Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.612.2020.2.JG
z 8 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2020 r. (data wpływu 9 października 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 listopada 2020 r. (data wpływu 6 listopada 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 3 listopada 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.612.2020.1.JG (skutecznie doręczone w dniu 3 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• żądania wystawienia zbiorczej faktury sprzedaży za świadczenie usług dowozu uczniów do szkół – jest nieprawidłowe,
  

• prawidłowości wstawiania numeru NIP nabywcy na bilecie miesięcznym (paragonie fiskalnym) wystawionym imiennie na każdego ucznia – jest prawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie żądania wystawienia faktury sprzedaży za świadczenie usług dowozu uczniów do szkół oraz prawidłowości wstawiania numeru NIP nabywcy na bilecie miesięcznym (paragonie fiskalnym) wystawionym imiennie na każdego ucznia. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 listopada 2020 r. (data wpływu 6 listopada 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 3 listopada 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.612.2020.1.JG.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina (…) ogłosiła przetarg na dostawę biletów miesięcznych dla uczniów dojeżdżających do szkół. W wyniku wyboru najkorzystniejszej oferty w trybie przetargu nieograniczonego, zgodnie z ustawą z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1843, z późn. zm.) Gmina (…) zawarła umowę z (…) Sp. z o.o.

Zarówno Gmina jak i Sp. z o.o. są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Przedmiotem zamówienia jest „świadczenie usług w zakresie dowozu uczniów do szkół podstawowych na terenie gminy poprzez zakup biletów miesięcznych w roku szkolnym 2020/2021”.

Wykonawca zgodnie z umową zobowiązuje się do dowiezienia i odwiezienia uczniów do szkół podstawowych na terenie gminy poprzez sukcesywną dostawę - sprzedaż biletów miesięcznych w roku szkolnym 2020/2021 wraz z zapewnieniem opieki przewożonym uczniom w trakcie wsiadania, wysiadania oraz przejazdu. Godziny dowozu i odwiezienia są skorelowane z harmonogramami zajęć obowiązującymi w szkołach. Szczegółowy rozkład dowozu i odwozu dzieci na poszczególne trasy dostarczany jest do Zamawiającego z chwilą rozpoczęcia realizacji zadania.

Termin rozpoczęcia i zakończenia przedmiotu umowy ustala się od dnia 1 września 2020 r. do dnia 30 czerwca 2021 r. Rozliczenie między Wykonawcą a Zamawiającym jest prowadzone na podstawie ilości wydanych biletów miesięcznych. Bilety wydawane są uczniom przez Wykonawcę za pokwitowaniem na dostarczonej przez Zamawiającego liście, która dołączana jest do faktury za dany miesiąc i stanowi podstawę do określenia kwoty faktury. Zamawiającemu przysługuje prawo zwrotu biletu i uzyskania korekty faktury w przypadku wydrukowania biletu na ucznia niekorzystającego z dowozu. Za przedmiot zamówienia zgodnie z umową Zamawiający wypłaca Wykonawcy wynagrodzenie na podstawie wystawionej faktury za okresy miesięczne oraz dołączonej do niej imiennej listy wydanych uczniom biletów miesięcznych, na które Wykonawca posiada potwierdzenie w postaci podpisu ucznia. Bilety dla uczniów przekazywane są nieodpłatnie. Koszt biletów dla każdego ucznia ponosi Gmina. Według Wykonawcy wydrukowany pojedynczy bilet miesięczny dla każdego ucznia na kasie rejestrującej z NIP nabywcy opiewający na kwotę do 450 zł jest fakturą uproszczoną, odmawia wystawienia faktury VAT za całą usługę o łącznej wartości około 40 tys. zł i obciąża Gminę jedynie notą księgową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest żądanie od Wykonawcy wystawienia zgodnie z umową faktury VAT sprzedaży za świadczenie usług dowozu uczniów do szkół podstawowych poprzez zakup biletów miesięcznych wraz z zapewnieniem opieki przewożonym uczniom w trakcie wsiadania, wysiadania oraz przejazdu?
2. Czy prawidłowe jest wstawianie NIP nabywcy na bilecie miesięcznym (paragonie fiskalnym) wystawionym imiennie na każdego ucznia?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 106b ust. 1, oraz art. 106e ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są zobowiązani wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż.

Nabywcą biletów miesięcznych dla uczniów dojeżdżających do szkoły jest Gmina, a nie bezpośrednio uczeń uprawniony do przejazdu. To Gmina jest stroną umowy i to ona zleca wykonanie tej usługi, która dotyczy przewozu dzieci.

