatrowych oraz infrastruktury towarzyszącej, które to czynności nie mieszczą się w zakresie pojęciowym działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 uptu. Tym samym grunt, stanowiący przedmiot dzierżawy nie jest przeznaczony na cele rolnicze, a zatem wynagrodzenie otrzymywane z tego tytułu będzie podlegało opodatkowaniu, według właściwej dla tej czynności stawki podatkowej” (I FSK 216/11).

W świetle art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego, jak również nie może rozporządzać lub zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 cyt. ustawy).

Zgodnie z brzmieniem art. 36 § 1 oraz § 2 powołanej ustawy, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

W oparciu o art. 37 § 1 pkt 1 ww. ustawy, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków. Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami, nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy.

Skoro każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, to może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Opisane umowy dzierżawy gruntów rolnych mają charakter długotrwały, a uzyskiwane z tego tytułu korzyści będą stałe. Wobec tego, można uznać, że Wnioskodawca wykorzystuje posiadane grunty w sposób ciągły dla celów zarobkowych, co świadczy o tym, iż prowadzi działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem świadcząc ww. usługi dzierżawy gruntów rolnych, Wnioskodawca posiada status podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT. Skoro dzierżawy dotyczą gruntów przeznaczonych pod budowę farmy fotowoltaicznej, to nie będą one objęte zwolnieniem od podatku, o którym mowa w cyt. rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 2, w stanie faktycznym wniosku, w zakresie dzierżawy gruntów rolnych, Wnioskodawcy nie przysługuje zwolnienie podmiotowe, zgodnie z art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność rolnicza, zgodnie z zapisem art. 2 pkt 15 ustawy, obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarnianą i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodkowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin: „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Biorąc pod uwagę przytoczoną definicję działalności gospodarczej (art. 15 ust. 2 ustawy) uznać należy, iż działalność rolnicza (art. 2 pkt 15 ustawy) mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne i prowadzi także działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej artykułów spożywczych (hurtownia produktów spożywczych i alkoholowych). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT od roku 1996. Do dnia 22 lutego 20xx r, opisane we wniosku działki rolne były wykorzystywane przez Wnioskodawcę na cele rolnicze. Dnia 22 lutego 20xx r., Wnioskodawca oraz jego małżonka wydzierżawili wymienione we wniosku grunty rolne. Celem zawartych umów dzierżawy jest wzniesienie i eksploatacja urządzeń do wytwarzania energii elektrycznej z promieni słonecznych (tzw. elektrowni fotowoltaicznej) przez dzierżawcę przez okres 29 lat. Ani w roku 20xx, ani w roku 20xx roku, suma wszelkich opłat i wynagrodzeń, z tytułu zawartych umów dzierżawy bądź najmu gruntów rolnych, jakie uzyskał Wnioskodawca, nie przekroczyła kwoty 200 000 zł (nie wliczając kwoty podatku VAT). Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W konsekwencji dzierżawa części gospodarstwa rolnego stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym, wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przedmiotowe nieruchomości, wydzierżawiane na podstawie zawartych umów dzierżawy, de facto wykorzystywane są przez Wnioskodawcę i jego żonę w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że zwolnienie rolnika od podatku ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. Od podatku zwolnieni są tylko rolnicy ryczałtowi i tylko w wyraźnie wskazanym w przepisie zakresie. Świadczenie usług rolniczych oraz dostawa produktów rolnych przez podmioty inne niż rolnicy ryczałtowi podlega opodatkowaniu. Innego rodzaju działalność prowadzona przez rolnika, nieuprawniająca go do zwolnienia przedmiotowego (np. agroturystyka, działalność handlowa, dostawa produktów rolnych innych niż własnej produkcji), podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z powyższych przepisów wynika, iż co do zasady, podmiot będący rolnikiem może być, w pozostałym zakresie swojej działalności - podatnikiem VAT czynnym (niekorzystającym ze zwolnienia). Jest to przypadek, w którym jeden podmiot może łączyć dwa statusy - podatnika VAT zwolnionego, jako rolnik ryczałtowy (niemający obowiązku składania deklaracji, prowadzenia ewidencji, wystawiania faktur) oraz jednocześnie podatnika VAT czynnego.

Na mocy § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2015 r., poz. 736, z późn. zm.), zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Podkreślić w tym miejscu należy, że usługi dzierżawy gruntu nie stanowią usług rolniczych, o których mowa w art. 2 pkt 21 ustawy. Wnioskodawca świadcząc przedmiotowe usługi nie będzie zatem korzystał ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy. Tym samym usługa ta będzie podlegała opodatkowaniu 23% stawką tego podatku.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami, nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka.

Żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na mocy art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Odnosząc treść przepisów do opisu sprawy wskazać należy, że zawarcie przez Wnioskodawcę umów dzierżawy wymienionych powyżej działek na cele inne niż prowadzona przez niego działalność rolnicza, nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2, a Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika wykonującego czynności podlegające opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jednakże z uwagi na to, że Wnioskodawca jest już zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej od roku 1996, to Wnioskodawca nie może obecnie skorzystać ze zwolnienia od podatku na zasadach przewidzianych w art. 113 ustawy VAT w stosunku do zawartych umów dzierżawy (opisanych w stanie faktycznym wniosku).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług, stosownie do treści art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Mając na uwadze powyższe przepisy należy wskazać, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W tym miejsce należy wskazać, że stosownie do art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Zgodnie z art. 51 i art. 51¹ ww. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w razie umownego ustanowienia rozdzielności majątkowej, każdy z małżonków zachowuje zarówno majątek nabyty przed zawarciem umowy, jak i majątek nabyty później, a każdy z małżonków zarządza samodzielnie swoim majątkiem.

Dokonując analizy przytoczonych wyżej regulacji prawnych podkreślić należy, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług istotnym jest czy dany podmiot spełnia definicję podatnika w rozumieniu powołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tegoż przepisu.

Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom VAT. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że zarówno dostawa towarów jak i świadczenie usług podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Stosownie do treści art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740), przez umowę dzierżawy, wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT od roku 1996. Wnioskodawca rozpoczął wykonywanie indywidualnej działalności gospodarczej w roku 1996. Przedmiotem indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest sprzedaż hurtowa i detaliczna artykułów spożywczych (hurtownia produktów spożywczych i alkoholowych). Wnioskodawca jest także wspólnikiem spółki jawnej oraz rolnikiem i prowadzi gospodarstwo rolne. Ponadto, Wnioskodawca wydzierżawia nieruchomości niewykorzystywane przez niego do prowadzonej działalności gospodarczej i działalności rolniczej. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim. Obecnie obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej. W dniu 22 lutego 20xx r. Wnioskodawca zawarł z tym samym dzierżawcą umowy dzierżawy nieruchomości. Wspólnym przeznaczeniem wydzierżawionych nieruchomości Wnioskodawcy jest wzniesienie i eksploatacja przez dzierżawcę urządzeń do wytwarzania energii elektrycznej z promieni słonecznych (tzw. elektrowni fotowoltaicznej). Dzierżawcą jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, której podstawowym przedmiotem działalności jest wytwarzanie energii elektrycznej. Przedmiotem dzierżawy są następujące działki: nr 1, nr 2, nr 3, nr 4, nr 5, nr 6, nr 7, nr 8 oraz nr 9.

Zgodnie z treścią umowy dzierżawy, Wnioskodawca oddał dzierżawcy wszystkie ww. działki na okres 29 lat, do używania i pobierania pożytków, a dzierżawca nieruchomość tę przyjął w dzierżawę w celu wzniesienia i eksploatacji urządzeń do wytwarzania energii elektrycznej z promieni słonecznych (elektrowni fotowoltaicznej) wraz z infrastrukturą towarzyszącą.

Wnioskodawca poinformował, że zgodnie z umową dzierżawy ww. działek, czynsz każdorazowo zostanie powiększony o podatek VAT.

W pierwszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii posiadania statusu podatnika VAT z tytułu dzierżawy gruntów rolnych.

Jak wyżej wskazano, dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dzierżawa przez Wnioskodawcę przedmiotowych gruntów rolnych – na podstawie zawartych umów – stanowi działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i w związku z tym posiada on status podatnika podatku VAT, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT, zgodnie z art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przez sprzedaż natomiast, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy, rozumieć należy odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
− jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Jak stanowi art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z ust. 9 cyt. artykułu, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do treści art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej od roku 1996.

Ponadto jak wyżej wskazano, dzierżawa przez Wnioskodawcę – na podstawie zawartej umowy – gruntów rolnych celem przeprowadzenia inwestycji w postaci budowy farmy fotowoltaicznej stanowi działalność gospodarczą, a Wnioskodawca posiada status podatnika podatku VAT.

Co istotne, w związku z czynnością dzierżawy poszczególnych działek wypłacany jest czynsz, który każdorazowo zostanie powiększony o podatek od towarów i usług.

W konsekwencji należy uznać, że w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie świadczenia ww. usług dzierżawy, wykonywana przez Wnioskodawcę sprzedaż nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ustawy. Bowiem jak wiadomo Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a wynagrodzenie należne z tytułu dzierżawy przedmiotowych działek zostanie opodatkowane tym podatkiem.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że świadczenie usług dzierżawy gruntów rolnych przez Zainteresowanego – będącego od roku 1996 zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT – nie może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na zasadach przewidzianych w art. 113 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla żony Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin