2020.12.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.616.2020.1.MP
z 30 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2020 r. (data wpływu 30 października 2020 r. ), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży majątku ruchomego wykorzystywanego przez X wyłącznie do zadań statutowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży majątku ruchomego wykorzystywanego przez X wyłącznie do zadań statutowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X (zwane dalej jako…… ) rozpoczęło działalność w dniu 1 stycznia 2018 r. na podstawie art. … ustawy ….., i zgodnie z art. … tejże ustawy posiada status państwowej osoby prawnej w rozumieniu art. 9 pkt 14 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

W myśl art. … ww. ustawy …. z dniem wejścia w życie ustawy X wykonują zadania dotychczasowego A., dotychczasowych dyrektorów regionalnych zarządów …. oraz marszałków województw, związane z ….. oraz pozostałego mienia Skarbu Państwa związanego z gospodarką …., a także inwestycjami w gospodarce …..

Na podstawie natomiast art. … ustawy …., należności, zobowiązania, prawa i obowiązki ….. będącego państwową jednostką budżetową oraz regionalnych zarządów …. będących państwowymi jednostkami budżetowymi stają się odpowiednio z dniem 1 stycznia 2018 roku należnościami, zobowiązaniami, prawami i obowiązkami X.

Z uwagi na powyższe, X stały się właścicielem wszystkich składników mienia pozostających uprzednio w dyspozycji A. będącego państwową jednostką budżetową oraz regionalnych zarządów … będących państwowymi jednostkami budżetowymi, jak również większości składników przejętych od marszałków województw.

Obecnie, X dokonują sprzedaży używanego majątku ruchomego wykorzystywanego przez X wyłącznie do zadań statutowych.

Sprzedaż mienia dotyczyć zatem może:

Mienia ruchomego nabytego przez X z przeznaczeniem do działalności statutowej.
Mienia ruchomego przejętego na podstawie ….. jako majątek po przejmowanym …. na podstawie art. …. ustawy …..
Mienia ruchomego przejętego od jednostki samorządu terytorialnego.

Podkreślenia wymaga, że w zakresie mienia opisanego w pkt 1 X nie miały prawa do odliczenia podatku naliczonego z uwagi na brak związku z działalnością opodatkowaną. W przypadku mienia opisanego w pkt 2 i 3 X jako, że przejęły to mienie nieodpłatnie na mocy postanowień ustawy, również nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Co istotne, jednostki samorządu terytorialnego są odrębnymi od X podatnikami VAT, natomiast w przypadku ….. - do 31 grudnia 2017 r. posiadały one status podatników VAT, z dniem 1 stycznia 2018 r. natomiast X wstąpiły z mocy prawa w ogół praw i obowiązków …., w tym również w zakresie VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż zbędnych używanych składników majątku ruchomego (opisanego w pkt 1 stanu faktycznego) nabytego i wykorzystywanego przez X do działalności statutowej, co do której X nie posiadają statusu podatnika VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Czy sprzedaż zbędnych używanych składników majątku ruchomego (opisanego w pkt 2 stanu faktycznego) przejętego od ….. i wykorzystywanego przez X do działalności statutowej, co do której X nie posiadają statusu podatnika VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Czy sprzedaż zbędnych używanych składników majątku ruchomego (opisanego w pkt 3 stanu faktycznego) przejętego od jednostek samorządu terytorialnego i wykorzystywanego przez X do działalności statutowej, co do której X nie posiadają statusu podatnika VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży używanych składników majątku ruchomego nabytego i wykorzystywanego przez X do działalności niepodlegającej opodatkowaniu VAT, X nie działają w charakterze podatnika VAT i w konsekwencji sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu VAT.

Ad 2.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży używanych składników majątku ruchomego przejętego od …. i wykorzystywanego przez X do działalności niepodlegającej opodatkowaniu VAT, X nie działają w charakterze podatnika VAT i w konsekwencji sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu VAT.

