Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4015.153.2020.3.MD
z 5 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 12 października 2020 r. (data wpływu – 20 października 2020 r.), uzupełnionym 28 grudnia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w skutków podatkowych nabycia środków pieniężnych wypłaconych na podstawie zawartej przez syna umowy grupowego ubezpieczenia na życie – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia środków pieniężnych wypłaconych na podstawie zawartej przez syna umowy grupowego ubezpieczenia na życie.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym w piśmie z 9 grudnia 2020 r. znak: 0111-KDIB2-3.4015.153.2020.2.MD, 0114-KDIP3-2.4011.711.2020.3.AK wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 28 grudnia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Postanowieniem Sądu Rejonowego z 15 czerwca 2020 r. spadek po M. Z., synu Z. i E., zmarłym 20 maja 2019 roku nabyła w całości z dobrodziejstwem inwentarza matka spadkodawcy – Wnioskodawczyni.

Spadkodawca przed śmiercią w okresie od 1 października 2017 r. do 20 maja 2019 r. prowadził jednoosobową działalność gospodarczą. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zawarł z R. Sp. z o.o. umowy leasingu operacyjnego na użytkowanie trzech samochodów dostawczych. W związku z zawarciem umowy leasingu M. Z. przystąpił do Umowy Grupowego Ubezpieczenia na Życie zawartej pomiędzy R. Sp. z o.o. i Towarzystwem Ubezpieczeń.

Zgodnie z treścią zapisów „Deklaracji przystąpienia do ubezpieczenia”:

1. Wyznaczam R. Sp. z o. o. jako Uposażonego, uprawnionego do odbioru świadczenia na wypadek mojej śmierci. Deklaruję, iż w okresie trwania umowy ubezpieczenia nie zmienię Uposażonego.
2. Składam dyspozycję, aby w przypadku przyznania mi świadczenia z tytułu Trwałej niezdolności do pracy lub Hospitalizacji kwoty świadczenia z tego tytułu zostały przekazane na rachunek R. Sp. z o. o. prowadzony na rzecz zawartej Umowy leasingu, przy czym kwota przewyższająca wysokość roszczeń R. Sp. z o

1. Z. na skutek wypadku zmarł 20 maja 2019 roku. Uposażonym w związku ze śmiercią M. Z. zgodnie z zapisami wskazanymi wyżej, była firma leasingowa R., a dopiero pozostałe środki po zaspokojeniu wszelkich należności względem R. przypadały spadkobiercom M. Z. Jako jedyna spadkobierczyni po zmarłym, kwotę 207.508,80 złotych (dwieście siedem tysięcy pięćset osiem 80/100) otrzymała od Towarzystwa Ubezpieczeniowego za pośrednictwem R. Sp. z o.o. jego matka – Wnioskodawczyni na konto bankowe.

Zdaniem spadkobierczyni, istotne znaczenie dla składanego wniosku o wydanie interpretacji ma zapis Artykułu 10 Deklaracji przystąpienia do ubezpieczenia: „Świadczenie z tytułu śmierci Ubezpieczonego nie podlega podatkowi od spadków i darowizn”.

Jako spadkobierczyni Wnioskodawczyni zobowiązana jest do złożenia w ustawowo zakreślonym czasie Zgłoszenia o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych SD -Z2.

Odpowiadając na pytania zawarte w wezwaniu do uzupełnienia braków, Wnioskodawczyni informuje, że świadczenie otrzymała jako jedyna spadkobierczyni po zmarłym synu na mocy przywołanego wyżej postanowienia Sądu Rejonowego. Wnioskodawczyni nie ma wiedzy jakimi przepisami wypłacając jej świadczenie odszkodowawcze kierowali się ubezpieczyciel i leasingodawca. W treści otrzymanych dokumentów i korespondencji R. zażądał dokumentów poświadczających dziedziczenie po M. Z. Wypłacona kwota jest różnicą między kwotą ubezpieczenia na wypadek śmierci (400.000,- złotych) a zobowiązaniami M. Z. wobec leasingodawcy. Wypłacone środki pochodziły od firmy ubezpieczeniowej, a otrzymana przez Wnioskodawczynię kwota nie była żadną darowizną od Spółki, a wypłaconym odszkodowaniem należnym z polisy ubezpieczeniowej z tytułu śmierci syna M. Z. 

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

Czy należy to przysporzenie majątkowe wykazywać w Deklaracji SD -Z2?

