Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.439.2020.1.HCG
z 6 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2020 r. (data wpływu 8 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że sprzedaż środków trwałych, tj. pługów, piaskarek, samochodów osobowych, samochodów ciężarowych nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że sprzedaż środków trwałych, tj. pługów, piaskarek, samochodów osobowych, samochodów ciężarowych nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej zwany: ZDW) jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej Województwa funkcjonującą w formie i na zasadach określonych dla jednostek budżetowych w rozumieniu przepisów art. 9 pkt 3 oraz 10 ust. 1 i art. 11 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. 2019 r., poz. 869, z późn. zm.).

Do końca roku 2016 był zarejestrowanym odrębnie od Województwa podatnikiem VAT.

Od dnia 1 stycznia 2017 r. natomiast Województwo rozpoczęło wspólne rozliczanie VAT łącznie ze wszystkimi swoimi jednostkami budżetowymi, w tym z ZDW.

ZDW działa na podstawie statutu stanowiącego załącznik do uchwały z dnia 27 sierpnia 2018 r.

Przedmiotem działania ZDW jest wykonywanie obowiązków oraz zadań własnych województwa m.in. w zakresie budowy, przebudowy, remontów, utrzymania i ochrony dróg wojewódzkich, w szczególności zimowego utrzymania dróg wojewódzkich na podstawie ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2222 ; dalej: Ustawa o drogach publicznych). Czynności wykonywane w tym zakresie uznawane są przez ZDW co do zasady za niepodlegające regulacjom ustawy o VAT, jako wykonywane w ramach reżimu publicznoprawnego.

Ponadto jednakże, ZDW dokonuje w pewnym zakresie transakcji opodatkowanych VAT, takich jak dzierżawa/wynajem nieruchomości, refakturowanie poniesionych kosztów tzw. mediów, a także sprzedaż różnego rodzaju składników majątkowych (np. złom pozyskany z likwidacji mienia, drewna pozyskanego z wycinki drzew w pasie drogowych).

Wykonując powierzone mu zadania, ZDW wykorzystuje do tego celu posiadany sprzęt, stanowiący środki trwałe ZDW, takie jak m.in. pługi, piaskarki, samochody osobowe, samochody ciężarowe.

Wskazany sprzęt został nabyty w celu wykonywania zadań Województwa w zakresie budowy i utrzymania dróg wojewódzkich.

W konsekwencji, z tytułu nabycia przedmiotowego sprzętu ZDW nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (ZDW historycznie nie dokonywał odliczenia VAT naliczonego).

W trakcie eksploatacji przedmiotowe środki trwałe były wykorzystane tylko i wyłącznie do realizacji zadań statutowych jednostki, w szczególności do utrzymania dróg, a więc do działalności niepodlegającej opodatkowaniu VAT. W okresie eksploatacji środków trwałych nie dochodziło zasadniczo do ich przekazywania poza majątek podatnika.

Sprzęt do zimowego utrzymania dróg, tj. pługi, piaskarki, posypywarki był bezpłatnie użyczany do podmiotu wykonującego usługi zimowego utrzymania dróg (na podstawie umowy użyczenia). Po zakończeniu okresu przydatności ww. środków trwałych, ZDW zamierza sprzedać je na rzecz zainteresowanych nabywców, którzy zostaną wyłonieni w drodze przetargu publicznego (aukcji).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowych środków trwałych takich jak m.in. pługi, piaskarki, samochody osobowe, samochody ciężarowe w postaci sprzętu wykorzystanego do zadań ZDW na rzecz osób trzecich (posiadających odrębną podmiotowość prawną) podlegać będzie opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż ta będzie stanowiła czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT, ponieważ w ramach realizacji tej czynności Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika VAT. Działalność Wnioskodawcy koncentruje się wokół wykonywania zadań publicznoprawnych Województwa, w zakresie powierzonym mu przepisami ustawy o drogach publicznych.

Prowadzenie przez jednostki samorządu terytorialnego działalności w zakresie dróg publicznych jest zasadniczo wyłączone z systemu podatku VAT na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Czynności dokonywane w tym zakresie nie podlegają opodatkowaniu VAT. Pogląd ten nie budzi wątpliwości w świetle orzecznictwa sądów administracyjnych i organów skarbowych.

Opisane wyżej środki trwałe (pługi, piaskarki, samochody osobowe, samochody ciężarowe) zostały nabyte w celu wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT, tj. w celu utrzymania dróg wojewódzkich. Sprzęt ten nie był w szczególności używany w związku z wykonywaniem przez Wnioskodawcę jakichkolwiek czynności opodatkowanych VAT, takich jak np. sprzedaż drewna czy wynajem/dzierżawa nieruchomości.