Wnioskodawca podtrzymuje stanowisko, że usługa powinna być udokumentowana fakturą VAT dokumentującą zakup wszystkich biletów wystawioną na Gminę, a nie pojedynczymi paragonami - biletami miesięcznymi wystawionymi imiennie na każdego ucznia, jak również nie notą księgową, która nie jest dokumentem do rozliczania pomiędzy podatnikami VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy Wykonawca nie ma obowiązku umieszczania NIP Gminy na paragonie - bilecie miesięcznym wystawianym dla uczniów, ponieważ zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy wystawia on na Gminę fakturę dokumentującą usługę przewozu uczniów do szkół na terenie Gminy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w zakresie wstawiania numeru NIP nabywcy na bilecie miesięcznym (paragonie fiskalnym) wystawionym imiennie na każdego ucznia oraz nieprawidłowe w zakresie żądania wystawienia zbiorczej faktury sprzedaży za świadczenie usług dowozu uczniów do szkół.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm. ), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie zaś do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 ww. przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem, podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży:

1. w postaci papierowej lub
2. za zgodą nabywcy, w postaci elektronicznej, przesyłając ten dokument w sposób z nim uzgodniony.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r., poz. 816 z późn. zm.) zwanego dalej rozporządzeniem.

Przez paragon fiskalny albo fakturę rozumie się dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży (§ 2 pkt 16 rozporządzenia).

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy prowadzą ewidencję każdej czynności sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej od podatku, przy użyciu kas, które zostały nabyte w okresie obowiązywania potwierdzenia, że kasa spełnia funkcje wymienione odpowiednio w art. 111 ust. 6a lub w art. 145a ust. 2 ustawy oraz wymagania techniczne (kryteria i warunki techniczne) dla kas, wyłącznie w trybie fiskalnym pracy tej kasy, po dokonaniu jej fiskalizacji.

Natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, podatnicy, prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12.

Jak wynika z § 27 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii o zastosowaniu specjalnym przeznaczonych do prowadzenia ewidencji przy świadczeniu usług w zakresie transportu pasażerskiego, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
   
2. numer identyfikacji podatkowej (NIP) podatnika;
   
3. numer kolejny wydruku;
   
4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
   
5. oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
   
6. oznaczenie „BILET” lub „OPŁATA DODATKOWA”;
   
7. rodzaj biletu;
   
8. tytuł ulgi w przypadku biletu ulgowego;
   
9. imię i nazwisko posiadacza biletu w przypadku biletów okresowych imiennych;
   
10. numer kursu;
    
11. nazwę przystanku początkowego i końcowego lub zakres ważności, lub okres ważności biletu;
    
12. cenę jednostkową usługi;
    
13. wartość ulgi w przypadku biletu ulgowego;
    
14. liczbę i wartość sumaryczną sprzedaży danej usługi, z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
    
15. wartość opustów, obniżek lub narzutów, o ile występują;
    
16. wartość sprzedaży brutto i wysokość podatku według poszczególnych stawek podatku z oznaczeniem literowym, po uwzględnieniu opustów, obniżek lub narzutów;
    
17. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku z oznaczeniem literowym;
    
18. łączną wysokość podatku;
    
19. łączną wartość sprzedaży brutto;
    
20. oznaczenie waluty, w której jest zapisywana sprzedaż, przynajmniej przy łącznej wartości sprzedaży brutto;
    
21. kolejny numer paragonu fiskalnego;
    
22. logo fiskalne i numer unikatowy.
    
    
    

Z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów. Tym samym obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) należy udokumentować fakturą. Jednocześnie przepisy ustawy nie zabraniają ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących na rzecz ww. podmiotów. W takim przypadku należy pamiętać, że ustawodawca do takiej sprzedaży przewidział określone warunki ewidencyjne.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W myśl art. 106b ust. 5 ustawy w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Wskazać należy, że przepisy art. 106b ust. 5 ustawy nie ograniczają prawa do wystawienia faktury, a jedynie regulują szczegółowo kwestie dokumentowania transakcji, które uprzednio zostały zaewidencjonowane przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Co więcej, powołane przepisy dotyczą szczególnego przypadku, gdy podatnik otrzymuje paragon fiskalny, a następnie żąda wystawienia do niego faktury.

Ustawodawca w przepisie art. 106b ust. 5 ustawy wprowadza zasadę, że w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, fakturę do paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy posługującego się numerem identyfikującym wystawia się tylko w przypadku, gdy paragon dokumentujący tę sprzedaż zawiera ten numer. Przedmiotowe przepisy mają na celu zachowanie pewnej konsekwencji podatnika, który dokonując zakupu powinien poinformować sprzedawcę czy występuje w tej transakcji w charakterze podatnika czy konsumenta.

Elementy jakie powinna zawierać faktura, określa art. 106e ust. 1 ustawy.

