Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.480.2020.1.RM
z 31 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2020 r. (data wpływu 13 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania eksportu towarów stawką podatku w wysokości 0% na podstawie posiadanych dokumentów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania eksportu towarów stawką podatku w wysokości 0% na podstawie posiadanych dokumentów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest producentem instalacji grzewczych i wodnych.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca sprzedaje wytworzone produkty zarówno z przeznaczeniem dla polskich odbiorców jak i odbiorców zagranicznych. Wśród realizowanych transakcji są i takie, które wiążą się z wywozem towarów poza Unię Europejską (UE), w tym do Mongolii i do Chin (dalej jako: Kontrahent spoza UE/Kontrahent). Takie transakcje były w przedstawiony poniżej sposób dokonywane w przeszłości, są dokonywane obecnie i będą dokonywane w przyszłości.

Zaistniały stan faktyczny:

Dostawa towarów dokonana została na warunkach FCA – A. Miejscem dostawy towaru było więc w zakresie opisywanej dostawy terytorium Polski. Zgodnie ze wskazanymi zasadami Incoterms FCA, towar został uznany za dostarczony przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta w momencie załadunku na dedykowany środek transportu.

Zastosowanie warunków Incoterms FCA oznacza, że Wnioskodawca nie był zaangażowany w transport towaru za granicę. Wnioskodawca ponosił ryzyko związane z towarem do momentu przekazania towaru przewoźnikowi, w tym momencie nastąpiło przeniesienie ryzyka uszkodzenia lub utraty towaru na kupującego. Podmiotem odpowiedzialnym za organizację transportu z Polski do miejsca przeznaczenia poza terytorium Unii Europejskiej był Kontrahent.

Wnioskodawca nie był zobowiązany do zapewnienia odprawy celnej eksportowej, jak również nie ponosił kosztów ani ryzyka załadunku towaru. Zaznaczyć także należy, że miejscem dokonania dostawy towarów było terytorium Polski. Kontrahent spoza UE był natomiast zobowiązany do wywiezienia towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Transport towaru miał charakter zasadniczo nieprzerwany. W przedmiotowym stanie faktycznym transport rozpoczął się w Polsce … 2020 r., a odprawa celna w Niemczech miała miejsce … 2020 r. Przerwy w transporcie miały charakter logistyczny, przejściowy i krótkotrwały związany z przeładunkiem i konsolidacją towarów celem połączenia dostaw podyktowanych względami ekonomicznymi.

Towary zostały przewiezione na terytorium Niemiec, a następnie z terytorium Niemiec przetransportowane poza terytorium UE.

Wnioskodawca dysponuje przekazanym przez firmę logistyczną skanem dokumentu EX-1 ze znakiem wodnym „Ausgangs-vermerk” wystawionego przez niemiecką agencję celną z nadanym numerem MRN. Na podstawie tego dokumentu można stwierdzić, iż przedmiotem odprawy celnej jest towar uprzednio wywieziony z terytorium Polski, gdzie sprzedawcą był Wnioskodawca, a odbiorcą podmiot spoza terytorium Unii Europejskiej, natomiast miejscem docelowym transportu towarów było terytorium spoza UE.

Dokument EX-1 „Ausgang-vermerk” jest dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza Unię Europejską [ § 9 ust. 1 i § 10 ust. 1 niemieckiej ustawy o VAT (Umsatzsteuer- Durchfuhrungsverordnung)]. Znak wodny „Ausgangs-vermerk” jest znakiem nadawanym przez niemieckie organy celne w celu potwierdzenia wywiezienia towaru poza terytorium UE.

Zważywszy na powyższe Spółka powzięła wątpliwość, czy posiadany dokument EX-1 „Ausgangs- vermerk” uprawnia Spółkę do zastosowania stawki 0% VAT dla eksportu towarów.

Zdarzenie przyszłe:

Spółka zamierza w przyszłości dokonywać transakcji analogicznych do opisanych powyżej.

