Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.834.2020.2.RG
z 5 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2020 r. (data wpływu 3 listopada 2020 r.), uzupełnionym w dniu 23 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego związanego z wpłatami na zakup lokalu użytkowego w nowopowstającym aparthotelu i okresu korekty odliczonego podatku naliczonego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego związanego z wpłatami na zakup lokalu użytkowego w nowopowstającym aparthotelu i okresu korekty odliczonego podatku naliczonego.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 23 grudnia 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz podpis.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

W dniu 28.08.2018 małżonkowie A… i K… …, pozostający we wspólnocie majątkowej zawarli umowę (w formie aktu notarialnego) przedwstępnej sprzedaży lokalu użytkowego w nowopowstającym aparthotelu zlokalizowanym w miejscowości … gm. …, realizowanym przez dewelopera - spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością spółkę komandytową.

Wnioskodawca o wydanie interpretacji indywidualnej jest czynnym płatnikiem VAT – osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Małżonek Wnioskodawcy jest osobą fizyczną i nie jest podatnikiem VAT.

Na mocy umowy deweloper zobowiązał się:

1. wybudować budynek i sprzedać Nabywcom odrębną własność lokalu użytkowego oznaczonego numerem 2M8 na trzeciej kondygnacji o pow. 44,85 m² wraz z udziałem w częściach wspólnych gruntu i budynku w stanie wolnym od obciążeń i ograniczeń,
2. ustanowić odrębną własność lokalu użytkowego stanowiącego garaż wielostanowiskowy i sprzedać nabywcom udział we współwłasności,
3. zmienić przeznaczenie lokalu użytkowego na mieszkalny i przenieść opisane prawa na nabywców.
   
   

Zgodnie z zawartą umową do końca listopada 2019 r. lokal miał być w stanie „pod klucz” zaś odbiór lokalu miał nastąpić najpóźniej do dnia 30.06.2020 r.

Do dnia dzisiejszego budowa nie została zakończona nawet w stanie surowym a lokal nie został przedstawiony do odbioru.

Na mocy decyzji Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 24.06.2020 stwierdzona została nieważność decyzji o pozwoleniu na budowę z dnia 12.12.2016 wydana przez Starostę ….

Wartość zawartej umowy 531.045,90 zł plus VAT = 653.186,46.

Na mocy zawartej umowy, po zakończeniu budowy, strony miały zawrzeć umowę najmu - Nabywcy zobowiązali się zawrzeć z deweloperem umowę najmu dla potrzeb dalszego podnajmu, w zamian za stały, gwarantowany czynsz w wysokości 7% rocznie od wartości lokalu netto.

Płatności za realizację inwestycji odbywały się etapowo.

Dokonano wpłat na podstawie otrzymanych od dewelopera faktur VAT w wysokości i dacie:

1. tytułem zadatku: 32.659,32 w dniu 12.07.2018,
2. 10% ceny nabycia: 65.318.64 zł w dniu 30.08.2018,
3. etap strop nad basenem: 65.318,64 zł w dniu 03.09.2018,
4. część etapu strop - 2: 10.000 zł w dniu 25.03.2019,
5. etap strop – 4: 65.318,65 w dniu 22.09.2019,
6. część etapu strop - 2: 55.318,65 w dniu 29.12.2019.
   
   

Podatek VAT z poszczególnych transzy zapłaty za etapy inwestycji został podatnikowi zwrócony przez właściwy Urząd Skarbowy.

Wobec zwłoki dewelopera w realizacji umowy, uchylenia decyzji o pozwoleniu na budowę i zatrzymania prac budowlanych, a także wobec wszczęcia postępowania przez Prezesa UOKiK, w dniu 28.09.2020 małżonkowie … odstąpili od umowy z deweloperem z winy dewelopera.

Deweloper uznał odstąpienie z jego winy za bezskuteczne i zaproponował zawarcie porozumienia i zwrot wpłaconych kwot w transzach, płatnych od 31.12.2020 - 30.04.2021 r.

Wobec zatrzymania prac w wyniku uchylenia pozwolenia na budowę, statusu dewelopera jako sp. z o.o., sp. k. wzmianek w KW o odstąpieniach innych Nabywców od umowy z deweloperem, niskim kapitale założycielskim Spółki, braku ochrony Nabywców z ustawy deweloperskiej istnieje uzasadniona obawa, że inwestycja powstanie w odległym czasie lub nie będzie kontynuowana a deweloper ogłosi upadłość.

W związku z powyższym Podatnik podjął decyzję o skierowaniu postepowania na drogę sądową.

Zaproponowane przez dewelopera terminy zwrotu wpłaconych kwot za etapy są odległe i istnieje uzasadnione ryzyko niewypłacalności spółki z o.o. sp.k. w tych terminach.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni w odpowiedzi na pytania Organu wskazała:

Wnioskodawczyni jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawczyni zamierzała wykorzystywać nabyty lokal do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w opisanym stanie faktycznym Podatnik zobowiązany jest do zwrotu podatku VAT otrzymanego od właściwego Urzędu Skarbowego mimo braku porozumienia z deweloperem, nakazu zapłaty, braku zwróconej kwoty lub jej części oraz braku faktury korygującej otrzymanej od dewelopera?

