Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.463.2020.3.JKU
z 7 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 października 2020 r. (data wpływu 6 października 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w opisanym przypadku Spółka powinna dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów w rocznym zeznaniu podatkowym za rok podatkowy, w którym Spółka pierwotnie zaksięgowała Zobowiązania (pytanie oznaczone Nr 3) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2020 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w opisanym przypadku Spółka powinna dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów w rocznym zeznaniu podatkowym za rok podatkowy, w którym Spółka pierwotnie zaksięgowała Zobowiązania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i zarejestrowana jest jako podatnik VAT czynny.

Spółka, (…) zgodnie z definicją przedstawioną w ustawie dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz.U. z 2019 r., poz. 755 z późn. zm.) jest przedsiębiorstwem energetycznym zajmującym się przesyłaniem energii elektrycznej, odpowiedzialnym za ruch sieciowy w systemie przesyłowym, bieżące i długookresowe bezpieczeństwo funkcjonowania tego systemu, eksploatację, konserwację, remonty oraz niezbędną rozbudowę sieci przesyłowej, w tym połączeń z innymi systemami elektroenergetycznymi.

Wnioskodawca zawiera z Lasami Państwowymi, reprezentowanymi przez odpowiednie Nadleśnictwa (dalej: „Nadleśnictwa”) umowy w formie aktów notarialnych, na podstawie których ustanawiane są na rzecz Spółki służebności przesyłu (dalej: „Służebności”).

Służebności polegają na prawie utrzymywania na nieruchomości obciążonej linii wysokiego (lub najwyższego) napięcia, w celu przesyłania energii elektrycznej oraz prowadzenia jej eksploatacji zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz normami dotyczącymi linii elektroenergetycznych, ochrony zdrowia i życia ludzkiego oraz ochrony środowiska, w tym dokonywania czynności eksploatacyjnych, usuwania awarii, modernizacji i przebudowy urządzeń przesyłowych oraz likwidacji linii, a także na prawie dostępu, wejścia, przechodu i przejazdu przez nieruchomość obciążoną pracowników Spółki.

Służebności zostały ustanowione odpłatnie i na czas nieoznaczony. Wynagrodzenie Nadleśnictw z tytułu ustanowienia Służebności jest obliczane corocznie w wysokości odpowiadającej wartości podatków i opłat ponoszonych przez Nadleśnictwa od części nieruchomości, z której korzystanie jest ograniczone w związku z wykonywaniem Służebności. Ww. wynagrodzenie jest ustalane w sposób zgodny z art. 39a ust. 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2020 r., poz. 6).

W związku z powyższym, Nadleśnictwa mają obowiązek przekazywania, co roku Spółce oświadczenia, zawierającego sposób obliczenia ww. wynagrodzenia wraz ze wskazaniem jego wysokości, a na żądanie Spółki, także odpowiednich dokumentów źródłowych.

Służebności są związane w całości z działalnością opodatkowaną VAT Spółki. Koszty Służebności są też związane z przychodami Spółki, ponieważ stanowią składnik taryfy opłat zatwierdzanej co roku przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.

Spółka kwestionuje oświadczenia Nadleśnictw (sposób kalkulacji wynagrodzenia za ustanowienie Służebności), jak i faktury wystawiane przez Nadleśnictwa na rzecz Spółki, w przypadku uznania przez Spółkę, że wynagrodzenie to jest obliczone niezgodnie z umową. Zdaniem Spółki, z taką sytuacją mamy do czynienia np. gdy Nadleśnictwo zadeklarowało podatek od nieruchomości za grunty pod liniami Najwyższych Napięć mimo, iż zgodnie z Ewidencją Gruntów i Budynków grunt ten sklasyfikowany jest jako grunty leśne.

W takich sytuacjach Spółka konsekwentnie prezentuje stanowisko, że wynagrodzenie zostało zawyżone o podatek od nieruchomości, który nie powinien być pobierany od gruntów pod liniami przesyłowymi przebiegającymi przez tereny leśne (tj. grunty leśne pod sieciami przesyłowymi powinny podlegać niższemu podatkowi leśnemu). W efekcie, Spółka traktuje jako kwotę sporną tą część kwoty z faktury wystawionej przez Nadleśnictwa, która przewyższa kwotę wynikającą ze sposobu kalkulacji przyjętego przez Spółkę.