Dostawa towarów dokonana zostanie na warunkach FCA – A.., zatem miejscem dostawy towaru będzie w zakresie opisywanej dostawy terytorium Polski. Zgodnie ze wskazanymi zasadami Incoterms FCA, towar zostanie uznany za dostarczony przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta w momencie załadunku na dedykowany środek transportu. Zastosowanie warunków Incoterms FCA oznacza, że Wnioskodawca nie będzie zaangażowany w transport towaru za granicę. Wnioskodawca będzie ponosił ryzyko związane z towarem do momentu przekazania towaru przewoźnikowi, w tym momencie nastąpi przeniesienie ryzyka uszkodzenia lub utraty towaru na kupującego. Podmiotem odpowiedzialnym za organizację transportu z Polski do miejsca przeznaczenia poza terytorium Unii Europejskiej będzie Kontrahent.

Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapewnienia odprawy celnej eksportowej, jak również nie będzie ponosił kosztów ani ryzyka załadunku towaru. Miejscem dokonania dostawy towarów będzie terytorium Polski, kontrahent spoza UE będzie natomiast zobowiązany do wywiezienia towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Transport towaru będzie miał charakter zasadniczo nieprzerwany. Transport rozpocznie się w Polsce, odprawa celna nastąpi w Niemczech. Ewentualne przerwy w transporcie będą miały charakter logistyczny, przejściowy i krótkotrwały związany z przeładunkiem i konsolidacją towarów celem połączenia dostaw podyktowanych względami ekonomicznymi. Ewentualne przerwy w transporcie nie będą miały charakteru handlowego czy produkcyjnego.

Wnioskodawca przewiduje, iż Kontrahent lub firma logistyczna przekaże mu skanem dokument EX-1 ze znakiem wodnym „Ausgangs-vermerk” wystawionym przez niemiecką agencję celną z nadanym numerem MRN. Na podstawie tego dokumentu można stwierdzić, że przedmiotem odprawy celnej jest towar uprzednio wywieziony z terytorium Polski, gdzie sprzedawcą był Wnioskodawca, a odbiorcą podmiot spoza terytorium Unii Europejskiej, natomiast miejscem docelowym transportu towarów było terytorium spoza UE. Przedmiotowy EX-1 stanowi dokument celny potwierdzający wywóz towarów poza Unię Europejską zgodnie z § 9 ust. 1 i § 10 ust. 1 niemieckiej ustawy o VAT (Umsatzsteuer-Durchfuhrungsverordnung).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym powyżej zaistniałym stanie faktycznym dotyczącym sprzedaży towarów na rzecz Kontrahenta spoza UE, Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% VAT dla eksportu towarów na podstawie posiadanych dokumentów potwierdzających wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej?
2. Czy w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym dotyczącym sprzedaży towarów na rzecz Kontrahenta spoza UE, Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% VAT dla eksportu towarów na podstawie posiadanych dokumentów potwierdzających wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno w przedstawionym powyżej zaistniałym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym dotyczącym sprzedaży towarów na rzecz Kontrahenta spoza UE, ma prawo do zastosowania stawki 0% VAT dla eksportu towarów na podstawie posiadanych dokumentów potwierdzających wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej - stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, dalej jako „ustawa o VAT”), pod pojęciem eksportu towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy o VAT). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 ( art. 2 pkt 5 ustawy).

Podstawowa stawka podatku VAT wynosi obecnie 23%. Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

W myśl art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Dokumentem, o którym mowa w ust. 6, zgodnie z art. 41 ust. 6a ustawy, jest w szczególności:

• dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu;
  

• dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
  

• zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez urząd celny.
  
  
  

Jak wskazuje art. 41 ust. 6 ustawy, aby podatnik miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości 0% do eksportu towarów, przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, musi posiadać dokument potwierdzający wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy jest otwarty, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Zatem, w przypadku wywozu towarów z Polski przez Spółkę, otrzymywane przez Spółkę dokumenty eksportowe poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych, z których wynika tożsamość towarów będących przedmiotem dostawy i wywozu oraz jest zapewniona ich autentyczność, które są wystawiane przez urząd celny innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, gdy towar został wywieziony z terytorium innego państwa członkowskiego poza terytorium Unii Europejskiej są wystarczające do wykazywania dokonanej sprzedaży towarów jako eksportu towarów korzystającego ze stawki podatku w wysokości 0%.

