Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.784.2020.6.MD
z 4 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2020 r., (data wpływu 6 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 listopada 2020 r. (data wpływu 23 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie likwidacji działalności gospodarczej i przekazania składników majątku do majątku prywatnego Wnioskodawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 10 listopada 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.784.2020.4.MD, 0111-KDIB3-1.4012.770.2020.2.KO, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem poczty w dniu 10 listopada 2020 r. (data doręczenia 13 listopada 2020 r.). W dniu 23 listopada 2020 r. wpłynęło za pośrednictwem poczty uzupełnienie wniosku (data nadania 19 listopada 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca ma zamiar zlikwidować indywidualną działalność gospodarczą w zakresie produkcji obuwia, w której wykorzystuje począwszy od 1 kwietnia 1994 r. działkę zabudowaną budynkiem produkcyjnym. Zakład produkcji obuwia, wolnostojący, częściowo podpiwniczony, o pow. użytkowej 572,3 m² wraz z częścią socjalną został wybudowany na mocy pozwolenia na budowę z dnia 2 stycznia 1991 r. i figuruje w KW ….., prowadzonej przez Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego ….. Zgodnie z zaświadczeniem z dnia 14 lutego 1991 r., Urząd Miasta …. wskazał, że działka zabudowana opisanym budynkiem leży na terenie przeznaczonym w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne. Nieruchomość (dwukondygnacyjny budynek produkcyjny częściowo podpiwniczony, na betonowych fundamentach oraz utwardzona droga dojazdowa i ogrodzenie) figurują w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Budynek oddano do użytku dnia 1 kwietnia 1993 r.

Wartość początkowa budynku produkcyjnego to 380 920,00 PLN, z czego odpisów umorzeniowych/amortyzacyjnych dokonano do dnia 1 stycznia 2020 r., na kwotę 230 935,07 PLN. Budynek jest posadowiony na działce będącej wspólnością majątkową małżeńską. W związku z nabyciem nieruchomości i budową zakładu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Obecnie Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, natomiast małżonka Wnioskodawcy nie jest zarejestrowana dla potrzeb VAT. Budynek produkcyjny, drogę dojazdową i ogrodzenie wpisano do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych PPH ….. 1 kwietnia 1994 r. Ostatnie wydatki, jakie poniesiono na ww. budynek produkcyjny, dokonano w 2016 r. i 2017 r. w łącznej kwocie netto 38 877,00 PLN, a naliczony VAT (23%) podlegał odliczeniu od VAT należnego, co nie stanowi 30% wartości początkowej środka trwałego. Ponadto w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych od 1 kwietnia 1994 r. figurują częściowo zamortyzowane: utwardzona droga dojazdowa o wartości początkowej 10 395,00 PLN, ogrodzenie o wartości początkowej 4 050,00 PLN. W okresie od dnia 1 lutego 2004 r. do 31 marca 2009 r. budynek zakładu produkcyjnego wraz z przyległym terenem (droga dojazdowa, ogrodzenie) był wynajmowany na podstawie umowy najmu, na cele prowadzonej działalności gospodarczej Najemcy. Ponadto na majątek związany z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy składają się: maszyny i urządzenia do produkcji obuwia, które przy nabyciu korzystały zarówno z możliwości odliczenia podatku naliczonego, jak i tej możliwości nie miały (zostały zakupione przed wprowadzeniem do systemu podatkowego RP podatku od towarów i usług). Wnioskodawca zamierza zlikwidować działalność gospodarczą.

W piśmie z dnia 17 listopada 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że zamierza zlikwidować działalność gospodarczą w listopadzie 2020 r. Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca opłaca liniowy podatek dochodowy i prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Na dzień likwidacji działalności gospodarczej w ewidencji środków trwałych pozostaną:

1. budynek produkcyjny,
2. utwardzony dojazd (droga),
3. ogrodzenie,
4. kocioł c.o.,
5. komputer,
6. kompresor,
7. system alarmowy,
8. system monitoringu wizyjnego,
9. maszyny:
   • ćwiekarka przodów obuwia,
   • ćwiekarka czubków PAL G04,
   • formowarka cholewek kozaków,
   • formowarka pięt.
   
   
   

Pozycje a), b), ,c) zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych z dniem rozpoczęcia przez Wnioskodawcę indywidualnej działalności (1 kwietnia 1994 r.), bez prawa do odliczenia VAT, gdyż pierwsze przekazanie ich do użytkowania po wybudowaniu nastąpiło w marcu 1993 r. (przed wejściem w życie ustawy o VAT) w ramach działalności, jaką wówczas prowadziła Spółka cywilna. Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. składniki majątku, niemniej jest mało prawdopodobne, aby znaleźli się chętni do ich zakupu do czasu likwidacji działalności. Jeżeli nie uda się dokonać odpłatnego zbycia, ww. środki zostaną umieszczone w remanencie likwidacyjnym i przekazane do majątku osobistego.