W związku z tym, zasadniczo, Spółka uiszcza na rzecz Nadleśnictw jedynie kwoty odpowiadające sposobowi kalkulacji wynagrodzenia przyjętemu jako niesporny przez Spółkę, tylko w tym zakresie dokonuje odliczenia podatku VAT z ww. faktur i tylko w tej części zalicza zobowiązania wynikające z tych faktur do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z ustawą z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”) ww. kwoty VAT zostały odliczone przez Spółkę w deklaracji VAT za okres rozliczeniowy, w którym:

• prawo do odliczenia VAT powstało zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT lub
• w jednym z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych, zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy o VAT.
  
  

Z kolei w pozostałym zakresie kwota wskazana na fakturze wystawionej przez Nadleśnictwa jest traktowana przez Spółkę jako nienależna, w związku z czym Spółka nie dokonuje od tej części odliczenia podatku VAT.

Wynagrodzenie netto Nadleśnictw z tytułu faktur za Służebności (dalej także: „Zobowiązania”) w części niekwestionowanej zostały zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT zaksięgowane jako koszty uzyskania przychodów w roku podatkowym, którego dotyczyły. Ponieważ Zobowiązania zostały w części uznane za sporne, to Spółka zaksięgowała całość tych Zobowiązań jako koszt dla celów księgowych, ale jednocześnie nie uznała części spornej Zobowiązań za koszty uzyskania przychodów dla celów ustawy o CIT łącznie z nieodliczonym od tej części podatkiem VAT naliczonym. Takie podejście Spółki podyktowane było względami ostrożnościowymi.

W niektórych przypadkach wskutek pozwów wniesionych przez Nadleśnictwa przeciwko Spółce o zapłatę brakującej kwoty wynikającej z faktur wystawionych przez te Nadleśnictwa zdarza się, że sądy powszechne wydają wyroki potwierdzające zasadność roszczeń Nadleśnictw. Wyroki te nie są jeszcze w większości prawomocne. W sprawach o zapłatę Zobowiązań w części spornej wyroki sądów powszechnych mają charakter potwierdzający wysokość Zobowiązania. W razie niekorzystnego dla Spółki wyroku, potwierdzają Zobowiązanie do zapłaty w kwocie żądanej przez Nadleśnictwo na pierwotnie wystawionej fakturze wraz z odsetkami za zwłokę liczonymi od chwili, gdy należność wynikająca z faktury stała się wymagalna. W razie korzystnego dla Spółki wyroku potwierdzają Zobowiązanie do zapłaty w kwocie uznawanej przez Spółkę.

Spółka wnosi i zamierza wnosić środki odwoławcze od ww. niekorzystnych wyroków, w których będzie w całości kwestionować roszczenia Nadleśnictw o zapłatę ww. brakującej kwoty.

Spółka, w przypadku niekorzystnego dla Spółki wyroku sądu I instancji, który nie będzie podlegał natychmiastowej wykonalności, nie będzie dokonywała zapłaty Zobowiązań w części spornej wynikającej z faktury wystawionej przez Nadleśnictwa do czasu uzyskania rozstrzygnięcia w II instancji.

Możliwe są dwie opcje rozwoju sporu i postępowania Spółki. W przypadku wyroku II instancji oddalającego roszczenia Nadleśnictw, Spółka nie dokonywałaby korekt.