Wskazania wymaga, że w zakresie art. 41 ust. 6a pkt 2 ustawy ustawodawca nie określa/narzuca formatu tego dokumentu ale wskazuje jedynie, że dokumentem potwierdzającym wywóz towarów może być także dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, lecz otrzymany poza tym systemem, jeśli zapewniona jest jego autentyczność pochodzenia względem "oryginału" dokumentu elektronicznego (tj. dokumentu otrzymanego z systemu teleinformatycznego).

Przez autentyczność pochodzenia dokumentu elektronicznego należy rozumieć, że zagwarantowana jest pewność co do tożsamości podmiotu wystawiającego w systemie teleinformatycznym dokument elektroniczny.

W ocenie Spółki, autentyczność pochodzenia będzie zatem zapewniona, jeśli podatnik otrzyma ten dokument drogą elektroniczną np. za pośrednictwem poczty elektronicznej w formacie PDF.

Zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy o VAT, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju. Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu (art. 41 ust. 8 ustawy).

Na podstawie ust. 11 analizowanego artykułu, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b) jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Zatem, warunkiem zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla eksportu towarów jest posiadanie dokumentów, spełniających warunki określone w przepisach celnych, które jednoznacznie potwierdzają wywóz towarów poza granicę Unii Europejskiej. Dla prawidłowego udokumentowania eksportu, podatnik powinien przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiadać dokument, w którym właściwy organ celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu tego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Tym samym, podatnik powinien posiadać w swojej dokumentacji wiarygodny dowód, potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje - stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. - w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy.

Podlegający eksportowi towar musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem unijnego urzędu celnego, lecz niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz istotne jest, aby transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym nie chodzi tutaj o aspekt fizyczny tego transportu, czyli o to aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor) czy też towar nie mógł być przeładowany czy chwilowo składowany. Istotne jest, aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej.

Ad. 1

Mając na względzie powyższe okoliczności Spółka uważa, iż opisane w zaistniałym stanie faktycznym transakcje spełniają warunki, do uznania ich za eksport towarów i skorzystania ze stawki 0%, ponieważ wywóz poza terytorium Unii Europejskiej odbywa się w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze.

Ponadto Wnioskodawca posiada otrzymany za pośrednictwem poczty elektronicznej w formacie pdf, dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, tj. wystawiony przez niemiecki organ celny papierowy dokument EX-1 „Ausgangs-vermerk” (z nadanym numerem MRN), z którego wynika, że przedmiotem odprawy celnej jest towar uprzednio wywieziony z terytorium Polski. Dokument taki, zdaniem Spółki, należy uznać za wiarygodny dowód, potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Dodatkowo dokument ten potwierdza także tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, iż w przedstawionym powyżej zaistniałym stanie faktycznym dotyczącym sprzedaży towarów na rzecz Kontrahenta spoza UE, Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% VAT dla eksportu towarów na podstawie posiadanych dokumentów potwierdzających wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Ad. 2

Spółka uważa także, że w analogicznych sytuacjach w przyszłości także będzie posiadać prawo do zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0%.

Zdaniem Spółki transakcje opisane w zdarzeniu przyszłym spełniają warunki, do uznania ich za eksport towarów i skorzystania ze stawki 0%, ponieważ wywóz poza terytorium Unii Europejskiej odbywa się w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze.