Ad 3.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży używanych składników majątku ruchomego przejętego od jednostek samorządu terytorialnego i wykorzystywanego przez X do działalności niepodlegającej opodatkowaniu VAT, X nie działają w charakterze podatnika VAT i w konsekwencji sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu VAT.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Przez towary natomiast w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zwrócić uwagę należy, że dla kwestii opodatkowania bez znaczenia pozostaje czy sprzedawany majątek jest używany czy nowy. Obecnie przepisy nie przewidują już zwolnienia z opodatkowania dla dostawy towarów używanych. Takie zwolnienie obowiązywało na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u do dnia 31grudnia 2013 r. Od dnia 1 stycznia 2014 r. przepis ten zwalnia od podatku wyłącznie dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Co istotne przepis ten odnosi się do wykorzystywania towarów do działalności zwolnionej, nie zaś np. do wyłączonej z opodatkowania VAT. Prawo zatem do skorzystania z ww. zwolnienia uzależnione jest od spełnienia dwóch przesłanek:

towar był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku,
przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tego towaru podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT (przy czym istotny jest brak prawa do odliczenia podatku naliczonego, a nie samo faktycznie nie dokonanie tego odliczenia).

W związku z faktem, iż zbywane mienie nie było wykorzystywane przez X ani do działalności zwolnionej, ani opodatkowanej VAT, nie zostaje spełniona przesłanka wykorzystywania towaru wyłącznie na cele działalności zwolnionej, niezbędna dla możliwości skorzystania ze zwolnienia określonego w ww. przepisie.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na fakt, że dla opodatkowania danej czynności VAT, konieczne jest aby była ona wykonana przez podatnika w rozumieniu ustawy o VAT. Warunkiem koniecznym do opodatkowania podatkiem VAT danej transakcji nie jest bowiem sam fakt bycia podatnikiem VAT, ale występowanie w roli podatnika VAT w odniesieniu do konkretnej transakcji wchodzącej w zakres działalności gospodarczej danego podmiotu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przez działalność gospodarczą należy natomiast rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do postanowień art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 grudnia 2014 r. sygn. akt I FSK 1547/14 „zbywane przez gminę mienie znajduje się jedynie w jej zasobach komunalnych i nie było nigdy wykorzystywane w jakiejkolwiek działalności, tj. gmina pełni w tym przypadku wyłącznie funkcje właścicielskie. Z punktu widzenia gminy, przedmiot dostawy jest jej zatem w zasadzie zbędny. Ponadto towary stanowiące przedmiot dostawy zostały nabyte z mocy prawa (art. 5 ust. 1 przepisów wprowadzających) lub pod tytułem darmym (darowizna, spadkobranie), a zatem w konsekwencji czynności, z którymi nie wiązało się prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nabycie z mocy prawa i w drodze spadkobrania jest niezależne od woli gminy, natomiast wykonywanie jedynie funkcji właścicielskich nie przynosi żadnych wymiernych korzyści zarówno tworzącym wspólnotę samorządową mieszkańcom jak i samej gminie. W związku z powyższym, przedmiotem części dostaw jest mienie, którego gmina, gdyby miała taką możliwość, mogłaby do swych zasobów komunalnych nie włączyć. W przypadkach opisanych we wniosku, jedynie bowiem nabycie w drodze darowizny poprzedza złożenie oświadczenia o jej przyjęciu. Dokonując dostawy mienia gmina może działać w zamiarze uniknięcia ponoszenia wydatków związanych z posiadaniem rzeczy, które nabyła wbrew swojej woli i których z obiektywnych przyczyn nie jest w stanie w żaden sposób spożytkować (pkt 37).

Naczelny Sąd Administracyjny zauważa, że we wniosku o wydanie interpretacji Gmina wskazała, że nie pozyskała mienia w konkretnym celu, np. prowadzenia działalności gospodarczej, zaś samo nieodpłatne nabycie mienia i jego posiadanie nie jest wystarczające do uznania, iż konstytuuje ono działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Przedmiotowe nieruchomości nigdy nie były wykorzystywane do prowadzenia czynności handlowych, wytwórczych czy usługowych, a Gmina pełniła jedynie funkcje właścicielskie (k. 8 akt adm.). Gmina nie ponosiła nakładów inwestycyjnych na przedmiotowe mienie (k. 7).”

