Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.526.2020.1.NL
z 12 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 października 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP w tym samym dniu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia kiedy powstaje obowiązek podatkowy, w przypadku gdy środki pieniężne otrzymane na podstawie umowy dofinansowania na wybudowanie środka trwałego (pompowni wody) należy zakwalifikować do przychodów podatkowych, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które jednak nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 17 ust. 1 pkt 21 ww. ustawy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2020 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia kiedy powstaje obowiązek podatkowy, w przypadku gdy środki pieniężne otrzymane na podstawie umowy dofinansowania na wybudowanie środka trwałego (pompowni wody) należy zakwalifikować do przychodów podatkowych, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które jednak nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 17 ust. 1 pkt 21 ww. ustawy.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, jednoosobową spółką prawa handlowego Gminy K. Spółka została utworzona przede wszystkim w celu realizacji jednego z zadań własnych Gminy tj. zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków z terenu Gminy.

Swoją działalność w tym zakresie prowadzi na podstawie bezterminowego zezwolenia Wójta Gminy K. nr (…) z dnia 29 grudnia 2015 r. przy pomocy infrastruktury wodociągowo kanalizacyjnej, w większości stanowiącej majątek Gminy. Rozpoczęcie usług nastąpiło z dniem 1 kwietnia 2016 r. Gmina, na terenie której Spółka realizuje usługi, bardzo dynamiczne rozwija się co jest wynikiem zarówno zwiększania ilości mieszkańców, ale przede wszystkim rozwoju przemysłu w strefie tzw. „węzła b.” (ponad 75 % ogółu sprzedawanej wody).

Zasoby wodne na terenie Gminy nie są wystarczające do zaspokojenia zbiorowych potrzeb odbiorców usług wobec tego Spółka ma podpisaną umowę hurtowego kupna wody od sąsiednich wodociągów, którą to następnie sprzedaje swoim odbiorcom. Bez tej umowy nie byłaby w stanie wywiązać się z podstawowego obowiązku tj. nieprzerwanej dostawy wody pod odpowiednim ciśnieniem i w odpowiednich ilościach do odbiorców zbiorowego zaopatrzenia, bowiem własne ujęcia nie są w stanie wyprodukować obecnie wymaganej ilości wody. Spółka podejmuje działania w zakresie poszukiwania wody na swoim terenie jednakże nie są one na tyle skuteczne aby umożliwiły jej samodzielne dostarczanie wody do wszystkich odbiorców. Również w każdym roku rozbudowuje posiadane sieci wodociągowe aby swoim zasięgiem objąć nowe podmioty osiedlające się na terenie Gminy. Wszystkie te działania inwestycyjne są kosztowne nie tylko z uwagi na proces realizacji prac budowalnych ale również późniejszą eksploatację.