Natomiast Spółka ma wątpliwość będącą przedmiotem niniejszego wniosku, w przypadku otrzymania prawomocnego rozstrzygnięcia sądu II instancji niekorzystnego dla Spółki i zasądzającego na rzecz Nadleśnictw część sporną Zobowiązania. Spółka zamierza dokonać zapłaty części spornej Zobowiązania oraz rozważa dokonanie korekty kosztów uzyskania przychodów w ten sposób, że podwyższy koszty uzyskania przychodów o część sporną Zobowiązania w rocznym zeznaniu podatkowym za okres, w którym ujęto Zobowiązanie w księgach rachunkowych Spółki tj. w 2018 r. (czyli „wstecz”). W zakresie tej korekty wątpliwości Spółki dotyczą tego, czy Spółka może jej dokonać poprzez korektę rocznego zeznania podatkowego za okres, w którym zaksięgowała całość Zobowiązania wynikającego z faktury wystawionej przez Nadleśnictwa w księgach rachunkowych tj. w 2018 r. Wątpliwości Spółki biorą się z tego, że faktury otrzymane od Nadleśnictwa dotyczące Służebności zostały zaksięgowane i zaliczone w części do kosztów uzyskania przychodów w jednym roku podatkowym (na przykład 2018), a opisane w stanie faktycznym zdarzenia miały/będą mieć miejsce w kolejnym roku podatkowym lub latach podatkowych.

Ponadto, Spółka odliczyłaby VAT ponad odliczoną do tej pory kwotę (tj. o kwotę VAT proporcjonalnie przypadającą na kwotę, którą Spółka dopłaciła Nadleśnictwom na podstawie prawomocnego wyroku sądu powszechnego). W zakresie tej korekty wątpliwości Spółki dotyczą tego, czy Spółka może jej dokonać poprzez korektę deklaracji VAT za okres, w którym ujęła pierwotnie kwotę podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Nadleśnictwa - zarówno, gdy Spółka dokonała takiego odliczenia w okresie, w którym powstało u Spółki prawo do odliczenia jak i w jednym z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w opisanym przypadku Spółka powinna dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów w rocznym zeznaniu podatkowym za rok podatkowy, w którym Spółka pierwotnie zaksięgowała Zobowiązania? (pytanie oznaczone Nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym przypadku Spółka powinna dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów w rocznym zeznaniu podatkowym za rok podatkowy, w którym Spółka pierwotnie zaksięgowała Zobowiązania.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Z kolei stosownie do art. 15 ust. 4d ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 4i, ustawy o CIT, jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W przedstawionym stanie przyszłym Spółka w przypadku otrzymania wyroku I instancji, który nie będzie podlegał natychmiastowej wykonalności, nie będzie dokonywała zapłaty Zobowiązań w części spornej wynikającej z faktury wystawionej przez Nadleśnictwa do czasu uzyskania rozstrzygnięcia w II instancji. W przypadku otrzymania prawomocnego rozstrzygnięcia sądu II instancji zasądzającego część sporną Zobowiązania, Spółka zamierza dokonać zapłaty części spornej Zobowiązania oraz dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów w ten sposób, że podwyższyłaby koszty uzyskania przychodów o część sporną Zobowiązania w rocznym zeznaniu podatkowym za okres, w którym ujęto Zobowiązanie w księgach rachunkowych Spółki tj. w 2018 r.

W uzasadnieniu do projektu ustawy nowelizującej wprowadzającej przepisy art. 15 ust. 4i-4l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazano, że:

„Moment ujęcia faktury korygującej, zarówno po stronie przychodów, jak i kosztów podatkowych, powinien być zatem uzależniony od okoliczności, jakich dotyczy ta faktura, a mianowicie:

1. jeżeli pierwotnie sporządzona faktura błędnie dokumentowała stan faktyczny, a więc korekta jest wynikiem błędu (czyli zawierała pomyłki np. w ilości, cenie lub kwocie podatku VAT), to wówczas korekta powinna być przyporządkowana wstecznie do okresu, którego dotyczy, czyli do daty wystąpienia przychodu należnego (odpowiednio daty poniesienia kosztu), wynikającego z faktury pierwotnej,
2. natomiast w przypadku, gdy faktura pierwotna prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze, które miało miejsce w dacie jej wystawienia (stan faktyczny), a faktura korygująca została wystawiona przez sprzedawcę z powodu późniejszych zdarzeń, a więc okoliczności mających wpływ na zmianę przychodów powstałych już po wystawieniu faktury pierwotnej, takich jak np. obniżenie ceny, udzielenie rabatu czy zwrotu towaru - fakturę korygującą należy rozliczyć na bieżąco, z datą jej wystawienia (...).”
   