W myśl art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy, faktura może nie zawierać, w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro, danych określonych w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11-14, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku.

Zgodnie z art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Stosownie do art. 106h ust. 1 ustawy – w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Na mocy art. 106h ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą wystawianą przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zaewidencjonowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

W przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę (art. 106h ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 106h ust. 4 ustawy – przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy paragon został uznany za fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina ogłosiła przetarg na wykonanie usług przewozu uczniów do szkół i wystawienie dla tych uczniów biletów miesięcznych. W wyniku wyboru zawarła umowę z Sp. z o.o. Zarówno Gmina jak i Sp. z o.o. są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Przedmiotem zamówienia jest „świadczenie usług w zakresie dowozu uczniów do szkół podstawowych na terenie Gminy poprzez zakup biletów miesięcznych w roku szkolnym 2020/2021”. Wykonawca zgodnie z umową zobowiązuje się do dowiezienia i odwiezienia uczniów do szkół podstawowych na terenie Gminy poprzez sukcesywną dostawę - sprzedaż biletów miesięcznych w roku szkolnym 2020/2021. Rozliczenie między Wykonawcą a Zamawiającym jest prowadzone na podstawie ilości wydanych biletów miesięcznych. Bilety wydawane są uczniom przez Wykonawcę za pokwitowaniem na dostarczonej przez Zamawiającego liście, która dołączana jest do faktury za dany miesiąc i stanowi podstawę do określenia kwoty faktury. Zamawiającemu przysługuje prawo zwrotu biletu i uzyskania korekty faktury w przypadku wydrukowania biletu na ucznia nie korzystającego z dowozu. Za przedmiot zamówienia zgodnie z umową Zamawiający wypłaca Wykonawcy wynagrodzenie na podstawie wystawionej faktury za okresy miesięczne oraz dołączonej do niej imiennej listy wydanych uczniom biletów miesięcznych, na które Wykonawca posiada potwierdzenie w postaci podpisu ucznia. Bilety dla uczniów przekazywane są nieodpłatnie. Koszt biletów dla każdego ucznia ponosi Gmina. Według Wykonawcy wydrukowany pojedynczy bilet miesięczny dla każdego ucznia na kasie rejestrującej z NIP nabywcy opiewający na kwotę do 450 zł jest fakturą uproszczoną, odmawia wystawienia faktury VAT za całą usługę o łącznej wartości około 40 tys. zł i obciąża Gminę jedynie notą księgową.

Ad 1

W tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia, czy Wnioskodawca może żądać od Wykonawcy wystawienia zgodnie z umową faktury sprzedaży za świadczenie usług dowozu uczniów do szkół podstawowych dokumentowanych biletami miesięcznymi.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa powinna być udokumentowana fakturą VAT wystawioną na Gminę (…) dokumentującą zakup wszystkich biletów, a nie pojedynczymi paragonami - biletami miesięcznymi wystawionymi imiennie na każdego ucznia, jak również nie notą księgową, która nie jest dokumentem do rozliczania pomiędzy podatnikami VAT.

Wskazać w tym miejscu należy, że paragon dokumentujący sprzedaż do kwoty 450 zł brutto lub 100 euro, zawierający numer NIP nabywcy oraz pozostałe dane wymagane dla faktury z wyłączeniem danych wskazanych w art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy, stanowi fakturę uproszczoną, traktowaną jak zwykła faktura. W przypadku takich paragonów należy je traktować jak zwykłą fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy zawierającą pełne dane nabywcy. W praktyce oznacza to, że nabywca otrzymuje paragon fiskalny dokumentujący sprzedaż, stanowiący jednocześnie fakturę uproszczoną. Paragon w takim przypadku zawiera bowiem wszystkie dane wymagane zgodnie z przepisami rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących oraz dodatkowo NIP nabywcy.

Tym samym poprzez wystawienie ww. paragonu z NIP nabywcy będącego jednocześnie fakturą uproszczoną został zrealizowany obowiązek udokumentowania fakturą dokonanej sprzedaży na rzecz innego podatnika (podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą).

Skoro zatem jak wskazał Wnioskodawca, Wykonawca udokumentował sprzedaż usług (biletów dla uczniów) na kwotę nieprzekraczającą 450 zł paragonem fiskalnym zawierającym NIP Zamawiającego (Gminy), który zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy stanowi fakturę uproszczoną, to nie ma możliwości wystawienia faktury zbiorczej do sprzedaży udokumentowanej fakturami uproszczonymi. Faktura zbiorcza może dokumentować sprzedaż towarów lub usług z danego miesiąca czy innego okresu rozliczeniowego. Natomiast nie może dokumentować sprzedaży już zafakturowanej. W tej sytuacji Wykonawca postępuje prawidłowo obciążając Wnioskodawcę notą księgową.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy, kto wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązany do jego zapłaty, w związku z tym poprzez wystawienie faktury zbiorczej do faktur uproszczonych u sprzedawcy powstaje ryzyko zapłaty podwójnego VAT, bowiem wystawi on dwie faktury dokumentujące tę samą transakcję – fakturę uproszczoną i później fakturę zbiorczą obejmującą sprzedaż udokumentowaną fakturą uproszczoną.