Niezależnie od ilości sprzedawanej wody Spółka ma bardzo duże koszty stałe związane z amortyzacją majątku sieciowego, podatkiem od nieruchomości, oraz pozostałymi kosztami eksploatacji. Spółka nie ma dowolności w kształtowaniu cen za m3 wody lub ścieków, lecz przygotowuje taryfę zbiorowego zaopatrzenia na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 1437) (winno być tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 2028) oraz wydanego na jej podstawie rozporządzenia Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 27 lutego 2018 r. w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryfy oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (Dz. U. 2018 r. poz. 472). Tak przygotowana taryfa aby weszła w życie musi zostać zatwierdzona przez organ państwowy – Państwowe Gospodarstwo Wodne ... . Podstawową zasadą sporządzenia zaś wniosku taryfowego i tym samym kalkulacji ceny jest zasada, iż Spółka ustala niezbędne przychody na podstawie kosztów w okresie obrachunkowym poprzedzającym wprowadzenie nowej taryfy na potrzeby obliczenia cen i stawek opłat planowanych na 3 lata obowiązywania taryfy. Oznacza to, że każdy koszt musi mieć swoje przełożenie w cenie za m3. Działalność Spółki jest o tyle nietypowa, że głównymi odbiorcami (pod względem ilości pobieranej wody) – są nie gospodarstwa domowe lecz zakłady przemysłowe. Na ternie obsługiwanej Gminy zlokalizowane są światowe koncerny takie jak m.in. L., C., M., L., I., A. Obsługa tych klientów jest znacznie bardziej wymagająca niż gospodarstw domowych bowiem każda przerwa w świadczeniu usług lub obniżona podaż wody w stosunku do ich zapotrzebowania może przynieść Spółce poważne problemy natury finansowej. Ze względu na zwiększające się zapotrzebowanie na wodę w dynamicznie rozwijających się aglomeracji W., a w szczególności południowej części Miasta W. oraz w Gminie K., w trosce o zaspokojenie potrzeb mieszkańców Miasta W. i mieszkańców Gminy K., a także przedsiębiorców działających i planujących rozpoczęcie/rozwinięcie działalności na terenie Miasta W. i Gminy K., konieczne są nowe, kosztowne inwestycje w infrastrukturę wodociągową. Dostrzegając ten problem w dniu 25 stycznia 2019 r. została podpisana pięciostronna umowa pomiędzy A S. A., Gminą Miasto W., Gminą K., M. S.A oraz Wnioskodawcą, w której strony zadeklarowały chęć współpracy przy realizacji tzw. Budowy Inwestycji Infrastrukturalnej Południa W. i Inwestycji Infrastrukturalnej Gminy K. Efektem przeprowadzonych prac ma być po stronie Gminy K. m.in. zapewnienie zwiększonych dostaw wody dla przedsiębiorców z tzw. „strefy b.” (głównie L. Sp. z o.o. – jednego z największych zagranicznych inwestorów na terenie Polski – budującego największą w Europie fabrykę produkcji baterii litowo-jonowych do samochodów elektrycznych), jak również zabezpieczenie dostaw wody na teren Gminy z (…) sieci wodociągowej. Wobec tego Wnioskodawca musi przeprowadzić dwie odrębne lecz powiązane ze sobą inwestycje tj. budowa około 5 km magistrali wodociągowej DN 500 oraz rozbudowę systemu pomp i nowych zbiorników retencyjnych (dalej: „Pompownia”). Łączny planowany ich koszt został oszacowany na kwotę ponad 25 mln złotych i środki te Spółka zaplanowała w swoim budżecie, w tym również z finansowania zewnętrznego tj. banku jak i pomocy Gminy K. Zostały przeprowadzone dwa odrębne postępowania przetargowe. Najkorzystniejsze oferty znacznie odbiegały od zakładanych kosztów i Spółka kierując się zasadą ostrożności i kontrolowanego zadłużania unieważniła przetarg na pompownię i wybrała tylko wykonawcę sieci wodociągowej. Przeprowadzenie inwestycji o wartości ponad 30 mln złoty netto (według złożonych ofert przetargowych) przez przedsiębiorstwo, którego kapitał podstawowy to niewiele ponad 16 mln złotych, a wartość aktywów trwałych na koniec 2019 r. wynosiła niewiele ponad 18 mln złotych jest dużym wyzwaniem finansowym.

Wnioskodawca wskazuje, że dla zapewnienia możliwości dostarczania zwiększonych ilości wody dla przedsiębiorców prowadzących działalność w TSSE, w tym L. Sp. z o.o. oraz w celu zabezpieczenia Gminy K. w wodę na najbliższe dekady, niezbędna jest rozbudowa sieci poprzez budowę nowego odcinka sieci wodociągowej DN 500 wraz z urządzeniami na odcinku od B. do TSSE oraz modernizacja i rozbudowa nowej pompowni wody wraz z budową zbiorników retencyjnych w B., jednakże koszty tej inwestycji przekroczyły jej obecne możliwości. Wobec tego Spółka zrezygnowała z przeprowadzenia inwestycji budowy pompowni wody na rzecz sfinansowania i przeprowadzanie inwestycji budowy sieci wodociągowej wykorzystując do tego celu część środków zabezpieczonych na budowę pompowni. Kroki takie zostały podjęte w celu uniknięcia dalszego odkładnia inwestycji w czasie, przy jednoczesnym wciąż rosnącym zapotrzebowaniu w wodę na terenie Gminy, głównie przez zakłady L. Sp. z o.o. W ten sposób przynajmniej częściowa konieczna modernizacja infrastruktury wodociągowej będzie mogła się rozpocząć, podczas gdy poszukiwanie dodatkowych środków na budowę pompowni będzie mogło toczyć się równolegle.