   

Zatem w przypadku, gdy faktura pierwotna prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze, a faktura korygująca (dokument korygujący) została wystawiona przez sprzedawcę z powodu późniejszych okoliczności, takich jak np. obniżenie ceny, udzielenie rabatu, zwrotu towaru czy gwarancja lub rękojmia, fakturę korygującą (dokument korygujący) należy rozliczyć w bieżącym okresie rozliczeniowym (tj. w dacie wystawienia dokumentu korygującego i odpowiednio - jego otrzymania). Jeżeli jednak pierwotnie sporządzona faktura zawierała błędy lub pomyłki, a więc błędnie dokumentowała stan faktyczny, podatnik zobowiązany jest przyporządkować korektę wstecznie do okresu, którego dotyczy, czyli do daty wystąpienia przychodu należnego (odpowiednio daty poniesienia kosztu), wynikającego z pierwotnego dokumentu” (druk sejmowy Nr 3432).

Zdaniem Spółki, w przypadku, gdy wyrok sądu zarówno I jak i II instancji zasądzi na rzecz Nadleśnictwa kwotę Zobowiązania z tytułu Służebności wraz z należnymi odsetkami za zwłokę, to Zobowiązanie to jest wymagalne już w chwili zaksięgowania go na podstawie „pierwotnej” faktury. Spółka na podstawie pierwotnej faktury zaksięgowała Zobowiązanie w całości w swoich księgach rachunkowych jako koszt rachunkowy, lecz ze względów ostrożnościowych nie uznała Zobowiązania w całości za koszt uzyskania przychodu. Wyrok sądu powszechnego w przedstawionym stanie faktycznym można uznać za dokument otrzymany, ale nie modyfikuje on stanu faktycznego, tj. nie zwiększa ani nie zmniejsza w chwili otrzymania zaksięgowanych wcześniej Zobowiązań, a tym samym nie zwiększa ani nie zmniejsza kosztu uzyskania przychodu.

Z uwagi na to, iż wyrok sądu II instancji będzie potwierdzał prawidłowość kalkulacji Zobowiązania przez Nadleśnictwa lub przez Spółkę ma on charakter deklaratoryjny a nie konstytutywny, wobec czego Spółka powinna dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów wstecz. Wyrok ten będzie tylko potwierdzał, że Zobowiązanie zostało naliczone w prawidłowej wysokości od samego początku, zatem nie zajdą tutaj okoliczności uzasadniające dokonania korekty na bieżąco. Wyrok potwierdzać będzie, że nie zaistniały żadne późniejsze okoliczności zmieniające wysokość tego Zobowiązania. Spółka cały czas będzie zobowiązana do zapłaty Zobowiązania w wysokości, na jaką została wystawiona faktura w dacie wykonania usługi. Wydanie wyroku sądowego zasądzającego zapłatę przez Spółkę spornych części Zobowiązań nie spowoduje wystawienia przez Nadleśnictwa faktur korygujących.

Konkludując, zdaniem Spółki, z uwagi na powyższe ani wyrok sądu powszechnego I instancji ani wyrok sądu powszechnego II instancji nie jestem dokumentem modyfikującym zaistniały stan faktyczny w dacie wystawienia faktury, a zatem ma on charakter deklaratoryjny (potwierdzający) istnienie zobowiązania w przeszłości w wysokości pierwotnie ustalonej, a nie konstytutywny, tj. ustanawiający zobowiązanie na przyszłość. Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Spółki będzie ona uprawniona do dokonania korekty wstecz.

Reasumując:

• w odniesieniu do części spornych Zobowiązań potwierdzonych wyrokiem sądu pierwszej a następnie drugiej instancji o charakterze deklaratoryjnym, niezmieniającego wysokości pierwotnej Zobowiązań należy uznać, że uiszczona na jego podstawie kwota sporna stanowi koszt uzyskania przychodu w roku, w którym Zobowiązania zostały zaksięgowane na podstawie pierwotnie otrzymanej faktury,
• w opisanym przypadku Spółka powinna dokonać wstecznej korekty kosztów uzyskania przychodów w rocznym zeznaniu podatkowym za rok podatkowy, w którym Spółka pierwotnie zaksięgowała Zobowiązania.

