Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.470.2020.1.AAT
z 31 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2020 r. (data wpływu 2 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży budynków mieszkalnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży budynków mieszkalnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Pan …. (dalej jako: „Wnioskodawca”) w 2005 roku zakupił do majątku prywatnego działkę budowlaną w…. W roku 2018 rozpoczął na tym gruncie jako osoba prywatna budowę dwóch budynków mieszkalnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej. Budowa aktualnie zbliża się ku końcowi. Wnioskodawca planuje zakończenie robót pod koniec października br. W związku z faktem, że Wnioskodawca ma dzieci oraz opiekuje się dwoma starszymi osobami z najbliższej rodziny, budowa wskazanego budynku miała w przyszłości spełniać potrzeby mieszkaniowe rodziny. Celem budowy nie była chęć odsprzedaży. Wnioskodawca nie zawierał żadnych wstępnych umów dotyczących sprzedaży, nie pobierał zaliczek itp. Finansowanie budowy odbywało się z prywatnych środków. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

Powyższe plany dotyczące miejsca zamieszkania uległy jednak zmianie i Wnioskodawca podjął decyzję o zmianie miejsca zamieszkania. Wnioskodawca jest w trakcie zakupu nieruchomości w województwie …. Na zakup Wnioskodawcy brakuje jednak wystarczających środków finansowych. W związku z powyższym Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży wskazanej nieruchomości, jak również jednej działki rolnej (rekreacyjnej) zakupionej również ponad 5 lat temu i segmentu, który również nabył ponad 5 lat temu do majątku prywatnego. Obecnie Wnioskodawca próbuje sprzedać:

• segment w …., który był częściowo (jeden pokój) przedmiotem najmu dla firmy (najem prywatny) - umowa wynajmu została rozwiązana 30 czerwca br.
• działkę rolną rekreacyjną nad jeziorem … w …,
• działkę budowlaną w ….

Kwoty uzyskane z ewentualnej sprzedaży wskazanych nieruchomości oraz dodatkowo kwoty ze sprzedaży bliźniaka Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na zakup działki z domem na …. Umowa przedwstępna kupna nieruchomości na …. zawarta będzie najpóźniej do końca listopada a ostateczna najpóźniej do kwietnia 2021 roku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dokonując sprzedaży budynków mieszkalnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej Wnioskodawca będzie działać jako podatnik podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy dokonując sprzedaży wskazanych w stanie faktycznym nieruchomości, tj. dwóch budynków mieszkalnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej, nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Sprzedaż przedmiotowych nieruchomości stanowi bowiem rozdysponowanie majątku prywatnego, które nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., zwana dalej: „ustawą z dnia 11 marca 2004 r.” definiuje bowiem podatnika jako każdy podmiot, niezależnie od jego formy organizacyjno-prawnej, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, bez względu na cel oraz rezultat takiej działalności. Przepisy tej ustawy na swój własny użytek definiują również pojęcie działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika tego podatku.

Artykuł 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. definiuje działalność gospodarczą jako wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Szeroka definicja działalności gospodarczej powoduje, że podmioty wykonujące taką działalność są klasyfikowane jako podatnicy niezależnie od ich statusu. Za podatników należy zatem uznać te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym, niezależnie od formy, statusu i więzi prawnych.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Należy wskazać, że aktualnie przyjmuje się, że sprzedaż udziału w nieruchomości również stanowi dostawę towaru.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż przez podmiot będący podatnikiem jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zatem nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Należy wskazać, że po wielu latach od nabycia gruntów Wnioskodawca postanowił sprzedać nieruchomość wraz z prowadzoną tam budową, którą to nieruchomość nabył do majątku prywatnego. Powyższe wynika z faktu, że Wnioskodawca ma zamiar zmienić miejsce zamieszkania i potrzebuje środków na sfinansowanie zakupu innej działki i budowę domu. Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności handlowej, polegającej na sprzedaży nieruchomości. Podkreślenia wymaga, że w 2005 roku Wnioskodawca zakupił do majątku prywatnego działkę budowlaną, a budowę domów w zabudowie bliźniaczej rozpoczął w roku 2018 jako osoba prywatna. Wnioskodawca budowany dom w zabudowie bliźniaczej chciał docelowo przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe oraz swoich bliskich. Nie planował odsprzedaży, nie zawierał żadnych wstępnych umów sprzedaży, nie pobierał również zaliczek na poczet transakcji kupna-sprzedaży wskazanej nieruchomości. Finansowanie budowy odbywało się z jego środków prywatnych. Konieczność sprzedaży wynika zaś ze zmiany planów dotyczących miejsca zamieszkania. Sprzedaż wskazanych nieruchomości będzie stanowić rozdysponowanie majątkiem prywatnym nabytym przed wieloma laty. Powyższe okoliczności świadczą, o tym że z tytułu sprzedaży wskazanych nieruchomości, tj. dwóch budynków mieszkalnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej nie stanie się on podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych w sytuacji, w której dany podmiot dokonuje sprzedaży towarów z majątku prywatnego (nienabytego w celu odprzedaży, choć z potencjalnym dopuszczeniem takiej możliwości), nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie tych czynności, choćby nawet takich transakcji było kilka lub nawet kilkanaście. Tego rodzaju pogląd odnaleźć można choćby w wyroku składu 7 sędziów NSA z dnia 29 października 2007 r., I FPS 3/07. W każdym przypadku decydujące znaczenie miał zamiar nabycia przedmiotowych gruntów (które są później sprzedawane przez takiego nabywcę). Jeśli sprzedawca gruntów nabywał te grunty do majątku prywatnego, dopuszczając wprawdzie możliwość odprzedaży, lecz nie było to jego głównym celem, to wówczas, co do zasady, w zakresie dokonywanej sprzedaży gruntów - nie był traktowany jako podatnik tego podatku. Tak orzekł choćby NSA w wyroku z dnia 23 stycznia 2009 r., (I FSK 1629/07), w którym podkreślono, że decydujące znaczenie mają zamiar i okoliczności nabycia składników majątku, w szczególności to, czy nabycie dotyczyło zaspokojenia własnych (prywatnych) potrzeb podatnika, czy też miało związek z prowadzoną działalnością handlową.