Ponadto Wnioskodawca przewiduje, iż tak jak miało to miejsce wcześniej, w przyszłości w przypadku podobnych transakcji otrzyma za pośrednictwem poczty elektronicznej w formacie pdf, dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej przykładowo wystawiony przez niemiecki organ celny papierowy dokument EX-1 „Ausgangs-vermerk” (z nadanym numerem MRN), z którego będzie wynikać, że przedmiotem odprawy celnej jest towar uprzednio wywieziony z terytorium Polski. Dokument taki zdaniem Spółki należy uznać za wiarygodny dowód, potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Dodatkowo dokument ten potwierdza także tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy. W konsekwencji w przypadku sprzedaży towarów na rzecz Kontrahenta spoza UE, Spółka będzie miała prawo do zastosowania stawki 0% VAT dla eksportu towarów na podstawie uzyskanych dokumentów potwierdzających wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Powyższe stanowisko zaakceptowane zostało m.in. w interpretacji wydanej przez Dyrektora KIS z dnia 26 czerwca 2018 r. (0114-KDIP1-2.4012.275.2018.1.IG) oraz z dnia 14 grudnia 2018 r. (0111-KDIB3-3.4012.289.2018.1.PJ).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami zaś, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie, przez eksport towarów, zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy, rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, w zależności od tego czy towar będący przedmiotem eksportu jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, albo czy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz. Sytuacja, kiedy dostawca lub podmiot przez niego upoważniony dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium UE, stanowi, tzw. eksport bezpośredni (art. 2 pkt 8 lit. a ustawy). Natomiast wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium UE, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub podmiot przez niego upoważniony ma miejsce eksport pośredni (art. 2 pkt 8 lit. b ustawy).

Jednocześnie, jak wynika z uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 3/12, podlegający eksportowi towar nie musi opuścić terytorium Unii Europejskiej wyłącznie za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny, lecz niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz istotne jest, aby transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym nie chodzi tutaj o aspekt fizyczny tego transportu, czyli o to aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor), czy też towar nie mógł być przeładowany czy chwilowo składowany. Istotne jest, aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest - w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, zarejestrowany podatnik VAT czynny, produkuje instalacje grzewcze i wodne. Wytworzone produkty Wnioskodawca sprzedaje m.in. odbiorcom spoza Unii Europejskiej (Kontrahent spoza UE/Kontrahent). W wyniku dostaw towar wywożony jest poza Unię Europejską, w tym do Mongolii i do Chin.

W opisanym stanie faktycznym, dostawa towarów została dokonana na warunkach FCA - A. Miejscem dostawy towaru było terytorium Polski. Towar został uznany za dostarczony przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta w momencie załadunku na środek transportu. Wnioskodawca ponosił ryzyko związane z towarem do momentu przekazania towaru przewoźnikowi, w tym momencie nastąpiło przeniesienie ryzyka uszkodzenia lub utraty towaru na kupującego. Wnioskodawca nie był zobowiązany do zapewnienia odprawy celnej eksportowej, nie był zaangażowany w transport towaru za granicę, nie ponosił kosztów ani ryzyka załadunku towaru. Podmiotem odpowiedzialnym za organizację transportu z Polski do miejsca przeznaczenia poza terytorium Unii Europejskiej był Kontrahent.

Towary zostały przewiezione do Niemiec, a następnie z Niemiec poza terytorium UE, w ramach transportu o zasadniczo nieprzerwanym charakterze. Przerwy w transporcie były podyktowane względami ekonomicznymi, miały charakter logistyczny, przejściowy i krótkotrwały (przeładunek i konsolidacja towarów w celu połączenia dostaw). Transport rozpoczął się w Polsce … 2020 r., natomiast odprawa celna w Niemczech miała miejsce … 2020 r.

Firma logistyczna przekazała Wnioskodawcy skan dokumentu wystawionego przez niemiecką agencję celną EX-1 ze znakiem wodnym „Ausgangs-vermerk” i numerem MRN. Na podstawie wskazanego dokumentu można stwierdzić, iż przedmiotem odprawy celnej jest towar wywieziony uprzednio z Polski, gdzie sprzedawcą był Wnioskodawca, odbiorcą podmiot spoza terytorium Unii Europejskiej, natomiast miejscem docelowym transportu towarów terytorium poza obszarem UE. Zgodnie z § 9 ust. 1 i § 10 ust. 1 niemieckiej ustawy o VAT, dokument EX-1 „Ausgang-vermerk” jest dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza Unię Europejską. Znak wodny „Ausgangs-vermerk” jest znakiem nadawanym przez niemieckie organy celne w celu potwierdzenia wywiezienia towaru poza terytorium UE.