Po przeprowadzeniu przetargu została podpisana umowa na budowę magistrali. Prace są w toku. Spółka ograniczyła swój wcześniejszy projekt budowy pompowi i ponownie ogłosiła przetarg poszukując w tym czasie zewnętrznych, bezzwrotnych źródeł finansowania, tak aby bez dodatkowego zadłużania móc przeprowadzić niezbędną inwestycję. Rozmowy toczyły się zarówno z Gminą K., Agencją Rozwoju Przemysłu czy też Ministerstwem Rozwoju. Z uwagi, że najbardziej zainteresowaną przedmiotową inwestycją jest L. Sp. z o.o., bowiem od ilości podawanej przez Spółkę wody zależy rozmiar procesów produkcyjnych w fabryce, stwierdzono, że również strona Koreańska powinna mieć swój wkład w rozwój lokalnej społeczności m.in. poprzez współfinansowanie tej inwestycji. Należy przy tej okazji wskazać, że strona polska była bardzo zaangażowana w projekty realizowane przez L. Sp. z o.o. W trakcie blisko 15 lat współpracy pomiędzy państwem polskim grupa L. uzyskała znaczące wsparcie, nie tylko w zakresie samych procesów inwestycyjnych, ale również pomoc finansową ze strony właśnie państwa polskiego, samorządu i reprezentujących je instytucji, co oznacza że są traktowani jako wiarygodny partner gospodarczy.

Brak rozbudowy infrastruktury jest ogromnym zagrożeniem dla prowadzenia aktualnej działalności operacyjnej L. Sp. z o.o. i tym samym może przekreślić dalsze plany inwestycyjne na terenie Podstrefy W. T. Specjalna Strefa Ekonomiczna (…), co było niejednokrotnie podkreślane przez inwestora w pismach kierowanych nie tylko do Spółki, lecz również najwyższych władz krajowych. Wielkość tej inwestycji, jej wpływ na rejon, miejsca pracy jest znany polskim władzom bowiem aktywnie uczestniczą w procesach inwestycyjnych prowadzonych przez L. Sp. z o.o. Dlatego też Spółka wystąpiła do inwestora z propozycją bezzwrotnego dofinansowania budowy pompowni. Przez wiele miesięcy Spółka przy pomocy i udziale (...) oraz Gminy K. prowadziła trudne rozmowy z zagranicznym partnerem – L. Sp. z o.o. – w celu uzyskania wsparcia finansowego w zaproponowanej, brakującej dla przeprowadzenia inwestycji budowy pompowni w kwocie – 5 mln złotych, stanowiącej różnicę pomiędzy planowanym kosztem całej inwestycji, a jej realną wartością rynkową.

Prowadzone rozmowy zakończyły się wielkim sukcesem bowiem w dniu 21 września 2020 r. została podpisana umowa dofinansowania. Zgodnie z jej postanowieniami L. Sp. z o.o. zobowiązało się przekazać Spółce kwotę 5 000 000 zł w sześciu transzach na modernizację i rozbudowę pompowni. Spółka będzie otrzymywała dofinansowanie w transzach, których harmonogram został ustalony w oparciu o przewidywane terminy płatności dla wykonawcy pompowni. Zgodnie z zawartą umową dofinansowania L. Sp. z o.o. dokona przelewu środków w sześciu równych ratach, płatnych co dwa miesiące, do ostatniego dnia danego miesiąca, przy czym pierwsza rata zostanie zapłacona do dnia 31 grudnia 2020 r.