Artykuł 9 ust. 1 dyrektywy VAT, stanowi że: „Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu”.

Z orzecznictwa TSUE wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94 Wellcome Trust, Rec. s. 1-3013, pkt 32). Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37). Zgodnie z poglądem sformułowanym przez TSUE należy wyodrębnić przypadek, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Jako przykład wskazał na takie aktywne działania, które mogą polegać na działaniach marketingowych. Stwierdził on przy tym, że działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy nieruchomości nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Według TSUE pojęcie podatnika definiuje się w związku z pojęciem działalności gospodarczej. Fakt prowadzenia takiej działalności uzasadnia bowiem uznanie podmiotu za podatnika. TSUE przypomniał również, że pojęcie działalności gospodarczej jest zdefiniowane w art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT jako obejmujące wszelką działalność producentów, handlowców i usługodawców, w tym wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. TSUE zwrócił uwagę i na to, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Wskazał także na swoje wyroki, z których treści wynika, że takie transakcje nie stanowią same z siebie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów analizowanej dyrektywy.

W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 23 lipca 2014 r. sygn. I SA/Po 210/14 WSA orzekł, że „(...) Odnośnie zaś oceny stopnia aktywności podatnika w zakresie sprzedaży nieruchomości (lub udziałów) okoliczności danej sprawy muszą wskazywać, że podatnik zaangażował lub zamierza zaangażować środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, która przybrała formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich stałej kontynuacji), podobna do aktywności i zaangażowania środków przez podmioty trudniące się profesjonalnym obrotem nieruchomościami (...)”.

W analizowanym przypadku w istocie Wnioskodawca dokonywał niezbędnych działań koniecznych dla zakończenia budowy własnego domu dla siebie i najbliższej rodziny. Ponadto należy wskazać również na długi okres jaki upłynął od momentu nabycia do chwili powzięcia zamiaru o budowie i sprzedaży, który przemawia za uznaniem sprzedaży jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W sytuacji Wnioskodawcy sprzedaż nieruchomości jest umotywowana chęcią finansowania zakupu nieruchomości w innym województwie, gdzie Wnioskodawca chce zamieszkać. Wnioskodawca nie podjął działań charakterystycznych dla podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Zbycie jest związane z chęcią pozyskania środków. Wnioskodawca zweryfikował potrzeby mieszkaniowe swoje i swojej rodziny i podjął decyzję o zmianie dotychczasowych planów. Należy zatem podkreślić, że decyzja o sprzedaży nie została podjęta w warunkach jakich normalnie działa handlowiec.

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 maja 2014 r. sygn. I FSK 774/13 wymieniono kryteria, jakimi należy kierować się przy określaniu, w jakich przypadkach mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, a nie z zarządem majątkiem prywatnym. Spośród okoliczności podlegających uwzględnieniu przy ocenie statusu podmiotu dokonującego zbycia nieruchomości NSA wskazał, że przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Przesłanka „stałości” działalności gospodarczej wynika z porównania art. 9 i art. 12 dyrektywy 2006/112/WE, gdyż skoro art. 12 wprowadza, jako zasadę szczególną, możliwość uznania za podatnika także podmiotów wykonujących działalność gospodarczą w sposób sporadyczny (okazjonalny), to oznacza, iż zasadą ogólną jest, by działalność gospodarcza była wykonywana w sposób niesporadyczny (stały). Wskazał również m.in., że nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odprzedaży (w celach handlowych), lecz dla spożytkowania w celach prywatnych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 27 lutego 2017 r. nr 1061-IPTPP2.4512.9.2017.2.KK. zauważył natomiast: „Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich(...).”