Dostawy jakie Spółka zamierza realizować w przyszłości będą realizowane na analogicznych warunkach, tj. dostawa towarów dokonana zostanie na warunkach FCA – A., z miejscem dostawy towaru na terytorium Polski, w momencie załadunku na środek transportu. Kontrahent będzie odpowiedzialny za organizację transportu z Polski do miejsca przeznaczenia poza terytorium Unii Europejskiej. Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapewnienia odprawy celnej eksportowej, nie będzie ponosił kosztów ani ryzyka załadunku towaru. Transport towaru będzie miał charakter zasadniczo nieprzerwany. Ewentualne przerwy w transporcie będą miały charakter logistyczny, przejściowy i krótkotrwały związany z przeładunkiem i konsolidacją towarów celem połączenia dostaw (względy ekonomiczne), nie będą miały charakteru handlowego czy produkcyjnego. Transport rozpocznie się w Polsce, odprawa celna nastąpi w Niemczech. Wnioskodawca przewiduje, iż Kontrahent lub firma logistyczna przekaże mu skanem dokument EX-1 ze znakiem wodnym „Ausgangs-vermerk” wystawionym przez niemiecką agencję celną z nadanym numerem MRN, na podstawie którego można stwierdzić, że przedmiotem odprawy celnej jest towar uprzednio wywieziony z Polski, gdzie sprzedawcą był Wnioskodawca, odbiorcą podmiot spoza terytorium Unii Europejskiej, natomiast miejscem docelowym transportu towarów było terytorium spoza UE. Przedmiotowy EX-1 stanowi dokument celny potwierdzający wywóz towarów poza Unię Europejską zgodnie z § 9 ust. 1 i § 10 ust. 1 niemieckiej ustawy o VAT (Umsatzsteuer-Durchfuhrungsverordnung).

Wnioskodawca powziął wątpliwości czy w opisanym zaistniałym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym ma/będzie miał prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla eksportu towarów na podstawie posiadanych dokumentów potwierdzających wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości wskazać należy, że zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Przy czym, w myśl art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 41 ust. 6a ustawy, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Jednocześnie stosownie do art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Zatem, zastosowanie stawki 0% w eksporcie towarów jest możliwe pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a w przypadku eksportu pośredniego dokument, który potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, i z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że dysponuje/będzie dysponował przekazanym przez firmę logistyczną skanem dokumentu EX-1 ze znakiem wodnym „Ausgangs-vermerk”, wystawionego przez niemiecką agencję celną, z nadanym numerem MRN. Dokument EX-1 „Ausgang-vermerk” jest dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza Unię Europejską [ § 9 ust. 1 i § 10 ust. 1 niemieckiej ustawy o VAT (Umsatzsteuer-Durchfuhrungsverordnung)]. Znak wodny „Ausgangs-vermerk” jest znakiem nadawanym przez niemieckie organy celne w celu potwierdzenia wywiezienia towaru poza terytorium UE. Wnioskodawca wskazał, że na podstawie tego dokumentu można stwierdzić, iż przedmiotem odprawy celnej jest towar uprzednio wywieziony z terytorium Polski, gdzie sprzedawcą był Wnioskodawca, odbiorcą podmiot spoza terytorium Unii Europejskiej, natomiast miejscem docelowym transportu towarów było terytorium spoza UE.

Zatem skoro Wnioskodawca dysponuje/będzie dysponował dokumentem EX-1 ze znakiem wodnym „Ausgangs-vermerk”, z nadanym numerem MRN, który potwierdza/będzie potwierdzał wywóz towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej, ma/będzie miał prawo do opodatkowania dostawy towarów na rzecz Kontrahenta, stanowiącej eksport towarów, stawką VAT w wysokości 0%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 oraz pytania 2, z którego wynika, że w przypadku sprzedaży towarów na rzecz Kontrahenta spoza UE, Spółka ma/będzie miała prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla eksportu towarów, na podstawie posiadanych/uzyskanych dokumentów potwierdzających wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Zatem okoliczność, czy posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty rzeczywiście potwierdzają/będą potwierdzały dokonanie eksportu towarów, może być zweryfikowana jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. W tym jako element stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przyjęto, że transakcja opisana w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym stanowi eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.