Kiedy i w jakich okolicznościach przedmiotowej sprawy taki obowiązek wystąpi?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z wysokim ryzykiem inwestycji, planowanym sporem sądowym z deweloperem, uzasadnionymi obawami że deweloper nie odda całości wpłaconych kwot lub ogłosi upadłość, Podatnik stoi na stanowisku, że obowiązek zwrotu odliczonego podatku VAT powinien nastąpić po otrzymaniu od dewelopera faktury korygującej oraz całości lub części wpłaconej kwoty, co do dnia dzisiejszego nie nastąpiło.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, iż celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług czy też otrzymania zaliczki, co oznacza, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy nie wskazuje ona zaistniałego zdarzenia gospodarczego.

Jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia, mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że dokument ten zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem, faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. A zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej.

Nie ulega wątpliwości, że pomiędzy otrzymaniem przez podatnika zaliczki, a czynnością opodatkowaną (dostawą towarów lub wykonaniem usługi) musi istnieć bezpośredni związek. Część należności ma bowiem stanowić wynagrodzenie związane z wykonaniem czynności, za którą zapłata jest należna. W innym przypadku sam transfer pieniędzy – następujący bez związku z przyszłą czynnością opodatkowaną, na poczet której jest dokonywany – pozostaje obojętny na gruncie VAT (nie stanowi opodatkowanej zaliczki, przedpłaty, raty itp.).

W przypadku odstąpienia od zrealizowania transakcji, na poczet której uiszczono zaliczkę, istotne znaczenie ma fakt, że w następstwie tego odstąpienia ostatecznie nie dochodzi do czynności opodatkowanej na poczet której płatność (zaliczka) została przyjęta. Odstąpienie od umowy powoduje, że przedmiot opodatkowania (dla którego przyjęta płatność była częścią podstawy opodatkowania) nie zaistnieje. Nie ma więc czego obejmować opodatkowaniem. Konsekwencją powyższego musi być upadek obowiązku podatkowego od zaliczki. Nie ma bowiem przedmiotu podatku (czynności podlegającej opodatkowaniu), od którego obowiązek podatkowy miałby powstać.

Dotyczy to zarówno przypadku, gdy płatność miała charakter zaliczki i jest zwracana nabywcy, jak i sytuacji, gdy płatność stanowiła wadium zatrzymywane przez sprzedawcę. Także w tym ostatnim przypadku nie ma przedmiotu podatku, zaś przyjęta zaliczka przestaje być wynagrodzeniem za spodziewaną czynność opodatkowaną. Pełni funkcję quasi-odszkodowawczą i nie łączy się z żadnym świadczeniem sprzedawcy.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Stosownie do art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Zgodnie z art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Na podstawie art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

W myśl art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 28.08.2018 Wnioskodawczyni wraz z mężem, pozostający we wspólnocie majątkowej zawarli umowę (w formie aktu notarialnego) przedwstępnej sprzedaży lokalu użytkowego w nowopowstającym aparthotelu, realizowanym przez dewelopera - spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością spółkę komandytową. Małżonek Wnioskodawcy jest osobą fizyczną i nie jest podatnikiem VAT.

Wnioskodawczyni zamierzała wykorzystywać nabyty lokal do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z zawartą umową do końca listopada 2019 r. lokal miał być w stanie „pod klucz” zaś odbiór lokalu miał nastąpić najpóźniej do dnia 30.06.2020 r. Wartość zawartej umowy 531.045,90 zł plus VAT = 653.186,46. Na mocy zawartej umowy, po zakończeniu budowy, strony miały zawrzeć umowę najmu - Nabywcy zobowiązali się zawrzeć z deweloperem umowę najmu dla potrzeb dalszego podnajmu, w zamian za stały, gwarantowany czynsz w wysokości 7% rocznie od wartości lokalu netto. Do dnia dzisiejszego budowa nie została zakończona nawet w stanie surowym a lokal nie został przedstawiony do odbioru.

Płatności za realizację inwestycji odbywały się etapowo.

Dokonano wpłat na podstawie otrzymanych od dewelopera faktur VAT w wysokości i dacie:

1. tytułem zadatku: 32.659,32 w dniu 12.07.2018,
2. 10% ceny nabycia: 65.318.64 zł w dniu 30.08.2018,
3. etap strop nad basenem: 65.318,64 zł w dniu 03.09.2018,
4. część etapu strop - 2: 10.000 zł w dniu 25.03.2019,
5. etap strop – 4: 65.318,65 w dniu 22.09.2019,
6. część etapu strop - 2: 55.318,65 w dniu 29.12.2019.
   