Inwestor ma bezpośredni interes w tym aby doszło do rozbudowy systemu przesyłu wody, aby priorytetowo korzystać z systemu wodociągowego i pobierać takie ilości wody, które są niezbędne do funkcjonowania fabryki. Obecnie możliwości Spółki są niewystarczające i L. Sp. z o.o. w przypadku nieodpowiedniej podaży wody z sieci Wnioskodawcy musi tę wodę dowozić cysternami z miasta W. co jest działaniem nie tylko skomplikowanym logistycznie ale również kosztownym. Dlatego też zdecydowali się na udzielenie Spółce tak niespotykanej pomocy finansowej na realizację zadania o charakterze użyteczności publicznej. Należy jednak podkreślić, że będzie to infrastruktura stanowiąca własność Spółki, służąca wszystkim odbiorcom a L. Sp. z o.o. z tytułu przekazana dofinansowania nie uzyska profitów finansowych w postaci niższej ceny za m3 wody.

Spółka z otrzymanego dofinansowania zobowiązała się, w przeciągu roku od podpisania umowy z wykonawcą, na wybudowanie środka trwałego – pompowni wody, a także zobowiązała się do kompleksowego wykonania budowy magistrali i tym samym po zakończeniu tych inwestycji do umożliwienia L. Sp. z o.o. poboru wody w prognozowanych wysokościach, zgodnych z ich zapotrzebowaniem. Wnioskodawca zobowiązał się również wykorzystać przekazane przez L. Sp. z o.o. środki w całości i wyłącznie na realizację budowy pompowni wody. Inwestor wskazał jednocześnie, że w wyniku zawarcia i wykonania umowy dofinansowania nie stanie się współwłaścicielem pompowni wody. Dwie strony tej umowy będą mieć wymierne korzyści ekonomiczne z jej zrealizowania. Wybudowana magistrala jak i pompownia będą środkiem trwałym Spółki, bezpośrednio służącym do świadczenia opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób prawnych i podatkiem VAT usług dostarczania wody do odbiorców przedsiębiorstwa. L. Sp. z o.o. zdecydowało się dofinansować budowę pompowni w celu zabezpieczenia własnej działalności produkcyjnej, a Wnioskodawca widzi w tej inwestycji znaczący wzrost swoich przychodów z uwagi na możliwość podawania do odbiorców zlokalizowanych na terenie strefy b. zdecydowanie większych ilości wody, czego bez przeprowadzenia tej inwestycji nie byłaby w stanie zrobić. Dodatkowo inwestycja ta zabezpiecza dostawy wody i możliwość rozbudowy systemu przesyłowego w obrębie Gminy a służyć będzie wszystkim odbiorcom zlokalizowanym na trasie jej przebiegu. Dzięki przeprowadzeniu inwestycji nastąpi kilkumilionowy wzrost podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Jeżeli środki pieniężne otrzymane na podstawie umowy dofinansowania na wybudowanie środka trwałego (pompowni wody) należy zakwalifikować do przychodów podatkowych, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które jednak nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 17 ust. 1 pkt 21, to kiedy powstaje obowiązek podatkowy?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, przyjęcie stanowiska, że otrzymane dofinansowanie jest przychodem o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy, które nie korzysta ze zwolnienia podatkowego i jednocześnie obowiązek podatkowy w tym wypadku powstaje w momencie uznania rachunku bankowego podatnika jest błędne. Trudno w tej sytuacji mówić że sam fakt otrzymania środków finansowych jest przychodem Spółki, skoro zgodnie z zawartą umową na podstawie której te środki są wypłacone, muszą być one przeznaczane na konkretny cel - wybudowanie środka trwałego. W tym wypadku Spółka nie ma możliwości dowolnego korzystania z tych środków bowiem cel ich przeznaczenia jest ściśle określony.

Należy wskazać, że po przyjęciu środka trwałego do używania następuje rozpoczęcie jego amortyzacji. Równolegle do odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych rozliczeniu powinno podlegać otrzymane dofinansowanie na jego wytworzenie. Takie rozwiązanie przyjęte zostało wprost w art. 41 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 351 ze zm.) i powinno być stosowane także do rozliczeń podatkowych.

Wobec tego w sytuacji gdy dotacja nie podlega zwolnieniu podatkowemu to powinna być rozpatrywana jako przychód stopniowo zwiększający środki pieniężne, równolegle do dokonywanych odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych od środka trwałego, którego wytworzenie było nią współfinansowane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.) przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

1. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe;
2. wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.
   