Sprzęt do zimowego utrzymania dróg był bezpłatnie użyczany na rzecz podmiotu wykonującego usługi zimowego utrzymania dróg - czynność ta również zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT jest czynnością niepodlegającą VAT. „Opodatkowanie sprzedaży środków trwałych wykorzystywanych wyłącznie na potrzeby działalności publicznoprawnej”. Tym samym skoro przedmiotowe środki trwałe nie były wykorzystywane do jakichkolwiek czynności podlegających opodatkowaniu VAT, można argumentować, iż także ich sprzedaż nie powinna podlegać opodatkowaniu.

Jeśli Wnioskodawca wykonywał za pomocą danego środka trwałego wyłącznie działalność niepodlegającą opodatkowaniu, to również przy jego sprzedaży nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, tym samym sprzedaż ta nie będzie podlegać VAT. Podkreślenia wymaga, że organy podatkowe wydają się aktualnie szeroko akceptować, wskazane podejście (tj. pogląd, iż jeżeli dany podmiot nie wykorzystywał danych towarów w charakterze podatnika VAT, to także sprzedając je „nie staje się” podatnikiem). Podejście to zostało potwierdzone w licznych interpretacjach i wynika np. z następujących interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

• z dnia 5 grudnia 2017 r. o sygn. 0115-KDIT1-2.4012.792.2017.1.AD;
• z dnia 3 października 2017 r. o sygn. 0113 -KDIPT1-3.4012.534.2017.2.ALN;
• z dnia 11 lipca 2017 r. o sygn. 0111-KDIB3-2.4012.119.2017.1.ASZ;
• z dnia 21 marca 2017 r. sygn. 2461-IBPP1.4512.103.2017.1.AP.
  
  

Znany jest również szereg interpretacji wydanych w analogicznym stanie faktycznym np. w interpretacji indywidualnej z dnia 22 lutego 2017 r., o sygn. 3063-ILPP2-3.4512.207.2016.1.WB, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w sprawie jednostki organizacyjnej (budżetowej) województwa, do której obowiązków należy wykonywanie jego zadań własnych w zakresie dróg wojewódzkich, w wypadku gdy dokonuje ona sprzedaży sprzętu używanego do wykonywania tych zadań (w tym pługi, piaskarki itp.), stwierdził co następuje: „Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej należy stwierdzić, że po centralizacji rozliczeń VAT Województwa i jego jednostek budżetowych od 1 stycznia 2017 r., Wnioskodawca dokonując sprzedaży towarów używanych, tj. środków trwałych w postaci sprzętu wykorzystywanego przez jednostkę budżetową Województwa - A, nie będzie występował w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a zatem sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że przedmiotowe towary nie zostały nabyte na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy VAT , w związku z tym A nie przysługiwało z tytułu ich nabycia prawo do odliczenia podatku VAT. Przedmiotowe środki - jak wskazał Wnioskodawca - użytkowane były przez A w ramach realizacji zadań własnych Województwa (powierzonych przez Województwo) do realizacji celów, które stanowią działalność publicznoprawną (pozostającą poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT)”. Analogiczne stanowisko przedstawił Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w następujących interpretacjach indywidualnych: z dnia 20 listopada 2017 r. o sygn. 0112- KDIL1-2.4012.471.2017.1.NF, z dnia 15 maja 2018 r. o sygn. 0112-KDIL2-2.4012.90.2018.MŁ. Wobec czego bez znaczenia jest fakt, że w sytuacji Wnioskodawcy chodzi nie tylko o pojazdy specjalistyczne (np. piaskarki), lecz także pojazdy osobowe.

W kontekście powyższych rozstrzygnięć stwierdzić należy, iż decydujące znaczenie ma sposób wykorzystania danego sprzętu w działalności Wnioskodawcy jeśli były wykorzystywane wyłącznie do działalności publicznoprawnej i nie przysługiwało w stosunku do nich prawo do odliczenia (choćby w części), to również ich sprzedaż nie powinna podlegać opodatkowaniu VAT.

Konkludując opisane wyżej transakcje w ocenie Wnioskodawcy nie powinny podlegać opodatkowaniu VAT.

Stanowisko takie jest aktualnie szeroko potwierdzone również w interpretacjach organów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Jak wynika z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez pojęcie sprzedaży, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się zarówno odpłatną dostawę towarów, jak i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika działającego w takim charakterze.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 z 11.12.2006 r., s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

W myśl art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1668), do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, samorząd województwa wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, dysponuje mieniem wojewódzkim, prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową na podstawie budżetu.