W efekcie, zdaniem Wnioskodawcy, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406, z późn. zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Na podstawie art. 15 ust. 4i updop, jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W myśl art. 15 ust. 4j updop, jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 4i, podatnik nie poniósł kosztów uzyskania przychodów lub kwota poniesionych kosztów uzyskania przychodów jest niższa niż kwota zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 4k updop, przepisów ust. 4i i 4j nie stosuje się do:

1. korekty dotyczącej kosztu uzyskania przychodów związanego ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu;
2. korekty cen transferowych, o której mowa w art. 11e.
   
   

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zawiera z Nadleśnictwem umowy służebności przesyłu. Wnioskodawca kwestionuje sposób kalkulacji Nadleśnictwa za wynagrodzenia za ustanowione Służebności. Między Wnioskodawcą a Nadleśnictwem dochodzi do sporów sądowych. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą korekty kosztów uzyskania przychodów po otrzymaniu prawomocnego rozstrzygnięcia sądu II instancji niekorzystnego dla Wnioskodawcy i zasądzającego na rzecz Nadleśnictwa część sporną Zobowiązania.

Z regulacji zawartych w cytowanym wcześniej art. 15 ust. 4i updop, wynika, że korekta „wstecz” może być dokonana jedynie wtedy, gdy przyczyną korekty jest błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka. Przy czym, ustawodawca nie wskazuje, co należy rozumieć poprzez pojęcia „błąd rachunkowy” oraz „inna oczywista omyłka”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości kosztu na złote, etc.).

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl), przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji, za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania dokumentu potwierdzającego przyczynę korekty (w przypadku korekty kosztów uzyskania przychodów) lub w okresie wystawienia tego dokumentu (w przypadku korekty przychodów). Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu bądź kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu winna być uwzględniana „wstecznie”.

Z wniosku wynika, że wyrok sądu ma charakter potwierdzający wysokość zobowiązania w wysokości pierwotnie ustalonej w wystawianych przez nadleśnictwo fakturach, tj. z uwzględnieniem spornej części. Sąd nie dokonuje dodatkowych ustaleń zobowiązania, nie dokonuje zmiany jego wysokości, skutkiem czego nie dochodzi do wystawienia dodatkowych dokumentów korygujących pierwotną fakturę wystawianą przez nadleśnictwo jako dokumentującą wynagrodzenie za ustanowienie służebności przesyłu. Nieuzasadnione jest zatem dokonywanie korekty z uwzględnieniem ww. przepisu art. 15 ust. 4i updop.

W rozpatrywanym przypadku mamy do czynienia z korektą rozliczenia podatkowego, w związku z nieprawidłowym ujęciem w nim kosztów (zaniżeniem), a nie korektą kosztów w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 4i updop.

Spółka kwestionując wysokość wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu wynikającą z pierwotnej faktury, ze względów ostrożnościowych uznała jako koszt jedynie niesporną w jej ocenie wartość netto z wystawionej pierwotnie faktury. Skoro wyrokiem sądu zasądzającym sporną część zobowiązania na rzecz kontrahenta, została zobowiązana do uznania tej części spornej oraz dokonała jej uregulowania, należy stwierdzić, że wartość ta jako udokumentowana już pierwotną fakturą, powinna zostać zaliczona do kosztów podatkowych „wstecz” tj. do roku podatkowego, w którym ujęto jako koszt tzw. część niesporną wynikającą z faktury pierwotnej.

Odnosząc powołane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu wskazać należy, że w odniesieniu do części spornych Zobowiązań potwierdzonych wyrokiem sądu pierwszej a następnie drugiej instancji uiszczona na ich podstawie kwota Zobowiązania winna zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym w którym zostało zaksięgowane Zobowiązanie pierwotne.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy w opisanym przypadku Spółka powinna dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów w rocznym zeznaniu podatkowym za rok podatkowy, w którym Spółka pierwotnie zaksięgowała Zobowiązania - należało uznać za prawidłowe.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.