   

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „otrzymane” oznacza, że momentem powstania przychodu jest moment otrzymania, czyli wpływu bezpośrednio do majątku podatnika, względnie na jego rachunek, wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami. W obrocie bezgotówkowym będzie to dzień uznania rachunku bankowego podatnika jako rachunku wierzyciela.

Na podstawie powołanego art. 12 ust. 1 ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, można stwierdzić, że podatek dochodowy od osób prawnych obejmuje swoim zakresem wszelkie wpływy majątkowe, powstałe przy prowadzeniu działalności gospodarczej, a także otrzymane z innych tytułów. Jednocześnie stwierdzić należy, że podatek dochodowy od osób prawnych posiada cechy podatku powszechnego, tj. podatku, który jest ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem – jako źródłem dochodu – jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa.

Zasady podatkowego rozpoznawania momentu uzyskania przychodów, określonych w art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uregulowane są w art. 12 ust. 3a-3g.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zatem, przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi o przychodach „związanych” z działalnością gospodarczą, a zatem odnosi się do przychodów będących następstwem prowadzonej działalności gospodarczej (związanych z nią bezpośrednio lub pośrednio). Natomiast z art. 12 ust. 3e ww. ustawy wynika, że w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Jednocześnie wskazać należy, że w wydanej dla Wnioskodawcy w dniu 11 grudnia 2020 r. interpretacji indywidualnej Znak: 0111-KDIB1-1.4010.412.2020.1.NL stwierdzono, że środki pieniężne otrzymane przez Wnioskodawcę od L. Sp. z o.o. na podstawie umowy dofinansowania na wybudowanie środka trwałego (pompowni wody) stanowić będą przychód podatkowy w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, nie zawiera żadnych norm prawnych, które mogłyby być podstawą zwolnienia środków pieniężnych otrzymanych w formie bezzwrotnego wsparcia (dofinansowania) od podmiotu prywatnego. Tym samym, Wnioskodawca nie ma możliwości zastosowania zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem odnosząc się do momentu powstania przychodu podatkowego z ww. tytułu wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje szczególnych przepisów w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu otrzymania środków pieniężnych na podstawie umowy dofinansowania w celu wybudowania środka trwałego (pompowni wody).

Wnioskodawca w celu ustalenia kiedy powstaje obowiązek podatkowy z tytułu otrzymania środków pieniężnych na podstawie umowy dofinansowania w celu wybudowania środka trwałego (pompowni wody) winien zastosować te same zasady co do przychodów uzyskiwanych z pozostałej działalności podlegającej opodatkowaniu.

W związku z powyższym, nie ulega wątpliwości, iż jeżeli w ramach umowy zawartej z kontrahentem, w przypadku której nie następuje dostawa towarów, świadczenie usług bądź zbycia prawa majątkowego na rzecz kontrahenta, a podmiot gospodarczy uzyskuje konkretne środki pieniężne, to za datę powstania przychodu z ww. transakcji winien zostać uznany dzień zapłaty, tj. dzień faktycznego otrzymania przez ten podmiot środków pieniężnych.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że otrzymanie środków pieniężnych przez Wnioskodawcę w celu wybudowania środka trwałego (pompowni wody) nie jest należnością będącą konsekwencją dokonania dostawy towarów, wykonania usługi, bądź zbycia prawa majątkowego. Dlatego datę powstania przychodu z tego tytułu należy ustalić na podstawie art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc w dniu otrzymania zapłaty.

Ponadto zauważyć należy, że skoro jak wynika z wniosku, Spółka będzie otrzymywać środki pieniężne w transzach, których harmonogram został ustalony w oparciu o przewidywany termin płatności dla wykonawcy pompowni, to środki pieniężne przekazywane w kilku transzach na rachunek bankowy beneficjenta tj. Wnioskodawcy, powinny być rozpoznane jako przychód z działalności gospodarczej w momencie (dacie) wpływu tych środków na rachunek bankowy.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia kiedy powstaje obowiązek podatkowy, w przypadku gdy środki pieniężne otrzymane na podstawie umowy dofinansowania na wybudowanie środka trwałego (pompowni wody) należy zakwalifikować do przychodów podatkowych, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które jednak nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 17 ust. 1 pkt 21 ww. ustawy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostały (zostaną) odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.