W ocenie Wnioskodawcy nieuprawnionym jest doszukiwanie się czynności charakterystycznych dla handlowców we wszelkiej aktywności podatnika. TSUE np. w wyroku C-180/10 i C-181/10 wyraźnie wskazał, że nawet przykładowo podział nieruchomości na mniejsze, atrakcyjniejsze działki jest wciąż zarządem majątkiem prywatnym. Za „handlowca” można uznać osobę angażującą „środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT” (pkt 38-39), gdy „podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami”. Nie może to być zatem każda aktywność, szczególnie taka jaką podejmuje wiele innych osób, a dodatkowo musi dotyczyć obrotu nieruchomościami, a nie wyłącznie samej nieruchomości.

Zatem Wnioskodawca nie powinien zostać uznany za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu zbycia wskazanych nieruchomości, tj. dwóch budynków mieszkalnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej. Budowa domów w zabudowie bliźniaczej, w którym miał zamieszkać Wnioskodawca wraz z najbliższą rodziną w przedstawionych okolicznościach faktycznych oraz sprzedaż jest działaniem w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, dokonując sprzedaży wskazanych nieruchomości nie będzie działać jako podatnik podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
(Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą określoną art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Również na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca w 2005 roku zakupił do majątku prywatnego działkę budowlaną w …. W roku 2018 rozpoczął na tym gruncie jako osoba prywatna budowę dwóch budynków mieszkalnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej. Budowa aktualnie zbliża się ku końcowi (Wnioskodawca planuje zakończenie robót pod koniec października 2020 r.). Finansowanie budowy odbywało się z prywatnych środków. Celem budowy nie była chęć odsprzedaży. Wnioskodawca nie zawierał żadnych wstępnych umów dotyczących sprzedaży, nie pobierał zaliczek itp. W związku z faktem, że Wnioskodawca ma dzieci oraz opiekuje się dwoma starszymi osobami z najbliższej rodziny, budowa wskazanego budynku miała w przyszłości spełniać potrzeby mieszkaniowe rodziny. Powyższe plany dotyczące miejsca zamieszkania uległy jednak zmianie i Wnioskodawca podjął decyzję o zmianie miejsca zamieszkania. Wnioskodawca jest w trakcie zakupu nieruchomości w województwie …. Na zakup nieruchomości w województwie … Wnioskodawcy brakuje wystarczających środków finansowych. W związku z powyższym Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży wskazanej nieruchomości. Kwotę uzyskaną z ewentualnej sprzedaży Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na zakup działki z domem na …. Umowa przedwstępna kupna nieruchomości na … zawarta będzie najpóźniej do końca listopada a ostateczna najpóźniej do kwietnia 2021 roku.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy dokonując sprzedaży budynków mieszkalnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej będzie działać jako podatnik podatku od towarów i usług.

Jak wyjaśniono – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników podatku od towarów i usług. Zaś dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Wnioskodawca wskazał, że nie prowadzi działalności gospodarczej zaś budynki mieszkalne dwulokalowe w zabudowie bliźniaczej miały w przyszłości spełniać potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy. Celem budowy budynków mieszkalnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej nie była chęć odsprzedaży. Wnioskodawca nie zawierał żadnych wstępnych umów dotyczących sprzedaży, nie pobierał zaliczek itp. a finansowanie budowy odbywało się z prywatnych środków. Wnioskodawca budowę budynków mieszkalnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej rozpoczął w roku 2018 i aktualnie zbliża się ona ku końcowi (Wnioskodawca planuje zakończenie robót pod koniec października 2020 r.). Natomiast decyzję o sprzedaży budynków mieszkalnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej Wnioskodawca podjął w związku ze zmianą planów co do miejsca zamieszkania i braku wystarczających środków finansowych na zakup nieruchomości w województwie …(kwotę uzyskaną z ewentualnej sprzedaży Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na zakup działki z domem na …). Zatem mając na uwadze okoliczności niniejszej sprawy należy stwierdzić, że z tytułu transakcji sprzedaży budynków mieszkalnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy wykonującym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. W analizowanym przypadku sprzedaż budynków mieszkalnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej można uznać za czynność rozporządzania własnym majątkiem Wnioskodawcy, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Zatem planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż budynków mieszkalnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży budynków mieszkalnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że niniejsza interpretacja rozstrzyga tylko w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży budynków mieszkalnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej. Natomiast nie dotyczy kwestii opodatkowania sprzedaży pozostałych nieruchomości (jednej działki rolnej (rekreacyjnej) zakupionej ponad 5 lat temu i segmentu w …, nabytego ponad 5 lat temu) bowiem w niniejszym zakresie Wnioskodawca nie sformułował wątpliwości oraz nie przedstawił własnego stanowiska w sprawie.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.