Czy skoro na podstawie przepisów art. 831 § 3 Kodeksu cywilnego wypłacona kwota z tytułu ubezpieczenia na życie nie wchodzi do spadku, to nie należy jej wykazywać w zeznaniu podatkowym, które składa spadkobierca (SD-Z2), czy być może należy ją wykazać w zeznaniu SD-Z2, a będzie ona objęta zwolnieniem z podatku od spadków i darowizn w ramach tzw. zerowej grupy podatkowej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zastosowanie w zaistniałym przypadku mają przepisy art. 831 Kodeksu cywilnego a w szczególności § 3: „Suma ubezpieczenia przypadająca uprawnionemu nie należy do spadku po ubezpieczonym”.

Skoro zatem wypłacona kwota ze wspomnianego ubezpieczenia nie wchodzi do spadku, to zdaniem Wnioskodawczyni nie należy jej wykazywać w zeznaniu podatkowym, które składa spadkobierca. Katalog zdarzeń, które podlegają podatkowi od spadków i darowizn, zawiera art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Ma on charakter zamknięty, a przepisy te należy interpretować w sposób ścisły – nie jest dopuszczalna wykładnia rozszerzająca, stosowanie analogii do innych „podobnych” zdarzeń, itp. Podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego czy też darowizny i polecenia darczyńcy. Ustawa nie wspomina jednak o nabyciu rzeczy tub praw na podstawie takiego zdarzenia, jak przysporzenie beneficjenta wynikające z umowy ubezpieczenia zmarłego ubezpieczonego.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymana przez nią kwota wynikająca z umowy ubezpieczenia na życie, którą zawarł jej syn, w świetle obowiązujących przepisów polskiego prawa podatkowego nie podlega podatkowi od spadków i darowizn.

Powyżej przywołano tylko tę część stanowiska Wnioskodawczyni, która odnosi się do podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawczyni wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019 r., poz. 1813) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego.

Spadek definiuje art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, ze zm.), zgodnie z którym spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, przechodzące z chwilą śmierci na jedną lub kilka osób. Z powyższej normy prawnej wynika, że spadkobiercy w zasadzie wchodzą w sytuację prawną, w jakiej pozostawał spadkodawca. Oznacza to, że w skład spadku wchodzą prawa i obowiązki, ale także uzasadnione prawne nadzieje na nabycie prawa. Prawa majątkowe są składnikiem masy spadkowej dającym nabywcy w drodze dziedziczenia legitymację prawną do występowania z wnioskiem o ich dochodzenie i realizacją.

W myśl § 2 powołanego przepisu, nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami. W obrębie zakresu pojęcia praw ściśle związanych z osobą spadkodawcy, znajdują się prawa mające służyć zaspokojeniu określonych interesów konkretnej osoby ze względu na jego indywidualną sytuację, np. roszczenia alimentacyjne czy uprawnienie do renty. Natomiast w zakresie praw i obowiązków przechodzących na określone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami chodzi o sytuacje, w których istnieje wyraźny przepis przewidujący taki skutek śmierci osoby uprawnionej lub zobowiązanej.

Stosownie do treści art. 831 § 1 Kodeksu cywilnego, ubezpieczający może wskazać jedną lub więcej osób uprawnionych do otrzymania sumy ubezpieczenia w razie śmierci osoby ubezpieczonej; może również zawrzeć umowę ubezpieczenia na okaziciela. Ubezpieczający może każde z tych zastrzeżeń zmienić lub odwołać w każdym czasie.

Jak wskazuje § 3 ww. przepisu, suma ubezpieczenia przypadająca uprawnionemu nie należy do spadku po ubezpieczonym.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn – ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W przypadku nabycia majątku spadkodawcy w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku – art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 tej ustawy – jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia.

Podstawę opodatkowania – zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy – stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 9.637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

Jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Art. 14 ust. 1 i 2 ww. ustawy statuuje, że wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Stosownie do art. 14 ust. 3 pkt 1 cyt. ustawy, do I grupy podatkowej zalicza się małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Zgodnie natomiast z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku do spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.
   
   

W myśl art. 4a ust. 1a ustawy o podatku od spadków i darowizn, jeżeli dokumentem potwierdzającym nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych jest akt poświadczenia dziedziczenia lub europejskie poświadczenie spadkowe, termin 6 miesięcy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, do zgłoszenia tego nabycia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego liczy się od dnia zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia lub wydania europejskiego poświadczenia spadkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.