Jak wynika z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, w celu wykonywania zadań województwo tworzy wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne oraz może zawierać umowy z innymi podmiotami.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim m.in. w zakresie dróg publicznych.

Szczegółowe kwestie dotyczące dróg publicznych zostały uregulowane w ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 470).

Poza tym, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniu 20 marca 2014 r. wydał postanowienie w sprawie C-72/13 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów, w którym orzekł, że „dyrektywę 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji takich jak te zamierzone przez gminę Wrocław, o ile sąd odsyłający stwierdzi, iż transakcje te stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy oraz iż nie są wykonywane przez rzeczoną gminę w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu art. 13 ust. 1 akapit pierwszy owej dyrektywy. Jeśli jednak należałoby uznać te transakcje za wykonywane przez wspomnianą gminę działającą w charakterze organu władzy publicznej, przepisy dyrektywy 2006/112 nie sprzeciwiałyby się ich opodatkowaniu, gdyby sąd odsyłający stwierdził, że ich zwolnienie mogłoby prowadzić do znaczących zakłóceń konkurencji w rozumieniu art. 13 ust. 2 tej dyrektywy”.

Mając na względzie powyższe należy każdorazowo badać, czy sprzedaż majątku gminnego podlega wyłączeniu z VAT. Należy pamiętać, że w każdym przypadku konieczna jest ocena spełniania przesłanek art. 9 i 13 dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednio art. 15 ustawy) w konkretnych okolicznościach faktycznych sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (dalej zwany: ZDW) jest nieposiadającą osobowości prawnej jednostką organizacyjną Województwa, funkcjonującą w formie jednostki budżetowej.

Od dnia 1 stycznia 2017 r. Województwo rozpoczęło wspólne rozliczanie VAT łącznie ze wszystkimi swoimi jednostkami budżetowymi, w tym z ZDW.

Przedmiotem działania ZDW jest wykonywanie obowiązków oraz zadań własnych województwa m.in. w zakresie budowy, przebudowy, remontów, utrzymania, i ochrony dróg wojewódzkich, w szczególności zimowego utrzymania dróg wojewódzkich. Czynności wykonywane w tym zakresie uznawane są przez ZDW za niepodlegające regulacjom ustawy o VAT, jako wykonywane w ramach reżimu publicznoprawnego. Wykonując powierzone mu zadania, ZDW wykorzystuje do tego celu posiadany sprzęt, stanowiący środki trwałe ZDW, takie jak m.in. pługi, piaskarki, samochody osobowe, samochody ciężarowe. Wskazany sprzęt został nabyty w celu wykonywania zadań Województwa w zakresie budowy i utrzymania dróg wojewódzkich. W konsekwencji, z tytułu nabycia przedmiotowego sprzętu ZDW nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (ZDW historycznie nie dokonywał odliczenia VAT naliczonego). W trakcie eksploatacji przedmiotowe środki trwałe były wykorzystane tylko i wyłącznie do realizacji zadań statutowych jednostki, w szczególności do utrzymania dróg, a więc do działalności niepodlegającej opodatkowaniu VAT. Po zakończeniu okresu przydatności ww. środków trwałych, ZDW zamierza sprzedać je na rzecz zainteresowanych nabywców, którzy zostaną wyłonieni w drodze przetargu publicznego (aukcji).

Na tle powyższego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości w kwestii uznania, że sprzedaż środków trwałych, tj. pługów, piaskarek, samochodów osobowych, samochodów ciężarowych nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy stwierdzić, że skoro – jak wskazał Wnioskodawca przedmiotowe środki trwałe były faktycznie nabyte oraz użytkowane tylko i wyłącznie do realizacji zadań statutowych jednostki, czyli do celów, które stanowią działalność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – to należy uznać, że ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ Województwo w przedmiotowej sprawie nie działa w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Reasumując, stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowych środków trwałych, tj. pługów, piaskarek, samochodów osobowych, samochodów ciężarowych, w postaci sprzętu wykorzystanego do zadań (…), na rzecz osób trzecich (posiadających odrębną podmiotowość prawną), nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy stanowiące, że sprzedaż opisanych wyżej środków trwałych (pługów, piaskarek, samochodów osobowych, samochodów ciężarowych) będzie stanowiła czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT, ponieważ w ramach realizacji tej czynności Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, oceniono jako prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.