Można przewidywać, że część z wymienionych środków trwałych zostanie sprzedana w ciągu 12 miesięcy po zakończeniu likwidacji, a jeżeli nie znajdą się nabywcy, to po tym czasie pozycje wymienione w punkcie e) - i) zostaną albo zlikwidowane fizycznie (zezłomowane) lub pozostaną jako składniki majątku osobistego Wnioskodawcy.

Pytając o „budowle” (w znaczeniu potocznym) Wnioskodawca miał na myśli wyłącznie wymienione w opisie zdarzenia przyszłego: drogę dojazdową i ogrodzenie. Prawidłowo (tzn. zgodnie z definicją zawartą w ustawie Prawo budowlane) należy określić je jako urządzenia budowlane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z likwidacją działalności gospodarczej, posiadając w majątku firmy nieruchomość zabudowaną i umieszczając ją w remanencie likwidacyjnym, Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT w odniesieniu do wartości nieruchomości (budynek produkcyjny), na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług?
2. Czy Wnioskodawca, przy likwidacji działalności gospodarczej, przekazując na potrzeby własne (do majątku osobistego) i umieszczając w remanencie likwidacyjnym utwardzoną drogę dojazdową i ogrodzenie będzie zobowiązany opodatkować je 23% VAT?
3. Czy Wnioskodawca, przy likwidacji działalności gospodarczej, przy przekazaniu na potrzeby własne (do majątku osobistego) pozostałych środków trwałych i wyposażenia (maszyny i urządzenia) i umieszczając je w remanencie likwidacyjnym będzie zobowiązany je opodatkować i naliczyć 23% VAT?
4. Czy w związku z likwidacją działalności Wnioskodawca będzie zobowiązany do uiszczenia podatku dochodowego od nieruchomości zabudowanej, budowli, maszyn i urządzeń, które nie zostały sprzedane przy likwidacji firmy?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego Nr 4 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie pytań oznaczonych Nr 1-3 w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Odpłatne zbycie oznacza przeniesienie własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. W przypadku nieodpłatnego przekazania nieruchomości lub rzeczy ruchomych (maszyn, urządzeń, wyposażenia) do majątku prywatnego, mamy niewątpliwie do czynienia ze zbyciem ww. składników majątku. Zbycie to nie będzie miało jednak charakteru odpłatnego, bowiem w zamian za przeniesienie prawa własności ww. składników majątku z majątku firmowego do majątku prywatnego jej właściciel nie uzyska żadnych korzyści majątkowych.

Organy podatkowe potwierdzają, że samo wycofanie środka trwałego z majątku firmowego i nieodpłatne przekazanie go na potrzeby osobiste jej właściciela nie rodzi skutków w podatku dochodowym od osób fizycznych. Przez tę czynność nie uzyska on żadnego przysporzenia majątkowego.

Z treści przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku, do których odnosi się art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane.

Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane/zbyte z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej i nie podlega opodatkowaniu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W piśmie z dnia 17 listopada 2020 r., Wnioskodawca dodał, że w wyniku likwidacji działalności gospodarczej, dokonanie bezpłatnego przekazania, w wyniku którego nieruchomość gruntowa wraz z budynkiem, urządzeniami budowlanymi, maszynami i urządzeniami (wymienionymi w spisie likwidacyjnym) zostanie wycofana (nieodpłatnie) do majątku Wnioskodawcy, nie będzie generować dla Niego przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Niemniej, zdaniem Wnioskodawcy (w kontekście pytania 4), nie będzie On zobowiązany do uiszczenia podatku dochodowego od pozycji wymienionych w punktach a) - i), jedynie w przypadku, gdy nastąpi ewentualne odpłatne zbycie dopiero po upływie 6 lat od zakończenia działalności gospodarczej. Do tego czasu przychody z odpłatnego zbycia ww. składników majątkowych będą przychodami z działalności gospodarczej Wnioskodawcy i powinny zostać opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jest to zgodne z art. 10 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wg którego przychodami z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

• pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza,
• pkt 8 – odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) − przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy − przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Stosownie do treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 omawianej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

− wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku, do których odnosi się art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1 kwietnia1994 r. Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca opłaca liniowy podatek dochodowy i prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawca ma zamiar zlikwidować w listopadzie 2020 r. indywidualną działalność gospodarczą w zakresie produkcji obuwia, w której wykorzystuje począwszy od 1 kwietnia 1994 r., działkę zabudowaną budynkiem produkcyjnym. Zakład produkcji obuwia, wolnostojący, częściowo podpiwniczony, o pow. użytkowej 572,3 m2 wraz z częścią socjalną został wybudowany na mocy pozwolenia na budowę z dnia 2 stycznia 1991 r. Nieruchomość (dwukondygnacyjny budynek produkcyjny, częściowo podpiwniczony, na betonowych fundamentach oraz utwardzona droga dojazdowa i ogrodzenie) figurują w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Budynek oddano do użytku dnia 1 kwietnia 1993 r. Odpisów amortyzacyjnych dokonywano do dnia 1 stycznia 2020 r., na kwotę 230 935,07 PLN. Budynek jest posadowiony na działce będącej wspólnością majątkową małżeńską. Budynek produkcyjny, drogę dojazdową i ogrodzenie wpisano do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych działalności gospodarczej Wnioskodawcy w dniu 1 kwietnia 1994 r. Ponadto w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych od 1 kwietnia 1994 r. figurują częściowo zamortyzowane: utwardzona droga dojazdowa i ogrodzenie.

W okresie od dnia 1 lutego 2004 r. do 31 marca 2009 r. budynek zakładu produkcyjnego wraz z przyległym terenem (droga dojazdowa, ogrodzenie) był wynajmowany na podstawie umowy najmu, na cele prowadzonej działalności gospodarczej Najemcy.

Na dzień likwidacji działalności gospodarczej w ewidencji środków trwałych pozostaną:

1. budynek produkcyjny,
2. utwardzony dojazd (droga),
3. ogrodzenie,
4. kocioł c.o.,
5. komputer,
6. kompresor,
7. system alarmowy,
8. system monitoringu wizyjnego,
9. maszyny:
   • ćwiekarka przodów obuwia,
     
   • ćwiekarka czubków PAL G04,
   • formowarka cholewek kozaków,
   • formowarka pięt.
   
   
   

Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. składniki majątku, niemniej jest mało prawdopodobne, aby znaleźli się chętni do ich zakupu do czasu likwidacji działalności. Jeżeli nie uda się dokonać odpłatnego zbycia, ww. środki zostaną umieszczone w remanencie likwidacyjnym i przekazane do majątku osobistego. Można przewidywać, że część z wymienionych środków trwałych zostanie sprzedana w ciągu 12 miesięcy po zakończeniu likwidacji, a jeżeli nie znajdą się nabywcy, to po tym czasie pozycje wymienione w punkcie e) - i) zostaną albo zlikwidowane fizycznie (zezłomowane) lub pozostaną jako składniki majątku osobistego Wnioskodawcy.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w związku z likwidacją działalności, będzie zobowiązany do uiszczenia podatku dochodowego od nieruchomości zabudowanej, budowli, maszyn i urządzeń, które nie zostały sprzedane przy likwidacji firmy.

Rozpatrując kwestię opodatkowania czynności wycofania składników majątku z indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, należy zauważyć, że czynność wycofania składników majątku (tu: nieruchomości zabudowanej, budowli, maszyn i urządzeń, które nie zostały sprzedane przy likwidacji firmy) z działalności gospodarczej i przekazania ich na potrzeby osobiste, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie rodzi żadnych skutków podatkowych.

W przedmiotowej sprawie nie nastąpi odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku osobistego, dlatego też przekazanie składników majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na potrzeby osobiste nie powoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy. Przez tę czynność nie uzyska On żadnego przysporzenia majątkowego, nastąpi wyłącznie przesunięcie tych rzeczy z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku osobistego.

Wobec powyższego, skoro w wyniku likwidacji działalności gospodarczej, dojdzie do nieodpłatnego przekazania nieruchomości gruntowej wraz z budynkiem, urządzeniami budowlanymi, maszynami i innymi urządzeniami (wymienionymi w remanencie likwidacyjnym) - które zostaną wycofane do majątku prywatnego Wnioskodawcy, to przekazanie to nie będzie generowało dla Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ewentualny przychód może wystąpić natomiast dopiero w sytuacji odpłatnego zbycia tych składników, jeśli to odpłatne zbycie nastąpi przed upływem 6 lat od dnia likwidacji działalności. Wtedy przychód ten należy zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej Wnioskodawcy w rozumieniu art. 10 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkować, zgodnie z wybraną przez Wnioskodawcę formą opodatkowania, a więc podatkiem liniowym.

Natomiast, gdy odpłatne zbycie składników majątkowych nastąpi po upływie 6 lat od dnia likwidacji działalności, Wnioskodawca, nie będzie zobowiązany do uiszczenia podatku dochodowego od ww. składników majątku.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji indywidualnej.

Tutejszy Organ zastrzega również, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.