Jeżeli nabywca dowiedział się o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych po upływie terminów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lub ust. 1a, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się, gdy nabywca zgłosi te rzeczy lub prawa majątkowe naczelnikowi urzędu skarbowego nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia, w którym dowiedział się o ich nabyciu, oraz uprawdopodobni fakt późniejszego powzięcia wiadomości o ich nabyciu (art. 4a ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Jak wynika z art. 4a ust. 3 cyt. ustawy, w przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1-2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej.

Podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania (art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że postanowieniem Sądu Rejonowego z 15 czerwca 2020 r. spadek po M. Z., zmarłym w 20 maja 2019 roku nabyła w całości z dobrodziejstwem inwentarza matka spadkodawcy – Wnioskodawczyni. Spadkodawca przed śmiercią w okresie od 1 października 2017 r. do 20 maja 2019 r. prowadził jednoosobową działalność gospodarczą. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zawarł z R. Sp. z o.o. umowy leasingu operacyjnego na użytkowanie trzech samochodów dostawczych. W związku z zawarciem umowy leasingu M. Z. przystąpił do Umowy Grupowego Ubezpieczenia na Życie zawartej pomiędzy R. Sp. z o.o. i Towarzystwem Ubezpieczeń. Zgodnie z treścią zapisów „Deklaracji przystąpienia do ubezpieczenia” wyznaczono R. Sp. z o. o. jako Uposażonego, uprawnionego do odbioru świadczenia na wypadek śmierci spadkodawcy. Uposażonym w związku ze śmiercią M. Z. zgodnie z zapisami wskazanymi wyżej, była firma leasingowa R., a dopiero pozostałe środki po zaspokojeniu wszelkich należności względem R. przypadały spadkobiercom M. Z. Jako jedyna spadkobierczyni po zmarłym, kwotę 207.508,80 złotych otrzymała od Towarzystwa Ubezpieczeniowego za pośrednictwem R. Sp. z o.o. jego matka – Wnioskodawczyni na konto bankowe. Wnioskodawczyni informuje, że świadczenie otrzymała jako jedyna spadkobierczyni po zmarłym synu na mocy przywołanego wyżej postanowienia Sądu Rejonowego. Wypłacone środki pochodziły od firmy ubezpieczeniowej, a otrzymana przez Wnioskodawczynię kwota nie była żadną darowizną od Spółki, a wypłaconym odszkodowaniem należnym z polisy ubezpieczeniowej z tytułu śmierci syna. 

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny nadwyżka pieniędzy wypłacona spadkobierczyni (Wnioskodawczyni) z tytułu polisy ubezpieczenia na życie syna wchodzi do masy spadkowej po zmarłym, ponieważ uposażonym, jak wynika z treści wniosku, był leasingodawca – R. Sp. z o.o. a nie Wnioskodawczyni. Przyjmując wyjaśnienia Wnioskodawczyni, otrzymała ona tę kwotę z racji bycia spadkobierczynią po zmarłym synu a nie osobą uposażoną – uprawnioną, zgodnie z art. 831 Kodeksu cywilnego. Jak bowiem wynika z § 3 ww. przepisu, do spadku po ubezpieczonym nie należy suma ubezpieczenia, która przypada uprawnionemu.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawczyni nie skorzystała z zapisów art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, to ciąży na niej obowiązek złożenia zeznania w urzędzie skarbowym, według ustalonego wzoru (SD-3) i w zeznaniu tym wykazania nabytego w spadku po synu majątku. Wypłacona bowiem Wnioskodawczyni nadwyżka kwoty z ubezpieczenia zmarłego syna nie będzie korzystała ze zwolnienia zawartego w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, jeżeli upłynął okres 6 miesięcy, o którym mowa w tymże artykule, liczony od daty uprawomocnienia się postanowienia Sądu, stosownie do art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Otrzymana kwota w takiej sytuacji winna być opodatkowana na zasadach przewidzianych dla I grupy podatkowej.

Gdyby jednak termin 6 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia stwierdzającego nabycie spadku po zmarłym synu został zachowany, to Wnioskodawczyni winna złożyć do właściwego naczelnika urzędu skarbowego zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (SD-Z2) i wykazać w nim otrzymane z ubezpieczenia środki pieniężne. W tej sytuacji prawo do zwolnienia z art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn zostanie zachowane.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.