Faktura jest podstawowym dokumentem potwierdzającym dokonanie transakcji opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Posiadanie jej, co do zasady, warunkuje możliwość odliczenia podatku naliczonego w niej zawartego i tym samym pozwala na realizację zasady neutralności VAT.

W przypadku wystawienia faktury uproszczonej – paragonu dokumentującego sprzedaż do kwoty 450 zł, (w przedmiotowej sprawie biletu miesięcznego) zawierającego numer NIP Zamawiającego oraz pozostałe dane wymagane dla faktury z wyłączeniem danych wskazanych w art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy - brak jest podstaw do dodatkowego potwierdzenia zakupu zbiorczą fakturą.

W przypadku zatem udokumentowania sprzedaży na kwotę nieprzekraczającą 450 zł paragonem fiskalnym zawierającym numer NIP nabywcy, który stanowi w istocie fakturę uproszczoną, nie wystawia się z tytułu tej sprzedaży dla nabywcy kolejnej faktury.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż Gminie biletów miesięcznych na dowóz uczniów do szkoły powinna być udokumentowana zbiorczą fakturą, należało uznać za nieprawidłowe.

Ad 2

Wnioskodawca ma również wątpliwości dotyczące kwestii wstawiania numeru NIP nabywcy na bilecie miesięcznym (paragonie fiskalnym) wystawionym imiennie na każdego ucznia.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, Wnioskodawca zawarł umowę, na mocy której firma transportowa świadczy usługi przewozu uczniów do szkół na terenie Gminy. Każdemu uczniowi firma wystawia imienny bilet miesięczny drukowany z drukarki fiskalnej. Urząd Gminy zgodnie z zawartą umową o świadczenie usług przewozu uczniów przekazał imienne zestawienie uczniów, dla których przewoźnik drukuje bilety miesięczne z numerem NIP nabywcy (Gminy).

Odnosząc powołane przepisy do opisanego we wniosku opisu sprawy stwierdzić należy, że skoro firma transportowa dokumentuje sprzedaż usług paragonem fiskalnym zawierającym NIP Zamawiającego, to na podstawie art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy nie jest obowiązana do wystawienia faktury zbiorczej dokumentującej sprzedaż na rzecz osoby prawnej – Gminy (Wnioskodawcy). Podkreślić należy, że w systemie podatku od towarów i usług faktury są dokumentami sformalizowanymi potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług.

Faktura powinna potwierdzać czynności faktyczne dokonane między Usługodawcą a Wnioskodawcą, zatem wystawiona faktura powinna dokumentować zdarzenie gospodarcze, jakim jest sprzedaż biletu miesięcznego dla konkretnego ucznia. Zatem, że gdy firma transportowa dokonuje sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy, to nie jest zobowiązana do ewidencjonowania tej sprzedaży przy zastosowaniu kasy fiskalnej, przy czym nie jest błędem jeśli podatnik ewidencjonuje w kasie rejestrującej całą sprzedaż jaka występuje w jego przedsiębiorstwie, jednakże musi zadbać o to, aby deklaracja podatkowa sporządzona na podstawie prowadzonych w firmie ewidencji, które dwukrotnie obejmują tę samą sprzedaż, była rzetelna.

Należy zwrócić uwagę, że firma transportowa znajduje się w specyficznej sytuacji, gdyż dokonuje sprzedaży dla osoby prawnej – Gminy, a przy zastosowaniu kasy fiskalnej drukuje bilety dla osób fizycznych – uczniów. Fakt stosowania rozwiązania technicznego polegającego na generowaniu wydruków z kasy fiskalnej, będących równocześnie imiennymi biletami miesięcznymi, które następnie mogą być podstawą do wystawienia faktury dla Gminy, nie stoi w sprzeczności z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, nie ma potrzeby umieszczania numeru NIP Gminy na paragonach – biletach miesięcznych wystawianych dla uczniów.

W konsekwencji należy stwierdzić, że nie ma obowiązku umieszczania numeru NIP Gminy na paragonie – bilecie miesięcznym wystawianym dla uczniów, a w takiej sytuacji wobec braku numeru NIP na paragonie, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy firma transportowa powinna wystawiać na Gminę fakturę zbiorczą dokumentującą usługę przewozu uczniów do szkół na terenie Gminy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.