   

Podatek VAT z poszczególnych transzy zapłaty za etapy inwestycji został podatnikowi zwrócony przez właściwy Urząd Skarbowy.

Wobec zwłoki dewelopera w realizacji umowy, uchylenia decyzji o pozwoleniu na budowę i zatrzymanie prac budowlanych, a także wobec wszczęcia postępowania przez Prezesa UOKiK, w dniu 28.09.2020 małżonkowie odstąpili od umowy z deweloperem z winy dewelopera.

W odniesieniu do okoliczności sprawy przedstawionej we wniosku należy przede wszystkim zwrócić uwagę, że pomimo podpisania umowy (w formie aktu notarialnego) przedwstępnej sprzedaży lokalu użytkowego w nowopowstającym aparthotelu oraz dokonania wpłat zaliczek na poczet przyszłej dostawy, do dostawy tej nie doszło, a więc transakcja nie została zrealizowana przez strony, które zawarły umowę przedwstępną. W takiej sytuacji, gdy nie doszło do zawarcia transakcji, przepisy dotyczące podatku od towarów i usług, regulujące wystawianie faktur korygujących podatek należny, wprost stanowią o możliwości wystawienia przez dostawcę nieruchomości faktury korygującej podatek należny z tytułu otrzymanych przez dewelopera wpłat na poczet transakcji, do zrealizowania której de facto nie doszło.

Zdaniem tut. Organu odnosząc się kwestii objętej zakresem postawionych we wniosku pytań zasadnym jest odwołanie się do orzecznictwa TSUE, w szczególności wyroku z dnia 13 marca 2014 r. w sprawie C-107/13, w którym Trybunał wskazał, że: „W odniesieniu do powstania ewentualnego obowiązku korekty dokonanego odliczenia naliczonego podatku VAT, art. 185 ust. 1 dyrektywy 2006/112 ustanawia zasadę, zgodnie z którą taka korekta jest dokonywana w szczególności w przypadku, gdy po złożeniu deklaracji podatku VAT nastąpi zmiana czynników uwzględnianych przy określaniu kwoty odliczenia” (pkt 51).

Oceniając sytuację będącą przedmiotem postępowania, z której wynika, że dostawa towarów, na podstawie której podatnik zapłacił zaliczkę, nie zostanie wykonana, TSUE doszedł do wniosku, „…że zmiana czynników branych pod uwagę w celu ustalenia kwoty rzeczonego odliczenia nastąpiła zatem po sporządzeniu deklaracji podatku VAT. W takiej sytuacji administracja podatkowa może więc żądać korekty podatku VAT odliczonego przez podatnika” (pkt 52).

TSUE wskazał ponadto, że „Wniosku tego nie może podważyć okoliczność, że podatek VAT należny od dostawcy sam w sobie nie został objęty korektą” (pkt 53).

Reasumując w ww. wyroku C-107/13 TSUE stwierdził, że „Artykuł 65, art. 90 ust. 1, art. 168 lit. a), art. 185 ust. 1 i art. 193 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że wymagają one korekty odliczenia podatku od wartości dodanej dokonanego przez odbiorcę faktury wystawionej na zapłatę zaliczki dotyczącej dostawy towarów, jeżeli w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym dostawa ta nie została ostatecznie wykonana, mimo że dostawca pozostał zobowiązany do zapłaty tego podatku i nie zwrócił zaliczki”.

Z powyższego orzeczenia wynika zatem, że nabywca zobowiązany jest do dokonania korekty odliczenia podatku naliczonego z tytułu zapłaconej zaliczki niezależnie od tego czy otrzymał zwrot tej zaliczki i czy została wystawiona na tą okoliczność faktura korygująca, jeżeli po wpłaceniu zaliczki okaże się, że dostawa nie zostanie ostatecznie zrealizowana.

Zatem, skoro w okolicznościach niniejszej sprawy w związku z wcześniej podjętymi czynnościami, zmierzającymi do realizacji podlegającej opodatkowaniu dostawy towarów, Wnioskodawczyni zgodnie z obowiązującymi przepisami dokonała odliczenia podatku naliczonego, to stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni zobowiązana jest do skorygowania podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wpłaty zaliczek na poczet dostawy lokalu, która to dostawa nie została zrealizowana. Brak zwróconej kwoty lub jej części oraz brak faktur korygujących w zaistniałej sytuacji, nie warunkują dokonania przez Wnioskodawczynię korekty podatku naliczonego. Odstąpienie od umowy należy bowiem uznać, zgodnie z art. 91 ust. 7d ustawy, za zmianę prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Jeśli po odstąpieniu od umowy nie została wystawiona przez dewelopera faktura korygująca, korekta odliczenia kwoty podatku naliczonego winna być dokonana (zgodnie z ww. art. 91 ust. 7d) w rozliczeniu za okres, w którym nastąpiło odstąpienie od umowy (czyli w momencie zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony), tj. w przedmiotowym przypadku we wrześniu 2020 r.

W związku z powyższym oceniając stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.