W ww. sprawie opodatkowanie dostawy mienia uzależnione jest od ustalenia, czy gmina działa w takim przypadku w charakterze podatnika podatku VAT, a zatem czy owa transakcja jest dokonywana w warunkach działalności gospodarczej. Skoro bowiem w tym przypadku grunt nie był nigdy wykorzystywany do działalności objętej reżimem podatku VAT, możliwe jest stwierdzenie, że Gmina w ogóle działa w tym przypadku w charakterze podatnika, a jedynie pełni funkcje właścicielskie. Powyższy wyrok dotyczy wprawdzie majątku zbywanego przez Gminę, niemniej można go również odnieść do sprzedaży majątku przez X, w stosunku do składników majątku zarówno nabytych do działalności pozagospodarczej jak i otrzymanych na podstawie przepisów prawa od innych jednostek np. na podstawie art. (…) ust. 1 ustawy (…), zgodnie z którym, z dniem wejścia w życie ustawy, składniki mienia ruchomego stanowiącego własność Skarbu Państwa, pozostające w dyspozycji A. będącego państwową jednostką budżetową oraz regionalnych zarządów gospodarki wodnej będących państwowymi jednostkami budżetowymi stają się nieodpłatnie własnością X, z wyłączeniem składników mienia ruchomego służących do wykonywania praw właścicielskich na śródlądowych drogach wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym, o których mowa w art. 193 ust.5.

Również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 lipca 2018 r. sygn.. akt. 1 FSK 468/16, stwierdził, że „nie stanowi działalności gospodarczej czynność jednorazowa, okazjonalna. Za taką działalność nie może być uznana jednorazowa sprzedaż środków transportu, zwłaszcza w sytuacji, gdy przy ich zakupie nie dokonano odliczenia podatku naliczonego VAT a następnie nie były one wykorzystywane do prowadzenia czynności opodatkowanych. Wnioskodawca nie prowadzi w sposób częstotliwy (powtarzalny) handlu tego typu rzeczami, nie prowadzi takiej działalności handlowej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.”

Należy zauważyć, że X nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży mienia ruchomego. Planowana sprzedaż stanowi wyłącznie dysponowanie majątkiem prywatnym niewykorzystywanym do działalności gospodarczej. X zbywając przedmiotowe składniki majątku nie dokonują tego w celu zarobkowym, a jedynie dążą do pozbycia się zbędnych składników majątkowych, które nie są przydatne w prowadzonej działalności i niejednokrotnie mogą generować dodatkowe koszty. Co istotne, X w żadnym z trzech opisanych przypadków nie miały prawa do odliczenia podatku naliczanego przy nabyciu tychże składników. W ocenie Wnioskodawcy bez znaczenia pozostaje również, czy podmiot, od którego przejęły dany składnik majątku wykorzystywał ten składnik do działalności gospodarczej i czy przy nabyciu przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Kluczowe jest bowiem, że X takiego prawa nie miały.

Powyższe nie narusza również przepisów Dyrektywy VAT. Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w wyroku z dnia z 20 marca 2014 r. wydanym w sprawie Gminy Wrocław (sygn. C-72/13) „czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności przez uprawnionego nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej, inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112 (wyrok z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Słaby i in., Zb. Orz. s. 1-8461, pkt 36, 39).”

Jak również wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 20 czerwca 2018 r. sygn. akt III SA/GI 315/18 „kryterium rozróżniającym między czynnościami dokonywanymi w ramach zarządzania majątkiem prywatnym, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy VAT, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą, nie jest ani liczba transakcji czy długość okresu w jakim te transakcje następowały, ani też wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego”.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę powyższe oraz przedstawione okoliczności w opisie stanu faktycznego, sprzedaż o której mowa w pkt 1-3, stanowi wykonywanie uprawnień właścicielskich i zdaniem Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Unormowanie to pozostaje w zgodzie z art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1, z późn. zm.), który stwierdza, że krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,

odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powołany wyżej przepis art. 15 ust. 6 ustawy, jak i cyt. przepis Dyrektywy, wyłączają z opodatkowania organy podlegające prawu publicznemu, jeżeli prowadzą daną działalność jako organy publiczne, nawet wtedy, gdy pobierają z tytułu tej działalności wynagrodzenie. Czynności, w których organy te uczestniczą jako organy publiczne, to określone prawem czynności wykonywane w interesie publicznym. Zatem czynności, w stosunku do których organy publiczne nie są traktowane jako podatnicy, to czynności wykonywane przez nie w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, a także czynności, do których wykonywania są uprawnione wyłącznie organy publiczne.

Z opisu sprawy wynika, że X (Wnioskodawca) rozpoczęło działalność w dniu 1 stycznia 2018 r. na podstawie art. …. ustawy ….., i zgodnie z art. … tejże ustawy posiada status państwowej osoby prawnej w rozumieniu art. 9 pkt 14 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

W myśl art. … ww. ustawy …., z dniem wejścia w życie ustawy X wykonują zadania dotychczasowego A., dotychczasowych dyrektorów regionalnych zarządów oraz marszałków województw, związane z …..oraz pozostałego mienia Skarbu Państwa związanego z gospodarką ….. a także inwestycjami w gospodarce …...

Na podstawie natomiast art…. ustawy …., należności, zobowiązania, prawa i obowiązki A. będącego państwową jednostką budżetową oraz regionalnych zarządów …. będących państwowymi jednostkami budżetowymi stają się odpowiednio z dniem 1 stycznia 2018 roku należnościami, zobowiązaniami, prawami i obowiązkami X.

Obecnie, X dokonują sprzedaży używanego majątku ruchomego wykorzystywanego przez X wyłącznie do zadań statutowych.

Sprzedaż mienia dotyczyć zatem może:

mienia ruchomego nabytego przez X z przeznaczeniem do działalności statutowej,
mienia ruchomego przejętego na podstawie ….. jako majątek po przejmowanym….. na podstawie art. …. ustawy …..,
mienia ruchomego przejętego od jednostki samorządu terytorialnego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania sprzedaży używanych składników mienia ruchomego nabytego przez Wnioskodawcę oraz nieodpłatnie przejętego od …. i jednostek samorządu terytorialnego i wykorzystywanego do działalności statutowej.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy Wnioskodawca, dokonując sprzedaży używanych składników majątku ruchomego będącego przedmiotem sprawy, działa w charakterze podatnika VAT, a sprzedaż należy traktować w kategorii czynności, dla której Wnioskodawca działa w charakterze podatnika.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy w kontekście powołanych przepisów należy stwierdzić, że Wnioskodawca, dokonując sprzedaży używanych składników mienia ruchomego nabytego przez Wnioskodawcę oraz nieodpłatnie przejętego od …. i jednostek samorządu terytorialnego nie wystąpi w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a zatem sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższe wynika z faktu, że przedmiotowe składniki majątku – po pierwsze – nie zostały nabyte na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a po drugie, służyły wyłącznie do realizacji zadań statutowych Wnioskodawcy, niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jak wskazał Zainteresowany, w zakresie mienia ruchomego nabytego przez Wnioskodawcę, X nie miały prawa do odliczenia podatku naliczonego z uwagi na brak związku z działalnością opodatkowaną. W przypadku mienia przejętego na podstawie ……, X jako, że przejęły to mienie nieodpłatnie na mocy postanowień ustawy, również nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W konsekwencji, dokonując sprzedaży używanego majątku ruchomego wykorzystywanego przez X wyłącznie do zadań statutowych, tj.:

mienia ruchomego nabytego przez X z przeznaczeniem do działalności statutowej;
mienia ruchomego przejętego na podstawie ….. jako majątek po przejmowanym …. na podstawie art. …. ustawy …. oraz
mienia ruchomego przejętego od jednostki samorządu terytorialnego,

Wnioskodawca będzie korzystał z wyłączenia od opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, a zatem nie będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług, a co za tym idzie, czynność tę należy więc traktować jako czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin